มหัศจรรย์แห่งรัก ตอน 19

ที่โรงเรียน…วันนี้นัทไม่ค่อยมีสมาธิในการเรียนนักแอบเคลิ้มหลับอยู่ก็บ่อยๆ ให้เป็นที่เฮฮาของเพื่อนๆไปและนัทก็ตาสว่างเมื่อมาถึงวิชาสุดท้าย วิชาภาษาอังกฤษ….จริงๆแล้วนัทไม่ชอบวิชานี้เท่าไหร่เลยเนื่องด้วยอาจารย์ ประจำวิชาที่ทั้งแก่ทั้งอ้วนขี่บ่นปากจัด…..และอีกร้อยแปดพันเก้าสุดที่จะ บรรยายวิชานี้จึง
เป็นวิชาที่น่าเบื่อที่สุดยกเว้นสำหรับพวกเด็กเรียน แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์มาโปรด เมื่อต้นเทอมที่ผ่านมาได้มีอาจารย์ฝึกสอนกลุ่มหนึ่งถูกส่งเข้ามาที่โรงเรียน ของนัท และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอผู้นั้น ‘ชิดาวรรณ’ หรืออาจารย์ชิดาวรรณ หรืออาจารย์ดา ผู้เสมือนแม่พระที่มาโปรดสัตว์ขับไล่หมู่มาร(ยัยแก่อาจารย์ประจำวิชาภาษา อังกฤษน่ะแหละ)ให้หลบพ้นไปสิ้น(อย่างน้อยก็หลบออกไปอยู่หน้าห้องเรียนข้าง นองน่ะแหละ)ประหนึ่งว่าไม่อาจเข้าใกล้รัศมีแห่งนางได้ฉะนั้น…..เป็นที่ใฝ่ ฝันหมายปองของนักเรียนในระดับชั้นนี้กันถ้วนทั่วทั้งห้องที่เธอสอนและไม่ได้ สอน ชิดาวรรณสาวร่างสูงเพรียวพอๆกับนัทผิวกายขาวผ่องน้ำเสียงนุ่มนวนชวนฟังดวงตา ที่โตสุกใสเฉกเช่นประกายดาวที่ฉายสว่างบนท้องนภายามค่ำคืนผมยาวดำขลับที่มัก จะถูกมัดรวบไว้ที่ด้านหลังรูปร่างที่สมส่วนชนิดที่เรียกว่าถ้าเพิ่มอีกนิดก็ จะมากเกินไปถ้าลดลงหน่อยก็จะน้อยเกินไป ยามเมื่อเธอสอนหนังสือก็เฉกเช่นมธุรสวาจาที่เปล่งจากปากนางพญาผู้เลอโฉมทรง อำนาจ สะกดจนนักเรียนทั้งห้องนั่งเงียบกริบดุจดั่งคนใบ้ก็ไม่ปาน….. นัทเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นในตอนนี้…..ตานัทเริ่มปรืออีกครั้ง ความเพลียและง่วงวิ่งเข้าชนใส่นัทอย่างอย่างเต็มเหนี่ยว แต่นัทก็พยายามบังคับตัวเอง….’ไม่…..ไม่นะ…..ต้องไม่ใช่ตอนนี้…..ต้องไม่ หลับ….เราจะไม่หลับ….เราต้องไม่หลับเด็ดขาด’ นี่คือปณิธานที่นัทตั้งไว้นัทไม่ต้องแม้วินาทีเดียวในตอนนี้ที่จะไม่ได้เห็น ใบหน้าอันซึ้งสะคราญของอาจารย์ชิดาวรรณ แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็ดับมืดลงเมื่อนัทไม่สามารถต้านทานอำนาจแห่งความ ง่วง!!!…นัทหลับจนได้ ไม่รู้อีกนานเท่าไหร่ นัทรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อถูกเขย่าตัวอย่างแรง…… เมื่อนัทลืมตาตื่นขึ้นก้สะดุ้งตกใจเพราะนึกออกว่าตัวเองยังอยู่ในห้องเรียน โดยเฉพาะในคาบวิชาของอาจารย์ชิดาวรรณ และนัทก็ต้องรู้สึกหน้าซีดอับอายอย่างที่สุดที่เขาเคลิ้มหลับในวิชานี้และ นัทก็แทบจะกลั้นใจตายไปซะบัดเดี๋ยวนี้เลยเมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วเห็น อาจารย์ชิดาววรรณยืนเอียงคออมยิ้มมองนัทอยู่ตรงหน้าโต๊ะนั่นเอง แต่ก็ยังรวบรวมสติฝืนใจกล่าวคำขอโทษออกไปเบาๆแต่เหมือนพูดกับตัวเองมากกว่า “ผ…..ผมขอโทษครับ…..” แล้วก็เหมือนดั่งได้รับโองการตัดสินจากราชินีเจ้าชีวิต “เดี๋ยวเย็นนี้เลิกเรียนแล้วไปพบครูที่ห้องพักครูด้วยนะคะ ครูคงต้องแนะนำเพิ่มเติมให้ไม่งั้นจะไม่ทันเพื่อนนะคะ…..” นัทนั่งหน้าซีดตะลึงลานไปแล้วคิดได้แต่เรื่องที่จะต้องถูกอาจารย์ผู้แสนสวย คนนี้ต่อว่า ‘โอววว….ทำไม….ทำไมโลกมันไม่แตกดับไปต่อหน้าซะเดี๋ยวนี้เลยวะ ตูจะได้ไม่ต้องทนอับอายอยู่อย่างนี้’…..นัทไม่ได้รับรู้อะไรอีกเลยจนกระทั่ง หมดชั่วโมงและก้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว…………
