จอมแพทย์นิรนาม ตอนที่ 9
โดย ท่านกระปี่หัก
เบญจมาศเดินมานั่งข้างบ่อเมี้ยที่กำลังดูดอกท้อร่ายรำเพลงดาบพร้อมแนะนำดอกท้อว่าควรใช้ท่าฟาดดีกว่าฟันกระโดดไปทางซ้ายดีกว่าย่อตัวซึ่งดอกท้อก็ทำตามอย่างว่าง่ายเบญจมาศรู้สึกเหลือเชื่อเพราะน้องสาวคนเล็กของนางดื้อกับทุกคนไม่ค่อยเชื่อฟังใครง่าย ๆแม้แต่กับพวกพี่สาวเองเพราะได้รับการตามใจตั้งแต่เล็กจึงมองไปที่บ่อเมี้ยซึ่งบัดนี้ไม่มีผ้าคลุมจึงถามเสียงดุว่า
“ใครให้ท่านถอดผ้าคลุมหน้าออก”
**** ข้อความถูกซ่อน ตอบกระทู้เพื่อดูข้อความ *****
บ่อเมี้ยยิ้ม(โอ้สวรรค์ปราณีได้โปรดเถิด)และชี้
ไปที่น้องสาวคนเล็กซึ่งกำลังฝึกวิชาอย่างคร่ำเคร่งนางจึงได้แต่ถอนหายใจแรง ๆ ดอกท้อเอ๋ยเสร็จหมอลามกอีกคนแล้วแน่ ๆ เลย
“บ่อเมี้ยทำไมม่วยม่วยถึงมีพลังวัตรที่สูงกว่าเก่าท่านทำอะไรกับนาง”
ด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานและในขณะที่พูดก็ปิดผ้าคลุมหน้าให้แก่บ่อเมี้ยเอง บ่อเมี้ยก็ปล่อยให้นางทำตามใจถึงแม้ตัวเองจะรู้สึกงุนงงที่ใคร ๆก็อยากให้ตัวเองปิดหน้าไว้ หรือหน้าตัวเองอัปลักษณ์นักจนใครไม่อยากมอง เมื่อคิดถึงตอนนี้ดวงตาของบ่อเมี้ยมีแววเศร้าสร้อยจนเบญจมาศมองเห็นชัดนางจึงจูบไปที่แก้มที่มีผ้ากั้นบอกแก่บ่อเมี้ยว่า “กอกอที่รักอย่าได้คิดเป็นอื่นไปรอยยิ้มของท่านมันทำให้ใครทนไม่ได้พวกเราพี่น้องไม่อยากเสียท่านให้ใครไปท่านโปรดเข้าใจม่วยม่วยด้วย ท่านยังไม่ได้ตอบคำถามข้าพเจ้า”
บ่อเมี้ยได้ฟังคำตอบก็รู้สึกอบอุ่นในใจที่ชีวิตโดดเดี่ยวเช่นเขามีคนที่คอยห่วงและรักอย่างที่ตัวเองไม่เคยพบมาก่อนนอกจากซือแป๋ชรา
“เพราะผลไม้ร้อนเย็นจึงใช้พลังร้อนเย็นของร่างกายกอกอเสริมอานุภาพทำให้ซาม่วย(น้องคนที่สาม)มีพลังวัตรมากกว่าเดิม”
เบญจมาศเดาได้แต่แรกแต่พอบ่อเมี้ยพูดความจริงออกมาอดหึงหวงมิได้จึงหยิกที่น่องของบ่อเมี้ยอย่างแรง “ฮึ” พร้อมงอนหันหน้าไปทางตรงกันข้ามไม่ยอมพูดด้วย
“ยี่ม่วย(น้องคนที่สอง)ที่รักกอกอก็ตั้งใจใช้ผลไม้ร้อนเย็นกับเจ้เจ้และม่วยม่วยอยู่แล้วซาม่วยอุตส่าห์เก็บมาหลายลูก”
ได้ผลเบญจมาศหันขวับกลับมาพร้อมทั้งทุบตีบ่อเมี้ยปากก็ร้อง บ้า บ้า หมอลามก แต่ไม่มีน้ำเสียงของโกรธอยู่เลยดอกท้อเลิกฝึกซ้อม เจ้ ท้อจะช่วยเจ้เองและแล้วก็เกิดสงครามน้อย ๆที่มีแต่เสียงหัวเราะและกระเซ้าเย้าแหย่กัน
ทุกคืนบ่อเมี้ยทำหน้าที่หมอเข้าไปตรวจแผลของโบตั๋นแผลของโบตั๋นหายสนิทอย่างเร็วไวเพราะผลไม้ร้อนเย็นที่มีคุณสมบัติเพิ่มพลังวัตรแต่ต้องมี(แน่ล่ะ)บ่อเมี้ยคอยประสมเพื่อให้เกิดความสมดุลของพลังวัตรซึ่งกว่าจะสมดุลโบตั๋นก็เข้าเฝ้าเซียนสวรรค์ชั้นดาวดึงห์ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อูย…ตี๋ ….ตี๋……ทะ ….ท่าน….จะ…..เจ้…….อูย…..ซีด……อา……..บ่อเมี้ยเคยใส่น้ำหนักเหล็กมากกว่า ร้อย ชั่ง สาวน้อยบอบบางเช่นนี้บ่อเมี้ยสามารถยกได้สบาย โบตั๋นทุกครั้งได้แต่นอนแล้วรับศึกบัดนี้ถูกยกลอยให้กอดคอบ่อเมี้ยขากอดเอวหยกแท่งแทงอยู่ที่ดอกไม้โบตั๋นโดยการโยกตัวแรงของบ่อเมี้ยโบตั๋นได้แต่ยอมรับชะตากรรมอาห์……อูย……..โอย….พะ….พอ..แ…แล้…แล้ว ..อา….โบตั๋นเข้าเฝ้าเซียนบนสวรรค์อีกแล้วครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้
