ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 63
“ต่อจากนี้ลูกฝนจะต้องเปิดเกมส์รุกให้มากกว่าเดิมแต่อย่ารีบร้อนผลีผลาม”
“แต่อีกไม่กี่วันบอลก็จะกลับโยนกจัตุรัสและที่นั่นมีพี่อ๋อมกับเจ้าป้อมรออยู่นะคะ…ป้าเอ็มต้องหาโอกาสให้สองคนนั้นได้อยู่ใกล้ชิดกับบอลแน่ๆเลย”
“ฮื๊มเชื่อแม่ซี่!!…ไม่สำเร็จง่ายๆ…ลูกฝนนำหน้าหนูอ๋อมกับหนูป้อมไปตั้งหลายช่วงตัวแล้ว
จะต้องกลัวอะไรล่ะ?…ถ้าสองคนนั้นคิดจะรวบหัวรวบหางบอลตั้งแต่วันแรกที่เจอก็เรียกว่าฆ่าตัวตายชัดๆ”
“ที่ว่าหนูนำหน้าพี่อ๋อมกับเจ้าป้อมน่ะมันคืออะไรคะ?…ได้อยู่ด้วยกัน…เป็นเพื่อนเล่นมาตั้งแต่เด็กและมีสัญญาว่าจะแต่งงานใช่มั้ย?”
“…ลูกฝนยังอ่อนหัดเรื่องความรักจริงๆด้วย”
“เอ๋?”
“แม่เคยบอกใช่ไหมว่าบอลน่ะเหมือนพ่อของเขาตรงที่ชอบผู้หญิงนิสัยอ่อนหวานช่างเอาใจ?…ลูกฝนต้องอาศัยโอกาสคือได้อยู่ใกล้ชิดในบ้านหลังเดียวกันทุกวันสร้างความสนิทสนมไว้เนื้อเชื่อใจกับจุดแข็งในตัวเองคือทักษะงานบ้านงานเรือนและฝีมือทำอาหารที่แม่สอน…บอลรู้จักลูกฝนดีแต่ไม่คุ้นเคยกับลูกสาวป้าเอ็มเพราะจากกันมานานมาก…หนูอ๋อมกับหนูป้อมน่ะแทบจะต้องเริ่มต้นจากศูนย์แต่ลูกฝนไม่ใช่”
“แม่พูดถูกทุกอย่างเลยจ้ะ!!…วิธีนี้สินะที่ทำให้ป้อยอมสยบราบคาบมาแล้ว?”
“แฮ่ม!!…ก็นะ…ผู้ชายร้อยทั้งร้อยยังไงก็ต้องชอบผู้หญิงที่เป็นแม่บ้านแม่เรือนมีเสน่ห์ปลายจวัก…แม่ยังคิดไม่ออกเลยว่าหนูอ๋อมที่หัวแข็งไม่ยอมใครแถมอารมณ์ร้ายมือไวตีนหนักแบบนั้นจะเอาวิธีอะไรมามัดใจบอลได้ส่วนหนูป้อม?…อืม–…ลูกฝนก็รู้ว่ายังใช้คำนำหน้าว่าเด็กหญิงอยู่เลย”
“แต่หนูจะไม่มีทางประมาทหรอกค่ะเพราะยัยตัวกะเปึ๊ยกก็คอยเฝ้ามองบอลตาเป็นมัน…ฮึ!!”
“ใช่แล้วจ้ะลูก…ความประมาทเป็นหนทางสู่ความพินาศ…ขนาดพวกเรายังรู้แล้วทำไมป้าเอ็มจะไม่รู้จักลูกสาวตัวเอง?…ดังนั้นจะต้องมีแผนการอันน่ากลัวซ่อนอยู่แน่!!…สำหรับความใจไม่กล้าของบอลก็ไม่ถือว่าแปลกเพราะจะให้เขาเปลี่ยนความรู้สึกจากพี่น้องมาเป็นคนรักทันทีนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้…ต้องให้เวลาเขาปรับตัวกับเตรียมใจบ้าง”
“ฝนต้องทำยังไง?”
“สร้างโอกาสให้บอลต่อไปเรื่อยๆ…ใช้วิธีที่แยบยลหลากหลายไม่ซ้ำซากให้ถูกจับทางได้แต่ต้องเป็นธรรมชาติไม่ดูเชิญชวนจนเกินงามเพราะจะโดนมองเป็นผู้หญิงไม่ดี…น้ำหยดลงหินสักวันหินยังกร่อนได้นับประสาอะไรกับใจของคนเราที่เปราะบางกว่ามากมายนัก?
……………………………………………………………………………………………………………………….
…และในขณะเดียวกัน…
“กุนหรือสามาเห็นตอนนี้รู้ผมโดนตบฉาดใหญ่แหงๆ…อยู่ในม่านรูดสองต่อสองและพี่แคทกำลังถอดเสื้อผ้า”
“…พี่กุนไม่ว่าแน่นอนแต่สานี่ไม่แน่…”
(เอ–…พี่แคทดูมีความมั่นใจว่าหากกุนมารู้ภายหลังก็จะไม่เกิดปัญหา!?)
“หน้าอกพี่…เท่าไหร่ครับ?”
“…34”
“แม่คุณเอ๊ย~~”
…ทุกทีเห็นเต้านมวับๆแวมๆพอให้คึกคักแต่นี่จะๆเต็มสองลูกตา(แม้จะดูผ่านกระจกก็เถอะ)และทรวดทรงองค์เอวของพี่แคทก็ช่างทรมานใจชายอย่างแสนสาหัส…ถึงจะเป็นลูกพี่ลูกน้องแต่มาแก้ผ้าให้ดูกันต่อหน้าอย่างนี้ไอ้น้องชายจะยอมสงบนิ่งเฉยๆเป็นไม่มีทาง!!!!…ท่อนเนื้อกลางหว่างขาเริ่มแข็งขึ้นเรื่อยๆจนดันกางเกงนูนเป็นท่อนยาวเป็นลำแข็ง…ผมพยายามเอามือกดมันไว้แต่ดูจะไม่ได้ผลเอาเสียเลย…
“ก็ปล่อยมันออกมาสิ…ไม่อึดอัดรึ?”
“…………………………………………”
“ความรู้สึกไวจัง…แค่เห็นนมพี่ก็ควยแข็งซะแล้ว!?”
“!!!!”
…ไม่บ่อยครั้งที่หญิงสาวผู้วางตัวที่ดีทั้งมารยาทและคำพูดอย่างพี่แคทจะหลุดคำว่า “หี” หรือ “ควย” ออกมาแต่เมื่อพูดให้ได้ยินทีไรผมก็รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟวิ่งมาซ็อตเข้าร่างให้ขนลุกซู่ทุกคราไป…พี่แคทรวบผมมัดขมวดเป็นปมและรูดซิปกระโปรงลงระหว่างนั้นเธอก็ถามคำถามชวนอึ้งอีก…
“เธอชอบผู้หญิงหีใหญ่ๆหรือเปล่า?”
“ขะ…ขอ…แค่พอประมาณดีกว่าครับ”
“แล้วของพี่เป็นยังไง?”
“ไม่ค่อยเห็นเพราะพี่นุ่งกางเกงในอยู่”
“ถ้างั้น…”
“!?”
…พี่แคทเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าจากนั้นทำท่าจะดึงขอบกางเกงในลงเล่นซะเอาผมแหกปากร้องเสียงหลง…
“เอา…เอาจริงเรอะ?”
“…รึจะไม่ดู?”
“ดะ…ดะ…ดูครับ”
(ฮูย!!!…เป็นวาสนาของเราแล้วใครจะปฏิเสธให้โง่?…ให้ถูกต่อยจนหน้าเละก็ยอมวะ!!!!)
“ไม่…ไม่ต้องรีบ…ถอดช้าๆ…ช้าๆจ้ะคนสวย…อู๊ย~~…ไหงฐานลับมันถึงได้อวบอูมอลังการอย่างนั้น?…บะ…บุญตาของผมเหลือเกิน”
“………………………………………..”
…และแล้วผมก็ได้ยลโฉมอวัยวะเพศของลูกพี่ลูกน้องผู้เย็นชาวัยยี่สิบสอง…โอวววววววววววว…หัวใจเต้นถี่ยิบเหมือนใกล้จะหลุดกระเด็นออกมาข้างนอก…เนินเนื้อของพี่แคทที่มีขนสีดำขลับพอประมาณไม่มากไม่น้อยอยู่ห่างจากหน้าผมแค่คืบกว่าๆเท่านั้น…
“ไม่…ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าเคยผ่านควยมาแล้ว?”
“ใช่…พี่เคยมีอะไรๆกับผู้ชาย…แน่ะ!!…แลบลิ้นออกมาจะทำอะไร?”
“คือ…”
“ดูแต่ตามืออย่าต้องลิ้นห้ามแลบย่ะ!!!”