นัทกระวนกระวายใจเดินไปเดินมารอบโต๊ะตัวเอง ในขณะที่เพื่อนๆทะยอยกลับกันเกือบหมดแล้ว “ทำไงดีวะซวยชิบเลยกู…” แล้วนัทก็นึกถึงเพื่อนสนิทสองคนจึงคิดว่าจะไปขอคำปรึกษาแก้กลุ้มก่อนจะไปพบ อาจารย์ชิดาวรรณ นัทรีบเก็บกระเป๋าเผ่นพรวดออกจากห้องเรียนวิ่งไปยังอีกฝากของอาคารในระดับ ชั้นเดียวกัน “….แฮ่กๆๆ…ไอ้โก้ มึงอย่าเพิ่งกลับนะโว้ย….รอกูก่อน…..” วิ่งนึกในใจพลางกลัวว่าจะไปไม่ทันโก้เพื่อนซี้ซึ่งเรียนอยู่ระดับเดียวกัน แต่คนละห้อง พักหลังๆมานี้นัทไม่ค่อยได้เห็นหน้าโก้ซักเท่าไหร่ ได้คุยกันนิดหน่อยในตอนพักเที่ยง แต่พอเลิกเรียนโก้จะกลับบ้านเร็วมากไม่มาชวนกันเถลไถลเหมือนเดิม ถามก็ไม่ยอมบอกเหตุผลมันมักจะอมยิ้มตอบคำถามแปลกๆ “เฮ่ยวันนี้กูไปเที่ยวกับมึงไม่ได้ว่ะไอ้นัทโทษที กูต้องรีบกลับบ้าน กูมีธุระกับพี่สาวกูว่ะ” นัทงงๆกับท่าทีและคำอ้างของเพื่อนโก้ “ไอ้วร ธุระห่าอารายของมึงวะ ส้งติง จะรีบกลับไปแอบดูพี่มึงอาบน้ำเหรอไงวะ เฮ้ย ไปสังสรรค์กันหน่อยรู้สึกพักนี้มึงจะห่างๆพวกกูจังเลยนะ”โก้ยังอมยิ้มมีเลศ นัย “ไอ้เปรตกูจะไปแอบดูทำห่าอะไรวะ(‘กูขอดูตรงๆเลยก็ได้ แล้วได้ยิ่งกว่าดูอีก’) เฮ้ยกูไปกะมึงมะได้จริงๆ ไว้คราวหน้าเถอะวันนี้กูรีบ มึงไปกะไอ้ชายดิ้ นะนะเพื่อนกูขอโทษว่ะ กูไปละ” นั่นคือคำตอบส่วนใหญ่ของเพื่อนโก้มันมักจะมีธุระกับพี่สาวมันประจำ…..นัท วิ่งมาถึงห้องเรียนของโก้ แต่ก็ต้องผิดหวังตามเคย เพื่อนโก้ลี้ไปแล้ว นัทเดินคอตกลงบันได ตรงไปทางห้องเรียนของเพื่อนซี้ที่เป็นรุ่นน้องอีกคน แล้วโก้ก็ต้องผิดหวังซ้ำสอง……อ้ชายมันกลับบ้านไปแล้วเหมือนกัน ……’ซวยละตู โดดเดี่ยวผู้น่ารักซะแล้ว’……การที่ต้องไปพบครูฝึกสอนจริงๆแล้ไม่ใช่เรื่อง ที่ต้องน่าท้อแท้ทอดอาลัย อะไรกันขนาดนี้เลยถ้าครูฝึกสอนคนนั้นไม่ใช่’ชิดาวรรณ’ ถ้าเป็นนักเรียนคนอื่นคงต้องระริกระรี้แทบคลั่งตายถ้าถูกเรียกไปพบแบบนี้ แต่กับนัทมันไม่ใช่เลย นัทรู้สึกอับอายขายหน้านัก แค่หลับในห้องแล้วถูกจับได้เรื่องนี้สามัญมากถ้าเป็นอาจารย์ทั่วๆไปจับได้ แต่นี่เป็นอาจารย์ชิดาวรรณ ………..แต่ไม่ว่าจะอย่างไรทุกอย่างก็ไม่อาจกลับกลายได้แล้ว เพราะตอนนี้นัทได้มายืนอยู่หน้าห้องพักครูแล้ว………
ลังเล ร้อนรุ่มกลุ้มอกกลุ้มใจ พล่านเหมือนมดในกะทะ คือความรู้สึกของนัทตอนนี้นัทตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว ‘หนี’ กลยุทธแรกในสามสิบหกกลยุทธ นัทหันหลังกลับแต่ก้าวแรกยังไม่ทันสำเร็จก็มีเสียงที่คุ้นหูกระไรปานนั้น นุ่มนวลกระไรปานนั้น หวานซึ้งกระไรปานนั้น ดังเรียกอยู่ข้างหลัง “ณัฐกรณ์ ใช่มั้ยคะ จะไปไหนคะ เข้ามาข้างในสิคะครูกำลังรออยู่เชียว” นัทชะงักค้างไป