Oh! My Angel นางฟ้าอลเวง C.10 ภาค1
Episode I : The Missing Shoe
Chapter X : “รสเสียว”
By DRACULolitA
เช้าวันเสาร์เวลาประมาณเจ็ดโมง เบิร์ดตื่นขึ้นมาจากเตียงด้วยสภาพงัวเงียเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ ภาพที่เขาเห็นเป็นอันดับแรกก็ไม่ต่างจากเช้าวันก่อนมากนัก นางฟ้าเบลนอนกอดเขาในสภาพเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ใบหน้าที่อมรอยยิ้มเอาไว้บ่งบอกให้เบิร์ดรู้ว่าเขาทำให้นางฟ้าตัวน้อยมีความสุขเพียงใด
เบิร์ดถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางส่ายหน้าด้วยความเบื่อหน่ายในชีวิตที่ไม่สามารถหยุดยั้งตัณหาในตัวของเขาได้เลย และเมื่อคืนก็เป็นอีกครั้งที่เบิร์ดเผลอใจร่วมรักกับนางฟ้าเบลทั้งๆที่ตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ทำอีก < ทำไมเลวอย่างงี้วะเรา > เบิร์ดคิดในใจพลางแกะแขนของนางฟ้าเบลที่โอบเอวเขาไว้ จากนั้นก็ลุกขึ้นใส่กางเกง
“ค่าาาาแม่…เดี๋ยวเที่ยงๆหนูก็กลับแล้วค่ะ” เสียงน้ำฝนดังแว่วๆมาจากทางหน้าบ้าน
เบิร์ดรีบลุกไปมองเด็กสาวจากทางหน้าต่างห้องของเขาทันที น้ำฝนในชุดสีเขียวตัวโปรดของเธอ กระโปรงสั้นสีน้ำเงินที่ทำให้ใจของเบิร์ดแทบละลายทุกทีที่ได้เห็น เขาไม่ค่อยได้เห็นเธอใส่ชุดนี้บ่อยนัก เรียกได้ว่าเป็นชุดในโอกาสพิเศษเลยก็ว่าได้ เบิร์ดสงสัยยิ่งนักว่าน้ำฝนของเขาไปช่วย
งานอะไรถึงต้องแต่งตัวแบบนั้น
เบิร์ดละสายตาจากน้ำฝนกลับมามองนางฟ้าเบล พร้อมกับต่อว่าตัวเองอีกหลายครั้งในความอ่อนแอของเขา คำถามที่เบิร์ดเคยถามเพื่อนๆไว้ก็ดังก้องในหัวเขาอีกครั้ง เขาควรจะเลือกอะไรดี? เดินหน้ารักน้ำฝนที่เขาแอบชอบมานานพร้อมกับความรู้สึกผิดในใจไปตลอดชีวิต หรือจะรับผิดชอบนางฟ้าเบล น้องสาวชั่วคราวที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะตีจากเขาไป แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหนก็มีแต่เจ็บกับเจ็บทั้งนั้น < นี่สินะ…ที่เค้าเรียกว่ากรรมตามสนอง >เบิร์ดบ่นพึมพำในใจในจังหวะเดียวกับที่นางฟ้าเบลตื่นขึ้นมาพอดี
“…อารุนซาหวัดค่า…พี่เบิร์ด” นางฟ้าเบลกึ่งหลับกึ่งตื่นทักทายพี่ชายของเธอ พร้อมกับลุกขึ้นนั่งโชว์หน้าอกขนาดย่อมๆที่เบิร์ดแอบจับขยำเล่นทั้งคืนให้เขาเห็น
“น้องเบลครับ พี่เบิร์ดว่าน้องเบลใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนดีกว่านะ” เบิร์ดที่ตัดสินใจได้แล้วพยายามพูดกับนางฟ้าเบลโดยไม่หันไปมองเธอ
“ทำไมล่ะคะ?” ท่าทีของเบิร์ดชวนให้นางฟ้าเบลอดสงสัยไม่ได้
