ตำนานนักรัก ตอนที่ 3

“ทองดี..เอ็งอายุเท่าไหร่แล้วนี่…” ผมก็ตอบไปตามตรงว่า25ย่าง26แล้ว ลุงแกก็ถามต่อ

“แล้วนี่เอ็งไม่รีบกลับไปหาเมียที่บ้านหรือไงวะ”

“โธ่ลุง..ได้โปรดดูหน้าของผมใหม่อีกครั้งสิครับ..หน้าเด๋อๆด๋าๆ บ้านนอกๆ อย่างผมนี่..จะหาเมียเป็นตัวเป็นตนกับเขาได้…ฮ่าๆๆๆ” ผมรู้ตัวเองดีว่าหน้าตาและฐานะอย่างผม สาวๆที่ไหนจะมาสนใจ จึงหัวเราะขำไปกับคำถามของลุงเสงี่ยม แล้วก้นึกว่าแกจะหมดคำถามไปแล้ว หลังจากแกได้ยินผมพูดก็อึ้งไปแป๊บนึง

“เอ็งทำงานที่นี่ได้เงินเดือนเท่าไหร่วะ..บอกลุงได้มั๊ย…”

“ได้สิครับ..ตอนนี้ผมได้หมื่นนึงแล้วไม่รวมโอที..แต่ตอนเข้ามาทำใหม่ๆ เมื่อสองปีที่ผ่านมาเริ่มสตาร์ท9000บาทเองครับ…” ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าลุงเสงี่ยมแกอยากรู้เรื่องเงินเดือนของผมไปทำไม แต่ก็บอกแกไปตามจริง แกได้ยินก็อมยิ้มเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ในใจของแกไปคนเดียว

“ลุงเล่าเรื่องวัยเด็กของลุงให้ผมฟังต่อสิครับ…” คราวนี้ผมเลยวกกลับมาเข้าเรื่องที่ตนเองอยากรู้ว่าวัยเด็กของลุงแกจะโลดโผนขนาด
ไหนกันแน่

“เออ..ได้สิวะ..แต่ว่าลุงเล่าไปถึงตอนไหนแล้ววะ…” คราวนี้ผมขำก๊ากเลย ที่แกดันจำเรื่องที่แกเล่าเองไม่ได้ว่าเล่าถึงตอนไหน มันบ่งบอกเลยว่าแกสว.จริงๆ แต่ขนาดสว.ยังงี้ ยังอุส่าห์วางแผนจับก้นคุณวิได้ ผมละนับถือแกเลย

“ถึงตอนพี่สาวคนที่สี่ของลุงน่ะครับ….” ผมเลยต้องพูดย้อนทวนความจำให้แก ถึงเรื่องที่พี่สาวคนนั้นนอนดิ้นและขี้เซา

“เออๆ..นั่นแหละ…แม่สมคะเนเขาเป็นแบบนี้ตั้งแต่ยังเป็นสาวจนแต่งงานมีลูกมีเต้า ก็ยังคงนอนขี้เซามาตลอด…”

“เดี๋ยวนะครับลุง..พี่สาวคนนี้ชื่อสมคะเนหรือครับ…ชื่อแปลกดี..” ผมถามขัดจังหวะการเล่าของลุงเสงี่ยมขึ้นมาเสียก่อน

“เออใช่แล้วละ พี่น้องลุงชื่อส.เสือกันทุกคน..คนโตชื่อแม่สมรัก คนที่สองชื่อแม่สมหมาย…คนที่สามแม่สมหวัง แล้วก็มาแม่สมคะเน ส่วนคนสุดท้ายก็แม่สมคิด…” ผมได้ยินก็อดทึ่งกับวิธีการตั้งชื่อของครอบครัวแกจริงๆ แล้วพาลแอบคิดขำๆต่อไปว่า ถ้าจะให้ดี ลุงเสงี่ยมแกน่าจะชื่อพ่อสมเสร็จ เสียละเข้ากับนิสัยแกได้เลย

“เอ็งจะถามอะไรอีกมั๊ยวะ..ไอ้ทองดี…ถ้าไม่ถามแล้วลุงจะได้เล่าต่อ…” ลุงแกพูดพร้อมจ้องหน้าทำตาดุใส่ ที่ผมทะลึ่งไปขัดอารณ์อยากเล่าเรื่องของแก จึงรีบพยักหน้าหงึกๆ แล้วหุบปากเงียบฟังแกเล่าเรื่องราวในอดีตของแกต่อไป

“แรกๆลุงก็แค่แอบคลำจิ๋มของแม่สมคะเนไปแทบทุกคืนที่นอนสะดุ้งตื่น แล้วก็ก้าวหน้าไปจบนม จนถึงขั้นดูดนมโดยที่แม่สมคะเนยังคงนอนหลับไม่รู้เรื่อง จนมีคืนหนึ่งขณะที่กำลังนอนดูดนมแม่สมคะเนเพลินๆ ลุงก็สะดุ้งเมื่อแม่สมคิดตื่นขึ้นมานั่งจ้องมองตอนไหนไม่รู้ แต่ที่รู้เพราะแกเอามือจิกหัวลุงดึงออกมาจากนมแม่สมคะเน..”