…โธ่เอ๊ยไม่น่าใจร้อนเลยกูเห็นมั้ยไก่ตื่นจนได้!!!!…หญิงสาวผมยาวก้าวขึ้นเตียงเดินข้ามไปอีกฝั่งแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวพาดไหล่…อา–…บั้นท้ายของเธอก็งามหยดขาวผ่องปานลูกท้ออวบน้ำ…ผู้ชายคนไหนจะโชคดีไปกว่าผมอีกเป็นไม่มีอีกแล้ว…
“หันกลับไป”
“เอ๋?”
“เมื่อกี้ยกให้แต่ต่อไปถ้าเธออยากจะดูก็ให้ดูทางกระจก”
…หญิงสาวเริ่มอาบน้ำชำระร่างกายโดยไม่ปิดประตูห้องส่วนผมก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งได้แต่นั่งกุมเป้าด้วยความอึดอัดทุกข์ทรมาน…แม้จะเป็นพี่เป็นน้องกันแต่ให้พามาที่โมเต็ลกับแก้ผ้าแก้ผ่อนแอ่นนมแอ่นหีให้ดูชัดๆแบบนี้มันคือการ “ให้ท่า” กันอย่างไม่ต้องสงสัย…
(สถานที่พร้อมสรรพบรรยากาศเป็นใจสาวเจ้าก็ให้ท่าแต่ลองหยั่งเชิงดูอีกครั้งดีกว่า)
“พี่ครับ”
“จ๊ะ?”
“ตอนมีอารมณ์ทำยังไง?”
“ก็ช่วยตัวเองสิ…ใช้นิ้วเขี่ยหีเขี่ยแตด”
“โอ…”
“แต่ไม่กล้าใช้ของปลอม”
“งั้นก็ลองของจริงไปเลยสิครับ”
“พี่จะไปหาที่ไหนล่ะ?…ผู้ชายก็ไม่มี”
(ตอนนี้แหละ!?…เอาวะตายเป็นตาย!!!!)
“ปะ”
“?”
“ปะ…เป็น”
“อะไร?…พูดมาชัดๆ”
“เป็น…เป็น…”
“อะไรของเธอเนี่ย?”
“……………………………………….”
(พูด…พูดสิโว้ย!!!…อึกๆอักๆอยู่นั่น)
“……………………………………….”
“เป็น…เป็นผมได้มั้ยครับ?”
“ว่าไงนะ?”
…พี่แคทถือฝักบัวค้างไว้และหันขวับมาที่ผมทันที…ตายล่ะวาเธอจะฟ้องกุนหรือเปล่านี่!?…เราทั้งสองคนไม่พูดไม่จาอะไรกันไปพักหนึ่งและน้ำเสียงของหญิงสาวผมยาวนั่นเองที่ทำลายความเงียบนั้น…
“ที่…บอลพูดออกมา…รู้ไหมว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน?”
“รู้ครับแต่คงไม่มีทางเป็นไปได้เพราะพี่จะไม่มีวันทรยศกุนและพวกเราก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน?”
“……………………………………….”
…พออาบน้ำเสร็จพี่แคทก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวก่อนจะออกมานั่งที่เตียงพลางสั่งให้ผมหันหน้าสบตากับเธอตรงๆ…เอ–…ผมถามเจ้าหล่อนหลายครั้งแล้วว่ารอยแผลที่หัวไหล่ขวานั้นได้มายังไงกับตอนไหนแต่ก็ไม่เคยได้รับคำตอบเลย!?…ถามฝนๆก็เอาแต่ส่ายหน้าลูกเดียว…
(รอยแผลก็ไม่เตะตาจนดูน่าเกลียดนักซึ่งคงเพราะเหตุผลนี้ล่ะมั้งพี่แคทถึงไม่ใส่ใจที่จะปกปิดมัน!?)
“บอลตั้งใจแน่วแน่ว่าจะกลับโยนกจัตุรัสจริงๆใช่มั้ย?”
“…ครับ…เพื่อต้องการจะรู้ความจริงจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้…ผมเตรียมใจไว้เรียบร้อยแล้ว”
“พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าที่นั่นจะมีอะไรรอเธออยู่แต่ดีแล้วที่ตัดสินใจได้”
“………………………………………….”
“แล้ว…ตอนนี้เล่า?”
“?”
“เรื่องเครียดๆเอาไว้ทีหลัง…เธอก็ไปอาบซะสิ”
“ทำไม…ทำไมผมจะต้อง?”
“เพราะตัวเธอเหม็นเหงื่อ”
“ก็ผมไปช่วยพวกรุ่นพี่ตัดต้นไม้มานี่ครับ”
“รู้แล้วน่ะ…กลิ่นจากเสื้อคลุมเธอน่ะหึ่งเลย”
…ผมถามย้ำอีกครั้งให้แน่ใจซึ่งญาติสาวผู้พี่ก็พยักหน้า…เอาก็เอาวะอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด!!!!…
(เดินหน้าต่อไปจนกว่าจะพบทางสว่าง!?)
“…………………………………………”
“…………………………………………”
“ไม่ปิดประตู…พี่จะดูเธอมั่ง”
“เฮ้!?”
“ทีพี่ยังไม่ปิดเลย…อย่าเอาเปรียบกันสิ”
“แต่…”
“เธอเห็นชัดมากๆโดยเฉพาะตอนที่พี่ถอดกางเกงในให้ดู…จ้องซะตาแทบถลนลิ้นก็แลบยาวจะเลียหีอีกต่างหาก”
“………………………………………..”
“อือ–”
“นี่พี่!!…มองตรงๆเลยเรอะ?…ผมขาดทุนนี่นา!?”
(ทีตัวเองสั่งให้เรามองกระจกห้ามดูตรงๆ)
“ไม่ๆ…ยังไงงานนี้บอลก็มีแต่ได้กำไรไม่มีขาดทุน…หันหน้ามาทางนี้…เป็นผู้ชายจะอายอะไรนักหนา?”
“โธ่พี่~~…ผมเคยอาบน้ำให้ผู้หญิงดูซะเมื่อไหร่เล่า?”
(โกหกเน้นๆ)
“ไม่เคยก็เคยซะ”
…ไอ้น้องชายตัวดีก็ตั้งชี้โด่ท้าสู้พี่แคทดีเหลือเกิน!!!…หญิงสาววัย 22 นอนตะแคงเอียงตัวท้าวแขนมือยันศีรษะมองผมด้วยแววตาที่ออกจะเฉยเมยไม่ดูมีความรู้สึกตื่นเต้นหรือเขินอายแต่อย่างใด…บรรยากาศน่าอึดอัดไม่น้อยเพราะยังคาดเดาความคิดญาติสาวผู้พี่คนนี้ไม่ถูกจริงๆว่าตกลงเธอ “เล่นด้วย” หรือเพียงแค่จะ “ลองใจ” กันเท่านั้น!?…
“……………………………………………”
“บอล”
“……………………………………………”
“บอล!”
“ครับ!!”
“ฟังที่พี่พูดหรือเปล่า?”
“อะ…อะไรครับ?”
“แสดงว่าไม่ได้ฟังเลย…ที่พี่เพิ่งถามไปน่ะคือกับพี่กุนเป็นยังไง?”
“อ๋อ!…ผมโทรไปคุยกับเธอทุกวันครับ”
“พูดอะไรบ้าง?”
“ก็ทั่วๆไป…ถามสารทุกข์สุขดิบหน้าที่การงาน”
“เรื่องส่วนตัวล่ะ?”
“เราเข้าใจกันดี…ถ้าเธอมีเรื่องกลุ้มใจก็จะต้องบอกผมแน่”
(พูดถึงกุนแบบนี้แสดงว่าอาจเป็นแค่การลองใจ!?)
“บอล…ต่อไปเธอจะต้องเข้าใจความรู้สึกของคนรักของตัวเองให้มากกว่านี้…ยังใช้ไม่ได้…ยังใช้ไม่ได้”
“หือ?…ต่อจากจะต้องเข้าใจความรู้สึกของคนรักของตัวเองให้มากกว่านี้พี่พูดอะไรอีก?”
“…เปล่า”
“พูดอยู่ชัดๆ”
“ช่างเหอะ…อาบเสร็จก็มาที่เตียงนี่สิจะได้เริ่มกันซะที”
“เริ่ม…เริ่มเหรอ?…นี่พี่ไม่ได้ลองใจผมเรอะ?”
“ลองใจอะไรของเธอ?”
“……………………………………….”
“ไม่ต้องนุ่งผ้าและก็เดินมาทั้งอย่างนั้น…มั่นใจในตัวเองหน่อย…ฝ่ายที่จะอายสมควรเป็นพี่ไม่ใช่บอล”
…พี่แคทคลายปมผ้าขนหนูที่ห่อหุ้มเรือนร่างให้หลุดออกแต่ยังห่มปิดไว้เหลือบางส่วนที่เผยโฉมออกมาอย่างเช่นกางเกงใน…เอ๊ะ!?…
(ก็ถอดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?)
