แฟนกู ตอน 10 ผู้ท้าชิง
แฟนกู ตอน 10 ผู้ท้าชิง
โดย magna67t
น้ำจำนวนมากในถุงยางมันคงร้อนจนไอ้เพชรรู้ตัว
เธอลุกออกจากตัวผมแล้วหันกลับไปดูสภาพควยผมที่อ่อนตัวลง น้ำกามผมเต็มถุง ไอ้เพชรถอดมันออกมา แล้วยกมาให้ผมดู น้ำผมท่วมเต็มส่วนปลายถุงยาง ยังไม่นับที่หกเรี่ยราดตอนที่ไอ้เพชรดึงมันออกมา
“โห น้ำแม่งแยะมากอ่ะ คาวด้วย มึงแม่ง ไม่ค่อยบริหารเลยสิ”
ผมไม่อยากเชื่อว่าไอ้เพชรจะมีกิริยาแบบสาวทอมมาโดยตลอด แต่วันนี้มันคือผู้หญิงผมสั้นคนนึงเท่านั้น ไอ้เพชรออดอ้อนผมราวกับผมเป็นแฟนของมันแล้ว
“ตอนนี้ก็กูก็เท่ากะไอ้โบแล้วสินะ”
“อะไรเท่ากัน”
“มีแฟนคนเดียวกัน และมีอะไรกันแล้วด้วย”
จากวันนั้นเป็นต้นมา ไอ้เพชรใกล้ชิดผมมากกว่าเดิมในเวลาทำแลป บางทีมันก็ทำไรโดยไม่เกรงใจสายตาโบนัสที่มองเข้ามา เช่นวันนี้…มันเท้าแขนลงบนโต๊ะ แล้วนอนเงยหน้ามาดูหน้าผม โดยไม่ระวังตัวเอง ใครๆก็รู้ว่านอนแบบนี้มัน “เห็น” ไปถึงไหนๆ ยังไม่พอ บางครั้งมันก็ซุกหัวเข้ามาที่ท้องผมโดยไม่มีสาเหตุ เพื่อนๆหลายๆคนเริ่มใจคอไม่ดีที่ไอ้เพชรทำงี้กะผม
“เชี่ยป้อง มึงแบบว่า…อย่าบอกนะว่าไอ้เพชรกะมึง…”
“ไม่มีไร มันก็เล่นห่ากะกูแบบเนี่ยประจำ บางทีแม่งก็มานั่งตักกู”
“หลังๆนี่มันเอ็กซ์มากกว่านั้นนะ มึงระวังหน่อย..มันจะทอมแค่ไหน ยังไงมันก็เป็นผู้หญิง กูกลัวมึงจะรักล่มกะไอ้โบ”
“เชี่ย…โอม มึงช่วยเตือนไอ้เพชรให้กูหน่อยแล้วกัน กูไม่กล้าไปยุ่งกะมัน”
แต่เหมือนจะไม่ได้ผล ไอ้เพชรเริ่มทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เกรงใจโบนัสเลย ผมอึดอัดมากๆ ไม่ค่อยสบายใจ
“ไอ้โบนัส เย็นนี้ไอ้ป้องจะมาช่วยเราทำเพลทต่อนะ เธอไม่ว่าไรใช่มั๊ย”
“เออ ไม่รู้สิ ป้องเค้าว่าไงอ่ะ”
“โอ๊ย ไอ้ป้องมันไม่ว่าไรอยู่แล้ว มันชอบช่วยเรา”
แรกๆก็ไม่ค่อยมีอะไร แต่มันเป็นแบบนี้ทุกวัน ราวกับจะตัดวงจรไม่ให้ผมไปไหนมาไหนกะโบนัสในตอนเย็น โบนัสเริ่มสงสัยความสัมพันธ์ของผมกะไอ้เพชรและเธอก็เอามันไปโยงกับกางเกงในเลอะเลือดที่เธอเจอ เธอกำลังสงสัยว่าผมเปิดซิงไอ้เพชรในคืนนั้น บอกแล้วว่าโบนัสมันฉลาด แต่เธอรอจนเสร็จจากงานบอล…
“เออ…ป้อง หลังๆ ไอ้เพชรนี่เยอะเนอะ ทำไมชวนให้เธอไปช่วยคนเดียวบ่อยๆอ่ะ”
“อืมม์…ไม่รู้ดิ มันคงไม่มีเพื่อน…แบบเรามั๊ง”
“แต่ตอนนี้ป้องก็มีโบนัสแล้วนะ”
“ใช่ เรารู้ไง แต่ว่าเรา…เอ่อ….”
