ความรักของผม ตอนที่ 13

 ตอนนี้เวลาบ่าย2โมงแล้วครับ พวกเราทุกคนก็ต่างช่วยกันปลอบน้องพิมให้เธอลืมเรื่องแย่ๆที่เธอได้เจอมา ส่วนเรื่องฟังผลการแข่งกลุ่มน้องพิมก็ขอสละสิทธิ์ เพราะถึงจะชนะก็คงไม่มีอารมณ์จะดีใจหรอกครับ พวกเราพยายามยามหาเรื่องดีๆสนุกๆทำกันน้องพิมเธอจะได้รู้สึกมีความสุขและลืมเรื่องแย่ๆ แต่ไม่ว่าจะทำยังไงน้องพิมก็ไม่ร่าเริงเหมือนเดิม ผมต้องรับผิดชอบในความผิดของผมเพราะฉะนั้นผมต้องหาวิธีที่จะทำให้น้องพิมกลับมาร่าเริงอย่างเดิมให้ได้แล้วผมก็คิดไอเดียได้ครับ วันพรุ้งนี้คือวันจันทร์แต่ว่ามันเป็นวันมาหยุดนักขัตฤกษ์ครับ
ผมก็รีบวิ่งมาหาแม่ฝ้ายที่ระเบียงทันที
“แม่ฝ้ายครับพรุ้งนี้เราค่อยกลับนะครับ
เราค้างที่นี้อีกคืนเถอะครับ” ผมบอกแม่ฝ้าย ในขณะที่เราอยู่กันแค่2คน ส่วนคนอื่นๆก็อยู่กับน้องพิมในห้อง
“ทำไมละเหลียง แม่ว่าเรารีบกลับบ้านกันเถอะ น้องพิมดูไม่มีความสุขเลยนะ” แม่ฝ้ายบอกกับผม ผมรู้ว่าตอนนี้เธอเป็นห่วงน้องพิมสุดชีวิตแน่
“ก็ตอนนี้น้องพิมเธอยังไม่ลืมเรื่องแย่ๆ เราก็น่าจะอยู่เที่ยวให้เธอได้เล่นสนุกตามประสาเด็กแบบว่า ว่ายน้ำ เล่นกีฬา ผมว่ามันน่าจะทำให้น้องพิมเธอลืมเรื่องพวกนั้นได้นะครับ แล้วอีกอย่างน้องพิมเธอก็ไม่ค่อยได้พักเลยเอาแต่เรียนผมว่าให้เธอได้พักบ้างก็ดีนะครับ” ผมอธิบายความเห็นของผมให้แม่ฝ้ายฟังเป็นชุดๆ
“อืม…แม่ก็ว่าไม่เลวนะ ให้น้องพิมเธอได้ทำอะไรสนุกๆตามประสาเด็ก น้องพิมเธอจะได้ลืมเรื่องเลวๆพวกนั้น” แม่ฝ้ายยืนกอดอกครุ่นคิดท่าทางดูสุขุมเยือกเย็น
“แม่ก็เห็นด้วยนะ…แต่ว่าพรุ้งนี้แม่ต้องอยู่ประชุมกับพวกส่วนกลางที่ศาลากลางนะสิ” แม่ฝ้ายเธอติดธุระงานสำคัญครับ งั้นก็เข้าทางผมเลยครับ
“แม่ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะดูแลน้องพิมแทนทุกคนเอง ผมสัญญาว่าจะไม่ให้เกิดเรื่องอีก!!” ผมพูดอย่างหนักแน่น
