ศึกหมอผี ตอนที่ ๔
แค้นของหมอผีชาติ
เรือนไม้หลังรั้วอันร่มรื่นของหมอผีหนุ่มนามว่าสินในยามบ่าย หมอผีหนุ่มนอนอยู่บนเก้าอี้หวายหลังเรือนที่มีต้นไทรคู่ขึ้นให้ความร่มรื่น เบื้องหน้ามีสระน้ำขนาดย่อมๆปลูกบัวที่กำลังออกดอกชูช่อสวยงามอยู่สาม – สี่กอ เขานอนเอนกายหลับตาพักผ่อนอย่างสบายกายมีผีสาวลำดวนคอยปรนนิบัติบีบนวด แต่แล้วเขาต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงกระซิบเบาๆที่ข้างหู
“อะไรนะโหงพราย..!?..”หมอผีหนุ่มลืมตาใบหน้าคมเกิดแววกังวล
เสียงกระซิบนั้นรายงาน“จ๊ะพ่อหมอ…พวกเขากำลังรออยู่…”
“อื่มมม์..งั้นเดี๋ยวข้าจะไปเดี๋ยวนี้…”หมอผีหนุ่มลุกขึ้นทันที
“มีอะไรหรือพี่หมอ?”ผีสาวลำดวนถาม
“ชาวบ้านไทรงามมาหาข้า…ท่าทาง
จะมีเรื่องเดือดร้อน..”
“ทำไมพี่หมอท่าทางร้อนรนจังเลย…”
“ถ้าไม่ร้ายแรงจริงพวกเค้าคงไม่มาหรอก..เอ็งไปรอบนเรือนนะ..ไม่แน่วันนี้ข้าอาจต้องเดินทางไกล…”
“เจ้าค่ะ…”ผีสาวลำดวนรับคำ
ที่แคร่ไม้หน้าเรือน ชายสูงวัยนั่งรออยู่โดยมีชายฉกรรจ์สาม – สี่คนยืนรอห่างๆ หน้าตาทุกคนเคร่งเครียด เมื่อหมอผีหนุ่มมาถึง เขาก็ยกมือไหว้ชายสูงวัยอย่างคุ้นเคย และมานั่งข้างๆหลังจากชายคนนั้นรับไหว้แล้ว
“อาเจิดมีธุระอะไรหรือ..ถึงมาหาฉันถึงที่นี่…”หมอผีหนุ่มเอ่ยถามทันที
ชายสูงวัยนามว่าเจิดถอนหายใจ“เกิดเรื่องใหญ่ที่คลองไทรงามแล้วว่ะ?”
“เรื่องอะไรหรอ?”
“ก้อเรื่องจระเข้อาละวาทนั่นแหละ..”
“จระเข้อาละวาด เจ้าแม่ศรีวันทองหรอ?”
“.แต่ข้าคิดว่าไม่น่าจะใช่เจ้าแม่ศรีวันทอง..”
“มีตัวอื่นมาใหม่หรอ?”
“อื่มมม์…จากที่พวกไอ้เทิดมันเจอมา แล้วรอดมาเล่าให้ฟัง มันบอกว่า มีจระเข้อีกตัวมาไล่กินพวกมันแล้วเจ้าแม่มาช่วย แต่หลังจากคืนนั้นก็มีจระเข้ออกไล่กัดทำร้ายคนตอนนี้มีคนตายไปสองคนแล้ว เท่าที่คาดเจ้าแม่คงจะแพ้ไอ้เข้ตัวนั้นมันเลยเข้ามาอาละวาทแทนเอ็งรู้ไหมเดือดร้อนกันไปทั้งคุ้งน้ำ ไม่มีใครกล้าเดินเฉียดลำคลองหรือกล้าพายเรือในคลองแล้ว…”
หมอผีหนุ่มขมวดคิ้ว “ร้านแรงขนาดมีคนตายถึงสองคน ทำไมอาเพิ่งมาหาฉัน..”
“ก้อพวกข้าคิดว่าอาจมีใครไปล่วงเกินเจ้าแม่ เลยถูกลงโทษ แต่กว่าจะรู้ว่าไม่ใช่ก้อเจ็บตายกันเพราะไอ้เข้ตัวนี้หลายรายเลย”
“เอ…แล้วเจ้าแม่จระเข้ไปไหนหนา…”หมอผีหนุ่มพึมพำ
ชายสูงวัยออกความเห็น“อาจจะถูกไอ้เข้ตัวนั้นกัดตายไปแล้วก้อได้ มันถึงขึ้นมาแทนตำแหน่ง..”
“ไม่ใช่หรอก?” หมอผีหนุ่มนับนิ้วตรวจชะตา “เจ้าแม่จระเข้ยังอยู่ แต่ถูกกักกุมอำนาจไว้ แล้วไอ้เข้ตัวนั้นมันก้อเป็นแค่จระเข้มนต์ งานนี้ต้องมีหมอผีเรืองอาคมอยู่เบื้องหลังแน่..แต่….”
“แต่อะไรหรอ?”ชายสูงวัยถามอย่างสงสัย
“แต่มันทำไปเพื่ออะไร?”
ชายสูงวัยถอนหายใจ “มันทำเพื่ออะไรข้าไม่รู้..แต่เอ็งต้องไปช่วยชาวบ้านที่นั่น เพราะที่นั่นเป็นบ้านเกิดของพ่อเอ็ง และญาติๆของเอ็งหลายชีวิตก้ออาศัยอยู่ที่นั่น…”
“มันแน่อยู่แล้วที่ฉันต้องไป และฉันจะไปเพื่อพิสูจน์ว่าใครมันเป็นคนทำเรื่องนี้ และทำเพื่ออะไร?” หมอผีหนุ่มบอกเสียงกร้าว“เอาละอาเจิด..อาและพวกกลับไปก่อน วันนี้ฉันจะไปที่บ้านไทรงามจัดการไอ้เข้ตัวนั้นให้…”
“เอ็งจะไปวันนี้เลยหรือ…”
“ฉันไม่รอให้ใครต้องเป็นเหยื่อไอ้เข้นั่นอีกหรอก…อากับพวกไปเตรียมสถานที่ทำพิธีให้ฉันได้เลยวันนี้ก่อนค่ำฉันจะไปถึงและทำพิธีปราบมันเลย..”
