แฝดอันตราย ตอนที่58
เข็มวินาทีกระดิกเดินไปอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งถึงเวลา24.00น. ผู้การอภิสิทธิ์ก็ลุกขึ้นจากหัวโต๊ะที่ประชุมวางแผนกัน บรรดา
ผู้ใต้บังคับัญชาต่างลุกขึ้นตามอย่างพร้อมเพรียง
“เอาละครับได้เวลาแล้ว..ผมขออวยพรให้ทุกท่านปลอดภัย และงานของเราสำเร็จเรียบร้อย”
หลังพูดจบผู้การอภิสิทธิ์ก็เดินนำหน้าไปขึ้นรถฮัมเมอร์หุ้มเกราะ จากนั้นบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาต่างทยอยกันไปยังรถที่จัด
เตรียมไว้สำหรับงาน
ปราบนายพลเดชนี้โดยเฉพาะ รถของผู้การอภิสิทธฺค่อยๆเคลื่อนนำขบวนออกจาเซฟเฮ้าส์ กองบัญชาการ
ของกรมสอบสวนคดีพิเศษ จะเห็นได้ว่าในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ร่วมไปจัดการงานนี้ หาได้มีตำรวจกองปราบหรือตำรวจ
จากสถานี้ตำรจท้องที่แม้แต่คนเดียว เนื่องจากผู้การอภิสิทธิ์เกรงว่า แผนจะรั่วไหล เพราะนายพลเดชนั้นหาใช่คนธรรมดา มี
ตำแหน่งหน้าที่และอิทธิพลในกรมตำรวจอย่างมากมาย
หลังจากที่รถผู้การอภิสิทธิ์เคลื่อนตัวออกไป ได้มีรถแยกกันไปสามทางขบวนแรกตามผู้การไปยังท่าเรือแหลมฉบัง จำนวน
มากกว่าสิบคันรถ ขบวนที่สองมุ่งตรงไปบ่อนกาสิโนย่านทองหล่อ ส่วนรถคันสุดท้ายมุ่งหน้าไปตามถนนสายเอเซีย เพื่อไป
ช่วยเหลือคุณหมิวกับชัดชายที่ถูกคุมขังไว้ โดยที่ไม่รู้ข่าวเลยแม้สักนิดว่าทั้งสองคนได้หนีออกจากที่คุมขังตึกร้างแล้ว และ
กำลังอยู่ในช่วงอันตรายอาจถึงแก่ชีวิตได้ตลอดเวลา
ขบวนรถชุดที่มุ่งหน้าไปบ่อนกาสิโนย่านทองหล่อนั้นถึงจุดหมายปลายทางก่อนเป็นอันดับแรก เริ่มทยอยตัวโอบล้อมพื้นที่
เอาไว้ แต่ยังไม่บุกเข้าทลายรังโจร เพราะจำเป็นต้องรอเวลาของขบวนท่านผู้การก่อนจะได้ลงมือพร้อมๆกัน ส่วนรถที่จะไป
ช่วยเหลือคุณหมิวกับชัดชายนั้น ในแผนการที่วางเอาไว้นั้นให้ลงมือได้ทันที่ที่ไปถึง
………………………………..
“คุณหมิวหยุดครับ อย่ามาทางนั้น..เปรี้ยง!” สิ้นเสียงพูดของชัดชาย ไอ้เด่นก็ยิงสวนเดาสุ่มมาทางทิศที่เป็นต้นเสียง ให้
บังเอิญเสียเหลือเกินที่กระสุนยิงมั่วๆลูกนั้น เจาะโดนร่างชัดชายเต็มๆจนเขาล้มกลิ้งลงกับพื้น เจ็บแปล๊บจนแทบสิ้นสติ
ก่อนจะค่อยๆชาวุบๆวาบๆ ตรงบาดแผลที่ถูกคมกระสุนเจาะ ชัดชายเอื้อมมือไปจับบาดแผลตรงหน้าท้องจากคมกระสุนกด
ไว้แน่น กรามสองข้างขบกันจนเสียงดังกรอด ก่อนจะค่อยๆคืบคลานออกจากจุดนั้นไปทางขวาอย่างแผ่วเบา พยายามไม่
ทำให้ต้นมันสำปะหลังเคลื่อนไหว เพราะมั่นใจว่าไอ้โจรคนที่ยิงเขานั้นมันต้องติดตามาดูผลงานของมันเป็นแน่
ทางด้านคุณหมิวนั้นหลังจากที่เธอได้ยินเสียงตะโกนบอกของชัดชายไม่ให้มาทางนั้น เธอก็หยุดนิ่งไว้ แต่ทันที่ที่เธอได้ยิน
