ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 59
“…………………………………………”
“พันผ้าเสร็จและแผลก็แห้งดีแล้ว…ทีนี้จนกว่าจะหายพวกฉันจะคอยดูพ่อไม่ให้คลาดสายตา”
“แม่จ๊ะ…ถ้าพ่อไม่เชื่อก็งับขาโลด!!”
“ไม่ต้องร้อง!!…ชอบทำให้พวกฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย…พ่อน่ะอายุมากแล้วต่อไปอย่าไปเดินแถวเนินหินเข้าใจไหม?”
“ป้อมขอตีสักทีเหอะข้อหาดื้อไม่
ฟัง…นี่แน่ะ!”
“………………………………………..”
“ยังจะฮื่อใส่หนูอีก!?…ที่ตีนี่ก็เพราะเป็นห่วงหรอกนะรู้หรือเปล่าคะ?…คิดว่าหนูตกใจมากแค่ไหน?”
“………………………………………..”
“ต้องอย่างนี้สิจ๊ะ…ฮิๆ…รักพ่อจังเลยขอกอดที…ตัวพ่อเนี่ยอุ่นดีจริงจริ๊ง”
“แต่ จะว่าไปพวกเราก็ผิดที่ไปโดยไม่บอกงั้นขอให้สัญญาว่าคราวหน้าถ้าออกไปนอกหมู่ บ้านก็จะบอกพ่อแม่ก่อน…คือว่า…คือฉันกับป้อมไปพบว่าที่สามีน่ะและอีก หน่อยก็จะพาเขามาอยู่ที่นี่”
“เสียดายที่ยังไม่ทันเจอแต่ก็ช่างเถอะโอกาส หน้ายังมีอีก…หึๆ…พ่อกับแม่ต้องชอบเขาแน่เลยหนูรับรองได้แต่พอเห็นหน้า ก็อย่าไปขู่พี่ชายซะล่ะ?…เขาไม่เหมือนหนูกับพี่อ๋อมที่จะไม่กลัวพ่อ”
“………………………………………..”
“พวกฉันไปก่อนนะ”
“หายเร็วๆจ้ะพ่อ”
“………………………………………..”
“ฮ่า–…โล่งอกที่ไม่เจ็บหนักอะไรแค่ถูกหินคมๆบาดข้อเท้าเท่านั้น…หยกก็พูดซะทำเอาตกอกตกใจ”
“ช่วย ไม่ได้…หยกเห็นรอยเลือดเป็นทางก็คงคิดว่าต้องหนักแน่และพ่อก็ไม่ยอมให้ใคร เข้าใกล้แถมแม่กับเจ้าสามตัวพี่น้องยังคอยเฝ้าอยู่หน้าถ้ำด้วย”
“พอเห็นพวกเราก็รีบลุกมาหาแสดงว่ารออยู่ตลอดเลย”
“…พ่อที่เป็นเสือยังรักใคร่ห่วงใยมากกว่าพ่อที่เป็นคน”
“พี่คิดแบบนั้น?”
“ปีๆหนึ่งเห็นหน้ากันไม่กี่ครั้งยิ่งเอ่ยปากคุยก็แทบนับจำนวนคำได้…น้องว่าจริงไหม?”
“…………………………………………”
“แล้วนี่คือเหตุผลสำคัญที่พี่ไม่ชอบคบค้าสมาคมกับมนุษย์ที่มีทั้งเล่ห์เหลี่ยมและกลอุบายสารพัด”
“เห–…นึกถึงใครเป็นพิเศษรึเปล่า?”
“…ยัยหมอสติเพี้ยนที่ว่างงานเมื่อไหร่ก็เอาแต่แดกเหล้ากับเที่ยวป้อจีบผู้หญิงไปทั่วนั่นไง?”
“เห็นด้วยๆ…พี่เซคน่ะเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะยิ้มแย้มตลอดเลยแต่ในใจเนี่ยสิ”
“หนึ่งเดียวแยกเป็นสอง…รอยยิ้มของแม่นั่นจะมอบให้กัลยาณมิตรและมอบให้กับผู้ที่เป็นศัตรู”
…………………………………………………………………………………………………………………………
“ฮัดเช้ย!!…ใคร…ใครนินทา?”
“……………………………………….”
“เมื่อกี้…แกว่าไงนะ?”
“รู้ใจผมดีเหลือเกินถึงกับลงทุนส่งรูปตัวเองมาแต่ไม่กลัวผมจะเอาไปให้คนอื่นดูรึ?”
“ฮืม–…อยากตายเร็วขึ้นก็เชิญ”
“พี่คงจะเคยขู่เอาชีวิตคนอื่นมาเยอะ…พูดได้คล่องปากมาก”
“อ๋า!?…คนอย่างฉันไม่ดีแต่ขู่หรอกเฮ้ย!!…แกสนใจจะเป็นเหยื่อรายล่าสุดสิ”
“รายล่าสุด?”