“อื่มมม์..ขอบใจเอ็งมากที่รีบช่วยเหลือไอ้หลานรัก..”ชายสูงวัยผู้เป็นอายิ้มอย่างมีความหวัง
“ไม่มาขอให้ไปช่วยฉันรู้ก้อต้องไป เพราะที่นั่นมันเป็นบ้านเกิดของพ่อฉันนี่..”หมอผีหนุ่มเอ่ยบอกอย่างมุ่งมั่น…
————————————————
“ทำไมพี่หมอถึงให้นางลำดวนไปด้วย แล้วพวกเราหล่ะ?” นางตานีถามด้วยเสียงไม่พอใจ
นางตะเคียนก็เช่นกัน “ใช่ๆๆๆ…มันเพิ่งมาใหม่ พี่หมอก้อพามันออกงานด้วยแล้ว ทำงี้ได้ไง?”
“ไม่เอาน่าตานี..ตะเคียน..ข้าไม่ได้ไปเที่ยวนะ..ครั้งนี้ข้าจะไปปราบจระเข้ผีนะ..”หมอผีหนุ่มปรามสองผีสาวที่ไม่พอใจ
“นั่นแหละ..เวลาพี่จะไปไหนทุกครั้งต้องเอาพวกเราไปเสมอ แต่คราวนี้?”
“หยุดพูดเถอะ…ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ พลังของเอ็งทั้งสองช่วยข้าไม่ได้หรอก..”หมอผีหนุ่มเก็บของใช้จำเป็นใส่ย่ามแล้วสะพายขณะผีสาวลำดวนช่วยเตรียมของให้เงียบๆ
“แล้วนังผีน้องใหม่นี่มันช่วยได้หรอ?”นางตะเคียนแค่นเสียงถาม
“ใช่ๆๆๆ..มันช่วยได้หรอ? ท่าทางอ่อนหัดอย่างนี้จะสู้ผีมีตำนานอย่างพวกเราสองคนได้หรอ?”นางตานีมองหยามๆ
หมอผีหนุ่มมองแล้วส่ายหน้า“เอ็งทั้งสองมันแค่สัมภเวสีสิงต้นไม้กับต้นกล้วยคอยหลอกคนเล่นสนุกๆ ลำดวนเค้าเป็นผีอาฆาตฆ่าหมอผีตายมานับไม่ถ้วน ฤทธิ์อำนาจของเค้าเหนือกว่าพวกเอ็งหลายร้อยเท่า อย่าดูถูก ข้าพึ่งเค้าได้มากกว่าเป็นแค่คู่นอน เอ็งทั้งสองเฝ้าบ้านอยู่นี่แหละ..”
“แต่ว่า?….”
ไม่ทันพูดต่อหมอผีหนุ่มมองสองผีสาวตาขวางๆ นางผีทั้งสองจึงทำหน้าสลด
“ก้อได้ๆๆๆ..เฝ้าบ้านก้อได้…”นางตะเคียนบอกน้ำเสียงไม่พอใจ
นางตานีก็กอดอกทำท่างอนๆ“เฝ้าบ้านก้อเฝ้าบ้าน..แล้วกลับมาพี่ต้องเรียกพวกเรารับใช้ทันทีเลยนะ..”
“……???….” หมอผีหนุ่มมองหน่ายๆ แล้วเดินไปหยิบโกฏิของลำดวนใส่ย่าม “ไปกันเถอะลำดวน ก่อนค่ำเราต้องถึงบ้านไทรงามทางก้อไม่ใช่ใกล้ๆ ช้ากว่านี้จะไม่ทันการณ์..”
“เจ้าค่ะ…” แล้วผีสาวลำดวนก็สลายร่างกลายเป็นควันลอยเข้าไปในย่ามของหมอผีหนุ่ม
รถมอร์เตอร์ไซร์วิบากถูกสตาร์ทและขับขี่ออกไปโดยหมอผีหนุ่ม สองผีสาวมองตามไปจนลับตาก่อนจะสลายร่างกลายเป็นควันสีเขียวและสีน้ำตาลค่อยๆจางหายไปกับอากาศธาตุ เรือนไม้หลังนั้นก็เงียบสงบไร้สิ่งมีชีวิตสถิตอยู่…
——————————————————
หมู่บ้านไทรงามก่อนพระอาทิตย์ตกดิน
ที่ริมลำคลองซึ่งเคยเป็นที่สัญจรและอาบกินใช้สอยของชาวบ้าน แต่บัดนี้ถูกคุกคามและยึดครองโดยจระเข้ดุร้ายลึกลับจนไม่มีใครกล้าเฉียดกายเข้ามาดั่งแต่ก่อน หมอผีหนุ่มจอดรถวิบากแล้วเดินมาที่ริมคลอง เมื่อเขาหยุดยืมมองแผ่นน้ำที่นิ่งสงบไร้ละลอกคลื่น แล้วพลันก็มีควันสีขาวลอยออกมาจากย่ามก่อเกิดเป็นร่างของผีสาวลำดวนยืนอยู่ข้างๆแล้วมองไปในลำคลองอันเงียบสงบด้วยกัน..
“ที่นี่หรอ?ที่ชาวบ้านพวกนั้นบอกพี่หมอ” ผีสาวถามหมอผีหนุ่มที่ยังหลับตานิ่งอยู่
ชั่วอึดใจหมอผีหนุ่มลืมตาแล้วสะดุ้ง“ใครกันนะ มันร่ายมนต์ควบคุมลำคลองไว้?”
“ลำคลองนี่ถูกร่ายมนต์ควบคุมไว้?”ผีสาวลำดวนถามอย่างแปลกใจ
“ใช่…ดูจากการใช้เวทย์มนต์แล้ว คนคนนี้อาคมแก่กล้าไม่เบา..”
“พี่หมอพอจะรู้ไหมว่าเป็นฝีมือใคร?”ผีสาวถาม
หมอผีหนุ่มขมวดคิ้วหน้าเครียดๆเพ่งมองแผ่นน้ำตาเขม็ง “ เดาไม่ถูก?…แต่ก็ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนมีอาคมแก่กล้าขนาดควบคุมลำคลองนี้ได้ทั้งหมด และจะสยบเจ้าแม่จระเข้ที่ร้ายกาจไว้ใต้อำนาจได้ด้วย?..”
“เจ้าแม่จระเข้นี่เป็นใครหรอ?และร้ายกาจแค่ไหน?”ผีสาวถามอย่างสงสัย
“เจ้าแม่จระเข้คือนางศรีวันทอง เป็นวิญญาณเก่าแก่ที่สิงอยู่ในจระเข้คอยพิทักษ์สายน้ำนี้มานานแสนนานก่อนข้าจะเกิดเสียอีก ว่ากันว่านางมีอิทธิฤทธิ์มากมาย อาจารย์ของข้าเคยเรียกนางมาให้ดูครั้งหนึ่งตอนที่ข้าเริ่มเรียนวิชาหมอผีใหม่ๆ อาจารย์ของข้าบอกว่าอย่าไปยุ่งกับนางเด็ดขาดเพราะนางอันตรายมากๆ และคนที่ควบคุมนางได้นี่..ไม่แน่..อาจจะเหนือกว่าข้าหลายขุมเลยก็ได้..”