ไม่มีเสียงใดๆลอดออกจากปากนัทแต่คำเดียวก้มหน้างุดหันหลังกลับมาไม่กล้าเงย มองสิ่งเดียวที่นัทมองได้ตอนนี้คือ ปลายหัวรองเท้าของตัวเอง เหมือนเนิ่นนานซะเหลือเกินเมื่อตกอยู่ในภาวะการณ์เช่นนี้ แล้วหัวใจนัทก็แทบจะหยุดเต้น เมื่อมือข้างนั้นของ ชิดาววรณเอื้อมาจับแขนของนัท แล้วฉุดจูงเข้าห้องพักครูไป เลือดในกายนัทแทบจะหยุดแข็งตัวไปในตอนนี้เลยทีเดียวอย่างไม่รู้ตัว นัทเข้ามาอยู่ในห้องพักครูแล้วเสียงประตูปิดดังตามมา ชิดาวรรณนั่งลงที่โต๊ะของเธอ นัทยืนอยู่อย่างนั้น ชิดาวรรณพูดเรื่องอะไรกับนัทบ้าง นัทได้ยิน แต่ไม่รู้เลยว่า ชิดาวรรณพูดอะไรความรู้สึกทั้งหมดจดจ่อรวมตัวอยู่กับรสสัมผัสจากมือของชิดา วรรณเมื่อครู่จนหมดสิ้น ความรู้สึกนี้คืออะไร นัทบอกไม่ได้ ไม่มีใครบอกได้ (คนเขียนก็บอกไม่ได้) นัทรู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อเสียงกระแอมดังขึ้นอย่างค่อนข้างดังนัทลดสายตาลง เห็นตากลมโตสุกใส จับจ้องมองนัทอยู่ก่อนแล้ว “ณัฐกรณ์…….ณัฐกรณ์……..มีชื่อเล่นมั้ยคะชื่อเล่นชื่ออะไรคะ ครูชอบเรียกชื่อเล่นมากว่านะ มันสนิทดีแล้วนี่ก็ไม่ใช่ในเวลาเรียนแล้วด้วย” นัทตอบออกมาแต่นัทรู้สึกเหมือนกับว่าเสียงที่ตอบไปไม่ใช่เสียงของตัวเองเลย “นะ….นัท……ครับ” “นั่งลงซิคะนัท” นัทหย่อนก้นลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับชิดาวรรณ อย่างว่าง่ายสิ่งเดียวที่ยืดระยะห่างระหว่างเขาและเธอตอนนี้มีแค่โต๊ะตัว เดียวเท่านั้นแล้วชิดาวรรณก็พร่ำสอนไปเรื่อย นัทเริ่มรู้สึกดีขึ้น จากความเป็นกันเองของชิดาวรรณทำให้นัทคิดว่าระยะห่างที่เคยมีมานั้นหดสั้น เข้ามาเรื่อยๆ นัทหลงรักชิดาวรรณเข้าให้แล้ว แต่นัทเองก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ขณะที่คิดไปเพลินๆ นัทก็ได้ยินเสียงย้ำเรียกนัทจึงรวบรวมสติหนความสนใจกลับมาที่สถานะปัจจุบัน ก้มหน้ามองซีทบนโต๊ะแต่ก็ไม่รู้ว่าจะดูอะไรตรงไหนเพราะไม่ได้ฟังเลยว่าชิดา วรรณพูดถึงตรงไหนแล้ว “ฮิ ฮิ ฮิ….หาไม่เจอใช่มั้ยคะว่าครูพูดถึงตรงไหนแล้ว ก็เห็นนั่งเหม่อจ้องหน้าครูอยู่ตั้งนานแล้วนี่ ทำไมคะบนหน้าครูมีดอกไม้งอกออกมาเหรอ??…นี่ค่ะถึงตรงนี้แล้ว” ชิดาวรรณพูดพร้อมกับชะโงกตัวมาข้างหน้าแล้วชี้ๆจิ้มๆให้นัทดู ขณะที่นัทละสายตาลงมาเพื่อจะมองตามตำแหน่งที่ชิดาวรรณชี้สายตาของนัทกวาด ผ่านเห็นคอเสื้อนักศึกษาที่เปิดเผยอออกไม่มากนักแต่ก็เห็นร่องอกของชิดาวรรณ ได้รำไรเล็กๆน้อยๆ นัทลดสายตาลงมองที่กระดาษปากก็พูดไป ” ไหนครับตรงไหนแล้ว…..” หลอล่อ…..นัทแสร้งถ่วงเวลาให้ชิดาวรรณสนใจอยู่ที่กระดาษนั้น สายตารีบวกขึ้นมองที่คอเสื้อนั้นอีกครั้งอย่างรวดเร็ว พยายามเก็บรายละเอียดที่มีเพียงน้อยนิดนั้นไว้ให้ได้มากที่สุด เนินนมสีขาวเนียนที่มีก้อนเนื้อทั้งสองก้อนที่ถูกบังคับเบียดอัดเข้าหากัน ด้วยยกทรงตัวนั้นจนเกิดเป็นร่องที่ดูเบียดแน่นผลุบโผล่ให้เห็นวับๆแวมๆตาม จังหวะการเคลื่อนไหวของเจ้าของนั้น และก่อนที่ชิดาวรรณจะทันรู้ตัวนัทก็ชักสายตากลับและกลับมาให้ความสนใจกับ สิ่งที่ชิดาวรรณสอน