ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 96
“เฮ่ย”
“อะไร?”
“กูจะถามนานแล้วเกี่ยวกับแขกขาประจำสามคนนั้น”
“สามคนไหน?”
“ก็ขาประจำที่เป็นชายสองกับหญิงหนึ่งไง”
“อ๋อ~~…ที่มาบ่อยๆน่ะนะ…แล้วไงวะ?”
“ใครจะเป็นผัวเป็นเมียกัน?”
“จะไปรู้เรอะ?…บางทีอาจเป็นเพื่อนสนิทกันก็ได้…คงไม่ใช่ผัวเมียหรอก”
“อืม”
“หนุ่มสาววัยนี้น่ะนะชอบอยู่ด้วยกันก่อนแต่งงาน…ไปกันได้ก็อยู่…ไม่ได้ก็แยกย้าย”
“กูแค่งงเพราะเห็นทีไรก็มาด้วยกันสามคนตลอด”
“งงอะไร?…รสนิยมสวิงกิ้งไง”
“เออ–…ไอ้สวิงกิ้งนั่นกูรู้”
“ใหญ่…โอ๊ต”
“อะไรเหรอโส?”
“เราสามคน…รู้จักกันมานานแค่ไหนนะ?”
“ตั้งแต่อนุบาล”
“อืม”
“แล้วเราก็เรียนอยู่ด้วยกันมาตลอดเลย”
“ใช่”
“จู่ๆโสถามทำไมหรือจ๊ะ?”
“นี่!…เธอสองคนจำวันที่ต่อยกันเพื่อแย่งจีบฉันได้หรือเปล่า?”
“อ๋อๆ…จำได้
ซี่!!…ตอนมัธยมสอง…เรานัดใหญ่ไปเคลียร์กันหลังเลิกเรียน”
“ต่างคนต่างต่อยกันจนหน้าแหกบวมปูดและพอโสรู้ก็รีบมาห้าม”
“เวลานั้นฉันพูดว่ายังไงบ้าง?”
“โส…บอกว่าถ้าเราสองคนทะเลาะกันก็ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกชั่วชีวิต”
“มีอีกนะ”
“จากนั้นโสพูดว่าให้เราสามคนมาคบเป็นแฟนกันแบบชายสองหญิงหนึ่ง”
“ถูกต้อง…เพราะฉันไม่ต้องการให้ใครคนใดคนหนึ่งต้องเสียใจยังไงล่ะ”
“อืม”
“พวกเธอยังพอใจอยู่มั้ย?”
“หมายความว่าไงจ๊ะ?”
“สถานภาพของเราสามคนตอนนี้”
“ใหญ่ไม่เคยมีปัญหา”
“โอ็ตก็ด้วย”
“ดีจริงๆ…ฉันรักเธอสองคนนะ”
“ว่าแต่…หมู่นี้เริ่มมีคนลือเรื่องของเราหนาหูขึ้นด้วย”
“จัดการหุบปากพวกมันเลยดีมะ?”
“ใครจะว่าอะไรปล่อยเขาไป”
“แต่…”
“ถ้าจะมีคนถูกลือบ่อยกว่าฉันคิดว่าเป็นบุศมากกว่า”
“เรื่องอะไร?”
“ก็ที่ว่าบุศเป็นโรคขาดผู้ชายไม่ได้ไงล่ะใหญ่”
“เอ๋!?…นึกว่าที่เขาลือกันว่าบุศเคยมีอะไรกับอาแท้ๆตัวเองซะอีก!!”
“บ้า–…ไม่ใช่แล้ว!!!”
“ใหญ่พูดเพ้อเจ้อน่ะ!…เพื่อนโสไม่มีทางกระทำเรื่องวิปริตอย่างนั้นหรอก”
“…ขอโทษ”
“ยกโทษให้จ้ะ”
“ว้าว!!…ใหญ่รักโสที่สุดเลย”
“บุศก็แค่ต้องต่อสู้เพื่อแย่งชิงผู้ชายที่ตัวเองหมายปองเท่านั้นเอง”
“ไอ้บอลขาเป๋นั่นมีอะไรดี?…แค่หน้าตาหล่อนิดหน่อย…เชอะ!!”
“โอ็ต…แค่หล่ออย่างเดียวบุศคงไม่พยายามเอาเขาครอบครองให้ได้นะ”
“เราเคยคิดจะดักต่อยไอ้นี่ด้วยนะโส…หมั่นไส้มัน”
“อย่าหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว”
“ทำไมล่ะ?”
“ไม่ต้องถาม!!!”
“…………………………………………………..”
“เอาล่ะ…อย่าไปสนใจเรื่องของคนอื่น…เวลาใกล้หมดแล้วจะต่อมั้ย?”
“ต่อสิจ๊ะ…โอ๊ตยังไม่ถึงใจเท่าไหร่เลย”
“ใหญ่ด้วย”
“ฮิๆๆ…ก็ว่าแล้ว…หืม?”
“พ่อโสโทรมา!!”
“เบาๆ…คะคุณพ่อ”
“ฉันกลับไปบ้านไม่มีใครอยู่เลยสักคน”
“หนูมาค้างบ้านเพื่อนค่ะ”
“ประจำ”
“พ่อเมาอีกแล้วใช่มั้ยนี่?”
“เออ!!…หงุดหงิดโว้ย!!!”
“แล้วพ่อจะมาใส่อารมณ์กับโสทำไมคะ?”
“เด็กสมัยนี้มันไม่รู้จักเคารพผู้หลักผู้ใหญ่…แกก็เหมือนกัน…แหม~~…ว่านิดว่าหน่อยทำหัวหมอ”
“ใครทำอะไรพ่อคะ?”
“เมื่อเย็นฉันไปคุยงานแต่กลับถูกผู้หญิงรุ่นๆเดียวกับแกนี่แหละด่าซะสาดเสียเทเสีย”
“คุยงานแต่คงพาอีหนูไปด้วยสินะคะ?”
“โส!…นี่แกก็จะพลอยถอนหงอกฉันไปด้วยงั้นเหรอ?”