“ก็ดีเหมือนกัน น้องพิมเธอจะได้อยู่กับเหลียง แม่บอกตามตรงเลยนะ ตอนนี้น้องพิมเธอไม่ไว้ใจใครนอกจากเหลียงคนเดียว ถ้าเหลียงคอยอยู่ดูแลเธอแม่ว่าน้องพิมต้องกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมแน่…….งั้นก็แล้วแต่เหลียงเถอะนะ” แม่ฝ้ายเธออนุญาตแล้วครับ เธอให้ผมอยู่กับน้องพิม เมื่อตกลงกันได้แล้วก็เข้าห้องมาบอกทุกคนครับ น้องพิมเธอดูดีใจมากที่จะได้อยู่กับผมตามลำพังสะที ตอนนี้เวลามันก็เกือบจะบ่าย3โมงแล้วครับ ผม น้องพิมและทุกๆคนก็หิวกันมากครับเพราะเราไม่ได้ทานข้าวเที่ยงกันเลย เพราะมัวยุ้งอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้น แม่ฝ้ายก็เลยพาพวกเรามาทานอาหารที่ร้านในโรงแรมครับ เรียกได้ว่าภัตคารเลย พวกเราทานกันไปคุยกันไปเพื่อสร้างบรรยากาศดีๆ น้องพิมเธอจะได้มีความสุข น้องพิมเองก็ดูร่าเริงขึ้นครับเธอเริ่มจะยี้มจะหัวเราะบ้างแล้วครับ แต่ไม่ว่าจะทำอะไรน้องพิมเธอไม่ยอมแยกห่างจากผมเลย ส่วนน้องบีกับน้องฟางถึงแม้เธอจะมีนิสัยเกิดเด็กไปหน่อยแต่พวกเธอก็เป็นเพื่อนที่ดีมากครับคอยดูแลน้องพิมไม่ห่าง จนตอนนี้น้องพิมเธอเริ่มจะดีขึ้นมากกว่าเดิม แม่ฝ้ายเธอเห็นแล้วถึงกับน้ำตาคลอเลยครับ ส่วนพี่พลอยเธอก็เป็นห่วงน้องสาวของเธอมากคอยชวนทำนู้นทำนี้ทำให้น้องพิมมีเสียงหัวเราะที่น่ารักอย่างเดิม ผมได้แต่ภาวนาครับว่าอย่าให้มีเรื่องอะไรมากระทบกระเทือนจิตใจของน้องพิมเลยเพราะตอนนี้มันเปราะบางมาก แต่มันก็เกิดขึ้นจนได้ พวกเราเดินผ่านสระว่ายน้ำครับ แล้วก็มีเสียงซุบซิบจากคนที่ยืนคุยกันข้างผม
“นี่ไงเธอ เด็กที่ถูกข่มขืนในห้องน้ำอ่ะ ” น้องพิมเธอร้องไห้ทันทีที่ได้ยินเลยครับ โถ่เว๊ยพวกมันไม่มีเรื่องอื่นจะพูดกันหรอไงวะ
“นี่คุณ!!ไม่มีเรื่องอื่นจะคุยกันแล้วใช่มั๊ย” ผมหันไปตวาดทันที แล้วก็ลงมานั้งย่องๆปลอบน้องพิมครับ น้องพิมเธอโผลเข้ามากอดผมเลย เธอคงสะเทือนใจมากเมื่อได้ยินคนพวกนั้นบอกว่าเธอโดนข่มขืน โถ่ น้องพิมเธอเกือบจะลืมเรื่องนั้นได้แล้วแท้ๆ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วครับแม่ฝ้ายเธอก็ไม่อยากกลับอยากจะอยู่คอยดูแลน้องพิม แต่เธอเป็นข้าราชการครับทำงานให้แผ่นดินเธอจะสนใจเรื่องส่วนตัวมากกว่าเรื่องส่วนรวมไม่ได้ พี่พลอยเองก็อยากอยู่ด้วยครับแต่ก็ไม่อยากเป็นภาระให้ผม ส่วนน้องบีกับน้องฟางพ่อแม่พวกเธอพอรู้ข่าวก็เป็นห่วงมาพวกเธอก็เลยจะกลับกับแม่ฝ้ายครับ
