ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 50
“ลูกต้องกลับมาทวงสิทธิ์ตัวเอง…จะปล่อยให้อีหน้าด้านที่ไหนมาชุบมือเปิบไปไม่ได้!!!”
“แต่บอลยังเรียนไม่จบ…”
“ขืนรอถึงตอนนั้นบอลคงได้มีลูกกับผู้หญิงอื่นเป็นโขยงแล้วมั้ง!?”
“…………………………………………”
“อย่าบ้างานให้มากนักเลยนะ…ถ้าลูกได้แต่งเข้าบ้านวิษณุมนตรีก็จะมี
เงินทองให้ใช้เหลือเฟือชีวิตไม่ต้องลำบากลำบนอะไรอีก”
“คุณแม่!!…หนูไม่ได้หวังจะ…”
“พอๆๆ…ลูก น่ะรู้จักหาความสุขสบายใส่ตัวซะมั่งเถอะ…แม่ต้องพูดตรงๆแบบนี้แหละไม่มัว มาเหนียมอายกันแล้ว!!!…ลูกก็ได้ทำงานในอาชีพที่ใฝ่ฝันมาพอสมควรแต่วันเวลา มันเปลี่ยนแปลงตลอดนะ”
“………………………………………..”
“พรุ่งนี้ลูกกับศรีขึ้นรถไปอยุธยาและสบทบกับลุงภพกลับพิษณุโลกจากนั้นค่อยมาหารือกันว่าจะเอายังไงต่อ”
“…ค่ะคุณแม่”
“แล้ว นี่คือคำพูดที่ลูกสากับหนูอ้อยฝากมา…แม้จะผูกข้อมือเข้าพิธีพร้อมกันแต่ ลูกคือว่าที่ภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายของบอลเพียงผู้เดียว…จำไว้นะ…เรา จะต้องเป็นนายหญิงคนต่อไปของวิษณุมนตรีดูแลกิจการต่างๆและทรัพย์สินเงิน ทองมหาศาล…ถึงขั้นนี้แล้วจะยอมสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างไปไม่ได้!!!!”
“…………………………………………”
“พี่กุน”
“สา!?”
“พี่ ก็เหมือนหนูที่มอบความรักให้แก่บอลด้วยความจริงใจไม่มีเรื่องเงินๆทองๆฐานะ ชาติตระกูลมาเกี่ยวข้องแต่เราอย่าได้ตกเป็นเบี้ยล่างให้ไอ้อีหน้าไหนมาดู ถูก…มาร่วมต่อสู้กับสาเถอะนะคะ…พวกเรายอมเสียทองเท่าหัวแต่จะไม่เสีย เจ้าผัวเลวนี่ให้ใครแน่!!!!”
“หนูยกการตัดสินใจทุกอย่างให้พี่สองคนนะคะ”
“จ้ะอ้อย…พี่เข้าใจแล้ว…ป้าศรีก็จะกลับมาด้วย”
“ดีจริง…น้องอ้อยจะได้มีกำลังใจ…การต่อสู้ครั้งนี้เราต้องเป็นฝ่ายชนะเท่านั้น!!!!”
“…………………………………………”
………………………………………………………………………………………………………….
“ทำไมถึงเร็วนัก?…ไม่สิ…ทำไมอยู่ๆก็มาคุยเรื่องนี้กับผมล่ะ!?”
“ไม่เร็วหรอกค่ะ”
“แสดงว่ามีอะไรเกิดขึ้น…เจ้าบอลก่อเรื่องอีกใช่มั้ย?”
“…วันนี้มีผู้หญิงสองคนบุกถึงบ้าน…ด่าสาดเสียเทเสียเหมือนกับลูกสาวของฉันเป็นฝ่ายไปแย่งบอลมาเสียเอง”
“ไอ้ลูกคนนี้มันเจริญรอยตามส่วนที่แย่ๆของฉันมาหมด”
“……………………………………..”