“เปล่าสักหน่อยค่ะ…หนูแค่พูดเรื่องจริงกับสิ่งที่รู้มาตลอด”
“อย่าทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย…แล้วนี่แกจะกลับบ้านเมื่อไหร่?”
“โสบอกไปแล้วว่าคืนนี้จะค้างบ้านเพื่อน”
“กับไอ้สองตัวนั่นใช่มั้ย?…ฉันรู้นะว่าพวกมันก็อยู่ข้างๆแก”
“หยึย~~”
“ซวยละ!!”
“จะกับใครก็ช่างโสเถอะค่ะ…แล้วทีพ่อล่ะวันๆเคยคิดจะกลับบ้านบ้างมั้ย?”
“ฉันงานยุ่งแกก็รู้และที่ทำงานงกๆอยู่ทุกวันนี่ก็เพื่อหาเงินมาให้แกผลาญเล่นยังไงเล่า!!!”
“พอค่ะพอ!!…พ่อเมาทีไรชอบหาเรื่องโสอยู่เรื่อยและก็เพราะแบบนี้ไงแม่ถึงหนีพ่อไป”
“เออ!!…ฉันมันเลว…ฉันมันไม่ดีทั้งนั้นแหละ!!!”
“ชิ!!”
“เฮ่!…ตัดสายอย่างนี้จะดีหรือ?”
“ช่างเหอะน่ะ…เดี๋ยวพ่อก็ออกไปหาเหล้ากินหรือไปหาอีหนูที่ซุกไว้แน่นอน”
“………………………………………………….”
“ใหญ่ว่าโสกลับบ้านจะดีกว่าไหม?”
“โอ็ตก็ว่างั้น”
“ใครบอกว่าจะกลับ!?…เธอสองคนไม่เชื่อฟังฉันแล้วเหรอ?”
“เปล่านะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น”
“เวลานี้พวกเธอมีหน้าที่ทำให้ฉันลืมความทุกข์ทุกอย่าง…ลืมเรื่องน่าหงุดหงิดทั้งหมดไปซะ…เข้ามา!!”
“………………………………………………….”
“………………………………………………….”
“เธอทั้งสองเป็นผัวของฉันและฉันก็เป็นเมียของเธอทั้งสองแล้วจงจำไว้อย่าได้ลืมว่าพวกเราสามคนจะไม่มีวันแยกจากกันตลอดไป”
…………………………………………………………………………………………………………………………………
“ไปเอากับพี่อ๋อมสนุกมะ?”
“ฮึ๊ย!!!…เลิกเซ้าซี้ซะทีน่า–…ตั้งแต่เช้าแล้วนะ”
“เมื่อวานแอบไปกุ๊กกิ๊กกันสองคน…หนุกมะ?”
“นี่!!”
“ไม่ต้องขึ้นเสียง!…เค้ากำลังโกรธตัวเองอยู่นะ!!…อ๊าาาาา!!!”
(ยุ่งมากนักบีบก้นซะเลย)
“ทำอะไรที่นี่…ต้องไปที่ห้อง”
“อื๋อ?”
“ป่ะๆ”
“เฮ่ย!?”
“หายโกรธแล้วรึถึงจะชวนเข้าห้อง?”
“แหมเจ๊~~…เวลามีน้อย”
“จะง่ายไปหน่อยมั้ง?”
(แต่คนนี้สิโกรธจริงแน่…ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่ทำมึนตึงกับเรา)
“พี่แคท”
“อย่ามาเรียก”
“โธ่~~…ผมยอมรับผิดก็ได้ครับ”
“ไปรับผิดง่ายๆได้ไงฟะ?…นายไม่ใช่คนผิด”
“งั้นก็เป็นเธอสิ”
“ไหงพูดหมาๆแบบนั้น?…ฉันเอากับผัวตัวเองแล้วมันผิดตรงไหน?”
“…………………………………………..”
“สีหน้าเหมือนอยากจะซัดฉันมากแต่ก็ยังมีส่วนดีนะเพราะได้ไปรู้เห็นความแพศยาของนังนั่น”
“ฝนไม่มีวันเชื่อหรอกค่ะว่ามันจะเป็นความจริง!!!”
“มองอะไรสวยงามมากไปแล้วหยาดฝน…นังพวกนั้นมันแอบทำเรื่องสกปรกโสมมเกินกว่าที่เธอจะคาดถึง”
“…ป้ากวางน่ะเหรอ?…จะ…”
“แล้วบอลคิดยังไง?”
“ผมขอไม่เชื่อจนกว่าจะมีหลักฐานยืนยันแน่ชัดครับ”
“ฉันก็บอกไปแล้วไงว่ามีแน่”
…อ๋อมมีความมั่นใจมากทีเดียวซึ่งถ้าดูจากอุปนิสัยตรงไปตรงมาของเธอแล้วก็สามารถอนุมานได้ว่ามันอาจเป็น “ความจริง” แต่ยัง…ผมยังไม่เชื่อเพราะมันทำใจได้ไม่ง่าย…
“ถ้าเป็นเรื่องจริงน้าภพก็น่าสงสารนะคะ”
“อืม–…ไม่น่าจะเกิดเรื่องแบบนี้เลยแต่จะโทษฝ่ายหญิงอย่างเดียวไม่ได้…บางครั้งผู้ชายนี่ล่ะตัวดี”
“…………………………………………………”
“แล้วพี่ยังจะเชื่อใจเธอได้อีกหรือเปล่า?”
“แน่นอน…เชื่อได้สิครับ!!!”
“ว่าเธอจะไม่ไปยุ่งกับป้ากวางอีก”
“…ครับ”
“หึ!!…ลังเล”
“ผมเปล่านะ!!!”
(ต้องหาทางทำอะไรสักอย่างแล้ว!!!)
“ทำตัวเองแท้ๆ…คิๆๆ”
(เงียบเถอะเว้ยยัยผี!!)
……………………………………………………………………………………………………………………………..
