แฝดอันตราย ตอนที่26
ชัดชายไปถึงโรงพยาบาล แจ้งความประสงค์ว่าจะมาพบผู้ป่วยคือคุณนายแจ่มจรัสกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ หลังจากทราบ
ว่ามารดากำลังรอการผ่าตัดอยู่ที่ห้องไอซียู ก็เดินไปตามที่ได้รับการบอกมาจากพนักงานของโรงพยาบาล จนถึงหน้าห้อง
ไอซียู ก็เห็นคุณหมิวกับผู้หลักผู้ใหญ่อีกสองคนนั่งรออยุ่หน้าห้องด้วยทีท่ากระวนกระวายใจ พอคุณหมิวหันมาเห็นคุ่หมั้น
ตัวปลอมก็รีบเดินเข้ามาหา
“คุณพี่คะ…ทำไมเพิ่งมา หมิวทั้งโทรไปหาทั้งส่งข้อความ….รุ้มั๊ยว่าคุณป้ากำลังอยู่ในอันตราย…”
คุณหมิวต่อว่าคุ่หมั้นของเธอ
ด้วยความรุ้สึกโกรธจริงๆ ยิ่งเห็นสีหน้าท่าทีของเขาที่ดูไม่ทุกข์แต่ประการใด เธอก็ยิ่งโกรธ
แล้วสับสนงุนงงว่าทำไมคุ่หมั้นของเธอถึงได้เปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้
ส่วนชัดชายไม่ได้พูดอะไรออกมา เพียงยืนฟังคู่หมั้นของพี่ชายต่อว่า แล้วมองกราดไปทั่วห้องด้วยตัวเขาไม่รู้ว่าผู้ใหญ่สูง
อายุทั้งสองที่นั่งอยู่กับคุณหมิวนั้นคือใคร เพราะพี่ชายก็ไม่เคยบอกเอาไว้ ยิ่งทำให้พ่อกับแม่ของคุณหมิวรู้สึกผิดหวังกับ
การไม่มีสัมมาคารวะของว่าที่ลูกเขยคนนี้เพิ่มขึ้น จนต้องพากันครุ่นคิดว่า หรือทั้งสองคนกำลังมองว่าที่ลูกเขยผิดไป
แท้จริงแล้วเขาไม่ใช่คนดีตามเปลือกที่เคยแสดงออกมา จึงพากันลุกขึ้นเดินออกไปจากที่ตรงนั้น ด้วยรู้สึกไม่สบอารมณ์
พร้อมหันหน้าปรึกษากันว่า หลังจากเหตุการณ์คืนนี้ผ่านไป คงต้องทบทวนเรื่องของบุตรสาวกับนายฉัตรชัยเสียใหม่แล้ว
ส่วนคุณหมิวรีบแจ้งให้พยาบาลเวรหน้าห้องไอซียูรับทราบว่าขณะนี้ญาติของผู้ป่วยเดินทางมาถึงแล้ว พยาบาลเวรจึงรีบ
เข้าไปตามนายแพทย์เจ้าของไข้ออกมาจากห้องไอซียู จากนั้นก็อธิบายเรื่องราวอาการของคุณนายแจ่มจรัสให้ชัดชาย
รับทราบ พร้อมยื่นเอกสารให้เขาเซ็นต์ยินยอมให้มีการผ่าตัด สีหน้าของนายแพทย์ดูเป็นกังวลอย่างมาก เพราะทุกนาที
ทุกชั่วโมงที่ผ่านไป มันหมายถึงอันตรายกับคุณนายแจ่มจรัสเพิ่มขึ้นทุกขณะ ต่างกับสีหน้าของชัดชายที่ไม่แสดงอาการ
ทุกข์ใจร้อนใจเป็นห่วงมารดาแม้สักนิด หลังจากที่ชัดชายเซ็นต์เอกสารเรียบร้อยแล้ว ก็หันไปทางคู่หมั้น
“น้องหมิวขับรถพี่มาด้วยมั๊ย…”
คุณหมิวได้ยินถึงกับขมวดคิ้ว แทนที่คุ่หมั้นจะถามถึงอาการของมารดา กลับถามเรื่องรถเป็นห่วงเรื่องรถสปอร์ตเสียมาก
