รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 19

รักไม่นับตัวเลข ตอนที่ 19 ยาสูตรลับ…ของขวัญจากเสือน้อย!!!! (แขกรับเชิญพิเศษ)

“เคน!!!!…พี่!!!!”
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกก”
“โอ้ยโหย~~”
“นี่…นี่มันอะไรกันน่ะคะ?”
…ตาย…ตายโหงยกกำลังตายห่…แล้วกูเอ๋ย!!!!…ลืมซะสนิทเลยว่ามันใกล้ถึงเวลาที่บรีนจะกลับจากแช่น้ำแร่…เธอเปิดประตูเข้ามาเห็น
ภาพบาดตาบาดใจของผมและพี่บรีมซึ่งกำลังนอนเปลือยกายล้อนจ้อนกอดจูบลูบไล้เนื้อตัวกัน…ผมทะลึ่งพรวดออกจากผ้าห่มจนตกเตียงลงไปนอนแอ้งแม้งที่พื้นแต่ก็พยายามฝืนเจ็บรีบลุกขึ้นมาดูใบหน้ายามโกรธเกรี้ยวของเมียรัก…
“อู๊ย~~~…เจ็บ…บรีนครับ…คือว่า…”
“ไม่ต้องแก้ตัว!!!!”
“……………………………………………”
…ความซวยมาเยือนถึงตัวเข้าให้…บรีนสั่งเด็ดขาดห้ามผมไปข้องแวะกับหญิงอื่นอีกนอกจากเธอเท่านั้น…พี่บรีม…ถ้าหญิงอื่นนี่คือพี่สาวฝาแฝดของตัวเองล่ะจะว่ายังไงกัน?…โกรธ!!…อาจจะโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีกแหงๆ…
“พี่เอาจริงหรือนี่?…เคนเป็นของน้องนะคะ!!!”
…เอ๊ะ?…คำพูดนี้มัน…อย่างกับว่าบรีนเธอรู้มาก่อน!!!…ผมคนเดียวซะอีกที่ตกใจกลัวอย่างออกนอกหน้าเพราะพี่บรีมดูไม่มีอาการร้อนรนอะไรทั้งๆที่น้องสาวของเธอก็หน้าบึ้งตึง…หล่อนหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่มและตอบอย่างใจเย็น…
“แหม~~…น้องก็น่าจะเข้าใจหัวอกผู้หญิงด้วยกันและรับรู้ถึงความต้องการของพี่ดีนี่นา”
“ทำไมจะไม่เข้าใจหรือไม่รู้คะ?…พวกเราเป็นฝาแฝดที่ผูกพันกันยิ่งกว่าใครๆแต่บรีนนึกว่าพี่บรีมพูดล้อเล่น…น้องไม่เคยนึกเลย…”
…หมายความว่าบรีนรู้ถึงความต้องการที่ซ่อนเร้นในใจของพี่บรีมอยู่ก่อนแล้ว…ถึงกระนั้นภรรยาสาวก็ยังมองผมด้วยความรู้สึกที่ไม่พอใจอย่างมากพร้อมกับเอ่ยว่า…
“ในที่สุดเคนก็ทำให้บรีนผิดหวังจนได้นะคะ!!!…ไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วไหนบอกจะมีบรีนแค่คนเดียว?”
“ผมขอโทษครับบรีน…ผม…”
…ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น…ผิดเต็มประตู…น่าละอายใจทั้งต่อความรู้สึกของตนเองและของคนอันเป็นที่รักเหลือเกิน…สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะแต่พอลับหลังก็หลงลืมเสียสิ้น…
“น่าๆๆ…น้องอย่าไปโทษคุณสามีเลย…พี่เองต่างหากที่เป็นฝ่ายเชิญชวน…ถ้าเขาไม่รู้สึกอะไรกับพี่เลยนี่สิถึงจะแปลก…ดีแล้วล่ะที่ว่าที่สามีของบรีนยังปกติและมีสมรรถภาพดีเหลือเฟือนะจะบอกให้…เขาต้องมอบความสุขให้น้องได้อีกนาน”
“!?”
“พี่ยังจะมาพูดล้อเล่นกับบรีนอีก!!!…ใช่สิคะ…สาวสวยมาดมั่นอย่างพี่…ชายคนไหนเล่าจะหาญกล้าบอกปัดไมตรีได้?…ขนาดเคนไม่ใช่หนุ่มหล่อหุ่นเท่และหนูก็ตีตราจองแล้วแต่พี่ยังจะคว้าไปกกกอดอีก…ฮึ!!”
(นี่ชมหรือเปล่าเนี่ย?)
“จ้า~~…พี่รู้ว่าตัวเองมีสิทธิ์เลือกแต่ก็ไม่อยากไปคบกับคนอื่นนิ…สู้กับน้องเขยคนนี้ไม่ได้…บรีนก็จะแบ่งให้พี่ใช้บ้างจะเป็นไรเล่าจ๊ะ?…ไม่สึกหรออะไรสักหน่อย”
“ถ้าอย่างนี้พี่คงจะเลิกกับคุณมิชาเอลจริงๆสิคะ”
“อื้ม!!…คงงั้นแหละจ้ะ…เราต่างไม่มีเวลาให้กันและกันทำให้เริ่มทะเลาะกันบ่อยๆ”
“………………………………………………..”
…จากนั้นบรีนก็ไม่ยอมพูดอะไรอีกเป็นเวลานานเชียว…น่าหวั่นใจ?…เธอจะด่าหรือทุบตีผมยังไงก็ได้เพราะจะเป็นการดีที่ได้รู้ถึงอารมณ์แต่ไม่ใช่นิ่งจนเดาอะไรไม่ถูกเช่นนี้หรือกำลังจะคิดเลิกกับผม?…ไม่…ไม่เอาด้วยนะครับ!!!!…
“…ก็ได้!!…บรีนจะยอมให้พี่เป็นครั้งคราวก็ได้แต่พี่อย่าแย่งเคนไปจากน้องเด็ดขาดนะคะ!!!…บรีนรักเขามาก…รักมาตั้งแต่ยังเล็กๆ”
“!!!?”
