ตำนานนักรัก ตอนที่ 73
“ตอนนี้ผ่านสองสามเดือนแรกไปแล้ว..ถ้าคุณอยากทำรัก..ดาก็พร้อมแล้วนะคะ…” คุณดากระซิบบอก
เสียงสั่นๆอายๆ มือสองข้างโอบรั้งเอวผมไว้ไม่ให้ลุกขึ้นจากเตียง พร้อมส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มเชิญชวน สายตาที่ผม
เคยหลงไหล หื่นกระหายยามได้เห็น
“อย่า..เลยครับคุณดา..ผมยังไม่พร้อม…”
แต่ผมกลับร้องปฏิเสธเสียงเรียบๆ แม้มันจะไม่ถึงกับเย็นชา แต่คุณดาได้ยินแล้วเธอถึงกับชะงัก แขนสองข้างที่โอบรอบเอว
ผมตกห้อยลงมาวางข้างกาย ผมจึงเอื้อมมือปลดออก แล้วรีบลุกลงไปจากเตียง
“คุณจะไปไหนคะ…” คุณดาร้องถาม เมื่อเห็นว่าผมขยับขาก้าวเดินไปหน้าประตุห้องนอน
“จะออกไปสูดอากาศหน่อยนะครับ อุดอู้ในห้องมาแล้วทั้งวัน…”
ผมหันกลับมาตอบคำถามคุณดาด้วยเสียงเรียบๆ
เย็นๆ เสร็จแล้วรีบหมุนตัวเดินออกจากห้อง โดยไม่หันกลับมามองอีกเลย
ว่าคุณดาได้ยินเช่นนั้นแล้วเธอจะทำประการใด คงทั้งเสียใจและแปลกใจเป็นแน่
ผมเดินผ่านเตียงนอนของพ่อตา เห็นว่าท่านกำลังนอนพักผ่อนอยู่ ส่วนคุณวิก็นั่งอ่านนิตยสารบนเก้าอี้ไปเงียบๆ พอเธอ
เห็นร่างสูงโปร่งของผมเดินผ่านมาก็รีบลดหนังสือที่กำลังอ่านลงแล้วเงยหน้าขึ้นมอง ทำท่าจะร้องทัก แต่ผมกลับสะบัดหน้า
เดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ด้วยความรู้สึกว่าในยามนี้ผมอยากอยู่ตามลำพังคนเดียวเท่านั้น และคงมีสถานที่แห่งเดียว
ที่จะทำให้ผมได้นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปเงียบๆคนเดียวได้ นั่นก็คือบริเวณสระว่ายน้ำ
ทันทีที่เดินขึ้นไปบนสระ เงาร่างสาวอวบอิ่มสมบูรณ์ไปด้วยสัดส่วนเว้าโค้ง พร้อมผมยาวสลวยดำขลับ กับใบหน้าสวยหวาน
เซ็กซี่ ที่เคยจีบปากต่อว่าผมต่างๆนาๆ ก็โลดแล่นเข้ามาในห้วงคิด แม้พยายามสลัดสบัดหัว หวังขับไล่เงาภาพของคุณเจน
ออกไปจากหัว แต่ก็ช่างยากเย็น จนดูเหมือนทุกอณูพื้นที่ในสระน้ำนั้น จะมีเงาร่างของคุณเจนปรากฎอยู่ทุกแห่งหน ไม่ว่าจะ
ในน้ำใสๆสีฟ้า หรือบนเก้าอี้นั่งเล่นตัวที่ผมเพิ่งจะหย่อนก้นลงไป
“คุณเจน…คุณทิ้งผมไปแล้วจริงๆหรือครับ..คุณลืมคำพูดคำสัญญาของเราแล้วหรือ…”
ผมได้แต่นั่งหลับตารำพึงเหมือนเพ้อออกมาเบาๆ ด้วยทุกคำพูดออดอ้อนของคุณเจนมันยังคงดังก้องอยู่ในหู แต่พอยามลืมตา
