ตำนานนักรัก ตอนที่ 56
ผมนอนกอดคุณเจนอยู่บนโต๊ะกินข้าวรับลมเย็นๆอยู่สักครู่จนเกือบจะเคลิ้มหลับ แต่ก็จำใจต้องผุดลุกขึ้นมานั่งเสียก่อน เมื่อ
ได้ยินเสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอจากคุณเจนที่ดังอยู่ใกล้ๆ จึงลุกขึ้นนั่งมองร่างเปลือยเปล่าของคุณเจน ที่ตอนนี้เธอ
เปลี่ยนมานอนตะแคงหันหลังให้ผม ทรวงอกอวบใหญ่ที่มีร่องรอยช้ำชอกจากการถูกบีบคลึงเป็นรอยแดงๆห้านิ้วเห็นได้ชัด
ผมไม่สามารถมองไปที่เรียวสวาทของเธอ เนื่องจากเธอนอนตะแคงหนีบขาเอาไว้แน่น แต่พอเห็นแว๊บๆ ในส่วนที่ปลิ้นย้อย
ออกมาทางง่ามก้น ว่ามันฉ่ำแฉะและแดงก่ำแค่ไหน ผมจึงตัดสินใจค่อยๆสอดแขนรั้งร่างเปลือยของคุณเจนขึ้นมากอดอุ้ม
“อ่ะ…อูยยย..พอแล้ว….เจนพอแล้ว…”
คุณเจนละเมอออกมาเบาๆด้วยเสียงเนือยๆอ่อนๆทั้งๆที่ตายังคงปิดสนิท ปล่อยให้ผมช้อนอุ้มเดินกลับไปค่อยๆวางเธอลงบน
ที่นอน ในห้องที่ผมเคยนอนกับคุณดา จาก
นั้นรีบเดินโทงๆ ออกไปห้องน้ำ หากะละมัง พร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กๆเอากลับมา
บรรจงเช็ดไปตามใบหน้าสวยมีเสน่ห์ของเธอที่ยามหลับไหลมันดูช่างผุดผ่องไร้เดียงสาจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเธอจะมีปากคอ
เราะร้ายได้ขนาดนี้
หลังจากเช็ดใบหน้าคุณเจนจนสอาดเรียบร้อยแล้ว ผมก็ชุบผ้ากับน้ำในกะละมังอีกครั้งเพื่อมาเช็ดตามแขนเรียวขาวทั้งสอง
ข้าง เช็ดเรื่อยขึ้นไปจนถึงทรวงอกอวบใหญ่อย่างทนุถนอม โดยที่คุณเจนก็ยังไม่รู้สึกตัว จนร่างของคุณเจนเริ่มลดอุณหภูมิ
ลงเล็กน้อยหลังจากได้ผ้าเย็นๆเช็ดให้ ผมมองเห็นหัวนมเม็ดเล็กๆสีแดงกร่ำ พร้อมป้านนมสีเข้มกว่าเล็กน้อย มีรอยโดนผม
ดูดจนห้อเลือด จึงบรรจงเช็ดเบาๆ คุณเจนมีอาการสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อผ้าผืนเล็กๆลูบผ่านหัวนมของเธอทั้งสองข้าง
ผมชุบผ้าลงในกะละมังอีกครั้ง เพื่อเช็ดบริเวณเนินหน้าท้องของคุณเจนที่ถูกน้ำกามผมฉีดใส่จนมันเริ่มแห้งกรัง แต่พอโดน
ผ้าชื้นๆเช็ดถูก มันก็กลับมาเป็นเมือกลื่น จนต้องรีบเช็ดจนหมด แล้วเดินออกไปเปลี่ยนน้ำมาใหม่เพื่อเช็ดเนินสวาทอูมๆ
ของเธอ
ผมจับคุณเจนแยกขาออกเล็กน้อย จนมองเห็นเรียวสวาทสองข้างดูอวบพองแดงก่ำ ยิ่งพอแตะเช็ดผ้าลงไปตรงจุดนั้น คุณ
เจนถึงกับครางอูยยย.. ร้องออกมาเบาๆว่าแสบ ๆ พร้อมหนีบขาเข้าหากัน จนหนีบผ้าขนหนูไว้แน่น ผมรอสักพักจนเรียวขา
คุณเจนคลายออก จึงได้ดึงผ้าขนหนูกลับมาชุบน้ำได้อีกครั้ง แล้วเช็ดไปจนสุดปลายขาทั้งสองข้างโดยที่คุณเจนก็ยังคง
นอนหลับไม่ได้สติ ผมจึงเดินเอาน้ำในกะละมังไปเททิ้งในห้องน้ำ แล้วถือโอกาสชำระล้างร่างกายจนสดชื่นขึ้นจึงเดินกลับมา
