ตำนานนักรัก ตอนที่ 43
ผมรีบร้อนผวาจะตามเข้าไปซ้ำ จนลืมระวังเพื่อนไอ้เจอีกคน จึงโดนมันเตะอย่างจังเข้าที่ชายโครง จนเซถลาล้มลงไปนอน
ใกล้ๆเท้าคุณเจน ได้ยินเสียงเธอร้องว๊ายด้วยความตกใจ แล้วขยับหนีออกห่าง เพื่อนไอ้เจก็รีบตามเข้ามาซ้ำ ยกตีนกะจะกระ
ทืบผมให้จมดิน ผมจึงรีบยกมือขึ้นกัน จนรู้สึกสะท้านไปทั้งแขน แต่ก็จับข้อเท้ามันไว้ได้ แล้วยกเสยขึ้นสูงก่อนตวัดขาเตะใน
ท่าเถรกวาดลานจนมันล้มทั้งยืน ก้นกระแทกพื้นซีเม็นต์ดังตั๊บ แล้วคงจุกแอ๊ดจนร้องไม่ออก ได้แต่ทำหน้าบิดเบี้ยวเหยเกด้วย
ความจุกเจ็บ
ผมรีบพลิกตัวขึ้นยืนจังก้าเตรียมตั้งท่าต่อสู้ แต่ไอ้เจมันคงใจไม่ถึง พอมันลุกขึ้นยืนได้ รีบลูบใบหน้าที่คิดว่าหล่อเหลาของตน
เองด้วยกลัวว่าจะมีแผลแตกเพราะพิษสงของกำปั้นผม แต่มันเพียงแค่ปูดโนเท่านั้น
มัวแต่ยืนหันรีหันขวาง เลยโดนผมเหวี่ยง
หมัดขวาไปจังๆที่กรามมันดังกร็อบ ร่างเซถลาเหมือนนกปีกหัก ล้มลงไปนอนหงายอีกครั้ง ผมรีบหันกลับมาทางเพื่อนของมัน
ที่ยังจุกแอ๊ดๆลุกไม่ขึ้น เตรียมง้างเท้ากะว่าจะเตะเสยแสกหน้า ดีแต่ว่าชะงักเท้าไว้ได้ทันเมื่อได้ยินเสียงไอ้เจมันก็ร้องบอก
“พอ..ๆ..แล้วมึง…กูจะกลับแล้ว..”
ผมหันไปตามเสียง เห็นไอ้เจมันร้องพร้อมยกมือร้องห้ามผมได้ทัน ก่อนที่ผมจะเตะเสยแสกหน้าเพื่อนของมันได้หวุดหวิด แล้ว
ลุกขึ้นเดินโขยกเขยก ผละไปยื่นมือดึงมือเพื่อนของมันลุกขึ้นยืน เดินตัวงอๆลงไปจากสระ ก่อนจะหันมาร้องบอกอีกครั้งเป็น
ครั้งสุดท้าย
“ระวังตัวให้ดีนะมึงอีทอม..หลอกกูมาหลายปีแล้ว…”
จากนั้นไอ้เจก็เดินประคองหิ้วปีกเพื่อนมันไปที่รถบีเอ็ม พร้อมขับออกไปอย่างรวดเร็วจนแทบจะชนกับรถของคุณอรที่ขับสวนเข้า
มา ผมเลยเดินเข้าไปยืนเผชิญหน้ากับคุณเจนที่ยืนตัวสั่น มือเกาะกระถางต้นไม้พยุงตัวไว้แน่น แล้วพูดกับเธอ
“คุณเจนก็ระวังตัวไว้บ้างนะครับ…” ผมร้องเตือนด้วยเสียงหอบๆ ความหวังดีแท้ๆ ไม่ได้คิดว่าเป็นบุญคุณอะไรเลยที่ช่วยเหลือ
เธอในครั้งนี้
“แกแอบดูชั้นใช่มั๊ย..ถึงได้ออกมาช่วยทัน…” แน่ะ แทนที่จะขอบอกขอบใจผมสักคำ..ดันกล่าวหาว่าผมแอบดูซะงั้น มันช่างหา
เรื่องกัน จนผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะขันๆออกมา
“ผมจะแอบดูทอมไปทำไมล่ะครับ…ทอมคงไม่มีดีอะไรให้น่าดู…”
