หลิว 2
หลิว 2
โดย barthello00
วันรุ่งขึ้นผมและหลิว ขอพ่อกับแม่นั่งรถไฟไปนครศรีธรรมราช รถไฟออกจากสถานีเร็วสุดบ่ายสามโมงเย็นผมซื้อตั๋วล่วงหน้าชั้นหนึ่งพัดลมสองที่นั่ง(งบบานปลายนะครับ) ช่วงเช้าผมกับหลิวทานข้าวเช้าเสร็จ ผมขับรถออกมาเที่ยวทะเลแถวพระราชวังไกลกังวล เพราะหลิวมีเพื่อนที่บ้านติดทะเล เนื้อที่สิบกว่าไร่ ตกแต่งบ้านเป็นทรงไทย มีศาลานั่งรับลมทะเล ผมนั่งเล่นแถวศาลา เพื่อนหลิวชื่อ หน่อย เดินมาเสริฟน้ำ หน่อยเป็นหญิงสาวหน้าตาดี ผิวขาว ผมยาวถึงกลางหลังดัดเล็กน้อย ริมฝีปากชมพูอ่อน
“หลิว อ๊ะน้ำส้ม”
“ขอบใจจ๊ะ ทำไมบ้านเงียบจังไปไหนกันหมด ดูเรือนไทยแล้วน่ากลัวพิกล เคยเจอผีบ้างหรือเปล่า”
“บ้าสิ ผีเผออะไร ก็ทั้งบ้านไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ นี่ก็เหงาพอดีไม่รู้จะทำอะไรดี” พูดพลางลูบแขนไปมา
“แล้วนี่ …แฟนเหรอ?” หน่อยชี้นิ้วมาทางผม ผมนอนเล่นไม่สนใจ
“อืม ชื่อต้น” หลิวบอก
“เหรอ รู้จักกันได้ไงนะ ไม่เล่าไห้ฟังบ้างเลย มีฟงมีแฟนกับเค้าซะที”
“เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง ตอนนี้เป็นไงบ้าง สบายดีนะ”
“จ้า วันหยุดยาวหลายวัน เหงาเหมือนกัน”
“หยุดทำไม”
“ก็ที่มหาลัย มีอบรมอาจารย์ เปิดวันมะรืนนู้นแนะ อยู่บ้านเบื่อเลย”
“เหรอ งั้น…ไปเที่ยวใต้กันไหม”
“ที่
“นครศรีฯ”
“ไปทำไมกัน”
“ต้นไปส่งงานที่ค้างอยู่ ส่วนเราไปเที่ยวนะ ไปไหม เรายังไม่เคยไปใต้ด้วย”
“อยากไปก็อยากไปนะ แต่เดี๋ยวจะไปขัดความสุขี มันไม่ดี” พูดพลางหลิ่วตามาทางผม ผมทำเป็นพลิกตัว หน่อยปิดปากอุ๊บ หญิงสาวทั้งสองหัวเราะร่วน แล้วเสียงเจ๊าะแจ๊ะ ดังเป็นระยะ
ผมเคลิ้มหลับไปตอนไหนไม่ทราบ ด้วยสายลมเย็นสบาย ผมสะดุ้งสุดตัว รู้สึกมือนุ่มสะกิดที่ใบหน้าเบาๆ สายตาปรับชินกับแสงสว่าง ใบหน้าขาวไร้สิว จมูกโด่ง ริมฝีปากชมพูอยู่ชิดหน้าผมแค่คืบ ผมตกใจหลบฉากออกห่าง ไม่ใช่หน่อยหรือหลิว ผมงุนงงทั้งสองหายไปไหน ผมมองหาทั้งสองเลิ่กหลั่ก
“หาใครเหรอ”
“เอ่อ หลิวกับหน่อยครับ”
“อ๋อ เป็นเพื่อนหน่อยเหรอ”
“ครับ”
“โน้น ลงเล่นน้ำกันสองคนสนุกใหญ่เชียว” ผมมองตามนิ้วเรียว ทั้งสองเล่นน้ำอยู่ไกลลิบ
“เอ่อ คุณเป็นใครครับ”
“อ่อ ลืมไป ฉันเป็นพี่สาวหน่อยนะ”
“อ่อครับ ผมชื่อต้นครับ” ผมแนะนำตัว พร้อมยกมือไหว้
“ไม่ต้องไหว้ก็ได้ เรียกพี่น้อยนะ”
“อะ อะไรนะครับ”
“ฉันชื่อน้อย เรียกพี่น้อยก็ได้”
“อะ ครับ”
“ไม่ลงไปเล่นน้ำกับเค้าเหรอ”
“เอ่อ ผมไม่มีชุดครับ พอดีแวะมาเที่ยวเฉยๆครับ”
“งั้นเหรอ เอ่อ งั้นพอดีเลย ไปดูไฟที่ห้องหน่อยสิ มันไม่ติด”
“เอ่อ ผมเหรอครับ”
“เอ๊ะ ก็เรานั่นแหละ ที่นี่ไม่มีผู้ชายให้ใช้บ่อยๆหรอก ไปช่วยหน่อยไม่ติดมาหลายวันแล้ว”
“อะ ครับ เดี่ยวผมไปบอกทั้งสองก่อนนะครับ”
