เกิดจากใคร ตอน 17
เกิดจากใคร ตอน 17
“ปรินครับ”
“ขา…กันต์” ปรินดา เอ่ยปากตอบรับเสียงเรียกจากชายหนุ่มเบาๆขณะที่เขายังคงนอนทับอยู่บนแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าขาวสล้างของเธอ
“เรา…เอ่อ…เราจะกลับกันหรือยังครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยปากสอบถามแทบจะเป็นเสียงกระซิบข้างซอกหูอันเนียนนุ่ม…ราดรดลมหายใจอันอุ่นร้อนโลมไล้ผิวกายของเธอไปมาอย่างช้าๆ
“อื้ยยย…กันต์ขา…อย่าแกล้งปรินซิค่ะ…ดูซิ…ขนลุกหมดแล้ว…”
“แหมม…ก็ปรินหอมไปหมดทั้งตัวนี่ครับ…”
หนุ่มกันต์ เอ่ยคำหวานต่อเธอขณะที่ยังคงโลมไล้ซอกคอและติ่งหูอันน่าหลงไหลอยู่ต่อไป…แถมยังออกแรงดุนดันแผงอกอันเปลือยเปล่าของเขาดุนดันส่ายสัมผัสไปมาเบาๆกับแผ่นหลังเนียนละเอียดเพื่อซึมซับรสชาติของผิวกายอันน่าทนุถนอมให้ล้นปรี่เต็มหัวใจ…
ปรินดา ถึงกับซาบซ่านในรสสัมผัสอันแผ่วเบาจากการกระทำของเขาอย่างอย่างเต็มกลืน…สองตาของเธอหลับพริ้มแอ่นรับความรู้สึกจากรสสัมผัสอย่างหลงไหล…อิ่มเอิบกับการเคลื่อนไหวอันนุ่มละมุนที่เขาบรรจงบมอบให้จากทางด้านหลัง…ยิ่งชายหนุ่มเปลี่ยนแรงกดจากแผงอกของเขาย้ายมาเป็นช่วงล่าง…ใช้หนอกเนื้อท่อนลำที่แม้จะยังอ่อนปวก เปียกหดตัวแต่มันก็ยังเป็นเนินแก่นปมแข็งกดคลึงใส่บั้นท้ายผายของเธอ…
ปรินดา ก็ยิ่งลุ่มหลงจนเผลอใจแอ่นเหยียดปรีก้นกลมแน่นอันงอนโด่งขึ้นส่ายรับการบดคลึงจากเนินโหนกของเขาอย่างไม่รู้ตัว…แถมเมื่อแรงดันแรงกดจากหนอกเนื้อมันแรงขึ้นจนกดแทรกผ่านปรีก้นกลมแน่นแต่ละข้างเข้าไปสัมผัสกับง่ามก้นอันบางเฉียบ…ปลายหนอกเสียดสีใส่รูก้นเรียวสวย…ปรินดา ก็ยิ่งเคลิบเคลิ้มซาบซ่านกับรสสัมผัสที่หนุ่มกันต์ บรรจงมอบให้…ริมฝีปากบางสวยของเธอสั่นเทาขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ……
หญิงสาวแอ่นบั้นท้ายส่ายรับการโลมไล้จากชายหนุ่มในท่วงทาเดิมอีกเพียงชั่วครู่ก็ค่อยๆลืมตาพร้อมกับพลิกร่างงามของเธอที่กำลังนอนคว่ำหน้าแนบพื้นเตียง…เอียงตะแคงร่างหงายขึ้นขณะที่ชายหนุ่มก็เอนรับพลิกตัวลงจากร่างงามของเธอมาอยู่ในท่าตะแคงเช่นเดียวกัน…
ร่างงามของปรินดา เปลือยเปล่าตะแคงกายแอ่นแผ่นหลังผิงแนบกับร่างของหนุ่มกันต์ ได้อย่างลื่นไหล…มีสองมือของชายหนุ่มโอบประคองตระกองกอดไว้อย่างหลวมๆ…แขนท่อนซ้ายของเขาสอดลอดลำคอเพรียวสวยรองเป็นหมอนให้เธอหนุน…ปล่อยลำแขนปลายแขนโอบแนบลำตัวสวย…ส่วนมือขวาก็โอบแนบจับกระชับกับลอนสะโพกอันกลมกลึงผายสวย…ส่ายฝ่ามือลูบไล้ไปมาอย่างแผ่วเบากับผิวเนื้ออันเนียนเรียบโค้งมนสัมผัสรับกับความละเอียดนุ่มของเนื้อสาวอันหอมหวล…
“ปรินจ๋า…เอ่อ…เรา”
“กันต์อยากกลับแล้วเหรอค่ะ” ปรินดา ส่งเสียงหวานเบือนใบหน้าหงายเอียงมาด้านหลังเอ่ยถามเขาเหมือนกับรู้ว่าชายหนุ่มจะพูดอะไรต่อไป
“ป…เปล่าครับ…กันต์ไม่อยากจะกลับหรอก…อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป…เพียงแต่…กันต์กลัวว่าเจ้ารัชย์มัน…เอ่อ…มัน”
“กลัวเหรอค่ะกันต์” ปรินดา เอ่ยปากเบาๆน้ำเสียงเธอแปรเปลี่ยนเป็นราบเรียบ…พร้อมกับเบือนหน้ากลับไปตะแคงหันไปทางเดิม…
ทำเอาชายหนุ่มถึงกับนิ่งงันไปชั่วครู่เมื่อเห็นท่าทางกิริยาดังกล่าวจากหญิงสาว…สมองแล่นพล่านคิดหาคำอธิบายเพื่อแก้ไขความรู้สึกของเธออย่างรีบร้อน…ใช่สิ…เขากลัว…กลัวว่าเพื่อนรักจะผิดสังเกตุ…แต่…แต่เขาเองไม่ได้เสียหายอะไรเลย…มีแต่ความสุขสมอิ่มเอมกับรสรักที่ได้รับจากหญิงสาวผู้แสนสวยและงามพร้อม…ทุกซอกส่วนของเรือนร่างอันงดงามของเธอไม่มีส่วนไหนเลยที่เขาไม่ได้เชยชมดอมดมฟอนเฟ้นมัน…ทุกกระเบียดนิ้วของผิวเนื้ออันเนียนละเมียด…ทุกกลิ่นไอของกลิ่นกายอันหอมจรุงไม่มีส่วนไหนเลยที่เขาจะคลาดครามัน…
หากแต่เจ้าของร่างงามอันขาวโพลนที่กำลังตะแคงกายอิงแอบแนบร่างเขาอยู่ตาหากที่ต้องเสียหายหากสามีเธอล่วงรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้…แต่นี่เธอยังอ้อยอิ่งอิงแอบแนบร่างงามของตัวเองกับตัวเขาโดยไม่มีทีท่าร้อนรนหรือเร่งเร้าต้องการกลับสู่ที่พักเลยสักน้อยนิด…แล้วเขาจะเร่งรีบไปทำไม…เธอต้องรู้จังหวะของเวลาที่เหมาะควรมากกว่าเขาเป็นแน่แท้…สู้รอให้เธอเอ่ยนำบอกกล่าวถึงกำหนดที่สมควรแก่เขาจะดีกว่า
บทสรุปที่กลั่นกรองออกมาจากความคิดเพียงพริบตาซึ่งลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อทำให้ชายหนุ่มค่อยซบใบหน้าลงข้างหูของหญิงสาวอย่างช้าๆ…ริมฝีปากโลมไล้ส่ายสีกับติ่งหูอันนุ่มเนียนราดรดลมหายใจอันอุ่นร้อนไปมาอย่างแผ่วเบา
“ไม่ได้กลัวหรอกครับปรินดาที่รัก ตัวกันต์ไม่ได้กลัวรัชย์สักนิดเดียว หากแต่ที่บอกว่ากลัว มันหมายถึงกลัวรัชย์จะเข้าใจปรินผิด…กันต์เป็นห่วงปรินตาหาก”
เพียงจบคำใบหน้าของปรินดา ก็เอียงกลับมาหาเขาอีกครั้ง…สายตาหวานละไมรอยยิ้มอันอ่อนโยน…ส่งประกายมายังเขา…มันสร้างความผ่อนคลาย…และกลับกลายเป็นความสุขใจอย่างแปลกประหลาด…จนอดหวั่นไหวหลงไหลต่อความงามที่เขาประจักษ์ไว้ไม่อยู่…