ผมพูดเสียงขำๆอย่างหมั่นไส้ แล้วจ้องตาไปที่นมอวบอูมที่ล้นออกมาจากขอบชุดว่ายน้ำแบบวันพีชของคุณเจน จนเธอยกมือขึ้น
มาปิด พร้อมหน้าแดงกร่ำด้วยความอาย เมื่ออ่านสายตาผมออกว่าไม่ได้มองด้วยความพิศวาท แต่ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไรออก
มา คุณอรก็ร้องถามขึ้นมาเสียงดังก่อนที่จะเห็นตัวเธอ
“เจน..มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า ทำไมเจมันขับรถออกไปแบบนั้น จนเกือบชนรถอรเลย…”
เมื่อคุณอรโผล่หัวพ้นบันไดทางขึ้นสระ แล้วเดินตรงเข้ามาหา ผมก็เลยเดินเลี่ยงสวนลงไป แล้วกลับไปห้องตัวเอง โดยไม่ใส่ใจ
ว่าสองสาวจะคุยเรื่องนี้กันอย่างไร และมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนั้นบ้าง เพราะกะว่าจะไม่เป็นคนแรกที่เล่าเรื่องนี้ให้คุณดาฟัง
แม้ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะไม่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณเจนให้คุณดาฟัง แต่พอตกกลางคืนคุณดาก็ซักถาม เมื่อแลเห็นซี่โครงข้าง
ขวาของผมเป็นรอยช้ำๆแดงๆ เพราะฤทธิ์แข้งของเพื่อนไอ้เจ นับว่าตีนมันหนักพอควรทีเดียว เสียดายที่ไอ้เจมันใจไม่ถึง ถ้ามัน
คิดสู้ สองลุมหนึ่งแบบนี้ ผมคงเจ็บตัวมากกว่านี้แน่
เมื่อถูกคุณดาซักถาม ที่สุดผมจึงยอมเปิดปากเล่าเรื่องให้ฟังตั้งแต่ต้นจนจบ จนคุณดาตกใจหวั่นวิตก เพราะเธอรุ้ดีว่าไอ้เจนั้น
มันเป็นลูกเต้าเหล่าใคร คงไม่ยอมให้เรื่องจบลงง่ายๆเช่นนี้แน่
“ทองดีนี่ก็คนนึง..เรื่องร้ายแรงแบบนี้จะปิดบังดาทำไม..ดูสินี่เจ็บตัวขนาดนี้…ยังจะปกป้องยัยเจนอีกหรือคะ..”
คุณดาต่อว่าบ่นเบาๆ เมื่อผมให้เหตุผลว่าที่ไม่อยากเล่าเรื่องให้คุณดารู้ เพราะเกรงว่าเธอจะไปต่อว่าลูกสาว ที่ไม่รู้จักดูคนให้ดี
ไปคบเอาพวกเด็กร้ายๆ ชักนำเข้ามาในบ้านจนเกิดเรื่องเกิดราว
“ดายอมนิ่งเฉยไม่ได้แล้ว ต้องเรียกยัยเจนมาคุยคืนนี้เลย…”
คุณดาร้องบอกเสียงแข็งๆ ด้วยความโมโห แล้วผุดลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องผมไปนั่งรอที่ห้องรับแขก แล้วเรียกสาลี่มาพบ ให้
ไปตามคุณเจนลงมาหา จากนั้นหันหน้ามาทางผมเห็นว่ายังยืนรีๆรอๆ อยู่หน้าห้องลุงเสงี่ยม เธอก็กวักมือส่งเสียงเรียกให้ไปนั่งคู่
กับเธอบนโซฟา
สักครู่คุณเจนกับคุณอร ก็เดินตามสาลี่ลงมาด้วยชุดนอนที่บางเบา จนทุกย่างก้าวของเธอนั้นทำให้ผมแลเห็นได้เลือนลางว่า
