ตำนานนักรัก ตอนที่ 20
คืนนั้นผมไม่ทำให้คุณดาผิดหวัง เมื่อเธออ้อนมาผมก็จัดไป อีกสองรอบสำหรับผม แต่กี่รอบของเธอนั้นผมไม่ทันได้นับ จนคุณดาประกาศยอมแพ้ เจรจาสงบศึกชั่วคราว ต้องขอบใจของดีที่ลุงเสงี่ยมให้ผมกินจริงๆ เพราะมันสามารถทำให้ผมสู้ศึกได้ทั้งคืน มิหนำซ้ำตื่นขึ้นมาก็ไม่ได้มีอาการฟ้าเหลืองแต่อย่างใด
ผมรีบหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง เห็นว่าฟ้ามันสว่างมีแสงแดดอ่อนๆแล้ว จึงรีบสบัดตัวลุกขึ้นเตียงอย่างรวดเร็ว เกรงว่าจะเลยเวลาทานอาหารและยาของลุงเสงี่ยม ผมรีบเร่งจัดการธุระส่วนตัวอย่างว่องไว ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปดูลุงแก แต่พอเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ก็พบว่าพี่ชิตกำลังนั่งคุยกับลุงเสงี่ยมอยู่ในห้อง ข้างหน้าแกมีชามข้าวต้ม ที่ถูกกินไปแล้วกว่าครึ่งถ้วย
“เป็นไงวะเอ็ง…ปราบแม่ดาอยู่หมัดมั๊ย
ฮ่าๆๆ..” ลุงเสงี่ยมรีบร้องถามขึ้นทันที่ที่เห็นผมเปิดประตุเข้าไป ผมได้แต่ส่งยิ้มอายๆ ไม่กล้าต่อปากต่อคำเรื่องนี้
“ลุงทานยาแล้วหรือยังครับ…” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องถามลุงเสงี่ยม
“ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วครับคุณทองดี…” แต่พี่ชิตกลับเป็นคนตอบขึ้นมาแทน จนผมต้องรีบขอบใจแก
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..เรื่องเล็กน้อย..ผมคาดการณ์ไว้แล้วว่าเช้านี้คุณทองดีคงตื่นไม่ทัน ฮ่าๆ..” พี่ชิตแซวผมขำๆ ไม่มีทีท่าจะโกรธเคืองแม้สักนิด พลอยทำให้ลุงเสงี่ยมขำตามไปด้วย
“พี่ก็พูดเกินไป..ฮ่าๆๆๆ..” ผมไม่รู้จะตอบโต้อย่างไรดี ก็เลยหัวเราะตามผู้อาวุโสทั้งสองคน
“ไม่เกินหรอกครับ..ผมได้ยินเสียงน้องดาร้องทั้งคืน..” พี่ชิตยังตามแซวไม่เลิก แต่ผมกลับรู้สึกดีใจ ที่ภายใต้คำพูดของพี่ชิต มันไม่บ่งบอกอารมณ์ขึ้งโกรธอะไรเลย พี่ผมแย่งคนรักของแกมา
“เอ็งก็หาผู้หญิงมาร้องแข่งกับแม่ดาสิวะไอ้ชิต…ฮ่าๆๆๆ”
คราวนี้ลุงเสงี่ยมแซวพี่ชิตบ้าง แกอุ๊บอิ๊บตอบเบาๆกลับว่าคงอีกนาน จากนั้นก็คุยกันอยู่อีกสักครู่ พี่ชิตก็ขอตัวไปดูแลเรื่องอาหารในครัว ผมจึงนั่งคุยกับลุงเสงี่ยมต่อ เพื่ออยากถามข้อสงสัยบางประการจากลุงแก
“ลุงครับ…ไอ้เปลือกไม้ที่ลุงให้ผมกินน่ะมันคืออะไรครับ..”
ผมรีบถามข้อสงสัยเรื่องแรกออกไป ลุงเสงี่ยมแกหัวเราะขำๆ แล้วเฉลยให้ฟังว่า มันคือเปลือกต้นตะโกนา ความจริงแล้วมันคือยาโป๊ตามตำรายาโบราณ แต่ที่ถูกต้องควรเอาไปตากแห้ง แล้วย่างเสียก่อน จึงเอาไปต้มน้ำกิน แต่เวลามันจำกัด ลุงแกเลยให้ผมกินสดๆ แกก็ไม่รู้หรอกว่ามันจะได้ผลมั๊ย
“แต่มันก็คงได้ผลนะ..เพราะไอ้ชิตมันบอกว่าได้ยินเสียงแม่ดาร้องครางจนย่ำรุ่ง ฮ่าๆๆๆ..”