เสียงปืนดังขึ้นพร้อมๆกับสิ้นเสียงร้องบอกของชัดชาย เธอก็ตกใจแทบสิ้นสติ เพราะรู้ว่าคนร้ายคงยิงปืนไปที่ตัวของเขา
ตามต้นเสียงที่ได้ยิน คุณหมิวยกมือไหว้ดินฟ้าภาวนาในใจของให้พระคุ้มครองเขา เพราะไม่แน่ใจว่ากระสุนนัดนั้นยิงถูก
ชัดชายหรือไม่ เนื่องจากเอไม่ได้ยินทั้งเสียงร้อง และไม่ได้เห็นการเคลื่อนไหวอีกเลย คุณหมิวทำได้เพียงหยุดยั้งตัวหมอบ
นิ่งอยู่กับพื้นดินที่ตรงนั้น
ส่วนไอ้เด่นหลังจากที่ลั่นกระสุนไปตามทิศทางของเสียงที่ได้ยินมานั้น มันก็พุ่งตัวหลบตามสัญชาติญาณด้วยกลัวว่าจะถูกยิง
สวนกลับมา แต่ปรากฎว่าหาได้มีไม่ มันจึงค่อนข้างมั่นใจว่าลูกกระสุนที่มันยิงมั่วๆไปนั้นจะต้องถูกเป้าหมายอย่างแน่นอน แม้
ไม่ได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก้ตาม มันจึงค่อยๆเคลื่อนตัวอ้อมตีวงไปทางด้านหลังของเป้าหมาย หวังจะตามไปดู
ผลงาน ถ้าชัดชายยังไม่ตายมันจะได้เข้าไปยิงซ้ำ
ส่วนชัดชายหลังจากที่เคลื่อนตัวออกจากจุดแรกที่โดนยิงไปแล้ว ก้ค่อยๆลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง มองไปตามยอดต้นมัน ก็
เห็นจริงตามที่ตนคาดการไว้ว่าไอ้โจรมันต้องเข้ามาหาตัวเขาที่จุดนั้น แต่มันก็ฉลาดเหมือนกันแทนที่มันจะเคลื่อนตัวตัดตรง
เข้ามา มันกลับเคลื่อนตัวโอบไปด้านหลังเป้าหมาย กะสังหารยิงเขาซ้ำอีกครั้งทางเบื้องหลัง ชัดชายจึงกัดฟันยกมือเล็งปืน
ค้างรอไว้ กะระยะที่มันเข้ามาใกล้พอหวังผลการยิงได้เมื่อไหร่ จึงค่อยลั่นไกปืน
เปรี้ยง! เสียงปืนดังกึกก้องท่ามกลางความมืดสนิทและความเงียบสงัดอีกครั้ง ติดตามมาด้วยเสียงร้องโอ๊ย อย่างเจ็บปวด
จากนั้นไร่มันก็ลู่ไหวไปเป้นทางเมื่อไอ้เด่นโดนยิงเต็มๆเข้าที่หัวไหล่ข้างซ้าย แต่กระสุนยังไม่โดนอวัยวะภายในที่สำคัญ
ของมัน มันจึงเพียงถลาล้มแล้วรีบพุ่งตัววิ่งหนีไปทางท้ายไร่มัน ซึ่งติดกับลำน้ำสายใหญ่ พร้อมกราดยิงมั่วซั่วออกมาติดต่อ
กันเป็นชุดห้าหกนัดตามแสงไฟที่เห็นจากปลายกระบอกปืน จนชัดชายต้องหมอบราบลงกับพื้น รอจนเสียงปืนเงียบลงก็ลุก
ขึ้นยืนมอง เห็นยอดมันไหวลู่ไปเป้นทางยาวไปอีกด้านหนึ่งที่ไม่ใช่เส้นทางที่ตรงไปกระท่อมร้าง และไม่ใช่เส้นทางที่จะกลับ
ไปยังตึกร้างที่คุมขัง
ในขณะเดียวกันที่รถฮัมเมอร์คันที่เดินทางมาช่วยเหลือคุณหมิวกับชัดชายก็มาถึงที่ตึกร้างเช่นกัน กองกำลังจำนวนสามนาย
ต่างพุ่งตัวเข้าไปในตึก หลังจากที่ตรวจดูสถานที่อยุ่ชั่วครู่ พอเห้นว่าไม่มีผู้คนอยู่ที่จุดนั้นแล้ว มีเพียงรถกระบะสีดำสี่ประตุ
คันเดียวที่จอดอยู่ และบนท้ายกระบะนั้นมีศพของผู้ร้ายนอนเสียชีวิตอยุ่เพียงศพเดียว แล้วพลันก็ได้ยินเสียงยิงต่อสู้กันมา
