แฝดอันตราย ตอนที่41
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะคุณพี่…หมิวไม่ได้โกรธทั้งคุณพี่และพี่หวาน..เพราะหมิวกับคุณชัดชายก็ทำผิดกับคุณพี่และพี่
หวานเช่นกัน…”
ฉัตรชัยได้ยินชัดเต็มสองหูเมื่อสิ้นเสียงของคุณหมิวคู่หมั้นสาวบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเขา ที่กล้าสารภาพความผิดออกมา
อย่างไม่สะทกสท้าน ว่าเธอเองกับนายชัดชายน้องชายฝาแฝดของตนนั้นก็ทำความผิดกับตัวฉัตรชัยและหวานเช่นกัน
ซึ่งนั่นก็หมายความว่าคุณหมิวกับนายชัดชายคงมีอะไรๆกันแล้ว เหมือนที่ฉัตรชัยกับหวานมีอะไรๆกัน
ทางด้านนายชัดชายก็ตกตะลึ่งกับคำ
สารภาพของคุณหมิวเช่นกัน ด้วยไม่เคยนึกไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า คุณหมิวจะ
กล้าพูดเช่นนั้นออกมา ท่าทางสาวไร้เดียงสานั้นไม่มีหลงเหลืออยู่ในร่างสาวสวยที่นั่งอยู่เบื้องหน้าชัดชายแม้สักนิด
ตัวเขาเองแม้เป็นผู้ชาย ยังไม่กล้าพูดสารภาพแบบนี้ออกมาตรงๆเท่ากับคุณหมิวสาวสวยลูกคุณหนูผู้นี้เลยแม้แต่นิด
หวานก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่าคุณหมิวจะกล้าหาญถึงกับสารภาพออกมาตรงๆ เช่นนั้น ทำให้เธอรู้สึกโล่งอกขึ้นว่าเธอหา
ใช่คนที่ทำผิดเพียงผู้เดียว ส่วนตัวคุณหมิวนั้น หลังจากที่คู่หมั้นและน้องชายฝาแฝดสลับตัวกัน จนเธอเข้าใจผิดและ
หลงไหลในรสสัมผัสที่แฝดผู้น้องมอบให้ จนปล่อยกายปล่อยใจจนเกือบจะสูญเสียพรหมจรรย์ความบริสุทธิ์ให้กับ
ผู้ชายผิดคนไปแล้ว ก็ทำให้คุณหมิวกล้าแกร่งขึ้น ที่จะยืดอกยอมรับความจริง ด้วยคิดว่าสาเหตุที่ทุกอย่างผิดพลาดไป
แบบนั้น ผู้ที่รับผิดชอบชีวิตของเธอและหวานนั้นก็คือสองฝาแฝดนั้นต่างหาก มันหาใช่ความผิดของเธอกับหวานสาว
ชนบทเลย
“ในเมื่อทุกคนก็ทราบกันหมดแล้วใช่มั๊ยคะว่า…การสลับตัวของคุณพี่กับคุณชัดชายนั้น ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา…
แล้วคราวนี้จะทำอย่างไรต่อไปคะ…คุณพี่ว่าไงคะ…”
คุณหมิวพูดไปเรื่อยๆ แล้ววกกลับมาถามความคิดเห็นของคุ่หมั้นหนุ่ม ทำให้เขาถึงกับสะดุ้ง ด้วยยังไม่สามารถหาคำตอบ
หาวิธีการที่จะจัดการเรื่องสลับผิดฝาผิดตัวครั้งนี้ได้ จึงได้แต่นิ่งเงี่ยบ
“แล้วคุณชัดล่ะค่ะ….จะจัดการอย่างไร ในเมื่อพี่หวานก็มีความสัมพันธ์กับคุณพี่ฉัตรไปแล้ว ส่วนคุณชัดก็ล่วงเกินหมิว
ไปแล้วเช่นกัน…”
เสียงคุณหมิวเย็นเฉียบ จนชัดชายสะดุ้งเมื่อถูกร้องถามว่าจะจัดการเช่นไร ท่าทางหาได้ต่างกับผู้เป็นพี่ฝาแฝดแม้แต่
น้อย เหตุการณ์ไม่คาดฝัน เรื่องราวที่ไม่ได้เตรียมตั้งรับแบบนี้ ถึงกับทำให้ชัดชายพูดไม่ออกได้แต่นั่งนิ่งเงียบไปอีกคน
