เจาะเวลาหาฉิมพลี (ภาคปัจุบัน) ตอนที่ 3 แบบนี้จะหายง่วงมั้ย..
“ยู….ชอบเอเหรอ ?” คำถามที่เก๋ถามมา ทำเอาผมสะดุ้ง แย่จริงๆดันคุยกันแบบเปิดกล้อง สีหน้า ท่าทางของผมตอนนี้ เก๋คงเห็นหมดแล้ว
“เอ่อ….”กลายเป็นว่า ไม่รู้จะตอบยังไง ถ้าตอบว่าใช่ ชอบเอ จากนี้ไปผมคงหมดโอกาสที่จะจีบเก๋อีก ดีไม่ดี จะไม่ได้เปิดกล้องคุยกันเกือบทุกวันๆแบบนี้อีก
ถึงผมจะไม่คนหล่อเทพ แต่คิดว่าหน้าตาก็พอดูได้ บวกกับความที่เป็นคนเรียนเก่งที่สุดในชั้น ผมรู้สึกว่าเก๋ก็คงรู้สึกอะไรกับผมบ้าง ไม่งั้นคงไม่เปิดกล้องคุยกันทุกวันๆแบบนี้ ใช่มั้ยครับ
“บอกมาเถอะนะ เค้าอยากรู้”เก๋ พยายามเอาคำตอบจากผม
“ทำไมถามแบบนี้ละ ” ในที่สุดผมก็โต้ตอบกลับไปได้ประโยคนึง หลังนิ่งมาสักพัก – –
“เพื่อนเราบอกว่า เวลาเรียนเห็นยูแอบมองเอบ่อยๆน่ะ แล้วช่วงนี้ยังอยู่ติวพิเศษตอนเย็นด้วยกันอีก เอน่ารักใช่มั้ยละ รูปร่างก็ดีมากๆ”
ก็พอๆกันนั่นละ ผมนึกในใจ – -*
“ชอบก็บอกว่าชอบซิ เค้าไม่บอกใครหรอก”เก๋ยังพยายามต่อไป
“เรามองเฉพาะตอนง่วงๆอ่ะ ” อ่าวเวง หลุดปากออกไปจนได้ -*-
“หาาา อะไรนะ มองเฉพาะตอนง่วง มันยังไงอ่าาา ไม่เข้าใจอ่ะ “สีหน้าเก๋ดูงงๆ แถมจ้องหน้าผมเหมือนจะหาอะไรบนหน้าผมงั้น -*-
“ไม่เข้าใจอ่าา ขยายหน่อยๆ เร็วๆๆ อยากรู้ๆ”เก๋เร่งมาอีก คำว่า ขยายหน่อย เป็นคำพูดติดปากของเก๋ เวลาที่มีอะไรไม่เข้าใจแล้วต้องการให้อธิบายเพิ่ม
“ก็เวลาง่วงๆ ก็เหลียวๆไปมองไง มองละมันไงล่ะ หายง่วงขึ้นมาได้น่ะ ” ผมตอบไปเสียงเบาๆ ตะกุกตะกักจนตัวเองรู้สึกได้
“ทำไมมองละหายง่วงล่ะ มันยังไงอะ ขยายๆ” ดูเก๋จะกระตือรือล้นขึ้นมากกว่าเดิมอีก
“……จะบอกไงล่ะ มันอธิบายไม่ถูก” ผมพยายามบ่ายเบี่ยง จะให้บอกได้ไงว่า มองขา มองก้นแล้วเกิดอารมณ์ เลยหายง่วง -*-
“แล้วมองอะมองส่วนไหน”
“ขา ก้น” ผมตอบในใจ เฮ้ยยยย ไม่ใช่ในใจแล้ว -*-หลุดปากออกเสียงไปได้ไงวะ -*-
“หาาาาาาา ” เสียงเก๋ดูตกใจในคำตอบของผม
ร้องหาา เสียงดังละนิ่งไปเลย ผมเองก็ช๊อคเหมือนกัน หมดสิ้นกันละ ภาพพจน์กรู นี่ถ้าเกิดเก๋ไปบอกคนอื่น หรือไปบอกเอ นี่เรียกว่าแห้วแบบสัมบูรณ์เลย -*- มองหน้าใครไม่ติดอีกแล้ว จากเด็กเรียนดีกลายเป็นเด็กหื่นโรคจิต กำเวง -*- ในใจอยากจะพูดไปว่า ล้อเล่นน่า แต่ดูจะไม่ทันละ