กว่า คุณหมิวคร้านที่จะตอบปากตอบคำ ล้วงมือลงในกระเป๋าถือ หยิบกุญแจรถสปอร์ตวางข้างๆตัว ไม่แม้ที่จะส่งให้กับ
มือของคู่หมั้น
“รถจอดอยู่หน้าตึกค่ะ….” น้ำเสียงของคุณหมิวแข็งกระด้าง แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“แล้วคุณพี่จะไม่อยู่รอดูอาการคุณป้าก่อนหรือคะ…”
“พี่ไม่ใช่หมอครับ อยู่ก็ช่วยอะไรแม่ไม่ได้ ฝากน้องหมิวดูแลด้วยละกัน…เรื่องห้องเรื่องค่าใช้จ่าย เดี่ยวพี่มาจัดการเอง…”
พูดจบก็เดินจากหน้าห้องไอซียูออกมา เดินสวนกับพ่อแม่ของคุณหมิว ก็ทำหน้าเชิดคอแข็งมองผ่านเหมือนคนไม่เคย
รู้จักกันแม้สักนิด จากนั้นชัดชายก็ออกไปจากโรงพยาบาล ขับรถสปอร์ตของตนออกกระชากไปอย่างแรงด้วยอารมณ์ที่
พลุ่งพล่าน ขับไปตามทางเดิมที่มากับรถรับจ้างเมื่อสักครู่
…………………………………………………………………
หลังจากที่ฉัตรชัยได้รับรู้ความในใจของหวานน้องสะใภ้จนหมดแล้ว เขาก็รุ้สึกกระอักกระอ่วนใจ ทำตัวไม่ถูก ไม่ใช่รังเกียจ
ที่หวานมาชอบมารักเขา แต่เขากลับกลัวใจตนเองมากกว่าว่าจะทำผิดกับน้องชายของตนเอง แม้หวานจะมีลูกมีสามีแล้ว
ก็ใช่ว่าความสวยความน่ารักของเธอจะด้อยลงไปแต่อย่างใด เธอยังคงความสวยความน่ารัก รูปร่างทรวดทรงหรือก็ไม่มี
ส่วนใดบุบสลายหย่อนคล้อยลงไปเลยแม้สักนิด รูปร่างของหวานยังคงสามารถดึงดูดตาดึงดูดใจ ยามที่เขาอยู่ใกล้ชิด
กับเธอ จนเขาต้องเตือนตนเองอยู่เสมอ ไม่ยอมคล้อยตามอำนาจฝ่ายต่ำ ให้ฉวยโอกาศหาเศษหาเลยกับตัวน้องสะใภ้
“พี่จ๊ะ….เข้ามุ้งนอนกันเถอะ…ดึกแล้ว…”
หวานจัดที่หลับที่นอนเรียบร้อยแล้วก็มุดหัวโผล่หน้าออกมาจากชายมุ้ง เสื้อคอกระเช้าสีชมพูอ่อนย้อยต่ำลงมาจนฉัตรชัย
แลเห็นอกอวบอูมเต้าเต่งของหวานได้เกือบทั้งสองเต้าด้วยเธอไม่ได้ใส่บราไว้ห่อหุ่มข้างใน แล้วก้รีบเบนสายตาไปทาง
อื่น แต่เมื่อหวานเรียกแล้วฉัตรชัยยังคงนิ่งเฉย เหมือนไม่ได้ยิน กระทั่งตาที่แลมองมาที่เธอในตอนแรกนั้นกลับหันเหไป
มองด้านอื่น จนหวานรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เสียงที่พูดออกมาอีกครั้งจึงสั่นเครือ
“พี่รังเกียจหวานหรือจ๊ะ….พี่จะด่าว่าหวานเป็นผู้หญิงสารเลวใจง่ายก็ได้นะ….หวานยอมรับ…เพราะหวานคงเป็นเช่นนั้น
ในสายตาพี่จริงๆ…พี่ถึงไม่ยอมนอนร่วมมุ้งเดียวกับหวาน…”
“อื้อออ..ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกหวาน…พี่มัวแต่คิดเรื่องทางบ้านน่ะครับ ห่วงคุณแม่ กับคุณ..เอ่อ…หมิว คุ่หมั้นของพี่น่ะครับ….”