ดูเหมือนเช้าวันนี้ลุงเสงี่ยมแกจะมีความสุขอย่างมาก เพราะพูดคำหัวเราะคำไม่ขาด แต่แล้วลุงเสงี่ยมก็หยุดหัวเราะกระทันหัน พร้อมหน้าเปลี่ยนสี เมื่อได้ยินคำถามข้อที่สองของผม
“วิชาที่ลุงสอนผมน่ะครับ มันได้ผล คุณดาร้องและพูดเหมือนกับลุงบอกทุกอย่างเลย…จนผมอยากรู้แล้วว่าลุงรู้ได้ยังไงครับ..” ลุงเสงี่ยมแกอึ้งไปครู่ใหญ่ ก่อนจะพูดออกมาด้วยท่าทางที่มีพิรุท
“มันได้ผลก็ดีแล้วไม่ใช่รึ..เอ็งจะรุ้ไปทำไมว่าลุงรู้ได้อย่างไร…”
แม้ลุงเสงี่ยมจะไม่ยอมบอก แต่ถ้าผมอยากรู้จริงๆคงไม่ใช่เรื่องยาก เพราะผมรู้จุดอ่อนคุณดาดีว่า เธอโกหกไม่เป็น หลอกถามเสียหน่อยตอนที่เธอกำลังเสียว เธอก็คงพูดออกมาหมด แต่ผมกลับไม่อยากรู้ เรื่องในอดีตที่ลุงแกไม่อยากพูดนั้น ผมก็ไม่อยากฟังเช่นกัน ผมคุยกับลุงเสงี่ยมต่ออีกพัก แกก็ไล่ให้ผมกลับไปดูคุณดา เพราะสายป่านนี้แล้วยังไม่ตื่นเลย
ผมเดินออกจากห้องนอนของลุงเสงี่ยม แล้วกลับไปห้องคุณดา เพื่อดูว่าเธอตื่นนอนหรือยัง ปรากฏว่าร่างเปลือยขาวผ่องของเธอยังคงนอนหลับอย่างมีความสุขอยู่บนเตียง ผมจึงเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างเตียงเพื่อพิจารณา แทบไม่อยากเชื่อสายตาตนเองเลยว่า หญิงสาวผู้นี้จะมีอายุมากกว่าผมถึงหนึ่งรอบเพราะใบหน้าเธอยังดูอ่อนเยาว์ ซ้ำยังมีลูกสาวถึงหนึ่งคน เพราะเรือนร่างของคุณดาเหมือนมันไม่มีส่วนใดบุบสลายแม้แต่นิด หน้าท้องยังแบนราบ ไม่มีริ้วรอยแตกเหมือนคนเคยมีลูกมาก่อน หน้าอกยังอวบหยุ่นดีดเด้งเหมือนมีสปริงชั้นดีอยู่ข้างใน หัวนมเม็ดเล็กๆยังคงเป็นสีน้ำตาลอ่อน ไม่ดำคล้ำยังน่าดูดน่าเลียเหมือนสาวรุ่น บอกออกไปคงไม่มีใครเชื่อว่าหญิงสาวสวยงามสง่า ดูเยือกเย็นผู้นี้ กลับซุกซ่อนอารมณ์ราคะที่เร่าร้อนรุนแรงไว้ด้านใน
ผมแทบไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะมีวาสนาได้เป็นผู้ครอบครองตัวคุณดา ถ้าไม่ได้ลุงเสงี่ยม ป่านนี้ผมก็คงยังเป็นพนักงานในศูนย์ดูแลผู้สูงอายุเหมือนเช่นเดิม อย่างที่ลุงเสงี่ยมพูดนั้นถูกต้องแล้วว่าผมจะสนใจไปทำไมกับเรื่องในอดีตของคุณดา ขอเพียงปัจจุบันและอนาคต คุณดารักผมต้องการผมเท่านั้นก็พอ
[post]ผมยืนมองร่างเปลือยของคุณดาจนพอใจ ก็ค่อยทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ตั้งใจจะยื่นมือไปลูบผมยาวสลวยที่ปรกหน้าของเธอออก แต่คุณดากลับตื่นรุ้สึกตัวขึ้นมาก่อน คงเพราะน้ำหนักตัวของผมที่ทรุดลงไปนั่ง ทำให้เตียงยุบบุ๋มลงไปนั่นเอง พอเธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก็ยื่นมือมาสอดรั้งกอดเอวผมไว้ แล้วส่งยิ้มหวานๆมาให้
