จอมแพทย์นิรนามภาค 2 ตอนที่ 22

“ซือแป๋ ศิษย์อยากรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นกับซากุระ หรือเปล่า” บ่อเมี้ยถามในขณะที่อุ้มแม่ชีตันหยงแบกหลัง
พร้อมใช้วิชาตัวเบาเดินทางไปถ้ำที่ขมิ้น มุกหงส์ พลอย รออยู่ “ทำไมเจ้าถามเช่นนั้น” น้ำเสียงของแม่ชีตันหยงดู
ราบเรียบแตกต่างจากใบหน้าที่แสดงอาการวิตกจนเห็นชัด เพียงแต่บ่อเมี้ยไม่เห็นเท่านั้น
บ่อเมี้ย : ศิษย์เห็นคนที่เหมือนซากุระ ใช่สิต้องเป็นซากุระแน่ๆ เพียงแต่ ซากุระคนนี้ดูเหมือนจะจำศิษย์ไม่ได้
นอกจากนั้นยังได้ไปเป็นมารชมพู ของกลุ่มผู้ชั่วร้ายที่ตอนนี้ตามล่ามุกหงส์และศิษย์อยู่
แม่ชีตันหยง
: ถึง…กับ..มีเรื่องเช่นนี้ คราวนี้ไม่เพียงสีหน้าแม้แต่น้ำเสียงก็ดูสั่นและหวาดวิตกเช่นกัน
บ่อเมี้ย : ซือแป๋เกิดเรื่องอะไรกันแน่ พวกโบตั๋น ไม่เป็นอะไรใช่ไหม
แม่ชีตันหยง : (ถอนหายใจ) เมื่อ เจ้าออกเดินทางได้ประมาณ 4 เดือน มีกองกำลังไม่ทราบฝ่ายบุกโจมตีค่ายนินจา
ของซากุระ พวกเรากองทัพสหพันธ์ยกออกมาช่วยก็ไม่ทันเสียแล้วค่ายทั้งค่ายถูกเผา ซากุระเป็นหรือตายก็ไม่มีใคร
รู้ ในขณะพวกเราต่างช่วยกันค้นหากันอยู่แถวค่าย ทางสำนักงานใหญ่ของสหพันธ์ก็ถูกโจมตี
บ่อเมี้ย : หา!!? …แล้วท่านลุง..แปะบ้อ..หงส์หยก ล่ะ
แม่ชีตันหยง : มือพิฆาตมังกร กับ หงส์หยก ล้วนอยู่ในกองกำลังสหพันธ์จึงไม่เป็นอันตรายแปะบ้อเจ้าอยู่เฝ้าสำนัก
จะไม่เป็นอะไรมากเพราะดูเหมือนกองกำลังที่ลึกลับนี้บุกโจมตีเพียงแค่ชิงนักโทษเท่านั้น พอได้ตัวนักโทษผู้นั้น
มันถอนกำลังอย่างรวดเร็ว แปะบ้อปะทะกับคนที่เป็นหัวหน้ามัน วรยุทธมันเหนือกว่ามากแต่มันก็ไม่ได้ต้องการ
ทำร้ายแปะบ้อของเจ้าเพียงแค่สกัดไม่ให้แปะบ้อของเจ้าทำอะไรสะดวกพอมันได้นักโทษพวกมันถอนตัวทันทีแต่
ถึงกระนั้นทั้งกองกำลังที่เฝ้ารักษา รวมทั้งแปะบ้อ ต่างบาดเจ็ดภายในกันทั่วไปหมด หมดกำลังที่จะติดตามว่าพวก
มันเป็นใคร และอยู่ที่ไหน
บ่อเมี้ย : ซือแป๋พอจะบอกได้ไหมว่านักโทษที่ถูกชิงตัวไปคือใคร
แม่ชีตันหยง : เป็นคนที่เจ้ารู้จักดี กงซุนเป่ย…..
……………………………………………………………………………………………………………………………..
