ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 75
“มาอยู่ที่นี่อีกแล้ว…พี่สุริยนนุจรินทร์”
“มีอะไรเร่งรีบหรือเปล่า?…หากไม่พี่ก็จะอยู่ตรงนี้ก่อนสักครู่แล้วอีกอย่าง…”
“?”
“เรียกชื่อของพี่ในโลกมนุษย์เถอะ…พี่ชอบชื่อนั้นมาก”
“สุพรรณรีย์?…ได้สิคะ…งั้นพี่ก็ต้องเรียกชื่อน้องว่าหยาดวารินทร์ไม่ใช่วสันตะนุจรินทร์นะ”
“………………………………………..”
“เฝ้ามองพ่อกับแม่อย่างนี้พี่คงอยากจะลงไปเกิดเร็วๆแล้ว?”
“…เวลานั้นยังมาไม่ถึง”
“ว้า!!…งั้นน้องก็ต้องพลอยรอคอย
ไปด้วยนะเพราะน้องจะไม่เกิดก่อนพี่สุพรรณรีย์เด็ดขาด…แม้ในโลกมนุษย์หรือที่ใดน้องก็อยากเป็นน้องของพี่เท่านั้นและไม่สนใจว่าจะร่วมสายเลือดแท้ๆ”
“ลักษณะการพูดจาของน้องหยาดวารินทร์นี่ช่างเหมือนแม่หยาดฝนเหลือเกิน”
“เพราะงั้นน้องจึงอยากไปเป็นลูกของแม่หยาดฝนไง…ก็เหมือนพี่ไม่ใช่หรือ?”
“แม่ของพี่อะไรๆก็ดีพร้อมเสียแต่ใจแข็งไม่เข้าเรื่องแล้วยังปากแข็งไม่ยอมรับอะไรง่ายๆอีก”
“หึๆ…สมกับที่จะเป็นแม่ลูกกันแต่อย่างไรก็ดูไปก่อนเถอะค่ะ…รอดูว่าแม่ของพี่จะใจแข็งไปได้สักขนาดไหน”
“…นั่นสินะ…มาเฝ้าดูกัน”
……………………………………………………………………………………………………………………..
“มีคนอยู่มั้ย?”
“…ไม่น่าจะมี…บอลอยู่ตรงบันไดนี่ก่อนพี่จะเข้าไปดูว่ามีสัตว์มีพิษอะไรหรือเปล่า?”
“ผมเอง”
“คนประสาทสัมผัสไม่ไวอย่างเธออยู่ตรงนั่นแหละ…มีอะไรจะได้หนีทัน”
“………………………………………”
…การวิ่งกลับไปถึงบ้านไม่ว่าจะโยนกอุดรหรือโยนกประจิมในเวลานี้ไม่ใช่เรื่องที่สมควรทำอยู่แล้ว…แม้จะต้องมาหลบฝนในเพิงหญ้าคาที่ไม่ค่อยน่าไว้ใจนี่แต่มันย่อมดีกว่าอยู่กลางแจ้ง…
(กลัวฟ้าผ่าฟ้าร้องที่สุด!!!…ใครจะว่าเราขี้ขลาดก็ช่างเหอะ)
“ข้างในไม่มีคนหรือสิ่งของอะไรเลย…ตรงมุมนั่นมีฝนรั่วแต่ไม่มาก…เข้ามาเถอะ”
“ตกหนักจริงๆนะครับฝนหลงฤดูนี่”
(ไม่ได้วิ่งไกลเท่าไหร่เลยแต่ทั้งเราและพี่แคทต่างเปียกปอนไปตามๆกัน…นี่มันใช่ฤดูหนาวแน่หรือฟะ?)
“เรื่องปกติของที่นี่”
“…ปกติ?”
“มีทั้งแดดออกฝนตกและอากาศหนาวเย็น…สามฤดูในวันเดียวเธอน่าจะชอบ”
“มันน่าชอบตรงไหนครับ?”
“ก็จะได้ไม่เบื่อไง”
“พี่พูดอะไรไม่เข้าใจว่าแต่เพิงนี้เป็นของใคร?”
“ก็ไม่รู้เหมือนกันแต่คงเป็นของชาวนาแถวๆนี้…บอล…”
“ครับ?”
“ยังใส่ชุดเปียกๆนั่นเดี๋ยวก็ได้ไม่สบายไปหรอก”
“แต่ผมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน…อื๋อ?…พะ…พี่แคทถอดเสื้อทำไมน่ะ!?”
“…ฉันไม่ชอบใส่ชุดเปียกๆเธอเองก็รีบถอดซะ…ฝนตกหนักแบบนี้ไม่มีใครมาเห็นแน่”
“อะ…เอาจริงเหรอ?”
“อายอะไร?…อย่างวันก่อนเธอก็นอนแก้ผ้าโชว์ไอ้จู๋…ทุเรศนัยน์ตาที่สุด!!”
“…ถึงงั้นก็เถอะ…เอ้ย!?…นั่นพี่เข้าห้องผมเองนะ!!”
“ไม่ถอดก็ตามใจและถ้าเป็นหวัดหรือปอดบวมขึ้นมาพี่ไม่รู้ด้วย”
…ญาติสาวผู้พี่พูดจบก็ถอดเสื้อกับกระโปรงยาวออกวางที่พื้นโดยไม่สนใจสายตาของผมที่จับจ้องอยู่…หากมีใครสักคนมาเห็นพวกเราในสภาพนี้รับรองเรื่องใหญ่แน่และแก้ตัวไม่ขึ้นด้วย…จะถอดหรือไม่ถอดดี…อืม–…เคยได้ยินว่าถ้ายังใส่เสื้อผ้าเปียกๆก็อาจจะไม่สบายแล้วต้องรีบทำให้ตัวแห้งโดยเร็วที่สุด…เอาวะ!!!…
“……………………………………..”
“……………………………………..”
(อู้หู~~…ใส่สีขาวทั้งชิ้นบนชิ้นล่าง!?…เหมือนจะแกล้งกันเลยวุ้ย!!!)
“บ้าจัง!…แม้แต่ชุดชั้นในก็เปียก”
“มือถือผมยังไม่เปียกมาก”
“ของพี่ก็เหมือนกันแต่ไม่มีคลื่นเลย”
“อื๋อ?…พี่…พี่จะถอดยกทรงด้วยรึ?”
“แฉะขนาดนี้ไม่ถอดได้ไง?”
…ร่างพี่แคทเหลือเพียงกางเกงชั้นในสีขาวชิ้นเดียวและมันก็เปียกชื้นจนแลเห็นขนตรงนั้นอย่างชัดเจน…หญิงสาวรวบเส้นผมที่ยาวมาไว้ด้านหน้าเพื่อปิดหน้าอกพลางนั่งชันเข่าหุบขาหันหลังให้ผมที่ก็ลอกคราบตัวเองเหลือแต่กางเกงขาสั้นตัวเดียวก่อนจะลงนั่งขัดสมาธิด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะซึ่งเพราะไม่รู้อากาศที่หนาวหรือเกิดจากความคิดฟุ้งซ่านกันแน่?…
“หนาวหรือเปล่า?”
“…พอทนได้ครับ”
“ไม่ได้ถามว่าทนได้มั้ย!…งั้นเราหันหลังชนกัน”
“ทำไม?”
“เพราะมันจะช่วยให้อุ่นได้”
“แต่…”
“ช่างเป็นผู้ชายที่เรื่องมากซะจริงๆ…บางครั้งน่ะ”
(แต่เนื้อแนบเนื้อนี่มัน…ถ้าเป็นฉากในหนังล่ะก็ต่อจากนี้เราจะ…ฮึ่ย~~…คิดอะไรบ้าๆอีกแล้ว!!!)