…ตั้งแต่ยังเล็กๆเหรอ?…เฮ่ๆๆๆ…ผมเคยเจอบรีนมาก่อนหน้านี้อีกอย่างนั้นรึ?…นี่มันหมายความว่ายังไง!!!…
“เข้าใจแล้วจ้ะ…นี่น้องรัก!!…ไหนๆก็ไหนๆแล้วเราก็มาสนุกกัน 3 คนเลย”
“หา?”
…เอาจริงหรือครับพี่บรีม!!!!… 2 พี่น้องฝาแฝดกับอีก 1 หนุ่มนี่น่ะนะ?…โอ้ว~~~…มันอร่อยเหาะยกกำลังสิบแน่ๆเลย…บรีนเองก็ยินยอมจะให้ผมมีอะไรกับพี่สาวฝาแฝดของเธอได้ด้วย…แต่กรุณาหยุดก่อน!!!!…วันนี้ผมสู้รบปรบหม้อกับ 2 สาวคู่นี้ตั้งแต่สายยันเย็น…ถ้าเล่น 2 รุม 1 อีกผมมินอนตายคาอกควยเสียบคาหีรึ?…
“น้องขอตัวก่อนค่ะเพราะ 3 – 4 วันนี่หนูระบมหีไปหมดแล้ว…ก็เคนนั่นแหละว่างเป็นไม่ได้ต้องขอเย็ด…เคนคะ!!!”
“คะ…ครับ!!!”
“สำหรับพี่บรีม…บรีนยกให้สักคนก็ได้แต่ต่อไปอย่ารินอกใจมีคนอื่นอีกนะ”
“ฮิๆๆ…เมียเธอไฟเขียวแล้วแน่ะ”
“จะทำได้หรือไม่คะ?”
“รีบตอบเด้!!!”
“ครับ!!…ได้แน่นอนครับ!!!…ขอสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชาย”
“ดีใจใหญ่เชียวนะตาบ้า!!”
…บรีนมองค้อนแล้วก็เดินหนี…ถึงยังไงวิสัยของผู้หญิงก็ต้องมีหึงบ้างแหละ…
“ไปง้อเร็วเข้า!!!”
“อย่านะ!!…เดินแก้ผ้าโทงๆเข้ามาไม่อายบ้างหรือไง?…ระวังตัวให้ดีเถอะ…บรีนต้องจัดการเคนให้หมอบแน่ๆ…อุ๊ย~~…ปล่อยนะ~~”
…เรื่องอะไรจะปล่อยกัน?…ผมยิ่งกอดภรรยาสาวสุดที่รักแนบแน่นยิ่งกว่าเดิมแต่เสียดายเจ้าหนูมันหมดฤทธิ์ซะแล้ว…วันนี้หลั่งในรูหีน้องสาวไม่พอยังมากระฉูดคารูตูดพี่สาวอีก…ใช้งานเจ้าน้องชายคุ้มค่าจริงๆ…
“บรีนอย่าโกรธเคนเลยนะครับ”
“เอาเถอะค่ะ…ยังไงพี่บรีมก็ไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหน…บรีนยอมรับได้…แต่…”
“?”
“ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเคนคือบรีนเพียงผู้เดียวเท่านั้นนะคะ…จำไว้!!!!”
“ครับ”
…น้ำเสียงตอนท้ายจริงจังมาก…โล่งอกไปทีที่บรีนไม่ได้ขอเลิกกับผม…
“ฮะๆๆๆ…ผัวเมียปรับความเข้าใจกันได้เรื่องราวก็แฮบปี้…เอ้า!!!…แล้วจะไปกันได้หรือยัง?”
“ไปไหนครับ?”
“เช็คเอาส์ไง”
“หา?”
“ความหมายของพี่บรีมคือเราจะไปพักที่บ้านส่วนตัวค่ะ”
“บ้านส่วนตัว?”
“ค่ะ…บ้านตากอากาศริมหาดที่คุณพ่อซื้อไว้…เวลาบรีนมาเที่ยวกับครอบครัวก็จะพักที่นั่น”
“ตอนออกมาก็ไม่รู้จักขอกุญแจนะบรีน…จะได้ไม่ต้องมาพักห้องสวีตคืนหนึ่งเป็นหมื่นๆอาศัยเป็นรังรัก”
“………………………………………………”
……………………………………………………………………………………………………………….

…บ้านพักตากอากาศริมทะเลของตระกูล “สุมินทร์กาญจน์” อยู่ห่างจากโรงแรมที่ผมพักลงมาทางใต้ประมาณ 5 กิโลเมตร…ดูเป็นส่วนตัวมากๆในอาณาเขตราว 1 ไร่…
“มาแล้วเหรอๆ…ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ”
“สวัสดีค่ะคุณแม่!!”
…แม่ลูกกอดกันด้วยความดีใจ…แม้ว่าจะไม่เจอกันแค่ 4 – 5 วันก็ตาม…
“เอ๊~~…นี่ผิวคล้ำไปหรือเปล่าเอ่ย?…ลูกเคนจ๊ะ…พาบรีนลงเล่นน้ำทะเลทุกวันเลยหรือ?”
…หยาย!!!!…เรียกว่าลูกเคนเลยหรือเนี่ย?…น่าปลื้มใจที่ซู๊ด~~…
“อ่า–…ครับ…สวัสดีครับคุณ…”
“คุณอะไรห๊ะเจ้าน้องเขย?”
“คะ…คุณแม่ครับ…”
“นั่น!!…ต้องอย่างนั้นซี่~~…ตอนนี้เคนเป็นคนในครอบครัวเดียวกับเราแล้วนะ…มีอะไรก็ใช้ด้วยกัน…คิกๆ”
“พี่บรีม!!!”