“ผมรู้สึกเสียใจด้วยจริงๆ”
“หากคุณอยากจะแสดงความรับผิดชอบก็ไม่มีอะไรดีไปกว่าการจัดงานแต่งงานและจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฏหมาย”
“ผมรู้…แต่…”
“การหมั้นหมายจะต้องเกิดขึ้นโดยเร็วที่สุด…หมั้นและแต่งจากนั้นไปจดทะเบียนสมรสให้เรียบร้อยในวันเดียวเลย”
“มัน…มันจะไม่รีบร้อนไปหน่อยเหรอ?”
“ที่ จริงมันช้าไปซะด้วยซ้ำนะคะเพราะลูกๆเราก็มีอะไรกันมาตั้งนานแล้วดังนั้นฉัน ไม่ยอมปล่อยเลยเปล่าแน่และคราวนี้พี่สาวจอมจุ้นจ้านของคุณก็จะมาคัดค้านไม่ ได้ด้วย!!!”
“……………………………………..”
“กวางเพิ่งบอกกุนกับศรีไปเมื่อครู่นี้เอง…พรุ่งนี้พวกเธอจะกลับบ้านคุณก็ลางานมาพร้อมกันเลย”
“แล้วเจ้าตัวดีรู้หรือยัง?”
“ยังค่ะ…ยังติดต่อไม่ได้”
“นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะกวาง”
“เพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของลูกสาว…ฉันจะไม่ยอมถอยเด็ดขาดค่ะ”
“แต่จะปิดทางโยนกจัตุรัสไม่ได้…เราต้องแจ้งให้รู้”
“ไม่ มีปัญหาค่ะให้รู้กันทั้งหมดก็ดี…ลูกกุนลูกสาและกระทั่งหนูอ้อยจะได้เป็น ที่ยอมรับ…คุณภพ…คุณเต็มใจจะรับลูกสาวฉันเป็นสะใภ้หรือเปล่าคะ?”
“ผมไม่เคยมีปัญหากับเรื่องนี้…ลูกคุณก็เหมือนลูกผม”
“ดีค่ะ!!…พอพวกคุณมาถึงก็จะพูดคุยกันให้ชัดเจนและจากนั้นค่อยไปโยนกจัตุรัสขอความกรุณาจากพ่อแม่ของคุณ”
“ไม่รอให้บอลกลับมาก่อนหรือ?”
“ลูกชายคุณไม่มีสิทธิ์ออกความเห็นใดๆค่ะ…ที่เขาจะทำได้ก็คือการแสดงความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองก่อขึ้นมา”
“………………………………………”
……………………………………………………………………………………………………….
“จู่ๆก็ขอลากลับบ้านคงจะมีธุระด่วนมาก…มีอะไรเปลี่ยนจากครั้งก่อนหรือ?”
“………………………………………”
“ไม่อยากพูดฉันก็ไม่บังคับแต่เย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านด้วยกันนะ…คุณลุงบ่นอยากเจอเธอ”
“…ค่ะ”
“บ่าย…สามโมงแล้ว…ไป!…ออกไปพร้อมกันเลย”
“ดิฉันขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ”
“งั้นฉันจะรอที่ลานจอดรถ”
“………………………………………”
“นี่ๆๆ…เธอคิดยังไงกับเรื่องของสองคนนั้น?”
“สองคนไหน?”
“อ๊าว!?…ก็จะใครซะอีกเล่า?”
“หมายถึงคุณน๊อตกับยัยกุน?”
“เออ!!!…เขาลือให้แซ่ดไปทั่วโรงแรมแล้วว่าสองคนนี้แอบกิ๊กกันอยู่จริงๆ”
“ทั้งที่กุนมีแฟนแล้วเนี่ยนะ?”
