ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 23
…วันนี้ทุกคนไม่ออกไปเรียนก็ออกไปทำงานกันหมด…เหลือเพียงผมกับฝนเฝ้าบ้านแค่ 2 คนเท่านั้น…
(เอยสาละวันเอ๋ย~~…เอยสาละวันเอ๋ย~~…เอยสาละวันๆ)
“ฝน!!…โทรศัพท์–”
“…………………………………….”
(หายไปไหนของเค้าหว่า?)
“เฮ่ยยัยเขี้ยวปิศาจ!!!…โทรศัพท์ดัง”
“…………………………………….”
(แปลก?…ทุกทีพอได้ยินคำนี้มันจะต้องรีบโผล่หน้าออกมาร้องแหวอย่างว่องไวนี่นา?)
“งั้นฉันรับนะ…ฮัลโหลครับ!!…หา?…น้องเรนโดรจัง…”
(ใครกันวะ?)
“…………………………………….”
“เอ่อคุณครับ…ที่นี่ไม่มี…หา?…มีและก็โทรไม่ผิดเบอร์ด้วยงั้นเหรอ?”
(เรนโดรจัง…ชื่อมันฟังดูสะดิ้งๆกับงี่เง่ายังไงก็ไม่รู้)
“อ๊า!!!!”
…ลูกพี่ลูกน้องจอมแก่นโผล่มาจากทางไหนไม่ทราบแต่หล่อนรีบชิงโทรศัพท์ไปจากมือผม…
“แหม~~…ทำหวง…ก็เธอวางทิ้งไว้และมีคนโทรมา…ฉันอุตส่าห์รับแทนให้นะเนี่ย?”
(แต่น่าเสียดายเพราะกำลังจะถามชื่อหนุ่มคนนี้พอดีเชียว)
“ไม่ต้องเจ๋อเฟ้ย!!!”
“ฮ่าๆๆ…ผู้ชายโทรมาซะด้วย…ช่างน่าดีใจแฮะที่น้องสาวฉันใกล้จะขายออกแล้ว”
“หุบปากๆๆๆๆ…นายนี่นิสัยแย่มากพูดจาหยาบคายดูแคลนผู้หญิง!!!…ดูถูกน้องสาวของตัวเองได้ไงฟะ?”
“แค่หยอกเล่นสนุกๆเท่านั้นเองน่า…แต่เอ–…ฉันก็ชักจะเริ่มสงสารนายนี่ตะหงิดๆแล้วสิ…นึกยังไงเขาถึงหลวมตัวหลงมาจีบเธอได้น่ะ?”
“กรี๊ด~~~… หยอกเล่นสนุกๆแต่เจ้าคนปากเสียยังไม่หยุดอีกเร๊อะ?…เงียบซะๆๆๆๆ …เอ่อ–…ขอโทษค่ะเดี๋ยวฝนโทรกลับ…เมื่อกี้ใคร?…อ๋อ~~…ก็แค่อีตา พี่ชายใจแคบจอมจุ้นแล้วก็ไร้มารยาทเท่านั้นอ่ะ”
“โห~~…ว่ากันซะเสียเลยนะโว้ย!!!”
“งั้นเรอะคะๆ…เอาเป็นว่าอีกสักครู่ฝนจะโทรหาล่ะกาน–…ค่า~~”
“…………………………………..”
…กดปุ่มจบการสนทนาแล้วฝนก็หันขวับมาจ้องหน้าผมอย่างไม่กลัวคอจะเคล็ดก่อนพูดเสียงขุ่น…
“ฮึ่ม!!!…ฝนไม่เคยคิดเลยว่าบอลจะได้คุยกับเขา”
“เขาเป็นใคร?”
“เฮ อะ!!!…อย่ารู้จักพี่เค้าเลยจะดีกว่า…เขาน่ะทั้งหล่อเหลาแล้วนิสัยก็ดี กว่านายตั้งไม่รู้กี่สิบเท่าแถมเปี่ยมไปด้วยความสามารถมากมาย”
“ขนาดนั้นเชียวรึ?…ฮะๆๆ…วันหลังก็พามาแนะนำให้รู้จักบ้างซี่–”
“หัวเราะอะไรยะ?…ทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีกนะเฮ้ย!!!”
“เอ๊ายัยผีบ้า!!!…ฉันไปทำอะไรผิดตั้งแต่เมื่อไหร่?…โถ~~…กระเซ้าเย้าแหย่หน่อยเดียวทำเป็นโกรธแล้วทีตัวเองละ?”
…แต่ สาวน้อยฟันแหลมกลับเดินเลี่ยงหนีไปดื้อๆโดยไม่ตอบ…เอ–…มันช่างผิดวิสัย ของยัยเด็กนี่จริงๆแฮะเพราะทุกทีจะอยู่เถียงอย่างไม่ยอมกันง่ายๆ…
“เออแน่ะ!!…คนเค้าหวังดีแท้ๆ…ทีหลังถ้าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองแอบคบผู้ชายก็อย่าวางมือถือทิ้งไว้เซ่!!”
“ไม่รู้เรื่องอะไรก็หุบปากเถอะเจ้าพี่บ้า!!!!”
“…ก็ไม่เล่าอะไรให้ฟังแล้วใครเขาจะรู้กันเล่า?”
(หมู่นี้ลับฝีปากกับมันได้แทบจะทุกวันและแทบจะทุกเวลา…ว่าแต่พี่แคทจอมหวงน้องสาวรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?)
……………………………………………………………………………………….
…เวลาผ่านไปจนเกือบ 11 โมงเช้า…
(อื๋อ?…พี่แคทโทรมา…)
“มีอะไรครับพี่?”
“ฝนอยู่ไหนทำไมถึงไม่รับสาย?”
