ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 70
“…มาแล้วค่ะ”
“ไม่…เปลี่ยนใจแน่หรือ?”
…สาวน้อยวัย 18 นุ่งผ้าเช็ดตัวกระโจมอกไม่ตอบคำถามแต่ยกนิ้วจุ๊ปากพลางเดินไปเปิดไฟบนโต๊ะทำงานและบอกให้ผมปิดโคมไฟที่หัวเตียงซะโดยให้เหตุผลว่า…
“จากตรงนั้นถ้ามีคนอยู่ข้างนอกก็จะเห็นแสงไฟ”
“ความจริง…ปิดไปเลยก็ได้”
“ก็มืดหมดสิ…ตัวเองชอบ
แบบนั้นเรอะ?”
“ไม่เชิง”
“เห็นแบบวับๆแวมๆมันน่าตื่นเต้นออก”
(ก็จริงอย่างที่พูดแต่เราว่าเธอคงยังอายมากกว่า)
“ทุกคนหลับกันหมดแล้ว…บอลวางใจได้…อ่ะ!”
…ฝนส่งซองถุงยางให้ซึ่งผมก็รับมาด้วยมือที่สั่นเล็กน้อยเพราะต่อไปนี้เราสองคนลูกพี่ลูกน้องจะได้มีความสัมพันธ์ทางเพศโดยเป็นครั้งแรกของญาติสาวผู้น้อง…
(เพื่อนเล่นสมัยเด็กใกล้จะขยับขึ้นมาเป็นคู่นอนของเราในอีกไม่ช้า)
“เมื่อกี้ไปไหนมา?”
“ผู้หญิงก็ต้องเตรียมตัวอะไรๆหลายอย่าง”
“พี่แคท…จะเมาอยู่อย่างนั้นแน่หรือเปล่า?”
“แน่สิแถมวันนี้ดื่มมากกว่าทุกครั้งด้วย…ไม่ลุกขึ้นมาได้ง่ายๆหรอก”
“เอ่อ–…แล้ว…แล้วคุณอาสองคน…”
“ป้อเมาหลับไปนานแล้วส่วนแม่…แม่ก็เพลียหลับไปเหมือนกันเมื่อกี้ฝนเพิ่งจะย่องไปดู”
…หมายความว่าหนทางสะดวกราบรื่นเอื้ออำนวยต่อการกระทำเรื่องผิดศีลธรรม…ฝนลงนั่งที่ปลายเตียงแล้วเลิกผ้าห่มออก…ดวงตากลมโตคู่นั้นจับจ้องที่ท่อนลึงค์ของผมแทบจะไม่ยอมกระพริบ…อย่าจ้องมากสิน้องเอ๋ยพี่ก็เขินเป็นเหมือนกัน!!!…
“ใหญ่มากเลย~~…ขอจับหน่อย”
“…อา–”
“อุ๊ยแข็งจริงๆ!!!…และก็ใหญ่ด้วย…จะอมไหวมั้ยเนี่ย?”
“……………………………………..”
“ฝนตื่นเต้นจัง”
“ฉันก็ตื่นเต้น”
“แต่ตัวเองเคยหลายครั้งแล้ว…ต้องนำทางเค้าด้วยนะ”
“อื้อ!!…รับรองไม่หลงแน่”
“ฮิๆๆ”
“…โออออออออ…เธอ…เธอเล่นว่าวเป็นด้วย?”
“นี่น่ะเหรอที่เขาเรียกว่าชักว่าว?…วิธีสำเร็จความใคร่ของผู้ชาย”
“ซีดสสสสสสสส…เบาๆ…ค่อยๆ…โอวววววววววววว”
“…เคยเห็นแม่ทำให้ป้อแต่คราวนี้ได้ทำเองแล้ว”
“อะ…อะไรน่ะ?…นี่เธอ…แก่แดดแก่ลมจริงๆเล้ย!!!”
“ไม่ได้ตั้งใจจะแอบดูสักหน่อย…ก็ดันไม่ปิดประตูเองนิ”
“ถูก…จับได้หรือเปล่า?”
“อืม–…แม่เห็นแต่ป้อมไม่รู้”
“…ไม่โดนดุเหรอ?”
“จ้ะ…แต่บอกทีหลังอย่าทำ”
“นานหรือยัง?”
