แปดปียี่สิบสี่คน THE ORIGINALตอนที่ 12 กว่าจะถึง…พี่หวาน
โดย –
หลายวันต่อมาผมเจอไอ้โก๋ ไอ้โก๋เลยได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง และบอกผมว่าวันนั้น ทั้งสามคนเอาน้ำออกรวมกันที่พี่นกนับไม่ถ้วน ไอ้โก๋เองเล่นไปสาม ไอ้ชัยอีกสาม ไอ้สงอีกสาม ผมอีก 1 เป็น 10 ที มันบอกว่ารูตูดพี่นกเลือดไหลด้วย ส่วนพี่นกนอนซมไปหนึ่งวันที่ห้องไอ้ชัย พอสิ้นเดือนพี่นกเดินมาหาผมและบอกว่า พี่นกจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว เพราะว่าเรื่องราวรู้กันไปทั่วเว้นก็แต่พ่อแม่ผมเท่านั้น ผมถามพี่นกว่าจะไปไหน พี่นกบอกว่าพี่แสงเถ้าแก่ใหญ่ที่ได้เสียกะพี่นก ซึ่งเป็นคนที่ชวนพี่นกไปที่บ้านน่ะหละ มีโรงแรมที่พัทยาชวนให้ไปทำงานที่นั่น แม่ผมไม่ว่าอะไร พี่นกไปคนเดียวส่วนแม่พี่นกยังเป็นแม่ครัวที่บ้านเหมือนเดิม พี่นกบอกผมว่า “คุณก้องควยใหญ่มากๆ พี่นกผ่านผู้ชายมา 7 คน (อ้าวเฮ้ย มากกว่าที่ผมรู้นี่หว่า) ของคุณก้องใหญ่สุด เวลาเอาผู้หญิงต้องระวังอย่ารุนแรง มันเจ็บมากๆนะ” แล้วก็คุยเรื่องเก่าๆของเราในฐานะที่เป็นเมียคนแรกของผม พี่นกกลัวการรุมตั้งแต่เหตุการณ์ในวันนั้น พี่นกรู้ว่าผิดกับผัวของพี่นกทุกคน แต่พี่นกห้ามใจตัวเองไม่ได้ ตัดสินใจไปดีกว่า พี่นกบอกว่า พี่นกจะไม่มีวันขายตัวเด็ดขาด ผมให้ตังค์พี่นกไปด้วยห้าพัน พี่นกบอกว่าว่างๆจะมาหา แต่เชื่อหรือไม่….ชะตาลิขิตให้ผมไปเจอกับพี่นกอีกครั้งในฐานะผู้นำพาชีวิตกามที่หลายคนอิจฉามาให้ผม……
มาถึงเรื่องของผมต่อ ผมอยู่กับสองสาวหลักของผมคือแปนกับน้องเก๋ผู้น่ารัก ผมยอมรับว่าผมเริ่มรักยัยเก๋ เธอเป็นเด็กที่ดูแลผมอย่างดีจริงๆ รวมทั้งเรื่องนั้นด้วย ที่สำคัญเธอคงมีดวงผัวหลงมั๊ง หีเธอราวกับสาวบริสุทธิ์ตลอดเวลาที่ผมเอามาทุกครั้ง ผมเย็ดน้องเก๋มาปีครึ่งแล้วแต่ของน้องเก๋ไม่เคยหลวมเลย เก๋ปฏิบัติตัวเป็นเด็กดีของผมมาโดยตลอด ยอมให้ผมเย็ดทุกเวลา เธอได้ยินเรื่องของพี่นกด้วย เธอบอกว่าจะไม่เป็นอย่างนั้น
พอขึ้นม.4 ชีวิตผมเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้ง เนื่องจากผมเรียนดีที่บ้านก็เลยให้ไปสอบโรงเรียนชื่อดังมากในกรุงเทพฯ อยู่กลางเมืองใกล้มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ก็สอบได้ พ่อรีบไปจัดการซื้อคอนโดขนาด 4 ห้องนอน (ใหญ่โคตร) ที่ไม่ไกลจากโรงเรียนให้ผม และที่สำคัญแม่ส่งน้องเก๋มาอยู่ด้วย (ว้าว…รู้ใจจริงๆ) เพราะน้องเก๋ก็เข้าโรงเรียนพานิชย์แห่งนึงไม่ไกลจากคอนโดเหมือนกันในกรุงเทพฯ น้องเก๋เดินไปเรียนได้เลย แม่ให้มาดูแลคอนโดรวมทั้งอยู่เป็นเพื่อน (และเมีย) ผมเลยจำเป็นต้องจากแปนมา แปนเรียนต่อที่โรงเรียนเดิมรวมทั้งยัยอุ๋ยและพี เป็นอันว่าผมก็เหลือน้องเก๋คนเดียวน่ะสิ ว้า แย่จัง ผมต้องเริ่มย้ายมาอยู่ที่คอนโดตั้งแต่ต้นเดือนพฤษภา เพื่อเตรียมพร้อม ช่วงแรกแม่มาดูแลซื้อข้าวของเข้าบ้านให้ 1 อาทิตย์ น้องเก๋มาอยู่ด้วยแล้ว แม่จัดสรรห้องให้เก๋ 1 ห้อง ส่วนห้องของผมน่ะเหรอ ราวกับวิมานใหญ่มาก มีห้องน้ำใหญ่มากในห้อง มีส่วนแบ่งเป็นห้องทำงานด้วย ที่ระเบียงห้องมีจากุซซีขนาดลงไปได้ 4 คนสบายๆ ส่วนอีกสองห้องที่เหลือนั้นแม่จัดไว้ให้เป็นห้องพ่อแม่ 1 ห้องอีกห้องไว้รับแขก
ผมเริ่มเปิดเทอมปลายๆพฤษภา พร้อมๆกับน้องเก๋ เราสองคนราวกับสามีภรรยาจริงๆ เก๋ไม่ได้นอนในห้องของเธอหรอก ผมเรียกเข้ามา “เอา” ทุกคืน ไม่ต้องกลัวท้องครับเก๋เป็นคนมีวินัยมาก กินยาคุมตลอดเวลาทุกวัน ช่วยประหยัดค่าถุงยางได้เป็นอย่างดี เก๋ดูแลผมได้ดีมาก เอาใจใส่ไม่มีบกพร่องเลยจริงๆ พอเริ่มเรียนได้เข้าที่ผมเริ่มมีกิจกรรม มีเพื่อนใหม่หลายคน และเริ่มมีอะไรทำมากขึ้น ทำให้บางวันเหนื่อยจนหลับไป เก๋ก็จะกลับไปนอนห้องของเธอเอง ไม่ยุ่งกับผมไม่กวนใจใดๆ น่ารักเลยแหละ
ผมเริ่มคุ้นเคยกับสภาพกรุงเทพฯอันแสนวุ่นวาย โชคดีเหลือเกินที่ไม่ต้องเดินทางไปไกล นั่งรถสี่ห้าป้ายก็ถึงโรงเรียนแล้ว ทำให้ผมมีเวลาที่โรงเรียนมากขึ้น ผมเลยเตะบอลกับเพื่อนๆเช่นเคยทุกเย็น เนื่องจากผมเป็นนักบอลมาก่อนเลยเข้าชมรมบอลได้อย่างรวดเร็ว ช่วงม.4 นี้สาวเพียบจริงๆ แต่ว่าไม่ค่อยคุ้นเคย จะมีก็สี่สาวแก๊งออฟโฟร์ ซึ่งหัวโจกคือพี่แก๋ม ลูกเจ้าของโรงสีที่พิจิตร พี่แก๋มนี้มีแฟนเป็นหัวหน้าชมรมบอลของผมเอง พี่แก๋มและเพื่อนทั้งสามน่ารักโคตร ทั้งสี่คนอยู่ ม.6 แล้วเป็นเชียร์ลีดเดอร์ แถมมีแฟนกันหมดแล้วด้วย ผมได้แต่ดูเล่นน่ารักไปวันๆจนวันหนึ่ง…
ระหว่างที่พักครึ่ง ผมนั่งกินน้ำอย่างเดียวดาย นั่งพักลมเย็นๆไปปล่อยอารมณ์เรื่อย จนต้องตกใจเมื่อมีคนมาพูดกับผม“น้องชื่อไรคะ เล่นบอลเก่งมากเลย พี่ชื่อหวานนะคะ มาดูอยู่หลายวันแล้ว”
พี่หวานหนึ่งในแก๊งเดินเข้ามาคุยกับผม ผมยกมือไหว้ฐานะที่พี่เป็นรุ่นพี่ผม พี่แกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“ผมก้องครับพี่ เป็นน้องใหม่เข้ามาปีนี้ครับ อยู่ม 4/2 ตึกนู้นครับ”
“อ้อ..พวกเด็กเรียนนี่……..”