“………………………………………”
“………………………………………”
…ร่างกึ่งเปลือยของเราทั้งสองหันหลังแนบชิดติดกันภายในเพิงหญ้าคาริมทุ่งนาท่ามกลางสายฝนที่ยังโปรยปรายอย่างไม่ขาดเม็ด…อา–…นี่อย่างกับฟ้าฝนเบื้องบนแกล้งสรรสร้างให้พวกเราตกอยู่ในสภาพนี้…มันชักไม่ค่อยดีแล้วสิที่จะเอาแต่ฟังเสียงฝนโดยไม่หาเรื่องชวนคุยกัน…
“ไม่มีทีท่าจะหยุดง่ายๆ”
“นั่นสิครับ”
“และพี่ก็ไม่เคยคิดจะต้องมาติดฝนกับเธอที่นี่…หึ!!…เพราะตามเธอมาแท้ๆ”
“ตามผมรึ?”
“ก็เพราะจะถามคำถามนั่นไง”
“พ่อที่ดีของลูก?”
“………………………………………..”
“พี่แคท”
“?”
“ผมคงจะไม่ใช่พ่อที่ดีสักเท่าไหร่แต่ผมขอเป็นพ่อที่รักและห่วงใยลูกยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง”
“………………………………………..”
“ฮะๆ…ผมน่าจะเป็นได้นะครับ”
“…อืม–…บอลตอบมาอย่างนี้พี่ก็จะรับฟังเอาไว้ส่วนจะอวดอ้างพูดให้ดูดีหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่อง”
“แล้ว…พี่ถามผมทำไมล่ะ?”
“…ไม่มีอะไรหรอก”
“งั้นผมขอถามพี่มั่ง”
“หือ?”
“พี่แคทอยากมีลูกหรือเปล่า?”
“…อยากสิ”
“ลูกชายหรือลูกสาวครับ?”
“ลูกสาว!!”
(ตอบทันทีเชียวแฮะแถมน้ำเสียงยังมีความมั่นใจอีกด้วย!?)
“เพราะอะไรเหรอ?”
“ไม่บอก”
“อ้าว?”
“รู้แค่ว่าในอนาคตพี่จะมีลูกสาวน่ารักๆสักคน”
“เฮอๆ…จะมีลูกน่ะหาแฟนได้แล้วเรอะ?”
“ฉันเคยบอกไปแล้วว่าหาไม่ยากหรอกถ้าเอาจริงซะอย่าง…เหมือนเธอไง…อย่างเมื่อกี้ก็จีบได้ทีเดียวตั้ง 4 คน”
“โธ่!!…นั่นผมโดนสี่แฝดมหาภัยแกล้งจริงๆนะครับ…เชื่อกันบ้างเถอะ”
“งั้นก็อธิบายมาให้เข้าใจซิ”
…ผมเลยเล่าให้พี่แคทฟังตั้งแต่เริ่มต้นว่าเหตุการณ์มันเป็นไงมาไง…ญาติสาวผู้พี่ก็ไม่ตอบอะไรได้แต่พูดอือๆคล้ายกับไม่ค่อยใส่ใจเท่าใดนัก…แผ่นหลังที่แนบชิดกันนั้นแห้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้แต่ข้างในกางเกงผมมันยังเปียกอยู่…ไม่รู้สึกสบายตัวเลยพับผ่าสิ!!!…
“ตกลงเชื่อผมป่าวเนี่ย?”
“เชื่อก็ได้…ฮิๆ”
“แล้วขำอะไรน่ะ?”
“ขำที่เด็กแค่สิบขวบเธอยังรับมือไม่ได้แล้วจะไปทำอะไรที่ใหญ่กว่านี้กัน?”
(ฮืม–…พูดอีกก็ถูกอีก…เครียดเลยเรา)
“เฮ้อ!!…ตกหนักขึ้นกว่าเดิมอีก…สงสัยต้องติดอยู่นี่อีกนานแน่ๆ”
“ทางบ้านคงจะเป็นห่วงเรา”
“นี่”
“ครับ”
“พี่มีอีกคำถามที่อยากรู้มาก…อยากรู้มานานด้วย”
“…ถามมาเลยครับ”
“ก่อนจะได้กับฝนน่ะตกลงเธอนอนกับผู้หญิงมาแล้วกี่คน?”
“ฮ้า!!!”
“ไหนสารภาพออกมาซิว่าฝนเป็นผู้หญิงคนที่เท่าไหร่ของเธอแล้ว?”
“เอ่อ–…ผม…ผมจำไม่ได้”
“เจ้าคนบ้า!!…นี่ฟันผู้หญิงมาเยอะจนถึงกับจำไม่ได้งั้นเรอะ?…เมื่อกี้ฉันน่าจะปล่อยให้เธอโดนฟ้าผ่าตายไปซะ!!!”
“เดี๋ยวๆๆ…พี่แคทอย่าเพิ่งโมโหซี่~~…ผมขอนึกก่อน”
…เริ่มจากกุน,สา,อ้อย,ป้าศรี,แม่กวาง,บุศ,โบว์,ขวัญ,จอย,แอม,ภรณ์,สาว,เก๋,พี่นัน,พี่แก้ว,ป้าเอ็ม,ศิ,ดวง,สาวนิรนามที่โรงพยาบาลจนล่าสุดก็คือฝนแต่สี่คนท้ายนี่ผมจะบอกใครไม่ได้…
(ไม่สิ!!…สาวนิรนามน่าจะพอพูดได้นะและพี่แคทคงไม่เอาไปบอกใครแน่)
“เธอ…โดนข่มขืน!?”
“มันน่าหัวเราะใช่มั้ยครับ?”
“…ไม่เห็นจะน่าขำตรงไหนเลย”
“ยังไงก็แล้วแต่…ผมถึงไม่อยากบอกพี่ไงล่ะเพราะมันน่าอับอาย”
“ฮะๆๆๆ”
“อ้าว!?…ไหนพี่บอกว่าไม่น่าขำไงแล้วทำไมหัวเราะดังลั่น?…รู้งี้ผมไม่บอกซะก็ดี!!!”
“ใจเย็นๆก่อน…ที่พี่หัวเราะก็เพราะบอลยังอุตส่าห์นับผู้หญิงคนนั้นเข้าไปด้วยต่างหาก”
“………………………………………”
“ไม่ต้องมาทำเป็นโกรธคนอื่น…บอลยังพูดไม่หมดนะ…ขาดศศิธรไปอีกคน”
“นั่น…”
(ว่าจะไม่บอกแล้วเชียว~~)
“…ครับ…ศิก็ด้วย…ผมลืม”
“……………………………………..”
“เอาล่ะ!!…ผมอุตส่าห์บอกพี่เรื่องของผู้หญิงลึกลับที่โรงพยาบาลทั้งที่ตั้งใจเด็ดขาดว่าจะไม่บอกใคร”
“เพราะอาย?”
“ใครไม่โดนอย่างผมไม่มีวันรู้หรอก”
…ยกประเด็นของสาวนิรนามมาขยายเพื่อช่วยปกปิดความสัมพันธ์ระหว่างผมกับป้าเอ็มก็นับว่าไม่เลวทีเดียว…ผมไม่อาจพูดออกไปได้ว่าแม้กระทั่งป้าแท้ๆของตัวเองก็ยังเคยมานอนทอดกายให้ผมเชยชมเรียบร้อยแล้ว…พี่แคทหรือใครๆไม่สมควรจะรับรู้…
“ก็ได้…พี่ขอโทษและขอชื่นชมในความกล้าของเธอ”
“…………………………………………”
“อย่าทำหน้าบูดใจน้อยเหมือนผู้หญิงซี่~~”
“ผมเปล่า”
“เปล่าอะไร?”
“อย่ามาเซ้าซี้ผมนักเลยน่า–…อุ๊!?”
(จู่ๆญาติสาวผู้พี่ก็หอมแก้มเรา!!!…ธะ…เธอต้องการอะไร?)
“พี่รักษาสัญญาจ้ะ…ในเมื่อบอลพูดแล้ว…”
“ผม…ผมไม่ได้ต้องการ…”
“จริงเหรอ?”
“!?”