…บรีนค้อนพี่สาววงใหญ่เพราะรู้ความหมายเป็นอย่างดี…
“เอ้าๆๆ…เข้าไปข้างในก่อนเถอะนะจ๊ะ…อยู่ที่นี่ก็พักผ่อนกันตามสบาย…ไม่ต้องเกรงใจ”
“………………………………………………..”
………………………………………………………………………………………………

20 ตุลาคม 2548

“โอ๋ย~~~~”
“?”
…สายๆผมออกมานั่งผ่อนคลายอารมณ์ที่ริมหาดนอกเขตบ้านและพบเด็กผู้หญิงคนหนึ่งสะพายเป้เดินโซเซไปมาท่าทางเหมือนจะเป็นลมจนในที่สุดก็ไปไหนไม่ไหวล้มกองกับพื้นทรายนั่นเอง…
“น้อง!!!…น้องเป็นอะไรไป?”
“หิวข้าว~~…ตาลาย–…เดิน…ม่ายหวายแหลว~~”
“อ้าวๆๆ…ทำใจดีๆไว้!!!”
…โชคดีที่พกยาดมมาด้วย (อย่าแซวว่าทำอย่างกับคนแก่เลยนะครับ…มันเคยชินซะแล้ว…เวลาไปไหนไกลๆจะต้องมีในกระเป๋าเสมอ) ผมช่วยพาเด็กคนนั้นไปนั่งพักใต้ต้นไม้…ไม่แกล้งเป็นด้วยแฮะเพราะสีหน้าเธอซีดมากเลย…
“นี่คงไม่ได้กินข้าวเช้าล่ะสิท่า?”
“อือ—”
…อ่อนระโหยโรยแรง…จะขยับปากพูดก็ยังทำได้ลำบาก…คนเป็นลมน่ะเสียงจะไม่ค่อยออกมาหรอก…
“ว่าแล้ว–…ช่วยไม่ได้นะ”
“……………………………………………”
…………………………………………………………………………………..

“อร่อย!!!”
“เฮ่ๆ…ค่อยๆกินก็ได้”
…ผมทำตัวเป็นสุภาพบุรุษช่วยออกตังค์ซื้อข้าวกล่องและน้ำเปล่าเลี้ยงเด็กหญิงครับ…พอหายเป็นลมปั๊บก็รีบกินปุ๊บเชียว…
“งั้มๆ…พี่ชายใจดีจังเลย…ขอบคุณมากนะคะ…ถ้าไม่ได้ข้าวกล่องนี้หนูคงหมดสติไปแล้ว”
…ก็เกือบไปเหมือนกัน…เอ–…เท่าดูจากภายนอก…สาวน้อยไว้ผมเปีย 2 สายคนนี้น่าจะมีอายุมากกว่ามิวนะ?…
“มี…อะไรเหรอ?”
“เปล่าๆ”
“………………………………………………”
…สวมหมวกฟางด้วยนะ…เมื่อกี้ผมถอดออกเพื่อช่วยให้อากาศถ่ายเทก็ต้องตกใจนิดๆเพราะสีผมของเธอไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาคือมีสีทองสลับดำเป็นริ้วๆทั่วทั้งศรีษะและตาซ้ายก็มีผ้าก๊อสปิดไว้แถมลักษณะการแต่งตัวก็ออกจะแปลกๆสักหน่อยคือนุ่งกางเกงขายาวแต่ข้างหนึ่งกลับสั้นกว่าอีกข้างเพราะพับขาขึ้นจนแลเห็นถุงน่องสีดำ…
“อ้า~~…อิ่มจัง!!…ค่อยยังชั่วหน่อยเมื่อกี้ตาหมุนติ้วๆๆ…มัวเดินเที่ยวเพลินจนเลยเวลากินข้าว…หือ?…หนูมีอะไรแปลกหรือคะถึงได้มองจัง?”
“ก็…ผมของน้องแปลกดีนะ”
“น่าแปลกตรงไหนอ่ะ?…พี่หนูก็เป็นงี้”
“มันเหมือนกับ…ลายบนตัวเสือโคร่งเลย…น่ากลัวยังไงไม่รู้”
“โอ้!!…พี่คิดแบบนี้รึ?…ฮะๆๆๆๆๆ”
…ท่าทางจะชอบใจ?…พอท้องเริ่มอิ่มเรี่ยวแรงเริ่มฟื้นคืนก็หัวเราะร่วนเชียว…รึเด็กสมัยนี้เขานิยมทำผมแบบนี้กันก็ไม่ทราบ?…ไม่ใช่คนนำสมัยซะด้วยสิเรา…
“พี่จะเชื่อเปล่าคะว่าผมของหนูเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด?…ไม่เคยไปย้อมหรือทำอะไรเลย”
“โห!!…พี่ไม่เคยเห็นใครเป็นอย่างนี้เลยนะเนี่ย…ว่าแต่…พ่อแม่น้องอยู่ไหน?”
“…บ้าน”
“อะ…อ๋อ~~…งั้นคงมาเที่ยวกับเพื่อนสินะ?”
“เปล่าค่ะ…”
“เอ๋?”
“หนูมาคนเดียว…”
“เฮ้ย!!!!…นี่น้องมาจากที่ไหนเนี่ย?”
“อือ–…จากหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลเอามากๆ…ในอำเภอหนึ่งของจังหวัดอุตรดิตถ์ค่ะ”
…หวา–…ต้องเป็นเด็กใจแตกหนีออกจากบ้านแหงๆ…
“อื้อหือ–…เดินทางแค่คนเดียวมาถึงที่นี่เชียว?”
“ไม่ใช่…นี่แค่ทางผ่านเท่านั้น…หนูจะไปให้ถึงภูเก็ตต่างหาก”
“โฮ้ย!!…แล้วนี่พ่อแม่ไม่ว่าหรือไงกัน?…น้องชื่ออะไร?”
