จอมแพทย์นิรนาม ภาค 2 ตอนที่ 17
“ท่านเคราแดงมารชมพูหมายเลข 2 เป็นยังไงบ้าง”
จอมมารเคราแดง : เรียนท่านมหาขันที มารชมพูตนนี้กระบวนการเป็นไปด้วยความเรียบร้อยทั้งวิทยายุทธข้า
ผู้น้อย
ได้ปลูกฝังวิชาลับของสำนักบู๊ตึ้งเรียบร้อยแล้วเพียงแต่ด้านจิตใจดูเหมือนนางจะมีบางสิ่งบางอย่างนางยังไม่ลืมซึ่ง
ข้าผู้น้อยได้เพิ่มตัวยาเข้าไปแล้วคาดว่าอีกไม่เกิน 2 ราตรีข้าผู้น้อยคิดว่าคงเรียบร้อย
มหาขันที : หวังว่าท่านคงไม่ทำให้เราผิด
หวังนะ
จอมมารเคราแดง : ขอรับนายท่าน
มหาขันที : แล้วมีโอกาสที่ความทรงจำมันจะกลับคืนมาได้ไหม
จอมมารเคราแดง : ถ้าไม่มีใครไปถอนแท่งหยกที่เสียบไว้ภายในร่างของมารชมพูแล้วพวกนางจะเป็นทาสของท่านไปจนตาย
มหาขันที : เราประทับใจท่านจริงๆนะท่านเคราแดง วิทยาการเหล่านี้ชาวตะวันตกของพวกท่านนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ
จอมมารเคราแดง : เป็นพระคุณที่ท่านชื่นชมแต่ก็เพราะท่านมหาขันทีสนับสนุนข้าผู้น้อยจึงได้มีวันนี้
มหาขันที : เอาให้ถึงวันที่สำเร็จก่อนเถอะเราจะตอบแทนท่านให้ถึงใจเลยทีเดียว ตอนนี้ท่านไปทำธุระของท่านต่อเถอะ
จอมมารเคราแดง : ข้าผู้น้อยขอลา
เมื่อจอมมารเคราแดงเดินกลับเข้าไป มหาขันทีก็เรียกด้วยเสียงแผ่วเบาแต่กังวานไปทั่วบ่งบอกถึงพลังวัตรที่ลึกล้ำ
“มารชมพูหมายเลข 1 มาหาข้า” ไม่ทันสิ้นเสียงสาวชุดดำใส่เสื้อผ้าเหมือนชุดนินจาที่เหลือเพียงดวงตาเหม่อลอยปรากฏกลายขึ้น
“มารชมพูหมายเลข 1 จงฟังเรา จงแก้ผ้าของเจ้าให้หมดสิ้น “ สิ้นเสียงเหมือนประกาศิต สาวน้อยในร่างนินจา
ค่อยๆถอดเสื้อผ้าชุดนินจาออกอย่างช้าๆ จนเห็นเอี๊ยมสีชมพู จากนั้นจึงค่อยแกะเชือกที่ผูกเอี๊ยมที่อยุ่ด้านข้างเผยผิว
ขาวทรวดทรงที่เต็มสาวเต้าชูช่อยอดพธูตั้งชี้หน้ามหาขันทีอย่างท้าทายเอวคอดสะโพกผายแพรไหมดกเต็มผืนเต่า
ตัวใหญ่ที่อูมจนมือปิดไม่มิดน่องขาเรียงชิดอวบอูมดูไกลดั่งเทพธิดามาจุติถ้าไม่นับรอยเหมือนถูกดาบฟันจากเต้า
ซ้ายมาถึงท้องน้อยด้านขวานับว่านางสมบูรณ์พร้อมจริงๆ จากนั้นนางก็ปลดผ้าคลุมหน้าออกเผยให้เห็นใบหน้า
สวยใสผมยาวนุ่มสลวยหน้าไปทางสาวชาวญี่ปุ่นใช่แล้วนางเอง ซากุระ…….”ดี ดีมาก จงปลดกางเกงของเรา
ออกมาด้วย” ซากุระเดินก้าวเข้ามาคุกเข่าต่อหน้าชายชรามหาขันทีค่อยๆปลดกางเกงแพรออกมามีสิ่งหนึ่งเด้ง