…หญิงสาวหันกายมาซบที่อกอย่างอิงแอบแนบชิดพลางเงยหน้าส่งตาหวานให้…นี่เจ้าหล่อนจะมาไม้ไหนกับผมอีก?…ต้องไม่ตกหลุมพราง…ต้องไม่พ่ายแพ้ต่อเสน่ห์ของเธอ…ต้องไม่…ปัทโธ่!!…
(โอ๊ววววววววว…ยะ…ญาติสาวผู้พี่แลบลิ้นเลียหัวนมของเรา…อึ๊ด!!!…แอบดูดมันด้วยอีกต่างหาก…เล่น…เล่นโจมตีจุดสยิวของผู้ชายเดี๋ยวตบะอันน้อยนิดของเราก็พังจนได้!!!!)
“บอลโกหกแคทอีกแล้ว~~…ถ้าสมมติว่าเรารักกัน…บอลกับแคทก็จะต้อง…”
(เปลี่ยนสรรพนามเรียกแทนตัวเองไปเหมือนกับตอนที่โดนพี่ม่อนสะกดจิตเลย!!!)
“อย่า…อย่านะ!…ผมไม่หลงกลพี่หรอกจะบอกให้”
“อุ๊ย!!”
“……………………………………….”
“……………………………………….”
(เมื่อกี้ไม่ตั้งใจผลักสาวเจ้านอนลงนะแต่อู้หูย~~…นมสวยชะมัดยาด!!!)
“ช่วยเอ็นดูมันสักหน่อยสิคะ”
“มะ…ไม่”
“อย่าใจร้ายกับแคทซี่~~”
“โอออออออออ…นุ่มเหลือเกิน!!!”
(จับมือเราไปวางบนยอดเต้าซะเองอย่างนี้…ฮึ่ย~~…งั้นก็ขอตอบสนองบีบเคล้นให้สะใจไปเลยเหอะ!!!!)
“อือออออออออ…บะ…เบาๆนะคะ…เดี๋ยวเป็นรอยหมด…อืมมมมมม”
(หลับตาพริ้มหายใจถี่เลยนะพี่สาวคนสวย…ท่าทางจะชอบไม่น้อยโดยเฉพาะตอนที่สะกิดหัวนมเบาๆ…)
“ซีดสสสสสส…ดีจัง…หือ?…หยุดทำไมล่ะกำลังรู้สึกดีเลย!?”
“ผม…จะกลับล่ะ!!”
“จะกลับได้ยังไงข้างนอกฝนยังตกหนักขนาดนั้น?…หืม~~…ที่แท้ก็กลัวเหรอจ๊ะ?”
“ผม…ผมต้องกลัวอะไรพี่เรอะ?”
“ก็…กลัวว่าแคทจะปล้ำเอาไง”
…หนอยแน่~~…พูดดีนักนะ!!…ไอ้เรื่องจะโดนผู้หญิงข่มขืนเป็นครั้งที่สองน่ะเมินซะเถอะ!!!…ผมจับไหล่พี่แคทให้ออกห่างแต่เธอกลับดันตัวผมนอนลงแทนที่จากนั้นสาวเจ้าก็…ขึ้นคร่อม!!!!…
“ไม่อยากได้รางวัลหรือคะ?”
“รางวัล…”
“เราจะสนุกกันเมื่อบอลพูดว่าได้ผู้หญิงมาแล้วกี่คน”
“ไม่…ไม่สมเหตุสมผล…พี่ไม่มีความจำเป็นจะต้องทำแบบนี้เลย”
“จำเป็นสิ!”
“!?”
“แคทรู้ว่าบอลเองก็ต้องการอย่างนั้น…ต้องการมีเพศสัมพันธ์กับญาติสาวของตัวเองซึ่งหลักฐานก็คือฝน…บอลพูดออกมาเมื่อไหร่ก็หมายความว่าต้องการมีอะไรกับแคทเมื่อนั้น”
“มะ…ไม่ใช่!!!”
“โกหกเก่งจังเลย~~…งั้นแคทจะทำให้บอลยอมรับเอง”
…การจะให้ผมยอมรับก็คือจูบอย่างนั้นหรือ?…ให้ตายเถอะหัวใจพองโตเต้นแรงทุกครั้งไปที่ญาติสาวผู้พี่ใช้วิธีนี้!!!…เริ่มจากอ่อนโยนเพียงแค่ริมฝีปากประกบก่อนจะเพิ่มระดับด้วยการแลกลิ้น…ใคร…ใครเป็นคนสอนให้พี่แคทกันแน่นะเนี่ย?…
“อือออออออ–…อื้มมมมมมมม!!!”
(จับไหล่สองข้างเพื่อไม่ปล่อยให้เราดิ้นอีกด้วย…ได้~~…ต้องการแบบนี้ใช่ไหม?…งั้นก็ไม่ต้องเกรงใจกันแล้วมั้ง!?)
“อ๊า!!…อาาาาาาา~~”
“หึๆ…เห็นมั้ย?…ปละ…ปล่อยทันทีที่ผมจับก้นพี่…ก็แสดงว่าไม่ตั้งใจจะ…อ๊วบ!?”
“แคทแค่ตกใจนิดหน่อยแต่บอลอยากจับก็จับไปสิ…คิกๆ”
(พี่แคทไม่พูดเปล่ายังจับมือเราไปลูบไล้กางเกงในของตัวเองด้วย…ช่างนุ่มเนียนอะไรอย่างนี้หนอ?…ไม่ไหว…นี่เรากำลังจะพ่ายแพ้ต่อแรงยั่วยวนทั้งรูปเสียงกลิ่นรสของญาติสาวผู้พี่)
“ดะ…เดี๋ยวก่อน~~”
“?”
“พี่ถูกสะกดจิตหรือเปล่า?”
“ถามอะไรพิลึกจัง…ใครจะทำแบบนั้น?”
“ก็พี่ม่อน…อื๋อ?”
“เวลาที่อยู่กันสองต่อสองอย่างนี้บอลห้ามพูดถึงคนอื่น…ครั้งนี้แคทจะไม่ว่าแต่อย่ามีครั้งต่อไปอีกนะคะ”
“………………………………………”
…น้ำเสียงออดอ้อนอ่อนหวานปานจะกลืนกินแต่ประกายตายังแทบไม่ต่างจากเวลาปกติ…พี่แคทในขณะนี้ยังมีข้อแตกต่างจากคืนนั้นแต่เปิดเกมส์รุกหนักเหมือนกัน…ไม่เข้าใจเลย…ปกติเธอจะต้องโกรธผมไม่ใช่หรือ?…เธอจะต้องแค้นผมที่บังอาจได้เสียกับฝนผู้เป็นน้องสาวที่รักมากไม่ใช่หรือไง?…
“ยะ…อย่าถอดกางเกงผมนะ!!”
“ห้ามแคทไม่ได้หรอก”
“กรอด!!…ผมจะไม่สนใจอะไรอีกต่อไปถ้าพี่ถอดมันออก…นะ…นี่เป็นโอกาสสุดท้าย!!!!”
“ต๊าย~~…จะทำอะไรแคทเหรอ?”
(ฮึ่ม!!…ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ…เจ้าหล่อนรูดกางเกงผมลงไปกองที่ปลายเท้าแล้วดึงมันออกอย่างไม่ไยดี…ความอดทนของเราก็มีขีดจำกัดนะ!!!)
“คะ…ความอดทนมันถึงที่สุดแล้ว…จะ…จะถือว่าพี่อยากเย็ดกับผม”
“ก็อยากเย็ดน่ะสิจ๊ะ…เพิ่งรู้รึ?”
“ไหนพี่เคยบอก…ว่าถึงผมจะบอกแต่ก็ต้องพิสูจน์ว่ามันเป็นความจริงซะก่อน?”
“จริงด้วย–…ว้า!!…น่าเสียดายจัง”
“ฮึ!…ตรงตามแผนสินะ?”
“แผน?”
“ก็เจ้าเล่ห์แสนกลคิดอะไรไว้ล่ะครับ?”
“คิดว่าเกือบใจเร็วด่วนได้เสียตัวให้บอลแล้วน่ะสิ”
“อึ๊ก!!”