“เธ่อ มีแล้วยังไง!?…แฟนก็อยู่ต่างจังหวัดไม่ได้มาคอยนั่งเฝ้านอนเฝ้าสัก หน่อย…อีกอย่างคุณน๊อตก็หล่อใช่ย่อยซะเมื่อไหร่แถมรวยอีกต่างหาก”
“พี่…คุณน๊อตน่ะเป็น…”
“อ๊ารู้หรอกเว้ย!!!…เป็นกรรมการบริหารโรงแรม…ไฮโซสาวหล่อวัย 32 เรียนจบปริญญาเอกจากออสเตรเลีย…ถูกต้องมั้ยยะ?”
“……………………………………….”
……………………………………………………………………………………………………………….
…ช่วงเวลาหัวค่ำของวันเดียวกัน…
“หนูกุนจะไปกี่วัน?”
“สองวันค่ะ”
“เวลาแค่นั้นจะแก้ปัญหาได้หรือ?…ไปหลายวันหน่อยก็ได้ฉันอนุญาต”
“ขอบพระคุณท่านประธานเป็นอย่างยิ่งค่ะ”
“เฮ่!…กุนเป็นเลขาส่วนตัวน๊อตนะ…จะให้ขาดงานนานๆได้ยังไงฮะ?”
“ลุงว่าตั้งแต่ที่หลานให้หนูกุนมาเป็นเลขาเนี่ยงานกลับมีแต่จะยิ่งน้อยลงๆ”
“ไม่จริงหรอกฮะ…ลุงอย่าไปฟังไอ้พวกบ่างช่างยุมาก”
“เอาน่ะ…แค่เห็นหลานกลับมาตั้งใจทำงานอีกครั้งลุงก็เป็นปลื้มมากแล้ว…ทั้งหมดนี่ต้องขอบคุณหนูกุนจริงๆ”
“เปล่านะคะ…ดิฉันแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะท่านประธาน”
“อย่า ถ่อมตัวเลย…ไม่ว่าใครจะพูดอะไรแต่หนูน่ะถือเป็นคนพิเศษของบ้านเรา… อืม–…ฉันก็เคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับตระกูลวิษณุมนตรีมาบ้างเหมือนกัน”
“มีชื่อเสียงมากเหรอไงฮะ?”
“เคยมีคนพูดไว้ว่าถ้าทางใต้มีศิวะบัณฑิตทางเหนือก็ย่อมต้องมีวิษณุมนตรี”
“อ๋อ~~… แบบนี้เธอก็ไม่ต้องมาเป็นลูกจ้างหางานทำก็ได้นี่เนอะเพราะอีกหน่อยก็ได้เป็น เศรษฐีนีมั่งมีวันหนึ่งๆไม่ต้องทำอะไรนอกจากนั่งนับเงินนับทอง”
“คุณน๊อตอย่าประชดดิฉันสิคะ”
“เปล๊า!!”
“ดิฉันไม่เคยคิดที่จะหวังน้ำบ่อหน้าและไม่อยากเพ้อฝันว่าจะได้เสวยสุขเฉยๆโดยไม่ทำอะไรไปวันๆค่ะ”
“เห็นมั้ยน๊อต?…หลานถูกตอกหน้าหงายเลย”
“อ้าวลุง!?”
“ทัศนคติ แบบนี้แหละที่ถูกใจฉันนัก!!!…วิษณุมนตรีมั่งคั่งจริงแต่ก็มีความขัดแย้ง ภายในแบ่งพรรคแบ่งพวกกัน…หนูกุนจะต้องตัดสินใจให้ดีๆนะว่านั่นคือวิถี ชีวิตที่ตัวหนูเองต้องการแน่หรือเปล่า?”
“ดิฉันจะจำคำสั่งสอนของท่านประธานไว้ในใจเสมอค่ะ”
“เออว่าไง?”
“………………………………………….”
“ดีๆๆ…ดีมาก!!!…พรุ่งนี้เที่ยงตรงเอามาให้ฉันที่บ้าน”
“อะไรหรือ?”
