เจาะเวลาหาฉิมพลี(ภาคยุทธจักร) ตอนที่ 14
ยูอันก้มลงจูบที่แก้มขาวผ่องของจางซินถงเบาๆ ก่อนจะรีบเดินออกมา
“รีบไป รีบกลับ ” คิดในใจ
………………………………………………………………..
ยูอันนั่งลองตรงขอบเตียง มือค่อยๆดึงถุงผ้าที่ ห่อ สาวงามแห่งลี่เจียงอีกคน อ๋องไต้อี้ออกมา
เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องจับตัวสาวงามๆให้ขยับ พลิกๆ ถึงแม้จะพยายามหลีกเลี่ยงก็ตาม
ร่างกายอบอุ่นนุ่มนิ่ม แถมมีกลิ่นหอมกรุ่นฟุ้งออกมา ทำให้ยูอันต้องรีบสงบจิตใจ
ความหื่นเหมือนพยายามดิ้นรนออกมา อาจเพราะหลังจากการ ขึ้นเตียง กับจางซินถงมาทั้งคืน
แต่ไม่สามารถทำให้ตัวเองไปถึงจุดสุดยอด หรือหลั่งออกมาได้ ต้องตั้งสมาธิอยู่อีกพักใหญ่ กว่าจะรู้สึกสงบลงบ้าง
หลังดึงถุงผ้าออกมาจากปลายเท้าของสาวน้อย ก็อดกวาดตาสำรวจความงามราวกับสวรรค์
บรรจงสร้างเบื้องหน้าไม่ได้
สองสะคราญแห่งลี่เจียง มีความงามที่เลื่องลือทั่วยุทธภพ ยูอันไม่รู้เหมือนกันว่า ใครเป็นผู้แต่งตั้งตำแหน่งนี้
และครอบครองตำแหน่งเป็นระยะเวลากี่ปี หรือใครจัดการประกวด หรือมีการโหวตทางช่องทางไหน
หลังจาก ทำความรู้จักกับจางซินถงมาทั้งคืน แบบทุกซอกมุม คิดว่าในยุคนี้ คงหาสาวงามที่มีรูปร่าง
และใบหน้างดงามราวเทพธิดาแบบจางซินถงไม่ได้อีกแล้ว
แต่ทว่า สาวงามตรงหน้า ก็ทำให้ความคิดนั้นต้องกลับมาไตร่ตรองอีกที
รูปร่างของทั้งสองสาวงามแตกต่างกันไม่มากนัก ถ้ามองจากภายนอก อ๋องไต้อี้ อาจดูบางกว่าก็นิดหน่อย
แต่ยูอันได้ทำการสำรวจภายในร่มผ้าจางซินถงมาแล้ว ถึงรู้ว่า รูปร่างของจางซินถง มีดี กว่าที่เห็นภายนอกเสียอีก
ไม่รู้หากเปลื้องผ้าอ๋องไต้อี้ออก จะมีดีซ่อนตาอยู่เหมือนกันหรือไม่….เฮ้ย -*- ยูอันตะโกนในใจ เมื่อรู้ว่า มันเริ่มมาอีกแล้ว
ไม่คิดๆๆ สลัดหัวสองสามที (ทำยังกับว่ามันจะช่วยได้- -) ก่อนจะเอื้อมมืออุ้มร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นนั่นขึ้นมาแบกไว้บนไหล่
“เฮ่อ….” ยูอันถอนหายใจอย่างหนักใจ จะรอดมั้ยเนี่ยเรา สติฟุ้งซ่านทันที ที่หน้าอกอวบที่ของสาวน้อยกระทบเบียดกับหัวไหล่
ก้นงอนสวยเต่งตึงที่ต้องเอามือไปประคองไว้ ทำเอาผงะ ต้องเลื่อนมือลงไปประคองช่วงขาอ่อนแทน
แต่เหมือนกับไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก มือชั่วร้ายเหมือนอยากจะบีบลูบขาอ่อนนุ่มเต่งตึงเล่นให้สาแก่ใจ
มิหนำซ้ำยังมีใบหน้างามสะคราญเหมือนเทพธิดาที่ดันมาซุกอยู่ตรงซอกคอ ปอยผมหอมกรุ่นที่ปลิวไปๆมาๆนั่นอีก
“นี่มันนรกหรือสวรรค์กันแน่…-*-” ยูอันบ่นอุบอิบ อำนาจความหื่นที่ตอนนี้ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะเลือดของแดงน้อย
หรือเพราะนิสัยส่วนตัว อยากจะจับกดลงบนเตียงแล้ว ฉึกฉึกฉึก ให้รู้แล้วรู้รอด -*-
“เลว…” นึกด่าตัวเองในใจ ภาพจางซินถงที่ ฉีกขาดยับเยิน ร่องกลวงโบ๋ คราบเลือดเปรอะไปทั่ว ช่วยเรียกสติกลับมา
ยูอันรีบแบกอ๋องไต้อี้ เดินออกมาจากถ้ำ …. เพราะใช้สมาธิอย่างมากที่จะระงับความหื่นของตัวเอง ยูอันจึงไม่ได้สังเกตุว่า
ตัวเองแบกสาวงามออกมาแบบสบายๆ ไม่รู้สึกหนักอะไรสักนิด ไม่ต่างอะไรกับสะพายเป้ไปโรงเรียนสมัยมัธยมเลย
ก่อนจะออกจากปากถ้ำ อดเหลียวไปดูในห้อง VIP ของตนกับจางซินถงไม่ได้
“เดี๋ยวก็กลับแล้ว” ยูอันคิดในใจ
…………………………………………………………………………………………………………………….
