เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคยุทธจักร) ตอนที่ 9
แพทย์ปีศาจค่อยๆเดินไปที่ริมหน้าต่าง ก่อนจะพูดช้าๆว่า
“ก่อนอื่น ต้องย้ายหนุ่มคนนี้ ไปทำการรักษาที่อื่น ที่นี่มีคนพลุกพล่าน ไม่สะดวกในการทำการรักษา..”
“ต้องย้ายไปที่ไหนหรือท่านผู้มีอาวุโส “จางซินถงรีบถามทันที
“ไม่ไกลจากบึงมังกรดำ มีถ้ำลึกลับแห่งหนึ่ง ที่เราใช้สำหรับปรุงยาต่างๆ…
เหมาะสำหรับทำการรักษาเป็นอย่างยิ่ง…”
“ผู้เยาว์จะรีบให้คนจัดเตรียมรถม้า…”จางซินถง พูดออกมาทันที แค่รู้ว่าพอมีทางรักษาให้ยูอันหายจากพิษได้
ความหวังที่แทบจะไม่เคยคิดว่าจะมี ก็ทำให้สาวงามกระตือรือล้นขึ้นมา ไม่ทันจะขยับตัว เสียงแพทย์ปีศาจก็เอ่นขึ้นก่อนว่า
“ทำเช่นนั้นไม่ได้ !! ”
จางซินถงต้องหัน
กลับมาทางแพทย์ปีศาจ ใบหน้างดงามต้องมองมาเหมือนจะถามว่า เพราะอะไร แพทย์ปีศาจก็เอ่ยขึ้นว่า
“ถ้ำลับ เป็นถ้ำของพวกเราสามพี่น้อง ถือเป็นสถาณที่ลับสุดยอด เราไม่ต้องการให้มีผู้ใดล่วงรู้…เนื่องจากพวกเรา
ทั้งสาม มีศัตรู และอริมากมาย หากถ้ำลับของพวกเรามีคนล่วงรู้ พวกเราคงลำบาก….”
จางซินถง พยักหน้าน้อยๆเหมือนเข้าใจ ใช่แล้ว หากมีคนรู้ว่า ถ้ำลับ เป็นที่ปรุงยาของแพทย์ปีศาจ คงมีชาวยุทธมากมาย
แห่กันไปที่นั่นเพื่อขอยา หรือพาคนป่วยไปขอรับการรักษา ไหนจะพวกขโมยที่ต้องการยาวิเศษต่างๆ และที่สำคัญ น้องสาม
ของสามประหลาดชังโลก ยังเป็นเป้าตามล่าของชาวยุทธจำนวนไม่น้อย
“ถ้าเช่นนั้น ผู้อาวุโส ต้องการให้ผู้เยาว์ทำเช่นไร โปรดสั่งมาได้ “จางซินถงเอ่ยขึ้นมา
“คืนนี้ ก่อนยามสาม (ก่อน 5 ทุ่ม) ให้เจ้าไปรอเราที่ประตูเมืองทิศตะวันตก เราจะพาเจ้าหนุ่มคนนี้ไปเอง
แต่จำไว้ว่า ห้ามไม่ให้ใครรู้เรื่องนี้ทั้งสิ้น มิฉะนั้น เราจะปลีกตัวจากไปทันที “แพทย์ปีศาจเน้นเสียงตรงประโยคที่ว่า
ห้ามไม่ให้ใครรู้ เป็นพิเศษ
“แล้วเทียนซิมไต้ซือ ละท่านผู้มีอาวุโส ?” สาวงามถาม
“นอกจากเจ้า ห้ามมิให้ใครรู้ทั้งสิ้น ” แพทย์ปีศาจตอบเสียงหนักแน่น แล้วพูดต่อว่า
“ให้เตรียมเสื้อผ้าสำหรับเจ้าหนุ่มนี่กับของเจ้าไว้ด้วย เราไม่แน่ใจว่าจะต้องรักษากี่วัน ”
จางซินถงรับคำ ก่อนจะรีบออกไปเตรียมตัว
………………………………………………………………………………………..