“แล้วคนที่ทำนี่ต้องการอะไร?”ผีสาวถามตรงจุด
“มันต้องการท้าทายข้า..”
“ท้าทายพี่หมอ?..”
“ใช่..มันท้าทายข้า…เพื่อจะบอกว่ามันเหนือกว่าข้า..และดูท่าว่ามันจะเหนือกว่าจริงๆ”
นางผีสาวเดินมายืนข้างๆหมอผีหนุ่มแล้วถาม“พี่หมอกำลังจะบอกว่าพี่จะสู้ไม่ได้หรอ?”
“เปล่า?” หมอผีหนุ่มยิ้มตามสไตส์“แค่บอกว่าอาจจะเท่านั้น..ไงๆคืนนี้ต้องลองดูก่อน หากไม่ไหวค่อยหาตัวช่วย…”
“พี่หมอก้อมีลำดวนเป็นตัวช่วยอยู่นี่ไง..”ผีสาวบอกยิ้มๆ
“แต่คืนนี้ต้องช่วยสู้กับผีจระเข้นะ..ไม่ใช่ช่วยตัดกำลังข้า…”
ผีสาวลำดวนทำท่าอายหน้าแดงๆ“พี่หมอนี่..พูดอะไร..ทะลึ่งจัง..ว่าแต่ปราบผีจระเข้เสร็จละก้อ…”
“ไว้ปราบมันได้ก่อนเถอะ..ข้าจะฉลองกับเอ็งที่นี่ยันเช้าเลย”
“จริงอ่ะ?” ผีสาวเดินมาเกาะแขนแล้วกระแซะกายกับหมอผีหนุ่ม
แต่ยังไม่ทันคุยกันต่อก็มีเสียงทักมา
“ สิน!? มาถึงแล้วหรอ?” ชายสูงวัยชื่อเจิดพร้อมชาวบ้านนับสิบเดินเข้ามาหา ทุกคนมองไม่เห็นผีสาวลำดวน
หมอผีหนุ่มพยักหน้ารับ “ จ๊ะ ฉันเพิ่งมาถึง และตั้งใจจะทำพิธีตรงนี้แหละ ทำเลเหมาะดี”
“นี่เอ็งจะไม่พักก่อนหรือสิน เอ็งเดินทางมาเหนื่อยๆ…”ชายสูงวัยถามอย่าเกรงใจ
“ไม่หรอก…ชาวบ้านกำลังเดือดร้อนฉันจะนอนตาหลับได้อย่างไร?”
“เอ็งนี่มันสมคำล่ำลือจริงๆ หมอผีหนุ่มผู้อารีย์ ข้าภูมิใจแทนพ่อของเอ็งจริงๆ” ชายสูงวัยพูดอย่างซาบซึ้ง
“นับจากเวลานี้เป็นต้นไป ฉันจะเริ่มทำพิธีแล้วบอกชาวบ้านทุกคนห้ามออกจากบ้าน ได้ยินเสียงอะไรก็อย่าออกมานอกบ้านเด็ดขาด ฉันจะร่ายคาถาคุ้มครองบ้านทุกหลังไว้ทุกคนจะปลอดภัยจากผีร้ายในคืนนี้ แต่ว่า….” มองผีหนุ่มมองไปในลำคลองแล้วทำหน้าหนักใจ เนื่องจากจะต้องเผชิญกับจอมขมังเวทย์ที่ลึกลับและไม่มั่นใจว่าจะสู้ไหวไหม
“แต่อะไรหล่ะเจ้าสิน?”ชายสูงวัยถาม
“ไม่มีอะไรหรอก…”หมอผีหนุ่มบอกแล้วยิ้มให้
ชายสูงวัยถอนหายใจ “เอ็งทำท่าเหมือนจะไม่ไหว…”
“ทำไมจะไม่ไหวหล่ะ?อาเชิดก้อรู้ว่าฉันปราบผีมากี่ร้อยป่าช้าแล้ว…”หมอผีหนุ่มคุยโอ่เพื่อให้ผู้ฟังคลายความกังวลใจ
“งั้นข้ากับชาวบ้านจะคอยเอาใจช่วยเอ็งอยู่ในบ้านนะ..”
พูดจบชายสูงวัยก็สั่งชาวบ้านป่าวประกาศบอกต่อๆกันไปให้เก็บตัวเงียบอยู่ในบ้าน ส่วนหมอผีหนุ่มก็ตั้งโต๊ะพิธีเตรียมอุปกรณ์ปราบภูตผีออกมาวางบนโต๊ะ จุดเทียนแล้วนั่งพนมมือหลับตาสวดคาถาตามตำรา ขณะฟ้าก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆ จนกระทั่งทั่วบริเวณมืดสนิท ผีสาวลำดวนยังคงยืนอยู่ห่างๆคอยระแวดระวังภัยให้…
—————————————————-
หมอผีหนุ่มยังคงนั่งบริกรรมคาถาอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งลำคลองที่เงียบสงบไม่ไกลจากฝั่งปรากฏม่านหมอกขึ้นและกลางลำคลองปากฎฟองพลายน้ำผุดขึ้นไม่หยุดจนกระทั่งขยายวงกว้างออกไปเรื่อยๆ แล้วก็มีส่วนหัวของจระเข้โผล่ขึ้นมามันอ้าปากและสะบัดกายฟาดหางจนน้ำปั่นป่วนแตกกระจายก่อนจมหายไป ผีสาวลำดวนจ้องมองเขม็งส่วนหมอผีหนุ่มยังนั่งนิ่งจนกระทั่งทุกอย่างสงบลงเขาจึงลืมตา เอื้อมมือไปหยิบมีดหมอมาเป่าคาถาแล้วลุกขึ้นยื่นมองไปเบื้องหน้า
“มาแล้วก้อออกมาเลยไอ้จระเข้ผี”หมอผีหนุ่มร้องเรียก
ผีสาวขยับเข้ามายืนใกล้ๆ“มันแค่ปลายแถวปล่อยลำดวนเถอะ..”
“ไหวหรอ?” หมอผีหนุ่มถาม
“กระจอกมาก..เดี๋ยวลำดวนจะทำให้ดู..”