“เอ?…ผมเห็นเธอเดินไปทางป่าหลังบ้านเมื่อสักครู่ใหญ่นี้ครับ”
“เรอะ?…ถ้าอย่างนั้นฝนคงไม่ได้เอามือถือติดตัวไป…รบกวนบอลช่วยไปบอกเธอที ว่าให้กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเพราะจะมีเรียนตอนบ่ายและราวๆเที่ยงพี่จะเข้าไป รับ”
…พื้นที่ว่างหลังบ้านของผมขนาดเกือบ 2 ไร่มีต้นไม้มากมายหลายชนิดโดยเฉพาะกล้วยน้ำว้าและบึงที่มีน้ำเกือบตลอดปี…
“โฮสสสสสสส~~~”
(ผัวะๆๆๆๆๆ!!!!)
…ฝน เป็นนักคาราเต้นอกสังเวียนผมนั้นรู้ดีอยู่แล้วแต่ฝีมือของเธอดีกว่าที่คาด ไว้ซะอีก…ต้นกล้วยน้ำว้าขนาดใหญ่ 3 ต้นล้วนหักโค่นด้วยแข้งกับเท้ามหาภัย…
“เทพธิดาเอ๋ย~~…โปรดจงร่ายระบำ…จงแสดงออกถึงความงดงามของเจ้าเพื่อให้โลกได้รับรู้!!”
“……………………………………..”
“……………………………………..”
“……………………………………..”
…เทพธิดา จะหน้าตาเป็นยังไงไม่เคยเห็นและร่ายรำยังไงก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันแต่ทว่าท่า เตะแหวกอากาศทั้งหน้าและหลังเท้าของที่ญาติสาวผู้น้องแสดงออกมาผมคิดว่ามัน ก็คงจะเหมาะสมกับคำพูดของเธอที่ว่า “เทพธิดาร่ายระบำ” ไม่มากก็น้อย…
“จริง สิ…พี่แคทเคยบอกไว้…จงเข้มแข็งแต่ต้องให้สะอาดหมดจด…จงห้าวหาญแต่ต้อง ให้มั่นคงไม่หวั่นไหว…จงใส่ใจในกระบวนท่าทั้งรุกและรับจนถึงพร้อมด้วยความ ต่อเนื่องแล้วจงรู้จักผันแปรไปตามสถานการณ์…ฝนนี่ยอดจริงๆ”
…เพราะ ทั้งการใช้กำลังจากขากระโดดลอยตัวเตะเกือบถึงระดับหัวคน…การตวัดเท้าถีบไป ข้างหน้าข้างหลัง…ล้มตัวเตะกวาดเหมือนเอาแส้ฟาด…หมุนตัวเตะสูงเตะต่ำได้ รอบทิศทาง…ที่เอ่ยตัวอย่างมาข้างต้นนี้ฝนล้วนทำได้ดีอย่างไม่มีที่ติ…
“ฮึ๊บ!!!…ย่าห์ๆๆๆๆๆๆ”
“…………………………………….”
“…ก็ ไม่ค่อยรู้เรื่องคาราเต้มากนักหรอกนะแต่พอมาเห็นสิ่งที่ฝนกำลังทำอยู่ก็อาจ จะเริ่มเข้าใจได้บ้าง…มันน่าจะเป็นทักษะในเชิงยุทธ์ชั้นสูงซึ่งถ้าไม่ผ่าน การเคี่ยวกรำจากผู้ฝึกสอนที่เก่งกาจบวกกับจิตใจอันมุมานะพากเพียรฝึกปรือ เป็นแรมๆปี…จะไม่มีวันทำแบบนี้ได้อย่างแน่นอน”
(แล้วเหตุใดน้องสาวของเราจึงพยายามฝึกฝนอย่างหนักถึงขนาดนี้?)
“ขอบใจสำหรับคำชมนะคะพี่ชาย”
(โฮ่–…สาวเจ้ายิ้มให้แสดงว่าก็หายโกรธเราแล้วแฮะ)
“ฝน…เมื่อกี้พี่แคทโทรบอกว่า…”
“จ้ะ!!…จะไปเดี๋ยวนี้”
………………………………………………………………………………………………..
“ในตู้กับข้าวมีเส้นก๋วยเตี๋ยว…งั้นมื้อนี้ฝนจะผัดก๋วยเตี๋ยวขี้เมาให้บอลกินนะ”
“เอาสิ”
…ว่า แล้วสาวลูกพี่ลูกน้องก็จัดแจงอุปกรณ์และลงมือทำด้วยความชำนาญ…ไม่นาน ก๋วยเตี๋ยวผัดขี้เมาร้อนๆฝีมือลูกพี่ลูกน้องวัย 18 ก็ส่งกลิ่นหอมน่ากิน…
“แต่มีแค่เนื้อหมูอย่างเดียวเอง…ใบกะเพราก็มีน้อยไปนิด”
“ไม่เป็นไรหรอก…อื้อหือ?…อร่อยมาก!!!…อร่อยจริงๆ”
“ฮิๆๆ…งั้นบอลก็ทานให้หมดนะ…ฝนขอตัวไปอาบน้ำก่อน”
“……………………………………”
…ถ้า ไม่นับนิสัยส่วนตัวที่ทั้งห้าวและแก่นแก้วของฝนก็ถือว่าแทบจะไม่มีข้อ บกพร่อง…ฝีมือทำอาหารก็เก่งมากและสังเกตจากสีหน้าได้เลยว่าเธอมีความสุข ที่ได้เข้าครัว…
“สำหรับฝีมือของกุนก็พอทานได้ส่วนสาไม่ค่อยเก่งนักและ ทำเป็นแค่บางอย่างเท่านั้นจนอ้อยต้องคอยสอนให้บ่อยๆ…หึๆๆๆ…แต่พี่แค ท…ต้องยกไปให้ไกลเนื่องจากไม่เอาไหนจริงๆ…ดังนั้นแทบจะไม่เห็นเธอเข้ามา ยุ่มย่ามในครัวเวลาทำกับข้าว”
…ขนาดวันก่อนฝนให้ปอกเปลือกไข่ต้มเพื่อ ทำต้มเค็มก็ยังไม่ไหวเพราะความที่เป็นคนมือหนักก็เลยล่อซะเว้าๆแหว่งๆไปหมด แถมมีบีบซะเละด้วยนะ…ก็คุณเธอเกิดหงุดหงิดที่ทำไม่ได้ดีดังใจต้องการน่ะ สิ…
“ถ้าบอลกินเสร็จแล้วเอาจานวางไว้ในอ่างนะ…เดี๋ยวฝนล้างเอง”
(อืม–…ทำไมใจดีจัง?…ก็เมื่อตอนสายยังงอนเราอยู่เลย)
…ผม กะจะอาบน้ำเหมือนกันแต่ไม่ได้ไปเรียนอย่างฝนหรอก…วันนี้ไม่มีเรียนและอ้อย จะกลับมาตอนบ่ายๆเพราะโรงเรียนเลิกครึ่งวันแล้วหลังจากนั้นอะไรจะเกิดขึ้น กับผมและลูกสาวป้าศรีก็คงไม่ต้องบรรยายให้มากความ…
“ฮืมๆๆๆ”
(แม่สาวคนนี้ชอบฮัมเพลงเวลาอาบน้ำซะจริงเชียว…หืม?…น้องอ้อย…)
“อยู่ที่ไหนจ๊ะ?”