“หวานขอโทษคุณหมิวค่ะ..คุณพี่ไม่ได้ผิดหรอกค่ะ หวานผิดเองที่รู้อยู่แล้วว่าคุณพี่ไม่ใช่สามี แต่หวานห้ามใจตนเองไม่
ได้…จึงเป็นผู้ก่อเรื่องขึ้นมา..” หวานกลับเป็นผุ้ที่สารภาพความจริงอีกข้อหนึ่งออกมา หลังจากที่สูดลมหายใจเข้าปอด
เต็มๆ จนกล้าพอที่จะพูด
“พี่ผิดเองครับน้องหมิวที่หักห้ามใจไม่ได้ รุ้ทั้งรู้ว่าหวานเป็นน้องสะใภ้ แต่พี่ก็ปล่อยใจให้กับหวานจนเกิดเรื่องนี้ขึ้นมา”
ฉัตรชัยสารภาพเสียงอ่อยๆ
“พี่ขอโทษนายนะชัด…ที่พี่ล่วงเกินเมียของนาย…” ประโยคสุดท้ายฉัตรชัยหันไปขอโทษน้องชายฝาแฝด
“ไม่เป็นไรพี่ฉัตร…ผมก็ผิดเช่นกันที่ฉวยโอกาสหลอกลวงล่วงเกินคุ่หมั้นพี่ อีกทั้งเงินของพี่ผมก็ถลุงไปหลายแสนแล้ว
ผมผิดเองตั้งแต่บีบให้พี่ยอมสลับตัว…ยอมให้พี่ทิ้งทุกอย่างมาเพื่อให้ผมได้อยุ่กับแม่…” น้ำเสียงของชัดชายที่สารภาพ
ออกมา อย่างผุ้รุ้สำนึกผิดอย่างแท้จริง
“ดีค่ะ…เมื่อทุกคนล้วนแต่รุ้ตัวว่าได้ทำผิดไปแล้ว ซึ่งก็คงแก้ไขกลับคืนไปดั่งเดิมอีกไม่ได้แล้วเช่นกัน…ที่หมิวถามว่าแล้ว
พวกเราจะทำอย่างไรค่อไป คงไม่มีใครตอบได้ แม้แต่ตัวหมิวเองก็ตอบไม่ได้เช่นกัน..หมิวรักคุณพี่ แต่หมิวก็พลาดถูกล่วง
เกินซึ่งคุณชัดต้องเป็นคนรับผิดชอบ…หมิวไม่ได้โกรธพี่หวานที่แอบมาชิงคนรักของหมิว เพราะหมิวเข้าใจหัวอกลูกผู้หญิง
เหมือนกันดีว่า สาวคนไหนลองได้อยู่ใกล้ชิดคุณพี่แบบนี้ ก็อดเผลอใจรักคุณพี่ของหมิวไม่ได้อยู่แล้วละค่ะ…”
ท้ายคำพูดคุณหมิวหัวเราะเบาๆ ด้วยเสียงอันไพเราะน่ารัก ทำให้บรรยากาศที่ดูตึงเครียดเริ่มบรรเทาเบาบางลง ยิ่งเมื่อ
หวานยิ้มเอียงอายที่โดนคุณหมิวจับได้ว่า เธอนั้นหลงรักคุ่หมั้นของคุณหมิวเพียงแค่ใกล้ชิดกับเขาได้สองสามวันเท่านั้น
ชัดชายก็เข้าใจในสถานการณ์ พร้อมเห็นใจเมียว่าตลอดเวลาที่เขาฉุดคร่าพาเธอมาทำเมียนั้น หาใช่เพราะเกิดจากความ
รัก สำหรับเขามันเป็นเพียงความใคร่ ความคึกคะนองตามประสาวัยรุ่น ที่เห็นสาวสวยมีตำแหน่งเป็นถึงเทพีสงกรานต์
ย่อมอยากได้มาทำเมีย ย่อมหลงไหลความสวยงามของเธอ แม้ใจเธอจะไม่ยินยอมพร้อมรัก แต่หวานก็อยู่กับเขาซื่อสัตย์
ต่อเขา ทำหน้าที่เมียไม่เคยขาดตกบกพร่อง ฉนั้นเมื่อได้มาใกล้ชิดกับพี่ชายของตนที่แสนสุภาพ ย่อมต้องเผลอใจไป
บ้างเป็นเรื่องปรกติ ขนาดเขายังเผลอตัวเผลอใจอยากได้ผู้หญิงอื่นๆมาทำเมียอยู่ตลอดเวลา
“พี่ว่าวันนี้เราคงสรุปอะไรไม่ได้หรอกครับ…คงต้องใช้เวลาอีกสักระยะหนึ่ง…สำหรับนายชัด..นายยังต้องอยู่ในคราบของ
พี่ไปก่อน เพื่อจัดการเรื่องของแอนนี่กับพ่อของเธอให้เรียบร้อย แล้วหลังจากนั้นเราค่อยมาคุยเรื่องนี้กันอีกครั้ง โอเคมั๊ย…”
“งั้นพี่อยุ่กับเมียผม…ผมก็ต้องอยุ่กับคู่หมั้นพี่ไปก่อนสิครับ…” ชัดชายพูดยิ้มกริ่มตาวาวๆจ้องใบหน้าสวยมีสเน่ห์ของคุณ