“ก็…ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมา”
“เธอกับพี่แคทกลับไปบ้านนี่นะ”
“ฮิๆ…วันนั้นแม่กับป้อนึกว่าฝนไม่อยู่เลยขอสักหน่อย…แม่แต่งตัวโป๊มากเลยละ”
“โป๊มาก?”
“นุ่งจีสตริงตัวเดียวน่ะ”
“อ๋อ~~”
“ฝนมาเห็นตอนที่แม่คุกเข่าอมให้ป้อ…ตอนนั้นก็ยังไม่รู้ตัวหรอกนะ”
“……………………………………”
“แต่มารู้ว่าฝนแอบดูตอนที่ถูกเอา…ท่ายกล้อใช่มั้ยที่ผู้หญิงนอนหงายยกขาขึ้น?”
“…ใช่”
“แม่ดันเหลือบเห็นฝนพอดี…คิกๆ…รีบโบกมือไล่ใหญ่เลยแต่ปากก็ร้องครางไปด้วย”
“เธอคงไม่ยอมไปสิท่า?”
“ว้ายเก่งจัง!!”
“ฉันรู้นิสัยเธอนี่”
“ฝนซุ่มดูจนจบเลยละ…อ้อ!!…วันหลังฝนจะไปซื้อชุดชั้นในจีสตริงมาใส่มั่ง”
“ทะ…ทำไมต้องซื้อ?”
“เพราะแม่บอกว่าใส่แล้วมันจะช่วยปลุกเร้าอารมณ์ของผู้ชาย…บอลก็ด้วยใช่มั้ย?”
“อือออออออ…ก็…ก็นะ”
(ที่จริงเราจะยังไงก็ได้แต่เห็นฝนตั้งใจมากจึงเลยตามเลย…อูวววววววววว…ท่าจะติดใจควยเราซะแล้วแฮะ?…รูดจับมันไม่ได้หยุดมือเชียว)
“ที่จริงฝนก็เคยแอบเอาของแม่มาใส่?”
“แล้วกล้าส่องกระจกหรือเปล่านั่น?”
“อายชะมัดเลยอ่ะ!!!…โดยเฉพาะอีตอนหันหลังแล้วโก่งตูดนะเค้ารีบปิดหน้าทันที”
“ฉันนึกภาพออก”
“คือไอ้ลูกปัดมันก็เล็กซะจนปิดอะไรไม่ได้และดันมาอยู่ตรงกับรูก้นพอดี…เห็นหมดไม่มีเหลือ”
“ฉันชักอยากจะเห็นเธอใส่แบบนั้น”
“จริงเหรอ?”
“อื้อ!!”
“เดี๋ยวนี้เลยมั้ยล่า?”
“…ได้ก็ดีสิ”
“งั้นเค้าจะไปเอาของเจ๊มาใส่ให้ดูก่อน”
“เห–…พี่แคทก็มีเรอะ?”
“จ้ะ…มีอยู่ตัวนึงแต่พี่เค้าก็ไม่ค่อยใส่หรอกเพราะบ่นว่าอายตัวเองเหมือนกัน…ตั้งแต่ได้มาก็เก็บไว้ที่นี่ตลอด”
…อยากรู้เหลือเกินว่าพี่แคทจะใส่จีสตริงไปยั่วกิเลสใครกันแน่หวา?…นี่ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ระดับประเทศ(!?)เชียวนะเนี่ย!!!!…ญาติสาวผู้น้องหายไปไม่ถึงนาทีก็กลับมา…
“…นี่หรือ?”
“อืม”
“โป๊ชะมัด!!!…พี่แคทจะไม่กล้าใส่ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก…ข้างหลังเป็นลูกปัด…โหย~~…ช่างออกแบบมาได้ลามกมากๆ”
(ดูไปก็คล้ายๆกับของป้าเอ็มเลยนี่นา!?…อย่าบอกนะว่าพี่เซคเป็นคนซื้อมาให้พี่แคท?)
“…ใส่นะ”
“อะ…เอ้อ!”
“………………………………………”
…อื้อหือ!?…เป้าข้างหน้ามันเล็กซะจนปิดหีไม่มิดจริงๆด้วยเห็นหมอยแลบพ้นขอบออกมาเลยแถมยังรัดแคมนูนเป็นรูปชัดแจ๋วอีกต่างหาก…ใครเห็นอย่างนี้แล้วอาวุธไม่แข็งขอแนะนำให้ไปโดดน้ำตายดีกว่า!!!!…ขนาดผู้หญิงตรงหน้าเป็นน้องสาวที่เห็นมาแต่อ้อนแต่ออกแต่ควยผมก็ลุกโด่กระดกหัวหงึกๆ…
“เป็น…เป็นไง?”
