หลง ภาค 2 ตอนที่ 4
กมลวรรณยกนาฬิกาขึ้นดูบ่ายสามโมงแล้ว อีกตั้งห้าสิบนาทีกว่าที่ยุ้ยจะออกมาจากห้องเรียนวันนี้เธอไม่มีเรียนช่วงบ่ายจึงใช้เวลาว่างในการเดินหาหนังสือในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยระหว่างที่รอยุ้ย
ขณะเดินดูไปเรื่อยๆสายตาก็ไปสะดุดเอาที่หนังสือเล่มหนึ่ง
“20วิธีกำราบผู้ชายเจ้าชู้”
“เอ๊ะน่าสนใจ” กมลวรรณพูดกับตัวเอง หยิบหนังสือมานั่งอ่านที่โต๊ะ
ขณะกำลังพลิกๆหนังสือก็ได้ยินเสียงผู้ชายทัก
“อ้าวน้องหวาน อ่านหนังสืออยู่หรือครับ”
กมลเงยหน้ามองก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาดีแต่ท่าทางออกจะทะเล้นนิดหน่อย ยืนอยู่ตรงข้างโต๊ะ
“อ้าวพี่เต่าเองหรือคะ”
กมลวรรณทักตอบรู้สึกแปลกใจที่อยู่ๆพี่เต่าก็มาทักเธอ กมลวรรณรู้จักรุ่นพี่คนนี้เพียงผิวเผินถึงจะเรียนอยู่คณะเดียวกันแต่ก็ไม่ได้สนใจมากนัก กมลวรรณเป็นเด็กเรียนแต่ก๊วนของไอ้เต่าเป็นพวกลูกคนรวยรักสนุกพี่ๆกลุ่มนี้มามหาวิทยาลัยเหมือนกับไม่ได้มาเรียน วันๆคลุกคลีกันอยู่ในกลุ่มออกแนวเกเร วิชาไหนไม่เช็คชื่อก็ไม่เข้าเรียนพวกพี่เต่าจึงเป็นพวกที่ไม่น่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยในสายตาของกมลวรรณ
ไอ้เต่าส่งยิ้มที่คิดว่าสุดเท่ห์ให้
“ทำไมวันนี้
อ่านหนังสือคนเดียวล่ะคู่แฝดไปไหน?”
“ยุ้ยมีเรียนค่ะเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”
“แล้วอ่านหนังสืออะไรล่ะฮึ? ขอพี่ดูหน่อยซิ”ไอ้เต่าถามยื่นมือจะไปหยิบหนังสือมาดู
กมลวรรณรีบปิดหนังสือเอามือบัง หน้าแดง รู้สึกอายถ้าพี่เต่าเห็นว่าเธออ่านหนังสือ “20วิธีกำราบผู้ชาย” รีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
“พี่เต่ามีธุระอะไรกับหวานหรือคะ?”
ไอ้เต่ายิ้มแล้วพูด
“ขอพี่คุยเป็นการส่วนตัวได้มั้ยหวาน”
“ได้ซิคะพี่เต่ามีอะไรก็พูดมาได้เลย”
“เอ้อ..ไปคุยที่สวนข้างสระน้ำดีมั๊ยจ๊ะอากาศเย็นสบายดี”
กมลวรรณมองหน้าเขาด้วยความสงสัย
“ในนี้ก็เย็นนี่คะทำไมต้องไปคุยที่สระน้ำ”
ไอ้เต่าเกาหัว
“ในนี้มันมีคนเดินไปเดินมาคุยไม่สะดวกน่ะไปที่ข้างสระดีกว่า พี่ไม่อยากให้ใครได้ยิน”
“สำคัญขนาดนั้นเลยหรือคะ”
“ใช่ไปเหอะ หรือกลัวพี่จะทำอะไร”
กมลวรรณหน้าแดงรีบปฎิเสธ”เปล่าค่ะพี่เต่า”
ไอ้เต่ามองใบหน้าแดงระเรื่อโคตรน่ารักของกมลวรรณด้วยความวาบหวิว”คนอะไรขี้อายชะมัด พูดนิดพูดหน่อยก็หน้าแดง”
กมลวรรณยกนาฬิกาขึ้นดูแล้วพยักหน้า
“ก็ได้ค่ะพี่เต่าแต่หวานมีเวลาแค่สามสิบนาทีนะคะ ต้องรีบกลับมาที่นี่เพราะนัดยุ้ยไว้”
“สามสิบนาทีก็เหลือเฟือจ้ะ”
แล้วทั้งคู่ก็ลุกขึ้นกมลวรรณเดินเอาหนังสือไปเก็บที่เดิมไอ้เต่าทำท่าจะไปหยิบมาดูเพราะอยากรู้ว่าเป็นหนังสืออะไร แต่กมลวรรณรีบจับแขนมันไว้ลากตัวออกมา
“ไปได้แล้วค่ะพี่เต่า”
“เดี๋ยวสิหวานอยากดูว่าอ่านหนังสืออะไร”
“เอ๊ะ!เดี๋ยวไม่ไปด้วยเลย”
“หนังสือโป๊ใช่มั้ย”
หวานหยิกแขนเขาแรงๆ
“บ้า!พี่เต่าเนี่ย ห้องสมุดอะไรมีหนังสือโป๊”