“ก็ บอกไปแล้วว่ายังมีนรกบนดินที่น่ากลัวกว่าความตายอยู่…แน่นอน…เจ้าพวก นั้นล้วนแต่ประพฤติตัวชั่วช้าสามานย์…ไม่แน่สักวันหนึ่งความเลวของแก อาจอยู่ในระดับนั้น”
…ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคนๆนี้จะประกอบวิชาชีพ “แพทย์” ที่ต้องแบกรับความ “หนักอึ้ง” ของชีวิต…อดีตที่ผ่านมาเธอได้มอบ “บทลงทัณฑ์” ให้กับใครและด้วยวิธีการใดบ้างนะ?…
(หมดข้อสงสัยกับแววตาที่มองเราอย่างหยามหยันคู่นั้น…เจ้าหล่อนถอดแบบมาจากป้าเอ็มไม่ว่าจะเป็นคำพูดหรือการกระทำ)
“อื้ม!!”
“?
“เฮ้อ~~”
“พี่…ทำอะไรอยู่ครับ?”
“ฉันก็คุยอยู่กับแกอยู่ไง…อ้อ!…ไม่นุ่งผ้าซะด้วย”
“อย่าล้อผมเล่นดีกว่า”
“พูดจริงเสือกหาว่าล้อเล่น…คนเรานี่ก็แปลก”
(คุยกับคนที่ตัวเองเกลียดแต่ดันแก้ผ้าล้อนจ้อน!?…ใครเชื่อก็บ้าเต็มที)
“ก็ตามใจแกถ้าจะเอาไปให้ใครดู…ฉันไม่สนใจเพราะยังไงก็ไม่เห็นหน้าแต่แกสิ…อืมมมมมม…ได้ขุนสละเบี้ยมันก็ไม่ขาดทุนเลย”
…ได้ขุนสละเบี้ยอะไรกัน?…คล้ายๆเจ้าหล่อนจะมี “ไพ่ตาย” ที่เกี่ยวข้องกับผมอยู่ในมือ…
“แล้วหากฉันจะทำมั่งก็อย่ามาร้องขอความเมตตา…อื้ม!!”
(อุทานออกมาอย่างไม่จำเป็นอีกแล้ว…ตกลงว่านอกจากคุยกับเราแล้วเธอยังทำอะไรอีก?)
“อือ–…พอแข็งแล้วก็ใหญ่ดีเหมือนกันนี่?…เห็นแล้วฉันก็นึกอยากดูดมันมั่งจัง”
“!?”
“แต่ดูจากสภาพแล้วคงใช้อย่างสมบุกสมบัน…ฉันล่ะสงสัยว่าถ้าวันไหนไม่ได้ล่อหีแล้วแกจะข่มตาหลับได้มั้ย?”
“!!!”
…หล่อนช่างใจกล้าพูดคำหยาบออกมาตรงๆอย่างไม่สะท้านแม้แต่พี่แคทกับฝนก็แทบจะไม่เคยเอ่ย…
(พี่แคทพูดเป็นครั้งคราวเวลาโกรธส่วนฝนเคยน๊อตหลุดเพราะโดนผู้ชายตามตื๊อจึงหลุดด่าออกมาทั้งดุ้น)
“อย่า…อย่าบอกว่า…ได้ขุนสละเบี้ยก็คือ…”
“ฮ่าๆๆๆ…โง่อยู่ตั้งนานเพิ่งจะนึกออกซะทีนะ…ใช่…ฉันกำลังดูรูปที่แกกำลังเอาควยป้อนใส่ปากกวางฤทัยว่าที่แม่ยายในอนาคตไงเล่า!!!”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เห็นหน้าแกชัดมากด้วย…กล้องสมัยนี้มันยอดจริงๆ”
“พี่…พี่ไปถ่ายมาได้ยังไง?”
“ความลับไม่มีในโลกโว้ย!!!”
…หมาย ความว่าสมุดที่บันทึกไว้กลายเป็น “หางอึ่ง” ไปเลย…ความลับใหญ่หลวงของผมตกอยู่ในกำมือของพี่ศรเพทาย…ถ้า…ถ้าหากเธอ เอาไปให้พ่อผมดู…พัง…พังหมดแน่!!!!…
“ซึมเลยรึ?”
“……………………………………….”
“เห็น มะว่าจะทำให้แกสิ้นแต้มน่ะง่ายนิดเดียว…ฉันสามารถบอกคุณน้าได้แต่ไม่ทำ… จะป่าวประกาศให้คนทั่วโยนกจัตุรัสรู้ก็ได้แต่ฉัน…ไม่ทำ”
“……………………………………….
“เพราะ มันน่าเบื่อเกินไปและเป็นการสาวไส้ให้กากิน…ดังนั้นขอเตือนอีกครั้งว่า เลิกซะเถอะ…แกใช้วิธีนี้กับฉันไม่ได้หรอกเพราะคนที่จะล้มในท้ายที่สุดก็ คือแกเอง”
“ตลอดเวลาสินะ”
“หือ?”