“ยังหาคุณหนูไม่เจออีกรึไง !!!!”
เสียงตวาดของอ๋องยู่ซัวดังลั่นใส่บรรดาหญิงรับใช้หลายคนที่ยืนนิ่งตัวสั่นงันงก ทั่วทั้งจวนเจ้าเมืองตอนนี้ จุดคบไฟไปทั่ว
สว่างราวกับกลางวัน ทั้งหญิงรับใช้ ทหารยาม ทหารองครักษ์ มือปราบ ถูกตามตัวให้ออกตามหาอ๋องไต้อี้ที่หายไปจากจวน
อ๋องยู่ซัว ที่ยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บดีนัก พยายามฝืนกายลุกขึ้นยืน แต่กลับต้องทรุดลงไปนั่งบนเตียงอีกครั้ง
ใจจริงอยากออกไปตามหาน้องสาวสุดสวยของตัวเอง หากเป็นยามปรกติ ด้วยระดับฝีมือและวิชาตัวเบาของตน
ย่อมมีความสามารถในการตามหามากกว่าทหารนับร้อย แต่นี่อย่าว่าแต่ใช้วิชาตัวเบา แค่จะลุกเดินเองยังลำบาก
อ๋องยู่ซัว เป็นหนุ่มเจ้าสำราญคนหนึ่งผ่านสาวงามมามากมาย ย่อมรู้ว่าน้องสาวของตน เป็นที่หมายปองของหนุ่มน้อย
หนุ่มใหญ่ในยุทธจักร การที่น้องสาวสุดน่ารักของตน หายไปจากห้องนอนยามค่ำคืนเช่นนี้โดยที่รองเท้ายังอยู่บนพื้นหน้าเตียง
แสดงว่า ไม่ได้เดินออกไปด้วยตัวเอง คิดๆแล้วแทบจะกระอักโลหิตออกมา
หากคนที่มา อุ้ม น้องสาวของตนออกไป เป็นสตรียังพอว่า หากเป็นชาย……”โอ๊กก !!!” ในที่สุดอ๋องยู่ซัวก็กระอักโลหิตออกมาเป็นทาง
ทำเอาสาวใช้กรี๊ดตกใจกันลั่นห้อง
“ส่งทหารออกค้นทุกบ้าน ทุกร้าน ทุกโรงเตี้ยม …” อ๋องยู่ซัวกระท่อนกระแท่นสั่งการ
………………………………………………………………………………………………………………………
สำนักคุ้มกันภัยตระกูลจาง
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว นายท่านๆๆ ” เสียงจางมู่ พ่อบ้านประจำตระกูล ตะโกนลั่นพร้อมวิ่งเข้ามายังห้องนอนของจางไท่
จางไท่พลิกตัวลงจากเตียง ไม่ทันได้ใส่รองเท้า จางมู่ก็มาถึงหน้าห้อง
“เกิดอะไรขึ้น ” จางไท่ใส่รองเท้าพร้อมลุกขึ้นไปหยิบเสื้อนอกมาสวม
“คุณหนูไต้อี้ คุณหนูไต้อี้ หายตัวไป…” จางมู่รายงานเรื่องราวให้จางไท่อย่างรวดเร็ว
หลังจากทหารแห่กันไปเคาะประตูบ้านยามดึก พร้อมค้นหา ก็ทำให้แตกตื่นกันไปทั้งเมือง แน่นอนว่าทหารทั้งหมด
ถูกกำชับว่า ห้ามเปิดเผยเด็ดขาดว่ากำลังตามหาอ๋องไต้อี้ เพราะนี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล
แต่ทว่า จางมู่ มีหลานชายที่เป็นมือปราบของเมือง ดังนั้น จึงทราบความจริงจากหลานชายนั่นเอง
และเพราะความสนิทสนมของอ๋องไต้อี้และจางซินถง หลานชายของจางมู่จึงได้มารายงานให้จางซินถงทราบนั่นเอง
“มันเกิดขึ้นได้อย่างไร… เวรยามในจวนออกจะมากมาย ยิ่งบริเวณที่พักของไต้อี้ ยิ่งมีแต่องครักษ์ฝีมือดี..” จางไท่กล่าวกับจางมู่
หลังนั่งสนทนากันที่โต๊ะกลางห้องโถง
“คุณหนูก็ไม่อยู่เสียด้วยซิ” จางมู่หมายถึง จางซินถง ที่หายตัวไปพร้อมกับยูอัน ตั้งแต่ 2 วันก่อน โดยทิ้งจดหมายไว้ว่า
จะพายูอันไปรักษา แต่ก็ไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรมากกว่านี้
“ส่งคนออกไปช่วยตามหา ” จางไท่สั่งการ ดีไม่ดีการค้นหาครั้งนี้อาจพบลูกสาวของตนด้วยก็ได้
……………………………………………………………………………………………………………………………