ไอ้เต่าโดนมือนุ่มนิ่มมาจับที่แขนแถมโดนสาวน่ารักหยิกรู้สึกวาบหวิวหัวใจ ท่อนเอ็นลุกขึ้นโดยอัตโนมัติจนต้องรีบข่มใจเอาไว้ ปล่อยให้กมลวรรณพาเดินออกจากห้องสมุดเด็กสาวรีบปล่อยมือเมื่อเดินผ่านบริเวณที่มีคนอยู่เพราะกลัวคนจะเข้าใจผิดนึกว่าเป็นแฟนกัน
“เอาละคะพี่เต่าทีนี้จะพูดได้รึยังคะ เรื่องสำคัญของพี่น่ะ” กมลวรรณถามด้วยความอยากรู้เมื่อไอ้เต่าพาเธอมาที่ม้านั่งริมสระตัวเดียวกับที่จิรพนธ์เคยพาสาวแนนมานั่ง
ไอ้เต่าอึกอักมันรับหน้าที่มากล่อมกมลวรรณด้วยความจำเป็น จริงๆหน้าที่นี้เป็นของจิรพนธ์เพราะเป็นคนรูปหล่อ คารมดี แต่คราวนี้จิรพนธ์ไม่ยอมทำ ทางกลุ่มเลยใช้วิธีจับฉลากไอ้เต่าโชคดีจับได้หน้าที่นี้ จึงจำเป็นต้องมาเกลี้ยกล่อมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ว่าไงคะพี่เต่าชวนหวามนมาคุยเรื่องอะไรคะ” กมลวรรณรบเร้าชักสงสัยเห็นไอ้เต่าเอาแต่อ้ำอึ้งหน้าแดง
“น้ำสวยดีนะ”ไอ้เต่าพยายามจะเริ่ม แล้วชี้ไปให้ดูที่สระน้ำ
กมลวรรณมองตามที่มันชี้แล้วก็หันมาพูดแบบงงๆ
“มันก็สวยอย่างนี้ทุกวันนี่พี่เต่า”
“นั่นซินะ”ไอ้เต่าพึมพำ ป้ายเหงื่อที่หน้าผาก แล้วก็ป้ายต่อที่ข้างแก้มไอ้เต่าไม่ถนัดในการสีสาวจริงๆ ถ้าให้เอากับผู้หญิงละมันมั่นใจว่าไม่เป็นสองรองใครแต่เรื่องจีบสาวมันไม่ผิดอะไรกับไก่อ่อน แถมยังออกอาการตื่นๆกลัวๆด้วยแต่เมื่อรับหน้าที่มาแล้วก็ต้องทำงานให้เต็มที่ถ้าต้องพ่ายแพ้ให้กับเด็กสาวซื่อๆอย่างกมลวรรณ คงต้องถูกไอ้เพื่อนเวรล้อไปเป็นปีลูกผู้ชายชื่อเต่าจึงต้องกัดฟันเดินหน้าลุยต่อไป!
“อาจจะเป็นเพราะมีน้องหวานนั่งอยู่ด้วยมั๊ง มันก็เลยดูสวยกว่าทุกวัน”ไอ้เต่าเลือกใช้คำหวานที่สุดในชีวิต
กมลวรรณหน้าแดงชำเลืองมองไอ้เต่าแว่บหนึ่งแล้วรีบหันมามองดอกบัวที่กลางสระน้ำ
“หรือพี่เต่าจะจีบเรา”กมลวรรณคิด ใจเต้นระทึก แต่ปากยังพูดเสียงเรียบ”เรื่องสำคัญของพี่เต่าคงไม่ใช่เรื่องนี้นะคะ”
ไอ้เต่าอึกอักคราวนี้กลายเป็นมันที่หน้าแดง ป้ายเหงื่อแล้วป้ายเหงื่ออีก
กมลวรรณลอบสังเกตุท่าทีไอ้เต่าอยู่ต้องแอบยิ้มในใจ
“ใช่เลยพี่เต่าต้องจีบเราแน่ๆ… อือ…. เห็นอยู่กับพวกแก๊งเกเร ไม่นึกว่าจะขี้อายแบบนี้อย่างนี้ต้องแกล้งให้รู้ว่าใครเป็นใครซะแล้ว”
กมลวรรณคิดอย่างสนุกสนานเธอไม่ได้ปิ๊งไอ้เต่าหรอก หัวใจของเธอมีแต่อาจารย์ธวัชชัยคนเดียวแต่ด้วยนิสัยที่ยังติดซุกซนแบบเด็กๆ พอเห็นผู้ชายขี้อาย เลยอยากจะแหย่เล่นๆ
คิดแล้วก็เอื้อมมือมาจับแขนไอ้เต่ามาเขย่าแรงๆแล้วพูด
“ว่าไงคะพี่เต่าเรื่องสำคัญอะไร บอกหวานมาเร็วๆ”
ไอ้เต่าอยู่ๆโดนสาวน่ารักจับแขนก็สะดุ้งเฮือกหัวใจแทบจะวาย รับดึงมือออกร้องว่า
“เอ๊ะ!น้องหวานอย่ามาจับแขนพี่อย่างนี้ซิ”
กมลวรรณอมยิ้ม
“ทำไมล่ะคะ”
“มันไม่ดี”
“ไม่ดียังไงคะ”
“เดี๋ยวคนเห็น”
กมลวรรณหัวเราะคิกด้วยความขันไอ้เต่ามองใบหน้าหวานน่ารักของกมลวรรณด้วยหน้าตาหน้าแดงก่ำมันอยากจะปล้ำน้องหวานจริงๆ แต่ต้องอดใจไว้สุดฤทธิ์”แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน” มันคิด “จีบเค้าไม่เป็นก็แกล้งให้เค้าจีบเราดีกว่า” สมองอันเปรื่องปราดวิ่งเร็วจี๋ แกล้งหลบตาเธอ
