ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 7
“ช้าอะไรอยู่นะเรา…อ้อ…มัวชักว่าว…แม่รอควยอยู่นะเร็วๆเข้า”
…ถัดจากผมช่วยเลียหีเพื่อปลุกเร้าอารมณ์เงี่ยนตามที่แม่กวางสั่งก็ยืนชักกระตุกธงรบกระตุ้นความอยากล่อหีเย็ดตูดอยู่ด้านหลังแม่ยายสาวสวยบ้าง…เธอเอียงศรีษะนอนคว่ำหน้าแยกขาแหกรูหีแดงแจ๋อ้ารออยู่…ไม่ต้องเร่งเร้ากันมากนัก…เดี๋ยวได้มีควยตะบันเย็ดหีกับรูตูดแน่…
“อื่อ…มาตรงนี้…แม่จะช่วย”
…แม่กวางใจร้อนราวกับวัยรุ่นเมื่อไม่เห็น
มีแท่งหฤหรรษ์แห่งความสุขสอดใส่เข้ามาในช่องรักของเธอซะที…รีบพลิกตัวกลับนั่งคุกเข่าเรียกผมเข้าไปหา…หล่อนกำท่อนควยรูดกระทอกช้าๆเป็นจังหวะจากนั้นก็คว้ามันไปอม…ประหนึ่งดุจหิวกระหายซะเต็มประดา…
“โออออ…แม่ครับ…แม่ดูดควยเก่งฝีปากไม่มีตก…อู้~~~~~…สุดๆไปเลยยยย”
…แม่กวางหลับตาปิดเฝ้าแต่ครางอึมอัมๆโดยมีแท่งกระดอคาอยู่เต็มปาก…เธอดูดเลียมันอย่างเอร็ดอร่อยราวกับมันเป็นไส้กรอกชั้นดีของเยอรมัน…มือทั้ง 2 กุมบริเวณโคนควยส่วนลิ้นแฉะๆคอยตวัดเลียปลายแท่งพลิกไปพลิกมาทำให้ผู้ถูกอมรู้สึกสยิวจนขนลุก…รูดดูดแต่ละทีนี่มันช่างทั่วถึงไปทั้งท่อนลำดีแท้…หน้าอกอวบอั๋นเด้งไหวตามจังหวะการกระทุ้งปาก…แม่กวางทำรักด้วยปากอย่างติดใจมีความสุข…ผมเองก็ด้วย…เสียวตั้งแต่หัวควยไปจนถึงปลายหนังหุ้มกระโปกเพราะโดนอุ้งมือเรียวๆนวดคลำไปพร้อมๆกัน…ฝีไม้ลายมือโม้กควยผู้ชายของแม่กวางไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร…ในบรรดาผู้หญิงที่เคยใช้ปากอมท่อนเอ็นให้ผม…คิดว่าคุณแม่คนนี้ของกุนและสาคือระดับแนวหน้าเทียบเคียงกับป้าศรี…
“อืออออ…เต็มปากเต็มคำจริงๆควยอันนี้…ของหนุ่มๆก็ดีอย่างงี้แหละ…แข็งเร็วฟื้นเร็ว”
…แม่กวางคายอาวุธร้ายออกจากปาก…น้ำลายติดเป็นยางยืดตามมาด้วย…คำชมของเธอทําให้ผมภาคภูมิใจ…
“ไม่เฉพาะแข็งเร็วฟื้นเร็ว…แต่มันยังเย็ดได้มันส์และนานอีกนะครับ”
…คุณแม่คนสวยของกุนและสายิ้มเห็นด้วยและจับแท่งเข้าปากนุ่มๆอีกรอบ…เธอขยับตัวเข้ามาหามากขึ้นผมเองก็สาวเอวตามแรงดึงดูดในช่องปากสูดปากลูบผมแม่กวางอย่างมีความสุข…ตัณหาหน้ามืดเข้ามาบดบังความรู้สึกดีชั่ว…ลืมไปชั่วขณะว่าผู้หญิงตรงหน้านี่คือ “เมีย”ของพ่อและเป็นแม่ยายในอนาคต…ผมไม่สมควรจะทำแบบนี้ถึงแม้ตัวเธอจะเต็มใจและลูกสาวทั้ง 2 จะยินยอมพร้อมใจสักแค่ไหน…
“อืออออ…แม่ถามไม่ได้ยินหรือบอล?”
“อะ…อะไรครับ?”
…เรียวปากสีชมพูอ่อนบางๆสวยๆของสาวใหญ่วัย 46 ถูไถกับผิวกระดอเป็นภาพที่น่าดูชม…ผมเสียวจนลืมตัวลืมสติไม่รู้ไม่ได้ยินว่าแม่ยายคนสวยถามอะไรบ้าง…
“อูยยย…ขอ…ขอทวนคําถามอีกทีครับ…อาาาา”
“คิกๆ…กำลังเพลินสินะเนี่ย…แสดงว่าแม่เก่งไม่ใช่หยอก…แม่ถามว่าระหว่างกุน…สา…อ้อย…3 คนนี้ใครดูดควยลูกเก่งกว่ากัน?”
…แม่กวางถามแล้วไม่รอคำตอบเธอเอียงคอแลบลิ้นเลียระเลงไล่ตามความยาวของแท่งร้อนต่อ…เมื่อไปถึงหัวหยักก็เลียตวัดรอบๆ…ผมงี้เสียวจะแทบเป็นบ้าตาย…จะใช้ความคิดได้ยังไงแต่ก็พยายามนึกเปรียบเทียบความทรงจำครั้งผ่านๆมาที่ได้เคยมีอะไรกับ 3 สาวอยู่…
“เมื่อก่อนผมคิดว่ากุนเก่งที่สุดส่วนสากับอ้อยยังไม่ค่อยรู้อะไรแต่ตอนนี้พอฟัดพอเหวี่ยงกันนะครับ”
“งั้นเหรอ…ความจริงแม่คอยสอนเรื่องนี้ให้พวกเธอรู้นะว่าควรทำอะไร…ทำตรงไหนผู้ชายถึงจะชอบ…และไม่จำเป็นต้องอายที่จะแสดงออกว่าต้องการให้ผู้ชายทําอะไรให้ตัวเอง…รู้จักเอาอกเอาใจโดยเฉพาะผู้ชายเบื่อง่ายอย่างบอล”
“ผมไม่ได้เบื่อง่ายนะครับแม่…อุ…อูววว”
“อืม…จะจริงรึ?…ไม่งั้นเราจะเที่ยวฟันใครต่อใครไปทั่วหรือไง…อย่างนี้ก็เหมือนกัน…ช่วยแก้เบื่อดี”
แม่กวางนั่งคุกเข่าบีบหน้าอกเข้าหากันในหว่างกลางนั้นมีควยผมอยู่…เธอคลึงเคล้นบีบเต้าใช้ความนุ่มนิ่มของมันเร้าเพลิงกามให้คู่ขาวัยหนุ่ม…
“มะ…แม่เก่งจังเลยครับ…นมแม่ก็นุ่ม…รู้สึกยังกับควยจะละลาย…ตรงนี่แหละกุน…สา…อ้อย…ถึงยังเทียบแม่กวางไม่ได้”
…ผมทรุดนั่งบนเตียงช้าๆ…แม่กวางนั่งคุกเข่าที่พื้นเอาหน้าอกเด้งกระเด้าบดไอ้จู๋ตรงกลางหว่างอกผลุบหัวโผล่ออกและผลุบเข้าแถมยังโดนปลายลิ้นแทงแตะระรัวชวนให้ขนลุกชันทั้งตัว…
“แม่ก็สอนวิธีนี้ให้สากับอ้อยนะแต่อ้อยคงทําไม่ได้เพราะหน้าอกยังเล็กอยู่”
“แต่ผมก็ได้เย็ดรูหีสดๆรูตูดคับๆของเธอแทน”
“เราชอบเย็ดหีเด็กล่ะสิ…แต่ตอนนี้อ้อยก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆ…สมัยก่อนสาวอายุ 13 ก็มีผัวได้แล้ว”
“อ้าาาา…ควยผมได้ที่แล้วครับ…แม่คลาน 4 ขาเตรียมตัวโดนเย็ดได้…ผมไม่ใช่ชอบเย็ดแต่ของเด็กสาวๆ…กระดังงาลนไฟสาวใหญ่พราวเสน่ห์ก็โปรดปรานมาก…โดยเฉพาะแม่…เย็ดทีไรน้ำแตกคาหีคาตูดทุกที”
“หึๆ…ให้แม่อมควยให้แล้วยังจะเอาควยอันนี้มาเย็ดหีเย็ดตูดแม่อีก…ก็ได้…พร้อมอยู่แล้ว…นึกว่าแม่จะกลัวเรอะ?”