หนุ่มกันต์ บรรจงมอบรอยจูบอันอบอุ่นมและนุ่มนวลประทับลงบนริมฝีปากบางสวยที่หญิงสาวเผยออ้าขึ้นรอรับอย่างเต็มใจ…รสจูบของหนุ่มกันต์ ค่อยๆไหลแผ่ซ่านผ่านเรียวปากคู่สวยไหลแล่นแผ่ซ่านจากใบหน้าสู่เรือนร่างของปรินดา อย่างต่อเนื่อง…มือซ้ายที่เป็นดั่งหมอนหนุนให้เธอนอนประคองแขนแนบลำตัวอยู่อีกด้าน…ค่อยๆลูบโลมไล้ลำตัวสวยอันเปลือยเปล่า…ส่วนมือขวาบรรจงจับลูบโลมยังเนื้อสาวอันเนียนนุ่มบนลอนสะโพกอันโค้งมนบางครั้งร่นขึ้นมายังเอวกิ่วและบางครั้งลามเลยจากลอนเนื้อลงต้นขาอันแน่นกระชับ
ปรินดา หลับตาพริ้มเผยอปากรับรสจูบอย่างเคลิบเคล้ม…เรือนร่างรับสัมผัสอันแผ่วเบาและอ่อนโยนอย่างหลงไหล…ยิ่งเขาส่าย…เขาสี…เธอก็ยิ่งร้อน…ยิ่งเขาลูบเขาจับ…เธอก็ยิ่งหลง…พอเขาบีบเขาคลึงเธอยิ่งร้อนรน…ปล่อยอารมณ์ให้ล่องลอยจนห้ามใจ…
“กี่โมงแล้วค่ะกันต์” ปรินดา ลืมตาประกายสดใสเอ่ยถามเขาเมื่อหนุ่มรัชย์ถ่ายถอนริมฝีปากของเขาออกจากเรียวปากสวยของเธอเมื่อเวลาผ่านพ้นไปจนเธอรู้สึกว่ามันผ่านไปนานนาบปี
“เอ่อ…ด…เดี๋ยวนะครับ…สังสัยนาฬิกามันหล่นไปที่พื้นละ”
“ไม่ต้องและ…ยังไม่ห้าทุ่มเลย…อีกตั้ง 20 นาที”
ปรินดา เอ่ยเบาๆขณะที่ใช้แทนแขนด้านบนของตัวเองตะปปจับร่างของกันต์เอาไว้เมื่อเห็นเขาทำท่าจะลุกจากที่นอนไปหานาฬิกา…พร้อมกับบอกเวลาที่เธอเพิ่งจะถามเขาออกมา…
หนุ่มกันต์ งุนงงต่อเวลาที่บอก…แต่เพียงชั่วครู่เมื่อเขาเหลือบไปยังช่วงบนของผนังห้องด้านปลายเตียงตามทิศทางสายตาที่เธอส่งมาเขาก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว…และกลับไปนอนตะแคงกอดร่างของปรินดา เหมือนเช่นเดิม…
“ดีแฮะ…เพิ่งเคยเห็นนะว่าโรงแรมนี้มีนาฬิกาไว้ด้วย…ส่วนใหญ่ไม่เคยเห็นเลย…”
“อืมปรินก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละค่ะ…แปลกจัง”
“รู้และ…สงสัย…อิอิอิ…สงสัยคงให้คนมาพักรีบทำเวลา…จะได้กะถูกเดี๋ยวเสร็จไม่ทันเวลาหมด…ฮ่าๆๆๆ…”
ปรินดา เหลือกตาขึ้นโตอย่างสงสัยต่อคำพูดที่ค้างคาของเขาในครั้งแรก…แต่แล้วพลันเมื่อเธอได้ยินคำตอบจากปากของกันต์…ปรินดา ถึงกับร้อนผ่าวไปทั่วตัว…ใบหน้าขาวสวยเปล่งปลั่งกลับแดงซ่านขึ้นมาด้วยเลือดสาวอย่างรวดเร็ว…ความเขินอายแล่นพล่านจนเผลอใช้ฝ่ามือด้านบนของเธอตีเพี๊ยะเข้าใส่สะโพกของหนุ่มกันต์อย่างแรง…ทำเอาชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งเมื่อโดนแรงตีจากเธอโดยไม่ระวังตัว…ทีแรกหญิงสาวกระหยิ่มยิ้มอย่างสะใจที่แกล้งเขาจนสะดุ้งโหยง…แต่แล้วเธอเองก็กลับเป็นผู้พลาดพลั้ง…
เมื่อหนุ่มกันต์ ใช้วงแขนทั้งสองข้างทั้งข้างที่สอดลอดวางลำแขนไว้แนบตัวเธออยู่อีกฝั่งและข้างที่วางอยู่บนด้านบนของเรือนร่างโอบกระหวัดรัดร่างงามอันเปลือยเปล่าตะแคงกายหันหลังให้เขาอยู่ดึงกระชับตัวเธอและตัวเขาให้เบียดแนบอิงแอบกายจนชิดแน่น…แถมแค่นั้นยังไม่พอ…หนุ่มกันต์ ยังแอ่นเอวเกร็งสะโพกดันหนอกเนื้อของเขากดใส่ปรีก้นอวบกลมทั้งสองของเธอจากทางด้านหลังเข้าอีกด้วย…แรงดันที่หนักหน่วงเหมื่อนกำลังจะโต้กลับที่เธอตีเขาเมื่อชั่วครู่เกินกว่าที่ปรินดา คาดการณ์ไว้…พลันหนุ่มกันแอ่นเอวอย่างรวดเร็วและรุนแรงหนอกเนื้อแม้จะยังไม่แข็งตัวแต่มันก็ยังเป็นกลุ่มก้อนแข็งพอที่จะดันแหวกแก้มเนื้อปรีก้นอวบแน่นทั้งสองข้างทางด้านหลังให้เผยออ้าบานออก…ได้ไม่ยาก…
ความแรงและหนักหน่วงดันเอาหนอกเนื้อกลุ่มแข็งพุ่งกระทบใส่กลีบพรูอันอูมอิ่มซึ่งปลิ้นย้อยแอ่นยื่นอยู่กลางหว่างขาทั้งสองข้างเข้าอย่างจัง…ทำเอาสองกลีบเนียนสวยที่ยังคงฉ่ำเยิ้มไปด้วยเมือกสาวและเชื้อข้นสั่นไหวเผยิบๆไปมาตามแรงดัน…สั่นสะเทือนไปถึงเม็ดเนื้อกลมแน่นที่เพิ่งจะคลายตัวได้ไม่นานให้สั่นไหวขยับตัวขึ้นอีกครั้ง…ทำเอาปรินดา ถึงกับเสียววูบไปทั่วเนินเนื้อลามไปทั่วหน้าท้องจนเผลอโก่งตัวแอ่นเอวงอเป็นเหมือนกุ้งโดนไฟ…แต่ที่ไหนได้แทนที่มันจะช่วยผ่อนคลายความเสียวที่ปะทุใส่…มันกลับยิ่งทำให้เธอเสียวซ่านจนกระสันต์กายขนลุกชันขึ้นทั่วร่าง…
เพราะเมื่อเอวกิ่วงอโค้ง…กลับแอ่นโค้งร่างงามช่วงด้านบนที่ประสาตเสียวแล่นขึ้นสูง…ดันอกแอ่นปทุมเนื้อให้ถอยห่างจากกายเขา…ช่วงลำของด้านล่างเลยกลับกลายเป็นแอ่นยื่นเบียดบั้นท้ายผายอัดปรีก้นอวบกลมทั้งสองข้างส่ายเข้าหาหนอกเนื้อของชายหนุ่มที่ยังคงดุนดันอยู่อย่างหนักหน่วงทำเอาปรีก้นทั้งสองข้างเผยออ้าบานกว้าง…หว่างขาขาวสวยถ่างออกมากกว่าเดิมเปิดโอกาสให้กลีบแคมพรูเนื้อโดนหนอกเนื้อของเขาบดเคล้าคลึงเคล้นมากขึ้นไปอีก…ทำเอาปรินดา ถึงกับเสียวกระสันต์สั่นพร่าไปทั่วตัว…
หญิงสาวบิดใบหน้าเอียงตะเคียงอย่างเต็มที่เหลือบดวงตาฉ่ำปรือเมียงมองขั้นมายังใบหน้าของชายหนุ่มด้วยอารมณ์เสียวซ่านเหลือจะกล่าว…ริมฝีปากของเธอสั่นระริกๆเม้มใส่กันอย่างรุนแรงทุกๆครั้งที่ชายหนุ่มออกแรงโอบกอดรั้งร่างเน้นให้บั้นท้ายผายกลมของเธอแอ่นส่ายเบียดใส่หนอกเนื้อของเขาหมุนววดคลึงเคล้าไปมา…หญิงสาวสัมผัสเห็นสายตาของชายหนุ่มอันกรุ่มกริ่มบ่งบอกถึงความีชัยที่รุกเร้ากระทำเธอจนอยู่ในสภาพแบบนี้…..แต่หารู้ไม่ว่าในส่วนลึกของความงามและเพรียบพร้อมที่ชายหลายคนถวิลหา…