ราวๆยามสาม( 5ทุ่ม)
ประตูเมือง ทางทิศตะวันตก
จางซินถงพบกับแพทย์ปีศาจตามที่ได้นัดหมายกันไว้ แพทย์ปีศาจแบกยูอันเอาไว้บนหลัง
ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังถ้ำลับใกล้ๆน้ำตก ด้วยวรยุทธของแพทย์ปีศาจถึงจะแบกยูอันเอาไว้ ก็ไม่ได้รู้สึกหนักแรงอะไร
จางซินถงเสียอีกที่ต้องเร่งฝีเท้าเพื่อจะตามให้ทัน ไม่ถึงครึ่งชั่วยาม ก็มาถึงบริเวณหน้าถ้ำ
“ที่นี่ละ “แพทย์ปีศาจเอ่ยขึ้น พร้อมหยุดร่าง ถึงจะวิ่งมาเกือบครึ่งชั่วยาม ( 1ชั่วโมง)
แพทย์ปีศาจมีเพียงเหงื่อเล็กน้อยตรงหน้าผากเท่านั้น ต่างกับจางซินถง ที่ใช้วิชาตัวเบาติดตามมาอย่างเต็มที่
จนเหน็ดเหนื่อยไม่น้อย
“ทำไมผู้เยาว์มองไม่เห็นถ้ำที่ว่าสักนิด..”จางซินถงเหลียวไปรอบๆ มองไปทางไหน ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีลักษณะ
คล้ายปากถ้ำสักนิด
“ฮ่าๆๆ ถ้ามองปุ๊บก็เห็นทันที จะเรียกว่าถ้ำลับได้อย่างไรละ “แพทย์ปีศาจตอบออกมา แล้วพูดต่อว่า
“เจ้ามองเท้าของเราให้ดีๆ แล้วเดินตามมาอย่าให้ผิดแม้แต่ก้าวเดียว ”
“ผู้เยาว์ทราบแล้ว “จางซินถงรับคำ จากนั้นแพทย์ปีศาจก็เดินนำหน้าไปสามก้าว
แล้วเลี้ยวไปทางขวา 2 ก้าว ถอยหลังสามก้าว จากนั้นก้าวยาวๆไปข้างหน้า จางซินถงเดินตามอย่างตั้งใจ
พอจะทราบว่า นี่คงเป็นค่ายกลชนิดหนึ่ง และก็ไม่ผิด พอก้าวเช่นนี้ ก็มองเห็นปากถ้ำอยู่ตรงหน้าห่างออกไปไม่กี่ก้าว
ทั้งๆที่เมื่อครู่ กวาดตามองไปรอบๆไม่มีปากถ้ำแบบนี้อยู่ในบริเวณชัดๆ
ต้องลอบนับถือวิชาค่ายกลของสามประหลาดชังโลกขึ้นมา มิน่าหลายปีมานี้ ไม่มีใครตามหาทั้งสามพบ
แพทย์ปีศาจนำยูอันเข้าไปในห้องพิเศษ ที่อยู่บริเวณส่วนหน้าของถ้ำ
หลังจากนำยูอันลงนอนบนเตียงแข็งแรงขนาดใหญ่ ก็หันมาพูดกับจางซินถงว่า
“เราต้องไปเตรียมยาสักครู่ อาจจะสักครึ่งชั่วยาม เจ้านำเจ้าหนุ่มนี่ไปยังห้องด้านหลัง
อาบน้ำให้ร่างกายของทั้งเจ้าและเจ้าหนุ่มนี่สะอาด จากนั้นเปลี่ยนเป็นชุดใหม่แล้วรอเราที่นี่
ห้ามออกไปจากห้องนี้ก่อนได้รับอนุญาติจากเรา เข้าใจหรือไม่ ?”