“โรงเรียน…กำลังจะกลับแล้วค่ะ”
“ให้พี่ไปรับมั้ย?”
“ไม่ต้องก็ได้ค่ะ…อ้อยจะแวะซื้อของกับเพื่อนแล้วเขาจะมาส่งที่บ้าน”
“อืม–…แล้วเจอกันนะจ๊ะ”
“บอล…ฝนมีธุระสำคัญจะคุยด้วย…ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย?”
“อื้อ!!”
…ผมนั่งบนเตียงกำลังก้มดูมือถือแล้วพอเงยหน้าขึ้นมาก็ต้องตกใจชนิดตาแทบถลนทะลุเบ้า…
“เฮ้ย!!!!!”
“………………………………………”
“ฝน!!!…ทะ…ทำไม…แต่ง…แต่งตัวแบบนั้นเล่า?”
“………………………………………”
…ท่า จะไม่ปกติซะแล้ว!!!…จะอะไรซะอีกก็หยาดฝนลูกพี่ลูกน้องของผมสวมใส่ผ้าแค่ 2 ชิ้นนั่นคือยกทรงสีขาวกับกางเกงชั้นในสีน้ำเงินสำหรับปิดบังส่วนลี้ลับทั้ง บนและล่าง…มีเท่านี้จริงๆ…
(บะ…แบบผูกเชือกซะด้วย!!!!…นี่มันกางเกงในสำหรับไว้ใช้เผด็จศึกผู้ชายไม่ใช่เหรอ?)
“พะ…พูด…พูดอะไรซะบ้างสิ!!!…คิด…จะทำอะไรน่ะ?”
“ฉัน…มาเพื่อ…”
“มา?”
“ปล้ำนาย…”
“!!!!!!!!!!”
…ว่าไงนะ?…นี่น้องสาวสุดรักสุดหวงของพี่แคทบุกเข้าห้องมาเพื่อจะปล้ำผมอย่างนั้นเหรอ?…โฮ้ย!!…ล้อเล่นกันแรงไปแล้ว~~~…
“คิกๆๆ…บอลทำหน้าแบบนี้…คงจะดีใจมากสินะ”
“ไม่…มันไม่ตลกสักนิดเลยนะโว้ย!!!…บะ…บ้าแล้ว…พูดเล่นอะไรของเธอเนี่ย?…เดี๋ยว…เดี๋ยวก่อน!!!”
“ก็ใครว่ามันคือเรื่องตลกล่ะหึ?…พี่บอลขา~~”
…ภาพ ที่เห็นตรงหน้าเล่นเอาผมตั้งตัวไม่ติดทำอะไรไม่ถูก…มือไม้เนื้อตัวก็สั่น งันงกไปหมดแต่สาวน้อยลูกพี่ลูกน้องวัย 18 นามว่า “หยาดฝน เทวะกรนันท์” กลับเดินเข้ามาหาอย่างไม่มีทีท่าสะทกสะท้าน…มือ…มือขวาของหล่อนกุมไว้ ที่ตะขอยกทรง!!!…จะ…จะ…จะปลดมันออกเรอะ?…ไม่…ไม่จริงใช่มั้ย?… ถ้าผมกำลังนอนหลับฝันไปก็ขอให้ตื่นขึ้นมาซะทีเถอะ!!!!…โอ้ย~~…ใจเย็นๆ ก่อนอีหนู!!!…
…………………………………………………………………………………..
“มีสาวสวยอย่างฉันมาเสนอตัวให้ถึงที่…บอลคงจะปลาบปลื้มอยู่ในใจ…”
“ปลื้ม…ปลื้มใจบ้าอะไร?…ออก…ออกไปเดี๋ยวนี้!!!”
“นายกล้า…ปฏิเสธไมตรีจิตที่หญิงสาวมอบให้รึ?…ช่างไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะ!!”
“มันไม่เกี่ยวว่ามีหรือไม่มีแต่เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันนะเฟ้ย!!!”
…แล้วจะไปทำเรื่องอย่างนั้นกันได้ยังไงและอีกเดี๋ยวอ้อยก็จะกลับมาบ้านซึ่งถ้าเกิดเธอมาเห็นเข้าล่ะมีหวัง…
“………………………………….”
“ถ้าเธอไม่ไป…ฉันไปเอง…อุ๊บ!!!”
“หมดสิทธิ์น่าพี่จ๋า~~”
…ฝนไม่ยอมให้ผมไปไหน…จังหวะเดินผ่านเธอก็กางแขนเหนี่ยวตัวไว้และดันกลับไปที่เตียง…
“ตะ…ต้องการอะไรกันแน่?”
“………………………………….”