“พี่เริ่มจับตาดูผมตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“…ตั้งแต่ แกกลับมาอยู่ที่นี่และฉันก็จับตาดูแกมาตลอด…มองเห็นการเปลี่ยนแปลง ทุกอย่าง…ก่อนที่จะได้กับสองพี่น้องวิชานาถแววตาของแกมีแต่ความน้อยเนื้อ ต่ำใจและเคียดแค้นในโชคชะตา…แกคงมีความตั้งใจที่จะยืนหยัดด้วยลำแข้งตัว เองไม่คิดพึ่งพาใครเพื่อให้พวกที่ดูถูกต้องหุบปากสนิทเป็นแน่…ยอมรับว่า ฉันชอบมองดวงตาคู่นั้นของแกและม่อนก็เช่นกัน…เธอมักจะหาเวลาไปนั่งดูแก บ่อยๆไม่ว่าจะตอนเรียนหรือกินข้าวในโรงอาหาร”
“ทำไมผมไม่รู้?”
“ใครเขาจะมาบอกแกล่วงหน้ากับเผยตัวให้รู้เล่า?…อีกอย่างน้องฉันคนนี้ก็ขี้อายจะตายไป…อุ๊บ!…พูดมากไปแล้ว”
“………………………………………….
““แต่เสียดายที่มันกลายเป็นอดีตและปัจจุบันแกเป็นได้แค่ไอ้ผู้ชายหื่นกาม…ฮืม–…คนมันมีความสุขขึ้นก็เป็นแบบนี้”
“แรง ไปแล้วนะครับ…ผมจะไม่มีสิทธิ์ได้รับความสุขอย่างใครเขาหรือ?…ผมมี ผู้หญิงมารักและช่วยเยียวยาความน้อยเนื้อต่ำใจกับคอยปลอบใจเวลาเจอ ปัญหา…พี่ศรเพทายจงรู้ไว้นะครับว่าผมไม่เคยเปลี่ยนความตั้งใจจากเมื่อ ก่อน”
“คำพูดนี้ฟังเหมือนดูดีแต่โคตรจะเห็นแก่ตัวสุดๆเลยว่ะ!!…ยกเอา แต่เหตุผลที่ดีต่อตัวเองมาคัดง้างโดยทำเป็นแกล้งลืมความชั่วบัดซบที่ซ่อน อยู่อีกด้าน…แกนึกว่าฉันเป็นเด็กสามขวบเรอะ?…ความสุขที่แกได้รับมันพัง ทลายไปจนเกือบหมดเพราะนิสัยไม่รู้จักพอของตัวแกเองนั่นแหละ!!!…คุณน้าภพ สมัยหนุ่มๆถึงจะเจ้าชู้แต่เมื่อเทียบกันแล้วยังห่างไกลแกเป็นโยชน์เพราะ อย่างน้อยท่านก็รู้จักหยุดและมีผู้หญิงที่รักจริงๆ…อยากให้ฉันยอมรับงั้น ก็จงตอบมาว่าสำหรับแกเนี่ยผู้หญิงคนนั้นมีอยู่จริงหรือเปล่า?”
…คำถามนี้เจ้าหล่อนเคยถามผมไปแล้วเมื่อกลางวัน…ใช่…ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้หรอกนอกจาก…
“มั่นใจแน่นะ?”
“เธอคือผู้หญิงที่ผมรักที่สุด”
“เอ–…แต่ฟังจากเสียงทำไมดูเหมือนไม่ค่อยมั่นใจ?”
“ไม่จริงครับและตอนกลางวันที่ผมตอบไม่ได้เพราะมัวแต่กลัวตาของพี่”
“ศกุนตลาใช่มั้ย?”
“…………………………………………..”
“งั้นบางทีฉันคงจะคิดมากเกินไปมั้ง?”
“?”
“ต่อให้ผู้หญิงพวกนั้นเต็มใจแต่ยังไงแกก็เป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจเพราะการรักเดียวใจเดียวคือคุณสมบัติของผู้ชายที่ดี”
“พี่ศรเพทายก็ไม่ต่างจากผม”
“อะไรนะ?”
“ผมรู้มาว่าพี่ก็ชอบจีบคนอื่นไปทั่วแถมเป็นผู้หญิงเหมือนกันซะด้วย”
“…ใครบอกแก?”
“ก็แม่ของพี่ไง”
“แต่ ฉันมีคติส่วนตัวคือจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนมีเจ้าของเด็ดขาด…หากรู้ภายหลัง ต่อให้สวยน่ารักสักแค่ไหนก็จะตัดสัมพันธ์อย่างไม่ลังเลแต่แกคืออะไร?…แฟน คนอื่นก็เที่ยวยุ่งไปทั่วแม้กระทั่งเมียพ่อตัวเองยังไม่ยกเว้น…บอกคำเดียว ว่าเลวทรามที่สุด!!!…แกขึ้นชื่อว่ามีแฟนแต่ฉันยังไม่คบกับใครจริงจัง แล้วจะบอกเหมือนกันได้อย่างไร?…อ่ะพอเถอะๆ…ฉันไม่อยากไล่ต้อนแกให้จนมุม ไปมากกว่านี้…เกิดทะลึ่งคิดสั้นฆ่าตัวตายขึ้นมามันจะเป็นภาระคนอื่น”
“ผมไม่อ่อนแอขนาดนั้น”
“ดี–…อยู่ให้ฉันสนุกนานๆหน่อยไม่งั้นน่าเบื่อแย่…อ้อ!!…เหตุผลของน้องฝนวันนี้แกเห็นว่าไง?”