…แม่ยายร่านเซ็กส์ยิ้มหวานท้าทายรีบพลอกตัวกลับคลาน 4 ขาก้นงามงอนผายโด่ง…ความขาวสวยของมันจับกับแสงไฟเป็นมันวาววับ…ตูดอวบๆหีใหญ่ๆแบบนี้ขอกระเด้าให้ชุ่มควยหน่อยเถอะน่า…แม่กวางแอ่นโก่งบั้นท้ายยั่วยวนนัก…ส่ายไปส่ายมาด้วย…ช่องปากหีเปิดอ้าจากกันนิดๆเป็นภาพที่สวยงาม…งามเกินกว่าจะบรรยายด้วยคําพูด…ผมคุกเข่ายื่นปากลิ้นดูดแตะแตดเสียว…แม่กวางส่ายก้นยั่วมองก้มลอดหว่างขา…
“อูวว…เก่งจ๊ะ…แม่ขนลุกไปหมด…บอลแยงลิ้นหนักๆ…น้าน…อืมมมม…เอาควยใส่รูเถอะ…มันสั่นหัวใหญ่เลย…แม่ก็อยากโดนเย็ดเต็มที…ได้โปรด…อือออ…”
…แม่กวางกางมือกุมจับหน้าอกตัวเองทําตาหวานเยิ้มอย่างสุดเงี่ยน…หัวควยบานค่อยๆชำแรกผ่านรูหีอุ่นๆเข้าไปลึกเรื่อยๆ…ผิวด้านนอกครูดไถไปกับช่องรักอาบน้ำเมือก…แม่ยายกับลูกเขยร่วมสมสู่ทางเพศกันอีกครั้ง…
“โอวววว…เต็มรูเต็มหีดีจังนะลูกจ๋า…ของแม่เป็นไงบ้าง…ยังสู้ของกุนกับสาได้มั้ย…อูยยยย…ว่าไงล่ะ…ตะ…ตอบแม่หน่อย…หีแม่เย็ดมันส์มั้ย?…อึ๊ยยยยย”
“คะ…ครับ…หีแม่ยังแดงสวยสด…ทั้งตอดทั้งขมิบดีมากๆครับ…โอออ…อย่างกับของสาวๆแน่ะ…หีอร่อยๆแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ…ต้องเย็ดให้รูบานหุบไม่ลง…อุ…อูยยยย”
“ซีดสสส…อย่ารอช้า…อัดกระเด้าเลยลูก…เร็วๆเข้า…แม่เงี่ยนใจจะขาดแล้ว”
…ผมค่อยๆสาวควยเข้าออกช้าๆยิ่งช้าก็ยิ่งเสียวซ่าน…มันซึมซับความลื่นไหลและความกระชับของกล้ามเนื้อในกลีบรูสวาท…อย่างกับกำลังเย็ดหีกุน…สา…หรือไม่ก็บุศ…และเทียบได้กับช่องหีของเก๋กับสาวยังไงยังงั้น…จะ…จะให้เทียบกับรูเสียวของอ้อยและอีก 3 เด็กหญิงก็ยังได้…ผมยังดันดุ้นเข้าออกช้าๆไม่รีบร้อน…แม่กวางก็สนุกเพลิดเพลินเช่นกันเธอนอนคว่ำซบหมอนตาปรือร้องครางเสียงลอดไรฟันออกมาเป็นระยะ…พอกระแทกเข้าไปหนักๆสาวใหญ่ก็ขบฟันคิ้วขมวดหลับตาปี๋…
“เย็ดช้าๆเรื่อยๆก็ดีเหมือนกันนะบอล…เราค่อยๆไปสวรรค์ช้าๆ…อาาาา…ไปด้วยกันนะลูกรัก”
“ครับแม่…แม่อ้าขาอีกนิดทีครับ…รูหีจะได้ขมิบน้ำออกมาเยอะๆ”
…แม่ยายร่านควยทำตามทันที…พอเธอแยกขาออกควยมันก็สอดใส่เข้าไปง่ายขึ้น…เรา 2 คนครางผสานกันด้วยอิ่มเอิบในรสรักการเสพกาม…
“น้ำหีออกเยอะจังเลยครับ…ดันควยไหลลื่นดีจริงๆ…โออออ”
“อืมมมม…ยิ่งออกเยอะแม่ก็ยิ่งเงี่ยน…เย็ดเร็วกว่านี้จ๊ะ…ขอแม่โดนลูกเย็ดให้สาแก่ใจไปซะที…อาาาาาา”
…แม่กวางพลิกใบหน้ามองและส่งสายตาวิงวอน…ผมโน้มตัวจูบเธอขณะท่อนควยกับรูหีต่างเสือกไสเข้าหากันอย่างมีแรงดึงดูดของแม่เหล็ก…บางทีก็ติดหนั๋บเสียวซ่านจนไม่อยากดึงออก…ทว่า…การอุ่นเครื่องมันเพียงพอแล้ว…ผมจับบีบบั้นท้ายทั้ง 2 ฝั่งแล้วใส่ความเร็วอัดกระแทกช่องหีฉ่ำแฉะดังจ๊วบๆ…แม่กวางร้องครางจนฟังไม่รู้เรื่องว่าพูดอะไร…
“โอ…โอ้ยยยย…เย็ดๆๆๆ…เย็ดเข้าไป…ไม่ต้องแม่จะเจ็บ…เอาให้หีบาน…เอาให้แม่เดินขาถ่างเลยลูกรัก…ให้แม่ร่ำร้องหาแต่ควยลูกทุกวันนะ…อ๊าาาาาา…อร่อยหีสุดๆ…ซีดสสสส…โอวววววว”
…ผมเหงื่อแตกเต็มตัวถึงแม้จะเหนื่อยและปวดเอวเพียงใดก็กัดฟันทนแทงควยเข้าออกในรูสวาทแม่ยาย…
แม่กวางก็เด้งตูดเด้งรูหีต่อกรโดยไม่หวั่นเกรงต่อความเสียว…ต่างคนต่างก็สู้ยิบตาไม่ย่อท้อและไม่กลัวว่าใครจะน้ำแตกกระฉูดไปก่อนกัน…
“สะใจ…สะใจ…ลูกขา…แบบนี้ใช่มั้ยที่เรียกว่าเย็ด…แม่กับลูกเย็ดกัน…โอ้ยยยย…ช่างไม่อายผีสางกันซะเลย…อูวววววว…เอาอีก…เย็ดแรงๆ…เย็ดให้หีแม่พังไปเลย…อ๊อยยยยย”
“แฮ่กๆ…อายกัน…ทำไมครับ…แม่มีหี…ผมมีควย…ควยกับหีมันของคู่กัน…เจอกันก็ต้องเย็ดสิ…อ้ากกกกก…ปวดเอวชิบหาย…แต่กูเงี่ยนหยุดเย็ดไม่ได้เลยโว้ยยยย”
…ผมสบถคำหยาบออกมาอย่างคึกคะนองแต่แม่กวางก็พูดออกมาเช่นกัน…เธอเป็นฝ่ายเชิญชวนผม…
“อูววววว…งั้นเรามาลองพูดหยาบๆกันบ้างมั้ยจ๊ะ?…สร้างอารมณ์ไงล่ะ”
“อา…ได้เลยครับ…ผมก็อยากลองมานานแล้ว…โอ้วววววว…หีตอดดีชิบหาย…นังร่าน…เป็นเมียพ่อแต่ไม่พอใจกลับมาแก้ผ้าให้ลูกเย็ด…พ่อกูเย็ดมึงไม่ถึงใจสินะ…ถึงต้องมาแบหีให้กู…อูยยยยยย”