“ผู้เยาว์ ทราบแล้ว…”จางซินถงรับคำ จากนั้นแพทย์ปีศาจก็เดินออกไป พอพ้นประตูห้องแพทย์ปีศาจกดมือไปยังกลไก
ปิดประตูห้องลง แน่นอนว่าด้วยการออกแบบที่พิเศษ พอปิดประตูห้อง ทั้งจากด้านในและด้านนอก จะไม่ได้ยินเสียงกันอีก
…………………………………………………………………………….
จางซินถงมองไปยังยูอันที่ยังไม่ได้สติ จากนั้นอดสำรวจไปรอบๆห้องไม่ได้ ห้องนี้นับว่ากว้างขวางไม่น้อย
อากาศก็สดชื่น ไม่เหมือนอยู่ในถ้ำสักนิด ต้องอดสำรวจไม่ได้ว่า เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร
มุมห้องมีกระถางต้นไม้วางอยู่ เดินเข้าไปใกล้ๆก็พอจะเข้าใจแล้วว่า ต้นไม้ในกระถางต้องมีความพิเศษอะไรอยู่
เหมือนทำหน้าที่ดูดอากาศเสียในห้อง ทำให้ห้องมีอากาศที่สดชื่นอยู่เสมอ
เตียงที่ยูอันนอนอยู่ เป็นเตียงไม้ขนาดใหญ่ ปูด้วยฟูกอย่างดี ต่อให้คนนอนสัก 4-5 คนก็ยังนอนได้สบาย
ในห้อง สว่างไสว เพราะมุกราตรี ที่ติดอยู่บริเวณเพดาน และผนังห้อง แค่มุกราตรีขนาดใหญ่หลายเม็ดในห้อง
ก็มีค่าควรเมืองแล้ว จางซินถงเป็นลูกสาวเจ้าสำนักคุ้มภัย เคยได้เห็นมุกราตรีมาก็มาก แต่ขนาดใหญ่เหมือนในห้องนี้
ไม่เคยประสบมาก่อนจริงๆ
หลังสำรวจห้องจนทั่ว สุดท้ายก็ต้องมาหยุดที่ยูอัน
“นี่เราต้องอาบน้ำให้เค้าหรือนี่…. ” จางซินถงอดหน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยอาบน้ำให้ใครมาก่อน อย่าว่าแต่นี่เป็นชายหนุ่มที่เติบโตเต็มที่แล้ว….
จางซินถงเดินเข้าไปอุ้มยูอันช้าๆ พอโอบอุ้มยูอันเข้ามาในอ้อมอก สาวงามอดใจสะท้านขึ้นมาไม่ได้
ความรู้สึกแปลกๆก่อตัวขึ้น จางซินถงต้องสูดหายใจเฮือกใหญ่ระงับสติ
ก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องด้านหลัง ใช้มือผลักเบาๆ ประตูก็เปิดออกมา
ห้องด้านหลังมีการถ่ายเทน้ำจากน้ำตกเข้ามาขังไว้ในแอ่งขนาดใหญ่ พอที่คนสองสามคนจะลงไปนอนได้
น้ำในแอ่งมีความอุ่นเล็กน้อย ตามมุมห้องปลูกไว้ด้วยต้นไม้พันธุ์พิเศษชนิดเดียวกับที่อยู่ในกระถางในห้อง
ใกล้ๆแอ่งน้ำ มีก้อนหินแบนๆ เหมือนเป็นที่นอนอยู่ จางซินถงนำยูอันไปนอนบนนั้น
ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือไปยังสายรัดเอวของยูอัน มือขาวสะอาดปานหยกเนื้อดีสั่นน้อยๆ
ใจเต้นตึกตัก หน้าแดงจนร้อน ถึงแม้จะเป็นชาวยุทธ มีใจเปิดเผยไม่น้อย แต่ทว่าการให้เปลื้องผ้า