“ยังงี้ก็เป็นเรื่องนะสิครับ..พี่สาวลุงคงเอาเรื่องไปฟ้องพ่อแม่ลุงแน่…” ผมพูดแทรก เพราะดคะเนได้ตามนั้น

“เปล่าเลยว่ะ..แม่สมคิดไม่เคยเอาเรื่องนี้ไปบอกกับใครเลย แม้แต่แม่สมคะเนจนตายจากไปก็ยังไม่เคยรู้เลยว่ามีคนรู้เรื่องนี้…”

“อืมเพราะอะไรเล่าครับ…” ผมถามด้วยความสงสัย

“ลุงก็ปิดปากแม่สมคิดเสียสิวะ..ฮ่าๆๆๆๆ” แกพูดพร้อมหัวเราะขำๆกับเรื่องที่ลุงแกทำไว้ในอดีต

“ลุงปิดปากพี่สาวคนนี้ของลุงยังไงหรือครับ” ผมรีบถามต่อด้วยความอยากรู้

“เอ็งจำได้มั๊ยวะไอ้ทองดี ว่าบ้านลุงอยู่ติดแม่น้ำ…” ลุงเสงี่ยมแกร้องถามผมกลับ ผมรีบพยักหน้าให้แกทราบว่าจำได้

“พอรุ่งขึ้นพวกพี่น้องอีกสามสาวของลุงก็จะไปอาบน้ำเล่นน้ำกันที่ท่าน้ำหน้าบ้านตอนโพล้เพล้ วันนั้นทุกคนอาบน้ำแล้วกลับขึ้นเรือนกันหมด เหลือลุงกับแม่สมคิดตามลำพังที่ยังสนุกกับการว่ายน้ำไล่จับกันไปมา…แต่ตอนนั้นลุงยังว่ายน้ำไม่แข็งหรอกนะ พอว่ายได้เท่านั้น แต่พวกพี่สาวของลุงนี่ดำผุดดำว่ายเก่งเป็นปลาเลย เมื่ออยู่กันสองคนกับแม่สมคิด ลุงก็แกล้งทำเป็นจะจมน้ำ ให้แม่สมคิดเข้ามาช่วย”

“พอแม่สมคิดหลงกลลวงของลุง ว่ายเข้ามาหา ลุงก็พลิกตัวขึ้นขี่หลังแม่สมคิดซะเลย แต่ไม่ได้ขี่เฉยๆ ลุงกอดรัดจับนมแม่สมคิดบีบเล่นไปด้วยมือนึง อีกมือก็ล้วงลงไปจับก้นแม่เค้าตีแปะๆ เหมือนตีก้นม้านั่นแหละ….”

“ลุงทำแบบนั้นทำไมล่ะครับ…” ผมถามด้วยความสงสัยอีกครั้ง ลุงแกก็หัวเราะฮาๆๆ

“ไอ้ทองดีนี่มันโง่จริงๆเลยว่ะ…ลุงกอดคอแม่สมคิดไปแบบนั้น แกก็ว่ายน้ำไม่ถนัด พาลจะจมเอาไปด้วยจริงๆ คราวนี้ลุงเลยขู่ บอกแกว่าห้ามเอาเรื่องที่เห็นตอนกลางคืนไปบอกใคร..ไม่งั้นจะกอดให้จมน้ำกันทั้งคู่…”

“ชอบบ้านลุงมั๊ยล่ะทองดี…” ลุงเสงี่ยมแกคงมองเห็นสายตาของผมที่จับจ้องมองสิ่งต่างๆในรอบบ้านแกด้วยความแตกตื่นสนใจ จึงร้องถาม กลั้วเสียงหัวเราะขำๆ

“ชอบมากเลยครับ…มีสนามหญ้ากว้างๆกับสระน้ำแบบนี้ ผมจะจับลุงออกกำลังกาย จนเดินเหินได้ไม่ต้องพึ่งไอ้สามขานี่อีกเลย” ผมตอบออกไปด้วยความดีใจ เพราะได้เรียนรู้อบรมมาแล้วว่า ควรให้เหล่าสว.ทั้งหลายออกกำลังกายอย่างไรดี จึงจะฟื้นฟูสมรรถนะของร่างกายได้

“เออ..ขอบใจ..ว่ะทองดี…”

“ถ้าทองดีทำได้ตามนั้น ดาจะมีรางวัลตอบแทนให้ค่ะ….” ผมนึกว่าเสียงพูดเบาๆของผมกับลุงเสงี่ยมจะไม่มีใครได้ยิน แต่ที่ไหนได้ พอรถจอดลงหน้าตึก ขณะผมกำลังช่วยพยุงแขนพาลุงเสงี่ยมลงมาจากรถ คุณกานดาก็เดินเข้ามาพูดพร้อมยิ้มใส่ตาผม จนผมสะอึกอึ้งกับความสวยสง่าที่พบเห็นต่อหน้าในระยะใกล้ๆ จึงรีบก้มหน้างุดๆ พยุงลุงเสงี่ยมลงมายืนที่พื้นแล้วหมุนตัวหยิบไม้เท้าสามขา ส่งให้แก แล้วคอยเดินตามใกล้ๆ จนเข้าไปในห้องรับแขก