“เอ่อ…คือ เด็กผู้หญิงบนโลกเค้าจะไม่แก้ผ้าให้ผู้ชายเห็นน่ะครับ มันไม่สุภาพ” เบิร์ดให้เหตุผลที่แสนเข้าท่า
“อ้าว…ก็เมื่อวานพี่เบิร์ดบอกหนูว่าเวลาอยู่บ้าน หนูจะแต่งชุดแบบไหนก็ได้นี่คะ?” นางฟ้าเบลโต้แย้งแต่ก็เชื่อฟังเบิร์ด เธอค่อยๆหยิบเสื้อมาใส่พร้อมกับรอคำอธิบายของเบิร์ด
“พี่เบิร์ดหมายถึงใส่ชุดยังไงก็ได้ แต่ไม่ใช่ไม่ใส่ชุดนี่ครับ น้องเบลเคยเห็นเด็กผู้หญิงบนโลกคนไหนแก้ผ้าเดินบ้างมั๊ยล่ะ?” เบิร์ดค่อยๆพูดอย่างช้าๆไม่ให้นางฟ้าเบลรู้สึกเหมือนถูกดุ
“แหะๆๆ จริงด้วยสินะคะ งั้น…ก็ได้ค่ะ เบลจะใส่เสื้อผ้าให้เหมือนเด็กผู้หญิงบนโลกมนุษย์”
นางฟ้าเบลรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ คลายความกังวลใจให้เบิร์ดไปได้เรื่องนึง อย่างน้อยถ้าเขาไม่เผลอเห็นนางฟ้าเบลโป๊ก็คงไม่เผลอเกิดตัณหาบ้าๆขึ้นมาอีก เบิร์ดลูบหัวนางฟ้าเบลอย่างอ่อนโยน
“ดีมากครับ…งั้นเราลงไปช่วยคุณแม่เปิดร้านกันดีกว่าเนอะ” ทั้งสองคนช่วยกันเก็บที่นอนแล้วก็ออกจากห้องไป
สองพี่น้องเดินลงมาถึงชั้นหนึ่งก็เห็นคุณแม่กำลังจัดร้านอยู่พอดี ทั้งสามคนจึงช่วยกันจัดข้าวของโดยมีเสียงเบิร์ดคอยแนะนำนางฟ้าเบลเป็นระยะๆ
“แม่ครับ…แม่ทำอะไรกับชั้นวางของอันนี้อ่ะ ทำไมมันดูเบาๆจัง” เบิร์ดสงสัยในความเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยที่เกิดขึ้นกับตัว
“อะไรกันลูก ชั้นวางมันก็หนักแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว พูดอะไรแปลกๆนะเรานี่” แม่ของเบิร์ดตอบ ซักพักเขาก็รู้สึกตัวว่าที่จริงแล้วเป็นเพราะเรี่ยวแรงของเขาเยอะขึ้นกว่าเดิมต่างหาก
ทั้งชั้นวางของ ตู้ และโต๊ะ เบิร์ดใช้กำลังไม่มากก็สามารถยกมาวางในตำแหน่งที่ต้องการได้อย่างง่ายดาย ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาทีก็จัดร้านเสร็จ เบิร์ดได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ในใจ วันเสาร์-อาทิตย์ที่โรงเรียนหยุดเช่นนี้ทำให้ลูกค้าค่อนข้างมากกว่าวันธรรมดา เบิร์ดจึงต้องอยู่ช่วยคุณแม่ขายของทั้งวัน
“แม่ครับ…คือ พรุ่งนี้ผมจะพาน้องเบลไปซื้อเสื้อผ้านะครับ” เบิร์ดพูดขึ้นมาระหว่างรับประทานอาหารเช้า เรียกความสนใจจากทั้งคุณแม่และนางฟ้าเบลได้ไม่แพ้กัน
“ก็ดีนี่ลูก แต่อย่าไปกันนานนักล่ะ วันอาทิตย์ลูกค้าเยอะ” คำตอบของแม่ของเบิร์ดทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย ปกติการขอออกไปนอกบ้านในวันอาทิตย์มักจะโดนห้ามโดนดุเสมอ