แล้วผีสาวก็กลายร่างเป็นควันสีขาวพุ่งไปตรงจุดที่จระเข้โผล่เมื่อครู่ ควันสีขาวม้วนวนจมหายลงไปใต้ผิวน้ำ สักครู่ก็เกิดฟองพลายน้ำผุดขึ้นราวน้ำเดือดก่อนจะเกิดกระแสปั่นป่วนจนน้ำกระฉอกพุ่งขึ้นกระจาย เหตุการณ์เกิดขึ้นไม่ถึงอึดใจควันสีขาวก็ลอยขึ้นมาบนผิวน้ำก่อนจะลอยกลับมาข้างๆร่างของหมอผีหนุ่มก่อตัวกลายเป็นร่างของผีสาวลำดวนในสภาพอิดโรย หมอผีหนุ่มรีบประคองร่างของนางไว้ก่อนที่จะล้มและถามอย่างห่วงใย
“เป็นไงบ้างลำดวน”
“อูย.ย.ย..ย..ลำดวนทำอะไรมันไม่ได้ อาคมในลำคลองคอยปกป้องมัน..”นางผีสาวบอก
“งั้นคงจัดการมันในน้ำไม่ได้แล้ว…ต้องให้มันขึ้นมาบนฝั่ง…”หมอผีหนุ่มบอก
ผีสาวทำหน้างงๆ “แล้วจะเอามันขึ้นมาได้อย่างไง?”
“มีวิธีสิ..เอ็งคอยดู..”พูดจบหมอผีหนุ่มก็นั่งลงบริกรรมคาถา
พลันบังเกิดลมแรงพัดมาอย่างไม่มีสาเหตุ สรรพสิ่งรอบบริเวณปลิวว่อน ต้นไม้น้อยใหญ่เอนลู่ตามแรงลม บางต้นกิ่งก้านหักหล่น หมอผีหนุ่มยังคงนั่งบริกรรมคาถาต่อไป ยามใดที่กิ่งไม้ใหญ่จะลอยมาใส่ร่างของหมอผีหนุ่ม นางผีสาวลำดวนจะส่งพลังปกป้องปัดกิ่งไม้นั้นให้ไม่ต้องกายของหมอผีหนุ่ม จนกระทั่งหมอผีหนุ่มเอามีดหมอปักลงพื้นทุกสิ่งจึงสงบลงอย่างสิ้นเชิง หมอผีหนุ่มทำท่าหอบๆ
“นี่แค่มนต์กำกับของมันเท่านั้น ยังร้ายกาจปานนี้เชียวหรือ ท่าทางจะเล่นด้วยยากเสียแล้ว…”
“แล้วจะเอาอย่างไงต่อล่ะพี่หมอ?”ผีสาวถามอย่างกังวล
“เดี๋ยวมันก้อขึ้นมา ข้าทำลายคาถาสะกดลำคลองได้แล้ว..”
“นั่นไงมันมาแล้ว?”ผีสาวบอกแล้วชี้ให้ดูจระเข้ตัวใหญ่ที่ค่อยๆว่ายน้ำตรงดิ่งมา
“ต้องรีบจัดการมันก่อนแล้วค่อยไปตามหาเจ้าของมัน ..”หมอผีหนุ่มขยับกาย
ผีสาวลำดวนรีบห้าม “ขอลำดวนจัดการมันเอง ตะกี้ในน้ำเสียหน้ามาทีแล้ว ขอแก้ตัวหน่อย..”
“เอางั้นเลยเรอะ?แล้วคราวนี้ไม่พลาดแน่นะ?” หมอผีหนุ่มถามยิ้มๆ
“ตอนนี้ไม่เท่าไหร่หรอกพี่หมอถ้าไม่มีมนต์คุ้มหัวมันก็จิ้งจกยักษ์ตัวหนึ่งนี่เอง..”ผีสาวบอก
พอเจ้าจระเข้มนต์คลานขึ้นฝั่งมา นางผีสาวก็กลายร่างเป็นควันพุ่งเข้าไปหาควันนั้นวนรอบๆตัวมันเพียงครู่ เจ้าจระเข้ก็กลายเป็นท่อนไม้สลัก พอควันม้วนตัวกลับมาก่อรูปเป็นผีสาวลำดวน ท่อนไม้สลักก็เกิดไฟลุกไหม้และสลายหายไปทันที แต่ทว่าปรากฏแสงสีเหลืองลอยเป็นดวงไฟขึ้นมาแทนและส่งแสงสว่างจ้าขึ้นเรื่อยๆ หมอผีหนุ่มกำมือมาไว้ที่ปากข้างหนึ่งจ้องดวงไฟไม่ละตา เขาว่าคาถาพ่นใส่กำมือแล้วเหวี่ยงใส่ดวงไฟนั่น มันสลายแตกกระจายหายไปทันที
ทว่าเกิดลมแรงอื้ออึ้งอีกครั้ง น้ำในลำคลองปั่นป่วนหมอกควันลงหนาแน่นจนมองแทบไม่เห็นอะไร หมอผีหนุ่มมองรอบๆกายแล้วนั่งบริกรรมคาถาหลับตาอีกครั้ง ระหว่างนั่งบริกรรมคาถาหมอกควันในลำน้ำก็ค่อยๆสลายหายไป สรรพสิ่งรอบๆกายกลับมาสงบอีกครั้ง ลำคลองที่นิ่งแผ่นน้ำที่ราบเรียบปรากฏลมพัดเป็นริ้วคลื่น หมู่ปลาดำผุดดำว่าย เสียงนกกลางคืนและแมลงร้องดังระงม หมอผีหนุ่มถอนหายใจเฮือก…
“นี่แค่เริ่มต้นก็เหนื่อยแล้ว..ท่าทางศึกนี้จะไม่เบาเป็นแน่แท้..”
“มันร่ายมนต์คุมลำคลองได้แต่พี่หมอก็คลายถอนได้นี่ จะไปกลัวเกรงอะไรมันล่ะ?” ผีสาวบอก
“แต่ข้าจับพลังของเจ้าแม่จระเข้ไม่ได้เลย รู้แค่ว่านางยังอยู่ แต่ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน?”
“นางจระเข้อาจถูกจองจำก้อได้ แล้วพี่หมอจะถามหานางทำไม?”
“เจ้าแม่จระเข้เป็นผู้ปกปักรักษาลำคลองนี้ หากขาดนางใครจะคุ้มครองชาวบ้าน?”
“ก้อพี่หมอไง?”นางผีสาวบอก
“พี่ทำได้ชั่วครั้งชั่วคราว หน้าที่นี้ต้องให้นางรับไป..”
“เฮอะ!!ตัวเองยังช่วยตัวเองไม่ได้เลย แล้วจะไปช่วยใครได้?” นางผีสาวบอกหยามๆ
“อย่าดูถูกนางสิ เหนือฟ้ายังมีฟ้า คนที่จับนางได้ต้องไม่ใช่หมอผีชั้นธรรมดาแน่..”หมอผีหนุ่มปราม
นางผีสาวนั่งลงแล้วเอียงหน้ามาซบไหล่หมอผีหนุ่ม“ถึงหมอผีคนนั้นจะเก่งแค่ไหน คงสู้พี่หมอไม่ได้หรอกกระมัง?”