“…ถ้าเป็นเธอ…พี่คงจะวางใจได้”
(“เพราะ…ทุกคนจะมีแต่ความสบายใจไม่ว่าจะป้าเอ็มหรือพี่เซคไงคะ”
“อะไรนะ?”
“น่าสน…พี่ชักอยากจะรู้แล้ว”
“หนูฝนบอกหน่อยซิว่ามีประโยชน์ยังไง?”
“ฝนจะไม่ให้เกิดเรื่องที่ผิดต่อสัญญาของคุณยายค่ะ…บอลจะพาผู้หญิงอื่นมานอนค้างอ้างแรมไม่ได้”
“ถ้าอยู่ข้างนอกหรือกลับไปนอนที่บ้านนั้นล่ะ?”
“หนูจะไปลากคอกลับมาเอง”
“ได้ยินว่าไอ้หมอนี่มันแวบเก่งไม่ใช่เหรอ?…ต้องมีรอดหูรอดตาไปบ้าง”
“ฝนมีเพื่อนเยอะค่ะ…บอลไปไหนมาไหนไม่มีทางตกสำรวจ…พบอะไรเห็นอะไรพวกเขาจะรีบรายงานมาทันที”
“หา!?”
“เธอเงียบซะ!!”
“แล้วพี่เซคก็วางใจได้ว่าบอลจะไม่กล้าล้ำเส้นกับป้าเอ็มเพราะหนูกับพี่แคทอยู่ด้วย”
“…………………………………………”
“จะว่ายังไงคะ?”
“…………………………………………”
“…………………………………………”
“ตกลง…จะไม่มาอยู่บ้านจัตุรัสชุมนุมก็ไม่มีปัญหาอะไร…เอาตามนี้นะคะคุณแม่เพื่อความสบายใจของทุกคน”
“…ก็ได้”)
“น้องฝนกล่อมฉันซะอยู่หมัด…ไม่มีอะไรจะเถียง”
“ก็ดีครับ…อื๋อ?”
“มีอะไร?”
“เปล่า…เปล่าครับ”
(เมื่อกี้มันเสียงอะไรวะ?)
“โอ้ยยยยยย”
“พี่…จะบอกผมหน่อยได้ไหมว่าตกลงแล้วพี่กำลังทำอะไรอยู่กันแน่?”
“อยาก…อยากรู้เหรอ?…หึๆ…รู้แล้วแกอาจจะยิ่งฟุ้งซ่านหนักกว่าเก่านะ”
“รึ…รึว่า…”
“คิดเอาเองเหอะ”
“เดี๋ยวก่อน!!”
“………………………………………….”
“อะไรของแม่คนนี้?”
…อีกสิบนาทีจะห้าทุ่มผมคุยกับพี่ศรเพทายเสร็จก็ลงไปข้างล่างเพราะได้ยินเสียงแปลกๆคล้ายว่ามีคนเดินอยู่ในบ้าน…
“เพื่อความสบายใจน่า–…แต่…แต่บรรยากาศมันชวนสยองยังไงก็ไม่รู้”
“………………………………………”
“อย่าหลอกตัวเองสิไม่มีอะไรหรอกน่ะ!!!…เอ๊ะ?”
(ไฟในห้องน้ำ!?…ก็จำได้ว่าตอนหัวค่ำเราปิดแล้วนะ?)
“อื๋อ?”
“………………………………………”
“ปิดแล้วนี่–…เอ้า!!”
“………………………………………”
“เอ๋?”
…พอ หันหลังกลับไฟก็ติดขึ้นมาใหม่ทุกครั้ง!?…ผมพยายามคิดว่าสวิทซ์มันคงชำรุด ถึงได้เด้งขึ้นเอง…ผีเผออะไรไม่มีจริงเป็นแค่จินตนาการเท่านั้น…
“บ้านมือสองก็อย่างนี้แหละ…พรุ่งนี้เรียกช่างมาซ่อมก็สิ้นเรื่อง”
“………………………………………”
“เอ้า!?…ก็อกน้ำเป็นห่-อะไรอีกวะ?…อย่ามาล้อเล่นนะโว้ย!!!”
“………………………………………”
“ผ้าอุดซะเลย…นี่!!”
“………………………………………”
“มันชักจะพิกลๆยังไงก็ไม่รู้…เฮ่ย?”
(ประตูบ้านเปิดอ้าซ่าเลย!?…เป็นไปไม่ได้ที่จะลืมใส่กลอนเพราะเราคือคนที่ทำด้วยตัวเองเมื่อช่วงหัวค่ำ!!!)