ฝ่ายบ๊อบบี้หมาตัวเท่าลูกม้า นอนหมอบอยู่หน้าถ้ำตามคำสั่งนายหญิง มันรู้จากที่มันแบกนายฝรั่งไว้บนหลังว่า
ร่างกายของนายฝรั่งเริ่มจะหมดพลังชีวิต มันจำได้ว่ามันเคยวิ่งไล่กระต่ายป่าไปมามันแค่เผลองับเล่นสองสามครั้ง
กระต่ายป่าตัวนั้นที่เดิมมีพลังชีวิตที่กระตือรือร้นก็กลายเป็นร่างที่แข็งทื่อเย็นชืดไร้ความอบอุ่น มันยังจำได้ว่านาย
หญิงผมแดงดุมัน แต่นายฝรั่งกับหัวเราะชอบใจสุดท้ายก็ทำเป็นอาหารกินกัน นายหญิงก็กิน ไม่เข้าใจมนุษย์จริงๆ
แต่ถ้านายฝรั่งผมทองกลายเป็นเหมือนกระต่ายป่าบรรยากาศเก่าๆคงไม่ย้อนกลับคืนมาอีก มันได้แต่ถอนใจ แล้ว
ร้อง หงิงๆ ได้แต่หวังว่านางมนุษย์ผู้หญิงผมดำคงหาทางช่วยได้ ในขณะที่มันกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ จมูกของมัน
ก็ได้กลิ่น เฮ้อ ~ กลิ่นนี้มาอีกล่ะ กลิ่นของไอ้เจ้ามนุษย์ผู้ชายหน้าขาว มันไปทำอะไรของมันนะมันถึงได้ฟุ้งไปทั่ว
หุบเขาแบบนี้ แต่เอ๊ะไม่ใช่นี้นี่เป็นกลิ่นมนุษย์ผู้ชายหน้าขาวจริงๆ มันกำลังตรงมาทางนี้ นั้นไง บ๊อบบี้มันลุก
พรวดทันทีที่เห็นเงาลางเลือนที่วิ่งตรงเข้ามา โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง เสียงเห่าคำรามอันดังลั่นเพื่อให้ผู้ที่วิ่งมารู้
ว่าพวกมันอยู่ที่นี่และเพื่อให้นายหญิงผมแดงที่อยู่ข้างในได้รู้ว่าคนที่นางตามหากำลังมาถึงแล้ว ได้ผลเจ้าหนุ่มหน้า
ขาวได้ยินและมุ่งมาทางนี้แล้วแต่เอ..รู้สึกเจ้าหนุ่มหน้าขาวมันแบกใครมาด้วย อ้าวนายหญิงก็ออกจากถ้ำมาพร้อม
กับนังผู้หญิงผมดำ มันกระดิกหางด้วยความดีใจต้อนรับนายสาวของมัน ส่วนเจ้าหนุ่มหน้าขาวเมื่อมาถึงก็ค่อยๆวาง
ผู้หญิงอีกคนพอนางนั่งที่โขดหิน บ๊อบบี้ก็ไปดมใกล้ๆ “อีกแล้วนังผู้หญิงคนนี้ก็มีกลิ่นเจ้าผู้ชายหน้าขาวคลุ้งไป
หมด” บ๊อบบี้ได้แต่สบัดหน้าพ่นลมหายดังพรืดแล้วไปนอนหมอบหน้าถ้ำอย่างไม่สนใจอะไรใครอีก…
………………………………………………………………………………………………………………………………….