ซึ่งนัทก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็วเพราะการสอนของชิดาวรรณนั่นเอง ขณะที่สนุกสนานกับการเรียนการสอนนอกเวลานี้อยู่นั้น มือของนัทปัดไปโดนชี้ท กองหนึ่งที่อยู่ริมโต๊ะหล่นลง นัทรีบกล่าวคำขอโทษและกระวีกระวาดมุดลงไปเก็บเอกสารเหล่านั้นซึ่งชิดาวรรณก็ พบยายามจะช่วยเก็บแต่นัทห้ามไว้และอ้างว่าเป็นความผิดของเขาเองเขาควรจะรับ ผิดชอบ ชิดาวรรณจึงปล่อยตามใจนัท นัทมุดลงใต้โต๊ะเก็บเอกสารทีละใบอย่างใจเย็น ทุกอย่างเป็นไปตามที่นัทต้องการแล้วนี่ไม่เห็นต้องรีบร้อนอะไรเลย….เก็บ เกี่ยวอาหารตาตรงหน้าให้ได้มากที่สุดก่อนดีกว่า มือใช้เก็บเอกสาร สายตาใช้โลมไล้ปลีน่องขาวผ่อง ลูบไล้ด้วยสายตาตั้งแต่ข้อเท้า ไล่ไล้ขึ้นไป……หัวเข่าทั้งสองข้างเปิดอ้าเล็กน้อย….เหมือนเชิญชวนให้สายตา คู่นี้ได้ชอนไชเข้าสู่หลืบลึกด้านใน……..แสงน้อยเกินไป……แต่ยังพอเห็นอะไรได้ ลางๆ หากขาทั้งสองข้างเธอจะเปิดกว้างกว่านี้อีกสักหน่อย ขาอ่อนที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กสมส่วนเสียงอันแสนหวานานั้นดังมาจากบนโต๊ะ “เก็บเสร็จหรือยังคะนัท” นัทสะดุ้งเล็กน้อย “ยังครับแต่เกือบหมดแล้วครับ” นัทตัดสินใจยกเลิกกิจกรรมที่ทำนี้แต่แล้วก็เหมือนโอกาสเปิดขาทั้งสองข้างที่ ชิดเข้าหากันนั้น ถ่างอ้าออกอีกเล็กน้อย ไม่มากไม่มายอะไร แต่ก็ส่งเสริมให้ความประสงค์ของนัทลุล่วงได้พอดี นัทสามารถมองลอดลึกเข้าไปเห็นถึงกางเกงในตัวนั้นแล้วไม่มากแต่ก็ถือว่าได้ เห็นแสงสลัวเลือนเกินไปแต่พอจะเดาได้ว่าเป็นสีฟ้า อนุมานเอาจากสีของบราที่ชิดาวรรณสวมใส่ในวันนี้ นัทหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้ทั้งที่นัทเองตอนนี้อยาก จะจับขาคู่นี้ของชิดาวรรณแหกอ้าออกแล้วซุกหน้าเข้าหาสิ่งที่หลบซ่อนอยู่หลัง กางเกงในตัวนี้ อยากเลีย อยากดม อยากกรีดนิ้วใส่ร่องแคมที่น่าจะปิดสนิทนั้นให้แหกเผยอเปิดออก แล้วนัทก็แทบหยุดหายใจเมื่อขาทั้งคู่ถ่างกว้างออกอีกคราวนี้มันค่อนข้างชัด มาก โคนขาขาวเปิดโชว์มากขึ้นเพราะชายกระโปรงเหมือนถูกดึงรั้งเข้าด้านในซึ่งอาจ จะเกิดจากการที่ชิดาวรรณขยับตัวโดยไม่ทันได้ระวังตัวหรือไม่ก็……นัทหยุดความ คิดไว้แค่นั้นไม่กล้าครุ่นคิดสืบต่อ กวาดสายตาเก็บภาพประทับใจนี้ไว้อีกครั้งอย่างรวดเร็วแล้วกลั้นใจยันกายกลับ ขึ้นบนโต๊ะอีกครั้ง นัททำทีเป็นจัดเก็บเอกสารบนโต๊ะอีกทีชายตาลอบชำเลืองดูชิดาวรรณเห็นเธอก้ม หน้าอ่านเอกสารการสอน แต่แก้มที่แดงสุกปลั่งนั้นไม่สามารถหลุดลอดสายตาของนัทไปได้เลย ทำไม?? อะไรที่ทำให้อาจารย์ชิดาวรรณหน้าแดงได้…..คำถามนี้นัทไม่กล้าคิดถึงคำตอบ แต่หัวใจของนัทเต้นถี่เร็วขึ้น ถ้าหากหูของนัทมีประสาทสัมผัสทางการได้ยินที่เหนือกว่าคนธรรมดา นัทคงจะได้ยินเสียงหัวใจของชิดาวรรณเต้นรัวถี่เร็วเหมือนของนัทเหมือนกัน แต่นัทไม่มีประสาทสัมผัสเช่นนั้น ความสัมพันธ์หรือความต้องการของคนทั้งสองจึงเดินเป็นเส้นขนาน ระหว่างฝ่ายที่อยากดูอยากรู้อยากเห็นอยากสัมผัส…..