บ่อเมี้ยคอยสอนดอกท้อเวลาเข้าป่าผลไม้ชนิดไหนกินได้ให้ดูจากสัตว์อย่าดูจากนก ชนิดไหนกินไม่ได้สีจะสดกว่าบางครั้งก็ช่วยกันปีนต้นไม้ขึ้นไปเก็บผลไม้และพักผ่อนกันบนง่ามไม้ใหญ่เสมอ อูย…กะ..กอ…กอ…..แรง…….แรง…….อูย….ท้อ……เสียว……อูย……อา…..อ…อย่า…..บีบ…..นม….ทะ…ท้อ….อูย…..อา…..ก….กอ…..ท…ท้อ……เสียว….ซีด….อ..อา…….แรง….อี…อีก….ระ…แรง….อีก……อ้าท้อถึงแล้ว……..กรี๊ด……ตุบบ่อยครั้งที่บ่อเมี้ยกับดอกท้อจะหล่นต้นไม้เสมอเช่นกัน
เบญจมาศเป็นคนรักสะอาดจึงมักจะแวะมาที่น้ำตกเป็นประจำเมื่อนึกถึงครั้งแรกก็จะรู้สึกหน้าแดงเสมอเบญจมาศเลือกน้ำตกในการลองผลไม้จะได้ขับพิษภายในได้ง่ายแต่เบญจมาศคิดผิดบ่อเมี้ยให้เบญจมาศหันหลังมือจับที่โขดหินและบ่อเมี้ยก็เข้าทางด้างหลังกลางแจ้งเบญจมาศอ้อนวอนให้เข้าในถ้ำบ่อเมี้ยตอบด้วยการซอยไม่ยั้งเบญจมาศได้แต่……..อาห์….โอย…..หม…หมอ……ลา….มก…..อูย อา…อ.โอย…..อา โอย……อ…..อา…..อ้า…ถึงถึงถึงแล้วพอก่อนพอพอพอก่อน บ่อเมี้ยถอนออกให้เบญจมาศหายใจจึงจับเบญจมาศหันหน้ามาสวมทางด้านหน้าโดยยกขาข้างซ้ายขึ้นเบญจมาศได้แต่กอดคอบ่อเมี้ยจึงซอยแบบไม่ยั้งอีกครั้งอูย….ค …คนบ้า….อา…อูย …อา….อา….อูย ….อา….อา…….อา…ซึ่งผลจากการอาบน้ำต้องให้บ่อเมี้ยอุ้มกลับถ้ำที่พักทุกครั้ง
ผลจากการกินผลไม้ร้อนเย็นและได้รับการชี้แนะกระบวนท่าต่าง ๆที่ถูกปรับปรุงเพื่อง่ายต่อการใช้งานทำให้สามสาวดอกไม้มีวิทยายุทธ์และพลังวัตรสูงขึ้นจนเรียกได้ว่ามีฝืมือระดับชั้นเจ้าสำนักเหลือเพียงประสบการณ์ การฝึกฝน ก็จะไม่มีใครสามารถสู้สามสาวดอกไม้ได้ โดยเฉพาะเมื่อ สามสาวร่วมมือกันบ่อเมี้ยได้ฝึกค่ายกลสามบุปผาให้แก่สามสาวโดยเอาจุดเด่นของแต่ละคนมารวมกันทำให้สามารถท้าสู้ค่ายกลหรือการถูกกลุ้มรุมจากคนจำนวนมากได้โดยไม่แพ้อย่างแน่นอน
สามสาวจึงชวนบ่อเมี้ยเข้าชมการประลองวิทยายุทธ์ที่จะจัดที่เขาเหลียงซานในวันขึ้น 15 ค่ำนี้ บ่อเมี้ยก็ไม่ปฎิเสธ(เรียกผัวก่อน)ตัวเองก็อยากรู้จักโลกของสามสาวบ้างเหมือนกันทั้งสี่จึงเดินทางร่วมกันต่างคนต่างเล่าประวัติความเป็นมาของตนทำให้บ่อเมี้ยทราบทั้ง สามนางเป็นศิษย์แม่ชีตันหยงซึ่งซือแป๋เคยกล่าวถึงมีนิสัยค่อนข้างดุเจ้าระเบียบและเคยเป็นสหายต่างเพศ(เพศบรรพชิต)กับซือแป๋มีนิสัยรักความเป็นธรรมเห็นความชั่วร้ายไม่ได้ต้องจัดการส่วนครอบครัวของพวกนางเป็นลูกขุนนางเก่าปลดเกษียรแล้วพ่อแม่ตามใจให้อยู่ในความดูแลของอาจารย์บ่อเมี้ยได้ฟังมาถึงตอนนี้ก็นึกขึ้นได้วางสัมภาระที่แบกลงมาค้นหาอะไรในอึดใจแล้วมอบให้ สามสาว มันเป็นกำไลหยกเนื้อดีรอบหยกจะมีอัญมณีสีต่างๆแต่ติดอย่างประณีตทำให้สวยงาม ถ้าตีราคาตามท้องตลาดต้องขายได้มากกว่าหมื่นตำลึงแต่นี่มีถึงสามวง !
นี่คือสมบัติของบ่อเมี้ยเป็นสิ่งที่บ่อเมี้ยรักที่สุด หวงที่สุดแต่จะไม่มีค่าอะไรถ้าไม่ไปอยู่กับคนที่บ่อเมี้ยรัก……………………………………………………………………………….