“นิดหน่อยฮะ…กุน…คืนนี้ค้างที่นี่เถอะ”
“แต่ว่า…”
“ดอนเมืองไกลจากสาทรไม่น้อย…ยิ่งกลางค่ำกลางคืนฉันไม่อยากให้เธอนั่งรถกลับบ้านคนเดียว”
“อื้อ!!… ป่านนี้รถก็ติดมากๆกว่าจะไปถึงคงดึกแน่…ฉันเห็นด้วยกับน๊อต…หนูกุนค้าง คืนซะที่นี่แล้วตอนเช้าฉันจะให้น๊อตไปส่งถึงหมอชิตเลย”
“…………………………………………..”
“ถือว่าช่วยอยู่เป็นเพื่อนเราสองคนลุงหลานล่ะกันนะ”
“…………………………………………..”
……………………………………………………………………………………………………………………
“จ้ะๆ…งั้นเจอกันพรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้าที่หมอชิตและเราค่อยนั่งรถไปอยุธยา”
“…………………………………………..”
“ศรีจะไปพิษณุโลกสักสามสี่วัน…ดูแลตัวเองให้ดีๆนะคะ”
“ผมฝากความคิดถึงๆหนูอ้อยด้วยครับ”
“นี่จะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดยิ่งกว่าครั้งไหน…ศรีจะช่วยเหลือลูกสาวสุดที่รักให้ได้รับชัยชนะ”
“พูดยังกะไปออกศึก”
“มันก็ไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นักหรอกค่ะ”
“ศรีจะไม่อยู่ตั้งหลายวันแบบนี้ผมต้องขอเบิกงบล่วงหน้าซะแล้ว”
“ระ…ระวังจะตื่นไปทำงานไม่ไหว…อื้ม!!…ศรีต้องตื่นเช้าด้วย”
“โอวววววว…เข้าไปครึ่งลำแล้ว…อูยยยยยยยย…เมียรักของผม…อย่ากลับไปหาผู้ชายคนนั้นอีกนะครับ”
“สัญ…สัญญาค่ะ…ซีดสสสสสสสสสสสสส…ดัน…ดันให้มิดเลยจ้ะพี่…โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“หึๆๆ…ผัวขอสามยกนะจ๊ะ…อึ๊บบบบบบบ”
“อ๊าย!!!…ไม่…ไม่ไหวหรอกค่ะ…ซีดสสสสสสส…ศรีไม่มีแรงลุกแน่…อืออออออออออออออ…ยกเดียวก็พอแล้ววววววววว”
“งะ…งั้นสองยกล่ะกัน”
“อืมมมมมมมมมมม…เหนื่อยแย่เลยอ่ะ!!!…โอวววววววววววววว”
“น่านะ…เห็นใจผัวเถิด~~”
“…………………………………….”
“ศรีจ๋า~~”
“ตะ…ตามใจสิคะ”
“อ้า!!…เมียรักของผัว…อูยยยยยยยยยยยยยยยยยย…คืนนี้ผม…ผมไม่ปล่อยให้ศรีหลับง่ายๆแน่นอน!!!!”
“อึ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย…มาทางนี้ค่ะ…ศรีจะอมให้…คืนนี้จะบริการผัวสุดฝีมือเลย”
“โอ้!!!…สวรรค์ชัดๆ”
……………………………………………………………………………………………..
….ในขณะเดียวกันนั้น…
“กุน…ตอบคำถามของฉันมาตามตรงได้ไหม?”
“คะ?”
“เธอรักผู้ชายที่ชื่อเอกคเชนทร์มากหรือเปล่า?”
“ดิฉันเคยบอก…”
“ฉันอยากจะได้ยินอีกครั้ง”
“……………………………………….”
“……………………………………….”
“ค่ะ”
“…งั้นเหรอ?…แล้วถ้าวันหนึ่งนายเอกคเชนทร์เกิดไม่ซื่อสัตย์ต่อเธอด้วยการแอบไปมีผู้หญิงอื่นล่ะ?”