“ซีดสสส…เออซี่…พ่อแกมันไม่ได้เรื่องไม่ยอมเย็ดกู…กูนอนคนเดียวก็ต้องตกเบ็ดแก้เงี่ยน…แกมันลูกชั่ว…โออออ…กูยกลูกสาวให้แกไปตั้ง 2 คนแต่แกยังไม่หนำใจ…บ้าหื่นกามมาเย็ดกูแล้วก็…อุ…หลานกูอีก…อื๊อออออ…เย็ดอีก…เย็ดหีกูเข้า…มึงเงี่ยนมากไม่ใช่หรอ?…อ๊าาาาาา”
…ปล่อยอารมณ์สุดๆจริงๆแม่ยายสุดที่รัก…แบบนี้จะไม่ร่วมสนุกด้วยได้ยังไง…ผมชักควยออกมาจนหลุดจากรูหีและกระแทกกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว…แม่กวางผวาร้องลั่นด้วยความเสียวซ่านจนตัวสั่นระริกทั้งมือทั้งเท้าเกร็งไปทั้งหมด…
“อีดอก…ลูกๆมึง…กูยังเย็ดซะหีเยิ้มหีบวมร่ำร้องหาแต่ควยกู…มึงโดนเย็ดแล้วก็ต้องเรียกหาแต่ควยกูด้วย…ยังจำได้มั้ยว่ามึงเข้ามายั่วยวนกูในห้อง…มาฉุดกูไปเย็ดในห้องตัวเอง…มึงมันร่านควย…ต่อ…ต่อไปนี้แกจะต้องแหกหีให้กูเย็ดทุกวัน…บอกกูมา…บอกมาสิว่าจะทำมั้ย?…โอ้วววว…อ๊อก”
“ก็ได้…อื๊ออออ…ถ้าแกมีแรงเย็ด…ฉันก็มีแรงแหกหีให้แก…ฉันอยากเย็ดกับแกมาก่อนหน้านั่นนานแล้ว…ซีดสสสส…แกเย็ดลูกฉัน…ฉันก็แอบดูแทบทุกครั้ง…ควยแกมันใหญ่น่าขย่มจนน้ำหีฉันไหลเยิ้ม…อึ๊…อึ๊ก…กระเด้าควยมาอีก…โอยยยย…ดีๆ…มิน่า…ลูกๆฉันถึงร่านไปนอนแหกหีให้แกเย็ดถึงในห้องแทบทุกคืน”
“มึงเองก็ร่านนี่หว่า…ตอนนี้มันต่างกับลูกสาวตรงไหน…อยากล่อควยซะจนลืมว่ากูคือลูกเขย…งั้นต่อไปนี้…กูไม่ใช่ลูกเขยแต่จะเป็นผัวมึง…ว่าไงวะ?”
“เออ…มึงเป็นผัวกูเพราะงั้น…โอ้วววว…กูขอเย็ดมึงๆต้องให้กูเย็ดให้กูขย่ม…ไม่งั้นกูจะฟ้องพ่อมึง…
อาาาาาาา…ไอ้ลามก…เย็ดกับแม่ยายตัวเองได้ลงคอ…อูยยยยยย…เสียวจริงๆ…อื๊ออออ”
…ผมหน้ามืดอารมณ์ขึ้นขนาดหนักจับเส้นผมสาวคู่ขาต่างวัยและโยกบั้นเอวไม่ยอมหยุดยั้ง…แม่กวางก็นอนส่ายตูดเด้งหนอกหีสู้แบบลืมตาย…สงครามใต้สะดือดําเนินไปอย่างดุเดือด…แม่ยายจอมเย็ดขยับลุกนั่งคุกเข่าคว้ามือผมลอดใต้รักแร้บีบขยี้หน้าอกอย่างบ้าคลั่ง…เสือกไสอวัยวะเพศบดอัดควยไม่หยุดพัก…ปากรูก้นขมิบเกร็งเกือบตลอดเวลา…ใช่แล้ว…เป้าหมายที่แท้จริงมันอยู่ตรงนี้นี่หว่า…ผมผลักเธอลงนอนคว่ำอีกครั้ง…แม่กวางเหลียวใบหน้ามอง…หน้าอกและหน้าท้องแขม่วหายใจหอบเหงื่อไหลออกโทรมกาย…
“จะ…จะทำอะไรน่ะ?…หรือว่า”
“รูตูดมันขมิบยั่วควยแบบนี้…จะปล่อยไปได้ยังไง…คืนนี้ทั้งหีทั้งตูดจะต้องบานหุบไม่ลง”
“…อะ…เอาจนได้นะแก…หีมีให้เย็ดไม่เย็ด…คอยจ้องจะเย็ดตูด…เหมือนพ่อแกตอนหนุ่มๆไม่มีผิด”
“หึๆๆๆ…เอาละนะแม่ยาย…นอนแหกตูดให้กูเย็ดซะดีๆ”
“หนอย!!…เข้ามา…แกเอาควยมากระเด้ารูตูดฉันเร็วๆ…อย่ามัวดีแต่ปากพูด…ใช้ควยของแกพูดแทนดีกว่า”
…ควยพองก๋าตั้งเด่ชี้ไปที่แก้มก้น…มันพร้อมแล้วที่จะมุดเข้าถ้ำด้านหลัง…จะเอาใช่มั้ยแม่…นิ้วผมควักน้ำเมือกในรูหีเอามาป้ายปากรูก้นและแยงนิ้วเข้าไปหน่อยหนึ่ง…แม่กวางซีดส์ปากเบาๆกล้ามเนื้อหูรูดขมิบรัดนิ้วนั่น…ต้องออกแรงนิดถึงจะดึงออกจากนั้นก็กดหัวควยเข้าไปแทน…
“อ๊อ…อึ๊ยยยย…เจ็บ…เจ็บจังเลย…เบาๆก่อน…ควยแกมันทั้งใหญ่ทั้งแข็ง…โอ๊ออออ…เจ็บ”
…ลูกกะโปกแกว่งโทงเทงค่อยขยับเข้าไปหาเนินหีตามความลึกที่ดุ้นเนื้อจมเข้าไปในรูก้น…แม่กวางนอนหัวซบขอบเตียงโก่งก้นขึ้นสูง…ร้องเสียงหลงแทบแหบแห้ง…มือขยุ้มจิกที่นอนแน่น…
“อย่าเกร็งรูซี่…ปล่อยตามสบายๆ…ยิ่งเกร็งมันก็ยิ่งเจ็บ…โอ้ยยย…รูตูดมึงรัดควยกูดีจังว่ะ…สุดยอด”
…มือจับที่สะโพกคุณแม่ส่วนเอวตัวเองก็พยายามดันสากด้ามเขื่องเข้าประตูหลังอย่างยากลําบากเพราะความคับตึงในร่องรู…
“อูยยย…เข้าหมดหรือยังเนี่ย?…รูตูดฉันนิดเดียวแต่ควยแกใหญ่เบ้อเริ่ม…อาาาา…ตายแน่แล้วฉัน”
“อุ…อุ๊บ…กว่าจะมิด…อูววว…รัดควยกูแทบปริ…ขอพักหน่อย…ข้างในรูมันร้อนจริงเว้ย”
“อือออออ…เมื่อก่อนรับได้แต่ตอนนี้ทำไมฉันรู้สึกกลัวก็ไม่รู้…ของแกมันใหญ่ขึ้นหรือเปล่านะ?”
