ตำนานนักรัก ตอนที่ 46
ผมเหมือนนักมวยที่กำลังเมาหมัด โดนคู่ต่อสู้ชกซ้ายเหวี่ยงขวา จนซวนเซโงนเงน จะล้มมิล้มแหล่ แต่ที่ยังยืดหยัดต่อสู้อยู่ได้
เพราะใจล้วนๆ จนพี่เลี้ยงข้างเวทีทำท่าจะโยนผ้ายอมแพ้ แต่แล้วเสียงแตรรถดังสั้นๆที่หน้าประตูรั้ว ก็เหมือนเสียงระฆังที่ตีช่วย
ผมได้สติรีบปัดมือมะลิออกจากหว่างขา จนเธอต้องลุกขึ้นไปชะโงกมองผ่านหน้าประตู แล้วหันกลับมารายงาน
“รถปิคอัพ ของใครไม่ทราบค่ะ…”
แม้มะลิไม่ทราบ แต่ผมก็คาดเดาว่าจะเป็นรถของช่างวิชัยที่พ่อตาผมโทรไปตามตัวเป็นแน่ แต่เพื่อความแน่ใจ ผมจึงผุดลุกขึ้น
ยืน จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไปร้องถาม
“มาหาคุณลุงเสงี่ยมครับ…” หัวหน้าช่างที่นั่งอยู่ในรถ รีบเปิดประตูเดินเข้ามาร้องบอกโดยที่ยังไม่ทันถาม
“มาจากช่างวิชัยใช่มั๊ยครับ..” ผมร้องถามเพื่อความมั่นใจ ก่อนที่หันไปบอกมะลิให้เปิดประตูรั้ว เพื่อนำรถเข้ามาในบ้าน
“คุณลุงเสงี่ยมไม่อยู่
หรือครับ..” หัวหน้าช่างคนเดิมร้องถามอีกครั้ง
“อ้อ..อยู่ครับ แต่คุณลุงยังคงติดธุระอยู่..ช่างขนของลงมาก่อนได้เลยครับ…เอาไปวางบนสระน้ำได้เลย..”
แม้ผมยังไม่แน่ใจว่าลุงเสงี่ยมแกจะให้ช่างมาติดกล้องcctv ที่จุดไหน ก็เลยเดาๆว่าคงเป็นที่สระน้ำแน่ๆ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า
เอามาติดตอนนี้ทำไม จะได้ประโยชน์ตรงไหน
จากนั้นผมก็เดินกลับไปที่ห้องของพ่อตา ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้เคาะ ทันได้เห็นสาลีค่อยๆป่ายขาลงมาจากตัว
พ่อตาผมพอดี ร่องสาวเลอะเต็มไปด้วยเมือกลื่นขาวๆ ที่ไหลปุดๆออกมาจากรอบแยกที่อ้ากว้างขนาดที่ว่ายัดนิ้วเข้าไปได้ถึง
สามนิ้วสบายๆ
“ช่างมาแล้วครับพ่อ…” ผมเมินหน้าออกมาจากภาพที่เห็น แล้วรีบรายงานให้พ่อตาทราบอย่างรวดเร็ว
“เออดีแล้ว..บอกให้ช่างเขาติดกล้องที่เสาไฟฟ้าบนสระเลยนะ หันหน้ากล้องมาตรงสระน้ำ..แค่นี้แหละ”
พ่อตาผมร้องสั่งเสียงแหบๆ พร้อมหายใจผงาบๆด้วยความเหน็ดเหนือยจนซี่โครงบาน ส่วนสาลี พอป่ายขาลงมายืนที่พื้นได้
แล้ว ก็อ้าปากอมควยทำความสอาดให้พ่อตาผมอย่างรู้งาน ส่วนผมนั้นก็เดินออกมาร้องบอกช่างตามที่ได้ยินพ่อตาสั่ง แม้จะ
งุนงงยังไม่เข้าใจว่าพ่อตาผมจะทำอย่างไร ที่จะช่วยให้ผมหลุดพ้นข้อกล่าวหาของคุณเจนก็ตาม แต่ลึกๆในใจก็ยังเชื่อใจท่าน