“ป้องมีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า จะเล่าให้เราฟังมั๊ย”
ผมเงียบไป โบนัสฉลาดจะตาย เรื่องสังคมเธอเก่งกว่าผมแยะ และผมไม่ใช่คนเชี่ยวโลก ผมโกหกใครก็ไม่เป็น สีหน้าแววตาก็เก็บไม่อยู่
“ป้อง เอางี้…เย็นนี้นะ ไปบ้านเรา พี่เราเข้าเวรอีกแล้ว”
ผมตาเป็นประกาย ผมอยากจะอยู่กะโบนัสมากกว่าไอ้เพชร ช่วงอยู่กะมันผมรู้สึกว่าไอ้เพชรรุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ชีวิตผมมากไป
“ได้สิ ดีใจจัง เดี๋ยวเราไปก่อนแล้วกัน จะรีบกลับไปเอาเสื้อผ้านะ”
แต่แล้วเย็นวันนั้น เรื่องมันกลับเป็นอีกแบบ…
ผมทำแลปอย่างรีบมาก เพื่อจะออกไปหาโบนัสที่ทำแลปอีกห้อง และแน่นอนไอ้เพชรย่อมเห็นและก็รู้ด้วยว่าผมรีบทำเพื่ออะไร มันยิ่งถ่วงให้ช้าหนักเข้าไปอีก ทำโน่นผิดนี่ผิด ผมล่ะหงุดหงิดมันมาก แต่ยังไงเราก็เสร็จเร็วอยู่ดี สามโมงครึ่งผมออกมาพร้อมกับไอ้เพชร
“ไปเร็ว…กินไอติมชับบี้”
“ไม่เอา.. ไม่ไปแล้ว นัดโบนัสมันไว้”
“เหย…ไปสิวะ แม่ง เดี๋ยวเดียวเอง มันยังไม่เสร็จหรอก”
แล้วเธอก็ฉุดลากผมลงบันได แต่ไอ้สองขั้นสุดท้ายนี้สิ ไอ้เพชรพลาดขั้นเลยทำมันร่วงโครมตกบันไดลงไป แถมดึงเอาผมลอยลงไปที่ตัวมันทันที ผมมีไอ้เพชรเป็นตัวรับน้ำหนัก ผมไม่เจ็บเลย แต่ไอ้เพชรท่าจะแย่
“โอ๊ย..ขากู ขากู…โอ๊ย อย่า….”
ไอ้โอมคนเดียวที่เห็นผมทับอยู่บนตัวไอ้เพชร ผมพยุงตัวขึ้นมานั่งข้างเพื่อนสาว เพื่อนๆในแลปวิ่งกรูออกมาดู ไอ้เพชรมีเลือดออกที่เข่า ส่วนข้อขามันบวมขึ้นมาทันตาเห็น
“โอม….มึงบอกโบนัสด้วย ให้กลับบ้านไปก่อน เดี๋ยวกูพาไอ้เพชรไปโรงบาล..”