“ตื่นนานแล้วหรือที่รัก…”
“พักใหญ่แล้วครับคุณดา..” ผมตอบพร้อมยื่นมือปัดเส้นผมดำขลับออกไปจากใบหน้าสวยหวานของเธอ
“อื้อออ..เวลาอยู่กันสองต่อสอง..อย่าเรียดาว่าคุณดาสิคะที่รัก…เรียกดาเฉยๆ หรือเรียกเมียจ๋าก็ได้…อิอิ…” คุณดาบอกยิ้มๆอายๆ แล้วดึงเอวผมจนต้องล้มตัวลงไปนอนหงายเคียงข้าง จากนั้นก็ป่ายขาขึ้นมาทับ
“เมื่อคืนที่รัก..ทำให้เมียมีความสุขมากเลยรุ้มั๊ย…” คุณดาส่งเสียงอ้อนๆหวานๆ มือก็เขียเบาๆบนอกผม จนปลายนิ้วหลุดเข้าไปในสาปเสื้อ เจอหัวนมผม เธอก็บีบคลึงวนนิ้วเล่นเบาๆ
“ผมก็มีความสุขมากครับ…คุณดาน่ารัก เซ็กซี่ ขี้อ้อนแบบนี้ ผมทั้งรักทั้งหลงเลยครับ…” ผมตอบออกไปตามความรุ้สึกที่บอกตนเอง
“อื้ออออ..ยังเรียกเมียว่าคุณดาอีก…” คุณดาต่อว่าเบาๆ จิกตาค้อนใส่จริต แล้วจิกเล็บลงมาที่หัวนมของผมเบาๆ แต่มันก็เล่นเอาผมสะดุ้งโหยง เราสองคนก็เลยหัวเราะขำๆออกมาพร้อมกัน เมื่อผมตอบโต้ด้วยการเอื้อมมือไปบีบหัวนมของเธอเบาๆ จนเธอหยุดขำ แล้วร้องอืยยยยาวๆ แล้วส่งสายตาหวานฉ่ำมาให้ ก่อนจะเผลอตัวส่งเสียงกระเส่าๆมาถาม
“เมื่อคืน..คุณพ่อสอนให้ที่รักใช้ลิ้นแบบนั้นกับดาหรือคะ…” ผมอึ้งเล็กน้อยที่คุณดาถามแบบนั้น ข้อสันนิษฐานของผมคงเป็นเรื่องจริง ที่ว่าลุงเสงี่ยมต้องเคยทำกับคุณดามาก่อน
“คุณดารู้ได้ยังไงครับ…” ผมย้อนถามกลับ แล้วก้มหน้าลงไปทีทรวงอก อ้าปากงับหัวนมเม้ดเล็กๆข้างที่บีบคลึงอยู่เข้าปากแล้วดูดดุนด้วยปลายลิ้น จนคุณดาครางอูยยยย ก่อนจะตะกุกตะกักพูดออกมาเสียงแผ่วๆ
“ดา..เดาเอาน่ะ..ซี๊ดดดดด…ผัวขา…อยากอีกแล้วหรอ..”
“แหมมม..คุณดาเดาหรือครับ..เดาแม่นจัง จนผมคิดฟุ้งซ่านไปเลยว่าคุณลุงคง…เคย…” ผมยังพูดไม่ทันจบประโยค คุณดาก็เอื้อมมือมาปิดปากไม่ให้พูดต่อ
“อย่าสงสัยเลยค่ะที่รัก…คุณพ่อเป็นคนดี..ถ้าจะเลว..ก็ดานี่แหละเป็นคนทำเลว…” น้ำเสียงคุณดาที่มะกี้นี้ยังกระเส่าระรี้ระริก แต่พอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา น้ำเสียงของเธอดั่งคนสำนึกผิด ผมว่าจะไม่อยากรู้เรื่องอยู่แล้ว..แต่บัดนี้ต่อมเผือกผมมันเริ่มกระตุ้นให้อยากรู้ขึ้นมาทันที
“โอ๋ๆๆๆ..อย่าคิดเลยครับ…ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น..คุณดาไม่เลวเลยสักนิดในสายตาผม..ผมรักคุณดานะครับ…” ผมปลอบเบาๆ พร้อมพรมจูบไปจนทั่วหน้าทั่วนม จนคุณดาอารมณ์กลับมาครุกรุ่นเช่นเดิม
“ทองดีรักดาจริงๆนะคะ…” คุณดาถามย้ำ แต่ผมไม่ยืนยันเป็นคำพูด กลับยืนยันด้วยการกระทำเมื่อขยับมือลูบลงไปจนถึงเนินหอยอูมๆ ก็กรีดมันเล่น จนคุณดาถ่างขาให้ปลายนิ้วผมกรีดลึกลงไปในรอยแยก แล้วครางเสียวๆอูยๆ เอื้อมมือมาตอบโต้ด้วยการคว้าท่อนลำในกางเกงของผมบีบยวบๆ