“มานอนข้างๆ”
“……………………………………….”
“ตัวแข็งทื่อเชียว…ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้พี่ไม่หลอกบอลเพื่อมาตอนหรอกน่ะ”
“……………………………………….”
“เขยิบมาใกล้ๆไม่ต้องกลัวพี่…จะกอดพี่ก็ได้”
“เอ่อ…”
“ทำเป็นไร้เดียงสาซะได้ไม่สมจริงเลย…ไม่กอดงั้นพี่กอดเองนะ”
“!!!!”
…พี่แคททำอย่างพูดจริงๆด้วยการโอบกอดกับเอนศีรษะซบอกผม…สุรีย์พรรณผู้หญิงที่เย็นชาหมางเมินต่อเพศตรงข้ามคนนั้นบัดนี้สวมกอดผู้ชายในสภาพกึ่งเปลือยมิหนำซ้ำยังเป็นญาติพี่น้องตัวเองอีกต่างหาก…
“อ่า–…พี่…พี่แคท”
“หือ?”
“ไม่ต้องกอดกันก็ได้ครับ…ผม…ผม…”
“เธอ…ไม่อยากกอดพี่เหรอ?”
(โอ้!!!…มีส่งแววตาเว้าวอนให้เราด้วย?)
“คือมันไม่ใช่…แต่…”
“แต่พี่อยากกอดเธอนิ”
“เอ้ย!!…”
“ทำไมยะ!?…พี่สาวจะกอดน้องชายบ้างไม่ได้หรือ?”
(พี่…พี่สาวน้องชายอะไรกัน?…ผ้าผ่อนแถมจะไม่มีติดร่างอยู่แล้ว!!!!)
“งั้นมาคุยให้หายตื่นเต้นก่อนดีกว่า…บอลอยากถามอะไรพี่ก็ถามมา”
“ผม…ผมนึกไม่ออกว่าจะคุยอะไรดี”
“…เธออยากรู้มั้ยว่าพี่ไปมีเรื่องกับใคร?”
“เอ้อใช่ๆๆๆ…ผมสงสัยครับ!…ช่วยบอกด้วย”
“แล้วจะไปไหน?…ไม่!!…ห้ามออกห่างจากพี่”
“อึ๊!!!…หน้าอกพี่มัน…”
…เต้านมอันอวบอึ๋มของพี่แคทแนบติดกับต้นแขนผมส่วนเรียวขาของเธอก็ก่ายบนขาผมด้วย…สถานการณ์จะเลยเถิดไปถึงจุดไหนและประสบการณ์ทางเพศกับลูกพี่ลูกน้องของตัวเองจะเกิดขึ้นหรือไม่?…
(แต่ที่แน่ๆไปไกลกว่าเมื่อวานกับญาติสาวผู้น้องซะอีก)
“พวกที่มาทำร้ายพี่วันนี้น่าจะถูกจ้างวานมาโดยกลุ่มคนที่มีความแค้นกับวิษณุมนตรี”
“…ความแค้นหรือ?”
“เป็นเรื่องธรรมดาใช่ไหมที่เมื่อมีผู้ได้ประโยชน์ก็ต้องมีผู้เสียประโยชน์?”
…พี่แคทลุกนั่งหลังพิงพนักเตียงพลางเล่าว่าเลิกเรียนเธอออกไปหาอะไรกินแล้วรู้ตัวว่าถูกสะกดรอยตาม…
(ฮุๆ…น่องขาวจั๊วะอยู่ห่างเราแค่คืบเอง…แหม่ๆ…นั่งชันเข่าขึ้นข้างหนึ่งด้วย…พี่สาวเรายามนี้ช่างเซ็กส์ซี่อย่างไม่อาจหาใครเปรียบได้)
“เอ้า!…ทิชชู่”
“ให้ผมทำไม?”
“เช็ดน้ำลายที่มุมปากนั่นไง…ฮึ!…มองขาพี่จนไม่ละตาไปไหนเลยนะ”
“โอ๊ะ!?…ขอโทษครับ”
“จะมองก็ไม่ว่าหรอกแต่หูน่ะฟังที่พี่พูดมั่ง”
(โธ่!!…ใครที่ละสายตาไปจากพี่ในสภาพนี้ได้คงจะไม่มีวิญญาณอยู่ติดร่างแล้ว!?)
“อะ…เอ้อ!!…มันมีกันกี่คนหรือครับ?”
“สองคน…แต่งชุดดำสวมแว่นดำทั้งคู่เลย”
“พวกมืออาชีพหรือเปล่า?”
“อืม!…พอพี่ขับรถออกจากร้านอาหารพวกมันก็ขี่มอเตอร์ไซด์ตามทันที…เข้าใจเว้นระยะให้ห่างไว้ด้วยนะ”
“……………………………………….”
“พี่ขับรถล่อพวกมันไปทางถนนริมคลองแล้วก็จอดแกล้งทำทีว่าโทรศัพท์แต่แอบก้มหยิบหินติดมือไว้”
“อันตรายนะ!!…เกิดพี่ออกมาแล้วพวกมันชักปืนยิงทันทีเล่า?”
“หึ!!…พี่มองด้วยหางตาตลอดจ้ะและก็ไวพอที่จะหลบได้หากอีกฝ่ายใช้วิธีลอบยิง”
…ญาติสาวผู้พี่บรรยายการต่อสู้ให้ผมฟังเป็นฉากๆว่าเริ่มต้นก็ขว้างหินใส่หนึ่งในสองคนนั้นแล้ววิ่งเข้าไปชกจนล้มลงจากนั้นจับอีกคนเอาหัวมาโขกกับหัวตัวเอง(สมเป็นคนหัวแข็ง)…
“พี่ลงมือก่อน?”
“ก็แล้วจะยืนทื่อรอให้มันชักปืนมายิงหรือไงจ๊ะ?…สู้กับคนมากกว่าก็ต้องเป็นฝ่ายชิงลงมือก่อน”
“ตกลงพวกนั้นมีปืนจริงๆ”
…พี่แคทเล่าต่อไปว่าเธอระดมพายุกำปั้นต่อยชายสองคนซะปากคอแตกยับฟันฟางกระเด็นหลุดเลือดไหลโกรกแถมยังกระทืบแบบไม่ยั้งเท้านับสิบๆทีจนทั้งสองสลบแน่นิ่งจากนั้นหยิบปืนมาใส่ถุงพลาสติคแขวนไว้กับต้นไม้แล้วโทรสายด่วนแจ้งตำรวจก่อนจะขับรถมาถึงตรงที่ผมเจอนั่นแหละ…
“มิน่าเลือดถึงได้สาดกระจายติดเสื้อพี่ไปทั่ว?…ผมว่าคนที่น่าสงสารควรจะเป็นเจ้าสองคนนั้นนะครับ”
“ช่วยไม่ได้…ถ้าพี่ไม่ทำก็อาจถูกจับหรือโดนฆ่า”
“ต่อไปพี่กับฝนต้องระวังตัวมากกว่านี้”
“เธอด้วย”
“หือ?”
“ฉะนั้นจึงเป็นเหตุผลที่เธอต้องมีพี่หรือฝนไปด้วยเพราะจะได้ช่วยคุ้มครอง…ต่อไปเธอบ้าง…พี่อยากรู้ว่าเมื่อวานเธอกับฝนผิดใจอะไรกัน?”
(เอาแล้วไง…ถามจริงๆด้วย!!!)
“เมื่อวานฝนก็ไม่ยอมพูดพี่เลยต้องมาถามเธอ”
…ผมสมควรจะบอกดีไหม?…เฮ้ย!?…แต่เรื่องความสัมพันธ์ต้องห้ามของอาจารย์กับลูกศิษย์จะแพร่งพรายไม่ได้นะ!!!…
“หากเธอยอมเปิดปากพูดความจริงอย่างที่พี่ได้ทำไปแล้ว…พี่จะมีรางวัลให้”
“รางวัลอะไร?”
“อย่าถามคำถามที่รู้ๆกันอยู่แล้วได้ไหม?…ทำตัวเป็นเด็กอนุบาลขึ้นมาเชียวนะยะ!”
“รางวัล…รางวัลที่ผมคิดอยู่ในใจคือ…อ่า–…เรื่องระหว่างชายกับหญิงนะครับ?”
“อื้อ!!”
“อย่างที่สามีภรรยาเค้าทำกัน”
“ก็หมายถึงอย่างนั้นแหละ”
“พี่…พี่จะมีอะไรกับผมจริงๆเหรอ?”
“ก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะพูดความจริงแค่ไหน…ถ้าพี่ยอมร่วมหลับนอนกับเธอไปแล้วมารู้ทีหลังว่าถูกหลอกหรือไม่ครบถ้วน…เธอจะโดนหนักยิ่งกว่าเจ้าสองคนวันนี้เป็นร้อยเท่า…บางที…อาจจะถึงช้ำในตาย”
(อึ๋ย!!!!)