ปรินดา ซุกซ่อนความเร่าร้อนไว้เต็มตัว…ปิดบังซ่อนเร้นมานานนับสิบปี…ยิ่งช่วงที่ผ่านมาเธอมีปัญหาไม่เข้าใจกันกับสามี…พลังรักอันร้อนลุ่มก็ยิ่งเก็บกักกดดันไว้อย่างมากมายรอวันระเบิดพุ่งฟุ้งกระจายอยู่ทุกขณะ…หญิงสาวปลดปล่อยอารมณ์ตนให้ถูกเขารุกเร้าเพิ่มความร้อนของอารมณ์อีกชั่วครู่…จนเมื่อความกระสันต์ซ่านเริ่มได้ที…พอชายหนุ่มผู้กำลังเพลิดเพลินกับการแอ่นส่ายหนอกเนื้อบดขยี้พรูขาวกลางหว่างขาและปรีก้นอันอวบแน่นเผลอตัว…
ปรินดา ก็พลิกร่างหันขวับกลับมาเผชิญ หน้าเขาอย่างรวดเร็ว…หนุ่มกันต์ ไม่ทันระวังตัว…มัวแต่นึกว่าหญิงงามที่เขากำลังประคองกอดแอ่นหนอกเนื้อส่ายคลึงกลีบพรูอันนูนสวยปรีก้นอันกลมกลึงกำลังตกในภวังก์กระสันต์เสียวจนขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวกายไม่ได้…เลยพลาดท่าตกเป็นเบี้ยล่างให้กับปรินดา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ชายหนุ่มเสียท่าด้วยชั่วเวลาเพียงพริบตาเมื่อตกตะลึงกับการพลิกร่างกลับมาของหญิงสาวแล้วพลันร่างงามของเธอก็ขึ้นไปเกยทับบดเบียดปทุมถันขาวผ่องกลมสวยกับแผงออกของเขาขณะที่ตัวเขาเองกลายมานอนราบไปกับพื้นเตียงดังแมวเชื่อง
หนุ่มกันต์ เลิกตาขึ้นอย่างสงสัยในสายตาเจ้าเล่ห์ของปรินดา ขณะที่ใบหน้าอันสวยหวานของเธออยู่ห่างจากใบหน้าของเขาเพียงคืบมือ…ส่วนด้านล่าง…ลำตัวเรียวสวยอันเนียนแน่นอ่อนละเมียดไปทุกตารางนิ้วจากที่เคยเอียงขนานอยู่บนพื้นเตียงกับร่างเขาก็ค่อยขยับเขยื้อนอย่างช้าๆ…หนุ่มกันต์ สัมผัสได้อย่างง่ายได้ถึงท่วงท่าของปรินดา ที่กำลังป่ายเรียวขาขึ้นมายังตัวเขาที่ละข้างๆ…ท่อนขาเรียวสวยก่ายขึ้นมาบนลำตัวเขาอย่างลื่นไหลและแผ่วเบาจนร่างของปรินดา กลายมานอนทับคล่อมร่างของหนุ่มกันต์ …หว่างขาของเธอกางอ้าท่อนขาแต่ละข้าง คล่อมลำตัวของเขาเอาไว้แถมกระชับเรียวขาแต่ละข้างหนีบแน่นเข้าหาตัวของกันต์เหมือนจะล๊อกร่างของกันต์ไม่ให้ขยับหนีจากจุดนั้น…
“เก่งนักเหรอพ่อหนุ่ม”
ปรินดา เอ่ยปากด้วยท่าทางและน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แต่ก็งดงามน่าอภิรมย์ยิ่งนักในสายของชายหนุ่ม…เธอยิ้มระรื่นๆหัวเราะกระซิกๆเบาๆที่มุมปากขระที่ใช้สองมือยันพื้นเตียงข้างลำตัวตรงหัวไหล่ของเขา…เพื่อดันร่างของเธอช่วงบนในลอยขึ้น…ทำเอาหนุ่มกันต์ ถึงกับใจเต้นรัวเป็นระวิง…เมื่อการขยับท่าทางในครั้งนี้ของปรินดา ทำให้เนินเนื้อโคกโหนกของเธอกดทับใส่หน้าท้องของเขาเข้าอย่างจัง…
ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความชื้นแฉะจากเมือกสาวและเชื้อขุ่นของตัวเองตรงเนินโหนกเนื้อสาวที่กำลังเฉอะแฉะช่ำชุ่มอยู่ตรงหน้าท้องของเขา…ปอยขนเส้นสวยบางละเอียดที่ขยุ่มม้วนเกี่ยวพันกันยุ่งเหยิงแถมฉ่ำแฉะเปียกเยิ้มไม่แพ้กับเนินโหนกก็ส่ายสีถูไถไปมากับหน้าท้องหนุ่มอันแข็งแรงของเขาตามไปด้วย.
“แน้…มองอะไรค่ะพ่อคนเก่ง…หันมานี้นะ” ปรินดา แหววๆ ใส่หนุ่มกันต์ เมื่อเธอเห็นเขากำลังจ้องมองเนินนมเต้าทรวงอันขาวผ่องกลมสวยของเธอแทนที่จะมองหน้าเผชิญสายตาให้แก่กัน…หญิงสาวใช้มืออีกข้างขึ้นมาบีบจมูกเขาเบาๆเพื่อเรียกร้องความสนใจ…
“อืม…ก็มอง…ของสวยๆๆไงครับปริน…ไม่มองได้ยังไง…ก็มันสวยเหลือเกินนี่ครับ” ไม่พูดเปล่าหนุ่มกันต์ ใช้สองมือของตัวเองยกขึ้นเกาะกุมเข้าใส่เต้าเนื้อปทุมถันอันกลมแน่น…แถมยังบีบคลึงใส่เต้างามอันขาวผ่องทั้งสองข้าง…คลึงเคล้นอุ้งมือสากเข้าใส่ปลายเนื้อเนินนมคู่งามอีกตาหาก…
แม้หนุ่มกันต์ จะบีบคลึงเนินนมแต่ละข้างของปรินดา อย่างแผ่วเบาทนุถนอม…แต่รสมือและความสากก็ทำเอาร่างงามของปรินดา ถึงกับสั่นสะท้านขนกายทั่วร่างลุกชันขึ้นอย่างรวดเร็ว…เนินเนื้อเต้าขาวที่เพิ่งคลายตัวก็พลันตึงแน่นกลมเป็นก้อนปลายเนื้อปลายนมที่เคยหดตัวก็ลุกซุ่ชูชันจนกลมแข็ง…จนหญิงสาวถึงกับเผลอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“อุ้ยยย…ซี๊ดดด…ตาบ้า…ยังจะหาทางแกล้งปรินอีกเหรอ…นี้แนะ”
ไม่ทันจะสิ้นเสียงหนุ่มกันก็ร้องลั่นสะดุ้งโหยง…ร่างกายของเขาแม้จะถูกน้ำหนักของปรินดา ก็ทับเอาไว้แต่ก็ไม่สามารถทนแรงกระตุกยวบของเขาได้เมื่อปรินดา ยันร่างจนตั้งตรงเอี้ยวตัวไปทางด้านหลังกลับลงไปยังหว่างขาของเขาและพลันหญิงสาวก็เอื้อมมือคว้าใส่หนอกเนื้อของชายหนุ่มตรงหว่างขา…อุ้งมือสาวอันเนียนนุ่มกำมับเข้าที่ท่อนลำและพวงเนื้อซึ่งยังหดตัวอ่อนแรงอยู่ปวกเปียกบีบขยำมันเบาๆสองสามที…
“อ…อูยยป…ปรินจ๋า…อื้ยยย…”
เสียงร้องอันตกใจดังลั่นทำเอาปรินดา ตกใจตามไปด้วยเธอรีบปล่อยมือจากพวงเนื้อความเป็นชายแล้วเอี้ยวตัวกลับมายังเขาเอ่ยปากขอโทษชายหนุ่มอย่างลนลาน…
“ปรินขอโทษค่ะกัน…เอ่อปรินไม่ได้ตั้งใจ”
ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวใบหน้าสลดแสดงท่าทีตกใจและเสียใจต่อสิ่งที่เกิดขึ้นหัวใจเขาก็หล่นวูบรีบพร่ำบอกให้เธอคลายกังวลอย่างรวดเร็ว