“พิมลูก อยู่กับพี่เหลียงแล้วไม่ต้องกลัวนะ พักให้สนุกนะลูกเดี๋ยวพรุ้งนี้แม่จะมารับนะลูก แม่รักลูกนะ” แม่ฝ้ายพูดกับน้องพิมด้วยความรัก
“เหลียงแม่ฝากด้วยนะ” แม่ฝ้ายหันมาพูดกับผม
“ครับ ผมสัญญา ผมจะดูแลน้องพิมเอง” ผมตอบอย่างหนักแน่นและจริงจัง
“เหลียงมานี่หน่อยสิ” พี่พลอยเรียกผมครับ เธอคงมีเรื่องส่วนตัวจะพูดกับผม ไม่งั้นคงไม่เรียกผมมาคุย2ต่อ2 ผมเดินไปหาพี่พลอย
“เหลียงดูแลน้องพิมให้ดีๆนะ แล้วก็ดูแลตัวเองด้วย พี่เป็นห่วงนะ”
“ครับพี่พลอย แล้วค่อยเจอกันที่บ้านนะครับ ผมจะไปหาพี่คนแรกเลย” ผมยิ้มทะเล้นๆแล้วบอกกับพี่พลอย
ทุกก็ขึ้นรถแล้วแม่ฝ้ายก็ขับออกไป ตอนนี้เหลือแค่ผมกับน้องพิมแล้วครับ ตอนนี้มันก็เย็นแล้วจะพาเธอไปเที่ยวไหนมันก็ไม่สะดวกครับ ผมจะเลยชวนน้องพิมมากินไอศครีม
“พิมจ๊ะ..อ้ามมมมมม” คราวนี้ผมเป็นคนตักไอศครีมป้อนน้องพิมครับ
“ขอบคุณค่ะ…พี่เหลียงน่ารักที่สุดเลย” เสียงน่ารักๆของนางฟ้าของผมกลับมาแล้วครับ
“งั้นกินเยอะนะจ๊ะ พี่เลี้ยงเอง” เพราะมันไม่ใช่ตังผมหรอกครับมันคือเงินที่แม่ฝ้ายให้ผมไว้เธอบอกว่าให้ผมใช้ได้ตามสบายเลยขอแค่น้องพิมมีความสุขเสียเท่าไหร่เธอก็ยอม
เราสองคนนั้งกินไปคุยกันไป เราทำเหมือนเป็นคู่รักกันเลยละครับ น้องพิมเธอดูมีความสุขมาก ผมเห็นก็อดปลื้มใจไม่ได้ที่เห็นเธอกลับมาร่าเริงอีกครั้ง ตอนี้มันก็2ทุ้มแล้วครับผมมองไปที่สระว่ายน้ำ มันก็ไม่มีคนอยู่แล้วครับ ผมก็เลยได้ไอเดียขึ้นมา ตอนนี้ผมอยากจะ…..เหลือเกิน
“น้องพิมเราไปเล่นน้ำกันเถอะ” ผมชวนน้องพิม
“จะดีหรอค๊ะ มันไม่มีคนเลยนะค๊ะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีคนสิดีเราจะได้ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเห็น”
“พี่เหลียงอ่ะ พี่จะชวนหนูไปว่ายน้ำหรือจะชวนหนูไปทำอย่างอื่นกันแน่” น้องพิมเธอพูดแบบอายๆครับ
“พิมจ๊ะ พี่จะทำให้พิมลืมเรื่องแย่ๆที่มันเกิดขึ้นกับพิมวันนี้เองนะ” ผมจับมือเธอแล้วพูดกับเธออย่างจริงจัง
“ตามใจพี่สิค๊ะ หนูเป็นของพี่คนเดียว”
ผมก็เลยจ่ายตังแล้วพาเธอมาที่สระเราลงสระน้ำกันโดยไม่เปลี่ยนชุดครับ ผมพาเธอมาตรงน้ำตื้นดันหลังเธอติดขอบสระ แล้วจัดการดึงกางเกงในของเธอออกแล้วจับท่อนเนื้อของผมจ่อที่ปากรูหีของเธอทันที