กับอีกฝ่ายที่อยากให้เขา ได้เห็นได้ดูได้สัมผัสเหมือนกัน ต่างคนต่างเก็บงำไว้เมื่อเก็บของเสร็จเรียบร้อย ชิดาวรรณลุกขึ้นยืนหันไปเก็บเอกสารใส่ตู้แขวนบนผนังทางขวาชิดาวรรณยกข้อมือ ซ้ายขึ้นดูนาฬิกา เป็นเวลาเดียวกับที่เงยหน้าขึ้นแขนเสื้อที่ค่อนข้างกว้างเปิดเผยให้เห็นวง รักแร้ที่ขาวนวลเลยไปจนถึงด้านข้างของอกอูมตูมตั้งที่ซ่อนตัวอยู่ในบราสีฟ้า ตัวนั้น จินตนาการของนัททะยานไปไกลเกินกว่าที่จะควบคุมไว้ได้แล้ว ท่อนควยที่หลับไหลลุกโชนผงาดง้ำขึ้น นัทฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ใส่ชุดนักเรียนอยู่ชายเสื้ออยู่ในกางเกงถ้าลุก ขึ้นตอนนี้ต้องไม่ดีแน่นัทจึงค่อยๆขยับดึงชายเสื้อให้ออกมาปิดไว้พอดีกับที่ ชิดาวรรณ หันกลับมายิ้มให้พอดี “เย็นมากแล้ว ไม่รู้ตัวเลยเดี๋ยวนัทเดินไปส่งครูได้มั้ยคะ” นัทอึกอักตอบไม่ออก เพราะสถานะการณ์ของนัทตอนนี้ยังไม่ดีขึ้นเลยและดูเหมือนว่ามันจะไม่เลิกล้ม ลงง่ายๆซะด้วย ชิดาวรรณเห็นนัทอึกอักไม่ตอบคำเธอจึงเอียงคอมอง “นั่นแน่ ร้ายนะจะเรียกค่าส่งด้วยเหรอคะ งั้นเดี๋ยวครูเลี้ยงอาหารเย็นมื้อนึงแล้วกัน ตกลงมั้ยคะ” ชิดาวรรณเข้าใจไปโน่น นัทคิดในใจ ทั้งสองเดินออกจากห้องไปด้วยกัน
ทั้งสองคนแวะรับประทานอาหารด้วยกันโดยมีชิดาวรรณเป็นเจ้ามือ คุยแลกเปลี่ยนทัศนะคติกันชิดาวรรณมีความรู้สึกที่ดีต่อนัทเป็นพิเศษเธอ คุยอย่างเปิดเผยทั้งเรื่องครอบครัวและเรื่องส่วนตัว เหตุการณ์ลักษณะความสัมพันธ์เช่นนี้ดำเนินอย่างต่อเนื่องตามกันควาผูกพันของ ทั้งสองมีมากยิ่งขึ้นแต่ก็เป็นไปอย่างเงียบเชียบไม่กระโตกกระตาก
วันนี้เป็นวันหยุดซึ่งเป็นวันหยุดยาวช่วงสิ้นปี นัทตื่นแต่เช้าไปส่งแม่กับน้านุ่นที่สนามบิน สองสาวต้องเดินทางไปต่างประเทศสองอาทิตย์เพื่อดูงานและพักผ่อน ตอนนี้น้านุ่นย้ายมาทำงานที่เดียวกับแม่แล้ว เนื่องจากจะไม่ได้เจอกันถึงสองสัปดาห์ เมื่อคืนนี้นัทจึงปรนเปรอความสุขให้ทั้งคู่แบบทิ้งทวนเมื่อกลับมาถึงบ้านตอน ประมาณสองโมงครึ่งเช้าด้วยความที่แทบจะไม่ได้นอนมาทั้งคืนนัทไม่คิดจะทำอะไร นอกจากนอนเอาแรงจึงล้มตัวลงบนโซฟาที่รับแขกแล้วหลับไปด้วความอ่อนเพลีย จนอีกนานเท่าไหร่ไม่รู้นัทถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์ ยังรู้สึกไม่สมอยากเลยแต่ก็ต้องงัวเงียขึ้นมารับสายนั้นด้วยอารมณ์ที่หงุด หงิด “สวัสดีครับต้องการสายใครครับ” น้ำเสียงสั้นๆห้วนๆบอกความไม่พอใจไปในน้ำเสียงนั้นแต่เส้นเสียงที่ตอบกลับมา ก็ทำให้อาการหงุดหงิดของนัทปราศนาการไปสิ้น “สวัสดีค่ะขอสายนัทค่ะ….” “อะ…อ้าว…พี่รันเหรอครับ”รัน เป็นชื่อเล่นของชิดาวรรณ เมื่ออยู่กันเฉพาะสองต่อสองนัทมักจะเรียกชื่อเล่นของเธอด้วยความสนิทสนม “แหมเสียงดุจริงนะเพิ่งตื่นเหรอไงคะ” นัทนั่งยิ้มแห้งๆกับหูโทรศัพท์ “ครับ เมื่อเช้าต้องตื่นแต่เช้าไปส่งแม่กับน้านุ่นที่สนามบินกลับมาถึงก็หลับเป็น ตายไปเลยนี่แหละครับ อ้าวแล้วพี่รันออกจากบ้านรึยังครับ เห็นว่านัดกับอาจารย์จารุวรรณไว้ไม่ใช่เหรอครับ” “อืมมมม….โอ๋เค้าเลื่อนไปเป็นตอนบ่ายสองแล้วจ้ะ เอ๊ะงั้นวันนี้นัทก็ว่างน่ะซิไปด้วยกันมั้ย” “ไป?? ไปไหนครับ” “ก็ครูนัดโอ๋ไว้ที่ห้างฯงั้นเดี๋ยวนัทอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปเจอกันที่นั่นตกลง มั้ย” นัทรับคำอย่างลิงโลดนัดแนะจุดหมายปลายทางจุดนัดพบเรียบร้องฃยนัทวางสาย โทรศัพท์ แล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัว ขับรถออกจากบ้านไป