พี่หวานนี้หน้าตาจีนๆ ผิวขาวแต่น่ารักอย่างบอกใครเชียว พี่แกสูงราวๆ 165 ไม่อ้วนไม่ผอมไป จากภายนอกเดาว่านมน่าจะใหญ่พอควร มีเอวมีสะโพก ระหว่างที่คุยผมสังเกตว่าพี่หวานไม่ค่อยมองหน้าผม มองข้างล่างซะมากกว่า เพื่อความแน่ใจผมเลยแกล้งนั่งถ่างขาออกไปอีก พี่แกทำตกใจละสายตาไป แล้วแกก็กลับมามองใหม่อีก จนหัวหน้าทีมร้องเรียกพวกเราลงสนาม ครึ่งหลังนี้ ผมไม่ค่อยจะมีจิตใจเล่นเท่าไร สังเกตพี่หวานซะมาก จิตใจเริ่มไม่อยู่กะร่องกะรอย จนพี่หวานกลับไปแล้วน่ะหละ ผมถึงตั้งใจเล่น ผมติดใจพี่หวาน แต่ได้ยินมาว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว เลยไม่อยากตาย ก็คุยเล่นไปเรื่อย แต่พี่หวานก็จะมาคุยกับผมทุกวันตอนพักครึ่ง วันหนึ่งผมรวบรวมความกล้าถามพี่หวานไปว่า
“แฟนพี่ไม่มาด้วยเหรอครับ”
“อ้อ ไอ้บ้านั่นน่ะเหรอ” โอ้โห พี่หวานตอบแบบท่าทางจะมีปัญหา “พี่ไม่เคยคิดหรอกว่ามันเป็นแฟน คนอะไรวะมีแต่ตัวเอง ก้อง น้องคิดดูนะ เย็นขนาดนี้ถ้าเป็นแฟน มันต้องพาพี่ไปส่งบ้านสิใช่มะ นี่ สี่โมงปุ๊บกลับบ้าน มีมันแหละคิดว่าพี่เป็นแฟน พี่ไม่สนมันหรอก แต่คบไว้เล่นๆ กันคนอื่นมาจีบ..รำคาญ”
ฟังปุ๊บคอย่นเลย กะจะจีบนะเนี่ย แต่อย่างผมแล้วไม่ถอย
“ถ้าพี่รอได้อีกสักครึ่งชั่วโมง ให้ผมเล่นเสร็จผมไปส่งก็ได้ครับ” หม้อโคตรๆเลยผม แต่ด้านได้อายจะอดนะครับ
“พี่ไม่รอหรอกที่บ้านรอกินข้าวเย็น จะไปส่งก็ไปตอนนี้เลย ไม่งั้นก็ไม่ต้องไป พี่กลับเองได้”
พี่หวานเล่นมุขนี้ผมก็กล้าพอที่จะเดินไปบอกเพื่อนๆว่า วันนี้ผมกลับก่อน ผมเปลี่ยนเสื้อเรียบร้อยนั่งพักกินน้ำและคุยกับพี่หวานจนเหงื่อแห้ง ผมรู้สึกว่าจะคุยถูกคอกับพี่หวานจัง อยากคุย”ลึกๆ”กว่านี้ แต่ต้องเก็กหล่อรักษาภาพไว้ก่อน เย็นวันนั้นผมนั่งรถกลับกับพี่หวานซึ่งบ้านอยู่คนละปีกเมืองกับผม บ้านพี่หวานอยู่ราวคลองสานต้องข้ามเรือไป นึกในใจว่าแฟนพี่หวานแม่งแย่จัง ปล่อยให้สาวสวยเดินทางกลับบ้านเองได้ไง ผมเพิ่งรู้ว่าพี่หวานนั้นพ่อเป็นผู้ว่าอยู่ต่างจังหวัดส่วนแม่ทำงานในกระทรวงในกรุงเทพ มีพี่ชายหนึ่งคนชื่อพี่วิน เรียนวิศวะที่เชียงใหม่ แล้วก็มีน้องชายเรียน ม4 เหมือนผมแต่อยู่โรงเรียนอื่น ผมกับพี่หวานเริ่มสนิทกันมากขึ้น ผมเล่นบอลแค่ครึ่งเดียว ครึ่งหลังต้องไปส่งพี่หวาน เป็นอย่างนี้มาสองอาทิตย์แต่คืบหน้าอย่างมากเลยครับ พี่หวานยอมให้ผมจับมือ ทำตัวเป็นแฟน แต่อย่างว่า ผมมันประเภทได้คืบจะเอาศอก คิดไปไกลถึงตอนพี่หวานถอดเสื้อออกนู่นแล้ว.. จนฟ้าก็บันดาลให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นจนได้