ขึ้นมา ผมก็พบว่ามันเป็นความจริงทุกอย่าง ที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า บัดนี้คุณเจนเธอได้เลือกเส้นทางที่จะเดินออกไปจากฃีวิต
ของผมแล้ว และคงไม่มีวันหวนคืนกลับมาอย่างแน่นอน เพราะครั้งนี้ข้างกายของเธอมันมีไอ้เอ็มหนุ่มนักเรียนนอกหน้าตาและ
ฐานะทัดเทียมกับเธอยิ่งกว่าตัวผมเป็นไหนๆ
“ก็มันสายไปแล้วนี่หว่า..เพราะอีกไม่ช้า..ลูกชายเพื่อนแม่ดา ก็จะบินตามไปเรียนปริญญาเอกต่อที่รัฐเดียวกับ
ไอ้เจน..ถึงตอนนั้น…เห้อออออ…ทำใจเสียเถอะเอ็ง…เรียนผูกแล้วก็รับผลที่มันจะตามมาแล้วกัน…”
แล้วผมก็ตัดสินใจได้ว่ามันเป็นความจริงอย่างที่พ่อตาผมบอก มันสายเกินไปแล้ว มันสายเกินกว่าจะแก้ไขปรับเปลี่ยนอะไรได้
อีกต่อไป เมื่อผมเรียนผูกปัญหา ก็จำต้องแก้ไขมันให้ได้ด้วยตัวผมเอง ในเมื่อคุณเจนตัดสินใจเดินจากไปในลักษณะนี้ ผมก็
ควรลืมเธอ แล้วกลับมายืนอยู่ข้างความจริง ผมยังมีคุณดาเป็นเมีย ผมกำลังมีลูก แม้จะไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดและเลือดเนื้อเชื้อไข
ของตนเองก็ตาม
เมื่อผมคิดได้ จึงลุกขึ้นยืน แล้วเดินย้อนกลับมาที่ห้อง หวังจะเข้าไปปลอบคุณดา หวังจะเข้าไปหาและทำสิ่งที่เธอกระซิบบอก
แต่แล้วพอผมเปิดประตูเข้าไป ทั่วทั้งห้องกลับว่างเปล่า ไร้วี่แววของคุณดา มีเพียงคราบน้ำตาเปียกชื้นทิ้งไว้บนปลอกหมอน
เท่านั้น
ผมเชื่อมั่นว่าคุณดาคงยังไม่ได้ออกไปไหน เพราะรถยนต์ของเธอยังคงจอดอยู่ เธอคงน้อยใจผมจนอาจกลับขึ้นไปนอนร้อง
ไห้ในห้องส่วนตัว แม้ในใจลึกๆของผมจะบอกตนเองว่า บัดนี้ความรักที่ผมมีให้กับคุณดามันลดน้อยถอยลงไป เพราะมันกลับ
ไปเพิ่มพูนให้ทางฝ่ายคุณเจน แต่ผมก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า ผมแคร์ความรู้สึกของคุณดามากมายไม่ต่างไปจากเดิม เพราะถ้า
ผมไม่แคร์ความรู้สึกของเธอ หรือแคร์น้อยลง ผมคงสารภาพความจริงแล้วว่าผมกับคุณเจนมีอะไรกันไปแล้ว ก็เพราะไอ้ความ
รู้สึกนี้เองที่ไม่อยากทำให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องเจ็บปวดเพราะฤทธิ์รัก ผมจึงต้องยอมเป็นฝ่ายรองรับความเจ็บปวดนั้นไว้
เสียเอง
“คุณดาครับ..อยู่ในห้องมั๊ย…”