“คงงั้นมั้ง…ยังไม่หยุดโตนี่นา”
…ผมทาบทับบนร่างคุณแม่คนสวยยื่นคอจูบไซร้แก้มใบหูและต้นคอส่วนบั้นเอวพยายามขยับกระดอเข้าออกแต่เพราะรูตูดมันคับกว่ารูหีมาก…การโยกเย็ดในยกนี้จึงยากลำบากกว่าเดิม…ใช้แรงจากส่วนล่างของร่างกายมากกว่าเดิม…แม่กวางครางดังขึ้นอีกครั้งแล้วเธอส่ายหน้าหลับตาปี๋อย่างกับเจ็บปวดในรูทวารแต่ก็มีความเสียวปนเปไปด้วย…รูตูดของสาวใหญ่วัยเสียวอ้าขยายรับควยของผมไปจนหมดดุ้น…
“อยู่แบบนี้เฉยๆ…ก็เจ็บ…แกกระเด้าควยดีกว่า…โอวววว…อย่างน้อยฉันก็จะได้เสียวไปด้วย”
…ผมกัดฟันกรอดอุ้งมือบีบก้นผายเสือกไสควยผ่านรูตูด…แม่ยายร่านกามโลกีย์บิดตัวเร่าๆ
ปากก็ร้องครางแทบไม่เป็นภาษาคนเด้งตูดเข้าหาควยอย่างไม่กริ่งเกรง…ร่างของเธอสั่นไหวผวาตามแรงโยกของผม…ความสุขสันต์ที่ได้รับทําให้ต้องเพิ่มความเร็วไปอีกระดับตะบันเอ็นควยกระแทกรูก้นอย่างเอาเป็นเอาตาย…
“โอววววว…แกกระเด้าควยแรงๆ…ไม่ต้องกลัวฉันเจ็บ…ฉันไม่เจ็บแล้ววว…เสียวตูดอะไรอย่างนี้…วันนี้สุดจะโชคดี…รูหีได้ควยเย็ด…รูตูดได้ควยแทง…โอ้ยยยยย…ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว…อือออ”
“อร่อยตูดสินะมึง…นังนี่ร่านร้องไม่หยุดหย่อน…กูจะกระแทกให้น้ำหีเล็ดเลยมึง”
“อูววววว…ถ้าแกทำไม่ได้อย่างพูด…ฉันก็จะบอกพ่อแกเหมือนกัน…ถ้าไม่อยากให้บอกแกต้องเย็ดฉันให้ถึงใจ…อ๊าาาาา…รู้ไว้ซะ…ไอ้ลูกเขยสัปดน”
…ผมยิ่งเสือกสอดควยหนักหน่วงขึ้นตามความต้องการของแม่ยายร่านสวาท…เรา 2 คนร้องครางแข่งกันดังไปทั่วห้อง…
“อ๊อยยยยย…โอวววววว…ตูดฉันบานคราวนี้แน่…อูยยยย…อะไรมันจะเสียวอย่างนี้”
…มือผมคว้าเต้านมแม่กวางทั้งเคล้นบีบทั้งขย้ำ…แม่ยายก็เอามือลอดหว่างขาสอดนิ้วเขี่ยรูหีตัวเองสลับนวดคลำลูกกระโปก…ผมแลเห็นน้ำเสียวหลั่งรินออกมาเจิ่งนองที่ปากรูอาบขนหมอยมันแผล่บ…เธอยื่นนิ้วเปรอะคราบน้ำหล่อลื่นให้เลีย…ผมก็เลียมันจนเกลี้ยง…สมองสั่งการให้บั้นเอวซอยอย่างถี่ยิบพวงสวรรค์ฟาดกับง่ามหีดังปะทะกันพั่บๆๆๆๆ…
“กูชักมันส์แล้วสิเว้ยยย…ทั้งหีทั้งตูดมึง…ควยกูจะเฝ้าเย็ดทุกวันจนเดินไม่ได้เลย”
“ฮึ!!…ฉันจะคอยดู…อยากรู้เหมือนกัน…ซีดสสสส…รูหีสวยๆรูตูดฟิตๆอย่างนี้…แกจะกล้าทิ้งฉันไปเย็ดผู้หญิงอื่นมั้ย…โอ้ยยยย…ใกล้แล้ววว…หีฉันจะหลั่งน้ำแล้วว…บอล…แกรีบเย็ดเร็วเข้า…เอาน้ำควยออกในรูตูดฉันนะ…อืมมมมม”
“เออ…กำลังจะบอกพอดีว่า…กูก็น้ำควยจะแตก…คราวนี้เฮือกสุดท้ายแล้วววว…ว้ากกกก”
…ผมกับแม่กวางไม่สนใจว่าจะมีใครมาได้ยินเสียงร้องครวญครางของพวกเราหรือไม่…สนใจแต่ว่าหีแม่กวางกำลังจะหลั่งน้ำหล่อลื่นของเพศหญิงส่วนควยผมก็ใกล้จะกระฉูดน้ำอสุจิของเพศชาย…ผมกระแทกเน้นๆอีก 4 –5 ครั้ง…น้ำกามชุดใหญ่ก็พุ่งผ่านท่อปัสสาวะปะทะโพรงกล้ามเนื้อรูตูดอย่างเนิงนอง…แม่กวางร้องได้อีกครั้งเดียวก็ค่อยๆฟุบหน้าไปกับเตียงนอน…รูหีขับน้ำเมือกขาวข้นไหลยืดติดที่พวงกระโปกของผม…ช่องตูดขมิบเกร็งรัดท่อนเอ็นเมื่อรับรู้ว่าได้ฉีดน้ำควยออกให้แล้ว…ผมชักควยกลับออกมาน้ำเงี่ยนของตัวเองส่วนหนึ่งก็พุ่งตามออกมาด้วย…เราทั้ง 2 ต้องการเรี่ยวแรงอย่างมหาศาลถ้าต้องการจะลุกยืนอีกครั้ง…วิธีที่ควรทำเพื่อให้พละกำลังของตัวเองกลับคืนมา…ผมกับแม่กวางจึงเอาแต่นอนกอดกันกลม…ไออุ่นจากร่างกายยามซบกอดช่วยให้เรารู้สึกผ่อนคลายหลังจากเครียดไปกับการร่วมประเวณีกัน…
“แม่พูดได้สมบทบาทดีนะครับ…อย่างกับคุณนายแม่หม้ายผัวเผลอเย็ดกับคนใช้หนุ่มหล่อเลย”
“ลูกเองก็พูดหยาบซะไม่มี…แม่ยังนึกว่าตัวเองถูกข่มขืนอยู่หรือเปล่า…แต่มันก็ช่วยเพิ่มอรรถรสนะจ๊ะ”
“งั้นต่อไปทุกครั้งที่เราเย็ดกัน…แม่จะต้องพูดหยาบๆแบบนี้นะครับ…ผมฟังแล้วมันกระตุ้นสันดานดิบดี”
“เอาไปใช้กับกุนและสาสิจ๊ะบอล…อ้อยด้วย…ส่วนศรีเขาชอบอยู่แล้ว”
“อ้อยเคยบอกว่าไม่ชอบให้พูดหยาบน่ะครับ…เธอบอกว่าไม่กล้าพูดกับผม”
“ต้องลองสิ…ถ้าลองว่าโดนเย็ดมันส์ๆแล้วลองให้พูดต้องพูดแน่…บางครั้งพูดธรรมดาๆมันก็เบื่อได้”
“ครั้งนี้น้ำผมออกเยอะกว่าทุกครั้งครับ…แม่ล่ะยังเจ็บรูอยู่มั้ย?”
“จ๊ะ…แม่ยังปวดหน่วงๆอยู่…ขนาดโดนเย็ดรูก้นหลายครั้งแล้วนะ…แล้วบอลเคยเอาประตูหลังกับใครบ้าง”
“ผมเคยกับ…กุน…สา…อ้อย…ป้าศรี…ทั้งหมดเคยโดนผมเย็ดรูตูดหมดทุกคนแล้ว”
…บอกได้แค่นี้…นอกเหนือจาก 4 คนนี้พูดไม่ได้ครับเดี๋ยวซวย…
“บอลน่ะเหมือนพ่อไม่มีผิด…วิตถารพอกัน…แต่ยังไงแม่ก็ชอบทั้ง 2 คนแหละจ้ะ”
“มันต้องหาความแปลกใหม่ให้ชีวิตสิครับแม่”
…………………………………………………………………………………………………………
…ผมขอให้แม่กวางส่งหน้าร้านข้าวปากซอยเข้าบ้านและขี่รถกลับเข้าตลาดเพื่อแวะร้านเซเว่นซื้อของ…
“อ่าฮะ!!…กินแต่ของแบบนี้แล้วร่างกายจะมีเรี่ยวแรงทำงานกับเรียนหนังสือได้ยังไงล่ะคะพี่?”