…สบโอกาสที่ไม่มีใครผมก็รีบเข้าห้องพี่แคทซึ่งเธอกำลังแต่งตัวจะไปเรียนแต่พอสาวเจ้าผมยาวเห็นก็ชักหน้าบึ้งปรี่เดินมาผลักผมออกไปทั้งที่ก็ยังใส่ยกทรงไม่ทันเรียบร้อย…
“คนลามกเข้ามาทำไม?…ออกไปนะ!!”
“พี่แคทฟังผมอธิบายก่อน”
“อธิบายหรือ?…ไม่ใช่!!…เธอจะมาโกหกอะไรให้ฉันฟังอีก?”
“เรื่องเมื่อวานไงครับ”
“ไม่มีอะไรต้องพูดแล้ว…แจ่มแจ้งขนาดนั้น”
“แจ่มแจ้ง?”
“หนังสือไม่เรียนแต่แอบไปทำอะไรบัดสี…ฮึ!!”
“ที่ว่าบัดสีน่ะแบบนี้ใช่มั้ย?”
“อ๊ะ!!…อย่า~~”
“โอ๊ย!!!”
“เป็น…เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“เจ็บ–”
…โดนแขนพี่แคทเหวี่ยงใส่หน้าเล่นเอาซะมึนไปเลยแต่จริงๆแล้วก็ไม่เจ็บสักเท่าไหร่…ฝ่ายญาติสาวผู้พี่ที่ไม่รู้ “แผน” ก็รีบเข้ามาดูเพราะเป็นห่วง…อย่างนี้ต้องไม่ให้จบแค่ง้อแล้วล่ะนะ?…
“เพราะเธอนั่นแหละดื้อ!…เจ็บตรงไหนมั่ง?…เจ็บมากหรือเปล่า?”
“อูย~~…ผมแค่จะมาง้อ”
“ง้ออะไร?…พี่ไม่ได้โกรธ”
“คนปากแข็ง”
“ว่าอะไรนะ?…ทำผิดแล้วยังจะ…อุ๊ย!!…ไม่…จะทำอะไรน่ะ?”
“ยังพอมีเวลานะครับ”
“ไม่มีทาง!!…อยากนักก็ไปเอากับอ๋อมโน่น…ไม่ต้องมายุ่งกับพี่!!!”
“พี่แคทหึงแล้วน่ารักจัง”
“อืออออออ…ผะ…ผู้ชายคนนี้…ชอบหาเรื่องเจ็บตัว!!”
…ผมพลิกตัวขึ้นมาข้างบนแล้วจัดการเลิกกระโปรงพี่แคทไปกองไว้ที่เอวพลางซุกหน้าหอมไปที่อวัยวะเพศซึ่งซุกซ่อนอยู่ใต้ผืนผ้าชิ้นน้อยสีขาว…สุดยอด~~…ได้กลิ่นสบู่อ่อนๆโชยมาด้วย…
“จะง้อด้วยวิธีนี้เหรอ?…คิดตื้นๆ”
“แต่มันก็ได้ผลนี่ครับ”
“…พูดเข้าข้างตัวเองหน้าตาเฉย…คนบ้าอะไรก็ไม่รู้”
(เสียงอ่อนลงแสดงว่าญาติสาวผู้พี่เริ่มหายงอนเราบ้างแล้วแต่ทว่า…)
“หยุดเดี๋ยวนี้!!!”
“!?”
“ทำแบบนี้ไม่ได้…เห็นพี่ง่ายนักหรือไง?”
(จ๋อยเลยเรา~~…นึกว่าจะมีอารมณ์ร่วมซะอีก)
“ถอดซะ”
“หือ?”
“ไม่งั้นมันจะเปียกซะก่อนเพราะเมื่อกี้บอลเอาหน้ามาซุก…พี่ก็เลย…เริ่มจะมีอารมณ์”
“ฮี่ๆๆ”
“ยังจะมัวยิ้มกรุ้มกริ่มอะไรอีก?…เวลาไม่มีมากนักหรอกนะจะบอกให้”
(ฮี่ๆๆ…ก็มันน่าให้ยิ้มกรุ้มกริ้มไหมล่ะจ๊ะ?)
“อื้มมมมมมมมมมม…อู๊ยยยยยยยยยยยย”
(เวลามีน้อยต้องใช้อย่างคุ้มค่า)
“อืออออออออออออออออ…ซีดสสสสสสสสสส”
(นี่ขนาดเราไม่ได้เลียหีหรือเล้าโลมอะไรให้สักนิดแต่น้ำหล่อลื่นจองพี่แคทกลับหลั่งออกมากอย่างไม่น่าเชื่อ)
“ไม่…ไม่ต้องรีบร้อน…ทะ…ทำไปเรื่อยๆ”
“…ครับ”
“อึ๊ก!!”
“เป็นยังไงครับ?”
“ถามอะไรของเธอนะ?”
“อ้าว!?”
“ก็เสียวน่ะสิ…ไม่น่าถาม”
…เสื้อถูกปลดกระดุมออกทุกเม็ดตะขอยกทรงก็ถูกปลดออกและกระโปรงรัดรูปถลกขึ้นมาถึงเอว…สองมือพี่แคทคลึงบี้สองเต้าอวบของตัวเองอย่างมันส์มือส่วนผมก็เสียวไม่แพ้กันกระเด้าควยใส่สาวเจ้าผมยาวด้วยความสะใจประกอบกับหล่อนสวมใส่ชุดนักศึกษาอยู่ก็ยิ่งทำให้อารมณ์ของผมพลุ่งพล่านเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ…
“อ๊าวววววววววววววว…สะ…สะใจจริงๆ”
“อะไร…ของเธอ?”
“วันนี้ได้เย็ดพี่แคทคาชุดนักศึกษา”
“ถูก…ใจล่ะสิ?”
“มากครับ”
“อืออออออออออออ…กระเด้าแรงๆซี่~~…โออออออออออออ…เสียวหีที่สุด…ฮื่อออออออออออ…สะ…เสียวในหี…อูยยยยยยยยย~~…เสียวหี”
“พี่แคทจ๋า~~…โอออออออออออออออ”
“ชอบหีพี่มั้ย?”
“อาาาาาาาา…ชอบมากครับ”
“งั้นทำไมยังชอบแอบไปเอากับคนอื่น?”
