เมืองลับแล 2

ราตรีกาลเริ่มมาเยือนแล้ว สองสาวคงต้องขึ้นจากน้ำเสียที
“พอเถอะจ้ะ เราต้องกลับบ้านกันแล้วนะ” เอวาพูดขึ้น
“ก็ได้จ้ะ… เธอว่าไงเราก็ว่างั้น”เอวาเดินนำขึ้นมา โชว์ร่างเปลือยอย่างโจ๋งครึ่มแต่สำหรับคนที่นี่ถือเป็นเรื่องธรรมดามากเธอเดินมาหยิบเสื้อผ้าที่กองไว้ขึ้นมาใส่ทันทีโดยไม่มีการเช็ดตัวก่อน
“อ้าว.. แล้วไม่มีผ้าเช็ดตัวเหรอ แบบนี้เสื้อผ้าก็เปียกสิ” เนยถาม
“ไม่มีหรอก ใส่ ๆ ไปเถอะ เดี๋ยวมันก็แห้งเองแหล่ะ เราทุกคนก็ทำแบบนี้”เนยจำต้องทำตาม ชีวิตที่นี่ช่างไม่คุ้นยิ่งนัก เนยเดินมาหยิบชุดที่เอวาเตรียมไว้ให้ เอวาเดินเข้ามาช่วยสวมใส่
“ทำไมชุดของเราไม่เหมือนกับเธออ่ะ” เนยสงสัยทันทีที่เห็นความแตกต่าง
“ก็บอกแล้วไง อายุของเธอกับฉันไม่เท่ากัน ชุดจึงต่างกัน ถ้าอายุไม่เกิน 5 ปี จะไม่ใส่อะไรเลย 6 – 14 ปีจะใส่เหมือนฉันนี่แหล่ะ แต่ผ้าจะสั้นเหนือเข่าหน่อย ถ้า 15- 17 ปี ก็ใส่แบบฉันเลย ถ้า 18 – 20 ปีจะมีผ้าคลุมไหล่ แต่ผ้าที่เอวจะกว้างขึ้นและยาวเกินเข่า ส่วน 20-30 ปี ผ้าคลุมไหล่จะยาวกว่า และถ้ามากกว่า 30 ปี จะใส่ผ้าคลุมทั้งตัวเหมือนแม่หมอที่เธอเคยเจอไง เข้าใจหรือยังล่ะ” เอวาร่ายยาว
“อ๋อ เข้าใจละ … งั้นเราก็ต้องรออีก 2 ปีสิ ถึงได้ใส่เหมือนเธอ”
“ใช่…”ก่อนจะเดินกลับ เนยยังคงมองเสื้อผ้าเก่าของตน และหวนคิดถึงอดีตชีวิตที่มีความสุข ต่อแต่นี้ไปทุกอย่างไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว… และก็ตัดใจหันกลับมาทิ้งอดีตไว้ในความหลัง เอวาสังเกตเห็นเนยเศร้าไป ก็รู้สึกสงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้
ดวง
อาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้าความมืดเริ่มมาเยือน หมู่บ้านเริ่มมีการจุดไฟ เนยไม่คิดว่าคนที่นี่โบราณหากแต่พวกเขายังไม่รู้จักเทคโนโลยี คนที่นี่มีเสื้อผ้าใส่ มีการถักทอรู้จักปลูกพืช เลี้ยงสัตว์ ไฟที่จุด ก็เป็นไฟที่มาจากเชื้อไฟธรรมดาถ่านไม้ เนยไม่เคยเจอกับชีวิตแบบนี้
“จริงสิ แล้วเธออยู่คนเดียวเหรอ” เนยถามเอวา
“จ้ะ แม่เราเสียไปเมื่อหลายปีก่อน เราเลยอยู่คนเดียวเรื่อยมา ตอนนี้มีเธอมาอยู่ เราจะได้หายเหงาไง”
เนยยิ้มให้ แต่ไม่ได้ตอบอะไร อาหารค่ำที่นี่เป็นเพียงเนื้อย่าง และผลไม้น่าแปลกที่รสชาตอร่อยนัก หรืออาจเพราะเนยกำลังหิวก็เป็นได้ค่ำคืนของที่นี่ช่างสวยงาม ดวงดาวเต็มท้องฟ้าเป็นประกายไม่มีแสงสีเสียงศิวิไลเซชั่นมารบกวนเนยยังคงคิดไม่ตกกับชีวิตที่พลิกผันอย่างรุนแรงเช่นนี้เธอไม่ชินกับการแต่งตัวที่ไม่มิดชิดเอาเสียเลย มันรู้สึกโล่ง ๆ หวิว ๆแปลก ๆ คงใช้เวลาพอสมควรกว่าจะชิน