“แต่แค่บอกความจริงไม่โป้ปดมดเท็จก็ไม่จำเป็นต้องกลัว…จริงไหม?”
“…พี่แคทรับปากผมก่อนนะครับว่าหากผมพูดไปแล้วพี่จะไม่โมโหหรือทำร้าย…ตะ…แต่เพราะผมยับยั้งชั่งใจได้นี่แหละฝนถึงโกรธ”
“พี่สัญญา”
“…………………………………………”
“เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่พี่ยังไม่มาถึง?”
“โอ้ว!!!”
“หดไปนานเลย…มา~~…พี่จะทำให้ลุกขึ้นใหม่”
…พี่…พี่แคทสุดสวยกุมท่อนควยผมแล้วก็รูดขึ้นรูดลงพลางกระแซะเบียดชิดแลบลิ้นเลียใบหู…โอ–…นี่มันเป็นความสุขอะไรกันแน่ตัวผมเบาหวิวจะลอยจากที่นอนได้อยู่แล้ว!!!!…ครั้งก่อนจับนอกผ้าแต่ครั้งนี้สัมผัสถูกท่อนเนื้อตรงๆ…ผมไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดอย่างไรดี?…
“เคยจับเมื่อตอนเด็ก…มันเล็กนิดเดียวเอง”
“พี่แคทน่ะเหรอ?”
“ก็ตอนเด็กเราอาบน้ำด้วยกันบ่อยๆ”
“ซีดสสสสสสส…พี่แคท!!…ผม…ผมเสียวควยครับ…อูยยยยยยยยยยย”
“บอลจะยิ่งเสียวมากกว่านี้ถ้ายอมพูด…เอ้าว่าไงจ๊ะ?…อยากเสียวกับพี่มากกว่านี้หรือเปล่า?”
“ฮึ่ยยยยยยยยยยย”
“หือ?”
“โอวววววววววววว…ดะ…ได้…ได้ครับ…ผม…จะพูด”
…แค่พี่แคทถอกควยให้ผมก็ยอมเปิดปากสารภาพความจริงแทบจะสิ้นไส้แต่ไม่ได้หลุดพูดถึงเรื่องของเจ้าเคย์กับอาจารย์วิยะดาเพราะต้องทำตามสัจจะลูกผู้ชายซึ่งก็ไม่รู้ว่าพี่แคทจะเชื่อสักแค่ไหนเนื่องจากเรื่องราวมันตกหล่นไปทั้งที่ต้นเหตุสำคัญคือความสัมพันธ์ต้องห้ามของศิษย์อาจารย์คู่นั้น…
“ในที่สุดฝนก็อดรนทนไม่ได้ถึงกับจะจู่โจมเธอแล้วหรือนี่?…อือ–…แต่ใจร้อนไปหน่อย”
“ที่ผมเล่ามาทั้งหมดมันเป็นความจริงครับ”
“พี่รู้เพราะเด็กคนนั้นน่ะมีความชัดเจนในใจมาตลอดว่าชอบบอลมากและคงจะพยายามเผด็จศึกให้ได้ก่อนงานเลี้ยงปลายปีที่โยนกจัตุรัส”
“…………………………………………..”
“ก็ขอขอบใจมากที่ยับยั้งสติได้…ทีนี้…พี่จะให้รางวัลบอลตามที่สัญญาไว้แต่คงต้องขอให้เอานี่ปิดตา”
“ยกทรง!?…ทะ…ทำไมครับ?…เอ้ย!!”
…พี่แคทหยิบยกทรงมามัดรอบหัวผมพร้อมสั่งว่าห้ามเลื่อนห้ามแกะห้ามดึงออกอย่างเด็ดขาด…เล่นพิเรนทร์ชะมัดเลย!!!…เกิดใครรู้เข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?…
“เอาเถอะน่า–…จู่ๆเธอมาขอให้ทำแบบนี้พี่ก็อายเหมือนกัน”
“ผมมองไม่เห็นอะไรเลยนะ?”
“ดี…จะได้รู้สึกตื่นเต้น”
“ไม่นึกว่าพี่จะชอบเล่นแผลงๆด้วย?”
“นี่ยังน้อยถ้าเทียบกับพี่เซค”
“เธอทำอะไรครับ?”
“ไม่บอก…ตอนนี้เธอนึกถึงแต่พี่ก็พอ”
(งั้นก็อย่าพูดสิ)
“อ้อ!…บอกไว้ก่อนว่าพี่ไม่ได้มีความรักต่อเธอดังนั้นความสัมพันธ์นี้จึงเป็นในระดับร่างกายเท่านั้น…จิตใจไม่เกี่ยว”
“ผม…เข้าใจครับ”
“แต่บอลต้องไม่มีปัญหาแน่…เถียงสิว่าที่ผ่านมาไม่เคยคิดอกุศลกับพี่น่ะ?”
“อุ๊!!…โอ้ววววววววววววววว”
“อยากสัมผัสร่างกายนี้ไหม?…อยากครอบครองในสิ่งที่ผู้ชายนับร้อยต้องการหรือเปล่า?”
“โอออออออออออออ”
“เมื่อก่อนพี่เคยพูดกับตัวเองว่า…”
“อ๊อก!!!”
“อื้มมมมมมม”
…สาวเจ้าชิงจังหวะจูบ…จูบแรงเป็นบ้า!!!…แต่…แต่ผมไม่ยอมแพ้หรอกต้องแสดงฝีมือ(ปาก)ให้รู้ซะมั่ง!!!!…
“อื๋อ?”
“อืออออออออออออ”
“อืมมมมมมมมม”
“……………………………………………”
“เธอ…เก่งไม่เบานะ”
“พี่ก็เหมือนกัน”
“เมื่อกี้…พี่จะพูดอะไร?”
“…พูดว่าอย่างไรก็จะไม่มีทาง…ยุ่งกับเธอในฐานะชายหญิงแต่เห็นทีจะต้องเปลี่ยนความคิด…อา~~…แข็งปั๋งแล้ว”
“……………………………………………
“อืออออออออออ…พี่…อมไม่ค่อยเก่งนะ…อย่าถือสา”
“ระ…เรื่องแบบนี้มันหัดกันได้…โออออออออออออ…ดี…ดีจังเลย…รูดควยผมก่อนนะครับ”
“จ้ะ”
…มือพี่แคทสาวกระดอขึ้นลงช้าๆส่วนอีกข้างบีบคลึงลูกอัณฑะ…โอ้!!…มันให้ความรู้สึกคึกคักกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ…มีความสามารถอย่างนี้ด้วยใครสอนเธอนี่?…
“ซีดสสสสสสสสสสสส…พี่แคท…สุด…สุดยอดเลยครับ…อูยยยยยยยยยยยยย
(TRRRRRRRRRRRR)
“…โทรศัพท์”
“ใครนะ?…มาขัดอารมณ์”
“…………………………………………..”
“ฝน…เงียบๆ…ว่าไงจ๊ะ?”
“…………………………………………..”
“ใช่…พี่ออกมากินข้าวข้างนอกกับบอล”
“…………………………………………..”
“ไม่มีอะไรอย่างที่น้องคิดหรอกนะ…พี่จะเปิดลำโพง…บอลก็อยู่ใกล้ๆนี่พูดมาเลย”
“ฝนโทรมาทำไมบอลไม่รับ?”
(เฮ้ย!?…โทรเข้าเครื่องเราเรอะ?…หวายจริงๆด้วย!!!)
“พอดีตั้งระบบสั่นน่ะเลยไม่ได้ยิน”
“ข้าวอร่อยขนาดนั้นเชียวเหรอ?”
“เปล่า”
“นี่จะได้เวลาเรียนแล้ว…ฝนก็มารออยู่หน้าห้องตั้งนาน”
“บ่ายนี้ฉันคงไม่เข้า”
“จะโดดร่มรึ?”
“ปวดหัวนิดหน่อย…ว่าจะกลับไปนอนบ้าน”
“พี่แคทก็ไม่มีเรียน…โฮ่~~…โอกาสเหมาะเลยนิ?”
“โอกาสเหมาะอะไรของเธอ?…เหลวไหลน่ะ”
“พอซะที!!…พี่กับบอลไม่ได้จะไปทำอะไรกันอย่างที่น้องคิด…เดี๋ยวนี้ระแวงกระทั่งพี่หรือ?”
(พี่แคทก็โกหกหน้าตายเป็นเหมือนกันแฮะ!?)