…เหตุการณ์ ประหลาดเช่นจู่ๆไฟห้องน้ำก็ติดขึ้นมาเองทั้งที่เพิ่งปิดสวิทซ์กับมือ,น้ำไหล ออกจากก๊อกในครัวโดยไม่มีใครไปแตะต้อง,กลอนประตูบ้านคลายล็อคเองอย่างไม่มี ปี่มีขลุ่ย…หากเป็นในหนังสยองขวัญที่เคยดูมันก็จะเป็นสัญญาณเตือนว่านี่ คือปรากฏการณ์ “ผีหลอกวิญญาณหลอน!!!!” หรือก็คือ “ผี” กำลังมาหลอกคุณแล้ว!!?…
“ป้าเอ็มก็จัดของให้เราไหว้เจ้าที่เจ้าทางกับบอกกล่าวแล้วนี่…ไม่มีร่องรอยการบุกรุกซะด้วย”
“คิก”
“ใคร…ใครน่ะ?”
“…………………………………………”
“ฉันถามว่าใคร?”
“…………………………………………”
“เสียง…ตะ…ตะ…ต้องเป็นเสียงลมพัดหน้าต่างแน่…ไม่มีปัญหา…ปิดมันซะ…ปิด”
(เพล้ง!!!)
“ว้ากกกกกกกกกกกก…ช่วยด้วยๆๆ…พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย”
“………………………………………..”
“ไอ้เวรเอ๊ย!?…ตกใจหมดที่แท้ก็แก้วหล่นจากโต๊ะ…เฮ้ย!!!”
…ใคร ก็ได้ช่วยบอกทีว่าสิ่งที่เห็นอยู่ในขณะนี้มันเป็นภาพลวงตา!!!!!!… นะ…นี่…นี่กู…กู…กูกำลังเจอ…อะไร?…ผู้หญิง…ผู้หญิงผมยาวใบ หน้าเละเทะมีเลือดไหลออกจากนัยน์ตา,จมูกกับปาก!!!?…
“………………………………………..”
“………………………………………..”
“ช่วยด้วยยยยยยยยยยย~~…ผีหลอก!!!!”
“………………………………………..”
“เปิด…เปิดสิวะ…โธ่ว้อย!!!”
“………………………………………..”
“พะ…พังออกไปเลย!!!!…ว้ากกกกกกกก–”
“ว้าย!!…อะไรน่ะ?”
“ฝน!!!”
“เกิดอะไรเหรอ?…อุ๊ย!?”
…ผม ตัดสินใจขั้นเด็ดขาดด้วยการยกตีนถีบประตู…ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงมันผุดขึ้นมา จากไหนถีบผลัวะเดียวเท่านั้นและร่างของผมก็ถลำออกไปข้างนอก…
“บะ…บ้านนี้มีผี!!…ฉะ…ฉันเพิ่งจะเจอเมื่อกี้!!!…ฉันโดนผีหลอกโว้ยยยยยยยยยยยยยย~~”
“จะเป็นไปได้ยังไง?”
“จริงๆ…ผะ…ผู้หญิงยืนอยู่ในห้องรับแขก…หน้าตาเละเทะแถมมีเลือดเต็มไปหมดเลยด้วย”
“ไม่เห็นมีใครเลย?”
“ผมไม่โกหกพี่แคทนะ!!…บ้านหลังนี้มีผีแน่ๆ…จู่ๆหลอดไฟก็ติดขึ้นเองน้ำไหลจากก็อกเองแถมกลอนประตูก็เปิดเองด้วยครับ!!!”
“………………………………………..”
“………………………………………..”
“พี่จะเข้าไปดู…รอกับฝนที่นี่”
“………………………………………..”
“กลัวมากเลยเหรอ?”
“โอ๊ะ!!…ฉะ…ฉันขอโทษ!!!”
“แหม~~…ไม่ต้องผละเร็วขนาดนั้นก็ได้!!”
…ผม พังประตูออกมาได้ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่พี่แคทและฝนมาถึงซึ่งไม่รู้ว่าพวก เธอมาทำอะไรเอาเวลาป่านนี้แต่ที่แน่ๆผมกอดฝนเข้าไปซะเต็มรักเลย…
(ช่วยไม่ได้ก็คนมันกลัวนี่หว่า!!!!)
“บอลไม่เหมาะที่จะอยู่บ้านหลังใหญ่นี้เพียงคนเดียวจริงๆด้วย…ฝนมาแล้ว!!”
“เห?”
“ฝนกับเจ๊จะมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไปจ้ะ”
“ไหง…ถึงเร่งด่วนนัก?”
“อือ–…ที่จริงก็จะรออีกสองสามวันน่ะนะแต่พอคิดอีกที…เค้าอยากมาดูแลตัวเองเร็วๆ”
“…เป็นเพราะ…”
“ไม่เกี่ยวกับพี่เซคหรอก”
“พี่แคท…”
“ทุกอย่างปกติ…เธอคงตาฝาดไป”
“ไม่…ไม่จริง!!!…เมื่อกี้ผมเห็นผีตัวเป็นๆเต็มสองตาเลยนะแล้ว…แล้วมันหายไปไหนเล่า?”