“พี่เหลียงอ่ะ รังแกหนูอีกแล้ว หนูอายนะ เดี๋ยวมีคน…..โอ๊ยยยยย….พี่เหลียง…..อ๊อยยยยยย” เธอร้องเสียงหลงครับเพราะผมกระแทกท่อนควยเข้ารูหีของเธอทันที ตอนนี้ผมกำลังเย็ดเธออยู่ในสระน้ำครับมันช่างตื่นเต้นจริงๆ
“อื้ออออ…พี่เหลียง….หนู..โอ๊ยยยยย…หนูรักพี่คนเดียว….โอ้ววววว…..อ้าาาาา…เย็ดหนูเลย…โอ้ยยยยยยสสส” เสียงร้องของเธอมันช่างยั่วยวนมาก
“อูยยยย….หีของพิมมันคับแน่นดีจริง…พี่…ควยพี่มันจะแตกอยู่แล้ว…อ้าาา..ซี๊สสสสส” ผมยกขาทั้งสองข้างของน้องพิมขึ้นมาที่เอวแล้วก็เร่งกระแทกเธอต่อ ผมว่าทำในน้ำมันค่อนข้างง่ายกว่าทำบนเตียงหรือบนบก เพราะผมรู้สึกว่ามันมีแรงผยุงตัวช่วยให้เย็ดง่ายขึ้น
“อ๊ายยยยย…พี่….ผ….ผัวขา….โอ๊ยยยยยยยยย….เมียเป็นของผัวคนเดียวนะ….อือออออ….อูววววววววส” ผมเร่งกระแทกเธอจน เธอหลับตากอดคอผมแน่น ตอนนี้เสื้อของเธอมันก็บางจนผมเห็นเสื้อในเธอ ภาพที่ผมเห็นในขณะนี้ น้องพิมเธอช่างเซ็กซี่ได้อารมณ์ของผมมาก ผมยิ่งเร่งกระแทกกระเด้าเธออย่างหนักหน่วงยิ่งขึ้นจนเธอครางไม่เป็นภาษา
“อืออออ….แรงๆ…โอ๊ยยยยย…แรงๆเลยค่ะ….อู้ววววว….แรงอีกสิค่ะผัวขา…อ๊อยยยยย…เมียเสียวหีไปหมด….โอ๊ยยยยยยยย…อื๊อออออ…” ผมได้ยินก็ยิ่งมีอารมณ์เพิ่มเป็นเท่าทวีจัดเธอดันติดกับขอบสระแน่นแล้วก็ยิ่เร่งกระแทกควยใส่เธอไม่หยุดยั้ง ผมกระแทกเธอซะจนเสียงเอวผมชนกับเอวเธอและเสียงน้ำที่กระเพื่อมจากแรงปะทะของผมกับเธอดังชัดเจน ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเธอเสร็จไปกี่รอบแล้วแต่ผมยังไม่เสร็จ
“อ๊าาา…เย็ดแรงๆ….อื้อออออออ…หนูใกล้แตกอีกแล้ว……..อ๊อยยยยยยยยย….ซี๊สสสสสสสส” ผมเร่งกระแทกเธอเต็มที่ ใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่เร่งกระแทกเย็ดเธอไม่คิดชีวิต รูหีของเธอมันทั้งขมิบตอดรัดผมแน่น เธอคงเสร็จไปอีกรอบแล้ว ผมเปลี่ยนมารั้งเอวยาวๆแล้วกระแทกท่อนควยกลับเข้าหีเธอแทน แต่ทุกครั้งที่ผมกระแทกกลับเข้าไปผมเน้นแรงเต็มที
“โอ้ววว…โอ๊ยยยยย…ผัวยังไม่แตกอีกหรอค๊ะ…อื้ออออออ……อ๊อยยยยยย….เมียจะแตกอีกรอบแล้วนะ…อื้ออออออออ.ซี๊สสส” ผมเร่งจับตัวเธอแน่นและกระแทกอย่างไม่ยั้งจนกระทั้งเราสองคนเสร็จพร้อมกันผมปล่อยน้ำรักเข้าไปในมดลูกเธอเลย ผมกับน้องพิมเราสองคนต่างก็หายใจหอบเหมือนคนพึ่งว่ายน้ำไปกลับสักสิบรอบผมเหนื่อยสุดๆเลย