อยู่ดี
ลูกน้องสองสามคนของช่างวิชัย ช่วยกันทำงานอย่างรวดเร็ว เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็แล้วเสร็จ จากนั้นผมก็จ่ายเงินให้ไปตาม
บิล แล้วช่างติดตั้งcctv ก็จากไป ผมจึงเดินกลับไปรายงาน ตอนนี้พ่อตาผมเปลี่ยนเครื่องแต่ตัวใหม่เรียบร้อยแล้ว พร้อมลุกขึ้น
นั่งเอนตัวอยู่บนเตียง โดนมีสาลีและมะลิยืนสำรวมตัวอยู่ข้างๆ
“เออมาพร้อมกันก็ดีแล้ว พ่อจะได้พูดทีเดียว…พวกแกจำไว้นะ ใครมาถามว่ากล้องนี้ติดนานแค่ไหนแล้ว ให้บอกตรงกันว่าติด
หลังจากที่คุณเจนเกิดเรื่องกับไอ้เจที่สระ จำไว้นะห้ามบอกว่าเพิ่งเอามาติดตั้ง…”
พ่อตาผมพูดอย่างเอาการเอางาน จนสองสาวต่างรับคำพร้อมๆกัน จากนั้นก็เดินแยกย้ายกันออกจากห้อง ผมจึงอยากทราบว่า
พ่อตาแกมีแผนการณ์ยังไงจึงทำเช่นนี้จึงร้องถาม
“เอาน่าใจเย็นๆ..เดี่ยวเย็นนี้ก็รู้กันเอง คอยแม่ดากลับมาก่อน..รู้ตอนนี้ไปก็ไม่ตื่นเต้นสิวะ..ฮ่าๆๆๆ..”
แทนที่พ่อตาผมจะรีบเฉลย ท่านกลับยังอุบเงียบไว้คนเดียว พูดเสร็จก็หัวเราะอย่างขำๆ จนผมไม่กล้าซักถามต่อ ได้แต่นั่งคอย
เวลาให้คุณดากลับบ้านมา จะได้รู้เสียทีว่าแผนการณ์ที่พ่อตาผมวางไว้จะช่วยเหลือผมได้แค่ไหน จึงเปลี่ยนเรื่องคุยกับแกเพื่อ
รอเวลาดีกว่านั่งเซ็งๆรอคุณดาจนถึงตอนเย็น
“สาลี่ทำให้พ่อหายอึดอัดแล้ว..ใช่มั๊ยครับ..” ผมถามยิ้มๆ จนพ่อตาผมหันกลับมายักคิ้วขาวโพลนให้ พร้อมทำหน้าฟิน
อย่างมีความสุข
“อืม..ใช่..สาลีนี่นับวันมันยิ่งเก่ง รุ้จักเอาอกเอาใจพ่อดีจริงๆ..ฮ่าๆๆๆ”พ่อตาผมตอบกลับยิ้มๆ แล้วหัวเราะเบาๆเมื่อพูดจบ ประกาย
ตาฟ่าฟางของท่านฉายแววสุขสมออกมาอย่างชัดเจน
“ผมเห็นพ่อมีความสุข ก็ดีใจแล้วครับ ว่าแต่ทำไมพ่อไม่ให้มะลิเธอเข้ามาปรนนิบัติบ้างละครับ ทั้งสาว ทั้งสวยกว่าสาลีอีก….”
ผมถามด้วยความสงสัย ระคนแปลกใจจริงๆ
“ฮ่าๆๆๆ.เอ็งอยากรู้ไปทำไมวะ…รึอยากเห็นหอยอูมๆของมะลิมัน…” โดนพ่อตาพูดดักจนผมต้องรีบปฏิเสธเสียงหลง พร้อม
หัวเราะอายๆ เมื่อท่านรู้ทัน
“เอาเหอะ..จะมาปฏิเสธทำไม..เราผู้ชายเหมือนกัน..พ่อรู้หรอกน่าว่าเอ็งอยากเห็นมะลิมันโดนพ่อเอา…จริงมั๊ยล่ะ..”
พ่อตาผมเล่นพูดดักหน้าดักหลังจนผมปฏิเสธไม่ออก ได้แต่หัวเราะแหะๆ อย่างยอมจำนน
“แล้วเอ็งล่ะ..อยากเอามะลิมันบ้างมั๊ย..”