ฉัตรชัยรีบตอบกลับไม่อยากให้หวานคิดมาก เพราะจริงๆในใจของตนเองก็ไม่เคยคิดรังเกียจเธอแม้แต่สักนิด
“อย่าคิดมากเลยจ๊ะ…พรุ่งนี้พี่ก็เข้ากรุงเทพไปดูสิจ๊ะ…ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า…”
น้ำเสียงของหวานค่อยดีขึ้น เมื่อได้ยินฉัตรชัยตอบว่าไม่เคยนึกรังเกียจ จากนั้นเธอก็ตลบมุ้งกลับเข้าไปนอนเพียงลำพัง
แม้จะพยายามหลับตา แต่ใจดวงเล็กๆของหวานกลับว้าวุ่น..สับสน งุนงงว่าเธอหลงรักพี่ชายของสามีเธอตั้งแต่เมื่อใดแต่
ก็หาคำตอบให้กับตนเองไม่ได้ จวบจนกำลังจะเคลิ้มหลับ ก็แลเห็นฉัตรชัยมุดมุ้งเข้ามานอนเคียงข้าง
“พี่จ๋า…หวานขอโทษ…หวานไม่ควรสร้างความอึดอัดให้พี่กลัดกลุ้มเลย…หวานเลวที่หวานหักห้ามใจให้รักพี่ไม่ได้..พี่
อย่าโกรธอย่าเกลียดหวานนะจ๊ะ…” หวานหันข้างเอียงมาทางด้านที่ฉัตรชัยนอนพร้อมพูดเบาๆให้เขาได้ยิน
“พี่ไม่เคยรู้สึกโกรธหรือเกลียดหวานเลย…พี่โกรธใจพี่เองต่างหาก….”
“พี่โกรธใจตัวเองทำไมจ๊ะ…” หวานจ้องมองฉัตรชัยด้วยสายตาที่เผยความรู้สึกออกมาจนหมดเปลือก
“พี่โกรธ กลัวว่าใจพี่จะไม่เชื่อฟังคำสั่งของแม่พี่น่ะครับ…”
“คุณแม่สั่งพี่ว่าอย่างไรจ๊ะ…”
เสียงกระซิบแผ่วหวานบวกกับกลิ่นหอมเหมือนดอกมะลิที่โชยเข้ามาให้ฉัตรชัยสูดดม ทำให้เขาเคลิบเคลิ้มจนต้องยื่นมือ
ไปกอดดึงรั้งร่างอิ่มอรชรของหวานเข้ามาใกล้ด้วยความเผลอไผล
“แม่บอกว่าให้พี่ระวังใจตนเอง..อย่าเผลอไปทำอะไรกับหวานครับ…” ฉัตรชัยกระซิบตอบหันตะแคงหน้าเข้าหาหวาน จน
จมูกแทบจะชนกัน
“ละ..แล้ว…พี่…อยากขัดคำสั่งของแม่หรอจ๊ะ…”
ทั้งเสียงไพเราะอ่อนหวาน ทั้งสายตาใสแป๋วหวานหยาดเยิ้ม ทั้งรอยยิ้มที่มีแต่ความจริงใจ อบอุ่น ทำให้ฉัตรชัยเอียงหน้า
เข้าไปแนบ ปากพรมจูบไปบนดวงตาคู่สวย สองแก้มเต็มอิ่ม จนถึงริมฝีปากแดงระเรื่อตามธรรมชาติ ปากแนบประกบนิ่ง
ชั่วขณะ หวานก็เป็นฝ่ายเริ่มแย้มปากเผยอ ส่งลิ้นเรียวแหลมเข้ามาในปากของฉัตรชัย มือเล็กๆของหวานเอื้อมมากอดลูบ
ไล้แผ่นหลังเขาเบาๆ