“พี่เหลียงค๊ะหนูมีความสุขที่สุดเลย…หนูรักพี่นะค๊ะ” น้องพิมพูดกับผม เราสองคนยังกอดกันอย่างหมดแรง ขณะที่ช่วงล่างของเราสองคนไม่ได้ถอดออกจากกันยังคากันอยู่เลยรูหีของเธอก็ยังตอดรัดผมไม่หยุด สักพักผ่านไปผมก็พาน้องพิมขึ้นจากสระและเดินขึ้นห้องเรา พอมาถึงห้องเราสองคนก็อาบน้ำด้วยกันแล้วเสร็จแล้วเราก็มานอนกอดกันบนเตียงอย่างสบายตัวเอลย
“พิมจ๊ะ เดี๋ยวพรุ้งพี่จะพาไปเที่ยวนะ”
“หรอค๊ะ ดีใจจังหนูไม่ค่อยได้เที่ยวไหนเลย แล้วพี่จะพาหนูไปไหนค๊ะ?”
“อืม ไปวัดพระแก้วกันดีมั๊ย”
“ดีค่ะ หนูไม่ได้ไปมาตั้งนานแล้ว ” และเราก็นอนกอดกันจนหลับไป
“พี่เหลี่ยงตื่นๆ ตัวเองบอกว่าจะพาเค้าไปเที่ยวไง ลืมแล้วหรอ” ผมต้องตื่นเพราะเสียงปลุกของใครบางคนครับ
“ตื่นสิค๊ะพี่เหลียง..ว๊ายยย..พี่เหลียง…อื้ออออ…ซี๊สสสสส” เธอครางเสียงสั่นเพราะ ผมแกล้งเธอด้วยการจับเธอมาไซร้ซอกคอ
“พี่เหลียง…อืออออ…หนูขนลุกแล้วนะ…อ้าาาาา..ซี๊สสสสส” ผมไซร้เธอไม่หยุด ผมเริ่มเลียติ่งหูเธอ
“นี่เดี๋ยวเถอะ…อือออออ…อ้อนหนูแต่เช้าเลยนะค๊ะ…พี่มีอารมณ์หรอค๊ะ”
“จ้ะ พี่ขอก่อนนะ แล้วเราค่อยไปเที่ยวกัน”
“ค๊ะ จะทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ายยยย…ซี๊สสสสสส” ผมลุกจาที่นอนจับเธอหันหลังเอามือยันผนังเอาถกกางเกงนอนออกจ่อไปที่ร่องเสียวของเธอ น้องพิมเธอใส่แค่เสื้อนอนตัวเดียวครับ ผมก็กดมันเข้าไปในรูหีของเธอ
“อื้อออออ….พี่เหลียง….อือออออ…โอ๊ยยยยยย…ทำสิค่ะ…เย็ดหนูเลย….โอ้ววววว” ผมกระเด้าเธอทันที ใส่เธอเต็มแรงจากด้านหลังเสียงเอวผมกระแทกกับก้นขาวนวลทั้งสองข้างดังป๊าบ ป๊าบ
“พี่เหลียง…โอ้ววววววว…อื้อออออ….อ๊อยยยยยย”
“โอ๊ววววว….หีฟิตจริงๆ…อื้อออ….อื้อออ…อ้าาาา…ซี๊สสสสสส” ผมครางและเร่งกระเด้าเธอไม่หยุด