ออกมาจากกางเกงแทบชนหน้าของนาง เฮ้งเจียช่วย !!? มหาขันทีที่ใครต่อใครเชื่อว่าทวนสวรรค์ถูกตัดไปแล้ว
กลับยังมีอยู่แถมยังอยู่สภาพสมบูรณ์ ใหญ่และยาว เส้นเอนมันปูดโปนพยักหน้าหงึกหงักนี่เป็นความลับอย่างหนึ่ง
ของมหาขันทีที่ยังเป็นปริศนาต่อไป…สิ่งนั้นท้าทายซากุระที่หลังจากแก้ผ้าแล้วก็มองเจ้าสิ่งนั้นไม่วางตาและ
เหมือนรอคำสั่งต่อไป “มารชมพู ถึงแม้รูของเจ้าจะใช้ไม่ได้แต่ปากของเจ้าใช้ได้แน่นอน จงจัดการมันทำให้มันมี
ความสุขห้ามทำร้ายมันเข้าใจหรือไม่” ซากุระที่ตาดูเลื่อนลอยพยักหน้าอย่างช้าๆอย่างรู้งานว่าสิ่งที่ตัวเองต้องทำ
นั้นทำอะไรบ้าง มือน้อยๆของนางค่อยๆสาวไปที่แท่งเสามหึมานั้นแบบกำไม่มิดอย่างช้าๆพร้อมแลบลิ้นเลียไปที่
รอบขอบของหัวหยักแล้วไล่เลียไปรอบๆจนถึงโคนมือนึงก็สาวเจ้าแท่งเสานั้น มืออีกข้างก็จับลูกโป่งสวรรค์อย่าง
เบาๆ นางเลียจนรอบก็ไปเลียที่ลูกโป่งสวรรค์นั้นบ้างและมุดศีรษะเข้าไปในหว่างขาของชรามหาขันทีโดยลิ้นยัง
ทำหน้าที่ของมันโดยไม่ให้ขาดตอนนางเลียแม้กระทั่งรูทวารของขันทีเฒ่าสร้างเสียงร้องซี๊ดครางออกมาจากชาย
ชราในขณะมือนึงก็คอยสาวเจ้าแท่งเสาอย่างสม่ำเสมอจากนั้นนางก็เลียวนกลับมาที่แท่งอีกครั้งจนน้ำลายเปียกเยิ้ม
แท่งเสาเต็มไปหมด จากนั้นนางก็ค่อยเลียที่ปลายเสาอย่างช้าพร้อมปากก็เข้าดูด อย่างหื่นกระหายจนเสียงดังจ๊วบ ๆ
มหาขันทีเสียวจนต้องแอ่นตัวตามแรงดูดมหาขันทีเฒ่าจับหัวของซากุระดันเบาเสาแท่งนั้นก็เข้าปากของนางแม้
นางจะอ้าปากจนสุดเสาแท่งนั้นมันยังเข้าไปไม่ถึงครึ่งมหาขันทีเฒ่าจับหัวของนางสาวเข้าสาวออกอย่างช้าๆแล้ว
ค่อยเร่งความเร็วเสียงซากุระที่ดังจากในลำคอ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะตานางเหลือกขาวเพราะหายใจไม่ทันแต่ชาย
ชราเฒ่าหาสนใจไม่ยังดำเนินการซอยในปากนางจนกระทั่ง อาห์…………….น้ำของมหาขันทีเฒ่าพุ่งฉีดเข้าไปใน
ลำคอนั้นแหละขันทีเฒ่าจึงชักออกมาน้ำขุ่นคลักยังมีเหลือพอฉีดหน้าของนาง ท่ามกลางเสียงไอแค๊กๆสำรักของ
สาวน้อยซากุระที่ตอนนี้ทั้งน้ำหูน้ำตาไหลมาปนคราบขาวๆเต็มหน้า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า สะใจจริงๆ”
………………………………………………………………………………………….