“โอ้ …พ่อหมอน้อย…เวอรี่กู๊ด คาม่อน คาม่อน ควิก ควิก ยูช่วยมาดู โจเซฟหน่อย โอ้สวรรค์ทรงโปรด” เสียง
จากคริสพูดรัวจนไม่เป็นภาษาบ่งบอกถึงอาการดีใจอย่างสุดๆที่ได้เจอหน้าบ่อเมี้ย ส่วนมุกหงส์ กับมองไปที่แม่ชี
ตันหยงแบบไม่วางตา ส่วนบ่อเมี้ยรีบตามคริสเข้าไปดูอาการของโจเซฟทันที
แม่ชีตันหยง : เจ้าจำเราไม่ได้แล้ว
มุกหงส์ : (น้ำเสียงและท่าทางคุ้นๆ อ๊ะ!?) ไต้ซือ………. เกิดอะไรขึ้นกับท่าน ทำไม….เอ่อ
แม่ชีตันหยง : รูปร่างเราเปลี่ยนไปใช่ไหม…
มุกหงส์ : ท่านดูเป็นสาวรุ่นราวคราวเดียวกับข้าพเจ้า ท่านทำยังไง
แม่ชีตันหยง : บอกไป เราเองยังไม่ค่อยเชื่อ แต่จุดในร่างทั้ง 13 จุดเปิดออกทำให้ร่างกายเราเป็นอย่างที่เห็น
มุกหงส์ : เป็นไปไม่ได้ เอ่อ ผู้น้อยขอจับชีพจรท่านหน่อยได้ไหม
แม่ชีตันหยงยื่นมือทันทีที่มุกหงส์จับ ก็รู้ถึงลมปราณหลายสายที่มีทั้งร้อนเย็นหนักแน่นเบาบางและลมปราณ
เหล่านั้นนางรู้ดีเพราะถูกใส่เข้ามาในร่างกายนางตั้งสามวันตอนอยู่ใต้ดินและไม่ต้องสงสัยถึงวิธีการที่ลมปราณ
ของบ่อเมี้ยจะมาอยู่ในร่างของแม่ชีตันหยง นางก็มองหน้าแม่ชีตันหยงแล้วยิ้มๆแค่เห็นเพียงแค่นั้นแม่ชีตันหยงก็รู้
ว่ามุกหงส์ล่วงรู้ความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาระหว่างศิษย์กับอาจารย์
มุกหงส์ : ฮิฮิฮิ จะให้ผู้น้อยเรียก เจ๊ ๆ ดีหรือ ซือไถ้ดี
แม่ชีตันหยง : เจ้าเด็กร้ายกาจแม้แต่เจ้าก็ล้อเลียนเราด้วยหรอ (หน้าของนางตอนนี้แดงยิ่งกว่าลูกพลับพลึง) เจ้าจะ
เรียกสิ่งใดก็ตามใจเจ้าแต่หน้าเหล่าชาวยุทธให้เรียกเราว่าซือไถ้
มุกหงส์ : ทราบแล้วเจ๊เจ๊…..
…………………………………………………………………………………………………………………………………
บ่อเมี้ยเริ่มตรวจอาการของโจเซฟ พบว่าแผลภายนอกค่อนข้างจะได้รับการเยียวยาแล้วแต่เส้นประสาทภายใน
รวมทั้งเลือดลมที่คั่งค้างอวัยวะสำคัญต่างสลับที่ถ้าไม่รีบรักษาแล้วโจเซฟมีทางเลือกแค่ตายกับพิการเท่านั้น
คริสตัล : เป็นไงบ้าง พ่อหมอ โจเซฟมีทางรักษาหายไหม
บ่อเมี้ยไม่ได้ตอบในทันทีแต่แสดงสีหน้าว่ายาก แค่นี้คริสเองก็เดาได้ว่าจะเกิดอะไรกับโจเซฟ
คริสตัล : โอ้มายก๊อด พระเจ้าทรงปราณี โปรดประทานชีวิตให้แก่เหล่าสรรพสัตว์ด้วยเทอญ
“มีหนทางไหมกอกอ เราจะช่วย” เสียงมุกหงส์เดินเข้ามาได้ยินคริสส่วนมนตร์อ้อนวอนทำให้นางแม้รู้คำตอบอยู่แล้ว
แต่ก็หวังปาฎิหาริย์จากชายคนรักที่มีให้อยู่เสมอ
บ่อเมี้ย : ก็พอมี (สองสาวสีหน้าดูแช่มชื่นขึ้นมาทันตาเห็น) ต้องเป็นการรักษาภายในให้จุดที่ตีบตันเปิดออก แล้วสร้าง
ลมปราณจากภายในร่างกายให้เป็นตัวเชื่อมจุดต่างๆ เร่งเร้าให้ภายในที่ตีบตันรักษาด้วยตนเอง
มุกหงส์ : จะเป็นไปได้ยังไง หรือท่านจะใช้วิธีนั้น?….. อ้า…กอกอท่านบ้าไปแล้ว ..โจเซฟเป็นชายท่านเป็นชาย ถ้า
ท่านทำอย่างนั้นท่านไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก…..