อีกทางด้านหนึ่งของตัวตึกร้าง จุดนั้นมีเพียงแสงไฟวับๆแวมๆ พอมองให้เห็นรางๆ กองกำลังทั้งหมด7นายจึงล่วงรู้ได้โดย
สัญชาติญาณที่ได้รับการฝึกปรือมาว่า เป้าหมายที่ตนเองมาช่วยนั้นคงหนีรอดออกไปได้ก่อนหน้านี้แล้ว และคงกำลังยิงต่อสู้
กันกลางไร่มันที่สูงท่วมหัวอย่างแน่นอน จึงได้พากันกระโดดขึ้นรถฮัมเมอร์ขับตะลุยฝ่าไร่มันสำปะหลังไปยังจุดเป้าหมายทันที
หลังจากชัดชายมองเห็นยอดมันไหวลู่ไปตามทางที่ไอ้เด่นวิ่งหนีไปนั้น เขาก้เคลื่อนตัวพุ่งตามหลังไปทันที แม้จะเจ้บปวดจน
แทบสิ้นสติจากบาดแผลที่ถูกยิง แต่ชัดชายก็จำเป็นต้องตามกัดอย่างไม่ยอมปล่อยในเมื่อไอ้ดจรร้ายมันยังไม่ตาย ชีวิตของ
เขากับคุณหมิวก้ยังไม่ปลอดภัย แม้จะต้องเสี่ยงชีวิต เขาก้จำเป็นต้องแลก เพื่อความปลอดภัย ของคุณหมิว สาวคนที่ชัดชาย
หลงรัก เพราะมันคือรักแรกในชีวิตเสเพลที่ผ่านผุ้หญิงมาอย่างโชกโชน แต่ไม่มีแม้สักคนเดียวที่ชัดชายรู้สึกทั้งรักทั้งห่วงเฉก
เช่นคุณหมิวคนนั้น ทางด้านคุณหมิวนั้นเมื่อไม่ได้ยินเสียงปืนยิงตอบโต้กันสักครู่เธอก็ค่อยลุกขึ้นยืนมองไปตามยอดมันเห้น
มันไหวลู่ไปตามทางเสมือนมีคนสองคนกำลังวิ่งไล่ตามกันอยุ่ เธอมั่นใจว่าคงเป็นชัดชายที่วิ่งไล่ตามไอ้โจรร้าย พลันก็มีแสง
ไฟจากรถฮัมเมอร์สาดส่องวิ่งตรงเข้ามาทางทิศที่ตั้งของกระท่อมร้าง คุณหมิวไม่แน่ใจว่าคนที่ขับรถตะลุยเข้ามานั้นจะเป็น
เจ้าหน้าที่มาช่วยเหลือ หรือจะเป็นกลุ่มโจรที่ยกกำลังมาสมทบกันแน่ เธอจึงตัดสินใจวิ่งตามไปทางที่เห็นชัดชายวิ่งไป
ด้านหน้า
ชัดชายก็เช่นกันที่เห็นแสงไฟจากรถที่สาดส่องวิ่งบุกตะลุยฝ่าไร่มันเข้ามา เขาก็ไม่แน่ใจว่าคนที่มานั้นเป็นกองกำลังช่วยเหลือ
ข้างใดกันแน่ ถ้าเป็นเจ้าหน้าที่มาช่วยเหลือตนเองกับคุณหมิว ชีวิตของเขาและสาวคนรักคงปลอดภัยเสียที แต่ถ้าเป้นฝ่าย
ตรงข้าม คราวนี้คงแย่กันไปใหญ่ที่จะต้องเปิดศึกถึงสองด้านพร้อมๆกัน เขาคงลำบากแน่ เพราะเพียงแค่คนเดียวเขายังไม่
แน่ใจเลยว่าจะปกป้องคุณหมิวให้ปลอดภัยได้แค่ไหน จึงตัดสินใจอย่างรวดเร็วที่จำต้องเผด็จศึกด้านที่พอสู้ไหวไปเสียก่อน
จึงเร่งสาวเท้าวิ่งไล่ไอ้เด่นไปอย่างกระชั้นชิด จนทะลุผ่านไร่มันออกไปถึงริมตลิ่งสายน้ำกว้างใหญ่ ทันได้เห็นหลังของไอ้คน
ร้ายวิ่งลงไปที่ชายน้ำ
ชัดชายวิ่งตามไปทันทีจนห่างกันไม่ถึง30เมตร จึงลั่นกระสุนนัดแรกออกไปเปรี๊ยง! แต่พลาดเป้าหมาย ไอ้เด่นจึงหันกลับมา
ยืนปักหลักนิ่ง ค่อยยกปืนในท่าประทับยิงอย่างบรรจง ในขณะที่คุณหมิวก้วิ่งพ้นไร่มันออกมาในที่โล่ง มองเห็นชัดชายกับไอ้
คนร้ายต่างยืนประจันหน้าห่างกันพอควร จากนั้นทั้งสองก้ต่างลั่นไกกระสุนออกไปแทบจะพร้อมๆกัน เสียงดังเปรี้ยง! เปรี้ยง!