“โอ๊ยยยย….พี่เหลียง….ผัวขา…อ๊อยยยย…เมียไม่ไหวแล้ว….อื้ออออ….จะเสร็จแล้ว…โอ๊ยยยยยส” ผมกระแทกควยใส่เธออีกไม่กี่ทีเราก็เสร็จออกมาพร้อมกันครับ ผมกับน้องพิมเราก็อาบน้ำด้วยกันแล้วก็แต่งตัวครับ แต่น้องพิมเสื้อของเธอหมดครับผมก็เลยให้เธอใส้ตัวเก่าไปก่อนแล้วผมก็พาเธอมาเสื้อเสื้อที่ร้าน ผมกับเธอช่วยกันเลือก แล้วผมก็เจอตัวนึงน่ารักดีมันเป็นยืดสีขาวมีลายเป็นรูปผู้ชายกับผู้หญิงจูงมือกันน่ารักดีครับ น้องพิมเธอก็เลยเปลี่ยนเสื้อทันทีเลยแล้วใส่ตัวที่ผมซื้อให้แทน น้องพิมเนี่ยน่ารักจริงๆ ผมก็ทำตามสัญญาครับพาเธอมาเที่ยว เรามาวัดพระแก้วครับ เราสองคนต่างก็รู้กาละเทศะครับว่าที่นี่ที่ไหนเราไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อ ผมกับน้องพิมเราก็เข้าไปไหว้พระแก้วมรกตกันครับ ที่จริงน้องพิมเธอพาผมเที่ยวมากกว่าเพราะเธอรู้ประวัติของที่นี่แบบละเอียดยิบเลย เธอพาผมไปพระที่นั้งองโน้นองนี้แล้วเราก็ข้ามฝากไปเดินถ่ายรูปด้วยกันต่อที่วัดอรุณ เราใช้กล้องโทรศัพท์มือถือถ่ายรูปครับน้องพิมเธอทำท่าคิกขุมาก ตอนนี้น้องพิมเธอคงจะลืมเรื่องร้ายๆที่มันเกิดกับเธอเมื่อวานไปหมดแล้ว แต่ไม่ว่าจะยังไงทำก็ต้องทำให้เธอลืมมันอย่างหมดสมองให้ได้เพราะผมไม่ต้องการให้คนที่ผมรักต้องมีความทรงจำที่เลวร้ายหลงเหลืออยู่ให้รกสมองครับ และน้องพิมเธอก็เป็กเด็กดีมีอนาคตผมไม่ต้องการให้ความทรงจำที่ที่เลวร้ายมาทำลายอนาคตที่สดใสของเธอ เราเดินเที่ยวกันอย่างสนุกเลยครับ น้องพิมเธอก็กลับมาร่าเริงเหมือนเดิมตอนนี้ก็เที่ยงแล้วครับ ผมก็เลยพาน้องพิมมานั้งกินฟูจิที่ห้าง
“พี่เหลียง..อ้ามมม” น้องพิมเธอคีบซูชิปลาดิบ ป้อนใส่ปากผมครับ
“อีกอันนะค๊ะ “แล้วน้องพิมเธอก็คีบซูชิอีกอันป้อนผมครับ แต่ผมก็ไม่ได้สังเกตุว่ามันมีอะไรอยู่บนซูชิ ผมก็กินเข้าไปเต็มๆ
“อืมม…ซี๊สสสสสส” ผมรู้สึกแสบปี๊ดขึ้นจมูกเลยครับ ผมรู้ตัวทันทีเลยว่าผมโดนน้องพิมแกล้งเข้าให้แล้ว ที่เธอคีบป้อนผมเมื่อกี้มันคือวาซาบิก้อนเบ้อเร้อ ผมรู้สึกแน่นขึ้นจมูกเลยครับผมน้ำตาคลอเลย มันเผ็ดจริงๆ
“คิกๆ…พี่เหลียงน้ำตาไหลเลย ” น้องพิมหัวเราเยาะผมครับ
“สนุกนักใช่มั๊ย นี่แหนะ…” ผมก็เลยจี้เอวน้องพิมเธอกลับไป
“โอ๊ย..ยอมแล้วค่ะ…ฮิฮิฮิ..ยอมแล้วๆ” เราแกล้งกันกันสนุกเลย
แล้วผมก็สังเกตุเห็นผู้หญิงคนนึงครับเดินเข้ามาในร้านกับผู้ชายคนนึง แต่ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคุ้นๆครับ เหมือนผมเคยเห็นที่ไหน
“พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะพิม อย่าไปไหนนะเดี๋ยวพี่มา” ผมลุกออกมาจากโต๊ะ แล้วเดินมาดูผู้หญิงคนนั้นผมยืมดูอยู่ห่างๆ พยายามมองหน้าผู้หญิงคนนั้นให้ชัดๆ เอ๊ะ ผู้หญิงคนนี้เธอคนนั้นนะเอง แต่ทำไมเธอถึงได้มากับผู้ชายคนนี้ละ ผู้ชายคนนี้เป็นใครแฟนเธอคือไอ้เจเพื่อนผมนิ
ใช่แล้วครับผู้หญิงที่ผมเห็นคือน้องอิง ห้อง6 (ถ้าใครไม่รู้ว่าเธอคือใครกรุณาไปอ่านตั้งแต่ตอนที่1 จะได้รู้เรื่องกะเค้า)แต่เธอทำไมเธอถึงได้มาควงแขนผู้ชายคนอื่นแบบนี้ละ แฟนเธอคือไอ้เจไม่ใช่หรอ หรือว่าเธอนอกใจไอ้เจผมได้แต่ยืนคิดอยู่ครับ แต่ว่ามันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของคนอื่นเค้าผมไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ้งด้วย ผมเองยังเอาตัวไม่รอดเลย ผมยืนดูอยู่สักพักก็เริ่มปวดฉี่จริงๆแล้วสิครับ ผมก็เลยวิ่งไปเข้าห้องน้ำพอผมออกมาจากห้องน้ำ
“โอ้ย!!..เจ็บ” ผมร้องเสียงหลงเพราะผมรู้เหมือนว่าใครมากระแทกผมล้มลงกับพื้น ผมหันหน้าไปมองก็เห็นผู้หญิงคนนึงล้มอยู่ข้างๆผมครับ ผมจึงช่วยพยุงเธอลุกขึ้น
“นี่คุณเป็นอะไรรึ……” ผมพูดยังไม่ทันจบผู้หญิงคนนั้นก็สบัดมือผมออกอย่างไม่มีมารยาท
“เดินประสาอะไรอ่ะ ไม่มีตารึไง” ผู้หญิงคนนั้นก็หันมาตวาดผมครับ ผมต้องตะลึงเมื่อเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น
“เธอ…อิง” ใช่แล้วครับผู้หญิงคนนั้นคืออิง
“อย่ามาเรียกชื่อฉันนะ ฉันไม่รู้จักนาย” เหอะหน้าตากับนิสัยคนละเรื่องเลยหยิ่งสะไม่มี
“ผมขอโทษ แต่คุณเป็นคนเดินมาชนผมเองนะ”
“นายกล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้ รู้มั๊ยพ่อฉันเป็นใคร” เธออวดเบ่งใส่ผมเลยครับ
“ขนาดคุณเองยังไม่รู้เลยว่าพ่อคุณเป็นใครแล้วผมจะรู้มั๊ยละ” ผมตอบอย่างกวนตีน
“นี่นาย จะหาเรื่องกับฉันใช่มั๊ย” เธอเริ่มขึ้นเสียง จนคนทั้งร้านหันมามองเราครับ
“ก็แล้วแต่คุณจะคิดก็แล้วกัน ถ้าคุณหัดมีมารยาทสะบ้างผมก็คงไม่มายืนเถียงกับคุณให้เสียปากหรอก” ผมพูดแล้วก็เดินหนีเธอออกมา