“ฮึๆๆ…ถามชื่อคนที่เพิ่งพบกันเป็นครั้งแรก…สำหรับหนูแล้วมันคือสิทธิ์ส่วนตัวที่จะไม่บอก”
“………………………………………………….”
“………………………………………………….”
“แต่ถ้าพี่อยากรู้และเห็นแก่ที่เลี้ยงข้าวหนู…จะบอกก็ได้…เสือน้อยค่ะ”
“อะไรนะ?”
“เท่ใช่ม้า–…ชื่อเสือน้อยเนี่ยพี่สาวหนูเป็นคนตั้งให้เองเลย”
…พิลึกวุ้ย!!!…คนอะไรชื่อเสือน้อย?…ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร…โอเคถ้าดูจากสีผมก็คงใช่…
“แล้วหนูเสือน้อยไม่นึกกลัวบ้างหรือไงว่าจะถูกคนไม่ดีล่อลวงเอา…อายุเท่าไหร่?”
“เด็กอายุแค่ 14 อย่างหนูเนี่ยนะจะมีคนมาล่อลวง?”
“เออสิ!!!…อายุ 14 นี่ก็จัดเป็นเหยื่อขนานเอกเชียวละยิ่งอยู่คนเดียวอย่างนี้ด้วย…จะไปไหนก็ต้องระวังตัวให้ดีนะ”
“โอ้!!…เพิ่งรู้”
“……………………………………………….”
…อ่อนต่อโลก…แกล้งทำหรือไม่รู้จริงๆ?…อย่างตัวน้องนี่เจ้าผู้ร้ายมันคงไม่ต้องการแค่เงินแน่…อายุมากกว่าน้องมิวจริงๆด้วยแต่เรื่องสัดส่วนองค์เอวลูกสาวน้าจี๊ดกินขาด…อกของหนูเสือน้อยยังไม่ดันเสื้อออกมาให้เห็นสักเท่าไหร่…
“เอาละ!!…ขอบคุณที่เลี้ยงข้าวนะและเพื่อเป็นการตอบแทน…”
“เห–…บัตรเครดิต?”
“พี่ไปกดเงินตามที่ต้องการได้เลยจ้ะ…รหัสก็…”
“เฮ้ย!!!…นี่น้องมีเงินหรอกเรอะ?”
…เช่นนั้นทางบ้านคงมีฐานะพอสมควรแต่สงสัยแอบหยิบมาเองแน่ๆ…
“แล้วหนูเคยบอกซะเมื่อไหร่ล่ะว่าไม่มีเงิน?…แต่ตอนนี้ในกระเป๋าตังค์หนูไม่มีสักบาทเลย”
“ไม่…ไม่เป็นไร…พี่เลี้ยง”
“ทำไมคะ?”
“เออน่า–”
“ไม่ได้ๆ…หนูไม่เคยรับของใครมาฟรีๆ…เอางี้!!…พี่มีอะไรจะให้เสือน้อยช่วยก็บอกมาได้”
“จะช่วยพี่”
“จ้ะ!!…ให้เป็นกรณีพิเศษเล้ย~~”
“พี่ไม่มีอะไรจะให้น้องช่วยนี่”
“แล้วไม่อยากได้อะไรเลย?”
“อื้อ!!”
“ไม่จริง!!!…พี่หนูเคยบอก…คนที่บอกกับใครๆว่าตัวเองไม่มีความโลภใดๆคือคนโกหก…พี่ชายพูดออกมาเหอะ”
“ก็…ไม่มีจริงๆ”
“…………………………………………………”
…เด็กวัยแค่ 14 ปีจะมาช่วยอะไรผมได้ก๊าน~~…
“หืม?…นี่ๆๆ…มาใกล้ๆหนูสิ”
“อะไร?”
…จะหาโอกาสล้วงกระเป๋าของผมหรือเปล่า?…งั้นคงไม่มีทางหรอกเพราะไม่ได้เอามาด้วย…เอ๊ะ?…เด็กหญิงเสือน้อยจ้องผมตาแป๋วเลย…ดูใกล้ๆก็น่ารักดีเหมือนกันนี่แต่ติดใจอีตรงตาซ้ายที่ปิดด้วยผ้าก๊อสน่ะ…
“ขอบตาพี่ช้ำ…คงจะอดนอนล่ะสิ?”
“อะ…อือ–”
“ขอจับตัวหน่อย”
…จะทำอะไรของเธอ?…เฮ้ยๆๆ…ไม่ได้เป็นตาแก่หัวงูที่จะมีรสนิยมชอบเด็กนะเฟ้ย!!!…ก็น้องเสือน้อยยื่นจมูกมาดมก่อนเอามือคลำไปตามตัวของผมไม่ว่าจะหน้าผาก,แก้ม,ขมับ,คอ,หัวไหล่และก็ลงมาที่หน้าอกกับหน้าท้องจากนั้นวกไปที่สีข้างแล้วก็แผ่นหลัง…สักพัก…
“อย่างนี้เอง…ทีนี้หนูก็ช่วยพี่ได้แล้วละ”
“ทำไม?…ช่วยยังไง?”
“พี่ชายเป็นคนมักมาก…”
(ก๊อง!!!)
“เฮ่!!!…อยู่ก็มาว่ากันได้ไงน่ะ?”
“อย่าเพิ่งโกรธ…ฟังหนูอธิบายให้จบก่อน”
“งั้นก็ว่ามา!!!!”
…โมโหจริงๆนะเนี่ย!!!…นิสัยไม่ดีจู่ๆก็มาว่าผมเป็นคนมักมากเฉยเลย…นี่ถ้าไม่มีคำตอบที่น่าพอใจล่ะสวยแน่เจ้าหนูเสือน้อย!!!…
“อันคำว่ามักมากนั้นมีหลายประการแต่สำหรับผู้ชายแล้วส่วนใหญ่หนีไม่ค่อยพ้นมักมากในกาม…พี่นั่นแหละ!!”