“เฮ้นี่ ทำอะไรอยู่อ่ะ” เอวาโผล่พรวดมาถาม
“เรากำลังคิดถึงอดีตอยู่น่ะ …..”เอวาขึ้นมานั่งข้าง ๆ เนย
“อย่าคิดเลยนะ มันจะทำให้เธอเศร้าเปล่า ๆ ” ไม่นานนัก เนยก็ก้มหน้าน้ำตาซึม และโผเข้ากอดเอวา เธอร้องไห้ไม่หยุดเอวาเองก็กอดเนยไว้ รู้สึกสงสารเพราะเธอเคยเสียมารดาไปย่อมเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
“ไปนอนเล่นบนหลังคากันไหม มันเย็นสบายกว่าตรงนี้นะ” เอวาเปลี่ยนเรื่องทันทีไม่ต้องรอคำตอบเอวาลากเนยไปยังหลังคาบ้าน ปีนขึ้นได้ไม่ยาก เมื่อจัดที่จัดทางเรียบร้อยเอวาก็เอนตัวลงนอนทันที
“นอนตรงนี้ จะเห็นดาวชัดเจนเลยนะ เราชอบมานอนประจำ” เอวาชวนคุย เนยไม่ได้นอนลงตาม เพราะเธอเห็นว่าเอวานอนลง ด้วยลมที่พัดมาทำเอาผ้าพันคอของเอวาปลิวไสว เนินหน้าอกก็โผล่ออกมายังไม่น่าอายเท่ากับผ้าส่วนล่างที่ปลิวออก เผยให้เห็นอวัยวะสุดลับของเอวาแม้จะเป็นค่ำคืน แต่เห็นได้ชัดเจน เนยเห็นแล้วก็หน้าแดงอายแทน
“นี่เอวา ทำไมไม่ปิดหีอ่ะ น่าเกลียดออก…” เนยเตือนเพราะทนไม่ได้
“อะไรนะ อะไรคือหี… เธอหมายถึงหีเหรอ” เอวาถาม
“เอ่อ.. ก็นั่นแหล่ะ”
“อ๋อ.. ไม่เป็นไรหรอก เย็นสบายดีน่ะ กับเธอฉันไม่อายหรอก แล้วพวกเธอเรียกหีว่าหีกันเหรอ”
“เอ่อใช่จ้ะ คนทางบ้านเราเรียกว่าหีน่ะ”
“คนที่นี่เขาเรียกว่าหีกัน” ขณะที่ทั้งสองกำลังนอนคุยกันอยู่นั้นเอง ก็มีบุคคลที่สามโผล่มา
“หวัดดีจ้า…”เสียงทักนี้ทำให้เนยและเอวาหันไปมอง
“พี่นารา!!” เอวาทัก เนยไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มให้เพราะไม่รู้จัก
“ได้ข่าวว่าเธอเพิ่งมาอยู่ใหม่นี่ ชื่ออะไรล่ะ พี่ชื่อนารานะ”
“ชื่อเนยค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”นารา สาววัย 17 ปีเป็นคนที่สนิทกับเอวา วันนี้เธอมาหาเพราะอยากเห็นเนยนั่นเองนาราเดินขึ้นมาบนหลังคาและนั่งลงเครื่องแต่งกายของนาราเหมือนที่เอวาได้บอกไว้ เธอมีผ้าคุมที่ไหล่ยาวพอจะปิดหน้าอกได้แต่ด้วยขนาดเต้านมที่ค่อนข้างใหญ่ของเธอแล้วก็ปิดได้เพียงหมิ่นเหม่เท่านั้นแถมตอนนี้ลมพัดแรง ก็คงไม่ต้องพูดถึงหรอกว่าเห็นหัวนมทั้งสองข้างชัดเจนเลยผ้าส่วนล่างนั้นคล้ายกับกระโปรงสั้นที่ผ่าข้างขึ้นมาถึงเอวทั้ง 2 ข้างโชคดีที่ลมไม่แรงพอที่จะพัดมันเปิดขึ้นได้ แต่ก็นั่นแหล่ะนารานั่งลงไม่ได้สำรวม ก็ทำให้ผ้าเปิดออกแว๊บเดียว เห็นอะไรดำ ๆถ้าเป็นกลางวันคงเห็นชัดกว่านี้เนยคิดในใจว่าคนที่นี่เขาไม่ระวังเรื่องนี้กันเลยหรือ..