“แกอย่าเดินหนีฉันนะ ฉันบอกให้หยุด” ผมทำเป็นหูทวนลมเดินหนีเธอออกมา ผมละไม่เข้าใจเลยนิสัยเธอแย่มากๆขนาดนี้แล้วยังมีผู้ชายไปชอบเธอได้ยังไง ยัยแพ็ทของผมยังนิสัยน่ารักกว่ายัยอิงคนนี้เป็นสิบเท่า ผมกล้าบอกได้เลยว่าเธอถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กโตมาถึงมีนิสัยเอาแต่ใจแบบนี้เธอคงเป็นพวกลูกคุณหนุแน่ๆ มิน่าเธอถึงอวดเบ่งกับผมว่าพ่อเธอเป็นใคร แต่ผมก็อดสะใจไม่ได้ป่านนี้เธอคงอายแถบแสกแผ่นดินหนีแล้วแน่ๆเพราะคนทั้งร้านต่างมองดูเราเถียงกัน ผมน่ะไม่อายหรอกเพราะชินแล้วกับการเถียงกับยัยแพ็ทที่โรงเรียน
ผมก็กลับมานั้งที่โต๊ะครับ น้องพิมเธอก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่ามีอะไรกัน ผมก็เล่าให้เธอฟังครับ เธอก็บอกว่าสมน้ำหน้ายัยอิงครับ พอทานเสร็จผมก็เลยพาน้องอิงกลับโรงแรงครับ
ผมพาเธอเข้าห้องน้องพิมเธอก็เข้ามาเอามือโอบคอผมครับ ผมค่อยๆก้มลงไปจูบเธอ เราสองคนจูบอย่างดูดดื่มและผมก็จับเธอกระเด้าไปอีกรอบ จนถึงตอนเย็นแม่ฝ้ายก็มารับครับ ผมกับน้องพิมก็ช่วยกันเก็บสัมภาระและก็เช็คอิน ขนของขึ้นรถแม่ฝ้ายแล้วก็ขึ้นรถแม่ฝ้ายกลับบ้านครับ ระหว่างทางผมได้แต่นั้งมองออกไปนอกหน้าต่างรถผมได้แต่คิดว่า2-3วันที่ผ่านมามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นมากมาย แล้วพอผมกลับไปถึงบ้านเมื่อไหร่ผมก็มีปัญหาใหญ่ที่ผมต้องหาทางแก้อยู่นั้นคือผมจะทำยังไงที่จะทำให้ผมกับผู้หญิงที่ผมรักทุกคนได้อยู่ร่วมกันอย่างเปิดเผย และผมก็อดคิดถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันไม่ได้ว่าทำไมถึงมีแต่คนอยากจะจีบยัยอิงทั้งๆที่นิสัยเป็นแบบนี้ พรุ้งนี้ผมจะต้องเตือนไอ้เจให้ได้ว่ามันกำลังโดนอิงหลอก
และก็มีเรื่องที่น้องพิมเธอเจอ และมันเป็นความผิดของผมที่ไม่ดูแลเธอให้ดี แต่วันนี้ผมได้ทำทุกอย่างเพื่อให้น้องพิมเธอกลับมาร่าเริงเหมือนเดิมและลืมเรื่องร้ายๆที่มันเกิดขึ้นกับเธอ
และผมก็ตั้งใจทำจนสำเร็จครับ เพราะมันคือการ ลบล้างความผิด ของผม ผมคิดเรื่องต่างๆมากๆเข้าก็เริ่มง่วงแล้วสิครับ เปลือกตาผมมันหนักขึ้นทุกที มันค่อยๆเลื่อนลงมาประกบกับเปลือกตาล่าง แสงสว่างเริ่มหรี่ลงเรื่อยๆและมันก็เริ่มมืดลง จนกระทั้งมันมีแต่ความมืดสนิทเท่านั้น