“แต่ว่าไปที่นี่ก็ไม่ค่อยเหมาะถ้าเราจะมีอะไรกัน…อืม–…วันนี้แคทจะทำอะไรสนุกๆให้บอลดูก่อนล่ะกันนะ”
“ทำอะไรสนุกๆ?”
“ถือเป็นรางวัลชิ้นแรกที่บอลสมควรได้จากการที่ยอมเปิดปากพูด…อยากให้แคททำอะไรดีคะ?”
“จู่ๆมาถาม…”
“นอกจากเย็ดกันแล้วได้ทั้งหมดเลย…ไหนบอกมาซิ”
“ผมนึกไม่ออก”
“แหม~~…อะไรก็ได้น่าบอกมาสักอย่างหนึ่งเถอะ”
“………………………………………….”
“………………………………………….”
“นะ…นึกไม่ออก…ผม…”
“ไม่ได้เรื่องจริงๆ…เอางี้…แคทจะมีสามข้อให้เลือก…หนึ่ง…แคทจะช่วยตัวเองให้บอลดูจนกระทั่งเสร็จ”
“โอ้!?…เอาเลยครับ”
“จะไม่ฟังอีกสองข้อก่อนรึ?”
…ผมว่าให้พี่แคทสำเร็จความใคร่โชว์ต่อหน้านี่ถือว่าสุดยอดมากแล้วนะเพราะอยู่บ้านเดียวกันมาหลายเดือนแท้ๆแต่ยังไม่เคยเห็นเลยสักครั้งเดียว…
“ข้อสอง…แคทจะดูดควยให้บอลจนน้ำแตก”
(อันนี้ก็เยี่ยมเหมือนกันแต่ว่าหล่อนเคยทำให้เราตอนอยู่ในม่านรูดแล้ว)
“และข้อสาม…จะเล่าอะไรบางอย่างให้บอลฟัง”
“อะไรครับ?”
“แต่เผอิญบอลเลือกข้อหนึ่งไปแล้วนี่นา…จะเปลี่ยนใจหรือเปล่าเอ่ย?”
(เรื่องราวอะไรน่ะยังไงก็ต้องได้รู้สักวันหนึ่งไม่ใช่เหรอแต่เวลานี้เราต้องการให้พี่แคทสำเร็จความใคร่ให้ดูเท่านั้น…อย่างอื่นไม่เอาหรอก…เงี่ยนจะตายอยู่แล้ว!!!!)
“ผม…ไม่เปลี่ยนใจครับ”
“ตกลงค่ะ!!…แคทจะเล่นเสียวให้บอลดูเดี๋ยวนี้”
…จากนั้นญาติสาวผู้พี่ก็ค่อยๆถอดกางเกงในออก…แค่วินาทีแรกที่ได้เห็นอวัยวะเพศของสาวเจ้าผมก็แทบน้ำแตกเพราะมันช่างอวบอูมน่าเย็ดเหลือเกิน…โชคดีของผมที่มีโอกาสเห็นสิ่งที่คนอื่นใฝ่ฝันจะได้เห็นแต่กลับไม่มีวาสนาเทียบเท่า…
“หะ…หันหลังให้ผมหน่อยได้ไหม?”
“…อืม”
“………………………………………”
“เห็นชัดหรือเปล่า?”
“ครับ…อูย!!…ไม่นึกไม่ฝันว่าพี่แคทจะมาโก้งโค้งให้ผมดูหีใกล้ๆขนาดนี้…จุ๊ๆๆ…กลีบแคมแดงแจ๋เม็ดติ่งก็โตใช่ย่อย…โอย~~…หัวใจจะวาย”
“อย่าจ้องนาน~~…แคทก็อายเป็นเหมือนกันนะ”
“แม้กระทั่งรูตูดก็น่าเย็ด”
“หีมีให้มองย่ะ!!”
“ครับๆๆ”
“ควยบอลก็แข็งปั๋งเชียว…อยากล่อหีตรงหน้าเต็มแก่สินะ?”
“ผม…ถึงผมจะอยากแค่ไหนแต่ก็พร้อมจะรักษาสัญญาน่า–”
“น่ารักจัง~~”
…พี่แคทคงมองลอดหว่างขาตัวเองถึงได้รู้เห็นว่าควยของผมมันพองตัวใหญ่จนแทบจะระเบิดแถมผงกหัวหงึกๆด้วยความอยากในรสกามแต่ทว่า…ผมรู้ตัวดีว่ายังไม่อาจจะหาญกล้าได้ครอบครองญาติสาวผู้พี่ผู้เย็นชาวัย 22 เพราะความจริงนั้นยังเปิดเผยออกมาไม่หมดสิ้น…
(นอกจากนี้ก็ยังไม่แน่ใจกับการกระทำหลายๆครั้งของพี่แคทก่อนหน้านี้ด้วยเพราะมันมีความขัดแย้งในตัวเองอยู่)
“จะชักว่าวไปด้วยก็ได้นะ…ไม่ผิดกติกา”
“แม่คุณเอ้ย~~…หีน่าลงลิ้นซะเหลือเกิน”
“ก็…ลงสิ”
“พูด…พูดจริงป่าวอย่าหลอกผมนะ?”
“เธอนั่นแหละจะกล้าเรอะเปล่า?”
(โห!?…พี่สาวคนสวยรู้จักท้าทายซะด้วย!!!)
“กับผู้หญิงอื่นล่ะชอบนักแต่…”
“…………………………………………”
“ไม่รู้จะกล้าพอเลียหีพี่สาวไหมน้อ?”
…โอ๊ะๆๆ…ส่ายก้นไปมากับเอี้ยวศีรษะมามองแถมส่งสายตายั่วยวน!?…นี่ใช่พี่แคทผู้เงียบขรึมเรียบร้อยคนนั้นแน่หรือเปล่าเนี่ย?…ผมกลั้นใจกลืนน้ำลายลงคอขณะค่อยๆเอามือลูบบั้นท้ายสาวเจ้าเป็นการหยั่งเชิงเมื่อเห็นว่าไม่เปลี่ยนทีท่างั้นต่อไปก็ลองสัมผัสสัญลักษณ์สำคัญของเพศหญิง…
“เต็มไม้เต็มมือพอดีเลยแถมหญ้าก็รกใช้ได้แฮะ”
“…………………………………………”
“ขะ…ขอแหวกหน่อยนะครับ”
(มือสั่น!!…ราวกับกลัวว่าถ้าจับแรงแล้วกลีบจะช้ำ)
“จะทำอะไรก็รีบๆสิ…มันไม่กัดหรอกย่ะ!”
(แต่ก็ต้องพิสูจน์ให้รู้ก่อนไม่ใช่หรือ?…ไม่ใช่เลียเพลินๆคุณเธอพลิกใช้ท่อนขาล็อคคอให้หายใจไม่ออกตายไปล่ะจะว่าไง!?)
“แคทไม่ชอบคนลีลามากกับดีแต่พูด”
“ได้~~…ผม…ผมจะเลียให้น้ำแตกคาลิ้นเลยคอยดู!!!”
“อย่าเพิ่งคุยจนกว่าจะได้ลองทำจริง…เอ้า!!…รีบๆเข้ามาสิคะ”
(กลายเป็นสาวไฟแรงสูงไปอย่างเต็มตัวแล้วพี่สาวเรา…อื้อหือ?…ยิ่งดูใกล้ยิ่งเงี่ยนอยากยัดควยเข้าไปซะเดี๋ยวนี้…ขนาดของฝนก็ยังไม่ได้เห็นชัดแจ้งแดงแจ๋…ทนไม่ไหวแล้ว!!!!)
“……………………………………………”
“บะ…บอล…กำลังทำอะไร…น่ะ?”