“เดี๋ยวก้อรู้..ตอนนี้เจ้าทำลายจระเข้มนต์ของมันแล้ว ส่วนข้าก็ทำลายคาถาควบคุมลำคลองของมัน ป่านนี้มันคงรู้ตัวและไม่กี่อึดใจมันคงจะมาหาพวกเราแน่ เตรียมตัวเถอะ ศึกนี้ไม่ใช่ธรรมดาเหมือนปราบผีทั่วไปแล้วหล่ะ?” หมอผีหนุ่มบอก
แล้วทั้งสองก็ยืนขึ้นมองไปยังสายน้ำเบื้องหน้า หมอผีหนุ่มเม้มปากด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะเขาหนักใจในฝีมือของคู่ต่อสู้ที่กำลังจะได้เผชิญหน้า
———————————————————–
ห่างจากที่หมอผีหนุ่มและนางผีสาวเปิดศึกกับจระเข้มนต์ไปทางท้ายคลอง หมอผีชาติที่ร่างกายเปลือยเปล่ากำลังจับเจ้าแม่จระเข้อัดใส่ในท่าหมอบคลาน ท่อนลึงค์ดำสาวเข้าสาวออกจากร่องรูโดยแรงขับเคลื่อนจากสะโพกของมันเป็นจังหวะเร็วจนมองแทบไม่ทัน แก้มก้นของมันสั่นระริกยามหนอกโคนลำลึงค์ปะทะเข้ากับง่ามก้นของเจ้าแม่จระเข้ นับตั้งแต่ที่มันได้นางจระเข้มาอยู่ใต้อาณัติ มันก็ใช้นางเป็นที่ระบายความใคร่ไม่เว้นว่าง เรียกว่ามีเวลาเมื่อไหร่เป็นได้จับนางกระแทก และในวันนี้ก็เช่นกันที่มันกำลังระบายความกลัดมันกับนาง…
นางจระเข้เองแม้นจะไม่เต็มใจที่จะร่วมเสพสมกับหมอผีผู้นี้ แต่ก็ไม่อาจขัดขืนในเวทย์มนต์ที่มันกำกับบังคับไว้ แรกๆก็อิดออดไม่ยอมไม่เต็มใจ แต่พอเจอลีลาปลุกเร้าของมันทีไรก็เผลอใจร่านระริกปล่อยอารมณ์กระเจิงไปด้วยทุกที ครั้งนี้ก็เช่นกัน นางถูกจับคุกเข่าอัดเข้าในท่าหมาแรกๆก็ไม่ยอมเพราะนางเป็นจระเข้จะถูกล่อในท่าหมามันเสียศักดิ์ศรี แต่พอเจอกระแทกถี่ๆเข้าก็ร่อนสะโพกร้องครางอย่างลืมตัว สุขเสียวซ่านไปด้วยความมันส์ที่ไม่อาจหาจากกิจกรรมไหนได้เท่านี้ ไม่ว่าจะเป็นคน ผี หรือเจ้าพ่อ เจ้าแม่ เจอเข้าไปเป็นลืมตัวลืมตายเสียทุกตัวตน…
หมอผีชาติจับที่เอวขอดของนางจระเข้กระแทกท่อนลึงค์ถี่ๆสั้นๆสลับยาวตามลีลางัดเสยเมื่อได้จังหวะ นางจระเข้หัวสั่นหัวคลอนร้องไม่ได้สรรพ หมอผีชาติไม่ได้ทำเพียงแค่นั้นมันยังโน้นไปบีบบี้สองเต้าที่ใหญ่โตบี้หัวนมแทบหลุดและแลบลิ้นเลียติ่งหูหรือไม่ก็แหยงแหย่ลิ้นเข้าไปในรูหู นางจระเข้ไม่เหลือลายเจ้าแม่ผู้ยิ่งใหญ่อ้าปากส่ายร่อนก้นเอาร่องรูเด้งรับท่อนลึงค์ราวมันจะไม่ทันใจ…
เสียงเนื้อกระแทกกันดังกลบเสียงต่างๆ เสียงหอบหายใจและเสียงครวญครางดังรอดออกจากปากของทั้งคู่ไม่หยุด ความเสียวความมันส์ไม่ปราณีให้ใครเก็บกลั้นไว้ได้ไหวจริงๆ
“อ้า..อ้า…อ้า…อ้า….อะ..ไอ้..ชาติ….กะ…กู…ไม่ไหวแล้ว จะ แตก.ก.ก..ก…. อีก..ละ แล้ว!…อะ…อู๊.ย.ย.ย.ย…”
“แต่ข้ายังเลย.ย.ย.ย..เอ็งนี่..อั๊ก..อั๊ก…แตกแล้วแตกอีก.ก.ก…กี่รอบแล้ววะ…เดี๋ยวขอข้าอีกแปล๊บเดียว..อั๊ก.ก..ก.คับแน่นเหมือนกัน…มันจุกตรงปลายแล้ว.ว.ว..อะ…อะ..ฮึ้ก..ฮึ้ก..ฮึ้ก…..”
พรั่ก…พรั่ก…พรั่ก…พรั่ก…พรั่ก..
ฉั่ก..ฉั่ก…ฉั่ก…ฉั่ก….
แฉะ…ฉ่อก..ฉ่อก..ฉ่อก…ฉ่อก…
“มึงเร่งเร็วๆหน่อยสิไอ้ชาติ…อ้า..อ้า…อ้า…เนิบๆอยู่ได้..อะ..อะ..อะ…แรง..แรง.ง.ง.ง..กูกลั้นไม่ไหวอีกรอบรอบแล้ว.ว.ว..มึงนี่มันขี้เย็ดจริงๆ เย็ดได้ตลอด…กูแสบโพลงไปหมดแล้ว.ว.ว…อูย.ย.ยย…เร็ว..เร้ว..เร่งรอบนี้ให้กูเร็ว…เร้ว..อ้าย.ย.ย..”
“เอ็งก็ชอบไม่ใช่หรอ..กูเห็นดิ้นพล่านๆร้องขอให้กูกระหน่ำตลอด จะเสร็จอีกแล้วไม่รอข้าเลยนะ..ได้..รอบนี้ให้อีกรอบ..แล้วรอบหน้าของเอ็งข้าจะเสร็จพร้อมๆเอ็งเลย..อั๊ก…อั๊ก..อ๊ก.ก.ก…เต็มแรงของข้าแล้ว.ว.ว.ว..”