คริสมองสองหนุ่มสาวคุยกันอยู่ดีๆ มุกหงส์ก็อาละวาดใส่บ่อเมี้ยแล้วยิ่งงงหนัก ที่ว่า โจเซฟเป็นชายท่านเป็นชาย หมายถึง
อะไรกันมันรักษากันไม่ได้หรือยังไง “พวกยูพูดอะไรกันถ้าบ่อเมี้ยเป็นชายรักษาไม่ได้ยูมุกหงส์เป็นหญิงก็รักษาแทนก็ได้นี่” คริสพูดมาโดยไม่คิดอะไรเพียงหวังให้มีใครรักษาโจเซฟให้หายเท่านั้น แต่ก็ทำให้มุกหงส์หน้าแดง เงียบลงทันที
บ่อเมี้ย : ไม่ต้องกังวลเราไม่ทำอย่างนั้นแน่เราจะใช้สะพาน….
มุกหงส์ : สะพาน..!?…อ๋อ..งั้นข้าพเจ้าไม่รบกวน กอกอ อยากทำอะไรก็ตามใจ เราจะไปกับซือแป๋ไปหาพลอยจะ
ได้ไม่รบกวนในการทำสะพานของท่าน (นางพูดจบก็สบัดหน้าจากไปสร้างความงงงันให้แก่คริสเป็นอันมาก)
คุยกับมุกหงส์ประหยัดข้อความจริงๆ ด้วยตำราแพทย์เล่มเดียวกันที่อธิบายการถ่ายเทลมปราณรักษาจากภายใน
มุกหงส์จึงดูออกว่าบ่อเมี้ยมีวิธีรักษาอย่างไรถึงแม้นางดูเหมือนยังโกรธแต่ก็เข้าใจได้ในทันทีทำให้นางต้องพาซือแป๋ไป
เพราะถ้าซือแป๋อยู่วิธีรักษาแบบนี้นางคงไม่ยอมแน่
คริสตัล : อ้าวไปกันหมดแล้วโจเซฟจะทำยังไง หรือพวกยูจะปล่อยให้โจเซฟตาย โอ้ม่ายนะ
บ่อเมี้ย : ใจเย็นก่อนคริส ก่อนอื่น ข้าพเจ้าถามท่านก่อน ท่านอยากให้โจเซฟหายหรือไม่
คริสตัล : เยส..ไอย่อมอยากให้โจหายอยู่แล้ว ไม่ว่ายูจะให้ไอทำอะไรไอก็ยอม
บ่อเมี้ย : ดีเพราะการที่จะทำให้โจเซฟหายต้องอาศัยความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างท่านกับโจเซฟ
คริสตัล : ไอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับโจอยู่แล้วนี่ (นางตอบด้วยความงงๆ)
บ่อเมี้ย : คริสเธอเคยมีความสัมพันธ์กับโจแบบผัวเมียหรือเปล่า (บ่อเมี้ยตัดใจถามตรงๆ)
เนื่องจากเป็นหญิงฝรั่งที่มีขนมธรรมเนียมที่เปิดเผยอยู่แล้ว นางจึงเปิดเผยด้วยหน้าแดงๆว่าก็มีบ้าง บ่อเมี้ยจึงบอก
วิธีรักษาต้องเอาพลังลมปราณของบ่อเมี้ยเข้าไปในร่างโจเซฟ(พอถึงตอนนี้นางถึงทำตาโตปากหวอ)แต่ถ้าให้ท่าน
เป็นสะพานเป็นตัวเชื่อมจะทำให้โจเซฟและเราธาตุไฟไม่แตก(นางเอามือปิดปากตาโตหน้ายังแดงยิ่งกว่าเก่าแล้ว
ซักพักนางก็ก้มหน้านิ่ง)แล้วบ่อเมี้ยก็มากระซิบข้างหูที่แดงกล่ำว่าตกลงหรือเปล่านางเหลือบมองโจเซฟที่ตอนนี้
หายใจระรวยแล้วชะม้ายตามองบ่อเมี้ยแล้วนางก็พยักหน้าเบาๆ….