“เลิกกลัวในสิ่งที่ไม่มีจริงได้แล้ว…ฉันกับฝนมาอยู่ด้วยยังจะมีอะไรต้องกังวลอีก?”
“แต่…”
“พี่ตรวจสอบทุกอย่างแล้ว…ก็อกน้ำก็ไม่ได้ชำรุดจะมีแต่ประตูหน้าบ้านนี่แหละที่เจ้าของเขาทำเอง”
“………………………………………”
…พี่แคทเดินผ่านผมไปหยิบกระเป๋าสองใบเข้ามาวางที่โซฟารับแขกส่วนฝนขอตัวเข้าห้องน้ำ…
“ยังไม่ได้เอาของมาเยอะนักหรอกแต่จะค่อยๆทยอยขนทีหลัง”
“…สาว่ายังไงบ้างครับ?”
“ก็ไม่พูดอะไรมากแค่บอกว่าช่วยดูแลบอลให้ด้วย”
“………………………………………”
“ปกติจริงๆด้วย…ไม่มีอะไรๆ…ผีลองกล้าโผล่มาสิฝนจะไล่เตะให้กลิ้งลงหลุมไม่ทันเชียว…นะเจ๊?”
“………………………………………”
…ค่อยยังชั่ว…มีสองคนนี้มาอยู่เป็นเพื่อนผมก็สบายใจขึ้นมามากเลย…
“ขึ้นชั้นสองไปทางซ้ายมีห้องว่าง…เธอกับพี่แคทก็นอนที่นั่นล่ะกัน”
“มีเตียงป่ะ?”
“ยังไม่มีแต่ทำความสะอาดแล้ว…เอ่อ…”
“เค้ารู้ว่าใครมาทำความสะอาดน่าแต่คืนนี้จะไม่นอนห้องนั้น”
“เบาะนอนก็มี”
“ไม่เอา”
“แล้วเธออยากจะนอนที่ไหน?”
“ฮี่!!”
…………………………………………………………………………………………………………………..
“หึๆ…ไม่รู้มาก่อนนะเนี่ยว่าเจ้านั่นมันกลัวผีขึ้นสมอง…ทำดีมาก”
“แต่ดิฉันยังอ่อนหัดเจ้าค่ะ…หากเป็นคุณหนู…”
“ไม่ๆๆ…แค่ นี้ฉันก็สะใจแล้วส่วนน้องแคทน่ะสบายใจได้…รับรองไม่พูดหรอกเพราะเธอรู้ เหตุผลของม่อนว่าที่ทำไปก็เพื่อเอาคืนไอ้คนที่กล้าเสียมารยาทกับฉัน…ทั้ง ผลักไสทั้งปาสมุดทิ้งต่อหน้าก็สมควรที่ม่อนจะโมโหละ”
“คุณหมอ”
“จ๊ะ?”
“เปิดไฟเขียวให้สักทีสิคะ”
“แค่นี้ก่อนนะไหม…ฝากดูม่อนด้วย”
“วา~~…กางเกงในแบบผูกเชือกซะด้วย”
“เธอนี่…มือเบาจัง…ถึงว่าเวลาฉีดยาคนไข้ถึงชมว่าแทบจะไม่เจ็บเลย”
“งั้นหรือคะ?”
“จ้า!!”
“เหลือแค่ยกทรงนะคะ”
“ขอบใจที่เมื่อกี้ช่วยถ่ายรูปให้”
“ส่งไปให้…ผู้ชายหรือเปล่าคะ?”
“อื้อ!”
“คนรัก?”
“บ้า!!…ใช่ซะที่ไหน?…คนที่หมอเกลียดต่างหาก”
“?”
“อย่าสนใจเลย…ว่าแต่เธออยากได้อะไรตอบแทนล่ะจ๊ะ?”
“ขอแชะรูปหมอสักรูปนะคะ…สัญญาเลยค่ะว่าจะเก็บไว้อย่างดีไม่ให้ใครดูแน่รับรองค่ะ”
“เอางี้!…หมอจะใส่ไอ้นี่”
“หน้ากากแฟนซี?”
“จะให้ถ่ายก็ได้แต่หลังจากที่พิมพ์เลียจนหมอเสร็จ…โอเค?”
“แล้วจะต้องเลียให้พิมพ์ด้วยนะคะ”
“ไม่พลาดแน่นอน”
“ถ่างขาออกอีกนิดนึงค่ะ”
“อืมมมมมมมมมมมม…ลิ…ลิ้นเธอไวจัง…อู๊ยยยยยยยยยยยยย…สมกับที่หมอแอบเล็งเธอไว้”
“พิมพ์ก็ดีใจค่ะที่คุณหมอจับตามอง”
“โอ้ว!!…สะ…เสียวจังเลยตรงนั้น…อือออออออออ…แล้ว…แล้วทำไมพิมพ์ถึงไม่คบผู้ชาย?…อึ๊ยยยยยยยยย”
“เมื่อก่อนก็เคยคบๆบ้างนะคะแต่ปัจจุบันเบื่อแล้ว…ขออยู่เป็นโสดไม่แคร์ใครไปเรื่อยๆดีกว่า”
“ฮิๆๆ…คะ…ความคิดเราสองคนนี่ไปด้วยกันได้นะจ๊ะ…อือออออออออออ…รับรองคืนนี้คุยกันยาวแน่”
“ค่ะคุณหมอ”
…ที่ ห้องสูทของโรงแรมแห่งหนึ่ง…ศัลยแพทย์สาวในสภาพเปลือยเปล่าสวมหน้ากากแฟนซี สีแดงสดกึ่งนั่งกึ่งนอนกับแหงนหน้ามองเพดานและเงยศีรษะไปข้างหลังที่เป็น หน้าต่างพลางเอ่ยเบาๆว่า…
“คืนนี้พระจันทร์สวยมาก…”
……………………………………………………………………………………………………………………..
…รุ่งขึ้นเวลาเจ็ดโมงเช้า…
“อา–…ช่างเป็นอะไรที่นุ่มเนียนและก็หอมเหลือเกิน”
“………………………………………..”
“หน้าอกสวยมาก…หัวนมก็ชูชัน…อื๋อ?”
“………………………………………..”
“เฮ้ย!!?…จุกใครวะเนี่ย?”
“หืมมมม~~~”
“เธอ!!…ทำไมเธอ?”
(ฝน มานอนหลับอยู่ข้างๆเราได้ยังไงกัน!?…แถม…แถมใส่เสื้อนอนไม่ติดกระดุม เห็นหัวนมวับๆแวมๆและท่อนล่างก็นุ่งกางเกงในแค่ตัวเดียว!!!)
“ลืมเหรอที่รักจ๋า~~”
“อย่าเรียกแบบนั้นสิ…เธอ…”
“ก็เมื่อคืนเค้าบอกตัวเองอยู่ใช่มั้ย?”
“!?”
(“หะ…ห้องของฉัน?…เป็นไปไม่ได้หรอก!!”
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้…เตียงก็ออกจะกว้างตัวเองนอนคนเดียวมันขี้โกงนะ”
“ถามพี่เธอซะก่อนเถอะว่ายอมหรือเปล่า?”
“…มีกุญแจห้องคุณป้าไหม?”
“ไม่มีครับ…ท่านจะให้ผมไว้ทำไมล่ะ?”
“…งั้นหรือ?”
“อย่ารบกวนป้าเอ็มเลยพี่”
“งั้นเราก็ไปนอนห้องตรงข้ามสิ”
“ไม่เอา!…หนูจะนอนห้องนี้”
“ฝน!!”
“พี่…บอลเพิ่งโดนผีหลอกมานะคะเพราะงั้นเขาต้องกลัวอยู่แน่…หากไม่มีหนูอยู่ด้วยแล้วเกิดเหตุอะไรขึ้นมายังจะมีหน้าไปบอกสาได้เหรอ?”
“เอาสามาอ้างอีกแล้ว…เหตุผลก็ฟังไม่ขึ้น…ไม่ได้!!”
“ถ้าเจ๊กังวลนักงั้นก็คอยอยู่เป็นกันชนสิจ๊ะ”
“……………………………………….”
“เดี๋ยวก่อนๆ…จะถามกันสักคำบ้างมั้ยเนี่ยว่า…”
“ก็ได้…หากฉันยังไม่เห็นด้วยต่อไปมีหวังคืนนี้ไม่ได้นอนพักผ่อนกันพอดี”
“เฮ่!!”
“เธอน่ะ…”
“ครับ!…จะให้ผมนอนที่พื้นหรือ?”
“บอลนอนริมฝั่งนี้แล้วพี่จะนอนตรงกลางเอง”
“อ๋า!?…เจ๊ขี้โกง!!”
“เงียบนะ!!…ฉันไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝงอย่างที่เธอเข้าใจเลยสักนิด…ยอมทำตามที่ขอแล้วเพราะงั้นอย่าพูดมากอีก!!!”
“อือ~~”)
“แล้วพี่แคทไปไหน?”
“ทำกิจวัตรตอนเช้าอยู่ล่ะมั้ง?”
(หมายถึงซ้อมฟันดาบน่ะรึ?…ก็ไหนว่าถูกอานิภายึดไปแล้วไง?)
“เค้าพึ่งจะได้นอนข้างๆตัวเองก็ตอนที่เจ๊ตื่นแล้ว”
“ชะ…ช่วงที่หลับฉันได้เผลอทำอะไรเธอไปบ้างหรือเปล่า?”
“เยอะแยะ!!”
“ห๊า!?”
“ที่สำคัญก็คือตัวเองนอนซบอกเค้า~~”
“มะ…ไม่จริง!!”
“จริง!!”
“ไม่เชื่อ!!!”
“เชื่อดิ!”
