แฝดอันตราย ตอนที่1
เป็นเรื่องราวของฝาแฝดคู่หนึ่งที่ถูกแยกจากกันตั้งแต่ยังเล็ก โดยทั้งสองคน
ไม่เคยรู้ว่าต่างก็มีพี่น้องฝาแฝดกันมาก่อน เนื่องจากพ่อแม่ของทั้งคู่ ใช้ชีวิตร่วมกันต่อไปไม่ได้
แฝดคนพี่ชื่อ ฉัตรชัย อยู่กับแม่ในสังคมเมื่องหลวง มีชิวิตที่สุขสบาย มีหน้าตาในวงสังคมเล็กๆ
ขณะนั้นอายุ 36 ปีแต่ยังไม่ได้แต่งงาน มีคู่หมั้นคือ มล.ลาวัลย์หรือ คุณหมิว สาวสังคม ที่ถูกเลี้ยงมาอย่างกุลสตรี
แฝดผุ้น้องชื่อ ชัดชาย. อยู่กับพ่อซึ่งได้เสียชีวิตไปแล้ว มีชีวิตอยู่ในชนบท แม้ไม่ห่างไกลจากกรุงเทพมากนัก
แต่ก็ยังเป็นสังคมชนบท สังคมเกษตรกรรม มีเมียแล้วชื่อ หวาน กับทายาทชื่อ แก้ว ลูกสาวคนเดียวอายุ 16 กำลังอยุ่ในวัยรุ่น
โชคชะตาชีวิตทำให้แฝดทั้งสองมาพบกัน แล้วเรื่องราวความยุ่งยากก็เกิดขึ้น เมื่อทั้งสองตัดสินใจที่จะแลก
เปลี่ยนวิถีชีวิตกันโดยการสลับตัว
ความยาวของเรื่องนี้ มีทั้งหมด 56 ตอน
…………………………………..
ท่ามกลางอากาศร้อนลุ่ม ทั้งที่เวลาขณะนั้นเกือบ4โมงเย็นแล้ว รถยุโรปราคาไม่ต่ำกว่าสามล้านบาท วิ่งฝ่าเปลวแดดอ่อนๆ
อยู่บนถนนสายเอเซียบ่ายโฉมหน้าไปทางจังหวัดนครสวรรค์ แต่พอรถคันนั้นวิ่งถึงหลักกิโลเมตรที่200กว่าๆนับจากกรุงเทพ
ก็ชะลอรถ แล้วเปิดไฟเลี้ยวซ้ายเมื่อเห็นปั้มน้ำมันแห่งหนึ่งอยู่เบื้องหน้า คนขับรถคือนายฉัตรชัย นักธุรกิจหนุ่มใหญ่ไฟแรง
ส่วนหญิงสาววัยชราอายุประมาณ60ปี นั่งอยู่อีกด้านข้างๆที่นั่งชายหนุ่ม
“แม่ครับ…เดี๋ยวพอผมเติมน้ำมันรถ แม่ก็ไปเข้าห้องน้ำได้เลยนะครับ..” เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มหันไปบอกให้หญิงชราผู้
เป็นแม่รับทราบ ในขณะที่รถหรูราคาแพงคันนั้นค่อยๆแล่นไปจอดเทียบหัวจ่ายน้ำมัน
“แก๊สโซฮอล95…เต็มถังครับ…”
ฉัตรชัยกดปุ่มลดกระจกลงมาจนสุด ก็บอกให้พนักงานเติมน้ำมันสาวของสถานนีบริการน้ำมันแห่งนั้นที่เดินมาประชิดติด
ประตูด้านคนขับทราบ จากนั้นก็หันหน้าไปมองผู้เป็นแม่ที่นั่งอยู่ด้านข้าง แต่ในหางตากลับเห็นพนักงานสาวของสถานี
บริการไม่ได้ขยับตัวไปที่หัวจ่ายน้ำมันตามที่ฉัตรชัยบอกออกไป เธอยังคงจ้องมองหน้าของฉัตรชัย พร้อมยิ้มให้เหมือนดั่ง
คนเคยรู้จักกันมาก่อน
“โอ้โห..เฮียชัด…ไปรวยอะไรมาคะนี่…ขับรถคันโตเชียว…”
ฉัตรชัยหันหน้าไปมองพนักงานสาวผู้นั้นพร้อมเลิกคิ้วหนาเข้มเหมือนงุนงงสงสัยว่าเธอผู้นั้นคงจะจำคนผิด แต่ยังไม่ทัน