หมิวด้วยความหมายที่ลึกล้ำ
“เห้ยไม่ได้สิ…นายทำแบบนั้นน้องหมิวจะอันตราย..อย่าลืมนะว่าตอนนี้นายจดทะเบียนกับแอนนี่ไปแล้ว…นายต้องถอน
หมั้นกับคุณหมิวไปก่อน…ไม่งั้นเมียนายกับพ่อตานายเล่นงานคุณหมิวแน่…”
แม้จะดูเหมือนฉัตรชัยเห็นแก่ตัว เมียน้องชายจะเอา แต่คุ่หมั้นตนกลับไม่ยอมให้น้อง แต่คำพูดของเขาก็มีความสำคัญ
มีเหตุผลจนชัดชายยอมรับ ไม่คิดว่าจะเป็นการเสียเปรียบพี่ฝาแฝด
“แล้วเรื่องสองคนพ่อลูกผมจะรับมือยังไงดีครับพี่ฉัตร…”
ตลอดเวลาที่ฉัตรชัยกับชัดชายคุยกัน หวานต่างหันมองหน้าคนนั้นทีคนนี้ที ด้วยเธอไม่ทราบเรื่องราวมาก่อน รุ้เพียงว่า
บัดนี้สามีเธอมีเมียใหม่อีกคนแล้วเท่านั้น แต่เธอกลับยินดีที่ได้ยินเช่นนั้น เพราะเธอจะได้ไม่รุ้สึกผิดมากไปกว่าเดิมที่
มารักพี่ชายของเขา
“อันดับแรกพี่ว่านายต้องทำเป็นไม่รุ้เรื่องราว ปล่อยให้พวกนั้นตายใจไปก่อน รอจนมันเปิดเผยตัวออกมาว่าที่มันทำแบบ
นั้นเพราะต้องการอะไรจากพี่หรือบริษัทของพี่กันแน่…ตลอดเวลาเราจะนัดเจอกันอาทิตย์ละครั้งอย่างลับๆ หรือถ้ามี
เรื่องเร่งด่วนก็โทรมาหาพี่…พี่พอมีคนหนุนหลังอยู่เช่นกัน ไม่ปล่อยให้นายรับมือคนเดียวหรอก วางใจได้..” ฉัตรชัยกล่าว
กับน้องชายฝาแฝดอย่างยืดยาว แล้วยืนยันหนักแน่นว่าตนเองก็มีผู้ใหญ่คอยหนุนหลังให้ความช่วยเหลือเช่นกัน
“คุณพ่อของหมิวก็รุ้จักผุ้ใหญ่หลายท่านเหมือนกันค่ะ…คุณชัดไม่ต้องเกรงใจนะคะถ้าอยากได้ความช่วยเหลือ..”
คุณหมิวตอบให้กำลังงใจชัดชายพร้อมองหน้าเขาด้วยความรุ้สึกเป็นห่วงอย่างไรก็บอกกับใจตนเองไม่ถูก เพราะรุ้สึก
สังหรณ์ใจว่าเขากำลังขึ้นขี่หลังเสืออยุ่
“ขอบคุณครับน้องหมิว…”
ชัดชายตีหน้าตายเรียกคุณหมิวว่าน้องหมิวตามแบบพี่ชายฝาแฝดไปด้วยเช่นกัน พร้อมส่งยิ้มกับยักคิ้วให้กับเธอต่อหน้า
พี่ชายซึ่งเป็นคู่หมั้น จนฉัตรชัยต้องกระแอมเสียงดังเพื่อทำลายจังหวะ
“สรุปเอาตามนี้ไปก่อน นายชัด..นายต้องกลับไปหาแอนนี่แล้วละ เดี๋ยวเธอจะสงสัยว่านายหายตัวไปไหน…ถ้าโดนถาม
ก็บอกว่ามาเยี่ยมแม่แล้วกัน…”
“อะไรกันครับพี่ชาย…จะรีบไล่ผมไปไหน ขอผมจู๋จี๋กับเมียผมก่อนไม่ได้หรอครับ…”
ชัดชายพูดกรุ้มกริ่ม เดินตรงเข้ามาหาหวานที่กำลังเผลอตัว ดึงร่างเพรียวบางในชุดกระโจมอกด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวเพียง
ตัวเดียวเข้ามากอดแล้วกดหน้าลงหอมแก้มแดงปลั่งของหวานดังฟอด…เมื่อหวานร้องว๊ายๆด้วยความตกใจ แล้วพยายาม
ดิ้นหนี แต่ดิ้นแรงมากนักก็กลัวผ้าจะหลุด ชัดชายเลยได้โอกาศแกล้งระดมจูบแก้มจูบหน้าไม่เลือกที่ จนหน้าสวยหวาน
ของเมียแดงกล่ำด้วยความเขิลอาย ส่งสายตาอ้อนวอนมาหาฉัตรชัยเพื่อขอความช่วยเหลือ