วันศุกร์หนึ่งระหว่างทางกลับบ้าน แม่พี่หวานโทรมาบอกว่าแม่กะน้องจะไปหาพ่อที่ต่างจังหวัด ให้พี่หวานอยู่กวดวิชาที่กรุงเทพคนเดียว พี่หวานบอกไม่เป็นไร จะไปค้างบ้านแก๋ม ซึ่งแม่บอกว่าโอเคเลยดี จะได้ไม่ห่วง
“พี่จะไปเที่ยวบ้านผมมั๊ยล่ะ” เข้าทางผม แต่ว่าพี่หวานไม่ใช่อะไรที่ง่ายๆอยู่แล้ว
“ก้องจะได้ข่มขืนพี่น่ะสิ ไม่เอาหรอก พี่กลับบ้านนี่แหละ”
“ไม่หรอกพี่ ที่บ้านผมมีน้องอยู่อีกคนนึง จะไปทำงี้ได้ไง อื้อฉาวแย่”
“น้องชายสิ พี่น้องได้ช่วยกันรุมพี่.. ไม่เอา ไม่ไป กลับบ้าน”
“น้องผู้หญิงครับ พี่นอนห้องอีกห้องก็ได้ ผมมีตั้งสี่ห้องแน่ะ”
พี่หวานครุ่นคิด แล้วก็หันมาบอกว่า
“ได้ แต่กลับบ้านเอาของพี่ก่อนนะ ก้องต้องสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรล่วงเกินพี่นะ”
“สัญญาครับ”
ปากพูดไปมือก็จับมือพี่หวานมาบีบแน่น จ้องตาพี่หวาน ถ้าพี่แกมีญาณวิเศษคงรู้ได้ว่าผมคิดยังไง
ผมโทรมาบอกเก๋ล่วงหน้าว่าให้ซื้อข้าวเพิ่มอีก 1 พี่หวานมากินข้าวเย็นด้วยกันกับเรา เก๋ทำหน้างงๆเล็กน้อยเมื่อผมพาผู้หญิงเข้าบ้านมา ผมลากยัยเก๋ไปคุยข้างๆครัว
“เก๋ อย่าพูดมากนะ พี่เค้าจะมานอนด้วยคืนนี้ ไม่นอนห้องพี่หรอก เดี๋ยวจัดห้องให้พี่หวานเค้า คืนนี้เก๋นอนห้องเก๋นะ” เก๋พยักหน้า ทุกอย่างราบรื่น หลังกินข้าวพี่หวานอาบน้ำแต่งชุดนอน มานั่งดูทีวีจอยักษ์กับผม เก๋นั้นไปนอนตั้งแต่หัวค่ำ ผมเปิดแอร์อย่างหนาวเลย พี่หวานนั่งขนลุกตลอดเวลาผมสังเกตได้ชัด แกพยายามที่จะไม่หันมาสบตาผมเลย แถมเลือกนั่งโซฟาเดี่ยวอีกต่างหาก ท่าทางพี่หวานคงกลัวผมเล่นเธอจริงๆ แหละ จังหวะที่ผมลุกขึ้นเดินไปเอาน้ำมากิน วินาทีนี้เองผมสังเกตว่าพี่หวานจ้องมองที่เป้าผมตาไม่กระพริบ กางเกงบอลที่ผมใส่สีขาว แล้วแถมผมเองก็ไม่ใส่กางเกงในด้วยเพราะว่าใกล้จะนอนแล้ว
“พี่ไปนอนดีกว่า”
พี่หวานพูดขึ้นมาแม้ว่าหนังยังไม่จบดี ผมก็เลยลุกขึ้นไปส่งพี่หวานเข้านอน พี่หวานตอนง่วงนี่สุดยอดเลย หวานสมชื่อจริงๆ จนผมอยากจูบพี่เค้าจริงๆแล้ว พี่แกก็ยิ้มๆ จะเดินเข้าห้อง ผมเดินตามไปดึงมือพี่หวานไว้
“พี่หวานครับ ผมชอบพี่ตั้งแต่วันที่พี่มาคุยกะผมวันแรกแล้ว…”
พี่หวานยิ้มแต่ก่อนจะบอกอะไร มีเสียงโทรเข้ามือถือพี่หวาน พี่หวานผละไปรับสายทันที
“อ้อ แก๋มเหรอ เออว่าไง…หา..อะไรนะ แม่ฉันโทรไปหาเธอเหรอ เออ..เออ. แล้วแกว่าไง อ้าว แย่ล่ะสิ ทำไงล่ะเนี่ย เออๆได้ ๆ เออ..รีบมาแล้วกันนะ มาเจอที่บิ๊กซี เออ..จะรอ….”