“ป…ป…เปล่าครับ…กันต์แค่ตกใจ…เอ่อ…นึกว่าปริน…ปรินจะบีบมันตาหาก”
“ก…ก็…ปรินหมั่นไส้นี่…เห็นเมื่อกี้ทำเก่งเอามาแกล้งปรินอยู่ได้”
“ก็…ปรินน่ารักไปทั้งตัวนี่ครับ…ผมก็อดใจไม่ไหวนะซิ…” หนุ่มกันต์ เอ่ยตอบสายตาจับจ้องยังใบหน้าหวานของปรินดา ที่ก้มลงมาจ้องมองเขาอยู่เช่นกัน
“กันต์ขา…กันต์อยากกลับเหรอยัง”
“แล้วแต่ปรินครับ…it’s up to you, my sweet lady”
หนุ่มกันต์ ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วแถมปนสำเนียงเป็นภาษอังกฤษเพื่อสร้างบรรยากาศการเป็นกันเอียงให้เพิ่มขึ้น เขามองเห็นปรินดา ก้มหน้าลงไปอีกลบสายตาของเขาอย่างน่าสงสัยชั่วครู่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเบาๆออกจากปากของเธออย่างคาดไม่ถึง
“เอ่อ…อีกตั้ง 20 กว่านาทีกว่าจะห้าทุ่ม…เอ่อ”
ชายหนุ่มไม่รอให้เธอจำเป็นต้องกล่าวให้จบประโยค…เขาเข้าใจได้ดีว่าหญิงสาวผู้นี้เธอขาดความรักความอบอุ่นความสุขสมของสัมพันธ์รักมานานแสนนาน…นานเสียจนเมื่อเขาได้ปลดปล่อยมันเธอก็พร้อมรับอย่างเต็มใจและสุขสันต์…อนาคตข้างหน้าอาจไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว…นี่คือสิ่งที่เธอคงกำลังคิด…และคงจะคิดมาก…มากเสียจนหญิงสาวผู้แสนอ่อนโยนเพรียบพร้อมแบบเธอถึงกับจะเอ่ยปากขอความรักอันเร้าจากเขา…
“ปรินจ๋า…”
ชายหนุ่มเรียกชื่อของเธอด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิมทำเอาใบหน้าที่กำลังแสดงท่าทีตะขิดตะขวงใจของปรินดา ทซึ่งกำลังเสาะหาคำพูดบ่งบอกสิ่งที่เธอปรารถนาจากเขาต้องเงยหน้าขึ้น
“ปรินจ๋า…กันต์อยากอยู่กับปรินนานๆ…นานที่สุด…ไม่รู้ว่ากันต์จะมีโอกาสแบบนี้อีกไหม…หรือไม่มีเลยก็ได้…เอ่อ…อีกตั้ง 20 กว่านาที…มันพอที่ปรินจะสงสารกันต์…ให้กันต์ได้…”
หนุ่มกันต์ หยุดคำพูดไว้แค่นั้นแต่กลับเป็นส่งสัญญาณทางกายด้วยการแอ่นเอวกระเด้งตัวขึ้นๆลงๆสองสามทีแก่ปรินดา แทน…หญิงสาวถึงกับอมยิ้มที่เห็นท่าทางของเขาแบบนั้น…ร่างงามที่กำลังนั่งคล่อมร่างเขาอยู่กระดอนขึ้นยวบๆแบบนี้เป็นสิ่งที่เธอเองก็รู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร…
ปรินดา ยิ่งมองก็ยิ่งหลงไหล…ชายหนุ่มผู้นี้ช่างแสนดีเสียเหลือเกิน…เขารู้ว่าเธอจะพูดอะไร…เขารู้ว่าเธอต้องการอะไร…และเขาก็รู้ดีว่าที่เธอเงียบงันไปนั้นเพราะความอายกระดากใจที่เธอมี…เขาไม่ต้องให้เธอต้องฝืนใจเอ่ยปากร้องขอ…แต่เขากลับเป็นผู้เรียกร้องความเมตตาและความสงสารกับเธอเอง…
“ยังไหว…เหรอ”
“ไม่ไหว…”
ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อน…ตอบกลับหน้าตาเฉย…ซึ่งจริงๆเขาเองก็สิ้นเรียวแรงจนแทบจะขยับเขยื้อนตัวไม่ไหว…แถมน้ำเลี้ยงเชื้อข้นของเขาก็ถูกคาด คั้นดูดดื่มทั้งจากริมฝีปากสวยและร่องกลีบอันแน่นกระชับไปแล้วแทบหมดตัว…สิ่งที่ร้องขอของเขาเมื่อชั่วครู่ก้เพียงแค่ตอบการให้เธอได้สุขสมดังใจหมายแค่นั้น
“แน้…แล้วยังทำมาเป็นขออีก…”
“น้า…นะครับปริน…ปรินช่วยหน่อยได้มะครับคนดี”
“แอ้…บ้าแล้ว…อยากขอก็ทำเองซิ…”
“น้า…นะครับ…แค่ให้ไอ้ตัวน้อยมันฟื้น…สักนิ๊ดดดดนึง…ก็พอ…”
ชายหนุ่มยังอ๊อดอ้อนต่อไปเสียงเง้าง้อของเขาในสายตาของปรินดา ทั้งน่ารักน่าหยิก…เธอเองก็รู้ดีว่า…เรี่ยวแรงของเขานั้นแทบหมดตัวไปพร้อมๆกับน้ำรักของเขา…และเธอเองก็รู้ว่าเขาเองก็รู้ดีว่าเธอรู้…แต่ก็ยังแกล้งฝืนพร่ำร้องขอเพื่อให้เธอไม่ตะขิดตะขวงใจ…นี่แหละ…มันทำให้เธอยิ่งลุ่มหลงในความน่ารักของเขาจนแทบหมดตัว…
“น้า…นะปรินจ๋า…นะๆๆยอดรัก”
ปรินดา ถึงกับอมยิ้มต่อท่าทีและน้ำเสียงของเขาในเวลานี้…แถมสายตาที่ส่งมายังทำท่าทางเจ้าเล่ห์ดังจิ้งจอกหนุ่มผู้รู้ทัน…ก็อดขำขึ้นไม่ได้…
“ก็ได้…ถือว่าสงสารเด็กตาดำๆ…แต่ว่า…ให้ปรินทำแล้ว…”
“แล้วอะไรครับ”
หนุ่มกันต์ ร้องร่ำอย่างตกใจเหตุการณ์ที่ไอ้ตัวน้อยของเขาโดนขยำจนเต็มมือเมื่อชั่วครู่ก็พลันวูบขึ้นเหใอนเพิ่งเกิดขึ้นเล่นเอาชายหนุ่มถึงกับเสียวสันหลัง ว๊าปๆ
“แน้…กลัวอะไรพ่อคนเก่ง…ปรินไม่ทำแบบเมื่อกี้หรอคร่าาาาาาาา…อิอิ…ปรินหมายถึงถ้าให้ปรินทำแล้วห้ามขัดใจนะ…ไม่งั้น…”
“Ok…Baby…lets…rock…together…Nowwwwwwwwww”
ปรินดา ถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อคำพูดสำเนียงภาษาอังกฤษของเขามันช่างดูรื่นเริงทะลึ่งทะเล้นตึงตังเหมือนเด็กหนุ่มรุ่นกระทงเสียไม่ผิด…
“Come on baby…Please rock around my cock”
ประโยคสุดท้ายที่หลุดออกมาจากหนุ่มกันต์ เล่นเอาปรินดา ถึงกับชาผ่าวเลือดสาวแดงก่ำแล่นพล่านไปทั้งใบหน้าด้วยความเขินอาย…เลยยกมือทำเป็นกำปั้นหมายจะทุบไปที่อกของเขาเพื่อแก้เผ้ดควาทะเล้นของบุรุษหนุ่มผู้นี้…แต่มันก็ไม่เป็นผมเพราะหนุ่มกันต์ นั้นเตรียมพร้อมระวังตัวไว้อยู่แล้ว…กำปั้นมือทั้งสองข้างเลยถูกเขาโอบกระชับจับมันด้วยอุ้งมืออันแข็งแกร่ง…