“ก่อนอื่นต้องทำให้ท่านเป็นตัวยาก่อน” บ่อเมี้ยพูดแค่นั้นก็ค่อยๆเข้าไป จูบที่ซอกหูของนางเป็นการทักทาย
เบื้องต้นร่างของนางมีตุ่มขนขึ้นลุกชูชัน บ่อเมี้ยกระซิบข้างหูนางเบาๆ “คริสแม่นางช่างสวยจริงๆ” จากนั้นเป่าไป
ที่หูเบาๆ แล้วหอมไปที่ซอกคอขาวๆ จนนางเผลอร้อง อาห์…..มือข้างหนึ่งของบ่อเมี้ยบีบนมของนางจนนางเผลอ
แหงนน่าร้อง อูย…ปลายนิ้วสองนิ้วคอยบี้ยอดปทุมถันในขณะที่หอมซอกคอค่อยไล่เลื่อนมาถึงอกปทุมถันอีกข้าง
หนึ่ง บ่อเมี้ย อมหัวปทุมถันที่โตใหญ่เท่าหัวนิ้วโป้ง ลิ้นเริ่มทำงานทั้งปากกัดบ้าง เน้นบ้าง ดูดบ้าง นางได้แต่ส่าย
หัวมือจับที่หัวบ่อเมี้ยดึงหัวของบ่อเมี้ยขึ้นมาปากของนางประทับจูบของบ่อเมี้ยลิ้นต่อลิ้น ต่างโรมรันพันตูไม่ยอม
แพ้มือข้างหนึ่งบีบบี้ขยำที่ทรวงอกอันอวบอิ่มเลื่อนอีกมือลงไปที่สะโพกกลมผายของนางแล้วขย้ำมันแรงมากจน
นางสะดุ้งผละปากร้องซีด บ่อเมี้ยล้วงมือไปในชุดนางอ้าขาให้เข้าไปได้อย่างง่ายดายบ่อเมี้ยใช้นี้วเริ่มเขี่ยเบาๆ นาง
เผลอสะดุ้ง ปากร้องซีด บ่อเมี้ยเลื่อนตัวเองมาชิมความอวบอิ่มยอมปทุมถันโตเท่านิ้วโป้ง เหมาะสำหรับดูดเป็น
อย่างมาก บ่อเมี้ยทั้งดูดทั้งเลีย ขบ ในขณะข้างล่างก็ถูกสอดใส่ด้วยนิ้วสองนิ้ว ที่ค่อยๆแทงเข้าอย่างช้าๆ พร้อมเร่ง
จังหวะอย่างสม่ำเสมอ ทำให้คริสดิ้นพล่าน ปากร้อง อาห์ ซีด อูย !@#$%&*^%$ จนไม่เป็นภาษา ตอนนี้น้ำ
จากถ้ำสวรรค์ไหลชุ่มไปหมด นิ้วมือของบ่อเมี้ยก็แทบแหลกสลายด้วยแรงดูดมหาศาล จนร่างนางกระตุก น้ำไหล
หลั่งดั่งท่อน้ำแตก บ่อเมี้ยเห็นน้ำไหลก็เสียดายจึงก้มลงชิม โดยดูด จากถ้ำสวรรค์ พร้อมทั้งเลียดอกไม้สวรรค์ที่ยื่น
ออกมาคริสนางทั้งดิ้นพร่าน ทั้งยกก้นไปมา “อ้าห์ พลีส …พลีส…อ้าห์….ซีด….พลีส… ฟัคมี …ซีด อ้าห์.. คอม่อน
..พลีส…ฟัคมี…อ้าห์…..อ้า.ร่างนางกระตุกอีกครั้งแต่บ่อเมี้ยยังไม่หยุดนางพยายามดึงหัวบ่อเมี้ยออกสุดชีวิตเพราะ