พี่หวานพอวางสายก็บอกผมว่า
“แก๋มโทรมาบอกว่าแม่พี่ โทรไปหาแก๋ม แล้วอยากคุยกับพี่ แต่พอดีพี่ไม่อยู่ยังไม่กลับ แม่บอกเดี๋ยวสี่ทุ่มโทรมาใหม่ เดี๋ยวพี่แก๋มจะมารับ”
เธอลุกขึ้นจะไปแต่งตัว แล้วหันมาบอกว่า “พี่คงต้องไปค้างบ้านพี่แก๋มจริงๆล่ะ”
ผมงงไปเลย สวรรค์ลอยไปทันที แต่ผมย่อมไม่ปล่อยให้เรื่องเป็นอย่างนั้นหรอก
“พี่…เอางี้ดีกว่า ผมไปกะพี่ด้วย แล้วชวนพี่แก๋มมานอนที่คอนโดผมก็ได้ มีตั้งหลายห้อง พี่ได้ไม่ต้องขนของมากมาย”พี่หวานหยุดคิดนิดนึงแล้วก็บอกว่า “โอเค…ก็ได้รีบเปลี่ยนเสื้อ”
พี่หวานรอแม่อยู่จนสี่ทุ่มครึ่ง แม่ก็โทรเข้าเบอร์คอนโดพี่แก๋มจริงๆ หลังจากที่แม่ได้คุยกับทั้งสองคนแล้วค่อยวางใจ พี่หวานก็ชวนพี่แก๋มมาที่คอนโดผม แต่พี่แก๋มบอกว่านัดแฟนไว้แต่เช้าจะไปเที่ยวกัน เลยไม่มา พี่แก๋มจะขับรถมาส่งพวกเรา แต่ผมบอกว่าไม่เป็นไรหรอกเพราะขากลับมันจะดึกมาก เราจะกลับแท๊กซี่เอง คอนโดพี่แก๋มไกลจากถนนใหญ่และไม่มีแท๊กซี่ผ่านมา เราเลยไปมอไซด์ซ้อนสามไปหน้าปากซอย ผมนั่งกลาง พี่หวานปิดท้าย ออกมาได้ไม่นานฝนก็ตกหนักเลย แล้วมอไซด์ก็เสียจังหวะลื่นล้ม พี่หวานโดดหนีทัน คนขับก็โดดออกทัน ผมคนเดียวที่ซวยหนีไม่ทันล้มไปพร้อมรถ พี่หวานตกใจไม่รู้ทำยังไง ผมสำรวจตัวเองพบว่าไม่เป็นไรมากยืนขึ้นมาได้ แต่มีเลือดออกที่แขนขวา พอดีแท๊กซี่ผ่านมาเลยไปโรงพยาบาล หมดดูแล้วก็พบว่าที่ขาขวาผมเขียวเข้มเลยสัก 1 ฝ่ามือ ที่แขนขวาไปขูดโดนอะไรไม่รู้ยาวสัก 1 เซนเป็นแผลต้องเย็บ พร้อมเขียวเป็นจ้ำเบ้อเร้ม ไปเอกซ์เรย์ดูกระดูกก็ไม่เป็นไร หมอเลยล้างทำแผลให้ฉีดยาแล้วกลับบ้านได้
เรากลับมาถึงคอนโดผมเกือบๆตีหนึ่ง
“ไม่น่าเลยนะก้อง พี่ขอโทษเธอจริงๆ ถ้าเธอไม่ไปกะพี่ คงไม่เป็นไร”
“มันผ่านไปแล้วพี่หวาน ผมก็ไม่ตายหรอก โชคดีที่เค้าขับไม่เร็ว ไม่งั้นได้ไปวัดกันแล้ว พี่ผมอยากอาบน้ำ พี่ช่วยผมถอดเสื้อได้มั๊ย แขนยกไม่ขึ้น”
พี่หวานพยักหน้า ขณะที่กำลังจะเข้ามาถอดพี่แกชะงัก
“ไปในห้องดีกว่า เดี๋ยวน้องเค้าตื่นมาเห็นจะคิดว่าเราทำอะไรกันอยู่”