เมื่อมาถึงนัทยืนรออยู่ไม่นานก็เจอชิดาวรรณมาในชุดกางเกงกระโปรงยาวและเสื้อ ยืดสีขาวไม่คับไม่หลวมแต่ก็โชว์อกอวบของเธอให้เห็นได้อย่างชัดเจนตระหง่าน ง้ำ ทั้งสองทักทายกระหนุงกระหนิงกันอยู่ครู่หนึ่ง จารุวรรณก็เดินทางมาถึงความสวยงามความสมบูรณ์ของเรือนร่าง จารุวรรณมิได้ด้อยไปกว่าชิดาวรรณเท่าไหร่เลย มีเสน่ห์ไปคนละแบบ ทั้งสามตกลงว่าจะหาอะไรทานซักเล็กน้อยก่อนแล้วค่อยไปดูหนัง โดยจารุวรรณเป็นคนไปซื้อตั๋ว เมื่อใกล้เวลาหนังฉายทั้งสามก็เดินเข้าโรงหนังไป ดูเหมือนวันนี้จะมีคนไม่มากนักค่อนข้างโหลงเหลงเลยเชียวแหละ จารุวรรณเป็รคนมำทีมพาไปหาที่นั่ง นัทนั่งอยู่ตรงกลางซ้ายเป็นชิดาวรรณขวาเป็นจารุวรรณ จนหนังฉายไปได้ซักครึ่งชั่วโมงแล้วนัทเหลียวดูรอบๆตัวพบว่ารอบนี้ในโรงนี้มี คนดูไม่น่าเกินสามสิบคนนั่งกระจายกันอยู่ห่างๆเป็นกลุ่มๆ นัทสังเกตุเห็นชิดาวรรณขยับตัวยุกยิกจึงโน้มหน้าเข้าไปถามใกล้ๆหูเธอ “พี่รันเป็นไรเหรอครับไม่สบายเหรอ” ชิดาวรรณเอียงคอห่อไหล่เพราะรู้สึก จั๊กกระจี๋เนื่องจากลมจากปากนัทเป่าใส่รูหูเธอ “อืมมมม….ครูหนาวจ้ะ แอร์เย็นจังดูสิมือจะแข็งอยู่แล้ว” นัทดึงมือข้างหนึ่งของชิดาวรรณมาวางทับบนแขนที่ท้าวอยู่บนที่ท้าวแขนแล้วกุม มือไว้ ชิดาวรรณก็ไม่ได้แสดงอาการว่าจะแกะออกนัทจึงจับมือชิดาวรรณไว้เหมือนจะถ่าย เทความอบอุ่นให้ผ่านไปอีกครู่ใหญ่นัทรู้สึกว่าชิดาวรรณค่อยๆเอียงหัวมาและใน ที่สุดหัวเธอก็แนบติดอยู่บนไหล่นัทนัทก้มหน้ามองด้วยความแปลกใจ จึงพบว่าชิดาวรรณหลับไปนั่นเอง นัทอยากจะโอบกอดชิดาวรรณใจจะขาดแต่ก็ติดตรงที่ด้านขวาของเขามีอาจารย์จารุ วรรณนั่งอยู่ด้วย นัทจึงหันความสนใจไปที่จอหนังแทน หนังแสดงไปได้ครึ่งเรื่องแต่นัทแทบจะไม่รู้เลยว่ามันไปไงมาไงเพราะในหัวของ นัทตอนนี้มีแต่เรื่องของชิดาวรรณและความรู้สึกที่ได้เกาะกุมมือข้างนั้นของ เธอไว้ และคิดไปเรื่อยเปื่อยว่าถ้าไม่มีอาจารย์จารุวรรณนั่งอยู่ข้างๆ นัทจะทำอะไรกับชิดาวรรณบ้าง พอนึกถึงเรื่องนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งเงี่ยน ท่อนควยที่หลับไหลอยู่ก็เริ่มฟื้นตัวขึ้นจนนัทรู้สึกอึดอัดเพราะวันนี้นัท ใส่กางเกงยีนส์ด้วยจึงรู้สึกคับฟิตอึดอัดมาก ในเวลาเดียวกันนี้เองนัทก็รู้สึกผิดปกติที่เป้ากางเกงรู้สึกว่ามีอะไร บางอย่างไต่ไปตามท่อนควยของเขาจากนอกกางเกงนั้นนัทนั่งสงบนิ่งวิเคราะห์สิ่ง ที่เกิดขึ้นนี้แต่ยังไม่ทันที่จะสรุปอะไรได้นัทก็รู้สึกตัวว่าท่อนควยของนัท ถูกจับและกำไว้อย่างแนบแน่นนัทเหลียวมองชิดาวรรณทันทีแต่ไม่ใช่เธอ…..มือ ข้างซ้ายของชิดาวรรณยังอยู่ที่เดิมนั้นมือขวาก็ถูกนัทเกาะกุมไว้…..เช่นนี้ แล้วนี่เป็นมือใครอีก………..