ตอนนี้นางเสียวแล่นปร๊าดไปทั่วตัวนางเข้าเฝ้าพระผู้เป็นเจ้าบนสรวงสวรรค์ไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง บ่อเมี้ยปล่อย
นางซึ่งตอนนี้นางนอนหอบหายใจร่างกายนอนระทดระทวยถ้ำสวรรค์น้ำเยิ้มรอรับบทเรียนต่อไป “ได้เวลาผสมยา
แล้ว” บ่อเมี้ยพูดยิ้มๆแล้วปลดกางเกงลง คริสเห็น ทำตาลุกวาว “ว๊าว วันเดอฟูล”ด้วยหยกขาวที่แข็งแรงและตั้ง
ตรง บ่อเมี้ยค่อยๆนำหยกขาวเขี่ยที่ปากถ้ำ นางเผลอร้องซีดเบาๆ บ่อเมี้ยค่อยๆ เอาแท่งหยกแหวกกลีบ
นางหลับตาทำปากจู๋ ร้อง อูย บ่อเมี้ยกดแท่งหยกเข้าไปได้สองสามนิ้ว คริสกัดฟันแน่น บ่อเมี้ยแช่แท่งหยกไว้แค่นี้
แล้วก้มไปดูดเลียหน้าอกให้นาง คริสเริ่มครางออกมา บ่อเมี้ยเริ่มพยายามขยับแท่งหยกคริสก็ร้องคราง อาห์ ซีด
อาห์ ตามที่ขยับ คริสเริ่มส่ายเอวใส่แท่งหยกอย่างรู้งาน ตอนนี้ถ้ำสีแดงบีบรัดแท่งหยกของบ่อเมี้ยเสียแน่น บ่อเมี้ย
จึงเริ่มซอยเอวช้าๆ คริสแอ่นถ้ำสวรรค์สีแดงรับครางอืม อืม เมื่อถ้ำสวรรค์เริ่มคุ้นกับแท่งหยก บ่อเมี้ยก็เริ่มสาวเอว
ยาวๆ คริสเผลอปากร้องคราง “โอ้ กู๊ดแมน โอ๊..ซีด..โอ๊.. ฟัคมี…”โพรงถ้ำสวรรค์ทั้งนุ่มทั้งดูดจนบ่อเมี้ยเริ่มซอย
แท่งหยกช้าไม่ไหว บ่อเมี้ยเริ่มสาวแท่งหยกเร็วขึ้น เร็วขึ้นจนหน้าขาของบ่อเมี้ยกระแทกขาอ่อนเธอดัง พับ พับ
คริสครางไม่เป็นภาษาตลอดเวลามือของนางจับไปที่แขนของบ่อเมี้ย จิกจนเป็นรอย หน้าของนางส่ายไปมาตาม
แรงจังหวะของกระแทกกระทั่น “โอ้วพ่อหมอ …โอ้ว..ซีด…..โอ้ว โอ้ว” คริสเด้งเอวสวนบ่อเมี้ยเร่งกระแทกนาง
จนน้ำธารสวรรค์หลั่งไหล แล้วคริสก็เกร็งตัวแอ่นสะโพก ขานางรัดเอวบ่อเมี้ยแน่น “อะ อะ อ้าห์ห์ห์ห์ห์” บ่อเมี้ย
เองก็กั้นไม่อยู่แล้วเร่งซอยดัง พับ พับ พับ พับ แล้วฉีดน้ำพร้อมลมปราณที่แฝงเอาจนคริสต้องสะดุ้งสุดตัว
อ้าห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์