“……………………………………………”
“จะ…จูบหีแคทเหรอ?…กล้า…ทำ…อืออออออออ…ถึงขนาดนี้เลย…อาวววววววววว”
…มือพี่แคทที่ยันพื้นเริ่มเปลี่ยนมากำแน่นขึ้นอันเป็นสัญญาณว่าเธอกำลังได้รับความเสียวซ่านจากปลายลิ้นและริมฝีปากของผม…อ้า!!…ไม่นึกว่าชาตินี้จะมีวาสนาได้ทำออรัลเซ็กส์ให้สาวเจ้าจอมเย็นชาผู้เย่อหยิ่งต่อเพศตรงข้าม…ผมสุดจะสะใจกับมีความสุขเหลือเกิน…
“อะ…อึ๊ยยยยยยยยยย…ยะ…อย่า…เลิกจูบ…ซะที…อูยยยยยยยยยยย…บอลจะแกล้ง…จะแกล้งฉันรึ?”
“…………………………………………”
“โอ๊อออออออออออ…ซีดสสสสสสสสสสส…ของสงวนของฉัน…อือออออออออออออ…ชะ…ใช้ได้นี่นา…อึมมมมมมมม”
…เมื่อจูบทักทายจนพอใจแล้วผมก็เริ่มใช้ปลายลิ้นลองแหย่เข้าไปในรูสวาทของญาติสาวผู้พี่แต่ไม่ลึกเกินไปเพราะอยากแกล้งทรมานคน “เย็นชา” ว่าเวลาที่เกิดอารมณ์ทางเพศแล้วจะ “ปลดปล่อย” ความรู้สึกออกมาได้มากสักเพียงใด?…ช่างน่าตื่นเต้นยิ่งนัก!!!…
“อะ…เอาซี่~~…มะ…มีไม้เด็ดอะไรก็งัดออกมาให้หมด…อูยยยยยยยยยยย…เสียวจัง…น้ำเริ่มออกมาแล้วววววววว…อึ๊ก!!…ไม่…ไม่น่าท้าเลยฉัน…โอ๊ยยยยยยยยยยยย”
(สะใจนัก!!!…ท้าดีไม่ใช่เหรอครับคนสวย?)
“โอ๊ววววววววววววววว…สนุกจังเลย…อืมมมมมมมมมมม…แต่…แต่น่าอาย…อึ๊ยยยยยยยยยยย”
(มาอายตอนนี้ก็สายไปแล้ว!!!)
“ฮือออออออออ…ฉัน…ฉันเป็นได้ถึงขนาดนี้เชียวรึ?…ซีดสสสสสสสสสสส”
(เอ–…เราเลียมาก็สักครู่ใหญ่แล้วแต่ทำไมพี่แคทยังไม่เสร็จอีกนะ?)
“อ๊า!!…อย่าหยุดซี่~~…อื้มมมมมมมมมม…ไหน…ไหนบอก…จะเลียจนเสร็จคาปากไง?…ฮึก!!!…อื๊ออออออออ”
(ดีละ…งั้นจะรัวลิ้นให้เสียวซ่านจนแทบขาดใจไปเล้ย!!!!)
“………………………………………..”
“สะ…สุดยอด…อู๊ยยยยยยยยยยยย…อร่อย…ฉันเจอของอร่อยแล้วววววว…อ๊ายยยยยยยยยยย”
…เรื่องแปลกเกิดขึ้น…ผมซุกหน้าเลียหีพี่แคทอยู่นานจนจมูกปากเต็มไปด้วยน้ำเมือกแต่ญาติสาวผู้พี่ไม่ยอมถึงจุดสุดยอดครั้งแรกให้ได้เห็นเป็นบุญตาสักที…ไม่ว่าจะแยงลิ้นเข้าจนแทบมิดแล้วตวัดขึ้นลงสลับกับรัวฉกเม็ดแตดเป็นร้อยครั้ง(ถึงแน่)หรือเลียกลีบแคมสองข้างจนรู้สึกเมื่อยลิ้นตะหงิดๆทว่าพี่แคทก็ได้แต่ร้องครางพลางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า…
“ยัง…ยังไม่เสร็จเลย…ละ…เลียต่อสิคะ”
“พี่…อึดจัง…นี่มันเกือบสิบนาทีได้แล้วมั้งครับ?”
(ธรรมดาผู้หญิงที่เราเคยเจอมาแค่ไม่ถึงห้านาทีก็ไปสวรรค์ชั้นแรกแล้วแต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น?…รึฝีมือเราจะตกก็ไม่น่าเป็นไปได้!?)
“คิก!…มีฝีมือแค่นี้เองเหรอ?”
“ไม่…ไม่ใช่ผมไร้น้ำยานะครับ!!”
“งั้นทำไมไม่ทำให้แคทน้ำแตกคาหีอย่างที่คุยไว้เล่า?”
“ผม…เลียจนเมื่อยลิ้นเลยเนี่ย…ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน”
“อ้อ!…ถ้าไม่บอกก็คงไม่แฟร์สิ”
“?”
“สาเหตุเป็นเพราะสุริยะโลหิตจ้ะ”
“ไอ้นี่!!…อีกแล้วเหรอ?”
“สุริยะโลหิตในร่างกายจะทำให้อารมณ์ทางเพศของแคทขึ้นช้ากว่าปกติและกว่าจะร้อนได้ที่…ต้องใช้เวลามากกว่าผู้หญิงคนอื่น”
“มี…มีแบบนี้ด้วย?”
“แต่ก็ไม่ทุกคนเสมอไปหรอก…ผู้หญิงที่อารมณ์ทางเพศขึ้นช้ามีเพียงแคทคนเดียวค่ะ…ฮิๆๆ”
(นี่ก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นความลับของสุริยะโลหิตอีกอย่างหนึ่งแต่คำถามที่ตามมาคือ…การจะร่วมเพศกับพี่แคทนั้นจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่กันแน่เพราะกว่าจะทำให้เธอเกิดอารมณ์ได้ที่อีกฝ่ายก็คงทนไม่ไหวน้ำกระฉูดไปก่อนเรียบร้อย)
“อ้า~~…อีกนิดเดียวเอง…น่าเสียดายจัง”
“เสียดาย?”
“เพราะเมื่อกี้บอลหยุดกลางคันทำให้แคทอารมณ์ค้าง…รับผิดชอบซะดีๆนะคะ…มานั่งข้างหน้าแล้วชักว่าวให้ดูหน่อยซิ”
“ข้างหน้าเลยเรอะ?”
…พี่แคทพยักหน้าก่อนนั่งคุกเข่าทับส้นเท้า…ผมทำให้หญิงสาวถึงจุดสุดยอดไม่สำเร็จแล้วทีนี้จะถูกโต้กลับยังไงบ้างก็ให้น่าหวั่นใจ…ญาติสาวผู้พี่ประคองเจ้าจรวดพลางเงยหน้ามองผม…
“เดี๋ยวแคทจะดูดควยให้ก่อน…อุ๊ย!!…แข็งสู้มือซะด้วย”
“อูยยยยยยย…พะ…พี่อย่าชักเร็วแบบนั้น”
“ห้ามนกกระจอกมาร้องแถวนี้!…คิกๆ…แล้วอย่าแตกรดหน้าเชียวไม่งั้นแคทโกรธจริงๆ”
“…………………………………………..”
“ถ้าขย่มควยซะตอนนี้คงเสียวหีสุดยอดแน่แต่…ขอสักคำก่อนนะคะ”
“อุ๊บ!!”
“…………………………………………..”
“อืมมมมมมมมมม…ฮืมมมมมมมมมมม”
(เสียวจี๊ดขึ้นไปถึงสมอง!!!…นี่ขนาดพี่แคทใช้ลิ้นลากไปตามเลียแท่งเนื้อเท่านั้น!?…อย่า…อย่าเพิ่งล่มที่ปากอ่าวเด็ดขาด!!!!)
“อื้อหือ?…ไป…ไปหัดใช้ลิ้นมาจากไหน?…ซีดสสสสสสสสสสส”
“จากไหน?…ก็หนังสือโป๊ของบอลนั่นแหละ”
“อะไรนะ?…โอ๊วววววววววววว”
“………………………………………..”