ด้านในชุดนั้น ใส่ชั้นในสีอะไร และบางขนาดไหน จนผมต้องรีบเบนสายตาไปมองทางอื่น จนคุณเจนลงมาทรุดนั่งตรงข้ามกับ
คุณอร คุณดาจึงเริ่มสอบถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
“เมื่อบ่ายเกิดเรื่องอะไรขึ้นคะลูกเจน…” คุณดาพูดจบ คุณเจนก็เงยหน้าขึ้นมามองสบตาผมอย่างเอาเรื่อง ด้วยคงคิดว่าผมเอา
เรื่องทั้งหมดไปฟ้องคุณดาแล้วแน่นอน
“ลูกเจนไม่ต้องมองคุณทองดีแบบนั้นเลยค่ะ..เค้าก็ไม่ได้เล่าอะไรให้คุณแม่ฟัง จนกระทั่งคุณแม่เห็นสีข้างของเค้ามีร่องรอย
เขียวช้ำ จึงซักไซ้ถึงได้รู้เรื่องราว…”
“คุณแม่รุ้เรื่องทั้งหมดจากคนของคุณแม่แล้วนี่คะ..แล้วจะมาถามเจนอีกทำไม…” เสียงคุณเจนเถียงอุ๊บอิ๊บเบาๆ แต่ยังไม่กล้า
ประสานสายตากับคุณดานัก
“แล้วลูกจะจัดการเรื่องนี้ยังไงคะ..รู้ไม่ใช่หรือว่าพ่อแม่นายเจนั้นเป็นคนยังไง…แม่ถามนี่เพราะห่วงลูกนะ..”
“ที่จริงวันนี้ที่เจนนัดเจมาก็เพื่อจะมาบอกเลิกอยู่แล้วค่ะ..เมื่อเป็นแบบนี้ก็คงเลิกคบกันไปเลย…”
“แล้วลูกเจนไม่กังวลหรือคะว่านายเจ จะตามรังควาญอีก…คุณแม่ไม่วางใจเลย..ถ้างั้นช่วงนี้ คุณแม่จะให้คุณทองดีขับรถไปรับ
ไปส่งลูกแล้วกัน…”
สิ้นเสียงสั่งของคุณดา อย่าว่าแต่คุณเจนเลยที่จะไม่พอใจ ผมเองก็งุนงง ไม่เต็มใจเลยที่จะต้องตามรับตามส่งคุณเจน แต่ยังไม่
ทันพูดอะไรออกมาเลย คุณเจนก็โวยวายขึ้นมาเสียก่อน
“ไม่เอานะคะคุณแม่..ทำแบบนี้เจนไม่ยอมหรอก..คนของคุณแม่ดีจริงหรือเปล่าก็ไม่รุ้..” คุณเจนพูดจบก็เงยหน้าจ้องตาผมอย่าง
เอาเรื่อง
“ทำไมลูกเจนมองคนแบบนี้คะ..ลองคิดดูสิว่า ถ้าวันนี้ที่บ้านเราไม่มีคุณทองดี อะไรจะเกิดขึ้นกับลูก ตั้งแต่คุณทองดี เค้าเข้ามา
อยู่ในบ้าน เคยทำความเดือดร้อนให้ลูกเจนตอนไหน..ใช่ค่ะ แม้ลูกเจนจะมองว่าคุณทองดีเป็นคนละระดับกับลูก แต่คุณตาและ
คุณแม่พอใจเค้า และมองแล้วว่าเค้าเป็นคนดี เค้าเข้ามาช่วยดูแลคุณตา มาให้ความสุขกับคุณแม่ โดยไม่เคยเรียกร้องอะไรตอบ
แทนมากไปกว่าเงินเดือนที่คุณตาจะให้..ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆที่ลูกเห็นคุณทองดีก็ไม่เคยเรียกร้องอยากได้ มีแต่คุณตากับคุณ
แม่เท่านั้นที่มอบให้เค้า..ลูกเจนอย่ามีอคติสิคะ..อาจจะคิดว่าคุณแม่ชอบคนง่ายหลงคนง่าย แต่ลูกเคยรู้มั๊ยว่า กว่าคุณแม่จะมอง
เห็นความดีของเค้า แม่มองมานานแค่ไหน..”