“เอ้อ..ดา…เอ้อ…” คุณดาอ้ำอึ้ง เหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องดีหรือไม่ดี
“ถ้าไม่สบายใจ ก็ไม่ต้องเล่าหรอกครับ ถึงอย่างไรผมก็รักและเคารพ คุณลุง และคุณดาไม่เปลี่ยนแปลง..” ผมบอกไปตามความรู้สึกของตนเอง เพราะไม่ว่าเรื่องที่คุณดาจะเล่าออกมานั้น จะเป็นอย่างไร ก็หาได้ทำให้ความรู้สึกที่ผมมีกับพ่อลูกคุ่นี้เปลี่ยนแปลง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..แม้ไม่รู้วันนี้ ต่อไปในอนาคต ทองดีก็อาจจะรุ้ได้ แล้วอาจจะรู้มาอย่างผิดๆ ให้ดาเล่าให้ฟังดีกว่า…” ดูเหมือนคุณดาจะตัดสินใจได้ ว่าควรจะเล่าความจริงออกมาให้ผมฟัง ดีกว่าจะให้ผมไปรู้ทีหลังจากปากคนอื่น เธอจึงเริ่มเล่าออกมาอย่างช้าๆ
“ทองดีพอทราบแล้วหรือยังค่ะ ว่าดากับพ่อลูกเจน เลิกกันเพราะเขาหนีคดีออกไปอยุ่ต่างประเทศ..” เมื่อผมตอบว่าลุงเสงี่ยมเล่าให้ฟังแล้ว คุณดาก็เริ่มเล่าต่อ
“ดาทนเหงาและว้าเหว่มาอีกสามสี่ปี เพราะเจอแต่ผู้ชายที่ไม่ใช่ บางคนก็หน้าตาดี การศึกษาดี มีฐานะ แต่เข้ามาหาดาเพราะหวังสิ่งอื่นที่นอกเหนือจากความรัก ดาก็เป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่อยากได้ผู้ชายสักคน จะเป็นใครก็ได้ ที่มีความรักให้กับดาแบบจริงใจ จนกระทั่งดามาเที่ยวที่นี่ตามลำพังคนเดียว แล้วรู้ว่าพี่ชิตเค้าหลงรักดา ดากับพี่ชิตก็เลยมีความสัมพันธ์กัน ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ถูกต้อง ดาแอบมาหาพี่ชิตบ่อย ปีละหลายครั้ง เพื่อสิ่งนั้น ทั้งๆที่ใจไม่ได้รัก จนกระทั่งยัยเจนอายุได้สิบขวบ ดากับคุณพ่อก็พายัยเจนมาเที่ยวตอนปิดเทอม ก็อย่างที่รู้แหละค่ะ..พี่ชิตกกับดา ก้มีความสัมพันธ์กันอีกครั้ง แต่ทว่าคราวนี้คุณพ่อจับได้ ในขณะที่พี่ชิตกำลังทำให้ดาอารมณ์เตลิด จนควบคุมตัวเองไม่ได้ คุณพ่อโกรธมาก จนไล่ยิงพี่ชิต แต่เค้าวิ่งหนีไปได้ แต่ตอนนั้น ดายอมรับอย่างไม่อายเลยว่า ดาต้องการมันมาก มากจนขาดสติ มากจนบีบให้คุณพ่อช่วยดาให้สำเร็จ คุณพ่อก็ช่วยดา ด้วยปาก ด้วยนิ้ว และด้วยลิ้น เหมือนที่สอนทองดีมานั่นแหละ…พอดาเสร็จ คุณพ่อก็จะออกไปจากห้อง แตทว่า พอหันมากลับเจอยัยเจนยืนอยู่หน้าห้อง เธอโตพอจะรู้แล้วว่าคุณพ่อกับดาทำอะไรกัน นับจากวันนั้นเธอก็เลยเกลียดคุณตา และไม่พูดกับดามาหลายปี ”