“เฮ้ย ให้กูช่วยมึงเหอะ ใครจะไปยกมันไหววะ…”
“เออ…เดี๋ยวกูเรียกแท๊กซี่ไป”
ไอ้โอมพาผมมาส่งริมถนนเพื่อเรียกแท๊กซี่ไป รพ. พอแท๊กซี่วิ่งออกมาเท่านั้นแหละ
“พี่คะ ไปบางแคเลยค่ะ”
“เฮ้ย…ขาแกเจ็บอ่ะ ไปโรงบาลก่อน”
“ไม่มากอ่ะ ถลอกนิดหน่อย”
“ข้อเท้ามึงอ่ะ”
“ไม่เป็นไรเลย เจ็บนิดเดียว”
ผมมองหน้ามัน มารยาหญิงนี่ร้อยเล่มเกวียนทีเดียว ผมไม่คุ้นเคยกับเกมบ้าๆพวกนี้ ผมเชื่อมันสนิทว่ามันเจ็บและก็อยากส่งมันไปโรงบาล
“มึงนะ ไอ้เพชร มึงก็รู้ว่ากูจะไปกะโบนัส แล้วมึง…”
“กูก็อยากไปกะมึงเหมือนกันนะ ป้องอ่ะ อะไรก็ไอ้โบนัสตลอดเลย อย่าลืมนะว่าเรา..อุ้บ”
ผมรีบเอามืออุดปากมันไว้
“เอางี้ กูไปส่งมึงที่บ้าน แล้วกูกลับเลยนะ”
ไอ้เพชรมองหน้าผมด้วยสายตาเศร้าๆ มันเอามือมาจับมือผม ผมนั่งนิ่งเงียบสนิทไม่พูดอะไรทั้งนั้น ผมยังโกรธไอ้เพื่อนทอมตัวแสบอยู่ ไอ้เพชรคงรู้ เรามาถึงบางแคก็สี่โมงครึ่งแล้ว ผมพยุงไอ้เพชรลงจากรถ บ้านมันก็ไม่ใช่ใหญ่โตอะไรนัก เป็นตึกแถวเข้าซอยไปนิดเดียว ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย
“ป้อง มึงพากูไปส่งห้องนะ ห้องกูอยู่ชั้นสาม กูเดินไม่ไหว”
“อ้าว…ก็ไหนขามึงไม่เจ็บไง”
“มึงก็ดูข้อเท้ากูดิ แดงซะขนาดนี้ เมื่อกี้กูพูดลองใจมึง..”
เออ.. ท่าทางขามันจะเจ็บจริงด้วย ความรู้การแพทย์ตอนนี้ผมเท่าหางอึ่ง แบบนี้ประคบด้วยร้อนหรือเย็นวะ แต่เอาหละ ผมประคองไอ้เพื่อนทอมขึ้นบ้านสามชั้นนี่เป็นภาระจริงๆ ที่แย่กว่าคือผมรู้สึกว่าไอ้เพชรไม่ช่วยผมเลย มีแต่จะเทน้ำหนักตัวมันมาให้ผมแบก แถมยังเบียดตัวใกล้ชิดผมขนาดที่ผมโดนนมของมันหลายต่อหลายหน เกือบสิบนาทีกว่าจะถึงชั้นสาม
“เฮ้ย มึงนั่งก่อน เดี๋ยวกูไปเอาน้ำมาให้”
“ไม่ต้องอ่ะ…มึงมียามั๊ย เดี๋ยวกูทาให้ ทายาเสร็จแล้วกูไปนะ..”
“ในลิ้นชัก เคาน์เตอร์เพนมันจะช่วยมั๊ยวะ”
ผมก็เอาออกมาทาให้มัน ผมนวดลงไปด้วย ลืมไปว่ามันขาเจ็บ พอกดนิ้วเท่านั้นไอ้เพชรร้องลั่น ท่าทางจะเจ็บจริง
“ป้อง มึงไม่ชอบกูเลยจริงเหรอ”
“มึงก็เป็นเพื่อนกูไง…”
“แต่มึงกะกู…เอ่อ…มีไรกันแล้วนะ”
“กูไม่ได้ต้องการอย่างนั้นเลย มึงก็รู้”
ไอ้เพชรเริ่มตาแดง และน้ำตาก็เริ่มหยดลงมา
“ไอ้ป้อง มึงได้กูแล้วอ่ะ มึงก็พูดได้ดิ มึงไม่อยากได้กู แล้วมึงนอนเฉยๆทำไม มึงทำเชี่ยอะไรได้”