“พี่จ๋า…หลับตาสิจ๊ะ…อย่าคิดว่าหวานคือใคร พี่คิดเสียว่าผู้หญิงที่พี่กอดอยู่นี้คือสาวบริการที่พร้อมจะบริการความสุขให้พี่…
พี่ไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรกับหวาน…หวานขอเพียงแค่อยากมีความสุขกับผู้ชายที่หวานรักสักครั้งหนึ่งในชีวิต แค่นี้หวาน
ก็พอใจแล้วจ๊ะ…”
คำพูดใสๆซื่อๆ บวกแววตาที่จ้องมองอย่างเปิดเผยถึงความรุ้สึกของหวาน จนฉัตรชัยทนต่อไปไม่ไหว ใครจะตราหน้าว่า
เขาแย่งเมียของน้อง เขาก้ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าใช่ เพราะสาวน้อยที่เขานอนเคียงข้างคนนี้ ทั้งน่ารักทั้งอ่อนหวาน ทั้ง
เจียมตัวเจียมใจ จนเขาปฏิเสธความต้องการต่อไปไม่ได้
“พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทอดทิ้งหวาน…..”
หวานได้ยินคำพูดของชายที่เธอรัก ก็รุ้ว่าเขาพูดออกมาจากใจจริงหาได้เสแสร้งแกล้งพูดเพื่อเอาใจหรืออยากได้ร่างกาย
ของเธอตอบแทน ใครจะประนามว่าเธอแพศยาแอบนอกใจสามีก้ว่ากันให้เต็มที่ ในเวลานี้หวานเพียงต้องการความรัก
ต้องการความสุขกับผุ้ชายคนนี้แค่นั้น อนาคตจะขึ้นสวรรค์หรือลงนรกเธอก็จะก้าวเดินไปอย่างไม่หวั่นเกรง
หวานขยับขึ้นไปนอนทาบทับร่างสุงใหญ่ของฉัตรชัย ปากประกบจูบปากเขาอย่างเร่าร้อน เบียดส่ายอกอวบตูมกับแผงอก
กว้างของเขาอย่างรัญจวณจิต ยามเมื่อฉัตรชัยโอบกอดพาดฝ่ามือมาวางตรงก้นอวบขาวผ่องของเธอ หวานก็แทบจะ
ละลายไปกับไฟราคะ ก้นอวบขาวส่ายเดี๊ยะๆเป็นระวิงบดขยี้ความแข้งแกร่งตรงเป้ากางเกงของฉัตรชัยเน้นๆแน่นๆ
“พี่จ๋า..หวานมีความสุขเหลือเกิน…ซี๊ดดด…พี่บีบก้นหวานแรงๆก็ได้จ๊ะ…”
ฉัตรได้ยินชัดเต็มสองรูหูว่าหวานต้องการแบบไหน ก็ล้วงมือควานหาชายผ้าชื่นแล้วตลบมันเลิกขึ้นมา มือลูบปราดไปตาม
ลำเรียวจนถึงโคนขา ก่อนจับต้องหนั่นเนื้อสะโพกอวบกลมกลึงของหวานออกแรงบีบคลึงจนหวานครางเสียวซี๊ดๆออกมา
“พี่จ๋า…หวานทำให้พี่มีความสุขนะ…”
หวานพูดจบก็ขยับลุกขึ้นนั่งโหย่งๆบนตัวฉัตรชัย โดยไม่ต้องรอให้เขารับปาก จากนั้นเธอก็แก้กางเกงของฉัตรชัยออกถอด