“…………………………………………..”
“พี่ไม่ชอบเลยนะ…อืออออออออออออ”
“แต่ว่า…อ๋อม”
“สบโอกาสเป็นไม่ได้”
“…………………………………………..”
“ยังมีอะไรแก้ตัวอีก?”
“ไม่มีครับ”
“ฮึ!!…อื๋อ?…บอลทำอะไรน่ะ?”
“พี่ขย่มให้ผมน้ำแตกเลยสิครับ”
“ไม่เอา”
“ทำไมล่ะ?”
“ท่าหมาก็ดีอยู่แล้ว”
“พี่แคทเอาเปรียบ…ให้ผมพักบ้างสิครับ”
“อืออออออออออ…กล้ามาต่อรองหรือ?”
“ช่วยกันไงจ๊ะ”
“ก็ได้…แล้วอย่ากระฉูดไวเป็นนกกระจอกล่ะ”
“ครับผม”
…ญาติสาวผู้พี่บ่นพึมแต่ก็จัดแจงนั่งคร่อมบนร่างผมพลางถ่างขามือจับควยรูดขึ้นลงๆแล้วเอาถูที่ปากแคมก่อนจะยัดมันเข้าไปและยกตัวขึ้นลง…พี่แคทรวบผมมาไว้ด้านหน้ากับขยับกระโปรงขึ้นซึ่งพอเห็นว่าผมมองอยู่ก็เอามือหยิกแก้มผม…
“พี่…หยิกผมทำไมอ่ะ?”
“ใครใช้ให้มองยะ?”
“มองไม่ได้เหรอ?”
“ไม่ได้…คนลามก”
“ฮิๆๆๆ”
“หัวเราะอะไร?”
“ผมว่าเราก็พอๆกันแหละ”
“พูดงี้ก็พอเลยดีกว่า”
“ทำไม่ได้หรอกพี่น่ะ”
“ท้ารึ?”
“เปล่าท้า”
“เพราะอะไร?”
“ไฟมันจุดติดแล้วน่ะสิครับ”
“………………………………………….”
“หีพี่หลั่งน้ำเมือกออกมายิ่งกว่านี้อีก…ดูสิ…ขาวขุ่นไปหมดแล้ว”
“ทำเป็นรู้ดี…เจ้าคนบ้า!”
“ฮะๆๆ”
“หยุดหัวเราะ”
“แล้วครางได้มั้ยจ๊ะ?”
“ตามใจสิ…อา~~…..อา~~”
“ครางตามพี่นะครับ”
“อื้มมมมมมมมมมมมมม”
“ซีดสสสสสสสสสสสสสส”
“บะ…เบาๆสิ”
“มันเสียวนี่ครับ”
“รู้น่ะ…แต่เบาเสียงลงหน่อย…อุ๊บ!!”
“พี่ยังทำไม่ได้เลย…แหม~~”
“กรอดดดดดดดด…อื้อออออออออออออ”
…ควยที่แข็งของผมทำให้พี่แคทเผลอครางออกมาจนได้…สายไปแล้ว…ถึงรีบเอามือหุบปากแต่ก็รู้ว่าเสียวในรูหีสุดกลั่น…ฟิตอะไรอย่างนี้…ผมเด้งใส่จนชักทนไม่ไหวระล่ำระลักจับพี่แคทนอนหงายมือคว้าข้อพับได้ก็โย้ให้ก้นญาติสาวผู้พี่ลอย…พี่แคทมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยก็ยอมให้ความร่วมมือโดยดี…ผมเอาควยแหวกถูผ่านขนหมอยบริเวณรอบๆปากรูหีแล้วดันพรืดๆจนควยมุดเข้าในรูหีพี่แคทจนมิดก่อนจะกระเด้าถี่ๆ…
“อึ๊ยยยยยยยยยยยย”
“จะ…รีบทำไมนักหนา?”
“เว…เวลาไม่ค่อยท่าครับ…กรอดดดดดดดดด”
“กลัวคนเห็น?”
“…ครับ”
“อืออออออออออออ…รนเกินเหตุ”
“โอวววววววววววว…ผมชักไม่ไหวแล้วววววว…ออ…ออก…ออกแล้ววววววววววววววววว”
“อ๊าาาาาาาา…อย่าเพิ่งงงงงง”
“ไม่…ไม่ทันแล้วพี่”
“บ้าจริง!!!”
“โอออออออออออออออออ”
“……………………………………………..”
“วัน…อันตรายของพี่เหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“พี่ไม่บอกผมจะได้ใส่ถุง”
“ฉันก็คิดว่าเธอจะเอาออกทัน”
(สาวเจ้าผมยาวรีบหยิบทิชชู่เช็ดน้ำกามด้วยสีหน้าที่ออกจะไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นัก)
“เอ่อ–…พี่แคท”
“?”
“เรื่องของแม่กวาง…พี่คิดว่า…”
“พี่ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องจริงแต่อ๋อมก็ไม่ใช่คนที่จะกล่าวหาใครลอยๆ”
“……………………………………………”
“ตัดสินยากจริงๆว่าระหว่างลูกเป็นชู้กับชายคนอื่นเป็นชู้…อย่างไหนจะน่าเสียใจมากกว่ากันนะ?”
…พี่แคททิ้งท้ายด้วยประโยคที่ทั้งเหน็บแนมและเสียดแทงใจก่อนจะหยิบกางเกงในมาสวมแล้วออกไปจากห้องปล่อยให้ผมนั่งหน้าชาเพียงลำพัง…ไม่เห็นจะต้องกระทบกระเทียบกันแบบนี้เลยนี่นา…
(หล่อนยังโกรธเราอยู่ใช่มั้ยเนี่ย?)
…………………………………………………………………………………………………………………………..
“หึง…ไม่ได้โกรธ…แค่นี้ก็มองไม่ออกเรอะ?”
“ถ้ารู้จะถามรึ?”
“อย่าฟอร์ม…ตัวเองรู้แล้วแกล้งถาม”
“อยากให้แน่ใจ”
“เห็นมะ”
“เออน่ะๆ…แล้วเธอทำอะไรอยู่?”