แล้วทันใด…ร่างงามของเธอก็ถูกแรงฉุดเหนี่ยวรั้งให้โอนเอนลงแนบหาร่างของเขาที่กำลังนอนราบอยู่บนพื้นเตียงโดยเธอเองก็มิได้ขัดขืนแต่อย่างใดหากแต่ยินยอมพร้อมใจและพร้อมกายอย่างเต็มใจเสียด้วยซ้ำ
“ปรินครับ”
“ขา…กันต์” ปรินดา เอ่ยปากตอบรับเสียงเรียกจากชายหนุ่มเบาๆขณะที่เขายังคงนอนทับอยู่บนแผ่นหลังอันเปลือยเปล่าขาวสล้างของเธอ
“เรา…เอ่อ…เราจะกลับกันหรือยังครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยปากสอบถามแทบจะเป็นเสียงกระซิบข้างซอกหูอันเนียนนุ่ม…ราดรดลมหายใจอันอุ่นร้อนโลมไล้ผิวกายของเธอไปมาอย่างช้าๆ
“อื้ยยย…กันต์ขา…อย่าแกล้งปรินซิค่ะ…ดูซิ…ขนลุกหมดแล้ว…”
“แหมม…ก็ปรินหอมไปหมดทั้งตัวนี่ครับ…”
หนุ่มกันต์ เอ่ยคำหวานต่อเธอขณะที่ยังคงโลมไล้ซอกคอและติ่งหูอันน่าหลงไหลอยู่ต่อไป…แถมยังออกแรงดุนดันแผงอกอันเปลือยเปล่าของเขาดุนดันส่ายสัมผัสไปมาเบาๆกับแผ่นหลังเนียนละเอียดเพื่อซึมซับรสชาติของผิวกายอันน่าทนุถนอมให้ล้นปรี่เต็มหัวใจ…
ปรินดา ถึงกับซาบซ่านในรสสัมผัสอันแผ่วเบาจากการกระทำของเขาอย่างอย่างเต็มกลืน…สองตาของเธอหลับพริ้มแอ่นรับความรู้สึกจากรสสัมผัสอย่างหลงไหล…อิ่มเอิบกับการเคลื่อนไหวอันนุ่มละมุนที่เขาบรรจงบมอบให้จากทางด้านหลัง…ยิ่งชายหนุ่มเปลี่ยนแรงกดจากแผงอกของเขาย้ายมาเป็นช่วงล่าง…ใช้หนอกเนื้อท่อนลำที่แม้จะยังอ่อนปวก เปียกหดตัวแต่มันก็ยังเป็นเนินแก่นปมแข็งกดคลึงใส่บั้นท้ายผายของเธอ…
ปรินดา ก็ยิ่งลุ่มหลงจนเผลอใจแอ่นเหยียดปรีก้นกลมแน่นอันงอนโด่งขึ้นส่ายรับการบดคลึงจากเนินโหนกของเขาอย่างไม่รู้ตัว…แถมเมื่อแรงดันแรงกดจากหนอกเนื้อมันแรงขึ้นจนกดแทรกผ่านปรีก้นกลมแน่นแต่ละข้างเข้าไปสัมผัสกับง่ามก้นอันบางเฉียบ…ปลายหนอกเสียดสีใส่รูก้นเรียวสวย…ปรินดา ก็ยิ่งเคลิบเคลิ้มซาบซ่านกับรสสัมผัสที่หนุ่มกันต์ บรรจงมอบให้…ริมฝีปากบางสวยของเธอสั่นเทาขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ……
หญิงสาวแอ่นบั้นท้ายส่ายรับการโลมไล้จากชายหนุ่มในท่วงทาเดิมอีกเพียงชั่วครู่ก็ค่อยๆลืมตาพร้อมกับพลิกร่างงามของเธอที่กำลังนอนคว่ำหน้าแนบพื้นเตียง…เอียงตะแคงร่างหงายขึ้นขณะที่ชายหนุ่มก็เอนรับพลิกตัวลงจากร่างงามของเธอมาอยู่ในท่าตะแคงเช่นเดียวกัน…
ร่างงามของปรินดา เปลือยเปล่าตะแคงกายแอ่นแผ่นหลังผิงแนบกับร่างของหนุ่มกันต์ ได้อย่างลื่นไหล…มีสองมือของชายหนุ่มโอบประคองตระกองกอดไว้อย่างหลวมๆ…แขนท่อนซ้ายของเขาสอดลอดลำคอเพรียวสวยรองเป็นหมอนให้เธอหนุน…ปล่อยลำแขนปลายแขนโอบแนบลำตัวสวย…ส่วนมือขวาก็โอบแนบจับกระชับกับลอนสะโพกอันกลมกลึงผายสวย…ส่ายฝ่ามือลูบไล้ไปมาอย่างแผ่วเบากับผิวเนื้ออันเนียนเรียบโค้งมนสัมผัสรับกับความละเอียดนุ่มของเนื้อสาวอันหอมหวล…
“ปรินจ๋า…เอ่อ…เรา”
“กันต์อยากกลับแล้วเหรอค่ะ” ปรินดา ส่งเสียงหวานเบือนใบหน้าหงายเอียงมาด้านหลังเอ่ยถามเขาเหมือนกับรู้ว่าชายหนุ่มจะพูดอะไรต่อไป
“ป…เปล่าครับ…กันต์ไม่อยากจะกลับหรอก…อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป…เพียงแต่…กันต์กลัวว่าเจ้ารัชย์มัน…เอ่อ…มัน”
“กลัวเหรอค่ะกันต์” ปรินดา เอ่ยปากเบาๆน้ำเสียงเธอแปรเปลี่ยนเป็นราบเรียบ…พร้อมกับเบือนหน้ากลับไปตะแคงหันไปทางเดิม…
ทำเอาชายหนุ่มถึงกับนิ่งงันไปชั่วครู่เมื่อเห็นท่าทางกิริยาดังกล่าวจากหญิงสาว…สมองแล่นพล่านคิดหาคำอธิบายเพื่อแก้ไขความรู้สึกของเธออย่างรีบร้อน…ใช่สิ…เขากลัว…กลัวว่าเพื่อนรักจะผิดสังเกตุ…แต่…แต่เขาเองไม่ได้เสียหายอะไรเลย…มีแต่ความสุขสมอิ่มเอมกับรสรักที่ได้รับจากหญิงสาวผู้แสนสวยและงามพร้อม…ทุกซอกส่วนของเรือนร่างอันงดงามของเธอไม่มีส่วนไหนเลยที่เขาไม่ได้เชยชมดอมดมฟอนเฟ้นมัน…ทุกกระเบียดนิ้วของผิวเนื้ออันเนียนละเมียด…ทุกกลิ่นไอของกลิ่นกายอันหอมจรุงไม่มีส่วนไหนเลยที่เขาจะคลาดครามัน…
หากแต่เจ้าของร่างงามอันขาวโพลนที่กำลังตะแคงกายอิงแอบแนบร่างเขาอยู่ตาหากที่ต้องเสียหายหากสามีเธอล่วงรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครั้งนี้…แต่นี่เธอยังอ้อยอิ่งอิงแอบแนบร่างงามของตัวเองกับตัวเขาโดยไม่มีทีท่าร้อนรนหรือเร่งเร้าต้องการกลับสู่ที่พักเลยสักน้อยนิด…แล้วเขาจะเร่งรีบไปทำไม…เธอต้องรู้จังหวะของเวลาที่เหมาะควรมากกว่าเขาเป็นแน่แท้…สู้รอให้เธอเอ่ยนำบอกกล่าวถึงกำหนดที่สมควรแก่เขาจะดีกว่า
บทสรุปที่กลั่นกรองออกมาจากความคิดเพียงพริบตาซึ่งลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อทำให้ชายหนุ่มค่อยซบใบหน้าลงข้างหูของหญิงสาวอย่างช้าๆ…ริมฝีปากโลมไล้ส่ายสีกับติ่งหูอันนุ่มเนียนราดรดลมหายใจอันอุ่นร้อนไปมาอย่างแผ่วเบา
“ไม่ได้กลัวหรอกครับปรินดาที่รัก ตัวกันต์ไม่ได้กลัวรัชย์สักนิดเดียว หากแต่ที่บอกว่ากลัว มันหมายถึงกลัวรัชย์จะเข้าใจปรินผิด…กันต์เป็นห่วงปรินตาหาก”
เพียงจบคำใบหน้าของปรินดา ก็เอียงกลับมาหาเขาอีกครั้ง…สายตาหวานละไมรอยยิ้มอันอ่อนโยน…ส่งประกายมายังเขา…มันสร้างความผ่อนคลาย…และกลับกลายเป็นความสุขใจอย่างแปลกประหลาด…จนอดหวั่นไหวหลงไหลต่อความงามที่เขาประจักษ์ไว้ไม่อยู่…