โดยที่พี่ชิตกับคุณอรก็ยังไม่กลับมาบ้านเลยจนเริ่มเป็นห่วง
แต่คนที่ผมเป็นห่วงมากที่สุดคือคุณเจนต่างหาก ไม่รู้ว่าถ้าเธอตื่นได้สติแล้วรู้ตัวว่าอะไรเกิดขึ้น เธอจะทำอย่างไร จะอาละวาด
ด่าทอ ทุบตี หรือร้องไห้ฟูมฟายกับสิ่งที่เกิดขึ้น หรือจะนิ่งเงียบก็ยากที่จะเดา ผมจึงเดินกลับเข้าห้อง หาผ้าหุ่มบางๆคลี่คลุม
ตัวเธอไว้ แล้วนั่งเฝ้าด้วยความเป็นกังวลรอจนเธอตื่น
ณ.เวลานั้น ผมทำได้เพียงลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงคุณเจน พร้อมหลับตาเงี่ยหูฟังเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของพี่ชิตว่าเมื่อไหร่
จะเข้ามาในบ้าน พร้อมครุ่นคิดถึงปัญหาที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่คุณเจนตื่นได้สติ จนกระทั่งสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแผ่วๆจาก
คุณเจน
“เค้าขอโทษนะ..ทองดีอย่าโกรธเค้านะ…”
ผมรีบลืมตาผุดลุกขึ้นนั่งตัวตรง หันหน้าไปทางต้นเสียง ก็ยังเห็นว่าคุณเจนเพียงแค่ละเมอ เธอหาได้ลืมตาตื่นขึ้นมาบอก
ขอโทษผม พลันหูก็ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาในบ้าน จึงผุดลุกขึ้นไปเยี่ยมหน้ามองดู เป็นเสียงของรถยนต์จริงๆที่แล่น
เข้ามา แต่จากแสงไฟหน้ารถที่สาดส่องเข้ามาทำให้ผมยังมองไม่ออกว่าเป็นรถใคร จนกระทั่งรถยนต์คันนั้นดับเครื่องแล้ว
นั่นแหละ ผมถึงได้ใจหายวาบเมื่อเห็นว่ามันเป็นรถกระบะคันเดียวกับที่พรรคพวกไอ้เปียกจับตัวคุณเจนและคุณอรไปคุมขัง
และให้กินยาปลุกกำหนัดตามแผนของพ่อตาผม
เดชะบุญที่มันแล่นเข้ามาในบ้านในช่วงที่คุณเจนหลับไหลไม่ได้สติ มิเช่นนั้นความคงแตกแน่ แล้วสักครู่ผมก็เห็นพี่ชิตอุ้ม
ร่างเปลือยของคุณอรออกมาจากรถ พร้อมหันมือไปโบกให้รถคันดังกล่าวถอยหลังออกไปจากบ้าน ผมจึงเดินออกจากห้อง
ไปรับหน้า ในขณะที่พี่ชิตอุ้มร่างเปลือยที่ไร้สติของคุณอรสวนขึ้นมาแล้วพาเดินไปยังห้องนอนของตัวเอง
“คุณอรเป็นไงบ้างพี่…” ผมร้องถามเสียงเบาๆพร้อมเดินตาม จนพี่ชิตวางร่างเปลือยของคุณอรลงบนเตียง จึงหันกลับมาตอบ
คำถามของผม
“โหยยยย..กว่าจะสงบลงได้ เล่นเอาพี่เกือบตาย..” พี่ชิตตอบยิ้มๆ แล้วย้อนถาม
“คุณหนูเจนล่ะ..เป็นยังไงบ้าง…”
“หลับไปแล้วพี่…”ผมตอบสั้นๆ แล้วเดินตามพี่ชิตออกมาจากห้อง
“พี่ไม่เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คุณอรล่ะครับ…”
“อืมมมม..ก็ว่าจะทำเหมือนกัน..คุณทองดีล่ะ..ทำให้คุณเจนแล้วรึ…”
พี่ชิตย้อนถาม เมื่อได้ยินคำตอบว่าผมจัดการคุณเจนจนเรียบร้อยแล้ว แกก็เดินผละไปคว้ากะละมังใบเดียวกับที่ผมรองน้ำ
มาเช็ดตัวให้คุณเจน ไปทำให้คุณอรบ้าง ผมเลยปล่อยให้แกปรนนิบัติคุณอรไปตามลำพัง ตัวเองกลับมาดูแลนั่งเฝ้า