“ต้มเค็ม”
“กลิ่นหอมน่ากิน”
“อยู่แล้ว”
“อ๋อมไปรับป้อมยังไม่กลับมาอีกแฮะ”
“ได้ยินว่าจะไปหาป้าเอ็มด้วย”
“เรื่องนี้เธอกับป้าเอ็มต้องมีส่วนรู้เห็นอย่างแน่นอน”
“รู้เห็น”
“ฝนคิดว่าทำไมอ๋อมถึงเบนเป้าหมายมาจับผิดแม่กวาง?”
“อือ–…ประเด็นนี้น่าคิดเนอะ…โดยเฉพาะป้าเอ็มที่เกลียดป้ากวางอย่างกับอะไรดี…สบโอกาสเมื่อไหร่ไม่ยอมพลาดชัวร์”
“ใช่”
“อื้อ!!…เสร็จซะที…ไปอาบน้ำดีกว่า”
“……………………………………………..”
“?”
“………………………………………………”
“มองอะไรอ่ะ?”
“เปล่า…”
“ฮื่อ~~…มองอยู่ชัดๆ”
“……………………………………………….”
(มาแก้ผ้าให้ดูต่อหน้าใครบ้างจะไม่มอง!!)
…ฝนนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนสั้นกระโจมอกเตรียมจะเข้าห้องน้ำ…เมื่อตอนสายยังรู้สึกถึงความ “เสียหน้า” ที่จัดการพี่สาวไม่อยู่หมัดผมจึงมีความคิดที่จะขอแก้ตัวอีกครั้ง…
“ฝน…ต้องการคนถูหลังให้หรือเปล่า?”
“ใครหนอจะใจดีขนาดนั้น?”
“ก็อยู่ตรงหน้านี่ไง”
“โฮ่~~…จะถูหลังให้แล้วไหนล่ะผ้า?”
“ไม่มีหรอก”
“งั้นก็หมดสิทธิ์…ฮิๆๆ”
“ใครว่า”
(ฝนชายตาและก็ยิ้มไม่พูดอะไรก่อนเดินเข้าห้องน้ำไปและปลดผ้าเช็ดตัวเปิดฝักบัวอาบฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี…โอกาสของเราแล้ว!!!)
“เอ๊~~…ก็ไหนล่ะผ้าถู?”
“นี่ไง”
“เจ้าตัวร้ายนั่นน่ะเรอะ?”
“ดีกว่าผ้าเป็นไหนๆ”
“ไม่เชื่อ!”
“พิสูจน์เลย”
“อย่าท้า!!”
(หลังจากนั้นก็คงไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน…อูย~~…เล่นทั้งพี่ทั้งน้อง…ขาอ่อนสิ)
………………………………………………………………………………………………………………………………….
“กูจะไปได้หรือเปล่าเดี๋ยวบอกอีกที”
“ทำไมวะ?…เมียดุหรือไง?”
“บ้า~~…ไม่ใช่!”
“งั้นมึงก็กลัวเมีย”
“ไม่ใช่ว้อย!!!…ใครจะกลัว…”
“………………………………………………..”
“………………………………………………..”
“เออๆๆ…ถ้าว่างจะไปละกัน”
“ไปไหน?”
“เพื่อนชวนไปกินเลี้ยงวันเกิดครับ”
“ไปเมา?”
“เมาหัวราน้ำสินะ…คึๆๆ”
“เปล่า”
“จะไปก็ไม่ว่าหรอกแต่เมื่อกี้พูดอะไร?”
“ผม…”
“ที่บอลบอกว่าใครจะกลัว?”
(อุ!!)
“ว่าไงจ๊ะตัวเอง?”
“………………………………………………”
“พี่ชายขา~~”
“ป้อม”
“คิดถึงจังเลย!!”
“พี่ก็คิดถึงครับ”
“กรี๊ด!!!…ดีใจๆๆๆ”
“หนวกหู”
“เสียงอะไรไม่รู้…ไม่น่าสนใจ”
“หนอย~~”
“หนูมีอะไรจะคุยกับพี่ชายเยอะแยะไปหมดแต่…”
“?”
“ก่อนอื่นป้อมมีอะไรดีๆจะให้พี่ชายดูค่ะ…รับรองว่าเด็ดแน่”
“อะไรเหรอ?”
“นายก็ลองดูด้วยตาของตัวเองสิ!!”
(หรือว่า)
“?”
“ทำไมไม่รับไปล่ะพี่ชาย?”
“ยังยอมรับไม่ได้ว่างั้นเถอะ”
“………………………………………………”
“งั้น…ฉันจะรับฝากไว้ให้ก่อนเพราะแถวนี้แมวขโมยจะ…”
“ฮึ๊บ!!”
“นั่นปะไรพูดยังไม่ทันขาดคำ…ไม่ได้แดกหรอกเว้ย~~”
“เดี๋ยวเถอะพี่ฝน!!…โดดตะครุบเป็นแมวเชียวนะ”
“ฮี้~~…เสียดายพลาด”
“อยู่ที่ฉันปลอดภัยที่สุด…ตกลงนะบอล”
“………………………………………………”
(ธรรมดาเราน่าจะขอมาดูให้มันรู้กันไปเลยแต่…)
“พี่ว่ามันคงจะไม่น่าดูสักเท่าไหร่”
“แบบนี้ยิ่งอยากรู้ไปใหญ่เลย…พี่อ๋อมส่งมานะ!”
“ทำไมฉันต้องส่งให้พวกเธอสองคน?”
“สองคนอะไร?…พี่ไม่ได้อยากรู้”
“แต่หนูอยากนี่นา”
“วันนี้ยังทำไม่สมอยากอีกหรือไง?”
“พี่อ๋อมพูดอะไรน่ะ?”
“ยัยตัวเล็กอย่ารู้ดีกว่า”
“ไม่!!…หนูจะรู้”
“ก็เหมือนพี่อ๋อมเมื่อวานแหละน่า–…ส่งห่อในมือมาให้ฝนเดี๋ยวนี้นะคะ”
“ฮึ!!…เข้าใจหาสถานที่ทำกันดีนี่นะ…ฉันจะเอามั่งและไม่ส่งให้เธอหรอกโว้ย!!!”