…อู๊ย~~… หัวไหล่ขาวเนียนเนื่องจากสายยกทรงข้างหนึ่งร่นลงไปกองที่ต้นแขนซึ่งมันทำให้ ผมจิตใจปั่นป่วนอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับญาติสาวผู้น้องมาก่อน…ยิ่งพอมอง เบื้องล่าง…โอว~~~…ผ้าชิ้นน้อยที่ปิดบังส่วนลับมันก็เก็บรายละเอียดแทบ จะไม่หมด…
(เห็นขนสีดำอันเป็นปริศนาแลบออกมาจากขอบแพนดี้ด้วย)
“ชอบมากใช่ม้า~~…ตอนฝนโป๊เนี่ย…ไง!!…พอไหวมั้ยจ๊ะพี่?”
“พูด…พูดอะไรบ้าๆ!!!”
“งั้นทำไมจะต้องพยายามเอามือบังไอ้ตรงเป้าไว้ล่ะ?…ฮิๆๆ”
(เลิกพองตัวต่อไปได้แล้วไอ้แท่งศักดิ์สิทธิ์!!!…สตรีที่อยู่ตรงหน้านี่เป็นน้องของเราเองนะดังนั้นห้ามคิดชั่วเป็นเด็ดขาด)
“นานแล้วนะที่เรา 2 คนไม่ได้อยู่กันตามลำพังตามประสาพี่ๆน้องๆ…เพราะงั้น…”
“?”
“พวกเรามา…”
“ตกนรกแน่!!…มะ…ไม่ได้…ไม่ได้นะ!!!”
“ไม่ได้อะไร?…ฝนจะบอกว่าวันนี้เรามาพูดคุยเปิดอกกันตามประสาพี่น้องต่างหาก”
“หา?”
“เฮอ–…นี่บอลคงจะคิดลึกไปถึงไหนต่อไหนแล้วล่ะซี่~~”
…น้องสาวพี่แคทหัวเราะคิกคักพลางสะบัดเส้นผมก่อนลงนั่งข้างๆ…ผิวขาวเนียนสุดๆเลยและคิดว่าหน้าอกก็คงใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อน…
(มองไปข้างๆก็เจอนมหนองโพ…มองลงล่างก็เห็นเนินเนื้ออัศจรรย์…หัวใจตูจะวายเพราะน้องสาวคนนี้นี่แหละ!!!!)
“ก็…ก็เธอบอกจะเข้ามาปล้ำฉันนี่หว่า!!!”
“หมายถึงอย่างนี้…”
…ฝนกระแซะตัวเบียดชิดเล่นเอาใจเต้นโครมครามเป็นการใหญ่…เท่านั้นยังไม่พอเธอยังบีบอกผมอีกด้วย…
“ฮะๆๆ…เนื้อหนุ่มๆนี่แข็งดีแฮะ”
“ไม่ดีเฟ้ย!!!”
“ไม่ดี?…อ๋อ!!…ตรงที่บอลไม่ได้จับของฝนบ้างใช่ม้า~~…เอ้า!!…จะจับหรือจะบีบก็เชิญเลยจ้า~~”
…สาวผู้น้องเอามือบีบดอกบัวตูมตัวเองอย่างน่าดูชม…
“ไม่ใช่อย่างนั้น!!!”
“อ๊ะ!!…รึจะอย่างนี้ดีเอ่ย?”
“อุ๊บ!!!”
…ทีนี้กอดรัดกันดื้อๆ…แม้จะพยายามดันตัวออกแต่สาวน้อยก็ไม่ยอมก่อนจะจับผมนอนคว่ำแล้วนั่งทับ…
“แหมๆๆ…เรา 2 คนไม่ได้เล่นแบบนี้มานานทีเดียวนา–…ตั้งแต่ยังละอ่อนกันโน่นแน่ะ”
“แต่เวลานี้ฉันโตเป็นหนุ่มส่วนเธอก็…”
“หืม?”
(นั่งคร่อมบนก้นเราแบบนี้ก็ยังดีกว่าเป็นอีกด้านหนึ่ง)
“อะไรๆมันก็แอ่นผายอรชรอ้อนแอ้นเป็นสาวเต็มตัวแล้วเหมือนกัน”
“อิฮิๆๆ…นึกว่านายจะยังเห็นฉันเป็นเด็กอยู่ซะอีก…ในที่สุดก็ยอมรับซะที”
“ยะ…อย่ากอดเซ่!!”
“ก็จะกอดอ่ะ!!!…บอลเป็นพี่ของฝน…น้องกอดพี่แล้วมันจะผิดตรงไหน?”
“แต่เป็นน้องสาวกับพี่ชาย…”
“เถอะน่า–…ขออยู่อย่างนี้อีกสักพักหนึ่งนะ…ฉันอยากเตรียมใจ”
(หวา!!!…เตรียมใจอะไรกัน?…เตรียมใจสละความสาวหรือเปล่า?)
“…………………………………….”
“…………………………………….”
“…………………………………….”
…รู้สึก ว่าดวงตาของฝนยามนี้มันดูหงอยเหงาอย่างเห็นได้ชัดแต่ถ้าขืนหล่อนยังนอนทาบ ทับกอดแนบต่อไปผมก็จะไม่มั่นใจแล้วว่าจะควบคุมอารมณ์กับเจ้าลูกชายได้อยู่ หมัดต่อไปหรือไม่เพราะหน้าอกที่นุ่มนิ่มมันเบียดบี้แผ่นหลังเต็มๆ…สักพัก สาวน้อยก็ลุกซึ่งนั่นทำให้จิตใจของผมพอจะผ่อนคลายและลดความฟุ้งซ่านลงได้ บ้าง…
(ไม่มอง~~…พยายามไม่มอง!!!…ขมวดปมผ้าเช็ดตัวให้แน่นๆด้วยซี่~~)
“ความรักของบอลกับพี่กุนและสา…เป็นยังไงบ้าง?”
“ก็…ราบรื่นดี”
“แล้ว…ไม่คิดจะพาทั้ง 2 คนไปแนะนำตัวกับทางบ้านบ้างรึ?”