ของชายหนุ่ม ก็เกินจะจินตนาการจริงๆ
หลังหลับหูหลับตา เปลื้องผ้าของยูอันออกจนหมด จางซินถงก็ต้องลืมตามองยูอันชัดๆจนได้
ถึงจะพยายามเลี่ยงๆไม่มอง แต่เมื่อจะต้องอุ้มยูอัน ลงในแอ่งน้ำ ก็ต้องหันมาจนเต็มตา
ตากลมโตสวยหยาดเยิ้มของจางซินถง พอมองร่างกายของยูอันแบบไม่มีเสื้อผ้าปิดกายสักชิ้น
ก็เหมือนถูกดึงดูดเอาไว้ ร่างกายของเพศชายที่บึกบึนสง่างาม ทำให้จางซินถงต้องชื่นชมในใจ
ยูอันมีร่างกายที่เต็มไปด้วยพลัง กล้ามเนื้อตามร่างกายสวยงาม น่าดึงดูด ลุ่มหลง
กล้ามเนื้อเหมือนถูกอัดไว้ด้วยพลังของชายหนุ่ม กลิ่นกายที่ระเหยออกมากลับน่าสูดดมอย่างน่าประหลาด
ทั้งๆที่ยูอันนอนซมอยู่บนเตียงมาตั้งหลายวัน ช่วงเอวที่แข็งแรง สะโพกที่เปี่ยมไปด้วยกล้ามเนื้อ..
“อุ้ยย !!” จางซินถง อดอุทานออกมาไม่ได้ เมื่อมองไปเห็น ยูน้อย ที่ยังนอนสงบนิ่งอยู่
แค่แว๊บเดียวที่เห็นก็รีบเบือนหน้าหลบ แต่ทว่าขนาดที่ใหญ่โตของยูน้อย ก็ทำเอาสาวงามอดใจเต้นตึกตักไม่ได้
อีกครู่ใหญ่ๆกว่าจางซินถงจะ ทำใจ อุ้มยูอันลงไปในแอ่งน้ำ ก่อนจะค่อยๆทำความสะอาดร่างกายให้ยูอัน
จากที่หลับหูหลับตา พยายามไม่มองร่างกายของยูอันมาก สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อต้องทำความสะอาดให้
ยูน้อย มือนุ่มๆขาวปานหยกของจางซินถง ต้องคอยลูบไล้ จับยูน้อยพลิกไปๆมาๆ ทำเอาสาวงามหน้าร้อนผ่าวไปหมด
ร่างกายเหมือนมีไฟสุม ความปรารถนาตามธรรมชาติเกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
สาวงามพยายามจะระงับสติอารมณ์ของตนเองกลับมา แต่ทว่ากลับไม่เป็นผล มือที่ทำความสะอาดให้ยูน้อย
กลับรู้สึกแปลกๆเมื่อได้กำยูน้อยไว้แน่นๆ ขาเหมือนจะหมดแรงเอาดื้อๆ จนร่างอวบอิ่มงดงามของจางซินถง
ลื่นไหลไปกอดยูอันไว้แน่น อกอวบอิ่มเต่งตึงเบียดอยู่กับทรวงอกแข็งแรงของยูอัน
ทำเอาความรู้สึกแปลกๆยิ่งแผ่กระจายไปทั่ว ถึงแม้ว่าจะสามารถลุกขึ้นจากการนอนกอดยูอันได้
แต่ทว่าสาวงามกลับยังไม่ต้องการจะลุกออกไป เสื้อผ้าที่เปียกน้ำไปหมดทำให้แทบจะเหมือนไม่ได้ใส่อะไร
ยิ่งกอดยูอันแน่น ความต้องการตามธรรมชาติของจางซินถง ก็ยิ่งเพิ่มขึ้น มือที่กำยูน้อยเอาไว้แน่น เริ่มลูบไล้ไปมา