“นี่เธอสองคนจะหาเรื่องตีกันอีกแล้วเรอะ?”
“เจ๊มาช่วยหนูแย่งให้หน่อย”
“ป้อม…มาช่วยพี่”
“อะไรคะ?…นี่หนูยังไม่รู้อะไรเลยนะ”
“เลิกดีกว่า…หาประโยชน์อะไรไม่ได้”
“พี่แคทไม่อยากรู้หรือไง?”
“ไม่”
“อย่างเธอยังจะอยากเอาอะไรอีกนอกจากแบบเมื่อเช้าสินะ?”
“!?”
(พี่แคทหันขวับกับชายตามองอ๋อมด้วยความไม่พอใจทันที)
“ก็รู้ๆกันอยู่แล้วจะพูดมากไปทำไม?”
“เรื่องที่เราสามคนมีผัวคนเดียวกันน่ะนะ”
(หยึย~~)
“ฮี่~~…พี่อ๋อม…อยากกินเค้กหน่อยมั้ย?”
“เฮ่ย!!…พี่ฝนทำอะไรน่ะหนูซื้อมาตั้งแพง?…จะเอามากินกับพี่ชา…”
…ฝนไม่ฟังเสียงขว้างกล่องเค้กใส่อ๋อมแต่ก็ถูกปัดลอยไปทางพี่แคท…ถ้าแค่นี้สาวเจ้าผมยาวจะโดนคงผิดวิสัยละว่าแล้วหล่อนก็ยกเท้าหวดกล่องเค้กปลิวไปทางหน้าบ้านซึ่งจังหวะนั้นก็ได้มีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาพอดี…
“หวะ…อุ๊บ!!!”
“แม่!?”
“คุณแม่!!!”
“อึ๊ย~~…นี่อะไรกัน?…พวกเธอเล่นบ้าอะไรกัน?”
“ฉะ…ฉันไม่รู้เฟ้ย!!”
“อ้าว!?…รอหนูด้วยสิพี่!!”
(กางเกงในพี่แคทสีส้ม…เอ้ยไม่ใช่!!…เค้กลอยไปโปะเข้าหน้าอานิภาเต็มๆส่วนพี่น้องเสือฉวยโอกาสโดดหนีออกทางหน้าต่างไปเรียบร้อย)
“วา~~…ครีมเลอะหน้าแม่ไปหมดเลย!!”
“เดี๋ยวหนูเช็ดให้ค่ะ”
“ไม่ต้องแล้ว!…เช็ดยังไงก็ไม่หมดหรอก”
“อุ!!”
“ใครขำห๊ะ?…ฮึ่ม!!!”
“ปละ…เปล่าครับ”
“แม่สอนกี่ครั้งก็ไม่รู้จักจำว่าอย่าเอาของกินมาปาเล่นกัน”
(ก็น่าขำจริงๆนี่…เค้กปอนด์ลอยละลิ่วเข้าหน้าอานิภาที่บังเอิญเปิดประตูเข้ามาอย่างแม่นยำจนผงะหงายหลังนั่งเผล่)
“แคทขอโทษค่ะคุณแม่”
…อานิภามาทำไมที่นี่ไม่รู้แต่ก็คงจะไม่ได้มานั่งโชว์(?)กางเกงในสีครีมลายดอกไม้เพียงอย่างเดียวแน่…
………………………………………………………………………………………………………………
“กระผมหาได้แปลกใจต่อการกระทำของเขาไม่”
“พี่ก็พูดไปตั้งหลายครั้ง…ใครที่เชื่อว่ามันเป็นคนดีต้องกลับไปคิดซะใหม่แล้ว”
“เจ้าชู้หลายใจมักมากในกามมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมากหน้าหลายตา…กระทั่งผู้ที่ชื่อว่าเป็นภรรยาของบิดาตนก็หาได้ยกเว้นไม่…น่ารังเกียจเหลือประมาณเจ้าค่ะ”
“ท่านพี่ศรเพทายมีความเห็นเกี่ยวกับคุณกวางฤทัยอย่างไรบ้างขอรับ?”
“หญิงเลว…เธอจะทำอย่างที่ยัยอ๋อมกล่าวหาหรือเปล่าพี่ไม่รู้แต่ที่ผ่านมาก็สมควรให้ถูกตราหน้าว่าผู้หญิงแพศยาแล้ว”
“สำหรับเรื่องนี้น้องมีบางอย่างจะพูดเจ้าค่ะ”
“หืม?”
“อะไรหรือขอรับ?”
“น้องเห็นว่าเอกคเชนทร์แลนางพญาเสือกำลังถูกใครบางคนจับตามองเจ้าค่ะ”
“ก็ม่อนไม่ใช่เรอะจ๊ะ?”
“มิใช่นะเจ้าคะ!”
“ฮ่าๆๆๆ…หยอกเล่น…ว่าแต่ใครรึ?”
“น้องยังมิทราบดอก”
“หึ!!…คนที่บังอาจจะลองของกับยัยจอมเจ้าคิดเจ้าแค้นนั่นคงไม่อยากกินดีอยู่ดีล่ะมั้ง?”
………………………………………………………………………………………………………………………………
“หายไปไหนหมด?”
…หลังมื้อเย็นผมไม่เห็นพี่แคทกับฝนอยู่ในบ้านซึ่งพอไปถามอานิภาก็ได้คำตอบว่าพี่เซคเรียกไปที่บ้านและดูเหมือนจะไม่กลับมาในคืนนี้…
(แต่นั่นยังไม่สำคัญเท่ากับ)
“อาจะย้ายมาทำงานที่นี่จริงๆหรือครับ?”
“จริง…อามาที่นี่ก็เพราะเขาเรียกมาคุย”
“แล้วที่ทำงานเก่า?”