“อ้าว!!…กุ๊ก…นึกว่าใคร”
…ลูกค้าผู้หญิงคนก่อนหน้าผมคือกุ๊กเห็นแค่ด้านหลังก็เลยไม่รู้แต่ที่รู้แน่ๆคือเธอไว้ผมยาวกว่าตอนที่ยังเรียนอาชีวะเยอะ…ถ้าเธออยู่นี่แล้วจีแม่สาวทอมบอยล่ะ?…
“หวัดดีค่ะ…วันนี้พี่ไม่มากับแฟน?”
“พี่มาคนเดียว…กุ๊กซื้อของตั้งเยอะแยะจะหิ้วไหวหรือนี่…เออ…ยังทำงานอยู่ที่เดิมหรือเปล่า?”
“ค่ะ…แต่พี่บอลไม่ไปร้านบ้างเลยน๊า…กุ๊กชักอยากย้ายมาทำกับพี่ซะแล้วสิ…พี่จะว่าไงล่ะ?”
“มะ…แหม…พูดเล่นใช่มั้ยเนี่ย”
“กุ๊กทำอะไรอยู่น่ะ!!…อื๋อ??…นี่นายอีกแล้วเรอะ?”
…นั่นไงเล่า…เสียงดุๆห้าวๆดังใกล้หูและปรากฎร่างของจีสาวน้อยทอมบอยในชุดนักกีฬาปราดเข้ามาอยู่ตรงกลางขัดการสนทนาของผมกับแฟน?…นี่มีอะไรไม่พอใจกันหรือเปล่าถึงจ้องหน้าเขม็งอย่างกับเห็นผมเป็นศัตรู?…หมู่นี้ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่หรอกแต่พอมาพบหน้าก็ไม่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนอีกตามเคย…แล้วนี่จะอะไรกัน…ผมทักทายกุ๊กตามประสาคนรู้จักก็เท่านั้นเอง…
“ที่พี่คุยกับกุ๊กมันก็เรื่องธรรมดาๆไม่เห็นจะมีอะไรเสียหาย…คนรู้จักทักทายกันมันผิดตรงไหน?”
“สำหรับนายแค่คุยกันมันก็มากเกินพอเพราะเรื่องของนายนี่รู้สึกมันจะบันลือลั่นไปทั่ว”
“พูดเรื่องอะไร?…พี่ไปทำอะไรเสียหาย…ที่มหาลัยหรือที่คณะ…ไม่ว่าที่ไหนพี่ก็ไม่เคยไปทำเรื่องเสื่อมเสียสักนิดเดียวนะ”
“เชอะ!!…พูดแบบนี้หมายความว่าคงไม่รู้อะไร…คนอันตรายอย่างนายรึจะไม่มี?…แต่จะเตือนไว้…ถ้าคิดยุ่งกับกุ๊กฉันไม่เอานายไว้แน่…จะบอกให้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน!!!!…ไม่ว่าไอ้หน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้อง!!!”
“จี!!…ไปเถอะ…มันไม่ใช่อย่างที่คิดสักหน่อย”
“ใช่หรือไม่ใช่แต่เรามีเรื่องต้องคุยกัน…ไปกับจีเดี๋ยวนี้!!!”
…สาวทอมพูดเอะอะเสียงดังไปทั่วร้านและก็ดึงแขนกุ๊กกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปอย่างเร็ว…คนในร้านทั้งพนักงานและลูกค้าไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่พากันมองผมเป็นจุดๆเดียว…สุดจะอายเพราะกลัวคนอื่นจะเข้าใจผิดว่าไปแย่งแฟนของทอมทั้งที่ความจริงไม่เคยคิดไปแย่งชิงกุ๊กเลยสักนิดเดียว…นี่มันอะไรกันวะ?…ยังไงก็ไม่มีทางอื่นนอกจากก้มหน้าก้มตาจ่ายเงินหิ้วของรีบเผ่นกลับฐานทัพแต่ไม่ลับ…
…………………………………………………………………………………………………………..
…ไม่ได้คิดจะแย่งแฟนสักนิด…ยัยจีนี่หัดให้ความเคารพรุ่นพี่ซะบ้างซี่แค่เราคุยกับกุ๊กหน่อยเดียวเองเนี่ยนะ…ทอมนี่มีอารมณ์หึงหวงรุนแรงเหมือนกันแฮะเพิ่งจะได้เห็นกับตาก็คราวนี้ว่าแต่นึกสงสัยที่จีพูด “คนอันตราย”ข่าวลือเกี่ยวกับตัวเองมันคืออะไรกันแน่และมีใครสักกี่คนจะรู้บ้าง…ลองคิดดูดีๆตัวผมก็มีเรื่องผู้หญิงเท่านั้นที่พอจะถือได้ว่าเป็น “อันตราย”…
“?”
“ฮื่อ!!…ไม่ใช่มั้ง…เรื่องนี้ไม่น่าจะมีคนอื่นรู้มากนี่นา…เราไม่เคยพูดเรื่องทางบ้านให้ใครรู้…เท่าที่รู้ก็มี…วะ!!…คิดมากทำไม?…เปลืองสมองเปล่าๆ”
…ผมเฝ้าคิดวนเวียนแบบนี้จนมาหยุดตรงหน้าห้องตัวเอง…
“ว่าไง?…พ่อหนุ่ม…ท่าทางไม่ได้ไปเรียนสินะ”
“หวัดดีครับพี่นัน”
“แก้วบอกพี่น่ะว่าเมื่อคืนบอลไม่สบาย…ตอนนี้ค่อยยังชั่วหรือยัง?”
“ดีขึ้นแล้วครับ”
…ผู้หญิงคนที่ผมกำลังคุยอยู่นี้ชื่อจริงคือ “นิชานันท์” ชื่อเล่น “นัน” เป็นเพื่อนร่วมชั้นปีและเพื่อนร่วมห้องของพี่แก้ว…ผมจึงต้องเรียกเธอว่าพี่นัน…โอ้!!…วันนี้ทำไมแต่งตัวล่อแหลมจัง?…แต่มันก็ตามนิสัยของพี่เขา…นี่เล่นโชว์สะดือสวมเสื้อกล้ามตัวเดียวใส่กางเกงก็ขาสั้นจู๋ดูไปดูมาหรือเห็นไกลๆคงอย่างกับแค่นุ่งกางเกงใน…พี่นันเดินมาใกล้เอามือแนบหน้าผากเหมือนกับที่พี่แก้วเพื่อนสนิทของเธอทำเมื่อคืนเปี๊ยบ…
“อื้อ!!…ดีๆ…ตัวเย็นแล้วนี่แต่ทําไมดูหน้าตาอิดโรย…โอ๋ยเดี๋ยว!!…อื้อหือ…กลิ่นน้ำหอมหึ่งเล้ย…บอลไปทำอะไรมากันแน่เนี่ย?…บอกมาซะดีๆ”
…อุ…แย่แล้ว!!…ยังไม่ได้อาบน้ำนี่หว่า…ไม่สิ…ในอพาท์เม้นต์ผมอาบน้ำแบบลวกๆกลิ่นน้ำหอมจากแม่กวางมันคงยังมีติดตามตัวอยู่แน่ๆแต่ไม่ทันที่ผมจะแก้ตัว…
“นัน!!…แกล้งอะไรน้องฉันอยู่?…ออกลายจนได้นะยะหล่อน”
“พี่แก้ว”
…พี่รหัสเข้ามาดึงมือพี่นันออกจากบ่าผมและก็พูดเตือนไปพร้อมๆกับรอยยิ้มบนใบหน้าแต่ดูไม่ได้ซีเรียส
อะไร…
“หึ…ระวังตัวไว้ให้ดีนะบอล…นันเขาจ้องจะงาบเธออยู่”
“อ๊า!!…งาบเงิบอะไรก๊านแก้วพูดน่าเกลียด…บอลเขาไม่สนใจฉันหรอกก็แฟนเขาออกจะสวยๆทั้งนั้น”
“เชอะๆ…ระวังเถอะ!!…ขืนทำยุ่มย่ามมากๆเดี๋ยวแฟนๆของบอลจะพากันมาจวกเธอ”
“ฮะๆๆ…ล้อเล่นจ้า…เธอนี่หวงน้องรหัสออกหน้าออกตามากไปหน่อยล่ะมั้ง?…โอ้!!…ละครจะมาแล้วรีบไปดูกันเถอะแก้วและพบกันใหม่นะจ๊ะนายคนเจ้าชู้…”
…ทะ…ทําไมต้องเรียกผมว่านายคนเจ้าชู้ด้วยเล่า?…พูดจบพี่นันก็เดินกลับเข้าห้องแต่ไม่วายสบตาหวานแหววให้เป็นการทิ้งท้าย…นี่จริงอย่างที่พี่แก้วพูดหรือเปล่า?…พี่นันจ้องจะงาบผม…
“อย่าไปถือสาเลย…นันเขาแหย่บอลเล่นน่ะ…ไม่มีอะไรหรอก”
…หืม…เป็นการล้อเล่นเท่านั้น??…แต่พี่นันพักห้องเดียวกับพี่แก้ว…งั้นบางทีเรื่องของผมอาจจะ?…เรื่องนี้ช่างเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกทีแล้ววุ้ย…ถ้าปล่อยไว้มันอาจจะกลายเป็นเรื่องอันตรายสําหรับตัวเองในภายภาคหน้าก็เป็นได้…โหว?…พี่ยุทธนาประธานของคณะเราเรียนอยู่ปี 3โทรมาหาผม?…
“ครับ?…ใช่ครับ…อ๋อ!!…พี่ยุทธ?…อืมๆ”
…………………………………………………………………………………………………………..