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง ไม่ได้ไปไหนไกลนี่”
“ตะ แต่”
“ตามใจ งั้นรีบตามมาละกัน”
“ครับ ก็ได้ครับ “ ผมเดินตามเข้าไปในห้อง ภายในตกแต่งหรูหราด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้ดูคลาสสิคมาก
“นั่น หลอดนั้น มันไม่ติดมาหลายวันแล้ว” ผมเดินเข้าไปสำรวจดู หลอดไฟกลมหน้ากระจกเงา ผมหมุนหลอดออกดูกับแสง ไส้ในขาดจากกัน
“หลอดขาดนะครับ มีหลอดสำรองเปลี่ยนหรือเปล่าครับ”
“ลงไปดูที่ห้องเก็บของ น่าจะมี ขอพี่เข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ไปทางไหนครับ”
“ใต้บันไดนะ ประตูด้านซ้าย”
ผมเดินลงบันได ใต้บันไดเป็นห้องกว้าง มีชั้นเก็บของมากมาย ทั้งตู้เก่า เครื่องเรือน รวมทั้งหลอดไฟ ผมเดินไปหยิบหลอดขนาดเท่ากัน หันหลังจะกลับ เสียงพี่น้อยดังอยู่ด้านหลัง ผมสะดุ้งนิดหน่อย(บรรยากาศมันวังเวงนะ) พี่น้อยอยู่ในชุดชั้นในสีเทา ขัดกับผิวขาวอร่าม พี่น้อยเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าผม มือบางลูบอยู่ที่ท่อนขาผม วนเวียนที่เอ็นสวาท ลูบคลำจนผมอารมณ์เริ่มกระเจิง ผมจับมือพี่น้อยออก พี่น้อยยิ่งรุกเข้ามาใหญ่ เนินอกอวบนุ่มนิ่มบดเบียดหน้าท้อง ใบหน้าซบที่หน้าอก ผมกลัวหลิวกับหน่อยมาเห็น ผมเบนตัวหลบ พี่น้อยจับเอวผม อีกมือรุดซิบกางเกงผมลง แท่งเอ็นที่มีอารมณ์พองเต็มที่ ถูกมือบางลูบไล้ภายในกางเกงใน ผมเสียววูบ อยากจะละแต่อารมณ์มันเริ่มเคลิ้มไปกับสัมผัส ผมสะดุ้งเสียววูบ แท่งสวาทถูกปลดพันธนาการ มือบางลูบไล้ไปทั่วพวงสวรรค์ที่พองตัวเต็มกำลัง พี่น้อยโน้มตัวลง มือบางประคองพวงสวรรค์ ริมฝีปากบางจูบสัมผัสบางเบา ปลายลิ้นบอบบางหล่อลื่นด้วยน้ำลาย ละเลงตวัดลามเลียหัวเอ็นที่บานจนแดงเข้ม ผมเด้งรับสัมผัสนุ่มนิ่มนั้น ริมฝีปากบางอมดูดแท่งสวาทอย่างดุดดื่ม เสียงดัง “บ๊วบ บ๊วบ พล็อก” ผมสยิวเสียวกับลีลาสวาท จนลืมตัว มือหยาบป่ายแปะไปทั่วตัวพี่น้อย จนหยุดที่สองเต้างามภายใต้ยกทรงสีเทา ผมสะกิดตะขอ ยกทรงหลุดมาอยู่ที่แขน พี่น้อยลดแขนลง ชั้นในตกลงพื้น ผมเลื่อนมือหยาบ ลูบไล้เนินอวบอูม ยอดปทุมเด้งชูชัน รับมือที่เคล้าคลึงบีบเค้น พี่น้อยครางอู้อี้ ทั้งที่ยังอมแท่งสวาทอยู่ ผมเสียวสยิวเกินบรรยาย สายตาผมหันไปเห็นหน่อยเดินเข้ามาในชุดว่ายน้ำสีเข้ม รัดรูปร่างให้ทุกส่วนโดดเด่นล้นไปทั่งรูปร่าง ผมตกใจ ถอนเอ็นสวาทออกจากปากกระจับบาง ”พล๊อก” น้ำลายยืดเป็นสาย แท่งเอ็นเปียกชื้นด้วยคราบน้ำลาย พี่น้อยตกใจเล็กน้อย ผมรูดซิบ เดินออกจากบ้านไป
“พี่น้อย ทำอะไร” ผมได้ยินเสียงหน่อยถามพี่สาวเสียงดัง
ผมเดินออกมาจากบ้าน หลิวกำลังนั่งเล่นอยู่ที่ศาลาริมน้ำในชุดว่ายน้ำสีส้ม รับรูปขับให้ผิวยิ่งขาวน่ามองยิ่งขึ้น
“เล่นน้ำเสร็จแล้วเหรอ”
“อ้าว ต้น ไปไหนมา?”