กล่าวฝ่ายถึงคริสตัล ที่ตอนนี้นอนแผ่หลาหอบหายใจในถ้ำแห่งหนึ่งโดยมีบ๊อบบี๊หมาตัวเท่าลูกม้ายืนจังก้าหอบเฝ้า
หน้าถ้ำเหมือนเป็นองค์รักษ์ที่พิทักษ์นายย้อนคิดถึงตอนที่ฝูงสิงโตจะบุกได้หน่อยเดียวเสียงบ๊อบบี้คำรามในลำคอ
บ่งบอกถึงภัยอันตรายนางลุกขึ้นมามองเห็นประกายตาของสัตว์ร้ายกลิ่นสาบสางโชยมาทำให้รู้ว่านี่ไม่ใช่สัตว์เล็กๆ
มันคือสัตว์ที่ล่าเหยื่อและที่สำคัญสัตว์เหล่านั้นต่างมองนางคือ เหยื่อ.. บ๊อบบี้ลุกขึ้นยืนจังก้าเหมือนจะปกป้องนาย
ด้วยชีวิตคริสก็คิดเช่นนั้นว่าบ๊อบบี้ต้องปกป้องนางได้ถ้าไม่ใช่ฝูงสิงโต !! นางรู้ว่าต่อให้บ๊อบบี้จัดการสิงโตได้แต่
ไม่ใช่ทั้งฝูง ไวเท่าความคิดนางเกาะคอบ๊อบบี้แน่นปากร้องตะโกน “โก โก โก ไปบ๊อบบี้หนีเร็ว” ตอนนี้นางไม่
มีเวลามาสนใจผู้อื่นอีกแล้วสิ่งที่ตัวเองควรจะปกป้องก่อนก็คือตัวเองหลังจากนั้นค่อยว่ากันใหม่ บ๊อบบี้เป็นหมาที่
ถูกฝึกมาอย่างดีพอฟังเสียงคำสั่งแม้ตัวเองอยากจะสู้เพียงใดก็รู้โดยสัญชาติญาณว่าต้องทำสิ่งใดก่อน มันรีบเผ่น
กระโจนหนีออกไปทันที แต่ฝูงสิงโตเมื่อเห็นเหยื่ออันโอชะหนีมีหรือที่จะไม่ไล่ตามฝูงสิงโตสามสี่ตัววิ่งไล่ตามจน
สุดฝีเท้า บ๊อบบี้ถ้าวิ่งโดยลำพังของมันเองสิงโตแค่นี้อย่าหวังว่าจะไล่มันทันแต่สิ่งที่มันแบกเอาไว้คือนายสาวที่มัน
จงรักภักดีที่สุดซึ่งตอนนี้นางกอดคอมันแน่นเสียงลมหายใจบ่งบอกถึงความกลัวขีดสุดมันต้องรอดและนายสาวก็
ต้องรอดมันคิดของมันอย่างนั้น จึงวิ่งสุดฝีเท้า มีสิงโตตัวหนึ่งเข้าใกล้มาทุกทีแล้วมันไวเท่าความคิดสองขาหลังย่อ
ลงใช้ปลายเล็บจิกดินดีดเข้าไปอย่างแรงได้ผลผงดินเข้าตาสิงโตร้ายอย่างจังจนมันต้องกลิ้งลงไปคลุกฝุ่นแล้วไป
ขวางสิงโตตัวอื่นจนต้องหลบกันจากนั้นบ๊อบบี้ก็เผ่นพรวดหนีอย่างเต็มฝีเท้าสุดท้ายมันหนีไปจนถึงช่องเขาขาด
มันไม่มีลังเลหรือชะลอฝีเท้ากับเร่งหนักขึ้นจนกระโดดข้ามเข้าขาดนั้นไปปล่อยให้สิงโตที่ตามหลังมาเดินงุ่นง่าน
เพราะไม่มั่นใจว่าตัวมันเองจะข้ามเขาขาดได้ไหมแต่มีบางตัวที่ใจกล้าเหยื่ออยู่ตรงหน้าจะปล่อยให้หลุดลอยไปได้
ไงมันกระโดดสุดท้ายไปไม่ถึงล่วงหล่นลงเหวไปทำให้เหล่าสิงโตที่เหลือที่เดิมมีความคิดที่จะโดดตามกับ
หยุดชะงักลงเพียงแต่เดินงุ่นง่านอยู่หน้าเขาขาดอยู่อย่างนั้นแต่บ๊อบบี้ไม่รีรอดูผลงานต่างวิ่งอย่างสุดชีวิตจนมาถึง
ถ้ำแห่งหนึ่งนั้นแหละคริสตัลที่มองเห็นเหตุการณ์โดยตลอดถึงกับนอนแผ่หลาหอบหายใจเรียกขวัญตัวเองกับมา
จากเหตุการณ์ในครั้งนี้
“แผล๊บ แผล๊บ แผล๊บ” โอกู๊ดบอย เด็กดี เด็กดี บ๊อบบี้เมื่อดูว่ามันปลอดภัยแล้วก็เข้ามาประจบนายสาวที่มัน
จงรักภักดีที่สุดโดยเข้าไปเลียที่หน้าและคางคริสเองก็ตอบรับมันด้วยการลูบหัวมันพร้อมกล่าวคำชมแต่นางเองก็
หมดแรงที่จะลุกขึ้นมาได้แต่นอนลูบหัวปล่อยให้มันเลียหน้าเลียตาแต่ดูเหมือนบ๊อบบี้มันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นมัน