เบิร์ดหวังว่าอย่างน้อยแม่ของเขาก็น่าจะบ่นซักนิด แต่เขาก็เข้าใจทุกอย่างได้ไม่ยากเย็นนัก ทุกสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปในตัวแม่ของเขาอธิบายได้โดยเวทมนตร์แทรกความทรงจำของนางฟ้าเบลนั่นเอง เบิร์ดหันไปสบตาเจ้าของเวทมนตร์ก็เห็นเธอส่งยิ้มกลับมาให้อย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวพร้อมกับกระดกแก้วส่งนมอึกสุดท้ายไหลลงคอของเธอไป เบิร์ดเริ่มรู้สึกตัวว่าการบังคับใจตัวเองไม่ให้หลงผิดนั้นยากเย็นแสนเข็ญยิ่งนัก โดยเฉพาะเมื่อถึงเวลาที่นางฟ้าเบลจะต้องอาบน้ำ
“ทำไมล่ะคะ?…เมื่อคืนเรายังอาบน้ำด้วยกันอยู่เลยอ่ะ”
นางฟ้าเบลเริ่มหงุดหงิดกับความเปลี่ยนแปลงกะทันหันที่เธอต้องแบกรับ ฝ่ายเบิร์ดเองก็ใช่ว่าจะเป็นสุขนักที่ต้องทำแบบนี้ แต่เพื่อความถูกต้อง เขาจึงตัดสินใจหยุดพฤติกรรมอกุศลกับนางฟ้าเบลโดยสิ้นเชิง
“ก็มนุษย์โลกเค้าอาบน้ำกันทีละคนนี่ครับ น่า…นะ น้องเบลคนเก่ง” เบิร์ดพูดไปดันน้องสาวแสนรักเข้าห้องน้ำไป
“มนุษย์โลกนี่เรื่องมากจังเลยแฮะ” นางฟ้าเบลบ่นพึมพำ ก่อนจะยอมเข้าห้องน้ำไปคนเดียวแต่โดยดี
เบิร์ดต้องคอยนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องน้ำเพื่อให้แน่ใจว่าน้องสาวคนดีของเขาอาบน้ำ”แบบมนุษย์”เป็นแล้วจริงๆ เสียงอาบน้ำของนางฟ้าเบลชวนให้เขาหวนนึกถึงคืนก่อนที่เขาอาบน้ำร่วมกับเธอ ต่างฝ่ายต่างผลัดกันขัดถูให้อีกฝ่ายกันอย่างเพลิดเพลิน ท่าทีที่ไม่เคอะเขินของนางฟ้าเบลกระตุ้นอารมณ์ของเบิร์ดยิ่งนัก ท่อนเสียวของเขาแข็งโด่แทบจะตลอดเวลาที่อาบน้ำร่วมกันเลยทีเดียว แต่นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนที่เบิร์ดจะตัดสินใจเปลี่ยนแปลงตัวเอง
ณ ตอนนี้ที่เขาควรทำก็คือสอนนางฟ้าเบลให้คุ้นเคยกับความเป็นมนุษย์ให้มากที่สุด อย่างน้อยเวลาที่เขาไปโรงเรียนหรืออยู่ห่างจากเธอ จะได้ไม่ต้องคอยกังวลใจว่านางฟ้าเบลจะทำอะไรแปลกๆให้คนอื่นเห็นอีก เบิร์ดต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้แอบเปิดประตูดูน้องสาวอาบน้ำอยู่หลายครั้งหลายครา ในที่สุดเขาก็อดทนจนนางฟ้าเบลอาบน้ำเสร็จจนได้
“พี่เบิร์ดคะ” นางฟ้าเบลเปิดประตูห้องน้ำแบบกะทันหันโชว์เรือนร่างเปียกชุ่มไปด้วยน้ำให้พี่ชายสุดที่รักดู เบิร์ดรู้สึกตัวหันหน้าหนีได้ทัน
“เอ่อ…เอ้อ มีอะไรครับน้องเบล? พี่บอกแล้วไงว่าอย่าแก้ผ้าให้พี่เห็นแบบนี้” เบิร์ดหันหลังถามเธอด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เหมือนเป็นฝ่ายอายซะเอง มือของเขาพยายามดึงประตูเอาไว้ไม่ให้น้องสาวคนดีโผล่หน้าออกมายั่วยวนเขาได้
“หนูลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามาอ่ะค่ะ…พี่เบิร์ดช่วยหยิบให้หนูทีสิคะ” เบิร์ดถอนหายใจด้วยความโล่งอกพลางเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้น้องสาวคนเก่งเช็ดตัว
เบิร์ดยืนรอหน้าห้องน้ำอีกไม่นานนางฟ้าเบลก็ออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัวที่คลุมไหล่เธอ แม้จะเป็นผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่แต่พอเอามาคลุมตัวในลักษณะนี้ ก็ปกปิดเรือนร่างกำลังพัฒนาของเด็กสาววัยสิบสองเอาไว้ได้ไม่หมด เบิร์ดเห็นเช่นนั้นก็ส่ายหน้าพลางจับน้องสาวตัวดีมาแต่งตัวซะใหม่ เบิร์ดอ้อมไปด้านหลังนางฟ้าเบลสั่งให้เธอชูมือขึ้น มือขวาจับปลายข้างหนึ่งของผ้าเช็ดตัวแนบเอาไว้เหนือหน้าอกซ้ายของนางฟ้า จากนั้นมือซ้ายก็จับอีกปลายของผ้าเช็ดตัวพาดไปทางขวาห่อตัวน้องสาวคนสวยของเขาเอาไว้อย่างมิดชิด
ด้วยท่าทางเช่นนี้ทำให้เบิร์ดเผลอกอดนางฟ้าเบลเอาไว้โดยที่เขาไม่รู้ตัว กว่าที่เบิร์ดจะได้สติกลับคืนมาก็หลังจากหอมแก้มนางฟ้าเบลไปหลายฟอดแล้ว เบิร์ดรีบถอยออกห่างจากเธอทันทีที่รู้สึกตัว ฝ่ายน้องสาวผู้ใสซื่อ เธอกลับหันมายิ้มให้กับเบิร์ดอย่างมีความสุข การที่เบิร์ดเอาใจใส่ดูแลเธอเช่นนี้ทำให้นางฟ้าเบลยิ่งรักเบิร์ดมากขึ้นทุกทีๆ
“แบบนี้เหรอคะพี่เบิร์ด” นางฟ้าเบลก้มลงมองผ้าเช็ดตัวที่พันกายของเธอเพื่อศึกษาวิธีแต่งตัวหลังอาบน้ำที่เบิร์ดสอนให้
“ใช่แล้ว…จำไว้นะครับ อย่าให้ใครเห็นน้องเบลไม่ใส่เสื้อผ้าเด็ดขาด มันโป๊…เข้าใจมั๊ย?” นางฟ้าเบลพยักหน้าตอบรับทั้งๆที่ยังงงอยู่นิดๆ แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินเข้าห้องนอนของเบิร์ดไป
วันนี้เบิร์ดให้นางฟ้าเบลใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีเหลือง แม้จะเป็นเสื้อผ้าเก่าของเบิร์ดแต่มันก็ยังใหญ่กว่าตัวของนางฟ้าเบลอยู่ดี คอของเสื้อกว้างซะจนถ้าก้มลงแบบไม่ระวังคงได้โชว์เนินอกขนาดย่อมๆให้ลูกค้าดูอีกแน่ๆ ส่วนกางเกงนั้นก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่ เอวของเบิร์ดที่ใหญ่กว่านางฟ้าเบลทำให้กางเกงเลื่อนลงมาต่ำจนเกือบจะถึงโหนกเสียวของเธออยู่แล้ว แต่เบิร์ดไม่มีทางเลือก จำต้องให้น้องสาวคนโปรดใส่ชุดนี้ไปก่อนอย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้ใส่อะไรเลย
“โป๊มั๊ยคะ?” นางฟ้าเบลลุกขึ้นยืนให้เบิร์ดดูหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว เบิร์ดเห็นว่าเรียบร้อยดีจึงส่ายหน้าตอบน้องสาวไป
“แล้วแบบนี้ล่ะคะ…โป๊มั๊ย?” นางฟ้าเบลจับชายเสื้อยกขึ้นจนพ้นหน้าอกเธอ ก่อนที่เบิร์ดจะทันรู้ตัว หน้าอกนางฟ้าวัยแรกรุ่นก็ปรากฏแก่สายตาของเบิร์ดแบบเต็มๆแล้ว