“นี่เธอ!!!!”
(คราวนี้เล่นด่ากันซึ่งๆหน้าเลยนะเว้ย!!!)
“โวยวายจัง!!…ก็บอกว่าฟังหนูพูดให้จบก่อนและจะโกรธหรืออะไรก็แล้วแต่พี่…เร็วๆนี้พี่ชายน่ะ…คงมีอะไรๆกับแฟนล่ะสิ?”
“หา!!”
“แถมยังมีมากกว่า 1 คนอีกด้วย…อือ–…ตั้ง 2 คนแน่ะ…เพราะงั้นหนูถึงได้บอกว่าพี่เป็นคนมักมากในกามไง”
“ระ…นี่เรารู้ได้ยังไงกัน?…อีกอย่างนี่เป็นเรื่องส่วนตัวของพี่นะ!!!”
…หรือว่าผมถูกเด็กคนนี้แอบดู?…มันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!!!…ที่โรงแรมไม่มีทางแน่ส่วนที่บ้านตากอากาศก็ยิ่งไม่ใช่เพราะผมไม่กล้าทำอะไรกับบรีนหรือพี่บรีมเนื่องจากมีคุณแม่ “สายจุรี” อยู่ด้วย…
“ไม่อธิบายให้เสียเวลาหรอกนะคะว่ารู้ได้ยังไงแต่หนูจะช่วยพี่”
“ช่วย?”
“จากที่ลองสัมผัสเนื้อตัว…พี่น่ะขยับเขยื้อนร่างกายมากและโหมแรงหนักเกินไปจนมีกล้ามเนื้อและกระดูกบางแห่งมีอาการอักเสบกับปวดล้า…ใช่หรือไม่คะ?”
“เอ๊ะ?…จะ…จริงด้วย!!!”
…เด็กหญิงนี่เป็นหมอหรือเนี่ย?…ถูกต้องเลย…คงต้องเชื่อเธอแล้วล่ะว่าจะช่วยผมได้…ทว่า!!…หลังจากนั้น…
“ฮึๆ…หนูพูดถูกสินะ…งั้นพี่ก็ถอดเสื้อค่ะ”
“เฮ้ย!?”
“เถอะน่า—”
…จู่ๆก็จะมาให้ถอดเสื้อ…บ้าหรือเปล่า?…
“และก็กางเกงด้วย”
“จะบ้าเหรอ?…ไม่เอา!!!!…เราเพิ่งพบกัน…อีกอย่างเดี๋ยวแฟนพี่มาเห็นจะเข้าใจผิด”
“หวา~~…นี่คิดไปถึงไหนกันเนี่ย?…อย่างพี่ไม่ใช่สเป็คของหนูสักหน่อย…ไม่ทำอย่างนั้นหรอก!!!”
…รู้ดีว่าร่างกายตัวเองไม่บึกบึนดึงดูดสาวๆแต่พูดดูถูกกันตรงๆอย่างนี้มันก็ฉุนนะ..
“งั้นบอกเหตุผลมาสิว่าทำไมถึงให้ถอดเสื้อกับกางเกงออก?”
“พูดมากจริง…ตกลงจะถอดหรือไม่ถอด?”
“ไม่!!”
“…งั้นก็หลับไปซะ!!”
(จึ๊ก!!!)
“อื๋อ?…อุ๊บ!!!…นี่…เธอ”
…แม่เสือน้อยฉวยโอกาสที่ผมไม่ทันระวังตัวพุ่งนิ้วจิ้มมาที่คอจากนั้นไม่นานก็รู้สึกหน้ามืดกะทันหันเหมือนคนง่วงนอน…
“คนอย่างหนูไม่ต้องการจะติดหนี้บุญคุณใครโดยไม่ตอบแทน…ขออภัยนะคะ”
“อือ…อา…”
…แล้วช่วงเวลาต่อจากนั้นจะมีอะไรเกิดขึ้นผมก็ไม่มีทางรู้เพราะได้หมดสติไป…
………………………………………………………………………………………………………………………………

“…หนุ่ม…พ่อหนุ่ม—-”
“อือ–…”
“เป็นอะไรหรือเปล่า?”
“นี่ผม–…อ๋า!?…ยัยเสือน้อย!!!…เจ้าเด็กตัวแสบหายไปไหนแล้ว?”
…เวลาเที่ยงตรงรึ?…แสดงว่าผมหลับไปเกือบ 1 ชั่วโมงและตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของยัยเด็กแสบมีเพียงลุงที่ทำงานเก็บขยะตามชายหาดมาช่วยปลุกเท่านั้น…พอลองสำรวจตัวเองว่ามีอะไรหายไปบ้างก็ไม่มี…เงินก็ยังอยู่ครบ…แต่ว่า…
“เย้ย~~~~…ทำไมเราถึงแก้ผ้าได้วะเนี่ย?…แย่แล้ว!!!!”
…ท่อนบนมีเสื้อวางทับท่อนล่างก็มีกางเกงคลุมไว้เฉยๆกันอุจาดตา…หมด!!!…โดนเด็กผู้หญิงจับแก้ผ้า~~…รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น…
“พอคอถูกนิ้วจี้สักพักก็รู้สึกหน้ามืด…เด็กนั่นทำอะไรกับเรากันแน่?”
“หมายถึงเด็กสาวสวมหมวกฟางสูงราวๆ 150 เซ็นต์แล้วก็สะพายเป้ลายเสือใช่มั้ยล่ะ?”
“ใช่ครับ!!!…ตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว?”
“คือว่าลุง…”
“อะไรครับ?”
“ลุงเห็นเด็กคนนั้นนวด…”
“นวด?”
“ก็…ตั้งหน้าตั้งตานวดจู๋พ่อหนุ่มใหญ่เลยน่ะ”
“ว้ากกกกกกกกกกกกกกก~~~…ยัยนั่นมันทำบ้าอะไรวะ?”
…ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ก็เพิ่งจะโดนลูบ (ควย) คมถึงขั้นนี้…แทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนีด้วยความอับอายซะเดี๋ยวนี้…เสียท่าเด็กผู้หญิงที่ยังมีอายุไม่ถึงเกณฑ์ทำบัตร…
“โธ่~~…อะ…ตัวเรามันๆ…อะไรเนี่ย?…หอมๆยังกับกลิ่นสมุนไพร”
…ไม่เฉพาะตามเนื้อตัวหรือแขนขาหน้าตาเท่านั้น…เจ้าน้องชายและพวงสวรรค์ของผมก็มันเยิ้มไปด้วยของเหลวใสและมีกลิ่นที่หอมแปลกๆ…ผมหยิบเสื้อผ้าสวมใส่และมองไปรอบๆก็พบกับกระดาษแผ่นหนึ่ง…
(พอพี่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็จะไม่เห็นหนูแล้ว…)
“เออ!!!…อย่าให้เจอนะ…เล่นพิเรนทร์จับผู้ชายเปลื้องผ้าแถมนวดควยเล่นซะนี่…พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนมารยาทของลูกผู้หญิงหรือไง?”
…ผมออกปากด่าด้วยความเดือดดาลแต่ก็ยังอ่านเนื้อความในกระดาษต่อไป…
(ขอโทษพี่เป็นอย่างมากที่ต้องทำแบบนี้แต่ก็เพราะพี่เองนั่นแหละที่ไม่ยอมฟัง…หนูเลยทำให้หลับซะ)
“ฉันเป็นฝ่ายผิดหรือวะ?”
…หรือว่าที่เด็กนั่นทำคือการจี้จุดอย่างที่มีในหนังจีนกำลังภายใน…
(คือไม่มีเวลามากนักหรอกแต่สิ่งที่ทำไปก็เพื่อตอบแทนบุญคุณของข้าวกล่องและน้ำดื่มขวดหนึ่ง…มันช่วยให้หนูไม่อดอาหารจนท้องกิ่วและมีชีวิตยืนยาวต่อไปได้)
“บรรยายซะน่าสงสาร…นี่ถ้ารู้แต่แรกล่ะไม่ช่วยแน่”
(ปกติใครมาขอให้หนูทำก็จะไม่มีทางตอบรับเด็ดขาดแต่เห็นแก่ที่พี่มีน้ำใจก็จะยอมฝืนความตั้งใจของตัวเองสักครั้ง)
“ไม่ต้องมาพูดดี!!!…จับกระดอฉันชักว่าวยิกๆๆ…มันน่านัก!!…เห็นเป็นของเล่นไปได้”
(พี่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็จะรู้สึกว่าอาการปวดเมื่อยตามร่างกายจะเบาลงมากใช่มั้ยคะ?)
“เอ๊ะ?…อือ–…จริงด้วยแฮะ!!!…ไม่ค่อยระบมมากเหมือนก่อน”
(เห็นอย่างนี้แต่หนูเสือน้อยก็ศึกษาศาสตร์แห่งการแพทย์ตะวันออกมาพอสมควรนะ…ที่พี่รู้สึกว่ามีอะไรเหลวๆติดตามตัว…นั่นก็คือยาบรรเทาอาการปวดเคล็ดสูตรลับของทางบ้านหนูเอง…นอกจากนี้หนูก็ยังช่วยนวดและกดจุดเส้นทั่วร่างกายของพี่ให้เลือดไหลเวียนได้สะดวกขึ้น)
“จริงดิ?”
(และอย่างน้อยคืนนี้ก็ขอให้พักผ่อนมากๆนะคะ…งดมีเซ็กส์ไปเลยได้ยิ่งดี…พรุ่งนี้พี่ก็ตื่นเช้าๆแล้วออกกำลังกายสัก 15 นาทีก่อนทานข้าว…อ้อ!!…เย็นนี้อาบน้ำอุ่นด้วย…นี่เป็นวิธีฟื้นคืนพละกำลังอย่างดีที่สุด^_^)
“………………………………………….”
(ส่วนยาที่ทาจู๋พี่ก็อย่าเพิ่งล้างออกจนกว่าจะครบ 2 ชั่วโมงเพราะนั่นคือ…สิ่งพิเศษที่จะช่วยให้พี่มีความต้องการทางเพศมากขึ้นและอึดทนยิ่งกว่าเดิมยามสนุกกับแฟน…คิกๆ)
“จะเป็นไปได้ยังไงกัน?…เรื่องเหลือเชื่อพรรค์นี้”
(แต่เวลาที่จะเห็นผลสูงสุดคือ 24 ชั่วโมงหลังจากนี้…เมื่อนั้นพี่ก็จะได้รู้ทุกอย่างเอง…ถึงสรรพคุณของยาสูตรลับ…ของขวัญจากเสือน้อย)
“หลังจากเที่ยงวันของพรุ่งนี้มันจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเรางั้นหรือ?”
(และตามที่บอกไปข้างต้นไงคะ…จะไม่มีทางใช้ยานี้กับใครเด็ดขาดเพราะมันคือมรดกที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของหนู…พี่เป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีโอกาสนี้…ดังนั้นถือว่าเป็นของขวัญฉลองการพบและร่ำลากันจากน้องเสือน้อย…ชั่วชีวิตเราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วเพราะงั้นก็จะบอกชื่อให้พี่รู้ละกัน…สุดท้ายหนูก็ขออวยพรให้โชคดีและมีความสุขกับชีวิตรักมากๆ…จากศร…)
“ที่แท้ชื่อศรหรอกเหรอ?…ไม่สิ…ยังมีต่อด้วยสระโอ…ตกลงเธอชื่ออะไรกันแน่นะ?”