“ทางบ้าน?”
“โยนกอุดร…บ้านเกิดของพวกเราไง”
“บอกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าพูดถึงชื่อนี้ให้ฉันได้ยิน!!!!”
“เห~~…นี่ยังไม่เปลี่ยนความคิดอีกเหรอเนี่ย?”
“ฉันไม่เคยคิดจะเปลี่ยน…”
“ทั้งที่ทุกๆคนต่างเฝ้ารอการกลับมาของบอลนะ”
“ใคร?”
“อย่างน้อยก็บรรดาพี่ๆน้องๆของนายไง”
(ใครคือบรรดาพี่ๆน้องๆ?)
“ฉันตัดขาดกับคนที่นั่นมาเกือบ 10 ปีแล้ว…ไม่มีประโยชน์ใดๆที่จะหวนกลับไป”
“ชอบ ว่าคนอื่นหัวดื้อแต่ตะเองก็ไม่เบานะ…ไม่มีทางหรอก…นายไม่มีวันตัดสาย สัมพันธ์ของเครือญาติพี่น้องขาดได้เพราะอย่างน้อยเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัว นายก็เป็นของวิษณุมนตรี”
“……………………………………”
“ฉันมีนิทานเรื่องหนึ่งที่อยากเล่าให้บอลฟัง”
“?”
“…ใน หมู่บ้านที่ห่างไกลมากๆแห่งหนึ่งซึ่งรายล้อมไปด้วยขุนเขาและธารน้ำ…เมื่อ อดีตหลายปีก่อนมีเด็กน้อย 3 คนพี่น้องอาศัยอยู่ที่นั่น…แทบทุกๆวันพวกเขาจะนัดหมายไปจับปลาในลำธารมา ก่อไฟปิ้งแบ่งกินกันแถมพวกเขายังเคยแอบเก็บผักผลไม้ของชาวบ้านแล้วก็ โดน…ผู้ใหญ่ดุ…แต่ถึงกระนั้น…เด็กหญิง 2 คนกับเด็กชายอีก 1 ต่างก็ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างมีความสุขและเป็นเพื่อนเล่นสนิทที่รู้ ใจ…สำหรับฝนนะ…นึกถึงนิทานเรื่องนี้ทีไรก็รู้สึกประทับใจทุกที”
“…………………………………….”
“นอกจากนี้…พวกเขา 3 คนจะขึ้นไปนอนค้างบนยอดเขาเพื่อดูดาวในยามค่ำคืนบ่อยๆ”
“…………………………………….”
“อ้อ!!… พวกเขายังชอบเล่นเป็นพ่อแม่ลูกกันด้วย…เด็กหญิงคนพี่อายุ 11 เล่นเป็นแม่เด็กชายอายุ 8 ขวบเป็นพ่อและเด็กหญิงคนน้องอายุ 7 ขวบเป็นลูกสาว”
“ใครในวัยเด็กหลายๆคนก็น่าจะเคยเล่นอย่างนี้กันนั่นแหละ”
(นี่มันเป็นเพียงแค่นิทานแน่รึ?…ว่าแต่มาเล่าให้ฟังทำไม?)
“ตอนเด็กของบอลล่ะ…มีความทรงจำอันน่าประทับใจอะไรแบบนี้บ้างไหม?”
“เรื่องที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก…ฉันจำได้เพียงไม่กี่เรื่องเท่านั้น”
“……………………………………”
…สาวน้อยเงียบเสียงพร้อมขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจอะไรสักอย่างหนึ่ง?…
“เป็นอะไรน่ะ?”
“……………………………………”
“……………………………………”
“งั้น…นิทานที่ฉันเล่าไปเมื่อกี้ก็ลืมๆมันซะเถอะแต่ตกลงนายไม่คิดจะพาแฟนไปบ้านโยนกอุดรจริงๆ?”
“ถ้าเธอคิดจะคุยเรื่องนี้อีกต่อไปก็เชิญออกไปดีกว่า!!!…ต่อให้โน้มน้าวหรืออ้อนวอนแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์”
“โน้มน้าว?…อ้อนวอน?…ฮึ!!…คนอย่างหยาดฝนเนี่ยนะจะทำแบบนั้น?”
“ก็เมื่อกี้นี้ไง”
“ผิดแล้ว–…นั่นเป็นแค่การแสดงความคิดเห็นเท่านั้น”
“…………………………………..”
“นาย ก็นับเนื่องว่าเป็นคนในตระกูลวิษณุมนตรีที่สืบทอดเชื้อสายมาจากมหาเสนาบดีใน ราชสำนักฝ่ายเหนือ…ไม่ว่าจะตีฝีปากแก้ตัวยังไงก็ไม่มีทางหลีกหนีความเป็น จริงพ้น”
“อย่างน้อยเลือดในตัวฉันครึ่งหนึ่งก็เป็นของคุณแม่ที่เป็นคนนอก…ฉันจึงมีสิทธิ์เลือกเส้นทางชีวิตของตัวเอง!!!!”
“ด้วยการไม่ยอมกลับไปดูดำดูดีกับญาติโกโหติกาของตนอีกเลยน่ะรึ?…มันเป็นสิ่งที่ฝนไม่อาจจะยอมรับได้!!!!”
“นั่นมันเรื่องของเธอ…”
“แม่ ของฝนหรืออาของนายก็แต่งงานกับพ่อที่เป็นคนนอกแต่ทั้งฝนกับพี่แคทก็ยังไปมา หาสู่กับทางตระกูลตลอด…เช่นนั้นคำแก้ตัวของนายจึงฟังไม่ขึ้น”
“พอ!!…เธอออกไปจากห้องฉันได้แล้ว!!!”
“………………………………….”
(เอ๊ะ?…ทำไมจู่ๆรอยยิ้มอันน่าเคลือบแคลงถึงได้ปรากฏขึ้นกับยัยนี่ล่ะ?”
“ปะ…ไปซะที…ฉันจะอาบน้ำ”
“ไม่!!”