“เอ่อ…อ้อ! เอ้ย…น้องเบล!” เบิร์ดทำหน้าทำตาทำเสียงดุๆใส่น้องสาว นางฟ้าเบลรีบปล่อยชายเสื้อลงทันที เธอรู้แล้วว่าการโชว์หน้าอกให้คนอื่นดูมันโป๊
“อืม…แล้วอย่างนี้…”
“เฮ้ย!…อันนี้ก็โป๊ ไม่ต้องถอดแล้วน้องเบล” เบิร์ดรีบห้ามนางสาวแสนซื่อก่อนที่เธอจะทันถอดกางเกงโชว์ร่องเสียวให้เขาดู
เบิร์ดต้องรีบตัดสินใจห้ามเพราะไม่รู้ว่าเขาจะทนเห็นเรือนร่างของนางฟ้าตัวน้อยโดยไม่เกิดตัณหาอีกได้หรือเปล่า นางฟ้าเบลยิ้มแบบขำๆกับท่าทีลุกลี้ลุกลนของเบิร์ด แต่ที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าการโชว์อวัยวะเพศให้คนอื่นดูก็โป๊เหมือนกัน
ทั้งสองคนลงมาช่วยคุณแม่ขายของ งานในร้านวันนี้ดูจะราบรื่นดี จะมีลำบากหน่อยก็ตอนที่ลูกค้าถามราคาสินค้ากับนางฟ้าเบล กับตอนที่เธอต้องก้มหยิบหรือส่งของให้ลูกค้าเท่านั้น เบิร์ดต้องจับตามองน้องสาวสุดที่รักแบบไม่ให้คลาดสายตาเลยทีเดียว เขาตัดสินใจให้นางฟ้าเบลช่วยงานทั้งๆที่เขาและคุณแม่เองก็ทำได้อยู่แล้ว เพราะเบิร์ดเห็นว่านางฟ้าเบลสนุกกับการขายของอยู่ไม่ใช่น้อย รอยยิ้มของนางฟ้าเบลก็ทำให้เบิร์ดรู้สึกมีความสุขไปด้วยเช่นเดียวกัน
“พี่เบิร์ดคะ…โออิชิอยู่ไหนคะ?” นางฟ้าเบลหันมาถามเบิร์ด เธอยังจำตำแหน่งของสินค้าไม่ได้ทั้งหมด
“อ่อ…อยู่ในตู้นี่ไง มา…พี่หยิบให้” เบิร์ดเปิดตู้เย็นหยิบชาเขียวโออิชิขึ้นมาดู ทันทีที่เห็นมันเบิร์ดก็หวนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนขึ้นมาอีกครั้ง…
++++++++++
คืนก่อน หลังจากที่กลับจากบ้านของน้ำฝนและทานข้าวเย็นแล้ว ก็ได้เวลาสองพี่น้องต้องอาบน้ำร่วมกัน
“นี่…น้องเบล พี่บอกให้เช็ดตัวให้แห้งก่อนไง” เบิร์ดตะโกนไล่หลังน้องสาวคนสวยตามเข้าห้องนอนไป หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว นางฟ้าเบลวิ่งออกจากห้องน้ำเปลือยกายล่อนจ้อนเหมือนเป็นเรื่องปกติ ทำเอาเบิร์ดสับสนไม่รู้จะหยุดน้องสาวจอมซนคนนี้ยังไง
“จะหนีไปไหน…” เบิร์ดคว้าข้อมือนางฟ้าเอาไว้ได้ทัน แต่ทันใดนั้นทั้งคู่ก็เสียหลักล้มลงบนเตียงพอดี นางฟ้าเบลนอนหงายโดยมีเบิร์ดคลานสี่ขาคร่อมเธออยู่
“ไม่เชื่อฟังพี่เหรอ…นี่แน่ะๆๆๆ” เบิร์ดแกล้งเอามือจี้เอวนางฟ้าเบลเล่น นางฟ้าตัวน้อยหัวเราะลั่นพยายามบิดตัวหนีมือของเบิร์ดเป็นการใหญ่ สำหรับเด็กที่บ้าจี้แล้ว โดนไม้นี้เข้าไปไม่กี่ทีก็หมดแรงจะดิ้น
“โอ้ย!~ฮิๆๆ พอแล้ว…พี่เบิร์ด พอแล้วค่าาาา…เบลไม่ดิ้นแล้ว พอก่อน” ได้ยินคำตอบที่น่าพอใจเบิร์ดจึงหยุดจี้เอวเธอ แต่ยังคงคร่อมน้องสาวจอมป่วนเอาไว้ไม่ปล่อย