“ก็เดินเล่นแถวนี้แหละ”
“อืม เห็นหน่อยหรือเปล่า บอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ”
“มะ ไม่เห็นนิ”ผมตอบ ในใจแทบจะแทรกแผ่นดินหนี
ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ชายหาดข้างๆ มองหลิวที่กำลังนั่งมองทะเลอยู่ ใบหน้าคมคาย ผมสั้นสีนิล จมูกเข้ารูป ริมฝีปากบางสีชมพู ผมมีผู้หญิงที่น่ารักขนาดนี้อยู่ข้างๆ แล้วผมยังหลงระเริงกับสิ่งล่อตา กับอารมณ์ที่ระเริงกับความรู้สึกวูบเดียวแค่นั้น ผมยิ่งคิดยิ่งเหมือนคนไร้ค่า ผมนอนลง ไม่กล้าแม้จะมองหน้าหลิว ความผิดในใจมันล้นเหลือจะเอ่ย
“มาแล้วเหรอ หน่อย” หลิวทักหน่อย ผมสะดุ้งเล็กน้อย ไม่กล้าสบตากับใครทั้งนั้น ผมแกล้งหลับไม่เผชิญหน้ากับหน่อย ผมหรี่ตามอง เห็นทั้งสองเล่นน้ำสนุกสนาน มีห่วงยางกับลูกบอลที่เพิ่งเอาออกมาเล่น หลิวเดินเข้ามาหาผม
“ต้น ไปเล่นน้ำกัน หน่อยให้มาชวน” ผมแกล้งทำเป็นสะลึมสะลือเพิ่งตื่น
“ไปเร็ว ไปเล่นน้ำกัน”
“ไม่เอา ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน หลิวเล่นเถอะตามสบาย”
“ตามใจ” หลิวเดินลงเล่นน้ำ ผมมองดูทั้งสองเล่นอย่างสนุกสนาน ความรู้สึกผิดเริ่มจางลง ผมปิดตาลงอีกครั้ง ผมสะดุ้งตื่น มือบางขาวสะกิดที่ไหล่ ผมลืมตามอง หน่อยนั่นเอง
“ไปเล่นน้ำกัน เร็ว”
“ผมไม่เล่น ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน” ผมหาข้ออ้างแล้วปิดตานอนต่อ
“ก็ถอดเสื้อผ้าวางไว้ แล้วนุ่งตัวนี้” หน่อยโยนกางเกงว่ายน้ำสีน้ำเงินไห้ผม ผมมองอย่างงง
“ไปเร็ว ไม่งั้นมีแฉ” ผมสะดุ้ง มองหญิงมากเล่ห์ตรงหน้า ผมลุกขึ้นมองไปที่หลิวกำลังกวักมือเรียก ผมเปลี่ยนเสื้อผ้านุ่งกางเกงว่ายน้ำ เดินลงน้ำทะเล หลิวส่งลูกบอลมาไห้ พวกเราเล่นลิงชิงบอล และผมก็ต้องเป็นลิงก่อน( เอาใจเข้าไว้ ความผิดสลักติดหน้าผากอยู่ยังกับหมุดตรึง) หน่อยโยนไห้หลิว ผมกระโดดรับทันควัน
“หน่อยเป็น”ผมบอก
“อะไร ยังไม่ได้เริ่มเล่นเลย หน่อยเป็นได้ไง” ผมเดินเข้าไปใกล้หน่อย บอกไห้หน่อยเป็น สุดท้ายผมก็ต้องยอมเป็นฝ่ายเดียว อีกฝ่ายคือแฟนที่น่ารัก อีกฝ่ายกุมความลับยิ่งใหญ่(ผมจะไม่หลงไปกับอารมณ์หื่นอีกแล้ว สัญญา) กว่าจะเลิกผมหอบเลยครับ บ่ายโมงกว่าผมกับหลิวขอตัวกลับไปเตรียมตัวที่ ให้หน่อยไปเจอกันที่สถานีรถไฟตอนบ่ายสองครึ่ง
………………………………………..