การสนทนาเริ่มขึ้น 3 คนไปจนกระทั่งดึก ๆ เนยง่วงนอนแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนแต่เอวาบอกว่าไว้ลงไปพร้อมกัน ถ้าง่วง นอนตรงนี้ไปก่อนก็ได้เดี๋ยวจะไปแล้วค่อยปลุก เนยจึงนอนลงข้าง ๆ เพราะทนง่วงไม่ไหว
หลังจากเนยหลับไปชั่วครู่หนึ่ง นาราและเอวาได้หันมามองเนย
“นี่เอวา น้องเนยอายุยังไม่ถึง 16 ปีอีกเหรอ”
“ใช่จ่ะ ทำไมเหรอ”
“พี่เห็นครั้งแรกนึกว่าเท่ากับเอวาเสียอีก รูปร่างเขาเกินวัยอีกนะ ถ้าไม่ดูที่ชุดพี่ก็คงไม่รู้หรอก”
“แหม.. จะหาว่าเอวาเล็กอ่ะสิ”
“นี่ ถ้าพี่จะดูหุ่นเนย จะว่าไหม”
“เอ๋… พี่นี่แปลก ๆ นะ จะไปดูของเขาทำไมล่ะ”
“เหอะน่า พี่อยากดูอะไรใหม่ ๆ ขอพี่ดูหน่อยละกัน ฮิฮิ…”นาราได้เขยิบร่างเข้ามาชิดตัวเนย สังเกตได้ว่าเนยหลับสนิทจากเสียงหายใจนารายิ้มเล็ก ๆ ก่อนเปิดผ้าพันคอของเนยออก เห็นหัวนมเม็ดเล็ก ๆ ของเนยเต้านมก็เป็นลูกเล็ก ๆ อยู่เลย
“ฮิ ๆ เด็กน้อยเอ๋ย”ดูข้างบนเสร็จก็มาดูข้างล่างบ้าง นาราเปิดผ้าของเนยออกและจับขาของเนยอ้าออกเล็กน้อยแสงจันทร์ยามค่ำคืนช่วยส่องให้เห็นถึงหีอันอวบอูมและแนบสนิทผิวขาวเนียนเกลี้ยงไร้หมอยขึ้นซักเส้น นาราเอามือไปลูบเบา ๆ
“เรียบดีจัง เห็นแล้วคิดถึงตอนเด็ก ๆ ”
“นี่พี่นารา พอเถอะ ผู้หญิงด้วยกันแท้ ๆ ”
“เหอะ ๆ ๆ ก็รู้ไม่ใช่เหรอ พี่น่ะชอบดูผู้หญิง”เอวาส่ายหัวเบา ๆ แล้วก็ปล่อยให้นาราเชยชมของลับของเนยต่อไปส่วนตัวเธอเองก็อิจฉาเล็ก ๆ ที่นาราชมชอบของคนอื่นกว่าของตนทั้ง ๆที่ตนโตกว่าเนย สาวน้อยเนยยังคงหลับสนิทต่อไปไม่รู้เลยว่าตื่นมาแล้วจะต้องเจออะไรบ้างในวันข้างหน้า แม้แต่ตอนนี้เธอยังไม่รู้เลยว่า ของลับของหวงของตนเอง ได้ถูกสัมผัสเชยชมอยู่โชคดีที่หมู่บ้านนี้มีแต่ผู้หญิง ไม่เช่นนั้นเธอคงได้เสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว