ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 41
“…………………………………………”
“…………………………………………”
“…………………………………………”
“เงียบตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ?”
“…………………………………………”
“จะพูดอะไรก็พูดออกมาเถอะ…มาทานอาหารสองต่อสองกับสุภาพสตรี…การไม่คุยสนทนากันถือเป็นมารยาทที่ไม่ดี”
…ก็ อยากจะอ้าปากสนทนาพาทีด้วยเหมือนกันแต่ดันเกิดอาการเขินป้าตัวเองอย่าง ปัจจุบันทันด่วนเสียได้…ปกติก็ไม่ได้เจอ
กันมานานรู้สึกเกรงใจอยู่แล้วนี่ ป้าเอ็มยังแต่งหน้าซะสวยพริ้งสวมชุดราตรีซะงามเริ่ดเข้าไปอีก…ไม่ประหม่า อายก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว…พี่สาวพ่อแต่งหน้าทาปากก็จริงแต่ดูดีเข้ากัน อย่างเหมาะสมลงตัวเพราะเธอเป็นคนสวยอยู่ทุนเดิม…เปลี่ยนลุคส์จากสาวชาว บ้านกลายมาเป็นสาวเข้าสังคมได้อย่างแนบเนียน…
(ไม่อยากเปรียบเลยแต่มันอดเทียบไม่ได้กับแม่กวางซึ่งหลังๆนี้เธอมักจะแต่งหน้าเข้มจนเกินงามไปหน่อย)
“ป้าเอ็ม”
“จ๊ะ?”
“ป้ายังงามไม่สร่างเช่นนี้…รับรองว่าถ้าอยากจะแต่งงานใหม่ไม่ใช่เรื่องยากเลยครับ”
“ฮิ!!… นึกว่าตาหนูจะตกใจที่เห็นป้าทาปากซะแดงแจ๊ดทาหน้าซะขาวผ่องซะอีก…ถ้าชมว่า งามใช้ได้แล้วงั้นป้าก็จะรีบขอรับไว้และอย่าทวงคืนทีหลังนะเพราะป้าไม่ให้ หรอก…ฮะๆๆ”
…เสียงหัวเราะฟังแล้วรื่นหูน่ารักมากรอยยิ้มก็อบอุ่นเป็น กันเองส่วนมารยาทในการร่วมโต๊ะอาหารแม้อาจจะขัดเขินไปบ้างแต่ตัวผมเองก็ไม่ ใช่ผู้ลาภมากดีมาจากไหนจึงไม่ได้ใส่ใจแล้วมันก็มีอะไรๆที่น่าสนกว่านั้นตั้ง เยอะ…
(ว้าว~~…ดอกบัวตูมคู่ขาวจั๊วะ!!…เห็นแล้วใจสั่นเทิ้ม…เคยชมของบุศว่ายอดแล้วแต่ของป้านี่ยังเหนือยิ่งกว่าอีก!!!)
“ส่วนเรื่องแต่งงานใหม่…พอละๆ!!…ป้าน่ะมีผัวมาแล้วสองคนแถมลูกสาวอีกตั้งสี่”
“ลูกสาว?…สี่คน!?”
“จ้ะ…ว่าจะบอกหลายครั้งแต่ไม่มีโอกาสสักที”
…เฮ้ยๆๆ!!!… นี่ผมตาฝาดไปหรือเปล่า?…มีลูกแล้วถึงสี่คนแต่ทำไมเต้านมถึงตั้งทรงสวยราว กับหญิงสาวที่ไม่เคยมี(หรือยังไม่รู้แจ้งในสรีระผู้หญิงดีพอ)คือผมเข้าใจว่า อย่างไรซะมันก็ต้องมีการคล้อยยานบ้างแต่นี่กลับไม่เห็นเป็นอย่างนั้นเลยและ จะสวมยกทรงเพื่อช่วยห่อหุ้มเต้าไว้ก็ตัดทิ้งไปได้เพราะป้าเอ็มโนบราแน่ นอน!!!!…
(ทำศัลยกรรมยกเครื่องมาใหม่หรือเปล่า?)
“ป้ามีอะไรแปลก?”
“ไม่มี…ไม่มีอะไรครับ”
“ก็เห็นทำหน้าเคร่งเครียดแถมมองมาแต่ทางนี้น่ะ…เอ๋!?…อย่าบอกนะว่าจ้องหน้าอกป้าอยู่?”
(ดวงตาพี่สาวพ่อหรี่ลงสวนทางกับสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้น…ไม่พอใจ?)
“……………………………………………”
“…ตาหนูนี่ก็ทะลึ่งไม่เบาน๊า~~”
“ผม…ผม…ผมไม่ได้…”
“อย่าปฏิเสธเลย…ฮิๆ…ป้าไม่โกรธหรอกเพราะดีซะอีกที่อายุจนป่านนี้แล้วก็ยังไม่ถูกหนุ่มๆมองข้าม”
“……………………………………………”
“อีก อย่างป้าเลี้ยงดูตาหนูมาตั้งแต่แบเบาะทำไมจะไม่รู้จักนิสัยใจคอและถึงแม้ ห่างหายไปเกือบสิบปีแต่ตาหนูก็ยังเหมือนเดิมคือโกหกใครไม่เก่ง…เอ้า!!… ทำตัวสบายๆได้แล้วจ้า~~”
…จะทำตัวสบายๆได้ยังไงเมื่อชุดที่คุณป้าใส่ มันบางเสียจนเห็นหัวนมนูนออกมาชัดเจน?…ขอสารภาพอย่างไม่กลัวบาปเลยว่า วินาทีที่เห็นเธอเข้ามาในห้องนี้ก็เกิดความคิดอันผิดปกติแต่ผมก็จะพยายาม สลัดมันออกไปให้พ้นจากหัวสมองให้ได้…
“…………………………………………….”
“…………………………………………….”
“พ่อบอล”
“ครับ”
“ชุดที่ป้าใส่มันดูโป๊มากไปหรือเปล่า?”
“ก็…ก็ไม่นี่ครับ…ปกติชุดอย่างนี้เขาก็ไม่สวมยกทรงกันเพราะมันจะมีลวดลายให้เห็นได้…ส่วนใหญ่จะใช้แผ่นปิดหัวนมครับ”
“รู้ดีจัง…ป้าเองก็ใช้อยู่นี่ไงแต่ไม่คุ้นเลยล่ะ”
“…………………………………………….”
“ถึงท่อนบนจะแทบโป๊แต่ท่อนล่างก็ปกตินะจ๊ะเพราะป้ายังสวมกางเกงใน…ไม่ใจกล้าหน้าด้านขนาดนั้นหรอก…คิกๆ”
(ใส่แบบทีแบ็คหรือว่าจีสตริงนะ?…คือเค้านิยมสองชนิดนี้เพราะจะไม่มีขอบให้เห็นเด่นชัด)
“อ๋า!?…ไปๆมาๆคุยเรื่องพรรค์นี้ได้ยังไงเนี่ย?…ตาหนูล่ะก็!!”
…ป้า เอ็มอายหน้าแดงก่ำ!!!…ไม่ไหว~~…ยิ่งสะกดใจไม่ให้คิดอะไรฟุ้งซ่านแต่มัน ยิ่งกลับเกิดผลตรงข้ามเพราะดันคุยในหัวข้อสนทนาที่ล่อแหลมไม่เบา…ยังไงผม ก็เป็นชายหนุ่มสุขภาพดีคนหนึ่งนะ…
“…………………………………………….”
“…………………………………………….”
“พ่อบอลดื่มนี่สิจ๊ะ…ดีกรีน้อยกว่าเหล้าแต่อร่อยกว่า”
“ขอบคุณครับ”
…พอ ได้ดื่มอะไรๆที่ช่วยสูบฉีดเลือดลมให้ไหวเวียนแรงขึ้นสติก็เริ่มคึกคัก…ผม แอบชำเลืองหน้าอกป้าเอ็มเป็นระยะซึ่งพอสาวใหญ่มองก็ยิ้มกลบเกลื่อนแต่ไม่นาน ก็เหลือบดูอีก(เพราะเจ้าหล่อนไม่โกรธนิ)พิศไปจ้องมาจนเลือดใหลเวียนไปหล่อ เลี้ยงอาวุธลับส่วนบุคคลจนมันชักจะพองตัวใหญ่คับเป้ากางเกงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว…
(อยากเห็นกางเกงในที่ใส่จังว่าจะเป็นยังไง?)
“ฮึๆๆ…ผู้ชายเนี่ยก็เหมือนกันหมด”
“?”
“ชอบดูหน้าอกผู้หญิง”
“ก็ดีกว่าดูหน้าอกผู้ชายด้วยกัน…”
“ฮะๆๆ…จริงๆ”
“แม่กวางก็เคยพูดอย่างนี้ครับ”
“หือ?”
…แย่แล้ว!!!…เผลอหลุดปากซะได้ทั้งที่สองคนนี้ไม่ถูกกัน…
“เคย ไปขอดูงั้นรึ?…เฮอะ!!…ของป้าน่าดูน่าจับกว่าของแม่นั่นตั้งไม่รู้กี่ เท่า…ต่อให้เป็นคนปัญญานิ่มก็เลือกได้ไม่ยากเย็นเลยว่าระหว่างป้ากับแม่ กวางฤทัยหรือแม่ศรีวิกาน่ะ…ใครจะมีเสน่ห์น่าดึงดูดชวนให้ผู้ชายพาขึ้น เตียงได้มากกว่ากัน…ตาหนูว่าจริงไหม?”
…ประโยคนี้กระแทกแทงใจดำของผมอย่างเต็มเหนี่ยวทีเดียว!!!…ต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง…
“ป้า”
“จ๊ะ?”
“ลูกสาวทั้งสี่คนก็หมายความว่า?”
“อื้อ!!…เข้าใจถูกต้องเลย”
(มีลูกพี่ลูกน้องอีกตั้ง 4 แถมเป็นผู้หญิงทั้งหมด 6 คน!!!!…เราหลงเข้าก๊วนมาได้ยังไงกันฟะนี่?)
“บางคนพ่อบอลก็เคยพบแต่คงจะจำไม่ได้”
“ตอนนี้เป็นยังไงกันบ้างครับ?”
“อยู่ที่โยนกจัตุรัสและทุกคนสบายดีจ้ะ”
“พี่แคทกับฝนไม่ค่อยจะบอกผม”
“พ่อบอลต้องทำความเข้าใจเสียก่อนนะจ๊ะว่านี่คือความประสงค์ของลูกสาวป้าเอง”
“?”
“พวก เธอฝากคำพูดทั้งป้าและหนูแคทกับหนูฝนมาว่าถ้าพ่อบอลอยากพบก็ต้องไปที่โยนก จัตุรัสเพราะแม้จะรู้ชื่อหรือได้เห็นรูปแต่หากไม่มีใจคำนึงก็ไม่เกิด ประโยชน์อะไร”
“……………………………………………”
“ทำความรู้จักไว้น่ะมันไม่เสียหายหรอกเพราะอย่างไรก็สืบสายเลือดเดียวกัน…จริงไหม?”
“…ครับ”
“จัด ของเรียบร้อย?…ดีจ้ะ…ก็ทำตามที่ตกลงไว้ให้คนอื่นๆเข้าใจว่าเราต่างคน ต่างไปไม่เกี่ยวข้องกัน…ป้าจะออกจากบ้านตาภพเวลาสายๆส่วนพ่อบอลก็ไปตอน บ่ายนะจ๊ะ”
…จากนั้นป้าเอ็มก็ย้ำอีกครั้งหนึ่งว่าให้ผมนั่งรถไฟด่วน พิเศษไปลงที่อุตรดิตถ์โดยท่านจะไปรอรับแล้วจากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังบ้านพัก ตากอากาศกลางป่า(ได้ยินว่าเป็นของคนรู้จักแต่ไปขอยืมใช้)…
“อาจจะยุ่งยากสักหน่อยแต่ที่ทำแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้ใครๆเข้าใจผิดและตัดความวุ่นวายออกไป…ป้าอยากจะไปพักผ่อนเงียบๆ”
“ที่ป้าบอกว่ากลัวใครจะเข้าใจผิด?”
“ก็ลูกพี่ลูกน้องของตาหนูนั่นแหละ”
“อ๋อ!!…อันนี้ผมเห็นด้วยครับ”
(แต่เอาเข้าจริงก็รวมไปถึงแฟนและบรรดากิ๊กทั้งหลาย)
“ยิ่ง หนูแคทหนูฝนน่ะสนิทกับลูกสาวของป้าค่อนข้างมากเลยและพวกเธอจะไม่ค่อยมีความ ลับต่อกันหรอกดังนั้นเรื่องของพ่อบอลจึงเป็นที่รู้โดยทั่วแล้ว”
…หรือ ว่าเรื่องเสียๆเกี่ยวกับผู้หญิงของผมก็ถูกเปิดโปงให้ฝ่ายนั้นรู้เช่น กัน?…ด้วยนิสัยของสองคนพี่น้องโดยเฉพาะยัยผีนั่นต้องใช่แน่ๆ!!!…
“ฉะนั้นป้าจึงคิดแผนนี้ขึ้นและค่อยบอกลูกๆทีหลังจ้ะเพราะไม่งั้นล่ะถูกขัดขวางแน่แล้วพ่อบอลก็จะเดือดร้อนไปด้วย”
“เดือดร้อน?”
“เอ่อ–…คือ…ลูกสาวป้าน่ะออกจะหัวแข็งกันนิดหน่อย…ถ้าอธิบายอะไรไม่ชัดเจนรับรองพวกเธอต้องสืบสาวเอาเรื่องไม่หยุดแหงๆ”
…แต่ ลองสังเกตสีหน้าผมว่าไม่น่าจะนิดหน่อยแหงๆ…จริงสิ!!…เมื่อเข้ากันดีกับ พี่แคทและฝนที่ขึ้นชื่อลือชาในความแปลกทั้งหลายแหล่ดังนั้นอีกฝ่ายก็อาจจะ ประหลาดถึงขั้วไม่ทิ้งห่างกันไกลนัก(เผลอๆยิ่งกว่าด้วยซ้ำ)…
“เอ๊ะ!!…งั้นพวกเธอก็รู้จักหน้าผมแล้วน่ะสิครับ?”
“ใช่สิจ๊ะ”
“ไม่ยุติธรรมนี่นา”
“หากพ่อบอลอยากพบก็ไม่ใช่เรื่องยาก”
“ถ้าขอคุยด้วยสักสองสามประโยคจะได้ไหมครับ?”
“ไม่มีปัญหา”
…คุณป้ากดเบอร์และก็รอสายแต่ว่านานพอดูเลย…
“อือ–…คงไปไหนสักแห่ง?…คือป้าโทรเข้าเบอร์บ้านน่ะ”
“ไม่มีมือถือหรือครับ?”
“จ้ะ…ลูก คนนี้เค้าไม่ชอบและไม่อยากได้ทั้งที่มันสะดวกดีออก…ตาเถาไปตามผู้ปกครองคน เก่งมาคุยกับฉันหน่อยซิ!!…หา?…ขึ้นไปค้างบนเขา…คงจะนอนดื่มเหล้าชมฝน ดาวตกสบายใจเฉิบอีกล่ะสิท่า?”
(นอนกินเหล้าชมฝนดาวตก?)
“ฝากข้อความถึงฉัน?…กับน้องชายที่ไม่ได้พบกันนานด้วย”
“…………………………………………..”
“เข้าใจแล้ว…พ่อบอล!”
“ครับผม?”
“พี่สาวผู้แสนจะห่วงใยฝากความคิดถึงและมีคำถามสามข้อ…หนึ่ง…เมื่อไหร่จะกลับบ้าน?”
“บ้าน…บ้านไหน?”
“โยนกจัตุรัส”
“……………………………………………”
“สอง…จะออกนอกลู่นอกทางไปถึงไหน?”
“ผม…”
“สุดท้าย…ได้ข่าวว่าเกรงอกเกรงใจสุรีย์พรรณมากเลยเรอะ?”
“คือพี่แคทเป็นคนมีเหตุผล…”
“ไอ้หนุ่ม!!!…ไม่ต้องไปเคารพยกย่องผู้หญิงคนนี้ให้มากนัก…มันกับคนๆอื่นพยายามจะผลักไสนายให้ออกไปจากตระกูล…ไม่รู้รึ?”
“เอ๋!?”
“ขอโทษที่ทำให้ตกใจ…นี่เป็นคำพูดที่ลูกสาวป้าฝากมาถึงพ่อบอลจ้า~~”
“โอ้โฮ!!…ยังกะรู้ล่วงหน้าแน่ะครับเนี่ยว่าผมจะพูดอะไรๆในทำนองนี้”
“คำถามสองข้อแรกน่ะจะสำคัญมาก…ยังไงตาหนูเตรียมคิดคำตอบไว้นะจ๊ะเพราะภายหน้าเธอจะมาขอฟังด้วยตัวเองแน่นอน”
“…………………………………………….”
“แล้วยังทิ้งท้ายว่าช่วงสี่ห้าวันนี่ฝากดูแลแม่ฉันด้วยและความต้องการของท่านก็คือความประสงค์ของฉันกับน้องสาว…จงจำไว้ให้ดี”
…หนึ่ง… เมื่อไหร่จะกลับบ้าน?…จากใจจริงเลยนะ…ผมไม่อยากจะกลับไปหรอกแต่เชื่อว่า จากนี้คงถูกป้าเอ็มรบเร้าจนมีสิทธิ์ใจอ่อนแน่แล้วอีกอย่างท่านก็ดีกับผมมาก ด้วย…
“ป้าเคยบอกไว้ไง…ถ้าโยนกอุดรเป็นสถานที่แห่งความหลังอันเลว ร้ายก็เปลี่ยนเป็นที่อื่นสิจ๊ะ…โยนกบูรพา,โยนกทักษิณ,โยนกประจิมล้วนแต่ ยินดีต้อนรับพ่อบอลทั้งนั้น”
“ผมขอเวลาอีกสักหน่อยนะครับ”
“จ้า!!…ตามแต่ใจปรารถนาเลย…เริ่มจากพรุ่งนี้ไปเที่ยวพักผ่อนให้สบายอกสบายใจปล่อยวางความเครียดต่างๆซะทั้งหมด”
…สอง… จะออกนอกลู่นอกทางไปถึงไหน?…หากหมายถึงเรื่องผู้หญิงล่ะก็คงจะยากเพราะตัว ผมไม่ค่อยชอบหักหาญน้ำใจใครซะด้วย…พูดง่ายๆคือไม่อยากเห็นผู้หญิงเสีย น้ำตา…
(ความเจ้าชู้มันฝังรากลึกจนกลายเป็นสันดานและจิตใต้สำนึกไปแล้ว!!!)
“พ่อบอล…ครั้งนี้จะมีคนสนิทของป้าอีกสามคนไปด้วยนะเพื่อคอยรับใช้และอำนวยความสะดวกต่างๆให้เรา”
“รวมคนที่พาผมมาใช่มั้ย?”
“เขา ชื่อเศกอายุเท่ากับพ่อบอล…จริงๆเป็นคนสนิทของลูกสาวคนโตแต่ป้ายืมตัวมาใช้ งาน…เศกยังมีน้องอีกสองคนเป็นผู้ชายและผู้หญิงซึ่งก็จะไปกับเราด้วยแหละ นะ”
“คนสนิทสามพี่น้อง…ที่มีอายุไล่เลี่ยกับผม”
“แต่พวกเขาเก่งพอตัวเชียวนา–…เห็นเด็กๆอย่างนั้นน่ะยิงปืนแม่นมากทีเดียว”
“โอ้โฮ?”
“คือลูกสาวคนโตของป้าไม่ได้ฝึกหมัดฝึกมวยเหมือนหนูแคทหนูฝน…เธอเกลียดการใช้กำลังและการวิวาททุกรูปแบบ”
“…………………………………………..”
“อ้า!!…ได้มาแล้วใช่มั้ย?…ขอบใจมาก”
“อะไรหรือครับ?”
“ป้า สั่งน้องสาวนายเศกให้จัดของลงกระเป๋าเตรียมเดินทางพรุ่งนี้ไงจ๊ะ…หึๆ… ต้องเป็นการท่องเที่ยวที่ดีแน่ๆและถือเป็นครั้งแรกที่เราสองคนป้าหลานได้มี โอกาสไปไหนมาไหนด้วยกัน…สมัยก่อนได้แต่ชวนพ่อบอลไปเดินเล่นบนภูเขาหรือบึง น้ำใกล้ๆบ้านไม่เคยได้พาออกนอกจัตุรัสเลยสักครั้ง”
…สบช่องล่ะทีนี้!!!…ผมน่าจะลองสอบถามป้าเอ็มถึงเรื่องในอดีตของแม่กวางและป้าศรีเผื่อได้รู้อะไรดีๆบ้าง…
“สมัยนั้น…”
“หืม?”
“ถ้าผมอยากถามอะไรสักอย่างป้าจะตอบมั้ยครับ?”
“ต้องรู้คำถามก่อนนะ”
“คือเมื่อ…”
“อุ๊ย!!…ตกไปแล้ว”
“ผมเก็บให้เองครับ”
“โทษที…ป้าไม่ถนัดใช้มีดสักเท่าไหร่น่ะ”
“!!!?”
…ฟ้า ผ่าเปรี้ยงลงกลางหัว!!!!!…ขณะผมก้มลงใต้โต๊ะเพื่อเก็บมีดแต่ดวงตาเจ้ากรรม ก็เสือกดันเหลือบไปเห็นบางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ในกระโปรงที่แสนจะสั้นจู๋ของ คุณป้าศรมรกตซึ่งมันเป็นอะไรไปไม่ได้เลยนอกจากกางเกงชั้นในสีขาวที่มีเนื้อ ผ้าเบาบางมากเหลือเกิน…
(โอ้ว!!!…ไอ้ชิ้นผ้าที่ป้าเอ็มสวมอยู่มันจะบังอะไรมิดบ้างนะเนี่ย?…เห็นขนดำที่ขึ้นปกคลุมสามเหลี่ยมหัวกลับจะๆตาเล้ย!!!!)
“หาเจอยัง?”
“ครับๆๆ…กะ…กำลังหาอยู่…ขออนุญาตนะครับป้า…ผมนั่งหาบนเก้าอี้มันไม่ถนัด”
“………………………………………………”
…แกล้ง กลบเกลื่อนด้วยการชวนคุยไปด้วยดีกว่า…หากพี่สาวพ่อเกิดรู้ตัวว่ากำลังโดน หลานชายจอมทะลึ่งจ้องมองกางเกงในของเธอเสียตาแทบเยิ้มก็จะต้องโกรธแหงๆแต่ ของอย่างนี้มันอดใจไม่แลดูไหวซะที่ไหนกันโดยเฉพาะหนุ่มสุขภาพดีปี้สาวแทบทุก วันอย่างผม?…
“ผมเองก็ไม่ค่อยถนัดใช้มีดนะครับ”
“ใช้ส้อมจิ้มเอามือหยิบง่ายกว่าเยอะ…ป้าน่ะไม่ได้เข้างานสังคมมาเกือบสองปีแล้วเลยชักจะลืมๆ”
(เท่า ที่ดูไม่ใช่การจงใจให้เห็นเพราะป้าเอ็มหุบขาชิดไม่อ้าออกกว้างจนผิดปกติแถม เจ้าหล่อนดันนุ่งสั้นเองซึ่งพออยู่ในท่านั่งชายกระโปรงมันก็จะร่นขึ้นมา อย่างช่วยไม่ได้…จุ๊ๆๆๆ…สวมถุงน่องและมีสายรัดด้วย!!?…ให้เรานั่งหลัง ขดมองเป็นชั่วโมงก็ยอมนะนี่แต่มุดใต้โต๊ะนานไปเดี๋ยวความแตกดังโพละจึงจำ ต้องโผล่หัวขึ้นมาด้วยความเสียดาย)
“นี่…นี่ครับ”
“เปลี่ยนอันใหม่ดีกว่า”
…แม้ จะยังรู้สึกเพลียๆจากการต่อสู้กับสองสาวรุ่นพี่แต่เจ้าโลกของผมก็ถูกปลุกให้ ตื่นจากการหลับใหลอีกครั้งจากทีเด็ดของพี่สาวพ่อผมเอง…อยากเข้าห้องน้ำใจ จะขาดโว้ย!!!…สุดยอดจริงๆคุณป้าของผม…ใส่กางเกงชั้นแบบทีแบ็คอย่างนี้ สู้ไม่ใส่เลยจะดีกว่าก็เพราะมันปิดของลับของสงวนมิดซะเมื่อไหร่ กัน?…กระทั่งแคมและกลีบก็ยังเห็นได้ชัดแจ๋วแหวว~~…
“เป็นอะไร?”