“ฮึ!!!…หนูระแวงผู้หญิงทุกคนที่อยู่ใกล้บอล…เมื่อพี่ไปกับเขาสองต่อสองก็ย่อมจะเข้าข่าย”
…ไม่รู้ฝนไปหงุดหงิดมาจากไหนถึงมาพาลใส่พี่สาวทั้งที่ก่อนจะแยกกับผมก็ยังมีอารมณ์ผ่องใสขึ้นอยู่เลย!?…กลับไปเป็นเหมือนเมื่อเย็นวานอีกแล้ว…
“อีกอย่างหมู่นี้พี่ก็โทรคุยกับพี่กุนบ่อยมาก…ไม่ทราบมีลับลมคมในอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ไม่มีอะไร…ก็คุยกันตามปกติ”
“ถามกี่ทีๆก็พูดแต่แบบนี้…อย่าให้หนูรู้ความจริงได้ล่ะกัน”
“นี่น้องชักจะหวงบอลออกนอกหน้าไปแล้วนะ?…คิดอะไรทำอะไรหัดเกรงใจพี่กุนกับสามั่ง!!”
“แล้วพี่เล่า?
“?”
“ประวัติศาสตร์จะไม่มีทางซ้ำรอยเดิม…พี่จำไว้ให้ดีนะว่าฝนไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกแน่!!!!”
…ที่ฝนกล้าเสียงแข็งพูดจาโต้เถียงกับพี่สาวอย่างไม่ลดละแบบนี้เชื่อว่าเกิดจากความ “หึงหวง” ล้วนๆ…ผมอยู่เฉยๆไม่ได้แล้ว…
“ฝน”
“หือ?”
“วันอาทิตย์ไปดูหนังกับฉันนะ”
“เอ๋!!…ตัวเองชวนเค้าเหรอ?”
(เสียงอ่อนลงทันทีทันใด)
“บอล!?”
…ผมยกมือให้พี่แคทในเชิงปรามไว้ว่าอย่าเพิ่งแย้งเพราะนี่คือวิธีที่จะช่วยลดความตึงเครียดของฝน…
“แล้วก็ค่อยไปหาอะไรอร่อยๆกินกันสองคนน่ะ”
“อื้อ!!…ได้สิๆเค้าต้องไม่พลาดแน่…เย้ดีใจจัง!!!”
“และฉันก็มากินข้าวกับพี่แคทจริงๆไม่ได้มีอะไรอื่นเลย…ฝนเชื่อใจฉันหรือเปล่า?”
“เชื่อจ้ะเชื่อ!!!”
“……………………………………………”
“อีกเดี๋ยวเราก็จะกลับบ้านแล้ว…รบกวนฝนช่วยบอกอาจารย์ด้วยว่าฉันไม่ค่อยสบาย”
“อื้มๆๆๆ…เค้าจะบอกให้เอง…ตัวเองพักผ่อนให้สบายนะจ๊ะ”
…ในที่สุดฝนก็อารมณ์ดีขึ้นแต่พี่แคทคงจะหน้านิ่วคิ้วขมวด…ทางนี้ก็ต้องอธิบายให้เข้าใจตรงกัน…
“พี่รู้ว่าเธอตั้งใจจะทำอะไร…แต่เด็กนั่น…เชื่อเธอมากกว่าพี่แล้วหรือยังไง?”
“ฝนกำลังหงุดหงิดครับพี่แคทก็อย่าไปถือสาเลยและถ้าไม่ใช้วิธีนี้ฝนก็จะมึนตึงไม่เลิก…ผมรู้สึกไม่ดีเลยที่แม้แต่พี่ก็พลอยถูกเพ่งเล็งไปด้วย”
“ก็อย่างที่เด็กคนนั้นพูดว่าระแวงผู้หญิงทุกคนที่อยู่ใกล้เธอ…นี่แหละที่เขาเรียกว่าหึงจนขาดสติ”
“……………………………………………”
“เราต้องกลับกันแล้ว…ฝนคงสั่งให้คนไปคอยดูแถวหน้าบ้านว่าเราจะไปถึงตอนไหน…ถ้าเวลาผ่านไปนานแล้วยังไม่ถึงนั่นรับรองเรื่องยาวแน่”
“เอากันขนาดนี้เลย!?”
“ประมาทได้ซะที่ไหน?…รีบแต่งตัวเถอะ”
“พี่…จะปล่อยให้ผมค้างอยู่แบบนี้เหรอ?”
“…………………………………………..”
“ต่ออีกสักหน่อยคงได้มั้งครับ?”
“ก็ได้พี่จะอมควยให้…นอนลงสิ”
…ผมลงนอนเหยียดยาวตามคำสั่งญาติสาวผู้พี่ที่ก็ก้มจูบที่ต้นคอกับไล่ลิ้นไซ้เลียไปตามติ่งหูผมและมือของเธอก็โอบรอบตัว…เต้านมขนาด 34 เบียดอัดกับหน้าอก…โอ๊ว!!!…มันทำให้ผมแทบบ้า…
“พี่…ผมไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีวันนี้…วันที่พี่แคทในสภาพเกือบเปลือยโอบกอดผม…บั้นท้ายพี่…ผมจับได้ใช่มั้ยครับ?”
“…อืม”
“อา–…ก้นพี่แคทนุ่มจังเลย”
“อ๊ะ!?…ตะ…ตรงนั้นมัน…”
“แค่จับกางเกงในพี่เท่านั้นเอง…คงไม่ผิดกติกานะครับ”
“แต่เข้าใจหาที่เหมาะๆ…ลูบ…ลูบหีพี่สนุกมือเลย”
“ช่วยไม่ได้…ผมมองไม่เห็นนี่”
“อืออออออออ…ก็…พี่ยังอายอยู่นี่นา~~…ขนาดให้เธอปิดตาแล้วนะ”
“งั้นผมต้องมือไวหน่อยละ!!”
…โอกาสนี้หาไม่ได้ง่ายๆและจะมีอีกหรือไม่ก็ยังไม่รู้ฉะนั้นต้องตักตวงให้เต็มที่ทว่าลิมิตคือแค่พี่แคทอมควยให้ไม่สอดใส่ไม่ร่วมเพศ…
(ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรแล้วปล่อยให้เรางุ่นง่านเพราะหาที่ปลดปล่อยไม่ได้แหละวะ!!!)
“เธอคิดกับพี่แบบชายหญิงจริงๆด้วย…คนโกหก!!”
“ผมโกหกพี่ตอนไหน?”
“เอาเป็นว่าเธอโกหกล่ะกันและนี่คือหลักฐาน”
“โอออออออออออออออ”
“ฉันจะทำโทษเธอ…ที่กล้าใช้ไอ้ดุ้นนี้กับฝน”
“สถานการณ์บังคับ…อูยยยยยยยยยย”
“แก้ตัวน่ะ!”
“ซีดสสสสสสสสสสส…พะ…พี่แคท…ผมเจ็บครับ”
“แค่ดูดนมเธอเองนะ?”
(ดูดอย่างเดียวซะเมื่อไหร่?…เธอกัดด้วยแต่ไม่แรงมากนัก)
“พี่ให้ผมดูดมั่งสิ”
“หัวนมพี่อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว…แลบลิ้นออกมาก็ถึง”
“……………………………………..”
(นี่เป็นความประทับใจที่เราจะไม่มีวันลืมเป็นเด็ดขาด!!!…ยอดปทุมถันสีชมพูของญาติสาวผู้พี่…เราได้มีโอกาสลิ้มชิมรสแล้ว!!!!)
“ทำ…ทำเสียงน่าเกลียดจริง~~”
“เด็กทารกไงครับ”
“ตาบ้า!!…ทารกที่ไหนดูดนมเสียงดังจ๊วบจ๊าบอย่างนี้ยะ?”
“……………………………………..”
“อึ๊!!…เลอะน้ำลายหมดแล้ว…จะรีบร้อนไปไหนนักหนา?”
“ก็ผมมองไม่เห็น”
“รู้สึกจะชอบนมพี่มากนะจ๊ะ?”
“……………………………………..”
“ตาพี่มั่ง”
“อ๊าวววววววววววววว”
…ถีงจะโดนปิดด้วยยกทรงแต่ผมก็หลับตาปี๋สูดปากครางลากเสียงยาว…พี่แคทเลื่อนตัวลงไปตรงหว่างขาและคว้าท่อนควยมากุมไว้…
(หนึ่งในสองมือนี้ใช่ไหมที่ต่อยคนมาแล้วนับไม่ถ้วน?…ถ้าออกแรงบีบแรงๆไอ้หนูของเราคงจะม่อยกระรอกอย่างง่ายดาย…เสียวเว้ย!!!)
“หึๆ…ควยดุ้นนี้ผ่านหีผู้หญิงมาเท่าไหร่แล้วเอ่ย?”
“อ๋า!!”
“เมื่อวาน…เธอใช้ไอ้นี่ถูก้นน้องสาวฉัน”
“นี่…นี่ควยผมกำลัง…โดนอะไรนุ่มๆ?”