จู่ๆพ่อตาผมกลับถามยิ้มๆกลับมา แต่เล่นเอาผมสะอึก ตอบไม่ทัน คิดไม่ทันจนครู่ใหญ่ จึงอ้อมแอ้มร้องถามพ่อตาผมว่าทำไม
ถามแบบนี้ ด้วยอยากรู้ก่อนจะตอบว่าแกแกล้งถามหรือถามจริงๆ
“เห้ย!..พ่อถามจริงๆสิวะ…เอ็งตอบมาตามตรงละกัน…” ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าของพ่อตาผม บ่งบอกว่าแกไม่ได้พูดเล่นเลย
และคนฉลาดๆอย่างแก ผมไม่มีทางตบตาแกได้แน่ถ้าพูดโกหก
“ถ้าตอบอย่างพูดชาย.ใช่ครับ มะลิก็น่าสนใจ ดูว่าทั้งเรียบร้อย พูดง่าย และสวยน่ารักพอควร แต่ถ้าตอบในฐานะลูกเขยของพ่อ
สามีคุณดา แม้ผมจะอยากมีอะไรกับมะลิแค่ไหน ผมก็คงไม่ทำครับ เพราะผมรักคุณดามากกว่าที่จะทำให้เธอเสียใจ” ผมตอบ
ออกไปอย่างตรงๆ ทำเอาพ่อตาผมยื่นมามาตบไหล่ผมฉาด พร้อมหัวเราะชอบใจในคำตอบผม
“เออ..ให้มันได้อย่างนี้สิวะ..ไม่เสียแรงที่เลือกเอ็งมาเป็นเขย..ฮ่าๆๆๆๆ…”
“แล้วพ่อถามผมแบบนี้ทำไมครับ…” ผมย้อนถามหลังจากที่ท่านหยุดหัวเราะแล้ว
“เอ้า..ถามก็ต้องมีความหมายสิวะ..ข้อแรก..พ่อจะได้สบายใจสามารถฝากผีฝากไข้ ฝากคนในบริวารให้เอ็งดูแล ยามพ่อจากไป
แล้ว…” คราวนี้เสียงพ่อตาผมไม่ได้ดูร่าเริงเหมือนเก่าเสียแล้ว เมื่อพูดถึงความตาย จนทำให้ผมรู้สึกใจหายได้เช่นกัน
“พ่อพูดอย่างกับว่า จะให้ผมรับช่วงต่อ ดูแลมะลิกับสาลีงั้นแหละ…” ผมถามด้วยความประหลาดใจ เมื่อรู้ถึงความหมายที่พ่อตา
ผมสื่อให้
“ก็เออสิวะ…ถ้าพ่อตายไปแล้ว..ใครจะมาดูแลไอ้มะลิกับสาลี่ นอกเสียจากมันไม่อยากอยู่บ้านเราก็ค่อยปล่อยมันไป แต่ถ้ามันยัง
อยู่ เอ็งนั่นแหละต้องรับช่วงดูแลจากพ่อ…” พ่อตาผมเล่นพูดเสียงจริงจัง จนผมแอบขำ มีอย่างที่ไหนจะหาเมียน้อยให้ลูกเขย
ผมไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน
“พ่อพูดเล่นน่า..ทำแบบนี้คุณดาจะได้เอาผมตาย..ฮ่าๆๆ ดูเหมือนเธอเคยมีเรื่องกับคุณทัดเทพเรื่องสองสาวใช้นี้มาก่อนไม่ใช่
หรือครับ…”
“เอ๊ย!…อย่าไปพูดถึงชื่อไอ้แมงกะจั้ว..พ่อไม่อยากได้ยิน..” พอผมพูดถึงนายทัดเทพสามีคนก่อนของคุณดาขึ้นมา พ่อตาผมก็
ทำท่าอารมณ์เสียไม่อยากได้ยิน
“พ่อครับ..ผมถามตามตรงได้มั๊ยครับ ผมรู้ว่าพ่อไม่ชอบนายแมงกะจั้วคนนั้น เพราะเขาไปยุ่งกับคนของพ่อ..แล้วทำไมครั้งนี้ พ่อ
พูดเหมือนกับยินดี ถ้าผมจะยุ่งเกี่ยวกับมะลิหรือสาลี่… ทำไมมันถึงต่างกันครับ”
“ปั๊ดโธ่… ก็เพราะไอ้แมงกะจั้วนั่น มันใช้กำลังหักหาญจะเอาคนของพ่อทำเมียน่ะสิวะ…ส่วนเอ็งต่างกัน จนมะลิมันอยากให้เอ็ง
เอ็งยังไม่กล้าทำ..ทั้งๆที่พ่ออนุญาติ…เห็นมั๊ยวะว่ามันต่างกันตรงไหน..ฮ่าๆๆๆ…” คราวนี้ผมเข้าใจอย่างชัดเจนเลยครับ ไอ้ที่
เคยสงสัย มันกระจ่างชัดจากคำอธิบายของพ่อตาผมในคราวนี้ทันที
“แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้หรอครับ..คุณดาคงไม่ยอมแน่ถ้าผมจะมีอะไรกับสาลีหรือมะลิ..แต่ผมรับปากครับพ่อว่าจะดูแลเธอทั้งสอง
คนตลอดไป ให้อยู่ดีมีสุขไม่เดือดร้อนใจ ตามที่พ่อบอก..แล้วถ้าพวกเธออยากไป ผมก็จะปล่อยให้ไปครับ..”