คุณเจนต่อ
“แรงๆทองดี..อ่าส์..ทำเจนแรงๆ..อื้อ….” พอกลับเข้าห้องก็ได้ยินเสียงคุณเจนละเมออีกครั้ง
“ทองดีต้องรักเค้านะ..เค้าเป็นเมียตัวเองแล้ว…”
คุณเจนยังละเมอเพ้อออกมาเบาๆ จนผมต้องยื่นหลังมือไปอิงหน้าผากโหนกนูน เพื่อวัดอุณหภูมิ แล้วถอนหายใจเฮือก เมื่อ
พบว่ามันไม่ได้ร้อนลุ่ม แสดงว่าเธอไม่มีไข้ จึงเลื่อนมือข้างนั้นเลยไปลูบหัวเธอเบาๆด้วยอารมณ์และความรุ้สึกที่ตนเองบอก
ไม่ถูก ว่ารักหรือสงสารกันแน่ แต่ที่แน่ๆ คือผมยอมรับผิดชอบทุกอย่างที่กระทำไปกับเธอ ไม่ว่าผลลัภพ์มันจะเป็นอย่างไร
แต่แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อข้อมือที่กำลังลูบไล้เส้นผมอ่อนนุ่มยาวสลวยของคุณเจน จนรุ้สึกเพลิดเพลิน ถูกยึดจับไว้
จากเจ้าของเรือนร่าง จึงรีบลืมตาก้มมองเห็นคุณเจนยึดจับข้องมือผมไว้ทั้งๆที่ยังหลับตา ตอนแรกเธอตั้งใจจะปัดมือผมออก
แต่สุดท้ายกลับเปลี่ยนใจ ดึงมือผมเข้าไปกอดแนบอกเปลือย พร้อมพรึมพรำเบาๆเสียงแผ่วๆ
“อย่ากวน..เค้าง่วง…แล้วเพลียด้วย..”
คุณเจนพูดงึมงำทั้งๆที่ตายังคงหลับสนิท แต่ผมรู้ว่าเธอไม่ได้หลับแน่ เพราะแรงเต้นของหัวใจที่หน้าอกข้างซ้ายนั้น มันแรง
ตุ๊บๆถี่ๆ จนลำแขนของผมสัมผัสรับรู้ได้
“คุณเจน..คุณเจนครับ..” ผมก้มหน้าลงไปใกล้ๆหู แล้วร้องเรียกชื่อเธอเสียงแผ่วๆ
“เรียกทำไม..เค้าเพลียนะ…” คุณเจนตอบกลับมาด้วยเสียงงีมงำเบาๆอีกครั้ง
“คุณเจนยังไม่ได้หลับใช่มั๊ยครับ..งั้นฟังดีๆนะครับ…ผมขอโทษ กับเรื่องที่เกิดขึ้น..”
“นายจะกวน..เค้าทำไม..มีอะไรพูดกันพรุ่งนี้..หรือว่าอยากให้เค้าลุกขึ้นมาด่า ลุกขึ้นมาตบตีนายกันแน่…”
น้ำเสียงของคุณเจนที่พูดออกมา ไม่มีสัญญาณบ่งบอกว่าเธออยากจะทำอย่างนั้นเลยแม้สักนิด แสดงว่าตลอดเวลาที่ผมทำ
อะไรไปกับเธอนั้น เธอยังพอมีสติรับรู้อยู่บ้าง เพียงแต่ไม่สามารถอดกลั้นกับความกำหนัดที่เพิ่มทวีคูณขึ้นมาอย่างกระทันหัน
จากฤทธิ์ยาที่พวกไอ้เปียกให้เธอกินเป็นแน่
“คุณเจนลุกขึ้นมาด่า มาตบตีผมยังดีกว่านอนเงียบเฉยแบบนี้นะครับ…ผมพร้อมจะยอมให้คุณเจนลงโทษเสมอ”
“นายนี่แปลกคนจัง…”
คุณเจพูดพร้อมกับลืมตาขึ้น แต่ยังหลุบสายตาลงต่ำมองปลายเท้าของตนเอง ไม่เงยขึ้นมาสบตาผม ที่จ้องมองวงหน้าสวย
เย้ายวนชวนลุ่มหลงอย่างไม่วางตา
“ทำไมอยากโดนเค้าด่านักล่ะ..นายไม่ได้เป็นคนทำผิดสักหน่อย…” คุณเจนพูดต่อมาด้วยเสียงแผ่วๆ
“ตะ..แต่คุณเจนต้องเสียความบริสุทธิ์ให้ผมนี่ครับ…ทั้งๆที่ผมมีทางเลือกที่จะช่วยคุณเจนได้มากกว่าทำแบบนั้น..” ผมสารภาพ
ความจริงให้คุณเจนฟัง เพราะถ้าผมช่วยด้วยวิชาที่พ่อตาสอนให้ ก็น่าจะทำให้คุณเจนสำเร็จเสร็จได้เช่นกัน