“เด็กดื้อเอ๊ย!!!”
“นอกจากจะไม่ออกแต่ฝนจะทำอย่างนี้อีกด้วย”
“เฮ้ย~~~”
…พูดจบญาติสาวผู้น้องก็เข้าโถมกอดทั้งตัวและพยายามจะประกบจูบที่ซอกคอผม…
“ปล่อยฉัน!!!”
“ก็บอกไปแล้วไม่ใช่รึว่าฉันมาเพื่อปล้ำนาย”
“ยัยบ้า!!!”
…นอกจากจะจูบแล้วก็ยังเอาฟันกัดติ่งหูแต่พอเบาๆ…ความรู้สึกแปลกๆกำลังเกิดขึ้นภายในใจของผม…
(ทะ…ทำอย่างนี้เป็นด้วยหรือเนี่ย?…ไปเรียนรู้มาจากไหน?…คนที่ดีแต่หาเรื่องกวนประสาทชาวบ้านอย่างเธอ)
“อะ…เอ้ย!!…อย่ากัด…ตรงนี้ไม่เอานะ!!!”
“ฮิๆๆ…หมั่นเขี้ยว”
…เสียว ไส้กับเขี้ยวของแม่สาวคนนี้จริงๆซึ่งมันทั้งแหลมแล้วก็คม…เคยกัดแขนจน เลือดออกมาแล้วด้วย…อุ!!!…หล่อนกำลังจะแลบลิ้นเลียที่หัวนมของผม…
“หยุดนะ~~”
“อ๊ะ!!”
…ผมพลิกตัวขึ้นมาอยู่ข้างบนส่วนฝนยกมือจับหัวไหล่แล้วก็หลับตาพลางพูดเสียงอ่อนเสียงหวานอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน…
“บอลจ๊ะ…ฝนน่ารังเกียจมากนักหรือ?”
“…………………………………..”
(ฟังแล้วเซ็กส์ซี่จั๊กจี้หูไม่เบาทีเดียว)
“ถ้าผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ฝนแต่เป็นสาหรือพี่กุน…บอลคงจะไม่ว่าอะไรหรอกใช่มั้ยล่ะ?…ว่าไงคะ?…เกลียดฝนหรือเปล่า?”
“ฉะ…ฉันไม่ได้เกลียดเธอ…ตะ…แต่…แต่เราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”
“แต่ฉันยินดีนะ…ถ้าผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉันจะเป็นเธอ”
…สอง มือประสานโอบหลังต้นคอนอนกางขาตั้งเข่า…อูย~~…ยับยั้งชั่งใจไว้ไอ้เอก คเชนทร์เอ้ย!!!…หญิงสาวตรงหน้าเป็นญาติผู้น้องของแกเองนะแล้วถ้าพี่แค ทเกิดรู้เข้า…ตัวแกนั่นแหละจะต้องถูกสังเวยต่อคมดาบ “คงโมเคียวเมะ” อย่างแน่นอน!!!!!…
“ร่างกายบอลนี่ช่างสมชายชาตรีจังเลย~~”
“อึย!!!”
…ทีนี้มือสาวน้อยไล้ลูบไปตามท่อนแขนและขึ้นมาประคองที่แก้มผม 2 ข้างพลางสบตาหวานซึ้งก่อนเอ่ยเบาๆ…
“จูบกันนะ”
“จะ…จูบเหรอ?”
“อื้อ!!…ระหว่างนั้นบอลก็ปลดตะขอยกทรงฉันออก…จะได้เปิดอกนอนคุยกันซะทีไงจ๊ะ”
“มะ…ไม่ได้นะ!!!…เกิดพี่แคทรู้เข้ามีหวังเอาฉันตายแน่”
“จุ๊ ๆๆ…บอลเห็นเธอหรือ?…ใช่มะ?…ไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย…ป่านนี้ยังจะ กลัวอะไรอีกเล่า?…รู้นะว่าบอลเองก็มีความต้องการกับฝน…เนี่ย!!…หัวใจ ของเธอเต้นแรงมากๆเลย”
(น้ำเสียงก็ออดอ้อนกันเหลือเกิน!!!…มันทำให้ตูชักเริ่มจะทนไม่ไหวแร้ว~~~)
“มะ…ไม่ใช่…เราเป็นพี่น้องกัน…เฮ้ย!!!”
“ต๊าย!!!”
“…………………………………….”
“แหม~~…ปากบอกเป็นพี่น้องแต่ทำไมมือถึงได้ไวนักอ่ะ?”
(เชือกที่ผูกปมของกางเกงชั้นในคลายออกข้างหนึ่ง…หลุดได้ไงวะ?)
“ฉัน…ฉันเปล่า!!!!…ไม่ได้…ห๊ะ?”
“……………………………………….”
“อะไร?…เอ๋~~…หนูอ้อย!!!!”
“พี่…พี่บอล…พี่ฝน…ทะ…ทำ…ทำ…ทำอะไรกันน่ะ?”
(ตายห่-แล้ว!!!!!!!!!!…อ้อยกลับมาบ้านตั้งแต่เมื่อไหร่?…หมดกัน!!!!…อยู่ในสภาพนี้ยังจะแก้ตัวไหวไหมเนี่ย?)
“คือว่าอ้อยฟังพี่ก่อน…พี่อธิบายได้นะ”
“ไม่ฟัง!!!!”
…สิ้นเสียงตวาดเด็กหญิงก็วิ่งออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วชนิดไม่ยอมหันหลังกลับ…
“เดี๋ยวก่อนอ้อย!!!”
“นาย นั่นแหละเดี๋ยวก่อน!!…บอลจะทำอย่างนี้กับฝนไม่ได้นะ!!!…ทำไมจะต้องไป สนใจหนูอ้อยเพราะเธอมีศักดิ์เป็นเพียงน้องสาวของนาย…แค่นี้ไม่ใช่หรือไง?”