คุณดาเล่ามาถึงตอนนี้เธอก็จำต้องหยุดเล่า เพราะเสียงเธอสั่นเครือด้วยความเสียใจ จนนัยต์ตาทั้งคู่ของเธอมีหยาดน้ำตาใสๆ คลออยู่เต็มเป้าตา พอเธอกระพริบตา มันก็ร่วงไหลลงมาตามร่องแก้ม ผมเลยก้มหน้าลงไปจูบซับให้กำลังใจเธอ ทั้งสงสาร ทั้งเห็นใจ กับเรื่องราวที่เธอเล่าออกมา รวมทั้งความรุ้สึกที่ไม่ชอบนิสัยของยัยเจน ก็กลับกลายเป็นเห็นใจเธอขึ้นมาอย่างประหลาด เด็กน้อยวัยเพียงแค่สิบขวบ กลับต้องมาเห็นภาพเช่นนั้น มันคงฝังอยู่ในใจเธอ จนยากจะลืมเลือน แต่เรื่องมันยังไม่จบ เมื่อคุณดาหยุดสะอื้นร่ำไห้ เธอเล่าต่อ[/post]”คุณพ่อและดาต่างก็เสียใจกับเหตุการณ์ที่มันเกิด จนคุณพ่อไม่มาเหยียบที่นี่อีกเลย เพิ่งจะมานี่เป็นครั้งแรกในรอบ10ปี แต่ดากลับแอบมาเหมือนเดิม มาให้พี่ชิตทำแบบเดิม เดือนละครั้งสองครั้ง โดยที่คุณพ่อก็พอจะทราบ ท่านก็เลยหาคุณทัดเทพ ที่เป็นหลานชายของเพื่อน มาให้ดา แล้วก็อย่างที่ทองดีรู้ไปนั่นแหละ ว่าแรกๆทัดเทพก็ดี แต่มาเสียเอาในภายหลัง ทำให้คุณพ่อเสียใจ และกล่าวโทษว่าเป็นความผิดของท่าน จนกระทั่งเกิดเรื่องระหว่างยัยเจนกับทัดเทพ ท่านเลยทนไม่ไหว ขอไปอยู่ที่ศูนย์ที่ทองดีทำงานนั่นแหละ แล้วขอให้ดาเลิกกับทัดเทพ เพราะคุณพ่อบอกว่าเจอผู้ชายคนหนึ่งแล้ว ที่เหมาะกับดา…ครั้งแรกที่ดาเจอทองดีในศูนย์..ดาแอบขำ..”
คราวนี้คุณดาเธอพูดกลั้วเสียงหัวเราะขำๆ ออกมาจริงๆ จนผมหน้าม้านเสียเซ้ว แต่ก็ต้องยอมรับความจริง ว่าหน้าตาตนเอง มันไม่ได้หล่อเหลาเหมือนพระเอกหนังไทยนี่ครับ ถ้าจะได้เล่นหนัง อย่างผมก็คงเป็นได้แค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น
“แต่ตอนนี้ รู้มั๊ยว่าดารักทองดีแค่ไหน…” คุณดาพูดจบ เธอก็แสดงความรักออกมาด้วยการกอด การจูบปากผมอย่างอ่อนหวาน พร้อมเบียดร่างเปลือยเข้ามากระแซะ จนทุกสัดส่วนของเธอแนบกับกายของผม เล่นเอาความรุ้สึกที่มอดไหม้ไปแล้ว กลับลุกโชนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และมากมาย จนผมปล่อยวางเฉยไม่ได้ นอกจากมอบความรักและความสุขให้คุณดาอย่างเต็มที่อีกครั้ง โดยไม่ใส่ใจว่าเวลามันจะกี่โมงกี่ยาม
จนกระทั่งเสียงประตูไม้หน้าห้องลั่นดังแอ๊ดเพราะผมลืมเสียบไม้ล็อคไว้ พร้อมเปิดออกกว้างพอที่จะทำให้ผู้มาเยือนมองเห็นร่างเปลือยด้านหลังของคุณดาที่กำลังขย่มโยกอยู่บนตัวผม เสียงคุณดาร้องว๊ายย เพราะมันมาทั้งเสียงและแสง จนเธอไม่ต้องหันไปมอง ก็ทราบดีว่าคงมีใครยืนอยู่หน้าห้อง จึงรีบหมอบตัวลงมากระกบติดตัวผมแน่น ผมรีบผงกหัวขึ้นมอง พร้อมๆกับเสียงขอโทษ
“ขอโทษครับ น้องดา..พี่ไม่ทราบว่าน้องดากำลัง..กับคุณทองดี..” พี่ชิตรีบกล่าวคำขอโทษเสียงเบาๆ แล้วงับประตูปิดให้ตามเดิม