[post]”ช่างมันเถอะ..เรื่องมันแล้วไปแล้ว…นายอย่าลืมสิว่าเจนเป็นพวกเลสเบี้ยน..ครั้งสองครั้ง ไม่สึกหรอหรอก นายไม่จำเป็นต้อง
มาขอโทษอีก..โอเคมั๊ย…”
คุณเจนพยายามอธิบายว่าเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ให้ผมจดจำใส่ใจ ไม่ต้องขอโทษขอให้เรื่องมันเกิด และผ่านเลยไปเท่านั้น แต่
ผมกลับรู้ว่าเธอพูดโกหก เพราะขณะที่พูดออกมานั้น หัวใจคุณเจนเต้นแรงผิดปรกติ
“คุณเจนกับคุณอรไม่ใช่พวกรักร่วมเพศนี่ครับ เผอิญผมได้ยินในรถ…”
ผมตัดสินใจพูดความลับที่คุณเจนพยายามปิดบังอัมพราง พอคุณเจนได้ยินเธอถึงกับสะดุ้ง รีบคลายมือที่กอดรัดลำแขนผม
ทันที
“ก็ได้ๆ..ในเมื่อนายรู้แล้วว่าเจนเป็นผู้หญิง..แล้วนายจะทำอะไรได้…” คุณเจนหันหน้ามาจ้องหน้าผมแล้วพูดอย่างมีสติและ
จริงจัง
“ก็เพราะคุณเจนเป็นผู้หญิงน่ะสิครับ ผมจึงต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป….”
ผมอยากให้คุณเจนตื่นขึ้นมาแล้วเอะอะโวยวาย ร้องไห้ฟูมฟาย ยังดีเสียกว่าท่าทางเมินเฉยเยี่ยงนี้ จึงตัดสินใจพูดออกไป
ตามตรง พูดออกไปตามความรูสึกที่ตนเองยังไม่แน่ใจว่ามันเกิดจากอารมณ์รักหรือสงสารกันแน่
“นายจะรับผิดชอบเจนได้ยังไง นายลืมแล้วหรือว่านายเป็นอะไรกับแม่เจน…นายเป็นสามีของแม่เจนนะ นายเป็นพ่อเลี้ยง
ของเจน..จะมารับผิดชอบ ทำให้เจนอกตัญญูกับแม่หรือไง…”
“ตะ..แต่ว่า..” ที่คุณเจนพูดมาทั้งหมด ล้วนแต่เป็นความจริง ที่ผมปฏิเสธไม่ได้เลย จึงอึกอักไม่รู้จะแก้ตัวได้อย่างไร
“เจนถึงบอกว่าให้นายลืมเสียว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ถ้านายยังไม่สบายใจ กลับไปกรุงเทพ เจนจะหาผู้ชายดีๆสักคนแต่งงาน
แล้วกัน..โอเคนะ..เจนจะนอนแล้ว…” คุณเจนพูดจบก็พลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ผมนิ่งเงียบไปชั่วครู่
“แล้วคุณเจน..เอ้อ..ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือครับกับ..เอ้อ..ความสัมพันธ์ของเรา..”
ผมขยับตัวนอนตะแคงเข้าไปเบียด แล้วก้มหน้าลงไปถามอีกครั้งที่ริมหูของคุณเจนเบาๆ จนเธออึ้งครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะ
เอนตัวเข้ามาแอ่นก้นงอนๆให้ผมบดเบียดจนแน่นขึ้นแล้วตอบกลับมาด้วยสุ้มเสียงสั่นๆเบาๆ
“นายอยากรู้ไปทำไม..ก็ตอนนั้นเจนควบคุมความรุ้สึกได้ที่ไหนเล่า…” คุณเจนตอบกลับเบาๆ อายจนแก้มแดง
“ละ..แล้วตอนนี้..คุณ..คุณเจนมีสติครบถ้วนหรือยังครับ…”
ผมร้องถามกลับสุ้มเสียงสั่น ๆ จนบังคับไม่ได้ พร้อมๆกับคำพูด ผมบดเบียดท่อนลำที่มันแข็งโปนขึ้นมาตั้งแต่ตอนไหนไม่
ทราบ ลงไปที่ร่องก้นอวบผายคุณเจนเน้นๆ จนเธอห่อไหล่ ครางเสียงเบาๆในคอ พร้อมแอ่นก้นอวบผายเข้าหาท่อนลำแข็ง
โด่ของผมจนแนบสนิทลงไปกลางกลีบร่องก้น