หนุ่มกันต์ บรรจงมอบรอยจูบอันอบอุ่นมและนุ่มนวลประทับลงบนริมฝีปากบางสวยที่หญิงสาวเผยออ้าขึ้นรอรับอย่างเต็มใจ…รสจูบของหนุ่มกันต์ ค่อยๆไหลแผ่ซ่านผ่านเรียวปากคู่สวยไหลแล่นแผ่ซ่านจากใบหน้าสู่เรือนร่างของปรินดา อย่างต่อเนื่อง…มือซ้ายที่เป็นดั่งหมอนหนุนให้เธอนอนประคองแขนแนบลำตัวอยู่อีกด้าน…ค่อยๆลูบโลมไล้ลำตัวสวยอันเปลือยเปล่า…ส่วนมือขวาบรรจงจับลูบโลมยังเนื้อสาวอันเนียนนุ่มบนลอนสะโพกอันโค้งมนบางครั้งร่นขึ้นมายังเอวกิ่วและบางครั้งลามเลยจากลอนเนื้อลงต้นขาอันแน่นกระชับ
ปรินดา หลับตาพริ้มเผยอปากรับรสจูบอย่างเคลิบเคล้ม…เรือนร่างรับสัมผัสอันแผ่วเบาและอ่อนโยนอย่างหลงไหล…ยิ่งเขาส่าย…เขาสี…เธอก็ยิ่งร้อน…ยิ่งเขาลูบเขาจับ…เธอก็ยิ่งหลง…พอเขาบีบเขาคลึงเธอยิ่งร้อนรน…ปล่อยอารมณ์ให้ล่องลอยจนห้ามใจ…
“กี่โมงแล้วค่ะกันต์” ปรินดา ลืมตาประกายสดใสเอ่ยถามเขาเมื่อหนุ่มรัชย์ถ่ายถอนริมฝีปากของเขาออกจากเรียวปากสวยของเธอเมื่อเวลาผ่านพ้นไปจนเธอรู้สึกว่ามันผ่านไปนานนาบปี
“เอ่อ…ด…เดี๋ยวนะครับ…สังสัยนาฬิกามันหล่นไปที่พื้นละ”
“ไม่ต้องและ…ยังไม่ห้าทุ่มเลย…อีกตั้ง 20 นาที”
ปรินดา เอ่ยเบาๆขณะที่ใช้แทนแขนด้านบนของตัวเองตะปปจับร่างของกันต์เอาไว้เมื่อเห็นเขาทำท่าจะลุกจากที่นอนไปหานาฬิกา…พร้อมกับบอกเวลาที่เธอเพิ่งจะถามเขาออกมา…
หนุ่มกันต์ งุนงงต่อเวลาที่บอก…แต่เพียงชั่วครู่เมื่อเขาเหลือบไปยังช่วงบนของผนังห้องด้านปลายเตียงตามทิศทางสายตาที่เธอส่งมาเขาก็ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว…และกลับไปนอนตะแคงกอดร่างของปรินดา เหมือนเช่นเดิม…
“ดีแฮะ…เพิ่งเคยเห็นนะว่าโรงแรมนี้มีนาฬิกาไว้ด้วย…ส่วนใหญ่ไม่เคยเห็นเลย…”
“อืมปรินก็เพิ่งเคยเห็นนี่แหละค่ะ…แปลกจัง”
“รู้และ…สงสัย…อิอิอิ…สงสัยคงให้คนมาพักรีบทำเวลา…จะได้กะถูกเดี๋ยวเสร็จไม่ทันเวลาหมด…ฮ่าๆๆๆ…”
ปรินดา เหลือกตาขึ้นโตอย่างสงสัยต่อคำพูดที่ค้างคาของเขาในครั้งแรก…แต่แล้วพลันเมื่อเธอได้ยินคำตอบจากปากของกันต์…ปรินดา ถึงกับร้อนผ่าวไปทั่วตัว…ใบหน้าขาวสวยเปล่งปลั่งกลับแดงซ่านขึ้นมาด้วยเลือดสาวอย่างรวดเร็ว…ความเขินอายแล่นพล่านจนเผลอใช้ฝ่ามือด้านบนของเธอตีเพี๊ยะเข้าใส่สะโพกของหนุ่มกันต์อย่างแรง…ทำเอาชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งเมื่อโดนแรงตีจากเธอโดยไม่ระวังตัว…ทีแรกหญิงสาวกระหยิ่มยิ้มอย่างสะใจที่แกล้งเขาจนสะดุ้งโหยง…แต่แล้วเธอเองก็กลับเป็นผู้พลาดพลั้ง…
เมื่อหนุ่มกันต์ ใช้วงแขนทั้งสองข้างทั้งข้างที่สอดลอดวางลำแขนไว้แนบตัวเธออยู่อีกฝั่งและข้างที่วางอยู่บนด้านบนของเรือนร่างโอบกระหวัดรัดร่างงามอันเปลือยเปล่าตะแคงกายหันหลังให้เขาอยู่ดึงกระชับตัวเธอและตัวเขาให้เบียดแนบอิงแอบกายจนชิดแน่น…แถมแค่นั้นยังไม่พอ…หนุ่มกันต์ ยังแอ่นเอวเกร็งสะโพกดันหนอกเนื้อของเขากดใส่ปรีก้นอวบกลมทั้งสองของเธอจากทางด้านหลังเข้าอีกด้วย…แรงดันที่หนักหน่วงเหมื่อนกำลังจะโต้กลับที่เธอตีเขาเมื่อชั่วครู่เกินกว่าที่ปรินดา คาดการณ์ไว้…พลันหนุ่มกันแอ่นเอวอย่างรวดเร็วและรุนแรงหนอกเนื้อแม้จะยังไม่แข็งตัวแต่มันก็ยังเป็นกลุ่มก้อนแข็งพอที่จะดันแหวกแก้มเนื้อปรีก้นอวบแน่นทั้งสองข้างทางด้านหลังให้เผยออ้าบานออก…ได้ไม่ยาก…
ความแรงและหนักหน่วงดันเอาหนอกเนื้อกลุ่มแข็งพุ่งกระทบใส่กลีบพรูอันอูมอิ่มซึ่งปลิ้นย้อยแอ่นยื่นอยู่กลางหว่างขาทั้งสองข้างเข้าอย่างจัง…ทำเอาสองกลีบเนียนสวยที่ยังคงฉ่ำเยิ้มไปด้วยเมือกสาวและเชื้อข้นสั่นไหวเผยิบๆไปมาตามแรงดัน…สั่นสะเทือนไปถึงเม็ดเนื้อกลมแน่นที่เพิ่งจะคลายตัวได้ไม่นานให้สั่นไหวขยับตัวขึ้นอีกครั้ง…ทำเอาปรินดา ถึงกับเสียววูบไปทั่วเนินเนื้อลามไปทั่วหน้าท้องจนเผลอโก่งตัวแอ่นเอวงอเป็นเหมือนกุ้งโดนไฟ…แต่ที่ไหนได้แทนที่มันจะช่วยผ่อนคลายความเสียวที่ปะทุใส่…มันกลับยิ่งทำให้เธอเสียวซ่านจนกระสันต์กายขนลุกชันขึ้นทั่วร่าง…
เพราะเมื่อเอวกิ่วงอโค้ง…กลับแอ่นโค้งร่างงามช่วงด้านบนที่ประสาตเสียวแล่นขึ้นสูง…ดันอกแอ่นปทุมเนื้อให้ถอยห่างจากกายเขา…ช่วงลำของด้านล่างเลยกลับกลายเป็นแอ่นยื่นเบียดบั้นท้ายผายอัดปรีก้นอวบกลมทั้งสองข้างส่ายเข้าหาหนอกเนื้อของชายหนุ่มที่ยังคงดุนดันอยู่อย่างหนักหน่วงทำเอาปรีก้นทั้งสองข้างเผยออ้าบานกว้าง…หว่างขาขาวสวยถ่างออกมากกว่าเดิมเปิดโอกาสให้กลีบแคมพรูเนื้อโดนหนอกเนื้อของเขาบดเคล้าคลึงเคล้นมากขึ้นไปอีก…ทำเอาปรินดา ถึงกับเสียวกระสันต์สั่นพร่าไปทั่วตัว…
หญิงสาวบิดใบหน้าเอียงตะเคียงอย่างเต็มที่เหลือบดวงตาฉ่ำปรือเมียงมองขั้นมายังใบหน้าของชายหนุ่มด้วยอารมณ์เสียวซ่านเหลือจะกล่าว…ริมฝีปากของเธอสั่นระริกๆเม้มใส่กันอย่างรุนแรงทุกๆครั้งที่ชายหนุ่มออกแรงโอบกอดรั้งร่างเน้นให้บั้นท้ายผายกลมของเธอแอ่นส่ายเบียดใส่หนอกเนื้อของเขาหมุนววดคลึงเคล้าไปมา…หญิงสาวสัมผัสเห็นสายตาของชายหนุ่มอันกรุ่มกริ่มบ่งบอกถึงความีชัยที่รุกเร้ากระทำเธอจนอยู่ในสภาพแบบนี้…..แต่หารู้ไม่ว่าในส่วนลึกของความงามและเพรียบพร้อมที่ชายหลายคนถวิลหา…