ผมเงียบสนิท ก็จริงอย่างมันพูด..ทำไมวันนั้นผมไม่รู้จักจะทำอะไรที่ต่อต้านมันสักอย่างเพื่อไม่ให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นนะ ผมกลับสมยอมและรุกเร้ามันด้วยอีกต่างหาก นี่ละมั๊งที่ไอ้เพชรมันเรียกผมว่า…ไอ้ทึ่ม
“เพชรคือ… กูขอโทษ มึงก็เป็นเพื่อนที่ดีกะกูได้นี่ กูเป็นแฟนมึงไม่ได้หรอก กูสงสารโบนัสมัน”
“แล้วมึงไม่สงสารกูเหรอ…”
แล้วมันก็เลื่อนตัวเข้ามาหาผม ยื่นปากเข้ามาจูบผมอย่างรวดเร็ว ผมไม่ทันตั้งตัวไอ้เพชรก็เข้ามาถึงแล้ว ผมพยายามที่จะหลบหลีก แต่ไอ้เพชรจับหน้าผมไว้ ผมพยายามหลีกหนีมัน ผมไม่มีอารมณ์เรื่องนี้ในวันนี้ และเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมหยิบมาดูโบนัสกำลังโทรมา ผมรับสายตอนนี้ไม่ได้ ถ้ารับ…ไอ้เพชรมันต้องกรีดร้องเสียงดัง หรือทำอะไรสักอย่างเพื่อให้โบนัสรู้ว่าผมอยู่กะมัน
“พอแล้วไอ้เพชร มึงพอเหอะ โบนัสมันโทรมาแล้ว”
นั่นเหมือนเร่งให้มันเปิดเกมเร็วกะผม มันรีบเข้ามาเอามือจับไปที่กางเกงและบีบเค้นลำควยก่อนจะเปิดเข็มขัดออกมา และก้มหน้าลงไปดูดมันทันที ผมโดนมุขนี้เข้าไปถึงกับเสียวจิ๊ดเข้าหัวใจ และไม่ต้องรอช้านาน ลำควยของผมเพิ่มขนาดอย่างรวดเร็ว ไอ้เพชรทำไปก็ถอดเสื้อมันไป และผมมาสังเกตอีกที ไอ้เพชรเปลือยท่อนบนแล้ว
“เฮ้ย….เพชร พอเหอะวะ อย่าให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้เลย ขอร้องหละ”
“กูก็ขอร้องมึงเหมือนกัน…ป้อง มึงรักกูมั่งสิ ชอบกูมั่ง มึงจะคบกะกูแบบไหนก็ได้ แต่มึงชอบกูมั่งก็พอ”
“อย่าเลยเพชร มันไม่ดีต่อเราทั้งคู่นะ ขอร้องหละ”
ผมพยายามใส่กางเกงในกลับเข้าไป แต่ไอ้เพชรกลับดึงตัวผมไปที่เตียง ผมไม่มีอารมณ์กะมันเลยจริงๆ แต่ตอนนี้มันเชื้อเชิญผมให้มีอะไรกะมัน ไอ้เพชรดึงกางเกงผมออกไป และถอดเสื้อผมออกผมเหลือแค่เสื้อกล้ามกะกางเกงในเท่านั้น ข้างบนของไอ้เพชรไม่เหลืออะไรแล้วนอกจากนมสองเต้าที่ชัดเจนของมัน ไอ้เพชรดึงผมลงไปกอดจูบ ถึงแม้ผมไม่มีอารมณ์แต่การกระตุ้นตลอดเวลาของมันทำให้ลำควยผมแข็งตลอด และไอ้เพชรก็พลิกผมนอนบนเตียง มันขึ้นขี่ผมในท่าที่เราทำกันมาแล้ว แต่ครั้งนี้มันกดลงมา โดยที่ตัวมันเองก็ยังไม่ค่อยจะมีหล่อลื่น ที่สำคัญคือผมเปล่าเปลือยไม่ได้ใส่อะไรเลย เพราะผมไม่เอาถุงยางมา
“ไอ้ป้อง กูรักมึงนะ”