“ไปนอนละนะ”เก๋พูดออกมา แล้วก็ออฟไลน์
นรกชัดๆ -*- งานเข้าแล้วว 2 งานซ้อนๆ กับเอ ก็ยังร่อแร่ๆ มาต่อด้วยเก๋อีก จบสิ้นละชีวิตรักมัธยม ผมนั่งคอตกอยู่บนเก้าอี้ ไม่มีแรง ไม่มีกะจิตกะใจคิดจะทำอะไร
คืนนั้นนอนพลิกตัวไปๆมาบนเตียงอยู่นานมาก ทำไงก็นอนไม่หลับ จำไม่ได้ว่าวูบหลับไปตอนไหน
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
แม่มาปลุกผมตอนเช้า เพราะเห็นไม่ตื่นสักที ผมงัวเงียๆลุกขึ้นมาแบบไม่เต็มใจนัก คงเพราะนอนน้อย ข้าวเช้าก็ไม่ได้กินเพราะสายมากแล้ว
กว่าจะไปถึงโรงเรียนได้เรียกว่าแทบจะไม่ทัน
เข้าห้องเรียนก็เจอ เอ ปรกติ เอ จะทักทายๆ ไม่ก็หันมายิ้มทักทาย แต่วันนี้พอเห็นหน้าผม ดูเอจะหลบสายตา ทำเป็นมองไม่เห็นซะงั้น ผมวิตกจริตแล้วครับ -*-
หรือเก๋จะเล่าให้เอฟังแล้วเนี่ย ไม่มั้งคงไม่เล่า เค้าไม่สนิทกันขนาดนั้น ..-*- นึกหาเหตุผลปลอบใจตัวเองไป
เพราะมาสายโต๊ะประจำของผมถูกเพื่อนๆคนอื่นยึดไปแล้ว ปรกติผมมาเช้า จะเลือกโต๊ะแถวหน้าๆที่มองเห็นกระดานชัดเจน คนอื่นในห้องก็เช่นกัน เพราะต่างแข่งขันกันมากในเรื่องการเรียน
เหลือแต่โต๊ะด้านหลังห้อง จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน เมื่อคืนนอนน้อยมาก เดี๋ยวจะเผลอหลับขึ้นมา เลยเลือกโต๊ะด้านหลังห้อง 2คนที่นั่งข้างหน้าเป็นเพื่อนหญิงในห้องที่ตัวใหญ่มาก ช่วยบังเราได้ ถ้าเผลอวูบหลับไป – –
โต๊ะเรียนในห้องจัดวางเป็นคู่ครับ 2คนนั่งติดกันอะไรแบบนั้น แต่ผมนั่งคนเดียวตลอด ไม่มีใครนั่งเรียนเป็นเพื่อน ไม่รู้เพราะว่าผมไม่น่าคบหรือเพราะที่ผมถีบตัวเองจากคนที่สอบเข้าได้ที่ 7 ตอน ม.1 กลายมาเป็นคนที่เรียนได้เกรดสูงสุดตอน ม.3 รึเปล่า เหมือนจะไม่มีใครอยากมานั่งคู่กับผม – –
กำลังนั่งเคลิ้มๆ รออาจารย์เข้ามาสอน เสียงหวานๆคุ้นเคยดังข้างๆ
“ง่วงแต่เช้าเลยเหรอ”
เจ้ยย!!!!! เก๋ ไหงมานั่งนี่วะนิ – -หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
“นั่งด้วยนะ” พอเหลียวๆมอง เห็นสายตาเพื่อนๆหลายๆคนในห้อง มองมาที่โต๊ะผมเป็นตาเดียว หลากหลายอารมณ์ในสายตา แต่คงสงสัยนั่นละ