“ทีหลังเช็ดตัวให้เสร็จก่อนออกมาจากห้องน้ำนะครับ เข้าใจมั๊ย?” เบิร์ดพูดพลางเช็ดตัวให้น้องสาวสุดที่รัก สัมผัสของผ้าขนหนูที่เสียดสีอย่างแผ่วเบาไปทั่วตัวของเธอ เล่นเอานางฟ้าตัวน้อยถึงกับตัวสั่น
“หนาวเหรอน้องเบล?” เบิร์ดถามด้วยความห่วงใย
“เปล่าค่ะ…เสียว” นางฟ้าเบลตอบตามความรู้สึกของเธอ พลางแยกขาออกให้เบิร์ดเช็ดส่วนสุดท้ายที่ยังไม่แห้ง
คำตอบของนางฟ้าเบลบวกกับภาพร่องเสียวที่ค่อยๆคลี่บานออกต่อหน้าต่อตา ทำเอาเบิร์ดที่เพิ่งสำเร็จความใคร่ในห้องน้ำไปหมาดๆเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง สติที่คอยควบคุมตัวเองไม่ให้คิดอกุศลกับน้องสาวที่อยู่ตรงหน้าก็มลายหายไปเหลือเพียงแต่ความกระหายใคร่รู้ทางกามารมณ์ของเด็กหนุ่มเท่านั้น
เบิร์ดเลื่อนมือลงสัมผัสกลางร่องเสียวที่ยังไม่แห้งนั้น ปลายนิ้วกลางแตะลงกลางร่องสวาทแล้วลากขึ้นหาติ่งเสียวน้องสาว นางฟ้าเบลเสียววูบวาบขมิบร่องเสียวตอบโต้ไปโดยอัตโนมัติ เบิร์ดเห็นดังนั้นก็เริ่มสนุก ความอยากรู้อยากเห็นตามประสาวัยรุ่นกระตุ้นให้เบิร์ดมีอารมณ์ เขาลากวนปลายนิ้วขยี้จุดอ่อนของเพศหญิงอย่างแผ่วเบา ปลุกอารมณ์เสียวเผื่อแผ่ให้น้องสาวสุดที่รักได้รับรู้ ทั้งคู่นิ่งเงียบปล่อยให้สายลมคอยกระซิบบอกความรู้สึกของอีกฝ่าย
จากร่องเสียวที่กำลังจะแห้ง จู่ๆความเสียวที่มีก็ทำให้ร่องรักของนางฟ้าผลิตน้ำออกมาตามธรรมชาติ หยดน้ำเสียวใสๆติดปลายนิ้วออกมาให้เบิร์ดได้เชยชมอีกครั้ง เบิร์ดยกมันขึ้นมาดูใกล้ๆก็รู้สึกได้ว่ามันมีกลิ่นที่หอมยั่วยวนเขายิ่งนัก และด้วยสัญชาตญาณแห่งความคึกคะนอง เบิร์ดก็ค่อยๆส่งนิ้วที่ชุ่มเมือกเสียวนางฟ้านั้นเข้าปากไป รสสัมผัสน้ำเสียวนางฟ้าเบลทำเอาเบิร์ดแทบสติแตก รสชาติที่หวานนุ่มชุ่มลิ้นที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน ไม่มีความคาว ไม่มีความฝาด มีแต่รสชาติที่ชวนเคลิบเคลิ้มราวกับชาเขียวชั้นดีที่เพิ่งเปิดขวดกินใหม่ๆ
รสชาติของนางฟ้าตัวน้อยไม่หยุดตัณหาของเบิร์ดไว้แค่นั้น สายตาของเบิร์ดสาดส่องไปที่ร่องเสียว แหล่งผลิตชาเขียวชั้นยอดที่เขาเฝ้าถวิลหา เมื่อสบตานางฟ้าตัวน้อยก็ยิ้มให้เขาอย่างอายๆ โอกาสเป็นใจเช่นนี้เบิร์ดก็ค่อยๆยื่นใบหน้าของเขาเลื่อนเข้าร่องเสียวน้องสาวจนอยู่ห่างจากมันไม่ถึงคืบ เบิร์ดใช้เวลาตัดสินใจไม่นานก่อนจะประกบปากของเขากับร่องเสียวของนางฟ้าเบลเอาลิ้นฉกน้ำเสียวที่ยังคั่งค้างในตัวเธอออกมา น้องสาวแสนซื่อกัดริมฝีปากยิ้มกับสัมผัสประหลาดของลิ้นของพี่ชายที่โลมไล้ร่องเสียวเธอ โดยไม่กล้าเอ่ยคำพูดใดๆไปรบกวนสมาธิของเขา