ผมก็พูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆ ไม่ได้แต่งเติมเสริมต่อให้มันดูน่าเชื่อถือ แต่พอพ่อตาผมได้ยินแกก็หัวเราะฮาๆ แล้วพูดออก
มาจนผมอึ้ง
“เอ็งยังรู้จักแม่ดาเมียเอ็งน้อยไป..แม่ดาน่ะไม่ใช่คนใจคอคับแคบ..ที่เขาพูดแบบนั้นแต่แรกน่ะก็เพราะกลัวว่าเอ็งจะไปทำแบบ
ผัวคนก่อน…แต่ถ้าสาลี่กับมะลิมันยินยอมพร้อมใจ แม่ดาเขาไม่ขัดเอ็งหรอกเชื่อพ่อเถอะ..ฮ่าๆๆๆๆ”
พ่อตาผมพูดทำเอาผมคิดมาก แล้วก็ไม่อยากคิด จึงหันเหเปลียนไปชวนแกคุยถึงเรื่องอื่นๆ จนเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ยังไม่
ทันเย็น คุณดาก็ขับรถกลับบ้านมาก่อน ตามด้วยรถสปอร์ตของคุณเจน ชั่วครู่ที่มาถึงบ้าน คุณดาก็เดินมาเคาะประตูห้อง แล้ว
เปิดเข้ามาทันที ผมมองเห็นสีหน้าที่ซีเลียสของเธอ ก็รุ้เลยว่าคุณดาคงเชื่อคำพูดของคุณเจนเป็นแน่
“ดาขออนุญาติค่ะคุณพ่อ..ขอตัวทองดีไปคุยแป๊บนึง…” คุณดาพูดเสียงเรียบๆบอก ผมก็ขยับเตรียมตัวลุกขึ้น
“มีธุระอะไรด่วนรึแม่ดา..ดูหน้าตาตึงเครียดจัง..รึว่าทองดีมันไปทำอะไรผิดมาอีกล่ะ…” พ่อตาผมร้องถาม ทำหน้าเหมือนไม่รู้
เรื่องราว
“เอ้อ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณพ่อ..ดาขอเวลาแป๊บเดียว…”
คุณดารีบร้องตอบ คงกลัวว่าถ้าพ่อตาผมรู้เรื่องนี้แล้วจะเสียใจ ที่อุส่าห์เชียร์ผมเสียเต็มที่ เป็นแน่ จึงพยายามปิดไม่ให้ท่านรู้
“อ่ะ..ได้ยังไงล่ะ..ไอ้ทองดีมันเป็นคนที่พ่อหามาให้แม่ดานะ..ถ้ามีเรื่องอะไรพ่อต้องรู้..มาเอ็งมาพยุงพ่อลุกหน่อย…”
พ่อตาผมไม่ฟังเสียงของคุณดา รีบบอกให้ผมเข้ามาพยุงท่านลุกจากเตียง แล้วพากันเดินตามๆกันออกมาจากห้อง ได้เห็นคุณ
เจนกับคุณอรมานั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกเรียบร้อยแล้ว พวกเราสามคนเลยค่อยๆทรุดลงนั่ง
“ถ้าคุณพ่ออยากทราบก็ลองดูคลิปนี่แล้วกัน…เจนเอาโทรศัพท์มาเปิดให้คุณตาดูสิ…”
คุณดาหันไปสั่งลูกสาว เธอก็รีบหยิบโทรศัพท์มากดเปิดคลิปที่ถายไว้ ยื่นมาให้พ่อตาผมดูทันที พร้อมลอบทำหน้าแสยะยิ้ม
เหยียดปากแบะมาให้ผม ที่นังมองอยู่เช่นกัน
“อุ๊บ๊ะ!..เอ็งทำแบบนี้ได้ยังไงวะไอ้ทองดี..เสียแรงที่ชั้นเอ็นดูแก..ริยำแล้วมึง ไปปล้ำหนูอรได้ยังไง…”
พ่อตาผมดูคลิปจบ ก็ตบเข่าฉาด แสร้งร้องด่าผมออกมาด้วยความโมโห จนแม้แต่ผมเองยังตกใจ ส่วนคุณเจนกับคุณอรทำหน้า