“แน่นอน…ไม่มีใครอยากให้อาลาออกจากที่นั่นแต่อาเคยคุยกับเพื่อนว่าจะมาทำงานด้วย”
“เพื่อน”
“เขาเป็นรองผอ.โรงพยาบาล…ที่จริงอาก็ยังไม่ตกลงเป็นมั่นเป็นเหมาะหรอกว่าจะมาทำงานที่นี่แค่มาพูดคุยกันก่อน…ถ้าอะไรๆมันโอเคอาก็จะย้ายมาทำ”
“อาสนคงคิดถึงแย่”
“…มันจะใช่รึ?”
“?”
“อ้าว!?…ลืมเอารถเข้ามาจอดข้างใน”
“…………………………………………….”
“บอลจะออกไปข้างนอกเหรอ?”
“ใช่ครับ”
“พอแคทกับฝนไม่อยู่ก็จะหนีเที่ยว”
“เปล่า…ผมบอกพวกเธอแล้วครับ”
“หึๆ”
…อานิภาออกไปขยับรถเข้ามาจอดในบ้านส่วนผมเข้าห้องจะเปลี่ยนชุดออกไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนแต่พอดีมีสายเข้ามาซึ่งก็เป็นเจ้าของงานนั่นเองที่โทรมาเลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้…
“อะไรวะเลื่อนกันได้ด้วย?…กูกะจะไปแล้วเนี่ย!”
“กูมีธุระด่วนพอดี…พรุ่งนี้ๆ”
“งั้นไม่รับประกันโว้ยว่าพรุ่งนี้กูจะว่าง!!”
(อะไรของมันก็ไม่รู้)
“ช่วยไม่ได้…งั้นก็ปิดประตูหน้าบ้านเพราะเราจะไม่ออกไปแล้ว”
(ปิดล็อคประตูเรียบร้อยเราก็จะเข้าบ้านพอดีตาเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าที่ตากไว้ที่ราว)
“ผีจะลืมเก็บล่ะมั้งนี่?”
“……………………………………………….”
“ของตัวเองซะด้วยนะ…หืม?”
(ไฟห้องน้ำเปิด)
“………………………………………………..”
(มะ…ไม่ดีมั้ง?…เกิดใครมาเห็นถูกด่ายับว่าเป็นไอ้โรคจิตแน่)
“………………………………………………..”
(จิตด้านมืดเริ่มเข้ามาครอบงำแล้ว…อย่านะ!!)
“………………………………………………..”
(หยุด!!!…เราจะทำอย่างที่คิดไม่ได้)
…แต่ผมกลับควานหาช่องที่จะมองเข้าไปในห้องน้ำเป็นการใหญ่และก็ต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมากเพราะถ้าเกิดคนที่อยู่ในห้องน้ำรู้ตัว…จบสิ้น…ไม่มีทางแก้ตัวได้เลย…
“พอเห็นๆ”
(เวรแท้!!!…แล้วเรานึกยังไงถึงแอบดูอาตัวเองแก้ผ้าอาบน้ำเนี่ย!?)
“ฮึมๆๆ”
(อานิภาเข้ามาแล้วและกำลังแปรงฟันอยู่…อ้าว!?…เสื้อผ้ายังไม่ถอดนะ…หรือเธอจะไม่ได้อาบน้ำด้วย?)
“ผิดหวัง”
“………………………………………………….”
(ไม่…ไม่ใช่…พออานิภาแปรงฟันบ้วนปากเสร็จก็เริ่มจะถอดเสื้อกับกางเกง…อูย~~…นี่สิน๊าที่เขาเรียกงามแต้งามว่า…สวยตามแบบฉบับสาวเหนือที่ส่งต่อให้ลูกสาว)
“………………………………………………….
“ว้าว~~…สุดแจ่ม!!!…บางจนเห็นก้น”
(พบกันอีกแล้วน้องหนูดอกไม้สีครีม)
“อือ–”
(เฮ่ย!!!…เมื่อกี้อานิภาคราง…ครางทำไม?)
“อะไรติด?…อ๋อ!…ไม่มี”
(ที่แท้ก็เอานิ้วลูบที่เป้ากางเกงใน…คงรู้สึกสยิวแน่ๆเลย)
“แม่เจ้าเว้ย!!…หน้าอกอานิภานี่เห็นกี่ทีๆก็ไม่เคยเบื่อเลยแฮะ”
(จะมีชอตเด็ดช่วยตัวเองในห้องน้ำไหมน้อ~~…ลุ้นๆๆ)
…แล้วทันใดนั้นผมต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อมีมือของใครบางคนวางบนหัวไหล่ขณะที่อานิภากำลังหันหลังก้มถอดกางเกงยีนส์…พอหันไปมองก็ยิ่งเสียววาบเข้าไปถึงกระดูกสันหลังเพราะคนๆนั้นคืออาอรศินีย์แฝดผู้น้อง…
“อามิคิดว่าเธอจะเป็นคนเช่นนี้”
“ผะ…ผมขอร้องล่ะ!!!…อานีย์อย่าบอกใครนะครับ!!!!”
“………………………………………………….”
“นะครับ”
“อาจะทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่มิได้”
“ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ?”
(ซวยแล้ว!!!…อานิภารู้ตัวจนได้)
“น้องเองเจ้าค่ะ”
“ทำไมหรือจ๊ะนีย์?”
“ไป”
(น้องสาวฝาแฝดอานิภาตบบ่าให้เราเดินเข้าบ้านโดยจังหวะนั้นอานิภานุ่งกระโจมอกเดินออกมาพอดี)
“บอลทำไมเหรอ?”
“เขาด้มๆมองๆอยู่ด้านหลังบ้านแลแอบดูท่านพี่อาบน้ำเจ้าค่ะ”
“…โฮ่”
“ผมขอโทษจริงๆครับ”
“ลามกที่สุด…ฉันเป็นอาแท้ๆของเธอนะแล้วยังจะกล้าทำแบบนี้ได้”
“จะให้น้องกระทำอย่างไรเจ้าคะ?”
“แล้วนีย์คิดว่าไง?”