มันพูดแค่นี้หละครับ ก่อนที่มันจะหลับตาแน่นแล้วทิ้งตัวลงใส่ผมอย่างรุนแรง ลำควยแข็งของผมพุ่งพรวดเข้าในรูของไอ้เพชรเต็มแรง มันพุ่งรวดเดียวจนถึงมดลูกของเพื่อนทอมตัวแสบ ไอ้เพชรร้องลั่น ฟุบหน้าลงมากอดผม มันสั่นไปทั้งตัว ไม่ต้องไปถามมันว่าเจ็บมั๊ย ผมจำเมื่อครั้งแรกของโบนัสได้ดี ผมทำช้ามากๆ โบนัสยังเจ็บ สำหรับไอ้เพชร…คราวแล้วผมก็ล่วงล้ำไปแค่หัวเท่านั้น แต่นี่..ของมันกลืนกินลำควยผมเข้าไปเกือบทั้งหมด ผมไม่ทำอะไรมันเลย ไม่ขยับตัว นอนนิ่งๆ แต่เหมือนจะดีสำหรับไอ้เพชรที่เหมือนโดน “เปิดซิง” อีกครั้ง มันกอดผมแน่นอยู่นาน สักพักมันก็ขยับตัวอีกครั้ง ทั้งเร็วและแรง ผมเสียวมาก ไอ้เพชรยังฟิตมากๆ และผมไม่ได้ใส่ถุงยางด้วย ผมกลัวเหลือเกิน ผมอาจหยุดไม่ได้และเบรคไม่อยู่ถ้าถึงตอนนั้น
“เพชร…เดี๋ยวก่อนมึง กูไม่ได้ใส่ถุงยาง…”
“มึงเป็นแฟนกู ก็มีลูกกะกูได้นะป้อง…”
“เฮ้ย มึงบ้าไปหรือเปล่า… แล้วมึงจะเรียนยังไง”
“ค่อยคิดแล้วกัน…”
แล้วมันก็ขย่มผมไม่เลี้ยง ยิ่งเนิ่นนาน ผมยิ่งเสียวมากขึ้น และโทรศัพท์ก็เข้ามาอีกแล้ว ผมหยิบมาดู โบนัสโทรมาอีกครั้ง แย่แล้ว…ผมยังอยู่ในตัวไอ้เพชรอยู่เลย ที่แย่กว่าคือ ไอ้เพชรแย่งโทรศัพท์ผมไป
“โบนัสเหรอ… เออ… ไม่มีไรแล้วหละ ไม่เป็นไรมาก ป้องเหรอ อ๋อ มันรับโทรศัพท์ไม่ได้อ่ะ ตอนนี้เหรอ อยู่โรงบาล เดี๋ยวเราจะแยกกะป้องกลับบ้านแล้ว เออ ๆ ได้ เดี๋ยวบอกให้นะ ขอบใจมากโบนัส”
ผมช้อคสุดขีด ไอ้เพชรพูดไรกะโบนัสเนี่ย เธอโยนโทรศัพท์ผมไปที่เตียง และจากนั้นควบขี่ไม่คิดชีวิต ผมกำลังจะถึง แต่สติผมบอกว่าหากผมน้ำแตกในตัวไอ้เพชร ผมคงซวยมากกว่านี้แน่ และวูบสุดท้ายของผมมาถึง ผมผลักไอ้เพชรเต็มแรงจนตัวมันหลุดออกไปจากผม และน้ำกามของผมที่ไม่ได้ปลดปล่อยเลยตั้งแต่ครั้งที่แล้วกะไอ้เพชรก็พุ่งออกมาอย่างรุนแรง สาดไปทั่วทุกแห่งแม้กระทั่งเสื้อและกางเกงของผม ไอ้เพชรฟุบหน้าลงบนท้องผม ผมรู้ว่าน้ำตามันไหล และผมก็เห็นอีกด้วยว่าที่หน้าขาของมันมีเลือดไหลออกมา
“เพชร…ขอร้องหละ กูขอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะ เราเป็นเพื่อนกันเหอะ กูคิดอย่างอื่นไม่ได้จริงๆ”
“ไอ้ป้อง…สักวันมึงจะรักกู มึงจำไว้นะ…สักวันมึงจะรักกู คอยดู…กูจะทำให้มึงรักกูให้ได้ป้อง..”
ผมลุกขึ้นมาแต่งตัว ผมต้องเอาเสื้อที่เตรียมมาใส่แทนเสื้อนิสิตที่เปียกไปด้วยน้ำกาม และที่แย่ยิ่งกว่าคือกางเกงในนั้นเลอะเลือดของไอ้เพชรด้วย ผมเลยต้องเปลี่ยนกางเกงในด้วย พอแต่งตัวเสร็จผมก็หันมาโบกมือเป็นการบอกลาเพื่อนทอม ก่อนจะออกไปจากบ้านมัน
ยังมีพายุใหญ่ตั้งเค้ารอผมอยู่ข้างหน้าอีกมากมาย…