นางจระเข้สะบัดหน้าน้ำลายไหลย้อยมุมปากอย่างลืมตัว ภายในกายร้อนรุ่มราวจะทะลักแตกกระจาย ร้องขอให้กระแทกท่อนลึงค์เข้าออกอย่างลืมเป็นลืมตายไม่เกรงกลัวร่องรูจะพังยิ่งถูกกระแทกยิ่งถูกกระหน่ำมันยิ่งซาบซ่านมันทะลุโลก ขอให้ทะลักความเสียวออกมาได้โคกตนจะแหกจะพังก็ช่างมัน
หมอผีชาติเองก็รับรู้ความรู้สึกถึงช่องทางที่รัดแน่นขึ้น ภายในโพลงเริ่มตอดถี่ขึ้น มันก็เร่งก็เร่งจับเอวแล้วซอยถี่ยิบเพราะยามนี้มันเองก็ชักจะกลั้นไม่ไหวแล้ว ความรู้สึกเริ่มก่อตัวมาใกล้ๆ พร้อมจะแตกทะลักออกในอีกไม่นาน ซัดกับนางจระเข้มาตั้งแต่ตะวันตกดิน มันยังไม่ถึงสวรรค์สักทีต่างจากนางจระเข้ที่ถึงสวรรค์ไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบแล้ว
ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก….
ฉั่ก…ฉั่ก…ฉั่ก…ฉั่ก…ฉั่ก…..
เสียงท่อนเนื้อซอยเข้าๆออกๆดังกระชั้น
“อะ…อูย.ย.ย…ตอดรัดเข้านังศรีวันทอง…อื่อ.อ.อ.อ..ข้าจะถึงแล้ว.ว.ว…อื่อ.อ.อ.อ…อะ….นี่..นี่…ข้าจะเน้นแล้วนะ…อั๊ก…อั๊ก..ฮ้า..ฮ้า..ฮึ๊ก..ฮึ๊ก.ก.ก….อะ…อะ…อึ้ก.ก.ก.ก.ก..”
“มึงเร่งเร็วๆกว่านี้อีกสิ…กูก้อ..ร่อนก็ส่ายช่วยมึงแล้วนะ…มึงเนิบๆอย่างนี้..มึงจะถึงได้อย่างไง…อะ..อะ…อะ…”
“ข้าก็ใส่สุดแรงงง.ง.ง…แล้ว.ว.ว..อ้า…อ้า…อ้า…ไม่ทันใจอีกหรอ…”
“งั้นมานี่เลย.ย.ย..เดี๋ยวกูจัดเอง…งุ่มง่ามแล้วยังอยากเย็ดเองอีก…”
นางจระเข้พลิกกายจับหมอผีชาตินอนหงายลง
“ฮะ..เฮ้ย.ย.ย.ย..ทำเองเลยหรอ?”
“รอมึงทำไม่ทันใจโว้ย.ยย…ลีลามากนัก…ไม่ทันใจ…”
นางจระเข้ตั้งหลักได้ก็นั่งคร่อมร่างของหมอผีชาติ นางจับท่อนลึงค์ที่หลุดตอนพลิกกายอัดใส่ร่องรูกลางแคม นางกดพรวดเดียวมันจมหายเข้าไปจนมิดถึงโคน นางแอ่นร่างผวาเฮือก ขณะหมอผีชาติเกร็งสะโพกกัดฟันเพราะความเสียวและรัดลึงค์ นางจระเข้ผ่อนลมหายใจเฮือก แล้วบรรเลงโยกยกสะโพกขึ้นลง ท่อนลึงค์ถูกบดเข้าออกร่องรูตามที่ใจของนางต้องการ
นางจระเข้ขึ้นโยกเองอย่างเมามันส์ ทั้งบดทั้งส่ายจนท่อนลึงค์ของหมอผีชาติแทบหัก แต่มันก็ไม่ได้ยอมให้นางจระเข้ทำข้างเดียว มันยังผงกหัวขึ้นมาอ้าปากไล่งับเม็ดนมของนางจระเข้ที่สั่นแกว่งไกวไปมาตามแรงยกกระแทกของนาง ไล่งับทันบ้างไม่ทันบ้างจนมันเมื่อยก็หงายท้องลงไปนอนแล้วเอื้อมมือไปจับสองเต้าแล้วบีบเค้นแรงๆ เหมือนเป็นการไปกระตุ้น เจอบีบสองเต้าแรงๆนางจระเข้ผวากระแทกใส่เร็วรัวอ้าปากหลับตาอย่างเสียวสุขที่ได้ทำและโดนอย่างนั้น
…ปั่ก..ปั่ก…ก…ก…ปั้บ…ปั้บ…ปั้บ….
ปั่ก..ปั่ก…ก…ก…ปั้บ…ปั่บ…ปั่บ.
“..โอ้ย..ย..อุ..อึ๊บ..อึ๊บ..อู..อุ…โอ้ว..ว..ว..ว..ดีมาก.ก.ก..นังศรีวันทอง..เอ็งนี่มันเอวดีจริง.ง.ง….โอ้ว.ว.ว.ว…โยกส่ายจนขาน้ำแตกให้ได้..อะ..อู..อู.ย.ย..ขมิบตอนรูดขึ้นรูดลงด้วย.ย.ย..อูย.ย.ย..ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว.ว.ว..อะ..อ้า.ว.ว…..” .
นางจระเข้ไม่สนใจฟัง ยังคงตั้งหน้าตั้งตาอัดกดร่องรูเข้าใส่ดุ้นลึงค์ หมอผีชาติเอื้อมมือจับสะโพกบดเข้าใส่เสริมแรงสร้างความสะใจเสียวซ่านเป็นเท่าทวี มันจับกดและบดกับท่อนลึงค์เหมือนดักจังหวะ แต่สักพักมันก็ล้มหงายปล่อยให้นางจระเข้กระแทกใส่ข้างเดียว นางเองตอนนี้ก็ใกล้ถึงเต็มที่ ร่องตอดรัดถี่ๆน้ำซึมไหลออกมาจากรูแคมจนฉ่ำเปรอะเลอะทั้งง่ามขาตนและหน้าท้องของหมอผีชาติ
.