“…เปล่านี่ครับ”
“ก็ทำไมพูดเสียงสั่นจ๊ะ?”
“อ่า–…แอร์…แอร์คงเย็น…ไปครับ”
“แต่ป้าว่ามันก็ปกตินะ”
“……………………………………………”
…คำแก้ต่างไม่ได้ผล…ผมยกเหล้าดื่มรวดเดียวหมดแก้วเพื่อไม่อยากต่อความยาวสาวความยืด…
“เบาๆก็ได้จ้ะ…เสียงชักแปร่งๆแล้ว”
“เดี๋ยวน้ำแข็ง…มันจะละลายซะก่อน”
“ตาหนูเริ่มดื่มเมื่อไหร่?”
“ช่วง…เรียนม.5 ครับ…ผมแอบไปกินกับเพื่อนแล้วพ่อจับได้เลยถูกบ่นถูกด่าซะหูชาหลายวัน”
“อืม–”
“แต่หลังจากนั้นก็ดื่มอย่างไม่ยอมฟังใครอีก…พ่อเองก็คงจะเบื่อด่าผมเต็มทีน่ะครับ”
“ฮึๆ…ทีตัวเองทำเถอะเงียบไม่พูดแล้วยังมีหน้ามาดุว่าลูก”
“?”
“ก็ตาภพน่ะนะดื่มเหล้าตั้งแต่อายุ 11”
“โอ้โห!?”
“ตานี่เห็นป้ากินเลยขอเอามั่ง…ทีแรกป้าก็ห้ามแต่เขาก็ใช้วิธีเดียวกับพ่อบอลคือแอบซด”
“…………………………………………..”
“เรียกว่าเชื้อไม่ถึงแถวไง…ฮะๆๆๆ…เอ้อ!!…ตะกี้ตาหนูจะถามป้า?”
“จริงด้วย…โอ๊ะ!!”
“!!!”
…ท่อน เอ็นมันตุงโด่ไม่ยอมหดเพราะหัวสมองตราตรึงอยู่แต่ภาพกางเกงในตั่วจิ๋วและ โหนกเนินเนื้อหนั่น…ผมจึงตั้งใจอยู่ห่างๆป้าเอ็มแต่พอจะไปนั่งที่เตียง กลับรู้สึกเวียนหัวอย่างแรงแล้วเดินตัวเซ…หญิงสาวเห็นท่าไม่ดีรีบลุกจาก อีกฝั่งตรงเข้ามาประคองรับจนหน้าซุกอกของหล่อนเต็มๆ…
“ป้าขอโทษ…ไม่น่าปล่อยให้พ่อบอลดื่มมากเลย”
“มะ…ไม่เป็นไรครับ”
…ผมป่ายมือพยายามหาที่ยึดเหนี่ยวไปทั่วจนหาเจอซึ่งมันก็คือบั้นท้ายอันอวบอั๋นของผู้เป็นป้าจึงถูกมองด้วยสายตาดุๆทันที…
“จับอะไรน่ะ?”
“เอ๊ะ!?”
“ตาหนูจับก้นป้าอยู่?”
“…ผม”
“ว้าย!!!!”
…ทน… ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว…ความมึนเมาบวกกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเพราะได้เห็น ของดีของคุณป้าคนสวย…ผมในสภาวะจิตสำนึกไม่เต็มร้อยใช้ตัวดันร่างสาวเจ้า ล้มบนเตียงและเข้าตามกอดโดยที่ยังพอจะมีสติอยู่และรู้อยู่แก่ใจว่ามันผิดแต่ ผมหยุดร่างกายตัวเองไม่ได้แล้วไม่คิดจะหยุดด้วย…
“ตาหนู!!!…นี่ป้านะ!?”
“หอมจัง…หอมยิ่งกว่าแม่กวาง…เหนือกว่าป้าศรี…ทำไมคุณป้าของผมจึงได้รูปร่างงดงามและหน้าตาอ่อนกว่าวัยเช่นนี้”
“อื๊อ~~…หนัก…หลานคนนี้นี่ตัวหนักจัง!!…แล้วที่พูดเมื่อกี้ก็หมายความว่าพ่อบอลเคยมีอะไรกับกวางฤทัยและศรีวิกาแล้ว…ใช่ไหม?”
“ผม…ขอโทษครับ”
“ลูกสาวของศรีวิกาก็ด้วยงั้นสิ?”
…ผม พยักหน้าแทนคำตอบจากนั้นเราสองป้าหลานก็สบตากันอยู่พักใหญ่โดยไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปาก…ป้าเอ็มอาจจะมองแบบดุๆแต่ผมเชื่อว่าเธอไม่โกรธจริงจังอะไร หรอก…
(ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ…ก็ท่านรักใคร่เอ็นดูเราอย่างกะอะไรดี)
“…………………………………………..”
“…………………………………………..”
“ฮึ!!…ในที่สุดก็ยอมสารภาพด้วยตัวเอง…แย่จริงๆเลยนะเรา…ไปหลงเสน่ห์พวกผู้หญิงระดับนั้นได้ยังไง?”
“…………………………………………..”
“ดู ซิดู!?…ปากขอโทษแต่มือเนี่ย~~…มือเนี่ยจะดึงชุดของป้าออกอย่างเดียว เลย!!…อึ๊ย~~…เหม็นกลิ่นเหล้า!!…เรานี่เมาแล้วก็ยังจะฝืนดื่มน๊า~~”
“ผมรู้ว่า…ที่ผ่านมาตัวเองทำผิด”
“อ้อ!?… รู้ตัวเหมือนกันแต่พ่อบอลไม่น่าใจเร็วด่วนได้เพราะแค่รออีกไม่นานป้าก็จะยก ลูกสาวพร้อมตำแหน่งผู้นำตระกูลให้อยู่แล้ว…อย่างนี้มันเลยเกิดปัญหายุ่ง ยากขึ้นไงเล่า~~…แน่ะ!!…ว่าแล้วยังจะมายิ้มให้อีก?…น่าตีนักเชียว!!!”