“บ้าเอ๊ย~~”
(ก็เพราะอ้อยไม่ใช่น้องสาวของฉันธรรมดาๆน่ะสิโว้ย!!!)
“อ๊ะ!!…เฮ่~~”
…ผมไม่นำพาต่อสาวลูกพี่ลูกน้องวัย 18 เพราะสิ่งสำคัญตอนนี้ก็คือความรู้สึกของเด็กหญิงอายุ 13 มากกว่า…
“ซวยแล้วสิกู~~…อ้อยไปที่ไหนล่ะเนี่ย?”
…เมื่อกี้ เผลอลืมตัวไปชั่วขณะเพราะอย่างน้อยยัยฝนก็เป็นผู้หญิงแถมหน้าตาสวยน่ารักไม่ ใช่น้อยซะด้วยแต่นั่นก็ทำให้ต้องเกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นมาอย่างไม่สมควรเหลือ เกิน…
“นั่นไง!!!”
…พอกลับมาก็พบว่าภายในห้องว่างเปล่าไม่มีร่าง ของน้องสาวตัวแสบอยู่อีกต่อไปแล้ว…เมื่อมาลองไล่เรียงเหตุการณ์ทั้งหมดมัน ก็ช่างลงล็อคกันพอดีเป๊ะ…อย่างนี้จะเป็นอื่นไปไม่ได้เลยนอกจาก…
“บ้าที่สุด!!!…เสียรู้มันจนได้โว้ย!!!!”
…………………………………………………………………………………………………..
…แย่ ชะมัด!!…ทั้งหมดนี่เป็นเพราะยัยฝนแท้ๆ…มีอย่างที่ไหนสวมใส่ชุดชั้นในบุก เข้าห้องนอนผู้ชายกลางวันแสกๆและก็ประกาศหน้าตาเฉยว่า “ฉันมาเพื่อปล้ำนาย!!!!”…
“เชอะ!!!…นี่เราจะไปหาผู้หญิงที่แสบสุดฤทธิ์สุดเดชแบบน้องสาวคนดีของพี่แคทจากที่ไหนได้อีกกันเล่า?”
…หล่อน ต้องวางแผนการไว้ล่วงหน้าโดยอาจเป็นไปได้ว่าเพื่อที่จะลอบสังเกตอาการเวลามี หญิงอื่นมาอ้อล้อผมซึ่งผู้เข้ารับทดสอบก็คือลูกสาวป้าศรีว่าจะแสดงกิริยา อย่างไรบ้างและมันก็ให้ผลตอบสนองออกมาตามที่คาดหวัง…เนื่องจากน้องอ้อย เผลอออกอาการหึงผมจนงอนตุ๊บป่องรีบออกจากบ้านไปเลย(เวลานี้เธออยู่ที่บ้าน น้องขวัญ)…
“อยากจะแก้ข้อกล่าวหาแล้วก็ง้อไปพร้อมๆกันจัง”
…อารมณ์ หึงหวงนี่น่ากลัวมาก…ทั้งที่อ้อยเคยเตือนสติผมแท้ๆแต่ตัวเองกลับเสียท่า ให้แม่สาวสารพัดพิษหยาดฝนอย่างง่ายดาย…เมื่อกี้ไปหาถึงบ้านน้องขวัญแต่เธอ ก็ไม่ยอมออกมาพบซึ่งคาดว่ากำลังโกรธอยู่…
“แต่ยังดีที่น้องขวัญบอกจะ ช่วยพูดให้อีกแรง…คิดๆแล้วแค้น–…แค้นยัยเขี้ยวปิศาจตนนั้นวุ้ย!!!… ถ้าไม่ลงมือทำอะไรบ้างล่ะก็มันจะยิ่งได้ใจ”
…………………………………………………………………………………………..
…ย้อน ไปเมื่อตอนฝนอยู่ในห้องนายบอลเวลานั้นแคทก็เข้ามาแฝงตัวในห้องครัวของบ้าน เรียบร้อยแล้ว…พอได้โอกาสเหมาะเธอก็รีบตรงไปที่ห้องของน้องชายทันที…
“อ๊ะพี่!!…หนู…หนูตกเป็นของบอลเขาแล้วค่ะ~~”
…แคทได้ยินก็ถอนหายใจและตอบอย่างเซ็งๆ…
“ยังจะมีแก่ใจมาพูดจาล้อเล่นอีก…ร้องให้ประสาอะไรนะน้ำตาไม่มีสักหยดเดียว?”
“แง่ว~~~”
…แต่ฝนกลับเซ็งยิ่งกว่าเพราะอุตส่าห์ทำท่าทำทางให้เหมือนในละครหลังข่าวตอนผู้หญิงเสียตัวแท้ๆ…
“พี่เนี่ยน๊าช่างไม่มีอารมณ์ขันกับใครเค้าซะบ้างเลยจริงๆ…เฉื่อยได้ทุกสภาวะ”
“ก็รู้ดีอยู่แล้วว่าฉันเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไร…นี่!!…ถึงกับลงทุนดึงเชือกกางเกงในออกข้างหนึ่งเชียว?”
“เปล่าๆ…มัน หลุดเองตอนฟัดกับเจ้าบอลจ้ะ…แหม่!!!…แต่ถ้าหนูอ้อยโผล่มาช้ากว่านี้อีก ติ๊ดเดียว…รับรองอีตานั่นได้มีบุญเห็นเนินเนื้อสามเหลี่ยมหัวกลับของน้อง แหงๆ”
“เร็วเข้าเถอะ”
“อื้ม!!…หนีโลด~~”
…ทั้ง 2 สาวพากันปีนข้ามรั้วหนีออกทางด้านหลังบ้านจากนั้นก็มุ่งหน้าไปมหาวิทยาลัยเนื่องจากภารกิจลุล่วงไปด้วยดีตามใจหวังแล้ว…
“วิธีนี้ของน้องมันออกจะเปลืองตัว…”
…แคทบ่นกับฝนที่กำลังเปลื้องผ้าเปลี่ยนชุดนักศึกษาอยู่ทางเบาะรถด้านหลัง…
“พูดงี้แสดงว่าพี่หึงเหยอ?”