“นะ…หนังสือ…ของผมเรอะ?”
“………………………………………..”
…ไม่ว่าผมจะถามยังไงพี่แคทก็ตอบไม่ได้เพราะกำลังอมกระดอเต็มปากพร้อมใช้นิ้วแยงรูหีตัวเองไปด้วย…ผมยืนเขย่งเท้าเกร็งขบฟันแน่นตลอดเวลาราวกับเกรงว่าถ้าปล่อยตัวตามสบายเมื่อไหร่น้ำกามก็จะพุ่งทะลักใส่ปากญาติสาวผู้พี่เมื่อนั้น…ไม่ยอมหรอก!!!…ผมจะยอมเสียหน้าง่ายๆอย่างนั้นได้ยังไงกันเล่า?…
(กรอด~~…แต่มัน…ฉิบหา-…เสียวควยจนจะบ้าตายอยู่แล้ววุ้ย!!!)
“……………………………………..”
(ลีลาการรูดดูดอมนับว่าเก่งและคล่องกว่าฝน…ไม่ได้มีดีแต่เรื่องเรียนอย่างเดียวนี่หว่าพี่สาวเรา)
“อึ๊ก!!…อึ๊ยยยยยยยยยยยยยย…พะ…พี่แคท…พอก่อน…เหมือนคราวก่อนเลย…ฮึ่ยยยยยยยยยยย…เก่ง…พี่อมควยเก่งจนผมไม่อยากเชื่อ…ซีดสสสสสสสสสส…ดะ…ดีกว่าคราวก่อนซะอีกครับ”
“ฮิๆๆ…เก่งหรือ?…นะ…นับว่าหนังสือของบอลมีประโยชน์”
“พี่จะบอกว่า…”
“นะ…หนังสือโป๊…อืออออออออออออ…ในห้องพักเก่าของบอลไงคะ”
“ถึงว่า…มันหายไปไหนไม่รู้”
“แคท…อ่านแล้วก็จำไว้…ปะ…ปกขาวสมัยก่อนนี่เขาบรรยายละเอียดดีนะ”
“ผิดคาด…ที่พี่อ่านหนังสือพรรค์นี้ด้วย”
“ไม่…ไม่อ่านเปล่าๆนะ”
“?”
“อูยยยยยยย…เว…เวลาอยู่คนเดียวก็ชอบช่วยตัวเองบ่อยๆด้วย”
“ว้าว!!!”
“และคราวนี้ก็…แคทจะตกเบ็ดให้บอลดูอย่างเต็มตา”
“……………………………………..”
“แหม~~…บอลก็…อย่าหยุดถอกควยสิคะทำต่อเลยนะ!!”
“อะ…อา–”
“……………………………………..”
“……………………………………..”
“อู๊ยยยยยยยยย…เสียว…แคทเสียวหีจังเลย…อ๊าสสสสสสส…บอลดูหีแคทให้ชัดๆสิจ๊ะ”
“ผม…ผมก็เสียวควยแทบจะไม่ไหวแล้วววววว…โอออออออออ…เห็นชัดเลยครับ…หีพี่แคทแดงแจ๋น้ำเยิ้มเต็มรูด้วย”
“อื้ออออออออ…โอ๊ยยยยยยยยยยย…ไม่ไหวละ…แคทจะออกแล้วววววว…อื้มมมมมมมมม…บอลจ๋า…แคทจะแตกแล้ว…อูยยยยยยยยยยยย”
“ผะ…ผมด้วย…ซีดสสสสสสสสส”
“มา…มานั่งตรงนี้…มานั่งใกล้ๆแคท”
…พี่แคทนั่งชันเข่าถ่างขาหลังพิงผนังส่งเสียงเรียกผมด้วยน้ำเสียงแผ่วโหยขณะมือซ้ายบีบขยี้หน้าอกตัวเองและมือขวาก็ลูบเขี่ยรูหีจนนิ้วเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นที่ไหลย้อยลงไปถึงรูตูด…ผมเองก็หน้ามืดตาลายไปหมดแล้วรีบลุกไปนั่งข้างเจ้าหล่อนทันที…
“จะออกหรือยัง?”
“จวน…จวนแล้วครับ”
“งั้น…งั้นแคทจะถอกควยให้นะ…บอล…บอลก็แยงหีแคทด้วยสิ”
“เต็ม…เต็มใจอย่างยิ่ง”
“อึม…อือออออออออออออ…นิ้วบอล…ใหญ่จัง…โอววววววววววววว”
“เสียวมั้ยจ๊ะ?”
“อื้อ…เสียวจ้ะ…เสียวมาก…แยงเร็วๆเลย…อ๊าวววววววววววววว…ซีดสสสสสสสสสสสส”
“โอ๊ออออออออออออ…มือพี่แคทก็นุ่ม…ควย…ควยผม…อูยยยยยยยยยยยยยย”
“สติแคท…กระเจิงหมดเลย…อ๊าาาาาา”
“ผมด้วย…สุดยอด…มันส์กว่าเล่นว่าวเองหลายเท่า”
“ฮิๆๆ…ตื่นเต้นดีใช่มั้ยเล่า?”
“ครับ”
…ผมยื่นปากจูบพี่แคทซึ่งเธอก็ต้องตอบสนองทันที…มือของเราต่างง่วนอยู่กับอวัยวะเพศของอีกฝ่ายด้วยความหลงใหลแล้วินาทีแห่งความสุขกระสันต์ก็มาถึง…ผมกับพี่แคทไม่อาจอดกลั้นต่อความเสียวซ่านได้ต่างคนต่างกรีดร้องและผวาโผเข้าสวมกอดกันอย่างไม่ได้นัดหมาย…
“ออก…ออกแล้ว!!!…น้ำหีแคทออกแล้วบอล…อ๊อยยยยยยยยยยยยย…ยอดอะไรอย่างนี้”
“ผมด้วยครับ…ซีดสสสสสสสส…มีความสุขเหลือเกิน”
“อาาาาาาา…รดเต็มหน้าท้องแคทเลยอ่ะ…ฮิๆๆ…ออกมาเยอะๆจ้ะ…นี่!!…แคทจะรูดควย…น้ำเงี่ยนของบอลให้ออกมาอีก”
“นั่นแหละๆ…อูวววววววววว…ออกให้หมดกระโปกไปเลย…แฮ่กๆ”
“โออออออออออ…นิ้วบอลยิ่งแยงลึกน้ำหีแคทก็ยิ่งเยิ้มเต็มรู…โอ๊ยยยยยยยยยยยยย…ลึกๆ…แยงลึกๆสิคะ…อาววววววววววว”
“………………………………………”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย…ข้างในลื่นมั้ยคะ?”
“ครับ…ลื่นมาก…แทบไม่ต้องออกแรงเลย”
“มีความสุขจัง”
“ผม…ผมก็ด้วย”
“…แต่ตอนนี้…มันหมดเวลาซะแล้ว”
“!?”
“เอานิ้วออกจากหีพี่เถอะ”
(สรรพ…สรรพนามเรียกแทนตัวเองเปลี่ยนไปแล้วก็หมายความว่าพี่แคทคนเดิม…)
…ญาติสาวผู้พี่ลุกนั่งก่อนจะคว้ากางเกงชั้นในมาเช็ดคราบคาวน้ำเมือกของตัวเองและน้ำอสุจิของผม…แววตาความรู้สึกอากัปกิริยาอันคุ้นเคย…ทุกอย่างล้วนกลับคืนสู่หญิงสาววัย 22 โดยไม่ขาดตกบกพร่อง…
“พี่…ก็เป็นให้บอลได้เพียงเท่านี้”
“…………………………………………..”
“เจ้าของเพิงรู้เข้าคงจะดุเราแน่…มาหลบฝนไม่พอยังทำเลอะอีก”
“…………………………………………..”