“เรื่องนี้ท่านพี่เอกภพจักต้องทราบ”
…ตายโหง!!!!…ผมได้เน่าตายทั้งกลมแน่ถ้าเรื่องหลุดไปถึงหูพ่อ…ได้อับอายขายขี้หน้ากันก็คราวนี้…อย่าทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่เลยนะครับ…
(จะให้ยกมือไหว้ท่วมหัวหรือก้มกราบแทบเท้าก็ยอม)
“ขอร้องอานีย์ล่ะครับ…อย่าบอกให้พ่อรู้เลย”
“เช่นนั้นเธอก็มิสมควรกระทำเสียแต่แรก…หากจะโทษก็จงโทษความมิรู้จักยับยั้งชั่งใจของตนเอง”
(เรื่องแบบนี้ไม่สมควรจะเกิดขึ้น!!!!…ไม่ๆๆๆๆ)
“ไม่คิดว่าบอลจะเป็นคนแบบนี้…ที่ผ่านมาอาไว้ใจคนผิดจริงๆ”
“…………………………………………………..”
“แต่ว่า”
“ท่านพี่?”
“บอลกลับห้องเถอะ”
“เอ๊ะ?”
“ท่านพี่เอ่ยว่าอะไรนะเจ้าคะ!?…ท่านพี่จะ”
“ฮื่อ~~…อย่าทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยน่า”
“ขอบ…ขอบพระคุณอานิภามากครับ!!!!”
“ท่านพี่…เหตุใดจึง…”
“บอลเป็นหลานของเรานะนีย์”
“แต่…”
“…………………………………………………..”
“…ทราบแล้วเจ้าค่ะ”
“นีย์ไปรอที่ห้องก่อน…เดี๋ยวพี่จะบอกเหตุผล”
“เจ้าค่ะ”
“…………………………………………………..”
“จริงๆเล้ยเจ้าตัวดีนี่!!…ชอบหาเรื่องซวยใส่ตัวเอง”
“อานีย์จะบอกพ่อจริงๆหรือครับ?”
“บอกแน่”
“อึ๋ย!!!”
“แต่อย่าห่วง…ตอนนี้เธอไม่พูดอะไรแล้วล่ะ”
“จริงๆหรือ?”
“เออย่ะ!!…ไม่เชื่ออาเรอะ?”
“เชื่อๆ…เชื่อสิครับ”
“เอ้า!…กลับห้องได้”
“ครับ”
“…เดี๋ยว”
“?”
“อย่าบอกแคทกับฝนเชียวนะ”
“หา?”
(อานิภาพูดแปลก…เราจะพูดได้ยังไงเพราะขืนบอกก็มีแต่ตายหยังเขียดน่ะสิ!!!)
ฮะๆๆ
(หัวเราะอย่างอารมณ์ดีแสดงว่าไม่โกรธเรา)
“แล้วก็…”
“ครับ?”
“คราวหน้าไม่ต้องแอบ…ถ้าอยากดูอาจะเปิดให้ดูเอง”
“!!!!!!!!!!”
“ฮิ”
…พูดจบอานิภาก็ปลดปมผ้าเช็ดตัวเผยให้เห็นเรือนร่างอันเปลือยเปล่าแต่แค่แป๊บเดียวเท่านั้นหนำซ้ำยังขยิบตาหวานให้…
“ไง!…เจ้าหลานลามก…ตะลึงตาค้างไปเลยรึ?”
(จะไม่ให้ตะลึงยังไงไหว!!!…เล่นเปลื้องผ้าให้ดูกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้…อูย~~…รุนแรงมาก!!!!…ท่อนบนยอดอกตั้งชูชันส่วนท่อนล่างก็เห็นขนสีดำชัดแจ้งเต็มสองตาเชียว)
“แล้วยังมัวยืนแข็งไม่ยอมไปอีกแน่ะ?…เดี๋ยวฟ้องแคทกับฝนซะเลย…เบร้~~”
(ก่อนกลับเข้าห้องน้ำยังแลบลิ้นให้…เหลือเกินจริงๆอาสาวของเราคนนี้)
“เฮ้อ~~…แต่ก็รอดไปทีเรา…อื๋อ?”
(อานีย์ยืนมองเราอยู่ตรงระเบียงชั้นสอง)
“เอ่อ–…อาครับ…ผมสัญญาว่าต่อไป…”
“ท่านพี่พูดจริง”
“?”
“ก็ประโยคที่ว่าที่ผ่านมาอาไว้ใจคนผิดจริงๆไง”
“……………………………………………..”
“กลับเข้าห้องไปสำนึกซะว่าตนกระทำผิดอะไรบ้างแลจงอย่าออกมาจนกว่าจะถึงเวลาอรุณรุ่ง”
“ครับ”
“ครั้งนี้จะถือเสียว่าหาได้มีอะไรเกิดขึ้น”
(คืนนี้ทั้งคืนเราจะไม่ยอมย่างกรายออกมาพ้นประตูห้องเด็ดขาด…ไว้ใจได้เลย!!!)
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
ตัวอย่างในตอนหน้า Garnet Sidestory 1 “ชะตากรรมของน้องคนเล็ก!?”
“พี่เซคคือจอมแผนการและก็ร้ายกาจเสียยิ่งกว่าแม่มด”
“หนูก็ไม่อยากจะพูดสักเท่าไหร่หรอกนะแต่พี่แคทเป็นคนที่สวยจริงๆ”
“พี่เอ้เป็นคนที่ไม่สมควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย…หนูขอยืนยันเลย”
“ไม่มีใครทำตัวลึกลับน่าสงสัยเท่าพี่ม่อนอีกแล้ว…หนูน่ะกลัวคนๆนี้ที่สุด”
“ที่จริงพี่อ๋อมเป็นคนที่ใจดีมากๆและเธอเพียงแค่อยากอยู่กับคนที่ตัวเองรัก”
“พี่ชายที่ใจดีและน่ารักที่สุดในโลก…สักวันจะต้องเอามาเป็นของหนูให้จงได้!!!!”
“คนอะไรน่าโมโหนัก…แค่นึกถึงหน้าพี่ฝนความดันของหนูก็พุ่งพรวดแล้ว!!!”