ผมถือวิสาสะเดินขึ้นไปตามหา คุณดาบนห้องนอนชั้นบน พร้อมหยุดยืนเคาะประตูส่งเสียงเรียกเบาๆ จนสักครู่จึงได้ยินเสียง
ร้องตอบอู้อี้ออกมาจากภายในห้อง ผมจึงลองขยับมือหมุนลูกบิดเปิดประตู พบว่ามันไม่ได้ถูกล็อค จึงผลักประตูเปิดเข้าไป
เห็นคุณดา นอนตะแคงหันหลังให้อยู่บนเตียง ด้วยชุดเสื้อผ้าเดิมกับตอนที่อยู่กับผมภายในห้องข้างล่าง
“ผมเดินตามหาคุณดาตั้งนาน..น่ะครับ..” ผมพูดเบาๆพร้อมทรุดตัวนั่งลงบนเตียงข้างๆตัวคุณดา พร้อมยื่นมือไปลูบไล้เส้น
ผมดำขลับยาวสลวยแผ่วๆ
“ตามหาดาทำไม…” คุณดาส่งเสียงอู้อี้ขึ้นจมูกร้องถามกลับ แต่ก็ยังคงนอนนิ่งเฉยไม่ขยับเขยื้อน
“เอ้อ…ผมมาตามหาเมียครับ…”
โดนคุณดาย้อนถาม ผมก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน จึงตอบเสียงอ้อนๆหวานๆ พร้อมก้มหน้าลงไปกดสันจมูกลงที่แก้มนวลปลั่ง
ของคุณดา แล้วหอมดังฟอดเบาๆ ก่อนจะกระซิบถาม
“คุณดาจำได้มั๊ยครับว่านานแค่ไหนแล้ว..ที่เราสองคนไม่ได้ทำรักกันเลย…”
“ไม่รู้..ไม่อยากจำ…” คุณดาตวัดเสียงงอนๆอู้ๆอี้ๆ ร้องบอก พร้อมเอียงแก้มซุกหมอนหนีสันจมูกของผมที่ยังตามดอมดมจูบ
ไล้จนผมเห็นแก้มข้างนั้นเริ่มแดงระเรื่อขึ้นมา
“คงนานจริงๆแหละ..แม้แต่คนความจำดีอย่างคุณดายังจำไม่ได้เลย..” ผมส่งเสียงล้อๆ พร้อมยิ่งซุกไซ้หน้าลงไปตามไล่จูบ
ไม่ว่าคุณดาจะหันหน้าหนีไปทางใด
“ไม่ต้องมาจูบดาเลย..ไปจูบแม่มะลิของคุณเถอะ…เธอทั้งสาวทั้งสวยกว่าดา..ที่สำคัญไม่ได้ท้องโย้แบบดาอีกด้วย จนคุณไม่
สนใจดาแล้วใช่มั๊ย…”
คุณดายังคงตัดพ้อเสียงเบาๆอู้ๆอี้ๆ แต่จากคำพูดของเธอ ทำให้ผมเบาใจไปได้ในระดับหนึ่งที่ว่า จนบัดนี้คุณดาก็ยังคงไม่
ทราบเรื่องของผมกับคุณเจน เธอคงคิดน้อยใจที่ผมปฏิเสธไม่ร่วมรักกับเธอเมื่อสักครู่ เพราะคิดว่าผมติดใจรสสวาทและ
ความสาวของมะลินั่นเอง
“ใครบอกว่าผมติดใจมะลิครับ…ใครบอกว่ามะลิสวยกว่าคุณดากัน…คุณดาต่างหากที่น่ารักและร้อนแรงกว่าสาวอื่นๆทั้งหมด..
.ถ้าผมเบื่อ ถ้าผมไม่สนใจคุณดา ผมจะตามขึ้นมานอนกอด นอนจูบแบบนี้ทำไม…”
ผมให้เหตุผลด้วยสุ้มเสียงหวานๆ แล้วแสดงออกด้วยการวนเวียนจูบไซ้ พร้อมมือไม้ลูบไล้ไปทั่วตัว จนที่สุดคุณดาก็ใจอ่อน
ยอมขยับหันมาหา
“คุณไม่เบื่อดาแน่หรือคะ..”