“ส่วนที่สำคัญที่สุดของผู้หญิงไง…ฮิ!…มีแค่ชิ้นผ้าบางๆกั้นเท่านั้นเองด้วย”
“พี่แคท!!!…พี่จะทำให้ผมคลั่งตายนะรู้หรือเปล่า?”
“รู้…แต่อยากแกล้ง”
…โอ้โฮ!?…พี่แคทคิดวิธีแกล้งผมได้เจ็บแสบ(สุดยอด)มาก!!!!…ใครจะไปกล้าคิดว่าเธอจับควยผมตั้งขึ้นแล้วเอาปลายหัวหยักถูไถกับกางเกงชั้นใน?…ผมแอ่นตัวขึ้นด้วยความเสียวซ่านกับลูกเล่นแบบใหม่ที่ยังไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิตวัยหนุ่ม…
“อือ–…ถ้าไม่มีกางเกงในควยคงจะผลุบเข้าหีไปแล้ว”
“พี่จะใส่อีกทำไมก็ไม่รู้?”
“แน๊!!…เธอคิดว่าจะได้ล่อหีพี่ง่ายๆเรอะ?…อย่างนั้นมันจะไปสนุกอะไรกัน?”
“……………………………………….”
“รู้สึกเปียกหัวควยไหมเล่า?”
“ครับ…นั่นน้ำเสียวของพี่หรือ?”
“อืม…แต่ยังออกไม่มาก…เอ้า!!…พี่จะทำให้เธอเสียวซ่านยิ่งกว่านี้”
(ในที่สุดหญิงสาวก็คว้าจู๋เราไปอมซะแล้ว!?…เมื่อกี้กำลังได้ที่เชียวแต่ก็ตามใจหล่อนล่ะกัน)
“……………………………………….”
“อูววววววววววววววว…พี่…ทำเก่งเหมือนกันนี่…ไป…ไปเรียนรู้มาจากไหนครับ?…อูยยยยยยยยยยยยยยย”
“……………………………………….”
“แล้วเธอ…ไปเรียนรู้วิธีจูบอย่างนั้นมาจากไหน?”
“ก็ศึกษาเอาน่ะสิครับ”
“หึ!!…หมกมุ่นมากไปไม่ดีนะจ๊ะ”
…แต่พี่แคทคงจะแปลกใจแน่ว่าผมต่างไปจากในห้องน้ำคืนนั้นที่แค่ถูกจูบก็เลือดกำเดาไหลทว่าบอกไม่ได้หรอกว่าป้าเอ็มเป็นคนสอนวิชา…หลังจากผ่านสมรภูมิเสียวที่บ้านพักกลางภูเขาผมก็มั่นใจในตัวเองมากขึ้นหลาย…เท่า…
(อุ๊ก!?…เสียวควยฉิบ!!!…พี่แคทรัวลิ้นได้ไวขนาดนี้เลยหรือเนี่ย?…ไม่อยากจะเชื่อว่าหญิงสาวเรียบร้อยอย่างหล่อนจะมีลูกเล่นที่ร้ายกาจ)
“โอออออออออออออออออ”
“อืมมมมมมมมมม…แผล่บๆ…อือออออออออออ”
“อ๊าววววววววววววว…บะ…เบาก่อนครับ…โอ๊ยยยยยยยยยยย”
…ผมเอนตัวลุกนั่งพลางเอื้อมมือควานหาตัวญาติสาวผู้พี่แต่เพราะมองไม่เห็นจึงไปจับเอาหัวเธอแต่พี่แคทยังดูดเลียหัวควยต่อไป…พยายามขอให้ช้ากว่านี้แต่หล่อนก็ไม่ฟังกลับเร่งความเร็วรูดลำควยใส่ปากตัวเองเร็วขึ้นไปกว่าเดิมอีกเหมือนตั้งใจจะกลั่นแกล้งผม…
“อ๊ากกกกกก…ดะ…เดี๋ยวก่อน!!…ดูด…ดูดแรงแบบนั้น!?”
“อื้มมมมมมมมมมม…อื๊อออออออออออออ”
“แย่…แย่แล้วววววววววววว…มัน…มันมาแล้ววววววววววววววว…โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย”
“อุ๊บ!!!”
“ซีดสสสสสสสสสสสสส…มะ…ไม่ทันแล้ววววววววววววววว…โอ๊ออออออออออออ…โอออออออออออ”
“โธ่!!…จะออกก็ไม่บอกซะก่อน…เต็มหน้าพี่เลยเห็นมั้ย?”
“บอก…บอกไม่ทันพี่อมเร็วไปนี่นา…กะ…กลืนลงไปหรือเปล่า?”
“…นิดหน่อย…มันช่วงที่พี่ทำเร็วแล้วจะช้าลงต่างหากล่ะแต่เธอดันออกซะก่อน”
…ยังไงก็ตามผู้ชายทั้งโลกต้องอิจฉาผมที่มีวาสนาได้กระฉูดน้ำเงี่ยนใส่ปากพี่แคทแม้จะแค่นิดเดียวก็ตาม…แอบเสียดายที่ยังปฏิกิริยาไวสะบัดหน้าหนีทัน…
“น้ำกามของเธอคาวจังเลย…ปกติออกมากขนาดนี้รึ?”
“ไม่หรอกครับ…เพราะครั้งนี้เป็นพี่”
“ตื่นเต้น?”
“มากสุดๆเลยครับ”
“พอใจแล้วก็ได้เวลากลับ…อื๋อ?…เวลาคงจะหมดแล้ว”
“จะต่อเวลามั้ยคะ?”
“ไม่ค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวจะให้เด็กไปรอเก็บเงินหน้าห้องนะคะ”
…ผมแกะยกทรงออกก็เห็นพี่แคทวางหูโทรศัพท์และเข้าไปล้างคราบอสุจิในห้องน้ำจากนั้นเดินทอดน่องเปลือยอกออกมา…ระหว่างที่สาวเจ้าหยิบกระโปรงนุ่งอยู่นั้นผมก็ถามเธอว่า…
“เอ่อ–…ถ้าผมมีอะไรกับพี่ๆก็จะไม่ตอนผมอีก”
“…ถามทำไม?”
“ก็พี่เคยพูดไว้”
“นั่นสิ…แต่มัน…ไม่ค่อยสนุกเลยจริงๆ”
“?”
“ฉะนั้นพี่จะเปลี่ยนเงื่อนไขใหม่”
“เปลี่ยนเงื่อนไข?”
“บอลจะมีอะไรกับพี่ก็ได้เท่าที่ต้องการแต่ต้องมีสิ่งตอบแทนที่คุ้มค่า”
“อะไรครับ?”
“ความจริง”
“?”
“เวลานี้พี่มีหนึ่งคำถามให้เธอตอบและเมื่อพิสูจน์ได้ว่าเป็นความจริงร้อยเปอร์เซ็นต์…เธอจะชวนพี่ไปร่วมรักกันที่ไหนและตอนไหนก็ไม่มีปัญหา”
“ผมไม่ตอบได้หรือเปล่า?”
“ได้…แต่บอลก็จะอดตีหม้อของพี่”
“ฮืม–…ประมาณว่าความจริงไปความสุขมาว่างั้น…พี่อยากจะรู้อะไรครับ?”
“บอลผ่านผู้หญิงมาทั้งหมดกี่คน?”
(หา!?)
“ที่เคยมีเพศสัมพันธ์ถึงขั้นสอดใส่…ต้องตอบให้ครบตกหล่นไม่ได้แม้แต่คนเดียว…อายุเพิ่ง 19 คงไม่หลงลืมใบหน้าผู้หญิงคนไหนไปหรอกใช่ไหม?”
“ในสมุดของพี่ศรเพทายก็มี”
“แต่พี่ต้องการรู้จากปากของเธอมากกว่า”
“……………………………………………..”
“ไม่มีกำหนดเวลาหรือเส้นตายแต่หากซี้ซั๊วตอบจะเป็นผลร้ายต่อเธออย่างคาดไม่ถึงดังนั้นไตร่ตรองให้ดีๆและพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยมาบอกพี่”
…บ้า…บ้าที่สุด!!!!…เงื่อนไขนี้อันตรายมากเพราะถ้าตอบโดยปิดบังชื่อผู้หญิงคนไหนไปแล้วพี่แคทมารู้ทีหลังต่อให้เป็นญาติกันเธอก็เอาผมถึงตายจริงๆแน่และต้องบอกว่าป้าเอ็มก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้นด้วยแต่จะทำได้ยังไงเพราะเมื่อเจ้าหล่อนรู้ก็จะต้องไปบอกพี่ศรเพทายแหงๆ!?…
(“ขอเตือนเพียงครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย…ห้ามนายล่วงเกินคุณแม่อย่างเด็ดขาดถ้าไม่เชื่อฉันจะทำให้นายตายต่อหน้าเลย”)
“แฟนพี่สวยจริงๆครับ”
“…ก็นะ”
(ลูกพี่ลูกน้องต่างหากล่ะ!?)