เลียไปทั่วร่างของนางเพราะมันได้กลิ่นพิเศษที่ออกมาจากร่างนาง สุดท้ายมันก็มุดเข้าไปที่กระโปรงแม่ชีที่นาง
สวมใส่มันเจอแล้วเจ้าของกลิ่นนั้น อยู่ภายในถ้ำของนางที่มีแพรสีแดงปกคลุมไว้อือเป็นกลิ่นมันรุ้สึกว่าหอมจรุงใจ
มันเลียสิ่งนั้นลิ้นสากของมันกระทบจุดเกสรที่ยื่นออกมาใหญ่กว่านิ้วโป้งของเด็กชายปากถ้ำเริ่มขยายมีธารน้ำไหล
เมื่อเจอกับลิ้นสากของมัน “อาห์ ..แบดบอย…ซีด…..อาห์” ด้วยจังหวะสม่ำเสมอบวกกับลิ้นสากปานกระดาษทราย
ทำให้คริสตัลถึงกับครวญครางแบบไม่อายกระดกก้นขึ้นลงเพื่อรอรับของจังหวะลิ้นนางถ่างขากว้างขึ้นเพื่อให้
บ๊อบบี้ได้เข้าถึงถนัดบ๊อบบี้ก้เหมือนรู้ใจนั่งหมอบเลียอยู่ตรงนั้นเหมือนพยายามดื่มน้ำทิพย์ที่มาจากสรวงสรรค์
“แผล๊บ แผล๊บ แผล๊บ” อาห์…..ซีด…..good…d..d..d..d…อาห์…นางกระดกก้นขึ้นลงมือหนึ่งของนางแหวก
เสื้อออกไปบีบที่นมที่ดูเหมือนใหญ่ปานส้มโอของนางปากก็ร้องซีดซ๊าดเหมือนกินของเผ็ด“แผล๊บ แผล๊บ แผล๊บ”
เกสรที่ใหญ่ปานนิ้วโป้งเด็กขยับไปมาตามแรงลิ้นที่เลียอย่างเป็นจังหวะ อีกมือหนึ่งของนางก็เอานิ้วมาแหย่ที่ถ้ำ
นั้นนางแหย่เข้าแหย่ออกโดยมีลิ้นสากๆของบ๊อบบี้เป็นตัวช่วย นางกระดกกันขึ้นลงอย่างแรงเพื่อระบายความเสียว
..อาห์…อาห์…อาห์…อาห์ในขณะที่มือของนางเร่งจังหวะในการเกี่ยวลิ้นของบ๊อบบี้ก็เลียอย่างรวดเร็วเหมือน
รองรับน้ำที่ไหลออกมาจนคริสต้องเผลอครางออกมาจนสุดเสียงเมื่อความเสียงมาถึงขีดสุด อาห์…อาห์…อาห์…
อาห์…อ้าห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ห์ นางถึงแล้วแต่บ๊อบบี้ไม่รู้ยังตั้งหน้าตั้งตาเลียน้ำที่ไหลหลั่งเต็มถ้ำนั้นทำให้คริสต้องรีบลุก
เพราะทนความเสียไว้ไม่ไหว “ แบดบอย มานิ” นางพูดจบนางผลักเจ้าบ๊อบบี้มันก็นอนหงายอย่างว่าง่าย “ถึงทีไอ
บ้างละ” นางทำสิ่งที่ไม่คาดคิดนางจับถอกของมันจนทวนสีแดงโผล่ออกมานางเริ่มทำอย่างเบาๆแล้วเร่งมือเร็วจน
บ๊อบบี้หมาแสนรู้ที่กล้าสู้สิงโตต้องครางหงิงๆ ตลอดเวลาเหมือนมันจะได้ที่มันรีบลุกตัวมานางเองก็คลานหันหลัง
ให้มันเข้ามาประกบหลังซอยถี่ๆ นางต้องจับของมันจ่อให้ถูกเพราะกลัวจะเข้าก้นแทน เมื่อมันจ่อเข้าที่ถ้ำด้วยแรง
ของหมาตัวเท่าลูกม้าอัดเข้าไปที่ถ้ำของนางจนนางต้องร้องโอ๊กแล้วมันก็ซอยๆถี่เร็วแรงจนนมของคริสกระเพื่อม
ตามแรงของมันอาห์…..อาห์…..อาห์…..อาห์…..นางเสร็จไปอีกแล้วแต่ในขณะเดียวกันเจ้าบ๊อบบี้มันยังซอยไม่
หยุดยั้งจนกระทั้งเป้งของมันเข้าไปข้างในของนางพร้อมเสียงกรีดร้องของคริสที่ถึงอีกแล้ว……คราวนี้ก็เป็นเรื่อง
มหัศจรรย์ที่สาวสวยอย่างคริสกับติดเป้งของเจ้าบ๊อบบี้ที่ครางหงิงๆที่จะดึงเป้งออกในขณะที่นางเองก็เจ็บแทบ
น้ำตาเล็ดนี่คือคำตอบว่าทำไมบ๊อบบี้มันจึงดีกับคริสคนเดียว