“ โอ้ว..วว์…อุ ..อุ..อู..อู…กูไม่ไหวแล้วไอ้ชาติ…กูจะเสร็จแล้วนะ….ออ..ออ..โอ๊ะ..โอ้ว…ว์..โอ้ย….โอ้ย…ออก…ออก..ออก..ก…ก..ก…ออก…..แล้ว..อา,,อ่า..อ้า…อาร์…..อู๊ย..อู๊ย…กูกลั้นจะไม่อยู่แล้ว..ว.ว..ถ้ากูเสร็จก็เรื่องของมึงนะ.อะ..กู..หมดแรง..แล้ว.ว.ว..ขย่มไม่ไหวแล้ว.ว.ว…..อาร์.อา..อ่า..อ้า…..โอ้ว…ว……ว……..ว์…”
นางจระเข้กระแทกรัวถี่ๆสองมือจับเอวหนาๆ พุงพุ้ยของหมอผีชาติกระเพื่อมตามแรงกระแทกของนาง ยามนี้นางจระเข้กลั้นทำนบแห่งความสุขสมไม่ไหวและเร่งระยะทางเพื่อจะเข้าไปหามัน นางกระแทกร่องรูใส่อย่างลืมตายเหงื่อกาฬไหลอาบร่างขาวๆ สองเต้ากระเพื่อมแรงอย่างน่ากลัว หมอผีชาติเองก็เด้งสวนเป็นจังหวะ นางจระเข้หลับตากระหน่ำเสียงเนื้อกระแทกกันดังฟังชัดถนัดแจ้ง..
จั๊ก.ก.ก…จั๊ก.ก.ก…จั๊ก.ก.ก..
ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก….ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก….
ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก…ปั่ก….ปั่ก…ปั่ก…
“..โอ้ย….โอ้ว..อู้…อู้ว…..อู๊ย…ย..ย..กูไม่ไหว..แล้ว.ว.ว..ไอ้ชาติ…กูอะ..ออก.ก.ก..แล้ว.ว.ว..นะ..อะ…อูย.ย.ย.ย..กูไปแล้ว.ว.ว….อูย.ย.ย..โอ้ย.ย.ย.ย.ย…อ้าว.ว.ว……”
“ ….ข้าก็เสียวสุดยอดแล้ว.ว.ว.จะออกแล้ว.ว.ว.เอ็งขย่มแล้วบดให้อีกหน่อย..อะ..อู้ว.ว.ว..เอ้งนี่มันลีลาจัดใช้ได้เลย.ย.ย..โดนไม่กี่วัน..มีลูกเล่นมีท่ามาล่อกับข้าเยอะเลย.ย.ย..นั่น..อ้า..ส่ายแล้วโยก.ก..เข้าไป..อูย.ย….เด็ดจริงๆ..อยากจะล่อกับเอ็งทั้งวันทั้งคืนเลย.ย..อ้า..อ้า…ล่อไม่มีเบื่อเลยนะเอ็งนี่…อ้า…อา…อ่า…อา..อา..ว.ว.ว..ว.ว์…”
“…อ้า…อา….โอ้ว..ว..ว์….อุ..อุ..อุ..อู..ฮุ..อู้…ไม่ไหวแล้ว…กูไม่ไหวแล้วจริงๆ..มันออกมาแล้ว.ว.วว…….โอ้ว…โอ้ว….เสร็จแล้ว….ว…ว……โอ้ว..ว์..อู้…กูไม่กลั้นไม่รอแล้ว.ว.ว. มะ..มึง..ทำต่อเอาเองเหอะ กะ..กู..อะ……โอ๊ะ…โอ๊ะ..โอ๊ะ…โอ๊ะ…ซี๊ด…..ซี้ด..ด….ด….อ่า…อา..อา..ว..ว์……”
นางจระเข้ผวาเกร็งตัวกระตุกร่าง ช่องโพลงตอดรัดรัวถี่ๆ น้ำเมือกหลั่งออกมาอาบท่อนลึงค์จนหมอผีชาติรับรู้ถึงความอุ่นซ่านภายใน นางจระเข้หลับตาเกร็งเฮือกๆพักใหญ่ๆก็หงายท้องลงไป แต่หมอชาติรีบผุดลุกตามไปเอามือช้อนร่างของนางไว้ และตัวเองอยู่ในท่านั่ง มันรั้งเอวของนางไว้และจับร่างนั้นกระแทกเข้าออกให้ร่องรูรูดกับท่อนลึงค์ที่ยังคารูอยู่ นางจระเข้ยามนี้คอพับคออ่อนร่างกายอ่อนเปรี้ยปล่อยให้เจ้าหมอผีหื่นจับกระแทกตามใจ…
“ โอ้ย..ย..นังศรีวันทอง.ง.ง.ง.ง..ขะ..ข้า…อ้า..อ้า..อ้า….ไม่ไหวแล้ว….ว.มันออก.ก.ก.ก…..ออกแล้ว..ว..ว…โอ้ว์…อู..อู้…ซี๊ด..ซี๊ด..ด…อา…อ้า..อ่า..อ้า….า…า..า…อา…ว.ว.ว.ว..วื…ออก.ก.กก..มาแล้.ว.ว.ว.ว…อูย.ย.ย..อูย.ย.ย…”
หมอผีชาติกระตุกร่างแรงๆเงยหน้าหลับตาอ้าปากร้องครางลั่น ปลายท่อนลึงค์ของมันฉีดพุ่งน้ำกามสีขุ่นอุ่นเข้าใส่เป้าหมายจนตัวงอทั้งสุขสมและเสียวซ่านแทบขาดใจ ร่างของนางจระเข้ที่รองรับแรงฉีกแอ่นกายกระตุกหงึกๆรับแรงฉีดตามจังหวะจนกระทั่งหยดสุดท้ายจึงนิ่ง หมอผีชาติเมื่อเสร็จสิ้นก็ทิ้งกายลงนอนทาบทับร่างขาวๆอวบของนางจระเข้หอบหายใจจนตัวสั่น จนเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ๆทุกอย่างก็สงบ
——————————————–
หมอผีชาติหลังสุขสมกับรสสวาทกับนางจระเข้แล้ว มันนอนแผ่หลาอย่างสบายใจ แต่พลันมันก็สะดุ้งรีบลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิแล้วหลับตาเพ่งสมาธิตรวจสอบก็พบว่าม่านมนต์ของมันได้ถูกล้างอาถรรพ์ไปจนสิ้นซ้ำจระเข้มนต์ก็ถูกกำจัดไปด้วย มันเดือดดาลมาก แต่ก็ยังยิ้มเมื่อมันได้รู้ว่าผู้ที่ทำลายมนต์คุมลำคลองของมันคือหมอผีหนุ่มนามว่าสินนั่นเอง
“มาแล้วหรือไอ้สิน?”หมอผีชาติพูดออกมาทั้งยังหลับตา
เจ้าแม่จระเข้ได้ยินขมวดคิ้ว“หมอผีสินหรอ?”
“ใช่แล้วนังศรีวันทอง มันมาแล้ว และมาเร็วกว่าที่ข้าคาดไว้อีก..”หมอผีชาติลืมตาสีหน้าของมันพอใจ
“ที่แท้เอ็งต้องการล่อให้หมอผีสินมาหานี่เองหรือ?เอ็งต้องการอะไรจากเค้า?”