ทำไมสาวน่ารักสุดๆประจำ ม.3 ถึงมานั่งกับผมได้ เพราะตอนอยู่ที่โรงเรียนเราแทบไม่ได้คุยกัน ไม่มีใครทราบว่าผมกับเก๋ เปิดกล้องคุยกันแทบทุกวัน พวกเพื่อนผู้ชายในห้อง มองมาที่ผมด้วยความอิจฉา
แต่ผมตอนนี้ มึนตึ๊บครับ – – อดเหลียวไปมองที่เอ ไม่ได้ เอก็กำลังมองมาเหมือนกัน สีหน้า สายตาที่มองมา ผมเดาไม่ถูกว่าเธอกำลังคิดอะไร หรือไม่คิดอะไร ที่แน่ๆคือไม่ยิ้มอย่างแน่นอน – –
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
คาบแรกคณิตศาสตร์ ผ่านไป ความง่วง +ความตื่นเต้นที่เก๋มานั่งข้างๆ +สายตาของเอ ที่มองมา ทำเอาผมเรียนไม่รู้เรื่อง แต่เดี๋ยวมีเวลานั่งอ่านเองก็เข้าใจได้เหมือนกัน
คาบที่2 ภาษาอังกฤษ ความง่วง ที่โดนความตื่นเต้นขับไล่ไป กลับมาเล่นงานผมอีกครั้ง ยิ่งนั่งอ่านเรื่องสั้นกันเงียบกริบทั้งห้อง ตามันลืมแทบไม่ขึ้น แถมท้ายคาบมีทดสอบ ท่าจะแย่ ผมคิดในใจ หลังนั่งโงกๆหลายที เห็นท่าจะไม่ไหว ความเคยชินเดิมๆ ทำให้นึกถึง ยาแก้ง่วง ขึ้นมา
เดี๋ยวเหลือบไปดูขาสวยๆของเอ คงตาสว่างขึ้นมาได้ ….อ่าว กำ เก๋ที่นั่งข้างๆกำลังจ้องผมอยู่ เหมือนคอยจะจับผิด
“กำลังจะแอบดูขาเออีกละสิ” เก๋เขียนข้อความลงบนสมุดโน๊ตแล้วเลื่อนมาให้ผมอ่าน
-*- พูดไม่ออก รู้ทันอีก
“ง่วงมากเหรอ” เก๋เขียนต่อ ผมพยักหน้างึกๆ และเขียนโต้ตอบไปบ้าง เพราะ เก๋ อาละ ทำให้เรานอนไม่หลับ
“ง่วงแบบนี้เดี๋ยวก็ quiz ได้น้อยหรอก” เก๋หมายถึงแบบทดสอบที่จะทำกันท้ายคาบ ผมพยายามฝืนใจอ่านเรื่องสั้นต่อ แต่ไม่ไหว ไม่ทันจบย่อหน้า ก็วูบไปอีก -*-
อุ๊บ!!! สะดุ้งตื่นมาเพราะมีคนเหยียบที่เท้า เก๋นั่นเอง เหยียบซะแรง ไม่รู้จะหันไปขอบคุณดีมั้ย -*-ที่ปลุก
เริ่มอ่านอีกรอบ แต่ก็ไม่รอด ไม่จบสักทีย่อหน้าแรก วูบไปอีก
อุ๊บ!!! เจ็บ – – เก๋เหยียบซ้ำอีก แรงกว่าเดิมอีก -*-
“ไม่ไหว ลืมตาไม่ขึ้นเลย” ผมเขียนโน๊ตให้เก๋อ่าน
“ช่วยไม่ได้สินะ ความผิดเค้าใช่มะเนี่ย”เก๋เขียนมา
“….งั้นแบบนี้จะหายง่วงมั้ย…”เก๋เขียนพร้อมทั้งมองโบ้ยสายตาให้ผมก้มมองที่ด้านล่าง
ผมกวาดตาตามไป เห็นเก๋ค่อยๆดึงชายกระโปรงสูงขึ้นๆเลยหัวเข่าขึ้นมาๆ ประมาณคืบกว่าๆได้ ต้นขาขาววอกเปล่งประกายออกมา …..
ส่วน ผมน่ะเหรอ……….หายง่วงตั้งแต่เริ่มแย้ว -.-