…ที่บ้าน…สายังไม่กลับจากมหาลัย…อ้อยกลับมาแล้วเพราะแม่กวางบอกจะเป็นคนแวะรับเอง…ฝนกับพี่แคทก็กลับมาตั้งนานเพราะวันนี้คณะงดซ้อมเชียร์ 1 วันแต่เพราะอะไรไม่รู้ไม่ได้ถามไอ้เชนมากซะด้วย…อาบน้ำเสร็จไม่มีงานอะไรให้ทำจึงออกไปนั่งเก้าอี้ใกล้ๆรั้วหลังบ้าน…นึกขำตอนเชนโทรถามว่าทำไมไม่ไปเรียนแถมเมื่อคืนก็ไม่ยอมไปสนุกกับน้องขวัญทําให้เธอมาระบายความใคร่เอากับมันคนเดียวต้องรับไปหลายขนานทั้งโยกทั้งขย่มจนอาวุธประจำกายสิ้นฤทธิ์บ้อท่าโดนดูดน้ำศักดิ์สิทธิ์แทบหมดเกลี้ยง…ผมบอกปัดๆว่าไม่ค่อยสบายและไม่อยากจะรบกวนความสุขของเพื่อนรักด้วย…เฮอะ!!…เราช่างเป็นคนดีซะนี่กระไร…
“ได้ยินจากป้าว่าบอลไม่ค่อยสบาย?”
…พี่แคทเอ่ยทักในมือถือแก้วใส่น้ำอะไรสักอย่างลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม…ผมตอบว่าพักผ่อนไม่ค่อยพอแต่ตอนนี้สบายดีแล้ว…
“นี่”
…พี่แคทเธอยื่นแก้วส่งให้…เอามาให้หรอกหรอ?…ผมเอ่ยขอบคุณตามมารยาทก่อนรับมาดื่มเป็นชามะนาวนี่เอง…รสหวานๆเปรี้ยวๆชุ่มคอดีแฮะ…กะจะถามว่าทำเองหรือเปล่าพอดีเธอบอกซะก่อน…
“พี่ไม่ได้ทำเองหรอก…ฝนเขาทำแล้วฝากเอามาให้เธอ”
“ฝน?”
“เห็นแบบนี้แต่ฝนเขาถนัดทำอาหารนะ…บอลคงไม่รู้ล่ะสิ?”
“ไม่รู้เลยครับ”
…อะไร???…หนูฝนเขี้ยวแวมไพร์เนี่ยนะ…ทํากับข้าวเก่ง??…จอมติงต๊องไม่มีใครเกินแห่งชั้นปี 1 คณะของเรามีความสามารถในการทําอาหาร…เออ…นี่ถ้ามีคนที่ไม่ใช่พี่แคทมาพูดผมไม่ยอมเชื่อเด็ดขาด…ก็อิมเมจมันขัดกันเหลือเกิน…สาวจอมแก่นกับแม่ศรีเรือน…
“แล้วแม่…เอ่อ…น้ากวางไปไหนล่ะครับ?”
“ป้ากวางนอนพักอยู่ในห้องบ่นปวดหัวนิดหน่อย…ตอนแรกมีแต่อ้อยทํากับข้าวแค่คนเดียว…ฝนเห็นเลยเข้าไปช่วย”
“ไม่รู้จะกินได้มั้ย??…กับข้าวฝีมือฝน”
“ไม่หรอก…บอลพูดแบบนี้ฝนได้ยินเข้าคงเสียใจแย่…วันนี้เจ้าตัวอุตส่าห์ลงทุนเข้าครัวเองเลยเชียว”
…พี่แคทท่าทางจะพูดจริงเพราะเท่าที่สังเกตเธอไม่ใช่คนชอบพูดจาล้อเล่น…ดังนั้นผมจึงเชื่อ…มีดีเหมือนกันรึหนูฝน…ไม่เคยระแคะระคายมาก่อนว่าจะมีความสามารถทางนี้…ตอนเธอยังเด็กถ้าจะเปรียบให้ใกล้เคียงที่สุดก็คือเป็นหนูจ๋อจอมซนดีๆนี่เอง…
“เออ!!—หนู—ได้—ยิน—แล้ว—พี่—แคท—บอล—เอ้ย—บอล—ดู—ถูก—กัน—ดี—นัก—นะ—ยะ”
…สาวแสบ?…ทำมาโผล่แค่ใบหน้ากับมือข้างหนึ่งออกพ้นประตูครัว…ตาขวางหน้าบึ้งงอนแก้มป่อง…ในมือยังควงตะหลิววิ้วๆไปด้วย?…คล่องดีนี่หว่า…ฮ่าๆๆ…ไปๆมาๆมันช่างน่าขบขันและก็ตลกดีเหมือนกันแฮะ…ผมเพิ่งเคยเห็นฝนในสภาพนี้นะแต่ถ้ามาทำแบบนี้ตอนกลางคืนคงเผ่นได้เหมือนกัน(โผล่มาอย่างกับผี)…
“เฮ่ย!!…พอบอลได้กินกับข้าวฝีมือฝน…ขี้คร้านจะติดใจขอตักเพิ่มล่ะไม่ว่า…แต่ถ้าเกิดบอกว่าไม่อร่อยฝนจะจับกรอกเข้าปากให้หมดเล้ย…คอยดูเซ่”
…เอ้อ…จะมาทํากับเราอย่างที่พูดได้ยังไง?…ไม่มีใครเขาทําแบบเธอหรอก…ฝนนี่นับวันยิ่งจะเพี้ยนมากขึ้นทุกทีๆ…
“พี่ฝน!!…ปลาจะไหม้แล้วค่ะ!!”
“ว้าย!!…ตายแล้ว!!…ฮือๆๆ”
…ฝนได้ยินอ้อยร้องเตือนรีบชักหน้าตัวเองกลับแทบไม่ทัน…พี่แคทไม่อาจจะอดขำไปกับการกระทำของน้องสาวได้…เธอเอามือป้องปากซ่อนรอยยิ้มก้มหน้าหัวเราะคิกๆอยู่คนเดียว…ผมแปลกใจว่าทำไมวันนี้พี่สาวคนสวยถึงอารมณ์ดีกว่าทุกวัน??…
“เฮ้อ!!…โทษทีนะบอล…นึกไม่ออกจริงๆว่าใครกันจะกล้ารับเด็กคนนี้ไปเป็นแฟนเป็นภรรยาได้”
“อ้าว!!…พี่แคทไม่หวงฝนแล้วหรือครับ?”