“เอาสิพี่ ห้องผมมีห้องน้ำ พี่มาอาบที่ห้องผมด้วยก็ได้นะ”
พอเข้ามาในห้องพี่หวานช่วยถอดเสื้อออกให้เรียบร้อย
“กางเกงถอดเองนะ”
“โอ๊ยพี่ ขอร้องหละ เสื้อยังยากเลย แล้วกางเกงยีนเปียกน้ำเนี่ย ผมจะถอดออกมั๊ยล่ะ”
พี่หวานยังไม่ยอมมาถอด มองมาที่เป้าผม
“…อ๋อ….. พี่คงกลัวผมข่มขืนพี่ละสิ พี่หวาน แขนก็เจ็บ ขาก็เดี้ยงจะเอาแรงอะไรที่ไหนไปทำพี่ จะเดินยังไม่ค่อยจะไหวเลยพี่”
พี่หวานคิดสักครู่แล้วก็พยักหน้าเดินมาปลดเข็มขัด ปลดซิบให้ค่อยๆรูดกางเกงลงมา ผมล่ะเสียวจริงๆ พี่หวานค่อยๆปลดเข็มขัด ปลดซิบกางเกง แล้วค่อยๆรูดลงมาจนเห็นกางเกงในสีขาวที่เปียกชื้นจึงรัดรูปเห็นลำชัดเจน พี่หวานเบือนหน้าหนี
“โอ๊ย พี่ เบา เบาครับ พี่ดูด้วยแผลผม โอ๊ย พี่..”
พี่หวานสะดุ้งตกใจ ก็พี่แกเล่นไม่ดู ดึงกางเกงมาโดนแผลที่ขา เจ็บโคตรรรท้ายสุดการถอดเสื้อผ้าก็สำเร็จ ผมอยู่สภาพกางเกงในตัวเดียว โชว์สัดส่วน 100% ต่อหน้าพี่หวาน พี่หวานยังไงก็ผู้หญิง พอเธอเห็นอย่างนี้ก็หน้าแดงทันที ผมพยายามลุกยืนเพื่อเข้าห้องน้ำ แต่ด้วยความที่ขายังเจ็บมากอยู่เลยเสียหลักล้มลง พี่หวานเข้ามาประคองผมขึ้นเดินไปส่งให้ที่ห้องน้ำ โอ้โห สวรรค์เลยครับ ตอนประคองเนี่ยเนื้อนิ่มๆของพี่หวานแนบติดตัวผม
“พี่หวานอย่าล้อคห้องนะ ผมกลัวลื่นล้ม”
ผมอาบน้ำได้อย่างลำบากจริงๆ เพราะมือขวายกได้ยากมากเนื่องจากมันตึงๆไงไม่รู้ส่วนขาขวารับน้ำหนักได้ไม่มาก แต่ก็ต้องทนทรมานอาบน้ำ นึกไปนึกมา…ทำไมไม่ให้พี่หวานมาช่วยด้วยล่ะวะ
“พี่หวาน ช่วยผมสระผมหน่อยได้มั๊ย”
“ก้อง เธอจะบ้าเหรอ เธออาบน้ำอยู่นะ พี่จะเข้าไปได้ไง”
“พี่หวาน ผมสระผมไม่ได้จริงๆ เจ็บแขน ช่วยผมเถอะ สระผมอย่างเดียว ผมใส่เกงในอยู่ไม่ต้องกลัวหรอก”
เสียงเงียบไปนานมากครับ จนผมคิดว่าพี่เค้าคงไม่มาแน่ สักครู่ได้ยินเสียงเปิดประตู พี่หวานเดินเข้ามาชะโงกดูผม เธอชะงัก มองผมส่วนล่างอย่างจริงจัง ตอนนี้กกน.โดนน้ำเปียกโชกรัดเข้ารูปเห็นท่อนลำชัดเจนขึ้นไปอีกผมโดนจ้องเต็มๆ ก็เขินเหมือนกัน พี่หวานเดินเข้ามา