ยิ้มเยาะ ชอบใจ ที่เห็นคุณตาด่าผม ด้านคุณดาก็นั่งนิ่งเงียบ
“ผมไม่ได้ปล้ำคุณอรนะครับพ่อ..ผมเข้าไปช่วยเธอ..ก็เธอร้องบอกว่าถูกงูกัด….ผมเลยเข้าไปช่วย..” ผมแก้ตัวเสียงอึกอัก สีหน้า
ตกใจ เมื่อไม่เห็นว่าจะมีใครสักคนเชื่อคำพูดของผม
“ไม่จริงค่ะคุณตา..เจนได้ยินเสียงอรร้องให้ช่วย ว่ากำลังถูกนายทองดีปล้ำ ก็เลยออกไปช่วย แล้วถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐาน..พอ
เค้าเห็นเจนถ่ายคลิปไว้ ก็จะมาปล้ำเจนอีกคนด้วยซ้ำ.. ”
คุณเจนได้โอกาส จึงใส่ไฟเสียยับ จนไม่สนใจว่าตอนนี้คุณดานั่งหน้าเสียขนาดไหน พร้อมทำท่าผอืดผะอม จนสาลีต้องรีบเข้า
มาถาม
“คุณดาเป็นอะไรหรือเปล่าคะ…”
“ป่ะ..เปล่าหรอกจ๊ะ..ดาแค่คลื่นไส้ เดี๋ยวก็หายแล้ว…”
[post]คำตอบของคุณดา ทำให้พ่อตาผมหันมาเลิกคิ้วมองด้วยความสงสัย ส่วนผมก็มัวแต่บอกปฏิเสธยืนยันว่าที่ผมพูดเป็นความจริง
ไปตามบทบาท จนกระทั่งพ่อตาผมพูดตัดบทขึ้นมาด้วยเสียงที่แข็งกร้าว
“เอาละๆๆไม่ต้องเถียงกัน ต่างคนต่างก็ยืนยันว่าตนเองไม่ได้ทำผิด..แต่เดี๋ยวก็รู้ว่าใครพูดจริงพูดเท็จ..ทั้งหมดลุกตามตามาที่
สระน้ำ..ตาจะเอาความจริงให้ดู จะได้เลิกเถียงกันสักที…”
พ่อตาผมพูดจบ ผมก็ขยับเข้าไปพยุงท่านลุกขึ้นยืน แล้วทั้งคุณดารวมทั้งสาลี่และมะลิก็เดินตามคู่กรณีของผมออกมาที่สระน้ำ
“พวกแกเห็นไอ้โน้นมั๊ย…” พ่อตาผมชี้มือไปที่กล้องcctv ที่เพิ่งติดตั้งเสร้จ ได้สักสองสามชั่วโมงที่ผ่านมา
“เดี่ยวตาเอาเทปมาเปิดดู ก็จะรู้เองว่าใครพูดโกหกกันแน่…” พ่อตาผมพูดช้าๆ พร้อมกวาดตามองหน้าผม และเลยไปถึงคุณเจน
กับคุณอร ที่เริ่มทำหน้ากระสับกระส่าย
“เอ๊ะ..คุณพ่อเอากล้องมาติดตรงสระน้ำเมื่อไหร่คะ..” คุณดาร้องถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ก็ตั้งแต่ไอ้เจนถูกเพื่อนมันลวนลามไงล่ะ รุ่งขึ้นพ่อก็ให้ช่างวิชัยมาติดเพิ่ม…มะ..แม่ดาไปดูเทปกับพ่อ ดูรึว่าใครโกหก..ถ้าไอ้
ทองดีมันไม่รักดี..พ่อจะไล่มันออกจากบ้านทันทีเลย..เลี้ยงไว้ไม่ได้…”
พ่อตาผมพูดงึมงำ ทำท่าโกรธเคืองเสียใจ จนน่าจะได้รับรางวัลตุ๊กตาทอง ส่วนผมเริ่มสังเกตุว่าทั้งคุณเจนและคุณอรทำยึกยัก
สะกิดแขนกันไปมา ใบหน้าทั้งสองสาวเริ่มเปลี่ยนสี จนซีดขาวเหมือนกระดาษ