ปรินดา ซุกซ่อนความเร่าร้อนไว้เต็มตัว…ปิดบังซ่อนเร้นมานานนับสิบปี…ยิ่งช่วงที่ผ่านมาเธอมีปัญหาไม่เข้าใจกันกับสามี…พลังรักอันร้อนลุ่มก็ยิ่งเก็บกักกดดันไว้อย่างมากมายรอวันระเบิดพุ่งฟุ้งกระจายอยู่ทุกขณะ…หญิงสาวปลดปล่อยอารมณ์ตนให้ถูกเขารุกเร้าเพิ่มความร้อนของอารมณ์อีกชั่วครู่…จนเมื่อความกระสันต์ซ่านเริ่มได้ที…พอชายหนุ่มผู้กำลังเพลิดเพลินกับการแอ่นส่ายหนอกเนื้อบดขยี้พรูขาวกลางหว่างขาและปรีก้นอันอวบแน่นเผลอตัว…
ปรินดา ก็พลิกร่างหันขวับกลับมาเผชิญ หน้าเขาอย่างรวดเร็ว…หนุ่มกันต์ ไม่ทันระวังตัว…มัวแต่นึกว่าหญิงงามที่เขากำลังประคองกอดแอ่นหนอกเนื้อส่ายคลึงกลีบพรูอันนูนสวยปรีก้นอันกลมกลึงกำลังตกในภวังก์กระสันต์เสียวจนขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวกายไม่ได้…เลยพลาดท่าตกเป็นเบี้ยล่างให้กับปรินดา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ชายหนุ่มเสียท่าด้วยชั่วเวลาเพียงพริบตาเมื่อตกตะลึงกับการพลิกร่างกลับมาของหญิงสาวแล้วพลันร่างงามของเธอก็ขึ้นไปเกยทับบดเบียดปทุมถันขาวผ่องกลมสวยกับแผงออกของเขาขณะที่ตัวเขาเองกลายมานอนราบไปกับพื้นเตียงดังแมวเชื่อง
หนุ่มกันต์ เลิกตาขึ้นอย่างสงสัยในสายตาเจ้าเล่ห์ของปรินดา ขณะที่ใบหน้าอันสวยหวานของเธออยู่ห่างจากใบหน้าของเขาเพียงคืบมือ…ส่วนด้านล่าง…ลำตัวเรียวสวยอันเนียนแน่นอ่อนละเมียดไปทุกตารางนิ้วจากที่เคยเอียงขนานอยู่บนพื้นเตียงกับร่างเขาก็ค่อยขยับเขยื้อนอย่างช้าๆ…หนุ่มกันต์ สัมผัสได้อย่างง่ายได้ถึงท่วงท่าของปรินดา ที่กำลังป่ายเรียวขาขึ้นมายังตัวเขาที่ละข้างๆ…ท่อนขาเรียวสวยก่ายขึ้นมาบนลำตัวเขาอย่างลื่นไหลและแผ่วเบาจนร่างของปรินดา กลายมานอนทับคล่อมร่างของหนุ่มกันต์ …หว่างขาของเธอกางอ้าท่อนขาแต่ละข้าง คล่อมลำตัวของเขาเอาไว้แถมกระชับเรียวขาแต่ละข้างหนีบแน่นเข้าหาตัวของกันต์เหมือนจะล๊อกร่างของกันต์ไม่ให้ขยับหนีจากจุดนั้น…
“เก่งนักเหรอพ่อหนุ่ม”
ปรินดา เอ่ยปากด้วยท่าทางและน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แต่ก็งดงามน่าอภิรมย์ยิ่งนักในสายของชายหนุ่ม…เธอยิ้มระรื่นๆหัวเราะกระซิกๆเบาๆที่มุมปากขระที่ใช้สองมือยันพื้นเตียงข้างลำตัวตรงหัวไหล่ของเขา…เพื่อดันร่างของเธอช่วงบนในลอยขึ้น…ทำเอาหนุ่มกันต์ ถึงกับใจเต้นรัวเป็นระวิง…เมื่อการขยับท่าทางในครั้งนี้ของปรินดา ทำให้เนินเนื้อโคกโหนกของเธอกดทับใส่หน้าท้องของเขาเข้าอย่างจัง…
ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความชื้นแฉะจากเมือกสาวและเชื้อขุ่นของตัวเองตรงเนินโหนกเนื้อสาวที่กำลังเฉอะแฉะช่ำชุ่มอยู่ตรงหน้าท้องของเขา…ปอยขนเส้นสวยบางละเอียดที่ขยุ่มม้วนเกี่ยวพันกันยุ่งเหยิงแถมฉ่ำแฉะเปียกเยิ้มไม่แพ้กับเนินโหนกก็ส่ายสีถูไถไปมากับหน้าท้องหนุ่มอันแข็งแรงของเขาตามไปด้วย.
“แน้…มองอะไรค่ะพ่อคนเก่ง…หันมานี้นะ” ปรินดา แหววๆ ใส่หนุ่มกันต์ เมื่อเธอเห็นเขากำลังจ้องมองเนินนมเต้าทรวงอันขาวผ่องกลมสวยของเธอแทนที่จะมองหน้าเผชิญสายตาให้แก่กัน…หญิงสาวใช้มืออีกข้างขึ้นมาบีบจมูกเขาเบาๆเพื่อเรียกร้องความสนใจ…
“อืม…ก็มอง…ของสวยๆๆไงครับปริน…ไม่มองได้ยังไง…ก็มันสวยเหลือเกินนี่ครับ” ไม่พูดเปล่าหนุ่มกันต์ ใช้สองมือของตัวเองยกขึ้นเกาะกุมเข้าใส่เต้าเนื้อปทุมถันอันกลมแน่น…แถมยังบีบคลึงใส่เต้างามอันขาวผ่องทั้งสองข้าง…คลึงเคล้นอุ้งมือสากเข้าใส่ปลายเนื้อเนินนมคู่งามอีกตาหาก…
แม้หนุ่มกันต์ จะบีบคลึงเนินนมแต่ละข้างของปรินดา อย่างแผ่วเบาทนุถนอม…แต่รสมือและความสากก็ทำเอาร่างงามของปรินดา ถึงกับสั่นสะท้านขนกายทั่วร่างลุกชันขึ้นอย่างรวดเร็ว…เนินเนื้อเต้าขาวที่เพิ่งคลายตัวก็พลันตึงแน่นกลมเป็นก้อนปลายเนื้อปลายนมที่เคยหดตัวก็ลุกซุ่ชูชันจนกลมแข็ง…จนหญิงสาวถึงกับเผลอครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“อุ้ยยย…ซี๊ดดด…ตาบ้า…ยังจะหาทางแกล้งปรินอีกเหรอ…นี้แนะ”
ไม่ทันจะสิ้นเสียงหนุ่มกันก็ร้องลั่นสะดุ้งโหยง…ร่างกายของเขาแม้จะถูกน้ำหนักของปรินดา ก็ทับเอาไว้แต่ก็ไม่สามารถทนแรงกระตุกยวบของเขาได้เมื่อปรินดา ยันร่างจนตั้งตรงเอี้ยวตัวไปทางด้านหลังกลับลงไปยังหว่างขาของเขาและพลันหญิงสาวก็เอื้อมมือคว้าใส่หนอกเนื้อของชายหนุ่มตรงหว่างขา…อุ้งมือสาวอันเนียนนุ่มกำมับเข้าที่ท่อนลำและพวงเนื้อซึ่งยังหดตัวอ่อนแรงอยู่ปวกเปียกบีบขยำมันเบาๆสองสามที…
“อ…อูยยป…ปรินจ๋า…อื้ยยย…”
เสียงร้องอันตกใจดังลั่นทำเอาปรินดา ตกใจตามไปด้วยเธอรีบปล่อยมือจากพวงเนื้อความเป็นชายแล้วเอี้ยวตัวกลับมายังเขาเอ่ยปากขอโทษชายหนุ่มอย่างลนลาน…
“ปรินขอโทษค่ะกัน…เอ่อปรินไม่ได้ตั้งใจ”
ชายหนุ่มเห็นหญิงสาวใบหน้าสลดแสดงท่าทีตกใจและเสียใจต่อสิ่งที่เกิดขึ้นหัวใจเขาก็หล่นวูบรีบพร่ำบอกให้เธอคลายกังวลอย่างรวดเร็ว