“เอ้า จะให้ทำอะไร เร็วๆ บ้าจริงๆ เธอนี่ เบาๆน้ำหน่อย พี่เปียกแล้ว”
ผมแกล้งหยับฝักบัวแล้วทำน้ำสะบัดเปียกพี่หวานอย่างเต็มๆ พี่หวานหลบไม่ทันเลยเปียกชุ่ม
“โอ๊ย โทษทีพี่ มือมันปวดถ้าบิดแขน” พี่หวานใส่เสื้อยืดสีขาว พอโดนน้ำเข้าเต็มๆเห็นทะลุไปถึงเสื้อยกทรงพี่หวานเลย ผมจ้องไม่ลดละลายตาราวกับไม่เคยเห็นนมมาก่อน
“ไอ้ก้อง แกดูอะไร จะบ้าเหรอ ไม่เอาแล้ว พี่จะออกไปแล้ว”
ผมรีบนั่งขวางทางออกไว้หัวอยู่ระดับมือของพี่หวาน
“พี่ช่วยผมเถอะนะ…”
พี่หวานถอนหายใจเอาแชมพูเทใส่หัวแล้วเริ่มสระผม ตอนนี้ผมกำลังจะแย่เพราะว่าหน้าผมอยู่ที่ตรงนั้น จิ๋มพี่เค้าพอดี แย่หน่อยตรงที่พี่หวานก็ใส่กางเกงยีนส์ ผมต้องหลับตารวบรวมสติไม่งั้นของผมมันพองขึ้นมาพี่หวานคงรู้แน่ๆ ไม่นานพี่หวานก็ล้างฟองออก ผมลุกขึ้นยืนแล้วกดพี่หวานลงนั่งบ้าง
“ผมสระผมให้พี่แทนแล้วกันนะ”
พี่หวานนั่งลง ซึ่งแน่นอน หน้าพี่หวานก็อยู่ตรงเป้าของผมเหมือนกัน ต่างกันตรงผมใส่กางเกงในตัวเดียวผมขยับจนแท่งผมห่างจากหน้าพี่หวานไม่กี่นิ้วแล้วเริ่มสระผมให้พี่หวาน บางตอนผมแกล้งดึงหัวพี่หวานมาชนควยผมมั่ง คราวนี้ผมเอามันไม่อยู่แล้วจริงๆ มันเริ่มขยายตัวหลังจากถูกหน้าพี่หวานถูสักระยะ มันอัดแน่นในกางเกงในจนไม่มีที่ไปอีกแล้ว
“ก้อง พอเหอะไม่เอาแล้ว พี่เลิกดีกว่า”
พี่หวานลุกขึ้น เตรียมออกจากห้องน้ำ ผมดึงแขนพี่หวานเข้าจนกอดพี่หวานในฝักบัว “พี่ครับ…ผมชอบพี่หวานจริงๆ นะ” ไม่รอคำตอบผมกดริมฝีปากจูบพี่หวานทันที พี่หวานตั้งตัวไม่ทัน ตาเบิกโพลงแทบช้อคเมื่อเจอผมเล่นมุกนี้ พยายามดิ้นหนี แต่ผมดันพี่หวานไปติดกำแพงห้องน้ำและจูบอย่างหนักหน่วง พี่หวานพูดอู้อี้ในคอ มือซ้ายผมคืบหน้าไปยังนมพี่หวาน บีบนมพี่หวานจากภายนอกเบาๆ “ก้อง ไม่เอานะ อย่าทำพี่สิ” ผมล้วงมือเข้าไปในเสื้อพี่หวานปลดตะขอเสื้อยกทรงอย่า’ชำนาญ พอมันหลุดออกมือผมก็เข้าถึงนมพี่หวานแล้ว พี่หวานตั้งตัวไม่ทันเจอมือของผมเข้าไปเธอสะดุ้งพยายามเอามือปัดป้องมือผมออกไป แต่มันไม่ไปไหนเลย ยังคงโอบเต้านมพี่หวานไว้
“เพี๊ยะ เพี๊ยะ”