“แต่ทั้งหมดนั้นเป็นกามารมย์ความใคร่…ไม่ใช่…ความเสน่หาหรือความรัก…บอลจงจำไว้อย่าลืมนะ”
“ผม…ไม่มีสิทธิ์คิดมากไปกว่านี้”
“ใช่”
…พูดจบพี่แคทค่อยๆลุกออกไปข้างนอกเพิงในสภาพนุ่งลมห่มฟ้าพอผมมองตามออกไปก็เห็นสาวเจ้ากำลังยืนอยู่กลางสายฝน…
(ล้างเนื้อล้างตัวด้วยน้ำฝนเหรอ?…เราเอามั่งดีกว่า)
“…………………………………………”
“บอลคงรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?”
“ครับ…อ๋อ!!!…ผมจะไม่บอกใครแม้แต่ฝน”
“อย่ายืนตากฝนนานเดี๋ยวจะเป็นหวัด…รีบเข้ามาข้างในเถอะ”
(รอบๆเพิงเต็มไปด้วยผืนน้ำด้วยฤทธิ์ของฝนหลงฤดู…หมายความว่าเรากับพี่แคทอาจต้องเดินเขย่งข้ามแอ่งน้ำกัน)
“พี่โทรบอกคุณแม่แล้ว”
“ว่ายังไงมั่งครับ?”
“ไม่สงสัยอะไรหรอก…บอกไปว่าฝนหยุดเมื่อไหร่ก็จะกลับ”
“ส่วนของผม…”
“…………………………………………”
“หยา~~…ฝนโทรมาจริงๆด้วย”
“ห่วงใยกันซะจริง…รีบโทรกลับสิ…ป่านนี้คงร้อนใจจนนั่งไม่ติดแล้ว”
“…………………………………………”
…ผมคุยกับฝนขณะเหลือบดูพี่แคทตลอด…ญาติสาวผู้พี่หยิบกระโปรงมานุ่งโดยไม่สวมกางเกงชั้นในแล้วตามด้วยยกทรงกับเสื้อนอกก่อนจะออกไปนั่งรอตรงขั้นบันได…อา–…เหตุการณ์เมื่อครู่ราวกับเป็นความฝันเพียงชั่วขณะ…
“ฝนทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้?…ฟังไม่ชัดแต่เสียงออกจะแปร่งๆ”
“คงไม่มีอะไรมั้ง…พี่จะไปส่งเธอที่โยนกประจิม”
“ผมกลับเองก็ได้”
“จะไปเป็นเพื่อน…ฝนตกทางเดินมันลื่นเดี๋ยวเกิดลื่นล้มแข้งขาหัก”
“ใจดีจัง…ห่วงผมด้วย”
“ใครห่วง?…ผู้ชายอย่างเธอน่ะทำตัวดีนัก!!…ฉันคงไม่ปล่อยให้เป็นอะไรไปง่ายๆหรอกน่ะเพราะมันจะสบายเกิน”
“………………………………………….”
“เห็นมั้ย?…ทางเดินไปโยนกประจิม”
“…ไม่ครับ”
(น้ำท่วมนองซะจนไม่รู้ว่าตรงไหนคือถนนตรงไหนคือทุ่งนาและเราก็ไม่คุ้นทางซะด้วย)
“ตามมา…”
“พี่แคท”
“หืม?”
“เอ่อ–…พี่ไม่ได้ใส่กางเกงใน…”
“ก็ใช่น่ะสิ…แฉะน้ำกามซะขนาดนั้นใครจะไปใส่ลง?”
“หึๆ…พี่คงรู้สึกโล่งๆ”
“หยุดคิดทะลึ่งเลยนะ!”
“ห้ามความคิดกันได้ด้วยเรอะ?”
“เดี๋ยวเถอะ!!”
…พี่แคทหันหน้ามามองผมด้วยแววตาลุกวาวแต่แก้มยังแดงเรื่ออยู่ผมจึงรู้ว่าเธอไม่ได้โกรธจริงจังหรอก…
“เมื่อกี้ที่บอกว่า…พี่ก็เป็นให้ได้เพียงเท่านี้…หมายความว่าไงครับ?”
“ไม่เห็นจะต้องแปลเลยเพราะมันตรงตัวอยู่แล้ว…อย่างมากพี่ก็เป็นได้แค่คู่นอนของเธอเท่านั้นไม่เกินเลยไปกว่านี้”
“แต่…”
“ไม่มีแต่!!…นั่นคือความสัมพันธ์เบื้องหลังของเราทั้งสองส่วนเบื้องหน้าก็เหมือนเดิม…ลูกพี่ลูกน้อง”
“รวมที่พี่บอกว่าให้สมมติว่าเรารักกันด้วยเหรอ?”
“ใช่…เพราะโลกนี้ล้วนมีแต่สิ่งสมมติไม่จีรังยั่งยืนอยู่แล้ว”
“………………………………………”
“แต่…ก็ไม่แน่มั้ง?”
“?”
“ถ้า…เธอไม่เจ้าชู้และยังไม่มีใคร…บางทีพี่อาจจะ…รักเธอไปนานแล้วก็ได้”
“…พี่แคท”
“ฮึ!!…แต่นั่นมันเป็นไปไม่…ยะ…แย่แล้ว!?…อย่างงั้นมันก็ตรงกับที่…”
(เป็นอะไรของเขาน่ะ?)
“ไม่จริง!!…เมื่อกี้ไม่ใช่นะ”
“พี่แคท?”
“แสดงว่ายัยหนูพูดจริง!?…ไม่ๆ…เมื่อกี้ไม่นับ!!!…ไม่ใช่ๆๆ”
…จู่ๆญาติสาวผู้พี่ก็เป็นอะไรไปไม่รู้ยกมือสองข้างปิดหน้าแต่สังเกตตรงใบหูนั้นแดงมากแล้วค่อยๆย่อตัวลงนั่งคุกเข่าพลางพูดพึมพำอยู่คนเดียว!?…พอผมจะเดินไปถามพี่แคทก็รีบลุกเดินลิ่วทันที…
“เป็น…อะไรหรือเปล่าครับ?”
“ไม่มี!…รีบๆไปกันได้แล้ว”
“โอเคแน่นะ?”
“เซ้าซี้อยู่ได้!!…อยากโดนต่อยหลับเหรอ?”
“ฮื้อ~~…นี่ผมไปทำอะไรให้อีกล่ะเนี่ย?”
“หุบปากแล้วรีบเดินตามมาซะ!”
…ขืนถามมากอีกมีหวังไม่ได้กลับไปถึงโยนกประจิมแหงๆ…ผมงุนงงไปหมดกับการแสดงออกของพี่แคทที่ได้เห็นเมื่อกี้นี้…เราสองคนไม่พูดคุยอะไรกันอีกเลยจนมาถึงบ้านคุณน้าอรศินีย์…
“ขอบใจมากนะจ๊ะที่พาหลานเอกคเชนทร์มาส่ง…ลูกเอ้”
“กระผมจะไปส่งท่านพี่สุรีย์พรรณเองขอรับ”
“แต่ก่อนอื่นสมควรเปลี่ยนชุดเสียก่อนนะจ๊ะ?”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…หนูจะรีบกลับเลย”
“อืม–…เช่นนั้นก็ตามใจเถิด”
“เชิญรอตรงนี้ก่อนขอรับ”
“จ้ะ”
“วันนี้ผมขอบคุณพี่แคทมากนะครับ…หลายอย่างๆ”
“ไม่ต้องขอบคุณหรอก…รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะเดี๋ยวจะไม่สบายและพรุ่งนี้ก็อย่าตื่นสายล่ะไม่งั้นจะทิ้งไว้ที่นี่”
“…พูดอย่างกับผมเป็นเด็กอนุบาล”
“หึ!…การกระทำบางครั้งน่ะมันใช่เลย”
…กลับไปเป็นพี่แคทคนเดิมแล้วแต่ก็ดีเพราะจะไม่มีใครสงสัย…ระหว่างที่ผมกำลังเปลี่ยนชุดเพื่อจะอาบน้ำนั้นก็ได้ยินเสียงข้อความเข้าจากในโทรศัพท์…
(ข้อความจากพี่แคท)
“เสียดายที่เธอไม่เลือกข้อสามเลยพลาดโอกาสได้รู้อะไรดีๆไป…อ่านแล้วลบทิ้งด้วย”
(พลาดโอกาส…ได้รู้อะไรดีๆอย่างงั้นหรือ?)