“ค่ะ..เจนขอโทษคุณแม่..แต่อย่าให้นายทองดีตามรับตามส่งเจนเลยนะคะ..เจนขอร้อง….”
แม้ว่าน้ำเสียงที่คุณเจนกล่าวถึงผมยังไม่ดีนัก แต่ก็ไม่ได้ใช้วาจาจิกเรียกเหมือนแต่ก่อน โดยเฉพาะสายตามที่มองมาทางผมนั้น
หาได้มีแววของความขึ้งโกรธและดูถูกเหยียดหยามอีกเลย
“ถ้างั้นพรุ่งนี้ลูกเจนไปมหาลัยด้วยรถหนูอรแล้วกัน ส่วนรถลูก แม่จะให้ช่างมาติดตั้งระบบGPS เสียก่อน..”
“ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วยคะคุณแม่..”
คุณเจนยังงอแงไม่เลิก จนคุณดาต้องให้เหตุผลว่าเอาไว้ป้องกันเหตุร้าย มีอะไรเกิดขึ้น เธอจะได้รู้ว่าลูกสาวเธออยู่ไหน และตาม
ตัวได้ที่ไหน พร้อมขู่สมทบอีกครั้ง
“หรือลูกเจนจะให้คุณทองดีไปรับไปส่ง..เลือกเอาแล้วกัน…”
พอโดนขู่อย่างเอาจริงจากผู้เป็นแม่ คุณเจนก็ยินยอมให้นำรถไปติดตั้งระบบติดตามตัว พร้อมทำท่าจะลุกเดินออกจากห้องรับแขก
หลังจากที่สนทนากันเสร้จ
“เดี๋ยวก่อนสิคะลูกเจน….คุณแม่ว่ายังไม่ได้ยินเสียงลูกเจนขอบคุณ คุณทองดีเลยนะคะ…” ผมได้ยิน คุณเจนก็ได้ยินชัด เธอถึงกับอึกอัก จนผมต้องรีบพูดแทรกขึ้นมา
“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับคุณดา..เรื่องเล็กน้อย..”
ผมมองดูแล้ว การที่คุณดาบังคับให้คุณเจนต้องกล่าวขอบใจขอบคุณอะไรนั่น มันจะเป็นการบังคับจิตใจเธอเกินควร เพราะดูตาม
สายตาแล้ว แค่นี้คุณเจนก็รู้สึกเสียหน้าไปพอควร จึงไม่อยากให้เธอรู้สึกเสียหน้ามากไปกว่านั้น แต่ผมก็แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
เลย เมื่อคุณเจนหันมากล่าวเบาๆว่า
“ขอบใจนะนายทองดี..เจนขอบใจ..” จากนั้นคุณเจนก็ฉุดมือเพื่อนสาวที่ตลอดเวลานั่งฟังอยู่เงียบๆวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นสองอย่าง
รวดเร็ว
เมื่อทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับห้องไปนอนหมดแล้ว คุณดาก็พาผมกลับมายังห้องนอนของผม แล้วลงมือถูนวดน้ำมันแก้ฟกช้ำใ
ห้ จนผมเพลินเผลอหลับไป คุณดาก็เพียงแค่นอนกอดกันเฉยๆ จนเกือบรุ่งเช้าจึงกลับไปห้องนอนของเธอตามเดิม ส่วนเช้าวัน
นั้นคุณเจนต้องทำตามคำสั่งของแม่ ด้วยการอาศัยรถของคุณอรไปเรียนหนังสือ จนสายๆ หลังจากผมทำธุระเกี่ยวกับพ่อตาผม