“…………………………………………..”
“ว่าแต่จะทับตัวป้าไปถึงเมื่อไหร่?…ว้าย!!!…ชุดจะหลุดแล้ว~~…ไม่ได้นะ!!!!”
…………………………………………………………………………………………………
…ผม ลืมตาตื่นมาอีกครั้งเพราะแว่วได้ยินเสียงน้ำไหลแล้วหัวใจก็เต้นพองโตทันที ทันใด…ทนนอนอยู่ไม่ได้ต้องรีบลุกนั่งจ้องประตูห้องน้ำตาแทบไม่กระพริบ…
“กำลัง อาบน้ำรึ?…อูย~~…พวกเสื้อผ้าที่วางปลายเตียงนั่นไม่มียกทรงอยู่จริงๆ ด้วยส่วนกางเกงในสีขาวก็เป็นชนิดทีแบ็คเปิดโชว์แก้มก้น…นี่ถ้าเป็นเจ้าเชน ล่ะก็หวานคอแร้งแน่เพราะมันชอบเอาแพนดี้ผู้หญิงมาสูดดมแล้วชักว่าวแต่เราไม่ ได้มีรสนิยมโรคจิตแบบนั้น”
(ส่วนบรรดาเครื่องประดับก็จะมีแต่ที่ติดผมตรงรูปหางลูกศรสีเขียวเท่านั้นที่น่าสนใจเพราะไม่เคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน)
“ทำมาจากอะไร?…เขียวๆอย่างนี้น่าจะหยกหรือไม่ก็มรกต?”
“ฮือๆๆ…ฮื่มๆๆๆ”
(ฮัมเพลงไปอาบน้ำไปด้วยแฮะ?)
“แต่ป้าเรารูปร่างดีชะมัดยาด…ที่ว่า 49 นี่สงสัยจะไม่จริงซะแล้ว…โกงอายุมาแหงๆ?”
(แม่กวางกับป้าศรีที่ว่าแน่ยังถูกทิ้งห่างไม่เห็นฝุ่น…ทำไมถึงต่างกันได้ขนาดนี้ทั้งที่ป้าเอ็มอายุมากกว่าแท้ๆ?)
“อ้าว!!…ตื่นแล้วหรือ?”
“…ครับ”
“………………………………………………..”
“………………………………………………..”
…ช่าง น่าภาคภูมิใจอะไรอย่างนี้ที่ผมมีคุณป้าสุดสวยและแสนจะเซ็กส์ซี่อย่าง ร้ายกาจ…เธอค่อยๆเลื่อนบานประตูเผยร่างกายที่สุดแสนเย้ายวนใจต่อผู้ชายทุก คนแต่ยังไม่เดินออกมา…
“………………………………………………..”
“ปิดไฟสิจ๊ะ”
“ปะ…ปิด…ปิดไฟ?”
“เหลือแค่โคมหัวเตียงก็พอ”
“คะ…ครับๆ…หวา!!!”
(แค่ยื่นนิ้วกดปุ่มยังงกๆเงิ่นๆ…ช่างทำไปได้นะตู)
“แหม~~…ใจเย็นๆก็ได้”
…มือ ข้างหนึ่งของป้าเอ็มคอยกำปมผ้าขนหนูผืนสั้นราวกับพร้อมที่จะดึงมันหลุดออกมา ได้ทุกขณะหรือว่ากุมไว้เพื่อปิดบังเนินอกจากหลานชายจอมลามกกันแน่!?…พอไฟ ดวงใหญ่ในห้องหยุดทำหน้าที่หล่อนจึงยอมก้าวเท้าเดินมาที่หัวเตียงท่ามกลาง ความสั่นไหวใจระทึกของผม…
“จ้องซะตาไม่กระพริบแบบนี้…คิดอะไรอยู่หรือเปล่าคะ?
“อ่า–…คือว่า…”
“บอกมาซะดีๆ”
“ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่คือสาวสวยวัยขบเผาะใช่มั้ย?”
“ต๊าย!!…ตาหนูช่างกล้าพูด…ระวังคุณแม่ยายรู้เข้านะคะ”
“ผมยอมโดนตบแต่จะไม่ยอมพูดโกหกครับ”
“อุ๊ย!!!…ปากหวานแถมช่างประจบอย่างนี้เองนะสาวๆถึงชอบ…ไป…ไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อนแล้วค่อยมาคุยกันดีกว่ามั้ย?”
“…ก็ดีครับ…งั้นผม…”
“ฮึๆๆ”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
…ที นี้ถ้าดวงตาของคนเรามันจะหลุดจากเบ้าได้ง่ายๆคงพุ่งกระเด็นออกมาแน่ แล้ว…คุณพระช่วย!!!!…ป้าเอ็มดึงปมผ้าเช็ดตัวจนหลุดลุ่ยแต่เธอก็ไวพอที่ จะรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาพันปิดเรือนร่างอันเปลือยเปล่าก่อนเอนตัวนอนลงบน เตียง…โอ้วววววววววววววววววว!!!!!!!!!…สวนดอกไม้ต้องห้ามซุกซ่อนอยู่ใน ผ้าเพียงผืนเดียวนั้นแล้วแมลงภู่ภุมรินทร์อย่างผมจะมีหนทางใดเข้าใกล้ได้ บ้างล่ะหนอ?…
(เห็นวับๆแวมๆอย่างนี้มันช่วยกระตุ้นต่อมตัณหาและความอยากรู้อยากเห็นให้ยิ่งทวีมากขึ้นดีนักแล!!!)
“ปะ…ป้า~~”
“ดูทำตาเข้า…แฟนไม่เคยทำให้ตาหนูเห็นหรือไง?”
“ไม่…ไม่เคยครับ”
“แล้วเห็นอะไรดีๆบ้างไหมจ๊ะ?”
“………………………………………….”