ได้บอกออกไป พนักงานสาวก็เดินอ้อมหลังรถไปที่หัวจ่ายน้ำมัน แล้วจัดการเติมน้ำมันให้ตามความต้องการของเขา
เสียก่อน
รอจนน้ำมันเต็มถังตามที่ฉัตรชัยต้องการ เธอก็เดินกลับมา ฉัตรชัยชะโงกหน้าข้ามฝั่งไปดูจำนวนตัวเลขที่จะจ่าย พร้อม
เปิดประเป๋าหยิบบัตรเครดิตออกมา แต่ก็เปลี่ยนใจส่งธนบัตรจำนวนสองพันบาทให้กับเธอแทน
“ถูกหวยรวยเบอร์มาหรอเฮีย..ชัด…”
[post]อีกครั้งที่พนักงานสาวพูดสร้างความงุนงงให้กับชายหนุ่ม แต่พอรับเงินจากมือเขาไปแล้ว ก็วิ่งกลับไปที่แคชเชียร์ ไม่รอ
คำตอบของฉัตรชัยที่จะบอกกับเธอว่า จำคนผิดแล้ว แต่คำพูดของพนักงานผู้นั้น กลับทำให้ใบหน้าของหญิงชราผู้เป็น
แม่ของฉัตรชัยหน้าถอดสี หญิงชราขยับตัวอย่างอึดอัด ถ้าเขาเพียงหันกลับมาคงต้องเห็นความผิดปรกติบนใบหน้าของ
ผู้เป็นแม่อย่างแน่นอน
“ขอบคุณค่ะ…เฮียชัด…เชิญร้านเซเว่นก่อนนะคะ…มีคูปองลดสินค้ามากมายเลยค่ะ…”
พนักงานสาวผู้นั้นพูดจบยกมือไหว้ พน้อมส่งเงินทอนกับบัตรคูปองลดสินค้าในร้านเซเว่นของสถานีบริการแห่งนั้นให้ชาย
หนุ่ม…แล้วเดินเลี่ยงออกไปซุบซิบกับเพื่อนพนักงานอีกคน จนฉัตรชัยค่อยๆเคลื่อนรถออกไปที่จอดใกล้ๆห้องน้ำให้กับผู้
เป็นแม่
“สงสัยหน้าผมคงโหลนะแม่…เด็กนั่นถึงทักคนผิด ฮาๆๆๆ”
ชายหนุ่มหันไปพูดกับผู้เป็นมารดา แล้วหัวเราะขำๆ ไม่ได้ติดใจหรือซีเรียสที่มีคนทักผิด แต่คำพูดแสนธรรมดานั้นกลับทำ
ให้ผู้เป็นมารดาสะดุ้ง อึกอักก่อนจะพูดอ้อมแอ้มออกมาว่า
“คงงั้นแหละลูก…”
จากนั้นเธอก็ค่อยๆเปิดประตูรถคันหรูราคาแพงเดินลงไปเข้าห้องน้ำ แต่ใครจะรุ้ว่าในหัวของคุณแจ่มจรัส กลับคิดไปถึงบุตร
ชายอีกคนที่ถูกแยกไปอยู่กับอดีตสามีของเธอ ชัดชาย…คือชื่อของฝาแฝดผู้น้อง เธอมั่นใจว่าพนักงานสาวคนนั้น คงต้องรู้
จักกับลูกแฝดอีกคนของเธอแน่ๆ
หลังจากผุ้เป็นแม่ลงจากรถเดินไปห้องน้ำ ฉัตรชัยก็ลงเดินไปที่ร้านเซเว่น เพื่อจะหาซื้อของบางอย่าง พอเดินไปถึงหน้า
ประตูร้านเซเว่นเท่านั้น ก็ได้ยินเสียงทักจากแม่ค้าขายล็อตตอรี่ ที่นั่งอยุ่ใกล้ๆประตูร้านอีกครั้ง
“แหม…วันนี้คุณชัดแต่งตัวซะหล่อจนป้าเกือบจำไม่ได้แน่ะ…งวดนี้ยังไม่ได้อุดหนุนหวยป้าเลยนี่คะ…”
แม่ค้าขายหวยไม่พูดเปล่ากลับยึดข้อมือฉัตรชัยไว้ เหมือนคนรู้จักสนิทกันพอสมควร พร้อมกางกระบะไม้ที่บรรจุฉลากกินแบ่ง
รัฐบาลให้ชายหนุ่มดู
“ผมไม่ชอบเล่นหวยครับป้า…”
เป็นอีกครั้งที่มีคนทักผิดจนชายหนุ่มงุนงง แต่คำพูดสุภาพทุ้มนุ่มของเขาก็ทำให้แม่ค้าขายหวยเงยหน้าขึ้นมามองจ้องเขม็ง