“คราวหน้ามาอีกนะครับ…ที่นี่เพิ่งเปิดไม่นานยังไงก็ช่วยไปบอกเพื่อนพี่ให้มาใช้บริการมั่ง…รึถ้ามาคนเดียวผมก็ติดต่อผู้หญิงให้ได้ครับ”
“ผู้หญิงจากที่ไหน?”
“ก็แม่บ้านแถวๆนี้แหละครับ…ผัวไปทำงานเมืองนอกอยู่บ้านเหงาๆก็เลยมาหารายได้พิเศษกัน…ถึงจะสู้แฟนพี่ไม่ได้แต่ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศผมจะแนะนำที่สวยๆนมใหญ่ๆให้พี่เลยละ”
“…ขอบคุณนะ…แล้วผู้หญิงคนนั้นใคร?”
“นั่นเมียผมเองครับเธอเป็นเจ้าของที่นี่…ก็ที่โทรถามพี่เมื่อครู่แหละ”
(เมียเป็นเจ้าของส่วนผัวเป็นเด็กเก็บเงินเหรอเนี่ย!?)
“คุยอะไรกับเขา?”
“…เขาบอกว่าที่นี่เพิ่งเปิดใหม่ยังไงก็ขอเชิญมาใช้บริการอีก”
“เธอจะมากับใคร?”
“…กับพี่ได้ไหมครับ?”
“ตอบคำถามที่สุดแสนจะง่ายของพี่มาซะก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน”
(กะแล้วว่าต้องพูดแบบนี้!!!…ง่ายรึ?…ใช่ซะเมื่อไหร่กันเล่า!?…หมายความว่าแม้แต่ตอนที่เราโดนข่มขืนที่โรงพยาบาลก็ต้องบอกด้วย!!!!)
………………………………………………………………………………………………………………………
“นั่นไงคนของฝน”
“ที่นั่งอยู่ในร้านน่ะหรือ?”
“อืม–…ดีที่รีบกลับมา”
“…ร้ายชะมัดเลยยัยผีนี่”
…พี่แคทส่งผมที่บ้านแล้วย้อนกลับไปรอรับฝน…พอหัวถึงหมอนไม่นานผมก็ผล็อยหลับไปและมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อสาวเจ้าผมยาวเปิดประตูเข้ามาปลุก…เกือบจะสี่โมงเย็นนี่ผมหลับไปสองชั่วโมงกว่าเชียวเรอะ?…
(เปลี่ยนเป็นชุดไปรเวทแต่หล่อนสวมเสื้อยืดโดยไม่ได้ใส่บรากับนุ่งกางเกงขาสั้นแต่โนแพนดี้หรือเปล่าไม่รู้เพราะมองไม่ถนัด!?)
“ฝนทำข้าวต้มเครื่องมาให้…รีบกินซะตอนที่ยังร้อน”
“พี่ป้อนผมได้ไหมครับ?”
“ทำไมต้องป้อน?”
“ผม…ไม่ค่อยมีแรงเลย”
“อย่ามาอ้อนซะให้ยาก…”
…จากนั้นพี่แคทเดินเข้ามาใกล้พลางโน้มใบหน้าลงมากระซิบที่หูผมต่อว่า…
“จะหมดแรงไปแค่ไหนเชียว?…พี่แค่ดูดควยยังไม่ได้เย็ดกันสักหน่อย”
“แต่ผมแตกเต็มหน้าพี่เลยนะ”
“นั่นแหละ!…พี่จะเอาเรื่องเธอทีหลัง”
“อยากโดนเร็วๆจัง”
“…ปากดี!!”
“ปากดีอะไรเหรอ?”
(หยึย!!!)
“…ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ”
“นี่บอล…เมื่อกี้ที่ฝนคุยว่าจะทำห่อหมกปลาไปให้พี่เซคกับพี่ม่อนน่ะ”
“ทำไมรึ?”
“ก็ตัวเองไม่คิดจะให้ของขวัญบ้างหรือ?”
“พวกเธอเกลียดขี้หน้าฉันอย่างกะอะไรดีแล้วจะรับเร้อ?”
“พี่เซคกับน้องม่อนไม่ใช่คนไร้เหตุผลขนาดไม่รับฟังอะไรเลยซะเมื่อไหร่?”
“………………………………………….”
“จริงด้วย…ไม่ลองจะรู้ได้ยังไง?”
“…ขอฉันคิดดูก่อน”
…ใช่ว่าเป็นความคิดที่ไม่ดีและอีกฝ่ายยังมีอายุมากกว่าด้วยแต่แค่นึกหน้าพี่ศรเพทายเวลามองผมที่ทั้งดูถูกเย้ยหยันไม่ให้ความเกรงใจกันมั่งนี่สิที่ทำให้ลังเล…
(บางครั้งคนนอกก็น่าจะให้คำปรึกษาที่ดีๆแก่เราได้เหมือนกัน)
“…………………………………………..”
“…………………………………………..”
“…………………………………………..”
(ไม่รับสักทีเล่า!?)
“…สวัสดีขอรับ”
“คุณตะวันอัสดงหรือเปล่าครับ?”
“ขอรับ”
“ผมคือคนที่คุณให้นามบัตรไว้เมื่อตอนอยู่ที่ตลาดนัด”
“กระผมจำได้…มิทราบว่ามีธุระอันใด?”
“…ผมมีเรื่องจะขอคำปรึกษาจากคุณสักนิด”
“เชิญพูดมาได้เลยขอรับ”
…ผมจึงเริ่มบอกกับคู่สนทนาทางโทรศัพท์ถึงเจตนาที่คิดไว้ในใจแต่ยังตัดสินไม่ได้…
“เรื่องแรกที่คุณต้องการปรึกษากระผมก็คืออยากผูกมิตรกับญาติพี่น้องของคุณเองหรือขอรับ?”
“น่าจะเป็นสิ่งดีใช่มั้ย?”
“ขอรับ…อย่างน้อยเป็นมิตรก็ย่อมดีกว่าเป็นศัตรู…กระผมเห็นด้วย”
“จริงของคุณ…แต่…แต่ผมกังวลว่าพวกเธอจะไม่รับ”
“หากคุณแสดงถึงความจริงใจให้อีกฝ่ายรับรู้ได้ก็นับว่าสำเร็จไปกว่าครึ่งแล้วส่วนจะรับหรือไม่คืออีกเรื่อง…ว่าแต่…คุณจะให้ของขวัญอะไรขอรับ?”
“ก็โทรปรึกษาคุณก่อนนี่แหละ”
“อืม–”
“…………………………………………..”
“กระผมเห็นว่ามอบของที่อีกฝ่ายชอบจะดีที่สุดขอรับ”
…โอ้!!…นายคนนี้ความคิดตรงใจผมจริงๆ…ดีมาก!!!…นับว่าไม่เสียเปล่าที่โทรปรึกษา…
“มิเป็นไรขอรับ…เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้หาได้สมควรที่กระผมจะเรียกร้องค่าตอบแทนไม่”
“ขอบคุณมากๆเลยครับ…คิดอีกทีก็เกรงใจคุณจังเพราะนี่มันแค่เรื่องเล็กๆที่ผมน่าจะตัดสินใจเองได้แต่ต้องมารบกวนคุณ”
“หามิได้ขอรับ…กระผมยินดีเสมอ”
……………………………………………………………………………………………………………
“สองสาวบ้านบูรพาชอบอะไรน่ะเหรอ?…อือ–…ตัวเองจะให้ของกินหรือสิ่งของ?”
“ลองบอกมาก่อนเถอะ”
“ถ้าของกินที่พี่เซคชอบมากๆก็มีสลัดผักและปลาส้มฟักแต่ได้ยินว่าช่วงนี้ไดเอ็ทอยู่…ขืนให้ไปจะโกรธเอาน่ะสิ”
“จริง…ถึงจะเป็นของโปรดแต่ให้ผิดเวลาก็ไม่ใช่เรื่องดี”
“งั้นพวกสิ่งของล่ะครับ?”
“อา–…ก็น่าจะเป็น…”
“นาฬิกา”
“ถูกต้องเลยเจ๊!!…พี่เซคชอบสะสมนาฬิกาดีไซน์แปลกๆ”
“……………………………………………”
“บอลมีงบเท่าไหร่เอ่ย?…ไม่พอฝนช่วยออก”
“ไม่ๆ…มีพอ”
“ส่วนน้องม่อนก็ชาสมุนไพร”
“ชาสมุนไพร?”
“จะเป็นรสอะไรหรือยี่ห้อไหนพี่ม่อนก็ดื่มทั้งนั้นส่วนสิ่งของคือ…แอ่นแอนแอ๊น~~…ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับแมวอ้วนกลมสีฟ้าจากโลกอนาคต!!!”
“แมวอ้วนกลมสีฟ้า…โดราเอม่อน?”