ดึงไปทางปลายเท้า พร้อมกับกางเกงชั้นใน ท่อนลำยาวของคนที่เธอรักดีดตั้งโด่ โงนเงนไปมาเพราะความยาวหวานจับ
รูดด้วยมือช้าๆ จนเธอสัมผัสว่าปลายหัวบานหยักนั้นมีน้ำใสๆไหลปริ่มออกมา
หวานก้ใช้ปลายนิ้วละเลงเล่น จนฉัตรชัยครางอูยยยแอ่นก้นขึ้นยึกๆด้วยความเสียว เอื้อมมือมาจับนมอวบอิ่มตึงเต้าของเธอ
ลูบไล้เล่นอย่างทนุถนอม ปลายนิ้วเขี่ยหัวนมเธอไปมาจนมันตั้งแข็งเป็นไต หวานครางตอบรับเสียงอูยๆซี๊ดๆ ก่อนจะจับ
ชายเสื้อยืดของฉัตรชัยดึงออกไปทางหัว แล้วถอดเสื้อคอกระเช้าของเธอออกตาม เต้าตูมเต่งขาวผ่องล้อแสงไฟสว่าง
จากชานเรือน ถูกมือคนรักลูบไล้แผ่วเบาจนหวานขนลุกซู่ จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาด้วยความรัก ก่อนจะทิ้งตัว
ซบหน้าลงไปที่แผงอกกว้าง หวานจุ๊บด้วยริมฝีปากไล่ไปจนทั่วแผงอกจนมาหยุดที่หัวนมเล็กๆของเขา หวานใช้ลิ้นดุน
ดันจนมันตั้งแข้ง เธอก็ใช่ฟันซี่เล็กๆขบเบาๆ ฉัตรชัยผวาครางอูยๆด้วยความเสียวสยิว
“อูยยยยหวานจ๋า…พะ..พี่เสียว…อย่าดูดตรงนั้น…พี่ขอนะจ๊ะ…”
ฉัตรชัยรู้สึกเสียวสยิวจนแทบทนไม่ไหว พยายามผลักหัวหวานออกจากหัวนมตนเอง แต่หวานกลับดื้อดึงทังจูบทั้งดูด
จ๊วบๆ จนฉัตรชัยดิ้นหนี มันทั้งเสียวทั้งจั๊กกะจี๋จนเขาทนไม่ไหว แต่หวานก็ทรมานเขาได้ไม่นาน ริมฝีปากบางๆของเธอ
ก็เคลื่อนย้ายจากจุดนั้นไล่ไปตามรอนกล้ามท้อง จนกระทั่งถึงโคนควยของเขา
หวานใช้ลิ้นใช้ฟันขบดูดเบาๆ จนควยของฉัตรชัยกระดก น้ำเงี่ยนไหลปริ่มออกมาจนย้อยลงมาทางโคนควย หวานใช้ลิ้น
เล็มเลียจากโคนควยขึ้นมาช้าๆจนถึงส่วนปลาย เธอก็ใช้ฟันครูดเบาๆพอให้เขาเสียวสยิวไม่ถึงกับเจ็บ แม้ฉัตรชัยจะไม่
ค่อยผ่านผุ้หญิงมาหลายคนนัก แต่ต้องยอมรับว่าลีลาบทรักของหวานนั้นเหนือกว่าสาวทุกคนที่ตนเคยเจอ
หวานเล็มเลียปลายลิ้นรอบๆขอบเงี่ยงหัวแดงกล่ำของเขา สองสามรอบแล้วก็แทงปลายลิ้นมาที่รูควยตรงปลาย จน
ฉัตรชัยผวาสะดุ้งเฮือก ความความเสียวสยิวที่รุนแรง จากนั้นหวานก้ค่อยๆอ้าปากอมลำของเขาเข้าไปช้าๆ พร้อมเงย