นิ้วโป้งจากมือทั้งสองข้างสามัคคีกันจับกลีบเสียวน้องสาวแยกออก เปิดโอกาสงามๆให้ลิ้นลากผ่านร่องเสียวขึ้นลงเก็บน้ำเสียวจากสวรรค์จนชื่นใจ ติ่งเสียวที่ถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องก็ไม่ยอมน้อยหน้าเร่งขับน้ำชาเขียวเอาไว้ให้พี่ชายสุดที่รักไว้ใช้ดับกระหาย ทว่ายิ่งกินเข้าไปเบิร์ดก็ยิ่งกระหายความใคร่มากขึ้นทุกที พี่ชายคนโปรดยิ่งรัวลิ้นของเขาเอาใจน้องสาวสุดที่รักให้นางฟ้าเบลได้เสียวจนไม่อาจนั่งนิ่งเฉยได้ เด็กสาวจำต้องบิดตัวไปมาเพื่อระบายความเสียวที่อัดอั้นในตัวเธอ สะโพกของเธอส่ายไปมารับกับจังหวะลิ้นของเบิร์ด
“อ๊า….อ๊า….อ๊า….พี่เบิร์ดดดดดขาาาา” ที่สุดด้วยความร่วมมือของทั้งสองพี่น้อง เบิร์ดก็ได้พานางฟ้าตัวน้อยของเขาขึ้นสวรรค์อีกครั้ง ส่วนน้องสาวแสนซื่อก็ตอบแทนพี่ชายสุดที่รักด้วยน้ำเสียวรสชาเขียวที่เธอผลิตด้วยตัวเธอเอง…
++++++++++
“พี่เบิร์ด…พี่เบิร์ด!” นางฟ้าเบลเขย่าตัวเรียกสติพี่ชายสุดที่รัก
“อ่ะ…เอ้อ! นี่จ้ะน้องเบล…โออิชิ” เบิร์ดทำหน้าเหรอหราส่งขวดชาเขียวให้น้องสาว
“ไม่ต้องแล้วค่ะ…หนูเอาอีกขวดให้ลูกค้าไปแล้ว” นางฟ้าเบลตอบพลางทำหน้าสงสัยในพฤติกรรมของเบิร์ด
“พี่เบิร์ดเป็นไรป่าวเนี่ยะ ใจลอยคิดถึงอะไรอยู่คะ? ท่าทางจะเป็นเรื่องสนุกๆนะคะ” นางฟ้าเบลสังเกตุสีหน้าของเบิร์ดอยู่นานจึงถามด้วยความสงสัย
“อ๋อ…คิด เอ้ย!ไม่คิด ไม่ได้คิดถึงอะไรเลย…แหะๆๆ” เบิร์ดรีบปฏิเสธ
“หือ…ไม่เชื่อหรอก มีอะไรก็บอกมาดีๆดีกว่านะคะพี่เบิร์ด” ถึงแม้จะไร้เดียงสาแต่ว่าไม่โง่ นางฟ้าเบลดูออกว่าเบิร์ดมีอะไรในใจซักอย่าง
“อ๋อ…คือ พี่กำลังงงๆว่าทำไมวันนี้จู่ๆพี่เบิร์ดก็แรงเยอะขึ้นมาน่ะ…แหะๆๆ” เบิร์ดที่กำลังโดนน้องสาวต้อนจนมุม ในที่สุดเขาก็นึกเหตุผลแก้ตัวออก
“โธ่เอ้ย! นึกว่าเรื่องอะไร” นางฟ้าเบลทำหน้าเซ็งๆ เพราะเรื่องที่เบิร์ดสงสัยไม่ได้น่าตื่นเต้นสำหรับเธอเลย
“วันนี้ทั้งวันพี่เบิร์ดก็จะแรงเยอะแบบนี้แหละค่ะ จนกว่าพรุ่งนี้แหละถึงจะกลับไปเป็นอย่างเก่า” คำอธิบายของนางฟ้าเบลทำให้เบิร์ด งง หนักเข้าไปใหญ่ สีหน้าของเขาบอกนางฟ้าเบลให้ต้องอธิบายเพิ่ม นางฟ้าเบลยกลังขวดเปล่าขึ้นก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม
“…ก็เมื่อคืนพี่เบิร์ดเล่นกินเข้าไปซะเยอะขนาดนั้นนี่คะ” จบคำอธิบายนางฟ้าเบลก็ยกลังขวดเปล่าๆนั้นเดินหายเข้าไปเก็บหลังบ้าน ทิ้งให้เบิร์ดได้แต่ยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง…