“ป…ป…เปล่าครับ…กันต์แค่ตกใจ…เอ่อ…นึกว่าปริน…ปรินจะบีบมันตาหาก”
“ก…ก็…ปรินหมั่นไส้นี่…เห็นเมื่อกี้ทำเก่งเอามาแกล้งปรินอยู่ได้”
“ก็…ปรินน่ารักไปทั้งตัวนี่ครับ…ผมก็อดใจไม่ไหวนะซิ…” หนุ่มกันต์ เอ่ยตอบสายตาจับจ้องยังใบหน้าหวานของปรินดา ที่ก้มลงมาจ้องมองเขาอยู่เช่นกัน
“กันต์ขา…กันต์อยากกลับเหรอยัง”
“แล้วแต่ปรินครับ…it’s up to you, my sweet lady”
หนุ่มกันต์ ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วแถมปนสำเนียงเป็นภาษอังกฤษเพื่อสร้างบรรยากาศการเป็นกันเอียงให้เพิ่มขึ้น เขามองเห็นปรินดา ก้มหน้าลงไปอีกลบสายตาของเขาอย่างน่าสงสัยชั่วครู่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงเบาๆออกจากปากของเธออย่างคาดไม่ถึง
“เอ่อ…อีกตั้ง 20 กว่านาทีกว่าจะห้าทุ่ม…เอ่อ”
ชายหนุ่มไม่รอให้เธอจำเป็นต้องกล่าวให้จบประโยค…เขาเข้าใจได้ดีว่าหญิงสาวผู้นี้เธอขาดความรักความอบอุ่นความสุขสมของสัมพันธ์รักมานานแสนนาน…นานเสียจนเมื่อเขาได้ปลดปล่อยมันเธอก็พร้อมรับอย่างเต็มใจและสุขสันต์…อนาคตข้างหน้าอาจไม่มีโอกาสแบบนี้อีกแล้ว…นี่คือสิ่งที่เธอคงกำลังคิด…และคงจะคิดมาก…มากเสียจนหญิงสาวผู้แสนอ่อนโยนเพรียบพร้อมแบบเธอถึงกับจะเอ่ยปากขอความรักอันเร้าจากเขา…
“ปรินจ๋า…”
ชายหนุ่มเรียกชื่อของเธอด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิมทำเอาใบหน้าที่กำลังแสดงท่าทีตะขิดตะขวงใจของปรินดา ทซึ่งกำลังเสาะหาคำพูดบ่งบอกสิ่งที่เธอปรารถนาจากเขาต้องเงยหน้าขึ้น
“ปรินจ๋า…กันต์อยากอยู่กับปรินนานๆ…นานที่สุด…ไม่รู้ว่ากันต์จะมีโอกาสแบบนี้อีกไหม…หรือไม่มีเลยก็ได้…เอ่อ…อีกตั้ง 20 กว่านาที…มันพอที่ปรินจะสงสารกันต์…ให้กันต์ได้…”
หนุ่มกันต์ หยุดคำพูดไว้แค่นั้นแต่กลับเป็นส่งสัญญาณทางกายด้วยการแอ่นเอวกระเด้งตัวขึ้นๆลงๆสองสามทีแก่ปรินดา แทน…หญิงสาวถึงกับอมยิ้มที่เห็นท่าทางของเขาแบบนั้น…ร่างงามที่กำลังนั่งคล่อมร่างเขาอยู่กระดอนขึ้นยวบๆแบบนี้เป็นสิ่งที่เธอเองก็รู้ดีว่าเขาหมายถึงอะไร…
ปรินดา ยิ่งมองก็ยิ่งหลงไหล…ชายหนุ่มผู้นี้ช่างแสนดีเสียเหลือเกิน…เขารู้ว่าเธอจะพูดอะไร…เขารู้ว่าเธอต้องการอะไร…และเขาก็รู้ดีว่าที่เธอเงียบงันไปนั้นเพราะความอายกระดากใจที่เธอมี…เขาไม่ต้องให้เธอต้องฝืนใจเอ่ยปากร้องขอ…แต่เขากลับเป็นผู้เรียกร้องความเมตตาและความสงสารกับเธอเอง…
“ยังไหว…เหรอ”
“ไม่ไหว…”
ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อน…ตอบกลับหน้าตาเฉย…ซึ่งจริงๆเขาเองก็สิ้นเรียวแรงจนแทบจะขยับเขยื้อนตัวไม่ไหว…แถมน้ำเลี้ยงเชื้อข้นของเขาก็ถูกคาด คั้นดูดดื่มทั้งจากริมฝีปากสวยและร่องกลีบอันแน่นกระชับไปแล้วแทบหมดตัว…สิ่งที่ร้องขอของเขาเมื่อชั่วครู่ก้เพียงแค่ตอบการให้เธอได้สุขสมดังใจหมายแค่นั้น
“แน้…แล้วยังทำมาเป็นขออีก…”
“น้า…นะครับปริน…ปรินช่วยหน่อยได้มะครับคนดี”
“แอ้…บ้าแล้ว…อยากขอก็ทำเองซิ…”
“น้า…นะครับ…แค่ให้ไอ้ตัวน้อยมันฟื้น…สักนิ๊ดดดดนึง…ก็พอ…”
ชายหนุ่มยังอ๊อดอ้อนต่อไปเสียงเง้าง้อของเขาในสายตาของปรินดา ทั้งน่ารักน่าหยิก…เธอเองก็รู้ดีว่า…เรี่ยวแรงของเขานั้นแทบหมดตัวไปพร้อมๆกับน้ำรักของเขา…และเธอเองก็รู้ว่าเขาเองก็รู้ดีว่าเธอรู้…แต่ก็ยังแกล้งฝืนพร่ำร้องขอเพื่อให้เธอไม่ตะขิดตะขวงใจ…นี่แหละ…มันทำให้เธอยิ่งลุ่มหลงในความน่ารักของเขาจนแทบหมดตัว…
“น้า…นะปรินจ๋า…นะๆๆยอดรัก”
ปรินดา ถึงกับอมยิ้มต่อท่าทีและน้ำเสียงของเขาในเวลานี้…แถมสายตาที่ส่งมายังทำท่าทางเจ้าเล่ห์ดังจิ้งจอกหนุ่มผู้รู้ทัน…ก็อดขำขึ้นไม่ได้…
“ก็ได้…ถือว่าสงสารเด็กตาดำๆ…แต่ว่า…ให้ปรินทำแล้ว…”
“แล้วอะไรครับ”
หนุ่มกันต์ ร้องร่ำอย่างตกใจเหตุการณ์ที่ไอ้ตัวน้อยของเขาโดนขยำจนเต็มมือเมื่อชั่วครู่ก็พลันวูบขึ้นเหใอนเพิ่งเกิดขึ้นเล่นเอาชายหนุ่มถึงกับเสียวสันหลัง ว๊าปๆ
“แน้…กลัวอะไรพ่อคนเก่ง…ปรินไม่ทำแบบเมื่อกี้หรอคร่าาาาาาาา…อิอิ…ปรินหมายถึงถ้าให้ปรินทำแล้วห้ามขัดใจนะ…ไม่งั้น…”
“Ok…Baby…lets…rock…together…Nowwwwwwwwww”
ปรินดา ถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่เมื่อคำพูดสำเนียงภาษาอังกฤษของเขามันช่างดูรื่นเริงทะลึ่งทะเล้นตึงตังเหมือนเด็กหนุ่มรุ่นกระทงเสียไม่ผิด…
“Come on baby…Please rock around my cock”
ประโยคสุดท้ายที่หลุดออกมาจากหนุ่มกันต์ เล่นเอาปรินดา ถึงกับชาผ่าวเลือดสาวแดงก่ำแล่นพล่านไปทั้งใบหน้าด้วยความเขินอาย…เลยยกมือทำเป็นกำปั้นหมายจะทุบไปที่อกของเขาเพื่อแก้เผ้ดควาทะเล้นของบุรุษหนุ่มผู้นี้…แต่มันก็ไม่เป็นผมเพราะหนุ่มกันต์ นั้นเตรียมพร้อมระวังตัวไว้อยู่แล้ว…กำปั้นมือทั้งสองข้างเลยถูกเขาโอบกระชับจับมันด้วยอุ้งมืออันแข็งแกร่ง…
แล้วทันใด…ร่างงามของเธอก็ถูกแรงฉุดเหนี่ยวรั้งให้โอนเอนลงแนบหาร่างของเขาที่กำลังนอนราบอยู่บนพื้นเตียงโดยเธอเองก็มิได้ขัดขืนแต่อย่างใดหากแต่ยินยอมพร้อมใจและพร้อมกายอย่างเต็มใจเสียด้วยซ้ำ