“ไหนบอกมาซิ”
“หน้าอก…สะโพก…เอว…บั้นท้าย…ต้นขา…เรียวน่อง”
“ตาไวดีนี่”
“แต่แค่พริบตาเดียวเองครับ”
“อืม–”
…สิ้น คำว่า “อืม” ป้าเอ็มพลิกตัวนอนตะแคงข้อศอกยันหมอนเอาหลังมือท้าวแก้มชะม้ายชายมองพลางส่ง ยิ้มหวานให้…หากเป็นสาหรือป้าศรีย่อมถือว่านี่คือการ “ให้ท่า” แล้วผมจะปลดผ้าเช็ดตัวโดดขึ้นเตียงเลิกผ้าห่มฟัดทันทีแต่ในเมื่อเป็นพี่สาว แท้ๆของพ่อก็จะต้องมั่นใจและประเมินท่าทีเสียก่อนว่าอีกฝ่าย “เล่นด้วย” จริงๆไม่ใช่อารมณ์พาไปเพราะความเมา…
“ป้า…ไม่สวมเสื้อผ้าใช่มั้ย?”
“ยังไม่แน่ใจ…อีกเหรอ?”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
…คุณ ป้าไม่ตอบแต่เปิดแง้มผ้าห่มโชว์ส่วนโค้งส่วนเว้าตั้งแต่เนินสะโพกขาวผ่องไป ถึงหัวเข่าโดยยังปิดบังเนินเนื้อของสงวนส่วนสำคัญทั้งหมดซ่อนไว้ใต้ผืนผ้า อย่างมิดชิดแถมทำตาเชื่อมหวานเยิ้มยังไงชอบกล!!?…นี่แสดงว่าสาวเจ้าก็เมา แล้วครองสติไม่อยู่จนถึงขั้นเปลื้องผ้าโพสท่วงท่ายั่วยวนหลานชายแท้ๆของตัว เองแต่พอผมจะเข้าไปหากลับถูกชี้นิ้วพลางห้ามเสียงเข้ม…
“อื้ม!!!…ไม่เอาๆ…ตาหนูไปอาบน้ำก่อน–”
“…………………………………………….”
“อย่าดื้อ~~…ไม่งั้นป้าจะไม่คุยด้วยนะ!!”
“ถ…ถ้า…ถ้าผมอาบน้ำแล้ว…ปะ…ป้าจะ…ยอม…คุยกับผมจริงๆหรือครับ?”
“แต่ถ้ามัวชักช้าล่ะก็…เดี๋ยวเกิดป้าเปลี่ยนใจ…อดนะจ๊ะจะบอกให้”
“คะ…ครับ!!!…ผมจะรีบอาบให้สะอาดทั้งตัวเดี๋ยวนี้เลยครับ!!!!”
…สวรรค์ เมตตาผมแล้ว(?)…ต่อให้ผู้หญิงตรงหน้าเป็นป้าแท้ๆก็เถอะแต่ลงมานอนแก้ผ้า ยั่วอารมณ์กันอยู่ตรงหน้าอย่างนี้แถมสวยเซ็กส์ซี่อีกต่างหาก…คติประจำใจ ที่มีมาแต่เก่าก่อนถูกรื้อปัดฝุ่นขึ้นมาใช้อีกครั้งนั่นคือ…ถ้าล่าถอยก็ ไม่ใช่ลูกผู้ชายเพราะฉะนั้น…ยืดอกเชิดหน้ากระดอตั้ง…ลุยแม่งเลย!!!!…
“ศรมรกตค่ะ…อ้าว!!…ท่านผอ.เองเหรอคะ?”
(ผอ.ที่ไหนโทรหาป้าเราหว่า?…ท่าทางจะรู้จักกันดีด้วย)
“ระวังเมียผอ.ให้ดีเถอะนะคะ…ฮะๆๆ…ค้างที่โรงพยาบาลหรอกหรือเนี่ย!?…ที่บ้านมันไม่น่าอยู่เหรอไงคะ?”
“…………………………………………….”
“คิกๆ…วันนี้ดิฉันเจอแต่ผู้ชายปากหวานแฮะ…เราน่ะก็ต่างคนต่างมีลูกกันแล้ว…มันไม่ดีนะคะ”
…ไหงบทสนทนาถึงคล้ายๆเสี่ยใหญ่กับเมียน้อยล่ะ?…รึว่า!?…ป้าเอ็มแอบมีกิ๊ก!!!!…
“ไม่ได้ค่ะเพราะต่อจากนี้ไปดิฉันจะไม่ว่างอีกนานทีเดียว…ง่วงนอนแล้ว…ราตรีสวัสดิ์นะคะ”
(ท่านผอ.ที่เคารพครับ…ต่อให้เป็นเด็กอนุบาลก็รู้ว่าท่านถูกปฏิเสธเยื่อใยแล้วนะ!!!)
“ตามตื๊ออยู่ได้!!…แผ่แม่เบี้ยให้เห็นแต่ไกลเชียวอีตาผอ.นี่”
“…………………………………………….”
…ถึง จะแอบฟังแต่ผมก็ทำเป็นเปิดฝักบัวใช้เสียงน้ำให้เกิดประโยชน์…ระหว่างที่ อาบตาก็คอยชำเลืองมองข้างนอกซึ่งป้าเอ็มกำลังหยิบค้นดูอะไรบางอย่างใน ลิ้นชักหัวเตียง…
“หวาย~~…มีของแบบนี้จริงๆด้วย!!!”
“?”
“แต่ฉันไม่ไว้ใจของที่นี่หรอกเพราะบางทีคนที่เคยพักมาก่อนมันอาจจะแกล้งเจาะรู…พวกโรคจิต”
…ป้าเอ็มเก็บสิ่งนั้นไว้ที่เดิมและนั่งไขว่ห้างหวีผมร้องเพลงคลอเบาๆ…วัตถุที่เธอว่านั่นมันคงจะเป็นซองถุงยางอนามัย…
“ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร…ของผมมีติดตัว…เห?”
“…ว่าไง?”
(ใครโทรมาจีบป้าอีกฟะเนี่ย?)
“ฉันอยู่กับหนุ่มหล่ออายุ 19 จ้ะ…โฮะ!?…ผู้ชายผู้หญิงนอนห้องเดียวกันจะให้ทำอะไรอื่นอีกได้หึ?…เธอลองคิดซิ”
(หมายถึงเรา?)