คราวนี้คุณดาย้อนถามเสียงอุ๊บอิ๊บอายๆ จนหน้าแดงปลั่ง แล้วยินยอมให้ผมประกบปากจูบ สอดลิ้นเข้าไปพัวพัน จนเธอ
หายใจแรงๆ จนทรวงอกอวบใหญ่กระเพื่อมขึ้นๆลงๆ
“ผัวจะเบื่อเมียได้ยังไงล่ะครับ…” ผมร้องตอบเสียงอู้อี้ ออกมาจากทรวงอกอวบใหญ่ที่ดูเหมือนกับว่ามันมีขนาดอวบอิ่มกว่า
เดิมเสียด้วยซ้ำ
“รู้มั๊ยคะว่าดาคิดถึงคุณเหลือเกิน..”
คุณดากระซิบเสียงหวาน พร้อมส่งรอยยิ้มและแววตาหยาดเยิ้มมาให้ผม ก่อนจะควานมือลงไปที่กลางลำตัวของผม และเมื่อ
เธอพบว่าท่อนลำของผมนั้นแข็งขันตั้งรออยู่ บ่งบอกว่าผมต้องการตัวเธอเพียงใด คุณดาก็อมยิ้มและพร้อมเชื่อในคำพูด
ทั้งหมดของผมทันที
หลังจากนั้นก็คงไม่ต้องอธิบายขยายความต่อไปอีกแล้วว่าผมกับคุณดาได้ร่วมรักกันอย่างอ่อนหวานเพียงใด แม้ผมจะต้อง
ระมัดระวังไม่ให้การร่วมรักครั้งนี้เป็นอันตรายกับเด็กในท้องของเธอ แต่เราทั้งสองต่างก็สุขสมพร้อมๆกันในเวลาไม่นาน
นักหลังจากนั้น
“คุณจะไปไหนคะ…”
[post]หลังจากเสร็จสมกันแล้ว ผมกับคุณดานอนหยอกเย้ากันอีกสักครู่ ผมก็เตรียมตัวลุกขึ้นนั่ง หวังลงไปนอนพักผ่อนต่อในห้อง
ของตนเอง จนคุณดาต้องร้องถาม
“ก็..ลงไปนอนที่ห้องของผมสิครับ..”
“อื้อ…ไม่ต้องลงไปแล้วค่ะคุณ..ต่อไปนี้ห้องนอนนี้เป็นของคุณกับดา…นอกเสียจากว่า..เอ้อ…คุณอยากนอนกับมะลิบ้าง
ค่อยลงไปใช้ห้องเดิม…”
คุณดาร้องบอกเสียงใสๆด้วยความสุข เรื่องที่คุ่นข้องหมองใจอันตระทานหายไปจากห้วงความคิดของเธอจนหมด พูดพร้อม
โอบมือรั้งเอวผมดึงลงมานอนกอดแนบตัวตามเดิม
“งั้นผมขอตัวลุกไปอาบน้ำก่อนนะครับ…” ผมกระซิบบอกเบาๆ เอื้อมือไปดึงข้อมือของคุณดาออกมาจากท่อนลำ ที่เธอคว้า
กุมไว้ไม่ยอมปล่อยห่าง แม้แต่วินาทีเดียว
“ดาไม่ปล่อย…” คุณดาร้องบอกเสียงขำๆ แล้วพยายามขืนมือไว้
“อาบน้ำแป๊บเดียวเองครับ..ปล่อยก่อนน๊า…”
“งั้นพาดาไปอาบด้วยสิ…”
คุณดาส่งเสียงอ้อนๆ เหมือนเด็กสาว พยายามต่อรองถ้าอยากให้เธอปล่อยมือจากท่อนลำที่โดนนวดรูดเล่นจนมันพองตัว
ขึ้นมาหน่อยๆ ก็ต้องพาเธอไปอาบน้ำด้วย และก็คงไม่พ้นที่จะอ้อนให้ผมป้อนความสุขให้อีกครั้งในห้องน้ำเป็นแน่