“คุณน๊อต!?”
“เฮ้ย!!…ฉันแค่สมมติเฉยๆ…อย่าถือเป็นจริงเป็นจัง”
“……………………………………….”
“เธอยังจะ…รักเขาต่อไปหรือเปล่า?”
“หากเป็นอย่างนั้นฉันก็ต้องมาคิดทบทวนค่ะว่ามันเกิดจากสาเหตุอะไรและตัวเองทำผิดอะไรหรือไม่?”
“ถ้าเขาเป็นฝ่ายผิดเล่า?”
“ก็หมายความว่าในฐานะผู้หญิงดิฉันทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอ”
“ฮื๊ออออออออ~~…เจอแม่พระตัวจริงเสียงจริงแล้วฮะ…ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายถูกเนี่ยนะ!?”
“……………………………………….”
“อย่างไรก็จะไม่เลิกรักนายเอกคเชนทร์ว่างั้นเหอะ?”
“ค่ะ”
“ช่างมั่นคงในความรักยิ่งนัก…ฉันนับถือเธอด้วยความจริงใจนะ…อ่ะ!!…ไปนอนเถอะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
“……………………………………….”
“……………………………………….”
“นับ ว่าฉันมองเธอไม่ผิดจริงๆศกุนตลา วิชานาถ…ผู้หญิงคนนี้แหละที่คู่ควรจะอยู่ข้างกายฉันตลอดไป!!!…ฉันจะทำ ให้เธอรู้จักกับคำว่ารักแท้เพียงหนึ่งเดียวที่ไม่อาจหาได้จากผู้ชายที่ชื่อ เอกคเชนทร์ วิษณุมนตรีแล้วก็แหวนวงนั้นน่ะ…เธอจะต้องเป็นคนถอดมันออกไปจากนิ้วนางข้าง ซ้ายด้วยความเต็มใจของเธอเอง!!!!”
……………………………………………………………………………………………………………………………
“ตกลงไม่มีใครติดต่อพี่เอ็มได้เลย?”
“ไปเที่ยวในป่าในเขาคงจะไม่ค่อยมีคลื่นน่ะจ้ะ”
“เจ้าลูกตัวแสบก็ติดต่อไม่ได้คนนึง…พี่ชักสงสัยขึ้นมาแล้วสิ”
“สงสัย?”
“ไม่แน่ว่าตอนนี้บอลกับพี่เอ็มอาจจะพักอยู่ด้วยกันไง”
“จะเป็นไปได้ยังไงคะ?…พี่ภพคิดมากไปแล้ว”
“ก็ขอให้เป็นแบบนั้นเหอะ…อย่าซ้ำเติมกันมากไปกว่านี้เลยแค่นี้พี่ก็เครียดจะตายอยู่แล้ว”
“พี่ชาย”
“หือ?”
“เคยคิดบ้างไหมว่าการที่หลานบอลรักกับหนูกุนและหนูสาอาจจะเป็นความผิดพลาด?”
“เธอ…”
“อย่าเพิ่งเข้าใจภาผิด”
“……………………………………………”
“……………………………………………”
“หนุ่ม สาวเป็นวัยที่อยากรู้อยากลองและอยู่ใกล้ชิดกันก็เหมือนน้ำมันกับไฟนั่นคือ เรื่องหนึ่งแต่พี่กับกวางที่เป็นผู้ใหญ่น่าจะหาหนทางป้องกันที่ดีกว่า นี้…พี่ว่าเราก็ผิดกันทั้งหมดแหละ”
“เอ้า!!…น้องสาวคนนี้ของพี่ภพมีคำถามอีกข้อ”
“หึ!…คุยกับเธอนี่บางครั้งก็รู้สึกผ่อนคลายแต่บางทีก็ปวดประสาทมากกว่าเก่าแฮะ”
“แหมพี่ก็!!…ชมหรือตำหนิเนี่ย?”