“ทำไม ยะ!?…อายุห่างกัน 30 ปีแล้วไง?…ฉันเองก็ยังดูสาวดูสวยแทบไม่ต่างจากเมื่ออายุ 19 เท่าไหร่นี่ดังนั้นเขาต้องชอบแน่ๆแล้วเวลานี้เขากำลังอาบน้ำทำความสะอาดอะไร ต่อมิอะไรเป็นการใหญ่เชียวละ…ฮิๆๆ”
(ไม่น่าจะคุยกับผู้ชาย…คงเป็นเพื่อนสนิทมั้ง?)
“โอ้ย!!!…หล่อนอย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับยัยพวกหัวมันหัวเผือกนั่นจะได้มั้ย?”
(พูดถึงใคร?…แต่ถ้าให้เดาก็น่าจะเป็น…)
“ดี แล้วที่เป็นปกติ…หา!?…แล้ว…แล้วไปเผลอพิรุธอะไรเข้าหรือเปล่า?…เออ ดีๆ…อ๋อ~~…ยาได้ผล…เขาน่ะหลับไม่รู้เรื่องเชียว…หึๆๆ”
“เอ๊ะ!?…ยา…ยาอะไร?”
“ก็ หวิดไปเหมือนกัน…ฉันเกือบจะเสร็จเขาอยู่ร่อมร่อนี่ดีนะที่ยาออกฤทธิ์ทัน เพราะตอนนั้นเริ่มหมดแรงแล้วด้วย…พอแค่นี้ล่ะ…วันนี้เธอก็เดินทางไปหลาย ที่แล้วไปพักผ่อนซะทีเถอะ”
(ฮ้า!!!!…ป้าเอ็มแอบวางยานอนหลับเราหรือ นี่?…มิน่าเล่าถึงได้ง่วงกระทันหัน!!!…ชะช้า~~…เห็นทีว่าเราจะปล่อย พี่สาวคนสวยของพ่อไปไม่ได้ซะแล้ว!!!!…อย่างนี้จะต้องประจบตีสนิทชนิดเนื้อ แนบเนื้อเอาให้ลืมไม่ลงเลยเชียวคอยดู๊~~)
……………………………………………………………………………..
…ขณะเดียวกันที่หน้าห้องทำงานหัวหน้าแผนกศัลยกรรม…
“เป็นไง?”
“ก็…ปกติ”
“ดี!!…ข้าจะได้บอกยัยศิไปว่าทางนี้ก็ราบรื่นไม่มีอะไรผิดปกติ”
“เดี๋ยวพี่!!…คุณหนูทั้งสองหลับอยู่”
“อ้าว!?…ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ?…อยู่ด้วยกันในนี้แหละงานเราจะได้สบาย”
“คือ…คุณหนูใหญ่นั่งหลับที่โต๊ะทำงาน”
“ไม่เห็นแปลก…เธอก็มักจะงีบหลับตรงนั้นประจำ”
“ส่วนคุณหนูรองอยู่ที่โซฟายาว”
“ก็แล้วมัน…เออใช่ว่ะ!!!”
“คุณหนูใหญ่น่ะผมไม่ติดใจหรอกแต่คุณหนูรองเนี่ยสิ”
“เพราะปกติเธอก็หลับตาตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนกินข้าวและนี่จะหลับจริงหรือแกล้งเราก็ไม่รู้ซะด้วยนะ?”
“เมื่อกี้ผมเอาขวดน้ำเข้าไปให้ก็ลองเรียกดูแต่ไม่มีใครตื่นเลย…จะเขย่าตัวก็ไม่กล้า…กลัวโดนหักกระดูก”
“ทำถูกต้องแล้วนายศุกร์…ต่อให้ตะโกนจนคอแตกคุณหนูใหญ่ก็หาได้รู้สึกตัวไม่แลยังถือเป็นการรบกวนอีกด้วย”
“พี่ไหม!”
“สะกดจิตหรือครับ?”
“ช่วง นี้คุณหนูใหญ่บ่นว่านอนหลับมิค่อยเต็มตื่นจึงให้คุณหนูรองช่วย…อาชีพหมอก็ อย่างนี้มิค่อยมีเวลาพักผ่อนมากๆดอก…ตั้งใจจะไปค้างคืนที่โยนกบูรพาแต่ก็ ต้องถูกเรียกตัวกลับกระทันหัน…พวกนายไปพักเถอะ…พรุ่งนี้นายหญิงจะออก เดินทางแล้วมิใช่รึ?”
“แต่…”
“มิต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของคุณหนูใหญ่…พี่จะขอเอาเกียรติแห่งองครักษ์แพรไข่มุกเป็นเดิมพัน”
“…………………………………………”
“งั้น…พวกผมไปนอนในห้องว่างข้างๆ…ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้แก้ไขทัน”
“…ช่างเป็นห่วงเป็นใยเจ้านายจริงนะ…คุณหนูใหญ่ทราบคงจะดีใจมากทีเดียว”
“เอ่อพี่ไหม…คุณหนูรองหลับอยู่หรือเปล่าครับ?”
“…อืม”
“พี่รู้ได้ไง?…พวกผมมองไม่ออกเลย”
“เอาเป็นว่ารู้ละกัน”
“…………………………………………”
“…เราไม่อยู่จะดีหรือ?”
“จะให้ทำไงได้?…ขืนดึงดันอยู่ต่ออาจมีพิรุธ”
“พี่ไหมสมกับเป็นมือขวาที่คุณหนูรองไว้ใจมากที่สุด…เมื่อกี้ผมลองถามผลของงานที่นายหญิงสั่งให้ไปทำแต่เธอก็ไม่ตอบ”
“ใครเขาจะตอบฟะ?…เอ็งไม่ใช่คนสั่งสักหน่อย!!…พี่ไหมจะรายงานต่อนายหญิงเพียงคนเดียว”
“ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นจะเป็นยังไงบ้างหนอ?”
“เสือกมาทำให้นายหญิงโมโห…กะจะทำลายตระกูลวิษณุมนตรีและหลานชายสุดรักเชียวนี่!?…ต่อให้ไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โตล่ะมั้ง?”
“จึงไม่มีข้อสงสัยอีกแล้วว่าพี่ไหมคือมือพิฆาตอันดับหนึ่งที่องครักษ์ในตระกูลทุกคนต่างยอมรับ”
“คิดมากเปลืองสมอง…พอเหอะๆ!!!…ไปนอนดีกว่า”
“…………………………………………”
……………………………………………………………………………………………………………………