หน้าขึ้นมาสบตากับเขา สายตาของหวานนั้นหยาดเยิ้มชวนหลงไหล เธอทั้งสวยทั้งน่ารัก ทั้งเซ็กซี่เร่าร้อนจนฉัตรชัย
ไม่กล้านำไปเปรียบเทียบกับคู่หมั้นที่ใสซื่อบริสุทธิ์ไร้เดียงสา
“หวานจ๋า…หวานจะทำให้พี่สำลักความสุขตายแล้วรู้มั๊ย…”ฉัตรชัยพูดเสียงกระเส่าบอกความรุ้สึกให้หวานรับรู้
“พี่ชอบมัยจ๊ะ…หวานอยากทำให้พี่มีความสุขมากๆ…พี่จะได้ไม่ลืมหวานไงคะ…” เสียงใสซื่อแต่การกระทำกลับเร่าร้อน
เต็มไปด้วยจริตจะกร้าน จนมัดใจของฉัตรชัยไว้ได้เรียบร้อยไปแล้ว
หวานค่อยๆเม้มริมฝีปากรูดลงมาตามลำยาวของฉัตรชัยช้าๆ พร้อมเงยหน้าส่งสายตาหวานเชื่อมหยาดเยิ้มเล่นตากับเขา
ตลอด หวานกดริมฝีปากลงมาจนสุดความยาวของท่อนลำก่อนจะรูดริมฝีปากออกไปอย่างช้าๆ จนฉัตรชัยครางซู๊ดดออก
มาด้วยเสียงอันดัง เพราะความเสียวซ่าน เผลอแอ่นสะโพกกระเด้งยึกๆตามด้วยความสยิว ลำยาวของเขาก็แทงพรวด
เข้าพรวดออกกับช่องปากของหวาน จนน้ำลายเหนียวเป็นฟองรอดออกมาตามมุมปาก ฉัตรชัยกระเด้าควยเย็ดปากหวาน
พรวดๆด้วยความเสียวซ่าน ลึกบ้างตื้นบ้างตามจังหวะการโยกหัวของเธอ จนดูเหมือนกับเขาเริ่มเสียวจนใกล้จะเสร้จ
“หวานจ๋า…พะ..พอแล้ว..เดี่ยวพี่น้ำแตก…”
“ให้เสร็จคาปากหวานเลยนะจ๊ะ…หวานอยากกินน้ำควยพี่…” [/post]
หวานอ้าปากคายควยของฉัตรชัยร้องบอก พร้อมก้มหน้าลงไปใช้ปากให้ความสุขกับเขาต่อ หวานทำอย่างต่อเนื่องทั้งรูด
ทั้งรัด ทั้งเม้มทั้งดูดดุน จนในที่สุดฉัตรชัยก็ผวา คราง อูยๆๆ ซี๊ดดดด ท่อนลำกระดกเกร็งงึกๆ ในช่องปากของหวาน
เงี่ยงควยบานยวบๆแล้วก็ฉีดน้ำรักข้นขาวออกมาเป็นระลอก หวานก็ยิ่งดูดกลืนกินอย่างกับว่ามันแสนอร่อยทุกหยาดหยด
ที่คนรักของเธอฉีดพ่นมันออกมาจนหยดสุดท้าย ท่อนลำยาวของฉัตรชัยก็เริ่มอ่อนลง แต่หวานยังคงเม้มปากดูดรูดเล่น
อย่างต่อเนื่อง พร้อมเอื้อมมือล้วงลงไปคว้าไข่ใบกลมใหญ่ของเขาคลึงเล่นเบาๆมือ เพียงไม่นาน ท่อนลำที่อ่อนยวบก็
เริ่มพองตัวขยับขยายจนคับปากหวานอีกครั้ง เธอค่อยคายปากออกแล้วอมยิ้มอย่างมีความสุข