“ไม่ใช่…พี่หมายถึงตอนเรียนจบได้งานได้การทำแล้วต่างหาก…ตอนนั้นฝนไปรักไปชอบใครพี่ไม่ว่า…
แต่ตอนนี้ยังต้องตั้งใจเรียนหนังสือเพราะงั้นจะมีแฟนระหว่างเรียนไม่ได้และพี่จะคอยดูแลเอง…ซึ่งเป็นข้อตกลงที่ให้ไว้กับแม่…กับพ่อ…ถึงอนุญาตให้ย้ายมาเรียนที่นี่ได้”
…เป็นอย่างนี้นี่เอง…อาอรกับอาศักดิ์คงมอบหมายหน้าที่ให้พี่แคทช่วยดูแลฝนเป็นอย่างดีด้วย…มิน่า…ที่มหาลัยเธอถึงคอยเป็นกันชนไม่ให้หนุ่มคนไหนมาเข้าใกล้น้องสาวแบบเกินงาม…
“อ๊ะ!!…บอลรีบดื่มเข้าสิ…ทิ้งไว้จะชืดหมดนะ”
…พูดจบพี่แคททำท่าลุกจากเก้าอี้จะเดินเข้าบ้านแต่ผมรีบห้ามเธอ…
“มีอะไร?”
“พี่นั่งคุยเป็นเพื่อนผมก่อนได้มั้ยครับ”
“คุย?”
“ระหว่างรอข้าวเย็นไงครับ…เย็นนี้ผมต้องไปทํางาน…เดี๋ยวก็ไม่ได้คุยกันอีก”
…พี่แคทนิ่งไปครู่หนึ่ง…เธอมองไปทางห้องครัวในที่สุดก็พยักหน้ารับ…
“ระหว่างรอกินข้าวนะและพี่ก็ไม่มีธุระอะไร”
…พี่แคทแต่งตัวตามสบายด้วยเสื้อยืดสีขาวแขนกุดกางเกงขาสั้นสีชมพู…ดูสดใสน่ารักแบบฉบับวัยสาวเต็มตัว…การสนทนากับรุ่นพี่ในคณะและลูกพี่ลูกน้องในยามเย็นแดดร่มลมตกเช่นนี้…มันทำให้ตัวเองต้องลบความคิดเดิมๆว่าพี่แคทเป็นผู้หญิงเย็นชาไม่ค่อยพูดค่อยจากับใครโดยเฉพาะผู้ชาย…ยิ่งกลุ่มเพื่อนผมด้วยแล้วจรลีหลีกลี้หนีหน้าไปไกลๆเธอได้ก็เป็นการดียิ่งนักแถมมักตีสีหน้ามึนตึงทำสายตาดูไม่เป็นมิตรใส่คนอื่นถ้าตัวเองเกิดไม่ชอบหน้า(มีมากทีเดียวยิ่งพวกผู้ชาย)และพวกมาเกาะแกะน้องสาว(นี่ด้วย)พอได้เห็นขณะนี้มันไม่ใช่อย่างที่กล่าวมา…พี่แคททั้งยิ้มง่ายทั้งคุยสนุกและวางตัวได้น่านับถือไม่พูดอะไรเลื่อนลอยออกมาโดยไร้เหตุผลยึดถืออารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่…เรื่องคุยก็เป็นเรื่องทั่วๆไปซึ่งบางเรื่องผมไม่เคยรู้มาก่อนเช่นคนที่เธอนับถือศรัทธา…พี่แคทให้ความเคารพศกุนตลาแฟนสาวสุดรักของผมเป็นอย่างมากเพราะกุนนั้นใจดี…น่ารัก…อ่อนโยน…อบอุ่น…คอยเป็นห่วงเป็นใยยินดีให้คำปรึกษาพร้อมมักให้ความช่วยเหลือยามเธอมีปัญหาเกือบทุกอย่าง…พี่แคทยึดถือพี่ศกุนตลาเป็นแบบอย่างมาตลอดถ้ามีเรื่องอะไรจะช่วยกุนได้เธอก็ยินดีช่วยเหลือโดยไม่มีเกี่ยงงอนแม้แต่คำเดียว…มาถึงเรื่องน้องสาว…พี่แคทเล่าให้ฟังว่าฝนมักตามแม่(อาอร)เข้าครัวบ่อยๆตั้งแต่เด็กจึงชอบทำอาหารมากเวลาอยู่บ้านจะคอยทำกับข้าวให้พ่อ,แม่และเธอชิมบ่อยๆจนเกิดความชำนาญ…ถ้าเป็นอาหารเหนือถือเป็นของสบายสําหรับฝนแต่พอมาเรียนที่นี่ก็ไม่ค่อยมีเวลาทำเหมือนผ่านมาเพราะน้องใหม่ปี 1 มีกิจกรรมเยอะกลับบ้านแต่ล่ะวันเกือบๆ 2 ทุ่มเพราะต้องซ้อมร้องเพลงเชียร์…วันนี้สบโอกาสงดซ้อมจึงขอแสดงฝีมือตัวเองสักหน่อย(กินได้หรือป่าวนะ)พี่แคทดูจะรู้ว่าผมคิดอะไรจึงบอกว่าฝนทำกับข้าวอร่อยแน่นอนเธอรับประกันได้…ผมลองถามต่อว่าแล้วพี่ทำอาหารเก่งหรือเปล่า?…คราวนี้หญิงสาววัย 21 ปีส่ายหน้าช้าๆแทนคำตอบ…นึกว่าเธอจะ perfect ไปทุกด้านซะอีกนะ…ยังไงคนเรามันต้องมีสิ่งที่ไม่ถนัดสักอย่างล่ะน่าแต่พี่แคทถนัดอะไรนั้นเธอไม่บอก…อย่างไรซะสิ่งที่ผมคิดว่าได้จากการคุยกับพี่แคทซึ่งมีความสำคัญอย่างมากนั่นคือ…รอยยิ้ม…วันนี้พี่แคทยิ้มสวยมากๆและยังเป็นไปตามธรรมชาติคือไม่ใช่การฝืนยิ้มหรือแค่ทําพอเป็นพิธีอีกด้วยผิดไปจากที่ผมเคยเจอราวหน้ามือเป็นหลังมือ…เธออารมณ์ดีมาจากไหนหนอ?…วันนี้ถึงดูท่าทางอ่อนโยน…ใจดีและเป็นมิตรมากกว่าทุกครั้งซึ่งทําให้ชอบพี่แคทตอนหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอย่างที่แสดงออกในขณะนี้มากกว่าตอนทำหน้าเคร่งขรึมเย็นชาพูดจาห้วนๆเป็นไหนๆแถมช่วยลืมความขุ่นข้องจากไปทะเลาะ(?)กับแม่ทอมบอยน้องรหัส…ผมเอาแต่มองเธอเพลินจนสาวสวยรุ่นพี่ขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย…นั่นแหละถึงรู้สึกตัว…
“มองกันอยู่ได้…มีอะไรติดหน้าพี่เหรอ?”
“ออ…อ๋อ!!…เปล่าครับ…แค่ผมเห็นพี่ยิ้มแล้วหน้าของพี่คล้ายฝนมาก”
“พูดแปลกนะ…ก็ฝนเป็นน้องพี่…พี่น้องหน้าตาคล้ายกันแล้วมันน่าแปลกตรงไหน?”
“ไม่ใช่อย่างงั้นครับ…ผมหมายถึงวันนี้พี่ยิ้มบ่อยกว่าทุกวันแถมยังดูเป็นธรรมชาติเหมือนกับฝนอีกด้วย”
“อารมณ์ดีพี่ก็ยิ้มอารมณ์ไม่ดีพี่ก็ไม่ยิ้ม…ไม่ใช่ฝนนี่…รายนั้นชอบทำตาใสเป็นตาปลา…เอาแต่เล่นแกล้งคนอื่น…แถมวันหยุดก็นั่งดูรายการตลกโปกฮาหัวเราะอยู่ได้ทั้งวัน…กำลังคิดว่าพาไปโรง`บาลให้หมอเขาเช็คประสาทสักครั้งน่าจะดี”
…ทันใดนั้นก็มีเสียงจามดังสนั่นลั่นมาจากห้องครัวตามด้วยเสียงบ่นขรมของสาวน้อยเขี้ยวแหลมจอมแก่นแก้ว…
“ฮัดเช้ย!!…อ๋า?…คะ…ใครนินทาฝน?…ฮะ…ฮัดเช้ย!!…โอ้ย~~!!…ร้อน!!”