ใบหน้าหญิงชราวัยใกล้เคียงกับแม่ของฉัตรชัยขมวดคิ้วเข้าหากัน มองหน้าเขาเขม็ง แล้วพูดหัวเราะๆออกมา
“แน่ะ…วันนี้มามุกนี้กับป้าเชียวหรือคะ…ฮาๆๆ..สงสัยยังไม่มีเลขเด็ดละสิ…ไม่เป็นไรค่า..มีแล้วค่อยมาอุดหนุนป้านะ..” หญิง
ชราคนขายหวยพูดจบก็ปล่อยข้อมือฉัตรชัย แล้วปิดกระบะไม้ขายหวยของเธอ
“ป้า…ผมไม่ได้เล่นมุกนะครับ..ผมไม่ได้ชื่อชัด…ผมไม่เล่นหวย แล้วผมก็ไม่รุ้จักป้ามาก่อนจริงๆ…” ทันทีที่พูดจบ หญิงชราก็
เงยหน้าขึ้นจ้องหน้าเขาอีกครั้ง พร้อมหัวเราะลงคอดังเอิ๊กๆ
“ไม่ซื้อก็ไม่ซื้อสิคะ…ยังจะมาหลอกป้าอีก พ่อชัดก็..คนกันเองทั้งนั้น…”
หญิงชราคนขายหวยยังคงมั่นใจว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเธอนี้ คือนายชัด หรือชัดชาย หนุ่มใหญ่ซึ่งเป็นลูกชายของ
อดีตกำนันสินแน่นอน แล้วคิดว่าคงจะเล่นมุกตลกกับเธอเท่านั้น ส่วนฉัตรชัยก็คร้านที่จะอธิบายหรือซักถาม ในเมื่อเธอมั่น
ใจว่าเขาคือนายชัด บุรุษอีกคนหนึ่งก็ปล่อยให้เข้าใจไปเช่นนั้นตามเดิม
ชายหนุ่มเปลี่ยนใจที่จะเข้าไปในร้านเซเว่นกระทันหัน คงเพราะกลัวจะโดนทักผิดอีกอีกครั้งจากพนักงานประจำร้าน หัน
กลับมาที่รถคันหรู ที่ผุ้เป็นแม่ยืนรออยู่ จากนั้นพอขึ้นรถได้กันทั้งสองแม่ลูก เขาก็สตาร์ทรถเคลื่อนออกไปจากสถานีบริการ
แห่งนั้น ทิ้งปริศนาคาใจเอาไว้เบื้องหลัง
“แม่ครับ..แม่เคยบอกว่าพ่อตายตอนที่ผมยังเล็กๆใช่มั๊ยครับ” ชายหนุ่มพูดขึ้นเมื่อรถเคลื่อนออกจากสถานีบริการแห่งนั้นไป
ได้สักครู่ คุณแจ่มจรัสถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินคำถามจากบุตรชาย นิ่งเงียบไปครู่ถึงได้ตอบออกมาเบาๆว่าใช่..
“หรือว่าก่อนพ่อเสียจะมาทิ้งไข่ไว้แถวนี้น่ะแม่..” พูดจบก็หัวเราะเบาๆ เหมือนมันเป็นเรื่องตลก
“อย่าไปใส่ใจเลยลูก.. ประเทศไทยมีคนเจ็ดสิบแปดสิบล้านคน คงต้องมีคนหน้าเหมือนๆกันบ้างละ…” คุณแจ่มจรัสไม่ตอบ
คำถามกลับพูดไปอีกด้าน แต่ดุเหมือนคำพูดของผู้เป็นแม่ทำให้ฉัตรชัย ไม่ติดใจสงสัยเรื่องนี้ เปลี่ยนหัวข้อการสนทนากับ
มารดาไปยังเรื่องอื่นๆแทน
จนรถหรูราคาแพงใกล้ถึงอำเภอแม่สอดจังหวัดตาก อันเป็นจุดหมายปลายทางที่ชายหนุ่มต้องการมา เพื่อหาซื้อเฟอร์นิเจอร์
ไม้สักหลายชิ้น เอาไปแต่งตกเรือนหอของตนเองในอนาคตที่ถูกกำหนดไว้อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า