“ตอนลุงมาเจอ…แม่หนูกำลังเขียนอยู่แล้วพอรู้ตัวเข้าเธอก็วางทั้งปากกากับกระดาษไว้ข้างๆตัวพ่อหนุ่มและรีบเดินออกมา…ลุงกะจะจับตัวไว้แต่ก็…”
“ทำไมครับ?”
“เธอสั่งให้ลุงหยุดทันทีและก็มองขู่ด้วยสายตาที่มีความโกรธเคืองไม่ใช่น้อย…สักครู่แม่หนูคนนั้นก็เดินยิ้มเยาะสวนผ่านตัวลุงไป”
“ทางไหนครับ?”
“ไม่รู้สิ…ตาหนูคนนั้นดุเหลือเกินลุงเลยไม่กล้าหันไปมอง…ใช่ๆๆ…มือของเธอก็ถือเข็มไว้ด้วยนะ”
“เข็ม?”
“ยาวเกือบคืบหนึ่งได้…อาวุธป้องกันตัวล่ะมั้ง?…ลุงไปก่อนนะ…พ่อหนุ่มไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ”
…ผมอยากรู้เหลือเกินว่าเด็กหญิงเสือน้อย (ศร…) คนนี้เป็นใครกันแน่?…
………………………………………………………………………………………………………………………

“เคนหายไปไหนมา?”
“มีอะไรหรือครับ?”
“คืนนี้มีงานเทศกาลที่ชายหาด…พี่จะชวนบรีนไปเที่ยว”
“ผมไปด้วย!!!”
“อื้อ!!…เอาอกเอาใจบรีนเขาไว้มากๆ…เธอยังงอนเคนนิดๆ…เริ่มให้ของปลอบขวัญจากคืนนี้เลยก็ได้”
“คืนนี้?”
(อย่างน้อยคืนนี้ก็พักผ่อนมากๆนะคะ…งดมีเซ็กส์ไปเลยได้ยิ่งดี)
“ทำไมล่ะ?”
(แต่เวลาที่จะเห็นผลสูงสุดคือ 24 ชั่วโมงหลังจากนี้…เมื่อนั้นพี่ก็จะได้รู้ทุกอย่างเองถึงสรรพคุณของยาสูตรลับ…ของขวัญจากเสือน้อย)
…เชื่อว่าเด็กสาวคนนั้นคงจะไม่ได้ทำไปเพื่อล้อกันเล่นหรือมีเจตนาร้าย…เธอต้องมีความลึกลับบางสิ่งบางอย่างซ่อนอยู่ในตัว…ลองทำตามคำแนะนำในจดหมายซะมันจะเป็นอะไรไป?…
“คืนนี้ผมอยากพักผ่อนมากๆครับพี่บรีม”
“หมายความว่าจะไม่ร่วมหลับนอนกับบรีน?…เอ้ย!!…คุณแม่ไม่ว่าอะไรหรอกนะ”
“…ขอเป็นหลังเที่ยงวันของพรุ่งนี้ได้มั้ยครับ?”
“เอ๊า!!…ฮะๆๆๆ…เคนมาพูดกับพี่ทำไมเหรอจ๊ะ?…ไปปรึกษากับเมียเธอซี่~~”
“พี่ก็ด้วยแหละครับ…พรุ่งนี้พี่จะต้องมาสนุกกับผม”
“โอ้โฮ~~…พ่อน้องเขยตัวดีนี่…คิดจะงาบทีเดียว 2 คนพี่น้องเชียว”
…ผมดึงตัวพี่เมียเข้ามาในอ้อมกอดแทนคำตอบโดยที่หล่อนก็ไม่มีอาการขัดขืนแม้แต่นิดเดียว…
“ถ้าไม่มั่นใจก็ไม่พูดออกมาหรอกครับพี่บรีม”
“งั้นพี่จะคอยดู…อยากเจอมานานแล้วแบบนี้!!!…พี่จะรอด้วยใจเต้นระทึกเลยนะจ๊ะ”
…หญิงสาวรุ่นพี่จูบผมแล้วเดินเข้าบ้านไป…
“ครับ!!!…เคนก็จะขอเดิมพันกับข้อความในจดหมายที่น้องเสือน้อยผู้ลึกลับได้เขียนทิ้งไว้ก่อนจากไปเช่นกัน”
……………………………………………………………………………………….

21 ตุลาคม 2548

“เป็นอะไรวะนี่?…หัวคิดมันฟุ้งซ่านไม่สงบมาตั้งแต่เช้าแล้ว”
…หลังกินข้าวเช้าเสร็จสักพักผมก็รู้สึกกระวนกระวายจิตใจโดยทีแรกนึกว่าเพราะอากาศร้อนเลยอาบน้ำแต่ก็ไม่ได้ดีขึ้น…เทียวผุดลุกผุดนั่งเกือบตลอดเวลาจนเปลี่ยนเป็นความเครียดในที่สุด…
“คุณแม่ก็พาบรีนกับพี่บรีมไปไหนไม่รู้?”
…เหลือบดูนาฬิกา…ใกล้จะ 11 โมงเช้าแล้ว…ทันใดนั้นผมก็พลันนึกถึงข้อความในจดหมายของหนูเสือน้อย…
“…เจอแล้ว!!!”
(24 ชั่วโมงหลังจากนี้…เมื่อนั้นพี่ก็จะได้รู้ทุกอย่างเอง…ถึงสรรพคุณของยาสูตรลับ…ของขวัญจากเสือน้อย)
“เมื่อวานเราเจอแม่เสือน้อยตอน 10 โมงกว่าๆ…งั้นก็ใกล้ครบ 24 ชั่วโมงแล้วน่ะสิ?”
…ความงุ่นง่านใจในวัยหนุ่มมันจะเป็นเรื่องอะไรไปไม่ได้นอกจาก…ผู้หญิง…
“กลับมาแล้วจ้า~~~”
“พี่บรีมมาได้ทันใจผมพอดีเลยครับ!!!”