…สิ้นเสียงแหลมๆนั่นไม่นาน…เจ้าของเสียงถือทัฟพีวิ่งออกมาจากห้องครัวหยุดยืนได้ก็พูดจาหาเรื่องผมกับพี่สาวตัวเองทันที…คราวนี้ผมเห็นเธอได้ชัด…ฝนใส่เสื้อยืดแขนกุดสีเทา…กางเกงขายาวสีขาว…สวมใส่ผ้ากันเปื้อนแถมมัดขมวดผมสั้นอีกด้วย…น่ารักดูเข้าท่าดีเหมือนกัน…สาวน้อยลูกพี่ลูกน้องวัย 18 ปีส่ายหัวเหล่ตาดูผมทีดูพี่แคทที…
“ครายรู้ตัวว่านินทาก็สารภาพมาซ้าดีๆ…บอลใช่มั้ย?…หรือว่าพี่แคท?…อ้อ!!…คงทั้งคู่ล่ะเซ่…นั่งสุมหัวนินทาฝนสนุกปากน๊ะ”
…ฝ่ายพี่สาวสุดสวยร้องว่าแต่ก็แฝงไปด้วยเสียงหัวเราะขบขัน…
“อะไรเนี่ยเด็กบ้าคนนี้!!…วิ่งเข้าวิ่งออกครัวอยู่ได้…กับข้าวน่ะทำเสร็จแล้วหรือไง?”
“ใกล้จาเสร็จแล้วพี่…ม่ายต้องเป็นห่วง…เน้!!…บอล…เตรียมน้ำลายไหลยืดรอได้เลยละ…หึๆๆ”
“ฉันไม่ใช่หมาสักหน่อยจะได้นั่งน้ำลายไหลยืด…พูดมาได้”
…พอฝนหัวเราะชอบใจเดินกลับเข้าไปแล้ว…พี่แคทก็ลุกจากเก้าอี้ก่อนไปเธอหันมาบอกผมพร้อมรอยยิ้มสุดน่ารักอย่างไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนไม่ว่าบ้านหรือมหาลัย…
“บอลอย่าไปบอกฝนนะว่าพี่แอบนินทา…ไม่งั้นฝนมาแกล้งพี่อีกแน่…เด็กคนนี้เปิดช่องอะไรให้ไม่ได้หรอกเป็นต้องคอยหาเรื่องแหย่คนอื่นตลอดไม่เว้นกระทั่งตอนกินข้าว”
“เข้าใจครับแต่วันหลังพี่ลองทํากับข้าวให้กินบ้างสิ”
“No~~No!!…เธอรู้แล้วไม่ใช่หรอว่าพี่ทำอาหารไม่เก่ง…ถึงทําออกมาก็กินไม่ได้หรอกแต่ถ้าอยากจะลองดูก็ได้นะ…บอลยินดีจะสมัครเป็นหน่วยกล้าท้องเสียหรือเปล่าล่ะ?”
…พูดซะน่ากลัว…แต่ผมคิดว่ามันคงไม่ถึงขนาดนั้น…
“มันคงไม่ขนาดนั้นหรอกครับ…พี่แคทถ่อมตัวเกินไปมั้ง”
“งั้นคอยดูต่อไปล่ะกัน…บอกสาให้เตรียมหายาแก้ท้องเสียไว้”
…จากนั้นพี่แคททําท่ายืนขาชิดมือท้าวเอวเหยียดแขนชี้นิ้วมาทางผมก่อนหัวเราะหึๆๆๆในลำคอ…ผมเห็นแล้วสุขใจยิ่งนัก…เป็นครั้งแรกอย่างแท้จริงที่พี่แคทมีกิริยาอ่อนโยนขนาดนี้กับผม…ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆก็ดีสิ…ไม่…ไม่หรอก…จากที่คุยกับพี่เมื่อกี้นี้…เราไม่ได้คุยกันเกี่ยวกับเรื่องแฟนหรือความรักเลย….ลองคุยเรื่องพวกนี้สิ…มีหวังโดนทำสงครามเย็นใส่แน่ๆ…พี่แคทเกลียดความรัก…เกลียดผู้ชายเพราะในอดีตเธอเคยผิดหวังกับเรื่องนี้หรือไง?…ยังมีไอ้หน้าไหนกล้าปฏิเสธพี่สาวคนนี้อีก?…มันจะต้องงี่เง่าและเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆแต่เพราะไม่รู้อะไรผมจึงไม่กล้าคิดมากได้แต่คาดเดาเพียงคนเดียว…ก็ไม่กล้าถามพี่เขาซะด้วย…ฝน?…ฝนจะรู้อะไรบ้างหรือเปล่านะ?…คราวหน้าต้องถามเธอดีกว่าแต่เย็นนี้ก่อนไปทำงานผมต้องออกปากชมฝีมือการทํากับข้าวอย่างจริงใจและรู้สึกทึ่งสุดๆเพราะน้องหนูสุดรักของพี่แคททําอาหารได้อร่อยมากจริงๆเป็นไปตามที่พี่เขาพูดทุกอย่างแบบไม่มีข้อโต้แย้งอะไรทั้งสิ้น…แม้แต่สา…อ้อย…แม่กวางยังชื่นชมไม่ขาดปาก…สำหรับพี่แคท?…เธอไม่ได้พูดแต่แน่นอนว่าต้องเห็นด้วยกับพวกเราเต็มที่…เออเนาะ…ม้าดีดกะโหลกแปลงร่างเป็นแม่ครัวมือฉมัง…เรื่องไม่น่าเป็นไปได้กลับเป็นซะจริงๆ…ให้ตายสิโลกใบนี้…พอเขาชมเข้าหน่อยนั่งปลื้มหน้าบานเป็นกระด้งเชียวนะ…แม่สาวหยาดฝน…สงสัยมื้อเย็นนี้ท้องคงอิ่มโดยไม่ต้องกินอะไรแล้วล่ะมั้ง?…
“เห็นมั้ยล่า…ฝนบอกแล้วว่าต้องอร่อยวันหลังถ้าบอลอยากกินอีกก็จะทำให้…เอ้า!!…จอผักกาด…
แกงโฮะ…ปลานิลทอด…คั่วตับหมู…กู้ๆคนกิ๋นเข้าไปเลย…ใครกินไม่หมดฝนจะยัดเข้าปากให้เรียบ”
“เสี่ยงที่จะไม่หมด…เธอทําเยอะเหลือเกิน…สาคนหนึ่งละที่รับไม่ไหว”
“แบบนี้ฝนก็ไม่ต้องห่วงเรื่องมีแฟนแล้วนะ…ผู้ชายร้อยทั้งร้อยเขาชอบผู้หญิงทำกับข้าวเก่งทั้งนั้น”
“โอ๊~~…ป้าพูดกระทบแคทนะคะนี่…แต่แคทห่วงเรื่องอื่นมากกว่าเรื่องนี้อีกค่ะ”
“เรื่องอะไรคะพี่?”
…อ้อยยังไม่รู้ความหมายของพี่แคท…ผมนั่งใกล้ๆจึงกระซิบบอกเธอแต่ก็โดนแม่สาวหูไวดักฟังจนได้…
“เรื่องความซนของฝนที่ขนาดลิงในสวนสัตว์ยังต้องยอมชิดซ้ายไง”
“เฮ้ย!!…บอลนินทาน่ะฝนได้ยินนะ…ลิงสวนสัตว์เรอะ…เปรียบกันได้ไงฝนสวยกว่าลิงตั้งเยอะแยะ”
…ประโยคนี้เล่นเอาผมต้องหุบปากกลั้นหัวเราะจนแทบจะสําลักข้าวบวกกับเห็นฝนพนมมือทำตากระพริบปริบๆ…นี่คือความสุขสนุกสนานของสมาชิกทุกคนในบ้าน…ถ้ามันมีทุกวันก็ดีน่ะสิ…ผมจะได้ไม่ต้องออกไปกินข้าวนอกบ้าน…พี่แคทก็ขอให้อารมณ์ดีอย่างนี้ทุกวันเถอะนะครับ…
…………………………………………………………………