อย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าสวยงามหยาดเยิ้มซบอยู่กับแผงอกของยูอันอย่างไม่อยากไปไหน
ความต้องการที่เพิ่มขึ้นทำให้ร่างกานร้อนรุ่มไปหมด
ปากสวยงามของจางซินถงจูบเบาๆที่แผงอกของยูอัน ก่อนจะค่อยๆคืบคลานขึ้นมาตรงซอกคอ
สุดท้ายเงยหน้าแล้วก้มลงไปยังริมฝีปากของยูอัน
“อ๊ะ!!!” จางซินถงร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะได้สติ พอเห็นสีหน้าหมองคล้ำของยูอัน
ทำให้เรียกสติกลับมาจนได้ อดร้องละอาย ในใจไม่ได้ รีบระงับความฟุ้งซ่านของตัวเองลง
นี่เป็นครั้งแรกที่เกิดความต้องการแบบนี้ขึ้นมา แถมเกือบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ นี่เราเป็นอะไรไป …
จางซินถงอุ้มยูอันออกมาจากแอ่งน้ำ แล้ววางไว้บนก้อนหิน แต่ทันใดนั่นเองสายตา ก็เหลือบไปเห็น
บางส่วนของยูอัน ที่เปลี่ยนแปลงไป …
ยูน้อย ที่อ่อนปวกเปียก ตอนนี้กลับ แข็งขันขึ้นมา ทั้งๆที่เจ้าตัวยังไม่ได้สติ ขนาดตอนแข็งขัน
คนละเรื่องกับตอน สงบนิ่ง มากมาย เนื่องจากเพราะเลือด แดงน้อยกับตะพาบทะเลพันปีที่ยูอันกินเข้าไป
ทำให้ยูน้อย ที่ถูกมืออ่อนนุ่มของจางซินถงจับๆลูบๆอยู่เมื่อครู่ กลับ ตื่น ขึ้นมา
อวดขนาดใหญ่ยาวเกือบ 9 นิ้ว จางซินถงจ้องมองตาค้าง อยากจะละสายตาออกมา
แต่ทว่าอาจเพราะความต้องการที่เพิ่งสงบ ยังไม่หายไป หรือเพราะได้สัมผัสด้วยมือของตนเองจนคุ้นเคย
ไม่ก็เพราะว่า เจ้าของ ยูน้อย ยังไม่ได้สติ สาวงามจึงมีความกล้าขึ้นมา
ถึงแม้จะไม่เคยเห็น ส่วนนี้ของชายใดมาก่อน แต่ทว่า แน่ใจว่า มันใหญ่โต มากมายจริงๆ
แถมเส้นเลือดที่เบ่งพองไปรอบๆ เหมือนเป็นลายมังกร ยังไงไม่รู้…
สาวงามเริ่มรู้สึกว่า ความต้องการ ที่พยายามสะกดไว้ เริ่มเกิดขึ้นมาอีกแล้ว ต้องรีบหลับตา
หันหน้าไปอีกทางทันที
นึกถึงคำพูดของแพทย์ปีศาจ ที่ให้ตัวเองและยูอันอาบ ชำระร่างกายให้สะอาด สาวงามก้มหน้าเล็กน้อย
ก่อนจะค่อยๆปลดสายรัดเอวของตัวเองออก ชุดสวยหลุดออกจากร่างงามไปกองอยู่ที่พื้น …
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จากผู้เขียน
ช่วงนี้งานเข้าจริงๆครับ หลับเป็นตายมาหลายคืน ไม่มีเวลาเขียนจริงๆ ทั้งที่เรื่องมัน
เขียนในหัวหมดแล้ว – –
แต่ก็แว๊บ มาเขียนตอนนี้ ก่อนจนได้ ไม่รู้จะได้อีกสักตอนรึเปล่า – – เริ่มง่วงอีกแล้ว
ยู