“ปิ๊งป่อง!!…ไม่ว่าจะการ์ตูน,ตุ๊กตา,เสื้อกางเกงก็โอเคหมดจ้า~~”
“…ในห้องนอนของม่อนที่โยนกบูรพาน่ะมีแต่ของที่เกี่ยวกับโดราเอม่อนเต็มไปหมดเลยนะจะบอกให้”
“แต่ให้อีกจะไม่ซ้ำหรือครับ?”
“ถึงซ้ำก็ไม่เป็นไรเพราะพี่ม่อนจัดเป็นสาวกผู้คลั่งไคล้โดราเอม่อนตัวยง”
“ตกลง!!…ฉันจะไปหาซื้อเดี๋ยวนี้เลย”
…………………………………………………………………………………………………………………………
…เช้าวันรุ่งขึ้น…
“เจ้าเอกคเชนทร์เอาของขวัญมาให้พี่กับม่อนรึ?”
“………………………………………..”
“คิดอะไรของมันน่ะ?…จะประจบประแจงกันหรือไง?”
“บอลไม่ใช่คนอย่างนั้นหรอกจ้ะพี่เซค…นี่คือความปรารถนาดีล้วนๆ”
“งั้นทำไมถึงไม่เอามาให้ด้วยตัวเองแต่ฝากน้องฝนมา?…แค่นี้ก็บ่งบอกได้แล้วว่าไม่มีความจริงใจ…ไม่เอา!!”
“ท่านพี่เจ้าคะ…หากมิรับไว้พวกเราที่อาวุโสกว่าจะเป็นฝ่ายที่เสียมารยาทแลถูกผู้คนติฉินเอาได้”
“………………………………………..”
“อื้อๆๆ”
“…แกะกล่องซิไหม”
“เจ้าค่ะ”
“………………………………………..”
“นาฬิกาตั้งโต๊ะกรอบทำด้วยแก้วสีแดง…ดีไซน์นี้พี่มีนะแต่เป็นสีฟ้า…ไม่นึกว่าจะมีสีแดงด้วย”
“ของน้องเป็นแว่นกันแดดสีฟ้า…ขาแว่นมีรูปโดราเอม่อนเจ้าค่ะ”
“บอลเขาเลือกกับมือเองนะคะ…เห็นมั้ยว่านาฬิกาสีเดียวกับหัวลูกศรเพทายแดงอัญมณีประจำตัวของพี่เซคเลย?”
“…น้องคงบอกมันล่ะสิว่าพวกพี่ชอบอะไรกัน?”
“อืม–”
“แล้วก็บอกด้วยว่าพี่ชอบสีแดง”
“เปล่าๆ…นี่บอลเลือกเอาเองฝนไม่ได้พูดจริงๆสาบานได้!!…ตอนนั้นก็ยังอดแปลกใจไม่ได้เลย”
“…งั้นเหรอ?”
“เหตุใดเอกคเชนทร์จึงเลือกแว่นกันแดดให้พี่?”
“คือ…ฝนเคยบอกเขาตอนที่นอนอยู่โรงพยาบาลว่าสายตาของพี่ม่อนไม่ค่อยดีแต่ก็ยังพอจะมองเห็น…พอไปถึงตลาดนัดบอลก็ตรงไปที่แผงขายแว่นทันที”
“…เช่นนี้เอง”
“ฮึ!!…แต่ยังไงก็ไม่ทำให้พี่เลิกเกลียดมันได้หรอกนะ”
“แหม~~…พูดแบบนี้อีกล่ะ”
“จะให้พูดอีกกี่ทีก็ไม่…อู้!…ฮะๆๆๆๆๆๆๆ…อย่างกะเด็กเลยอ่ะม่อน!!!”
“เอ๋!?…ใส่แว่นนี้แล้วน้องดูเหมือนเด็กหรือเจ้าคะ?”
“ก็ใช่น่ะสิ…ฮิๆๆๆ…แต่…แต่ก็เหมาะดีเหมือนกัน”
“เอกคเชนทร์…”
“อึ๋ย!!…พี่…พี่ม่อนอย่าเพิ่งฉุน…ว้ายแก้วแตก!!!”
“ใจเย็นๆ…พี่หมายความถึงลายมันดูน่ารักดี”
“…………………………………………..”
“บอลมีเจตนาดีกับพี่ทั้งสองจริงๆนะคะฝนยืนยันได้”
“ดูน้องฝนจะช่วยแก้ตัวแทนเจ้านั่นทุกครั้งเลย?”
“ก็…หนูพูดตามความจริงที่เห็น…อย่างแว่นอันนั้นกว่าจะหาได้ก็เสียเวลาตั้งนาน…บอลเขาตั้งใจมาก”
“…โอเค…พวกพี่จะรับของสองสิ่งนี้ไว้ก็ได้และจะมีของตอบแทนให้ด้วย…หึๆ”
“ไหม…เจ้าไปหยิบเอแคลร์ที่เราเพิ่งทำเสร็จเมื่อเช้ามืดมาที”
“เจ้าค่ะ”
“…………………………………………..”
“เอ้า!!…บอกเจ้าเอกคเชนทร์นะจ๊ะว่านี่คือตัวแทนคำขอบคุณของศรเพทาย ราศีกาญจนาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยและความปรารถนาดี”
“เออะ!!!…นี่มัน…ถะ…ถุงยางอนามัย!?”
“ทั้งกล่องนี่ใช้ได้เกือบเดือนเชียวแต่ถ้าบ้ากามเล่นเสียววันละสามเวลาหลังอาหารนี่ก็จะหมดไวหน่อย…ฮะๆๆ”
“………………………………………….”
“เอ้ย!!…นี่ไม่ใช่การดูถูกเหยียดหยาม…พี่หวังดีกลัวมันจะไปติดโรคต่างหาก…กันไว้ดีกว่าแก้ไม่ใช่เรอะ?”
“…ค่ะ”
“แลสิ่งนี่คือตัวแทนคำขอบคุณของศรมุกดา ราศีกาญจนาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความตื้นตันแลความรู้สึกยินดี…ทว่า…ให้เอกคเชนทร์ทานได้เพียงชิ้นเดียวเท่านั้นส่วนที่เหลือมอบให้ท่านพี่สุรีย์พรรณแลน้องนางหยาดฝน”
“แค่อันเดียวรึ?”
“อันเดียวก็ดีนักหนาแล้ว…น้องฝนอย่าลืมว่านอกจากคุณตาแล้วม่อนไม่เคยทำขนมให้ผู้ชายคนไหนกินเลย…ขนมที่ขายในร้านเบเกอรี่นั่นไหมก็เป็นคนทำทั้งหมด”
“เข้า…เข้าใจแล้วค่ะ…ฝนจะไปบอกให้บอลรู้ตามนี้”
“อีกอย่าง…ครั้งหน้าถ้าจะให้อะไรก็จงเอามาด้วยตัวเองไม่ใช่ให้ผู้หญิงออกหน้า…มันดูไม่ดี”
“…นี่พูดแบบไว้หน้าที่สุดแล้วสินะคะ?”
“…………………………………………….”
…………………………………………………………………………………………………………..
…ตัวอย่างในตอนหน้า…
“มีเหตุผลอะไรจึงให้พี่แคททำอย่างนั้น?…ครั้งนี้บอลไม่เข้าใจความคิดของกุนจริงๆ”
“บอลไม่เข้าใจแต่กุนเข้าใจ”
“หมายความว่ายังไงครับ?”
……………………………………….
“ผมว่าคนที่ดื้อก็คือพี่นั่นแหละ…ต่อยคนจนแขนบวมช้ำก็ยังทนเจ็บไม่ยอมไปหาหมออีก”
“ร่างกายของตัวเองพี่ย่อมรู้ดี…อย่านะไม่ต้องมาจับ…โอ๊ย!!”
“เห็นมั้ยครับ?…พี่ร้องโอ๊ยดังลั่นแบบนั้นก็ต้องเป็นคนเจ็บ…จะยอมไปหาหมอดีๆหรือจะให้ผมพาไป?”
……………………………………….
“ไอ้ฉิบหา-!!!…มึงช่วยพูดอีกทีซิว่าเมื่อคืนใครมากินเหล้ากับพวกกู?”
“พอสร่างเมาแม่งก็เอะอะโวยวายเชียว…ก็อาเขยกู…เอ่อ–…พ่อของพี่แคทกับฝนไงเล่า!!”
“นี่…นี่พวกกูกินเหล้ากับตำรวจแถมเป็นถึงนายพลด้วย?…ตายห่-!!!!…นักศึกษาตั้งวงก๊งเหล้ากับตำรวจรึ?”
………………………………………………………………………………………………………….
…จะแอ้มสาวแคทนั้นง่ายนิดเดียวแต่นายบอลจะกล้าหรือเปล่าและถ้าตอบมั่วซั่วล่ะก็ถึงฆาตเชียวนะ?…