“บ้า!!”
“ยังไงๆรสนิยมของฝนก็เหมือนพี่ที่ชอบผู้หญิงด้วยกันมากกว่าผู้ชายแหละน่า”
“ยังอีก!!”
“คิกๆๆ…หยอก แค่นี้ทำเป็นเขินแต่เจ้าบอลนี่ก็น่าขำชะมัดยาด…เหงื่องี้แตกซิกมือไม้ เงอะๆงะๆไปไม่เป็นเลยเมื่อเจอกับลีลายั่วยวนของน้อง…คึๆๆๆ…เสน่ห์สาวเรน โดรจังผู้น่ารักคนนี้”
“แต่ถ้าอยากจะล่วงรู้ความลับของบอล…แผนที่ดีกว่าก็มีอีกถมเถ”
“ไม่เป็นไร…น้องไม่คิดมากหรอกเพราะงานนี้มีแต่ได้กับได้เท่านั้น”
“นอกจากนี้ก็จะใช้ไม่ได้ผลอีกแล้วแต่ครั้งนี้…คงสำเร็จสินะ?”
“ยิ่งกว่าสำเร็จค่ะพี่”
“ไหนลองรายงานมาซิ”
“อะ แฮ่ม!!…จากสีหน้าแววตาท่าทางของหนูอ้อยที่แสดงออกถึงความหึงหวงกับ ปฏิกิริยาลนลานของอีตาบอลมันทำให้ฝนแน่ใจทันทีว่า…พวกเขาไม่ได้เป็นแค่พี่ ชายกับน้องสาวแน่ๆค่ะ!!!”
“ถ้าพูดให้ชัดๆคือด้วยนิสัยเจ้าชู้ของบอลก็อาจมีความเป็นไปได้ว่า 2 คนนั้นจะมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งแล้ว”
“ยิ่งกว่าแช่แป้ง…ทีนี้ถึงจะแก้ตัวอย่างไรแต่น้องไม่มีทางเชื่อเด็ดๆจ้ะ…เอ๋?…พี่ดูจะไม่ค่อยเซอร์ไพรส์สักเท่าไหร่นิ”
“หึ!!…เพราะมันเป็นไปตามที่พี่สงสัยอยู่ก่อนไง”
“ค่ะ…มัน ช่างน่าผิดหวังซะเหลือเกิน!!!…แม้แต่เด็กหญิงที่มีศักดิ์เป็นน้องก็ยังไม่ ละเว้นแล้วอย่างนี้น่ะรึที่คุณตาจะให้พวกเราทุกคนชูมือสนับสนุนเขาขึ้นเป็น นายใหญ่แห่งวิษณุมนตรี?…มีหวังชื่อเสียงของตระกูลได้ตกต่ำลงอย่างแน่นอน !!!”
“…………………………………..”
“ยังไงก็ตาม…สำหรับเรื่องนี้เท่านั้นที่น้องจะขอคัดค้านความคิดของคุณตาแบบหัวชนฝา…พี่แคทคะ?”
“ขนาดฝนยังส่ายหน้าแล้วพี่จะมีความเห็นเป็นอื่นได้หรือจ๊ะ?”
“เยี่ยม!!!…ส่วนเรื่องของ 2 คนนั่นฝนควรจะบอกสาและป้ากวางรวมทั้งพี่กุนกับป้าศรีด้วยดีไหม?”
“รอก่อน!!…พี่รู้สึกสังหรณ์ใจว่าเรื่องนี้มันอาจจะยังมีเบื้องหลังอะไรแอบแฝงอยู่อีก”
“ตกลงค่ะ…อืม–…พูดถึงเบื้องหลัง…น้องก็มีอะไรจะบอกพี่”
“?”
“………………………………..”
“………………………………..”
“อย่างนั้นหรือ?”
“ค่ะพี่…มันน่าแปลกใช่มั้ยคะ?”
“ได้!!…ไว้เป็นหน้าที่ของพี่ที่จะสานต่อเรื่องนี้เอง”
……………………………………………………………………………………………….
ของแถม. ณ เวลาเดียวกันที่บนดาดฟ้าของคอนโดแห่งหนึ่ง…
“ท่านมีความเห็นอย่างไรบ้างคะกับสิ่งที่คุณสุรีย์พรรณและคุณหยาดฝนกำลังกระทำอยู่?”
“…เรา หาได้มีความเห็นใดๆแลมิประสงค์จะสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้นอกจาก เฝ้ารอดูผลที่เกิดขึ้น…แต่ถึงกระนั้น…ก็ยังมีข้อสงสัยอยู่ประการหนึ่ง”
“อะไรหรือคะ?”
“บุรุษ ผู้ดื้อรั้นแลฝักใฝ่ในกามคุณอย่างเอกคเชนทร์จะมีหนทางอันใดเล่าที่จะไปต่อกร กับบุคคลผู้ซึ่งถึงพร้อมทั้งบุ๋นบู๋เฉกเช่นท่านพี่สุรีย์พรรณ?…เรามิอาจจะ คาดเดาได้จริงๆนะ”
“ค่ะท่าน”
“นั่นก็คือเอกคเชนทร์…เขายังรู้จักท่านพี่สุรีย์พรรณแลน้องนางหยาดฝน…สองผู้ปกครองอาณาเขตโยนกอุดร…น้อยจนเกินไปซะแล้ว”
……………………………………………………………………………………………….
…จาก ที่นิ่งเงียบมานานแต่บัดนี้ก็เริ่มจะเคลื่อนไหวกันแล้ว!!!!…แผนการที่ 2 พี่น้องเทวะกรนันท์วางไว้เพื่อเปิดโปงพฤติกรรมความเจ้าชู้ของนายบอลให้ ประจักษ์แก่ตาตนเองประสบผลสำเร็จอย่างงดงามแล้วต่อจากนี้พวกหล่อนจะทำอะไร ต่อไป?