“กรี๊ดดดดดดด…” เสียงกรีดร้องของคุณหมิวดังลั่นก้องทุ่งก้องชายน้ำ เมื่อเธอเห็นชัดเจนว่าพอต่างคนต่างลั่นกระสุนสังหาร
ออกไปแทบจะพร้อมเพรียงกันนั้น ร่างสุงโปร่งของชัดชายก็โดนยิง เข้าเต็มๆ จนโซเซ แล้วผลัดตกไปจากริมตลิ่ง เสียงตก
น้ำดังตุมใหญ่ ส่วนไอ้โจรอีกคนก็โดนยิงเช่นกัน แต่มันกองฟุบอยุ่กับที่ คุณหมิวรีบวิ่งถลาไปหาชัดชาย ทันที่ที่กองกำลังของ
ท่านผู้การก็มาถึง หน่วยจุ่โจมต่างวิ่งกรูแยกกันไปสองจุด จุดแรกคือวิ่งตามคุณหมิว แต่อีกลุ่มวิ่งเข้าไปหาไอ้เด่นที่นอนฟุบ
อยู่กับพื้น หลังจากเคลียร์พื้นที่ดูแล้ว จึงรู้ว่าไอ้คนร้ายโดนยิงเข้าหัวใจตายคาที่ ส่วนหน่วยจุ่โจมที่วิ่งตามคุณหมิวลงไปนั้น
ได้ยึดจับตัวเธอไว้ทันก่อนที่คุณหมิวจะถลาร่างหล่นลงไปจากตลิ่งที่สุงเกือบห้าเมตรกว่าจะถึงสายน้ำ
“ช่วยคุณชัดด้วยค่ะ…”
คุณหมิวจำได้ว่าเพียงคำสุดท้ายที่เธอร้องบอกเจ้าหน้าที่ เธอก็เป็นลมล้มสิ้นสติฟื้นกลับมาอีกทีรอบห้องเธอก็สว่างไสว ร่าง
อ่อนเปรี้ยของเธอนอนอยู่บนเตียงสีขาวสะอาดสอ้าน ที่แขนมีสายน้ำเกลือห้อยติดอยู่
“คุณชัด….”
เป็นประโยคแรกที่เธอเรียกหาหลังจากลืมตาคืนสติ ฉัตรชัยและพ่อแม่ของคุณหมิวต่างกรูกันวิ่งเข้ามายืนรอบๆเตียง
“คุณชัด…ไม่เป็นอะไรใช่มั๊ยคะ…”
คุณหมิวยื่นมือไปจับมือของฉัตรชัยมากุมไว้แน่น เนื่องด้วยสายตาเธอยังปรับสภาพจำแนกไม่ออก คิดเพียงว่าบุคคลที่มายืน
ข้างเตียงของเธอนั้นเป็นชัดชาย แต่เมื่อฉัตรชัยยื่นมือมาลูบศรีษะของเธอเบาๆอย่างปรอบประโลม คุณหมิวก็ล่วงรู้จากการ
สัมผัสว่า เขาผุ้นั้นหาใช่ชัดชาย แต่เป็นฝาแฝดอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นคู่หมั้นและสามีของเธอเท่านั้น น้ำตาของคุณหมิวก็ไหล่ปรี่
ทะลักออกมาอาบสองแก้มพร้อมเสียงสะอื้นไห้ แม้จะยังไม่ล่วงรุ้ว่าชัดชายเป็นอันตรายแค่ไหน แต่เธอกลับมีรางสังหรณ์อย่าง
ประหลาดว่า ต่อนี้เป็นต้นไปเธอคงไม่มีโอกาศได้เห็นได้สัมผัสตัวเขาอีกแล้วเป็นแน่