“มาทำเสียงเล็กเสียงน้อย…ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเธอ…ถามมา”
“ถ้าบอลไม่ได้เป็นแฟนกับลูกสาวพี่กวางหรือพี่ศรี…พี่ว่าเขาจะได้ลงเอยกับใคร?”
“ไม่รู้หรอกก็มันเจ้าชู้ร้ายกาจฟาดไปทั่วขนาดนั้น…เลวร้ายที่สุดมันก็คงจะไปคว้าเอาเมียชาวบ้านมานั่นแหละ!!!”
“ฮะๆๆๆ”
“ยัยภา!!…ใช่เรื่องตลกเรอะ?”
“โธ่พี่ขา~~…ซีเรียสเกินไประวังผมร่วงหมดหัวนะเออ–”
“เธอเองก็ยังไม่ทิ้งนิสัยตอนเด็กเลยนี่หว่า!?”
“ฮึ!!…พี่ก็เหอะตอนวัยหนุ่มใช่หยอกซะที่ไหน…นึกว่าภาไม่รู้ทันรึ?”
“เออๆๆ…นี่โทรมาปรึกษานะไม่ใช่ให้มาทับถมกัน”
“พี่คะ…พี่เอ็มน่ะเอาจริงนะจะบอกให้…บางทีเหตุที่เกิดคราวนี้อาจเป็นเพราะเธอก็ได้”
“ยังไงก็จะยอมให้เกิดไม่ได้…มันใกล้ชิดกันเกินไป”
“จริงเนาะ?…แหม~~…ถ้าหลานบอลมารักกับลูกฝนของน้องแต่แรกซะก็จบเรื่อง…มั้ง?”
“เฮ้ย!!!!”
“ภาล้อเล่นค่า!!…แค่นี้นะคะ…แล้วจะหาทางติดต่อพี่เอ็มให้”
“………………………………………”
“อืม–…ภาน่ะล้อเล่นแต่ลูกฝนเอาจริงนะเคอะพี่ชาย!!!!”
“ล้อเล่นอะไรหรือคุณ?”
“เปล่า…ไม่มีอะไรค่ะ”
“น่าเห็นใจพี่ภพนะ…มีลูกชายเสน่ห์แรงก็แบบนี้แหละ”
“เกี่ยวข้องกับเราด้วยละ…คุณอย่าพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องของตัวเอง”
“อ้าว!!!…มันเกี่ยวกับเราตรงไหนกันเล่า?”
“ภาพูดไม่ผิดหรอก…อีกสามสี่วันภาจะลงไปพิษณุโลกคุณไปด้วยไหมคะ?”
“งานผมยุ่ง…คงไปไม่ได้”
“งั้นก็รอฟังข่าวที่นี่…ครั้งนี้ได้สนุกกันใหญ่แน่”
“สนุก?”
“เฮ้อ~~…นี่เพราะลูกสาวสุดรักของเราก็ดันไปหลงรักเขาซะอีกคนแท้ๆเลย”
“เมื่อกี้พูดอะไรหรือเปล่า?”
“……………………………………….”
…………………………………………………………………………………………………………
“นายหญิงคะ…จากข่าวที่ได้เมื่อตอนบ่ายเป็นที่ยืนยันแน่นอนแล้วค่ะว่าถูกต้อง”
“ไม่ผิดพลาด?”
“ค่ะ”
“ยอดเยี่ยม!!!!…ถึงฉันจะไม่ชอบใจที่โดนตัดหน้าแต่ก็ขอยกนิ้วให้ผู้หญิงชื่อบุศยาว่าทำดีมากจริงๆ”
“แล้วพวกเขาจะทำยังไงต่อหรือคะ?”
“ทำไงต่อน่ะรึ?”
“………………………………………..”