“ข้าต้องการให้มันมาที่นี่เพื่อชำระแค้นกันเสียที..”
“แค้นอะไรหรือ?” เจ้าแม่จระเข้ถามอย่างสงสัย
“แค้นที่อาจารย์ของมันฆ่าอาจารย์ของข้าน่ะสิ…เวทย์สายของมันจะต้องถูกทำลายให้สิ้นและคงเหลือแต่เวทย์สายของอาจารย์ข้าเท่านั้น วันนี้ไอ้สินจะต้องสิ้นชื่อที่นี่ด้วยน้ำมือของข้า..” หมอผีชาติประกาศกร้าว
“เวทย์ชั่วๆของสายแกเรอะ?แน่ใจนะว่าจะเอาชนะหมอผีสินได้?”เจ้าแม่จระเข้บอกหยามๆ
“หุบปากนะนังศรีวันทอง!!!เอ็งสำเหนียกบ้างว่าตอนนี้เอ็งอยู่ในฐานะอะไร?” หมอผีชาติตวาดดุ
เจ้าแม่จระเข้ยังคงยิ้มยั่ว“หมอผีสินมาแล้ว ข้าจะคอยดูว่าน้ำหน้าอย่างเอ็งจะเอาอะไรไปสู้เค้าได้?”
“ตอนกำหราบเอ็งข้าใช้อะไรล่ะ?ข้าก็จะใช้อย่างนั้นแหละสยบฤทธิ์ของมัน..” หมอผีชาติบอก
เจ้าแม่จระเข้ส่ายหน้า“เท่าที่ฟังมาหมอผีคนนี้เป็นคนดีมีคุณธรรม ข้าว่าวิชาของเค้าคงสูงส่งและทรงเดชกว่าอวิชาที่มาจากสันดานต่ำๆของเอ็ง ข้าว่าเอ็งคงจะเป็นฝ่ายสิ้นชื่อมากกว่า..”
“นังนี่ปากดีนักนะมึง!!!…”ว่าแล้วหมอผีชาติก็หลับตาร่ายคาถา
เจ้าแม่จระเข้ร้องลั่นทิ้งตัวร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด “โอ้ย.ย.ย.ย.ย..ไอ้หมอผีชั่ว..โอ้ย.ย.ย.ย..ดีแต่รังแกผู้ไร้ทางสู้ กูขอสาปแช่งมึงอย่าให้พ้นคืนนี้…โอ้.ย.ย.ย.ย…กูขอสาปแช่ง.ง.ง.ง..อะ..โอ้ย.ย.ย.ย…”
“กูไม่รอด..มึงก้อไม่รอด..เพราะมึงจะเป็นพลังเสริมให้กูสู้กับมัน…”หมอผีชาติบอก
เจ้าแม่จระเข้กัดฟันกรอด“กูไม่มีวันช่วยมึงทำร้ายคนดีๆหรอก..อ้า.ก.ก.ก..โอ้.ย.ย.ย.ย…”
“มึงจะทนได้สักเท่าไหร่กันเชียว?”แล้วหมอผีชาติก็เร่งท่องมนต์หนักขึ้น
“โอ้.ย.ย.ย.ย.ย.ย..กูไม่ไหวแล้ว.ว.ว.ว..กูยอมแล้ว.ว.ว…ยอมแล้ว.ว.ว…”ในที่สุดเจ้าแม่จระเข้ก็จำใจต้องยอมทำตามมันสั่ง
“เอ็งนี่มันดื้อด้านจริงๆ พูดดีๆไม่เคยฟัง ต้องเจ็บตัวก่อนทุกที”หมอผีชาติเดินมามองร่างเปลือยที่นอนแผ่สิ้นสภาพของเจ้าแม่จระเข้แล้วส่ายหน้า
เจ้าแม่จระเข้มองมันแค้นๆ“ทีของมึงทำได้ทำไปเถอะ!!!”
“ทีนี้ทีของข้าฮึ..ฮึ…ทีหน้าก็ยังเป็นทีของข้าอยู่แหละนังศรีวันทอง…” หมอผีชาติบอกอย่างเหนือกว่า
เจ้าแม่จระเข้ลุกขึ้นนั่งถามเสียงเครียดๆ “มึงจะให้กูทำอะไร?”
“ง่ายๆก้อแค่ขอให้ไอ้สินมันคลายมนต์ที่ด้ายมัดคอของเอ็งออกเท่านั้นแหละ”
“แค่นี้หรอ?” นางจระเข้ทำหน้างงๆ
“เออ…ก้อแค่นี้แหละ..”หมอผีชาติบอก
“มึงลำบากไล่จับกูหลายคราเพื่อไปให้หมอผีสินปล่อย กูว่ามึงต้องมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรแน่?”
“เอ็งไม่ต้องมาสู่รู้ว่าข้าจะทำอะไร หน้าที่ของเอ็งมีแค่นั้นไปทำไป..”
นางจระเข้ไม่ถามอะไรต่อ นางเดินไปที่ริมตลิ่ง ปรากฏแสงสีขาววนรอบกายนาง แล้วนางก็กระโจนลงน้ำกลายร่างเป็นจระเข้ตัวใหญ่แหวกว่ายไปชั่วครู่ก็จมหายไปในลำน้ำ หมอผีชาติมองตามแล้วยิ้มอย่างสมใจ
“ไอ้สิน…หึ..หึ..หึ…แล้วมึงจะต้องสิ้นชื่อในคืนนี้..สิ้นสุดกันทีวิชาไสยเวทย์ของสายมึง ต่อแต่นี้จะเหลือแต่เวทย์สายของอาจารย์กูเท่านั้นที่จะเป็นหนึ่งในแผ่นดิน..หึ..หึ..หึ…”
—————————————————————-
สายน้ำในลำคลองไทรงามยังคงรี่ไหลหมอผีหนุ่มกับนางผีสาวลำดวนยังคงยืนจ้องแผ่นน้ำที่ถูกลมพัดเป็นละลอกริ้วเล็กๆ พลันทั้งสองก็สัมผัสได้ถึงพลังลึกลับที่กำลังมุ่งมา ทั้งสองมองออกไปในความสลัวลางเบื้องหน้า ก็ได้เห็นหัวจระเข้ขนาดใหญ่เคลื่อนตรงมายังจุดที่ทั้งสองยืนอยู่ เมื่อใกล้ริมตลิ่งปรากฏแสงสีขาวม้วนวาบๆอยู่ครู่ ร่างของจระเข้หายไปกลายเป็นร่างหญิงสาวผมยาวสยาย รูปร่างหน้าตางด