………………………………………………………………………………………………………………………
“โอกาสที่จะได้รู้ว่าสาวนิรนามที่บุกไปข่มขืนเธอในโรงพยาบาลก็คือฉัน…น่าเสียดายเหลือเกิน…ฮึๆๆ…”
(“ตรงนี้…”
“ทำไมหรือ?”
“คือจุดที่คุณแม่บอกรักคุณพ่อ”)
“มานึกออกเอาเวลานี้…ลูกรีย์ก็มองดูอยู่ใช่ไหมล่ะมันจริงตามที่บอกเลยด้วย?…โธ่~~…หนูทำให้แม่อายอีตาบ้านั่นซะแล้ว!!”
(“พี่แคทครับ”
“อะไร?”
“โตขึ้นพี่จะแต่งงานกับใคร?”
“ไม่รู้”
“งั้นแต่งกับผมนะครับ!”
“บ้า!!…ใครจะไปแต่งด้วย?”
“น่านะ!…พี่แคทแต่งกับคนอื่นก็ไม่มีความสุขหรอก”
“ทำไมไม่มีความสุขล่ะ?”
“เพราะอยู่กับผมมีความสุขที่สุดแล้ว”
“ฟังไม่รู้เรื่องเลย–…ถ้าบอกไม่ได้ว่ามีความสุขที่สุดยังไงงั้นพี่ก็ไม่แต่งด้วย”
“เอ่อ–…ผมยังบอกไม่ได้แต่เอาไว้วันหลังนะครับ..โธ่!!…พี่แคทน่ะทิ้งผมไปไหนไม่ได้หรอกจะบอกให้…มาเกี่ยวก้อยสัญญากัน”
“ไม่!”
“นะๆ”
“ตื๊อจริง–”
“พี่แคทจ๋า~~”
“อ่ะๆๆ…ถ้าโตขึ้นบอลหาเมียไม่ได้งั้นพี่ก็จะแต่งงานด้วยล่ะกัน…เลิกกอดได้แล้ว!!!”)
“ก็แค่คำพูดของเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมจะเชื่อถืออะไรได้แต่ตอนนั้นเธอทั้งอ้อนทั้งบังคับพี่นะ…ฮึ!!…พี่ไม่ได้เต็มใจตกลงสักหน่อย”
“นิ้วก้อยนั่นทำไมหรือเจ้าคะ?”
“หนูบี…ทำไมถึงรีบกลับมา?”
“คืออยู่บ้านนั้นแม่กับยายก็บ่นหาว่าเอาแต่เล่นซนพวกหนูเลยชวนกันกลับมาที่นี่เจ้าค่ะ…คุณอรนิภาใจดีกว่าตั้งเยอะ”
“พูดแบบนั้นได้ยังไงเล่า?”
“เวลานี้มีเรื่องสำคัญแล้วนะเจ้าคะ…คือคุณหยาดฝน…”
“เด็กนั่นเป็นอะไร?”
“ดื่ม–…ดื่มอีก!!”
“!?”
“เอามาเล้ย~~”
“ฝน…ทำไมน้องถึงดื่มเหล้า?…นี่มันเกิดอะไรกัน?”
“โอ้สุรีย์พรรณ!…มาได้จังหวะพอดีเชียว”
“อ๋อม!!…เธอทำอะไรน่ะ?”
“ทำอะไร?…ก็มาช่วยน้องสาวเธอไงเล่า”
“ช่วย…”
“พี่อ๋อมเอาเหล้ามาให้พี่ฝนกินเพื่อจะได้ลบล้างผลข้างเคียงของสุริยะโลหิตไงล่ะคะ”
“…………………………………………”
“ฉันเป็นคนดีใช่มั้ยล่า?”
“…ใช้วิธีอะไรถึงยอมให้ฝนดื่มได้?”
“เปล่า…เราเล่นโป๊กเกอร์แล้วพนันกันว่าใครแพ้ต้องซดเบญจวารี…หนึ่งจอกต่อหนึ่งตา”
“เด็กนั่นเล่นโป๊กเกอร์เป็นซะที่ไหนล่ะ?”
“พี่อ๋อมสอนให้ก่อนค่า!!…อย่าทำเสียงเขียวอย่างนั้นสิพี่แคทก็…แค่เล่นสนุกๆ”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อยนี่หว่า”
“เอิ้กๆๆ…แม่จ๋า~~…มากินกะหนูเหอะ!!”
“ไม่เอาแล้ว!!!…ลูกฝนเมาจนพูดไม่รู้เรื่องเดินไม่ตรงทางแล้วเห็นมั้ย?”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“พวกเธอ…มาก่อความวุ่นวายให้ครอบครัวพี่ต่างหาก!!”
“ก็ยังดีกว่าไปก่อความวุ่นวายให้บอลโว้ย!!”
“อะไรนะ?”
“ถ้าผลข้างเคียงของตะวันเลือดแผลงฤทธิ์เมื่อไหร่แม่น้องสาวคนเก่งของเธอจะต้องรีบแจ้นไปหาบอลแน่ๆซึ่งพวกฉันไม่มีวันยอมให้เป็นอย่างนั้น”
“……………………………………………..”
“ฮุ!?…พี่ฝนไปเที่ยวอาหรับเรียบร้อย…งานเสร็จแล้วจ้ะพี่อ๋อม”
“งั้นเราก็กลับกันได้ซะที”
“อ๋อม!!”
“โอ๊ะ!?”
“!!”
“ฮะๆๆๆ…เป็นอะไรไป?…หมัดของเธอวันนี้ช้าจนแมลงวันเกาะได้เลยว่ะ”
“ทำได้แค่ขู่พี่อ๋อมเท่านั้นแหละ”
“……………………………………………..”
…………………………………………………………………………………………………………………………….
“หนูไม่ได้ทำให้คุณแม่อายสักหน่อยและก็เป็นฝ่ายสารภาพรักกับคุณพ่อก่อนจริงๆด้วย”
“………………………………………”
“วสันตะ…ไม่ใช่…หยาดวารินทร์…น้องจะปิดตาไปถึงเมื่อไหร่?”
“จบแล้วหรือคะ?”
“อืม–”
“เชื่อแล้วว่าแม่ของพี่สุพรรณรีย์นี่ปากไม่ตรงกับใจเลย…สู้แม่ของน้องก็ไม่ได้…กล้าเผยความในใจและกระทำในสิ่งที่ตนเชื่อมั่น…ถูกใจน้องที่สุด”
“…แต่กำลังเมาสุราไม่ได้สติอยู่นะ”
“เออะ!…ก็…ต้องมีกันบ้างค่ะ”
“จะไปหาไหมล่ะ?”
“อือ–…ยังก่อนดีกว่า…สู้ไปเล่นกับพ่อไม่ได้หรอก”
“……………………………………..”
“แล้วพี่สุพรรณรีย์อย่าไปขวางอีกนะ”
“ขวางอะไร?”
“ก็แบบตอนนั้นไง”
(“ฮะๆๆ…เรานี่ชักไปกันใหญ่ละกว่าพ่อจะกลับมาก็มะรืนโน่น!!…ไป…กลับบ้านเถอะจ้ะเดี๋ยวกับข้าวที่แม่ทำจะเย็นหมด”
“ค่า!!”
(อย่าเพิ่งไป!!!…ริน–…ฝน–…ฉัน…พ่อ…พ่ออยู่ตรงนี้!!!!)
“พอได้แล้ว!!”
“!?”)
“พี่อุดปากพ่อไว้…น้องรู้นะ”
“งั้นพี่สัญญาว่าจะไม่ทำอีก”
“เวลานั้น…ใกล้เข้ามาทุกทีๆ”
“ใช่…อีกไม่นาน”
……………………………………………………….