“อืม–…ทำอะไรต่อไป…ทำอะไรต่อ…ฮึ!!…เดาไม่ยากเล้ย!!!”
“?”
“เวลา นี้นังกวางฤทัยก็น่าจะงัดเอาวิธีมัดมือชกมาบังคับให้พ่อบอลแต่งงานกับลูกสาว มันน่ะซี่!!…มีอยู่แค่อย่างเดียวเท่านั้นแหละที่มันจะคิดออก”
“อ๋อ~~”
“นัง นี่จะเกลี้ยกล่อมเจ้าน้องชายที่ไม่ได้ความของฉันให้คล้อยตามกับบอกลูกสาวมัน ที่กรุงเทพฯให้รีบกลับบ้านเพื่อมาทำความเข้าใจและสุดท้ายก็จะยกโขยงกันมาที่ โยนกจัตุรัสขอความเห็นชอบจากพ่อแม่ฉัน…คาดว่าน่าจะเป็นแบบนี้ไม่ผิดไปมาก หรอก”
“นายหญิงเก่งจังเลยค่ะ”
“ก็ทำไมฉันจะไม่รู้จักคนอย่างกวางฤทัยเล่า?…ไส้มันมีกี่ขดๆฉันรู้หมดแหละ!!”
“แล้วจะทำอย่างไรกันดี?”
“ถ้าพวกมันคิดจะเล่นไม้นี้จริงๆฉันก็มีแผนรับมืออยู่แล้ว…เธอไม่ต้องห่วงไปหรอก…ใจเย็นๆ”
“จะบอกนายท่านไหมคะ?”
“อย่า!!!… เกิดตาหนูรู้เข้าไม่วายจะรีบตาลีตาเหลือกกลับไปแน่ฉะนั้นเราต้องปิดไว้และ คอยเฝ้าดูคนพวกนั้นงุ่นง่านเป็นหนูติดจั่นก็น่าสนุกดีไม่ใช่เหรอ?”
“………………………………………….”
“ฉัน ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อแย่งชิงตาหนูคืนมาแล้วมันเรื่องอะไรที่จะปล่อยให้เขา กลับไปปรับความเข้าใจกับพวกผู้หญิงที่ฉันเกลียดชัง?…ขอโทษ!!!…ฉันไม่ใช่ แม่พระผู้แสนดีขนาดนั้นแล้วเธอก็จะพลอยอดเย็ดควยตาหนูไปด้วย…ยอมได้หรือ?”
“ศิ…ศิไม่มีทางยอมเด็ดขาดเลยค่ะ!!!!”
“ตอบ ได้ดีมาก!!…เราจะอยู่ที่นี่ตามวันเวลาที่กำหนดไว้ส่วนทางโน้นจะเกิดอะไร ขึ้นก็ช่างหัวมัน…เธอจงปิดปากเงียบและบอกพี่ๆด้วย…ถ้าสัญญาว่าจะเหยียบ ให้สนิทแล้วเจ้าสองคนนั่นอยากทำอะไรกับฉันก็ตามใจ”
“อุ๊ย!?…อย่างนั้นพี่ๆจะต้องรีบตอบตกลงแน่ค่ะ!!!”
“ตอนนี้ตาหนูทำอะไร?”
“พี่ดวงกำลังอาบน้ำให้นายท่านอยู่ค่ะ”
“คืนนี้ยังมีอะไรสนุกๆให้ทำอีกเยอะแยะ…เราจะต้องเหนื่อยกันหน่อยนะ”
“ตกลงนายหญิงจะ…”
“เธอกับดวงสองคนคงบำเรอกามให้พ่อหนุ่มสามหน่อนั่นไม่ไหวแน่…ฉันจะช่วยอีกแรง”
……………………………………………………………………………………………………………..
…เหตุการณ์ในตอนนี้เริ่มจะเขม็งเกรียวขึ้นเรื่อยๆแต่ก็มีแอบเสียวบ้างเล็กๆน้อยๆ…