“อะไร?…ว้าย!!!…เมื่อกี้เคนว่าอะไรนะ?”
…และผมก็เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่าอาการกระวนกระวายที่เกิดขึ้นนี้คือความอยากมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง (เวรกรรม…เงี่ยนอย่างกับหมาในช่วงติดสัดเลยกู)
“บ้าจัง!!!…พอเจอหน้ากันก็จะชวนเข้าห้อง”
“พี่บรีมจ๋า~~…มันถึงเวลาที่เคนสัญญาแล้วไง…เห็นใจด้วยเถิด…เคนเงี่ยนจนทนไม่ไหวแล้ว”
…ร่างกายมันร้อนรุ่มไปหมดแม้รูขุมขน…ถ้าไม่ปลดปล่อยมีหวังระเบิดบึ้ม…
“เดี๋ยวเหอะ~~…เสียมารยาท!!…หายใจฟืดฟาดดมตัวพี่ใหญ่เชียวนะยะ…ต๊าย~~~…ทำตาอ้อนวอนน่าสงสารซะ…ก็ได้!!…แต่พี่ขออาบน้ำก่อนนะข้างนอกอากาศร้อนเหลือเกิน”
“อย่าช้านะครับ”
“เออ!!…ไปนอนรูดกระดอรอที่ห้องโน่น…พี่อาบเสร็จแล้วจะตามไป…แน่ะ!!…ไอ้น้องเขยบ้ากามนี่”
…ก่อนแยกกันยังแอบบีบก้นพี่เมียซะทีนึง…ทีนี้ผมไม่มียอมฟังเสียงใครอีกแล้วครับ…วิ่งพรวดเข้าไปในห้องนอนที่พี่บรีมกับบรีนใช้ด้วยกันส่วนตัวเองแยกมานอนอีกห้องหนึ่งเพื่อไม่ให้ถูกคุณแม่ว่าแต่อารามเงี่ยนจนหน้ามืดตามัวอย่างนี้…ไม่สนใจแล้ว…
“หรือที่น้องเสือน้อยว่าไว้ในจดหมายจะเป็นความจริงทั้งหมด…สุดยอดมากอีหนู~~~~~”
…สะใจจริงๆโว้ยอยู่ดีๆก็มีตัวช่วยมาเสริมอย่างไม่คาดฝัน!!!!!…งานนี้จะขออัด 2 พี่น้องฝาแฝดให้เดินขาถ่างหุบหีไม่ลงแน่นอน…ด้วยสัจจะของลูกผู้ชายหัวถั่วงอกและเพื่อสนองความหวังดีของแม่หนูเสือน้อย…
……………………………………………………………………………………………………

…ในเวลาเดียวกันนั้น…

“ป่านนี้คงได้เวลาจะสนุกสนานกันใหญ่…เอ้า!!!…อยากทำอะไรก็รีบทำให้เต็มที่ซะนะคะ”
…แม่เสือน้อยนั่งรถล่องใต้มาถึงสถานที่ที่ห่างจากตัวจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ประมาณ 23 กิโลเมตร…นั่นคือ….
“มหัศจรรย์แห่งรัก…สร้างสรรค์พลังอันยิ่งใหญ่…ต่างคนอยู่ไกลแสนไกลกลับมาอยู่เคียงชิดใกล้…ก่อฝันในใจด้วยรักและความผูกผัน…ค่ะพี่!!…หนูกำลังนั่งร้องเพลงชมทิวทัศน์ที่ริมหาดวนกรค่ะ…ฮิๆ”
“…………………………………………………..”
“พี่รู้ใจป้อมดีจังเลย…อ๋อ!!…รักษาคนไข้ที่นี่เรียบร้อยแล้วค่ะ”
“……………………………………………………”
“แหม~~…เหงาสิคะ…มากเลยด้วย…แต่พี่อ๋อมคงไม่อยู่ตัวคนเดียวเหมือนป้อม…พี่ยังมีเจ้าใหญ่,เจ้าสองและเจ้าสามอยู่เป็นเพื่อน”
“……………………………………………………”
“ค่าๆๆ…ถูกต้อง!!!…เสือหรือจะเทียบได้กับน้องสาวที่คลานตามกันมา?…ป้อมเข้าใจถึงความรู้สึกของพี่จ้ะ”
“…………………………………………………..”
“ไปไม่ถึงไหนเลยเพิ่งอยู่ในเขตประจวบเองค่ะ…ทะเลที่นี่สวยจนแทบไม่อยากไปต่อก็จริงแต่ยังไงป้อมก็ต้องเดินทางให้ถึงภูเก็ต…ที่นั่นก็ยังมีคนที่กำลังรอความช่วยเหลืออยู่”
“…………………………………………………..”
“ขอบคุณมากๆค่ะ…ป้อมก็รักพี่อ๋อมที่สุดในโลกเลย”
(ปิ๊บ!!)
“เอาละ!!…จะมัวย่ำอยู่กับที่ไม่ได้…เริ่มก้าวต่อไปได้แล้วนะป้อม!!!”
… “ป้อม” เด็กหญิงนักเดินทางวัย 14 ปีเตรียมมุ่งลงใต้ต่อไปเพื่อให้การช่วยเหลือผู้คนที่กำลังทุกข์ทรมานจากโรคร้ายต่างๆ…
“พี่ชาย~~…สิ่งตอบแทนข้าวกล่องกับน้ำดื่มที่หนูให้พี่ไปคือโอสถลับประจำตระกูลวิษณุมนตรี…มันจะหมดฤทธิ์ในอีก 3 วันข้างหน้านี้แล้วพี่ก็จะกลับไปเป็นปกติพร้อมทั้งเกิดผลข้างเคียงที่น่าสะพรึงกลัว!!!!…หึๆๆๆๆๆๆ”
…………………………………………………………………