เสร็จเรียบแล้ว จึงได้ขับรถคุณเจนไปหาร้านที่เขารับติดตั้งระบบGPS.ให้ ซึ่งเป็นระบบที่ติดอยู่กับกล้องหน้ารถได้เลย แล้ว
สามารถส่งสัญญาณมาเข้าโทรศัพท์มือถือของคุณดา
ดูเหมือนว่าหลังจากเหตุการณ์วันนั้นผ่านไปอีกร่วมเดือน เหตุร้ายที่พวกเราวิตกกังวลกัน ก็หาได้มีท่าทีแต่อย่างใด จนเลิกกังวล
ไป แต่แม้คุณเจนจะยังไม่ค่อยญาติดีกับผมนักคือเรียกว่าต่างคนต่างอยู่ โอกาสที่จะพูดคุยกันนั้นแทบไม่มีเลย แต่เธอก็ไม่มี
สายตารังเกียจอีกต่อไป ถึงขนาดนั่งร่วมโต๊ะทานข้าวกันได้พร้อมๆหน้ากัน จนคุณดาและพ่อตาผมเริ่มสบายใจขึ้น คิดว่าอีกไม่ช้า
คุณเจนน่าจะยอมรับผมได้ในฐานะพ่อเลี้ยง
ส่วนสาลีและมะลิ นานก็จะเข้ามาปรนนิบัติพ่อตาผม อย่างที่เธอเคยทำ แล้วแต่วันเวลาที่ผมเป็นผู้กำหนดให้ จนกระทั่งถึงวันที่
ผมต้องไปรับพยาบาลวิมาตรวจดูแลสุขภาพของพ่อตาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเก่า มันมีเรื่องตืนเต้นที่จะต้องเล่าให้ฟัง
เริ่มตั้งแต่แรกที่ผมไปรับคุณวิจากศูนย์กันเลยทีเดียว ที่พบว่าวันนี้คุณวิไม่ได้สวมใส่ชุดพยาบาลแบบที่เธอเคยสวมใส่มา แต่มัน
กลับเป็นกระโปรงบานๆสั้นๆสีน้ำเงินเข้าชุดกันกับเสื้อคอปาดคว้านคอลึกสีฟ้า จนแลดูเธอสวยผุดผาดขึ้นแปลกตา เล่นเอาผม
เผลอมองจ้องอกอวบๆคู่นั้นที่ดันสูงขึ้นมาเป็นเนินอูมๆขาวผ่องสองก้อน
อีกทั้งยังแต่หน้าแต่งตาสดสวยกว่าที่วัน โดยเฉพาะคราวนี้ไม่ได้ใส่แว่นสายตา เธอคงเปลี่ยนมาใส่คอนแท็คเลนส์เป็นแน่ อย่าง
ที่บอกว่าเธอสวยเซ็กซี่ขึ้นจนผมเผลอตัวมองนานไปหน่อย
“คุณวิแต่งตัวใส่ชุดแบบนี้ ผมละกลัวว่าคุณลุงจะหัวใจวายไปเสียก่อนสิครับ…” ผมแกล้งร้องแซวขำๆ ทำเอาคุณวิหัวเราะขำตาม
“แล้วคุณทองดีล่ะคะ..หัวใจแข็งแรง จนแน่ใจแล้วหรือคะว่าจะไม่เป็นอะไร…”
[post]คุณวิสัพยอกหยอกกลับ พร้อมหัวเราขำเบาๆอย่างใส่จริต จนอกอวบใหญ่ของเธอกระเพื่อมไปๆมาๆ แล้วหันหน้ามาจ้องตาผมด้วยประกายตาที่ท้าทาย คงเพราะว่าเพิ่งเห็นว่าหลังจากผมมาอยู่กับลุงเสงี่ยมแล้วนั้น ได้เปลี่ยนเนื้อตัวเสื้อผ้า จนและดูเป็นผู้เป็นคน
ขึ้นบ้างมั้ง จึงได้ส่งสายตาแบบนี้มา ทั้งๆที่ตอนอยู่ในศูนย์ ผมไม่เคยเห็นคุณวิมองผมแบบนี้มาก่อนเลย