นัทจำได้ว่ารอบๆตัวแทบจะไม่มีใครเลยกลุ่มที่อยู่ ใกล้ที่สุดก็อยู่เยื้องไปข้างหน้าทางซ้ายห่างไปประมาณสามสี่เมตร นัทหันขวับมาทางด้านขวา อาจารย์จารุวรรณนั่นเองขณะนี้เธอไม่ได้ดูหนังอีกแล้วแต่กลับมุ่งความสนใจไป ที่เป้ากางเกงของนัทมือของเธอกำบีบท่อนควยของนัทไว้อย่างเหลือเชื่อนัทก็แทบ จะไม่เชื่อสายตาของตัวเองและสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ขณะนี้ จารุวรรณ หรือครูโอ๋หรือพี่โอ๋ของนัทรู้สึกถึงการหันมาของนัท เธอเงยหน้าขึ้นมองสบตากับนัทแวบหนึ่งแล้วยื่นหน้าเข้าหานัทพร้อมกระซิบให้พอ ได้ยินว่า “ขอครูจับหน่อยนะคะ ใหญ่จังเลย ใหญ่กว่าของพ่ออีก….”ประโยคหลังนี้นัทได้ยินแต่ไม่ถนัดหูนัก จริงๆแล้วน่าจะเป็นไม่เชื่อหูตัวเองมากกว่า นัทถึงปากอ้าตาค้างไปลืมแม้กระทั่งจะบอกปัดปฏิเสธการกระทำของพี่โอ๋ไปด้วย ซ้ำ โอ๋จึงนวดท่อนควยลำนั้นของนัทต่อไป แล้วปฏิบัติการลุกล้ำอธิปไตยใต้ร่มผ้าก็ปะทุหนักขึ้นเมื่อโอ๋พยายามปลด กระดุมกางเกงยีนส์ของนัทออกนัทกำลังจำขยับตัวเพื่อทำอะไรซักอย่างเพื่อเป็น การหยุดการลุกล้ำของครูโอ๋คนนี้แต่แล้วก็ต้องชะงักค้างไปเพราะครูโอ๋ยื่น หน้าเข้ามาจนริมฝีปากเธอแทบจะเล็มติ่งหูนัทได้อยู่แล้วพร้อมกับกระซิบอีก ครั้ง “ถ้าไม่อยากให้รันตื่นมาเห็นก็นั่งนิ่งๆนะคะเด็กดี ไม่งั้นครูไม่รับประกันนะคะ” นัทรู้สึกว่านี่ช่างเป็นทุกขลาภซะจริงๆ ไม่มีสิทธิโต้แย้ง เบี่ยงเบน หลบเลี่ยงหรือกระทำการใดๆได้ทั้งสิ้น มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?? ครูโอ๋เกิดนึกอะไรขึ้นมาถึงได้ทำแบบนี้…..คิดนั้นอยู่ส่วนคิดเรื่องจริงตอน นี้คือนัทรู้สึกเย็นวาบที่ลำควยก้มลงดูจึงเห็นว่าครูโอ๋ปลดกระดุมกางเกง ยีนส์เป็นผลสำเร็จแล้วและรูดซิบลงจนสุดจากนั้นจึงงัดเอาท่อนควยที่แข็งโด่ ของนัทออกมารับแอร์ที่เย็นเจี๊ยบของโรงหนัง นัทรู้สึกเจ็บที่โคนควยเพราะมันถูกรั้งอยู่กับซิบกางเกงยีนส์นัทจึงค่อยๆ ขยับตัวยกก้นให้ลอยจากเก้าอี้โดยขยับตัวช้าๆเพื่อไม่ให้ชิดาวรรณที่อิงแอบซบ หลับอยู่ข้างไหล่รู้สึกตัว จารุวรรณดูเหมือนจะรู้ว่านัทต้องการทำอะไร เธอจึงช่วยจัดขยับกางเกงของนัทให้เมื่อนัทหย้อนก้นนั่งลงตามเดิมก็หันซ้าย หันขวาล่อกแล่กเพื่อเป็นการสำรวจดูรอบๆตัว เพิ่งถอนใจอย่างโล่งอกก็ต้องรู้สึกอุ่นวาบที่ปลายหัวควย ครูโอ๋ก้มหน้าลงอ้าอมควยของนัทเข้าปากไปอย่างกล้าหาญ ไม่สนใจเลยว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนริมฝีปากนุ่มนิ่มเรียวบางเม้มรูดหนังปลาย ควยของนัท ลิ้นอุ่นนุ่มชุ่มน้ำลายกวาดเลียไปรอบๆหัวถอกอย่างบรรจงออกแรงดูดเล็กน้อยพอ ให้นัทได้เสียวซ่านเล่นๆ แล้วครูโอ๋ก็ถอนปากออกจากหัวควยยื่นหน้าเข้าหานัทขบดูดติ่งหูของนัทเบาๆสอง สามทีแล้วกระซิบกระซาบด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า “ของนัทมันใหญ่จังเลย ขอครูอมอีกนะคะ” นับจากที่จารุวรรณ ละปากจากควยของนัทขึ้นมามือของเธอจนบัดนี้ยังไม่ได้หยุดกำรูด บีบสาวกระถอกควยให้นัทเลย เรื่องมาจนถึงตอนนี้แล้วนัทก็ไม่คิดจะไปหาเหตุผลใดๆให้ตัวเองอีกแล้วว่าทำไม ครูโอ๋จึงทำเช่นนี้ จึงได้แต่พยักหน้าตอบรับด้วยความยินยอมพร้อมใจ โดยไม่ต้องเน้นย้ำใดๆให้เสียเวลา จารุวรรณก็ก้มหน้าลงหาหัวควยอีกครั้งเธอใช้มือดึงรั้งหนังควยให้ร่นลงจนตึง จนหัวถอกบานร่านั้นชูชันเหมือนดอกเห็ดตูมๆ จารุวรรณแหย่ปลายลิ้นลงใส่รูบนปลายควยก่อนดุนลิ้นไปมาแล้ววกกวาดไปรอบๆหัว ควยแล้วกลับมาดุนลิ้นใส่รูเยี่ยวนั้นใหม่ สี่ห้ารอบแล้วจึงปล่อยมือให้หนังควยร่นกลับขึ้นมาปลายหัวควยเหมือนเดิมจาก นั้นก็ห่อริมฝีปากทั้งบนและล่างอ้าปากอมรูดควยที่เปียกน้ำลายและน้ำจากปลาย ควยของนัทส่งเข้าปากเธอไปช้าๆโดยที่การเดินทางเข้าปากของควยนัทไม่ถูกฟันของ เธอขูดครูดให้รู้สึกเจ็บเลย แสดงออกถึงประสบการณ์ความช่ำชองชำนาญของจารุวรรณออกมาจนเห็นได้ชัด ไม่แค่นั้นเธอยังไล่ลิ้นลงไปตามความยาวของท่อนควยที่แข็งโชนเรื่อยไปถึงโคน ควยกวาดลิ้นเลียไปจนทั่วลำควยที่แข็งเป็นท่อนและกระดกลิ้นไปตามรอยหยักของ หัวที่แดงบานก่อนที่จะอ้าปากอมหัวควยเข้าไปแค่คอเงี่ยงดูดตอดเบา ๆ ที่ปลายหัวควยก่อนจะขยอกกลืนท่อนลำเข้าไปที่ละน้อย จารุวรรณรู้สึกได้ทันทีว่าลำควยในปากของเธอเขม็งตึงขึ้นอีกเล็กน้อย จารุวรรณอมดูดได้สักพักเธอก็ถอนปากออกเพราะด้วยความอวบใหญ่ของท่อนควยนัททำ ให้เธอรู้สึกเมื่อยปากมือก็ยังกระถอกลำควยของนัทไปเรื่อยๆไม่ให้ความรู้สึก ขาดตอน และแล้วเธอค่อย ๆ แลบลิ้นออกมาไล้เลียโคนควยช้า ๆ อีกครั้งจากโคนเลื่อนมายังปลายหัวควยที่ผลุบเข้าผลุบออกตามแรงกระถอกของมือ เธอ ลิ้นเธอไล้ไปตามคอหยักของหัวควยกระดกลิ้นเลียไล้ไปมาก่อนอ้าอมปลายถอกเข้า อุ้งปากดูดตอดและขยี้ลิ้นไปที่รอยผ่าที่หัวควยพร้อมกับที่จารุวรรณค่อย ๆ ขยอกกลืนท่อนควยยาวใหญ่นั้นลงไปทีละน้อยอีกครั้งแล้วรูดออกด้วยริมฝีปากจูบ ที่ปลายควย บัดนี้ท่อนควยของนัทได้ขยายตัวตั้งลำยาวอย่างเต็มที่แล้ว จารุวรรณกำบีบลำควยไว้มันช่างใหญ่เต็มกำมือจริง เธอรูดหนังเข้าออกถี่ ๆ ก่อนปล่อยมือออกให้ท่อนควยเป็นอิสระมันแข็งชูชันดำมะเมื่อมในแสงสลัวๆของโรง หนังปลายควยเป็นมันเลื่อมด้วยน้ำลายของจารุวรรณที่ชโลมไว้ นัทปล่อยให้ครูโอ๋หรือพี่โอ๋ดูดอมควยของเขาอย่างหื่นกระหายโดยที่นัทไม่ได้ ตอบโต้อะไรเลยทั้งๆที่นัทอยากจับอยากบีบขยำหน้าอกอวบๆของครูโอ๋ใจจะขาดแต่ก็ ทำไม่ได้ติดตรงที่มีชิดาวรรณอยู่ข้างๆนั่นเอง หลังจากพักยกจนหายเมื่อยปากแล้วขณะที่จารุวรรณจะก้มหน้าลงปฏิบัติกามโอษบ์ ต่อนั้นเสียงฮือฮาในโรงหนังก็ดังขึ้น หนังที่ฉายอยู่บนจอเข้าตอนสุดท้ายแล้วใกล้จะจบเต็มทีแล้ว จารุวรรณจึงได้แต่หักห้ามความต้องการลงโน้มหน้าเข้าหานัทแล้วกระซิบ “…เสียดายหมดเวลาซะแล้วไว้เราค่อยหาเวลามาเล่นกันใหม่นะคะเด็กดีของครู” จารุวรรณเก็บควยของนัทเข้าที่ดึงของบกางเกงในคืนที่เดิมถึงแม้ว่ามันจะปิด ไม่มิดก็ตามแล้วก็พยายามจัดกางเกงยีนส์ของนัทให้กลับเข้าที่จนเมื่อหนังจบ ทุกอย่างก็เสร็จสิ้นลงพอดี นัทรู้สึกยังไงบอกไม่ถูก หงุดหงิด งุ่นง่านอึดอัดคับข้องใจแต่ก็ไม่ได้ปริปากอย่างไรหันไปสะกิดชิดาวรรณให้ รู้สึกตัวแล้วทั้งสามก็ลุกเดินออกจากโรงหนัง……

=====================