“อุ!…มีหวังโดนพี่แคทยำเละแน่!!!”
“ก็อย่าพูดออกไปซี่!!…เป็นความลับของเราสองคน…ฮิๆๆ…เดี๋ยวจะลงไปทำอาหารเช้าให้นะ”
…แค่คืนแรกก็เกิดเหตุมหัศจรรย์ขึ้นเสียแล้ว!?…ผมเดินใจลอยลงมาข้างล่างจึงแทบไม่รู้ตัวว่าถึงหน้าห้องน้ำ…
“เฮ้อ!!…ต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะนี่?…อายุเพิ่งแค่ 19 แต่มันถึงเวลาต้องถอดเขี้ยวเล็บซะแล้วรึ?”
“หากมันเป็นแบบนั้นได้ฉันจะขอแสดงความยินดีจากใจจริงเลย”
“พี่แคท!?”
…นี่ก็อะไรอีก?…สาวเจ้านุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวมายืนอยู่ข้างหลังโดยที่ผมไม่ทันรู้ตัวและในมือขวาถือดาบคงโมเคียวเมด้วย…
(ตกลงมันยังอยู่ใช่มั้ยเนี่ย!?)
“อะไร?”
“………………………………………….”
“………………………………………….”
“พะ…เพราะสารรูปของพี่นั่นแหละที่จะทำให้ผมฟุ้งซ่าน”
“…แข็งแล้วเหรอ?”
“อึย!!”
“พี่เข้าใจว่าเธอกำลังหื่นแต่เมื่อคืนเพิ่งตกใจจนขวัญหนีมานะ…มันจะไม่เกินไปหน่อยหรือ?”
“ถ้าเปรียบกันแล้วผมว่าพี่เวลานี้น่ากลัวกว่าผีอีก”
“หากฉันคิดจะใช้ไอ้นี่จิ้มหลังเธอจริงๆก็ไม่มีทางพลาด”
“ใช่สิ!!…ก็พี่โกรธเกลียดผมมากนี่”
“ถูกต้อง…ฉันทั้งโกรธทั้งเกลียดและก็ผิดหวังในตัวเธอมากแต่ถ้าลองนึกถึงอนาคตที่เธอจะต้องเผชิญแล้วฉันก็เปลี่ยนเป็นสงสารทันที”
“สงสาร?”
“ในเมื่ออีกฝ่ายคือพี่เซคแล้ว…โทสะของฉันวันนั้นก็กลายเป็นของเด็กน้อยไปเลย”
“พี่ แคทไม่ต้องมาทำเป็นห่วงใยหรือเวทนาอะไรผม…เชิญไปเข้าพวกกับยัยหมอบ้าอำนาจ แล้วก็รุมกระทืบผมให้จมดินเถอะ…แบบนี้มันคงจะสะใจคอซาดิสต์อย่างพวกพี่มาก ล่ะกระมัง?”
“บอล!!!”
“จะทำไม?”
“ปากพาจนนัก!…ด่าพี่ๆยังทนได้แต่กับพี่เซคนั้นไม่สมควรอย่างยิ่ง!!”
“ช่างเคารพยกย่องกันดีเหลือเกิน…หึ!!…เป็นเทวดานางฟ้าเรอะถึงด่าว่าไม่ได้?”
“…จะเอาอย่างนี้จริงๆหรือ?”
“?”
“พบกันครั้งแรกพี่เซคก็ประกาศตัวชัดเจนว่าเป็นศัตรูกับเธอแต่เธอก็ยังคิดจะผลักพี่ให้กลายเป็นศัตรูอีกคนใช่ไหม?”
“………………………………………..”
…………………………………………………………………………………………………..
…ตัวอย่างในตอนหน้า…
“บอลจะไปมีผู้หญิงกี่คนพี่เซคไม่สนใจหรอกแต่อย่ามายุ่งกับแม่ของเธอเท่านั้นและนั่นคือสิ่งที่เราต้องป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น”
“หนูถามจริงๆเลยนะ…พี่สงสัยบอลใช่มั้ย?”
“…ทุกขณะจิต”
……………………………………………………
“คนที่พี่เซคเกลียดจะไม่มีวันได้เกิดอีก…ต่อให้มีตำแหน่งใหญ่หรือรู้จักคุ้นเคยสักแค่ไหนแต่เธอก็จะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น”
……………………………………………………
“นายหญิงสั่งให้ศิมาบอกว่าถึงเวลาที่นายท่านจะต้องทำหน้าที่ผู้นำรุ่นที่สามแล้วค่ะ”
“ให้ไปพบกับคนๆนี้?”
“พูดง่ายๆก็คือไปแนะนำตัวให้เขารู้จักน่ะค่ะ”
……………………………………………………
…………………………………………………………………………………………………..
…ตอนนี้นายบอลกำลังอยู่ในช่วงดวงตกจึงแห้งแล้งสาวๆเหมือนอากาศเดือนเมษาครับ…ตอนหน้าคงจะต้องงัดเอาความทรงจำเก่าๆมาใช้…