“โอ้!!!…เธอดูเซ็กส์ซี่ขึ้นอีกเป็นกองเลย”
“ถ้าไม่ใช่เพราะบอลขอนะฝนไม่ยอมฉกของเจ๊มาใส่แน่…ที่จริงมียกทรงชุดของมันด้วยแต่หาไม่เจอ”
“แค่นี้ก็ดีถมถืดละ…ไหนหันหลังซิ”
“…อือ–”
“ว้าว!!!…เธอทำให้ฉันเงี่ยนจนไม่อาจทนไหว…คืนนี้ฉันปล่อยเธอไปไม่ได้แล้ว…อ๊ะ!!…ไม่ต้องถอดๆ”
“เอ๋!?…บอลจะเย็ดฝนทั้งที่ยังใส่เจ้านี่รึ?”
“ใช่”
“มันจะเปื้อนหมดสิแล้วพี่แคทต้องรู้แน่”
“เธอก็เอาไปซ่อนก่อนไง…พี่แคทเองก็ไม่ค่อยได้ใช้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
“จริง…จริงด้วยนะ”
“นอนลงซิ”
“จ้ะ”
…ผมจับหน้าอกฝนเคล้าคลึงไปมาด้านเด็กสาวก็เริ่มหายใจแรงขึ้นโดยเฉพาะตอนเอานิ้วกดที่หัวนมถึงกับเผลอแอ่นตัวขึ้นรับ…นมญาติสาวผู้น้องเป็นกระเปาะตั้งเต้าสวยได้รูปขนาดไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็กพูดง่ายๆคือตามมาตรฐานแต่เรื่องความขาวนี่ต้องขอยกนิ้วให้ว่าไม่เป็นสองรองใคร…
“…หน้าอกเค้าไม่ค่อยใหญ่เลย…อึ๊บ!!…นะ…นิ้วตัวเองไวจัง…สยิว…สยิวมากเลยอ่ะ~~”
“ใหญ่เล็กไม่สำคัญหรอก…อย่ากังวล…ฉันชอบมากซะอีก”
“?”
“เพราะมันจับได้ถนัดถนี่และก็เต็มไม้เต็มมือแบบนี้ไง”
“อ๊าาาาาาาา~~”
“หัวนมก็เล็กนิดเดียว…หึๆ…สะกิดหน่อยเดียวแข็งเป็นไตเชียวนะ?”
“อึ๊ยยยยยยยยยยย…ฝน…ฝนเหมือนจะเป็นลม…อึ๊!!…บอลเอานิ้วบีบหัวนมแบบนั้นมัน…ซีดสสสสสสสส”
“ฉะนั้นฉันจึงไม่ค่อยชอบนมใหญ่ๆนักหรอก…เอาพอดีๆก็ใช้ได้แล้ว”
“…อ่า…งั้นบอลคงจะไม่…”
“หือ?”
“ไม่เคยกังวลกับขนาดควย?”
“ก็บอกแล้วว่าเล็กใหญ่ไม่สำคัญ…ขนาด…”
“?”
“…กุนยังโอเคเลย”
“เหรอ?”
(เกือบหลุดปากว่าเป็นป้าเอ็มซะแล้วไง!!!)
“แล้วนี่…มันแข็งเต็มที่หรือยัง?”
“ยัง…เธอดูดให้หน่อยสิ”
“อะ…อืม–”
…ก่อนจะเริ่มผมกำชับฝนว่าเวลาอมอย่าให้ฟันครูดถูกผิวและโดยเฉพาะสาวน้อยวัย 18 นี่ก็อย่างที่รู้ว่าเขี้ยวแหลมขนาดไหนดังนั้นจึงต้องระวังเป็นพิเศษเพราะอาจทำให้หมดอารมณ์กับอาวุธจะเป็นรอยถลอก…ฝนพยักหน้ารับคำอย่างดีขณะเอื้อมมือจับท่อนควยด้วยอาการสั่นเล็กน้อย…ผมขอให้เธอรูดเบาๆสักเดี๋ยวแล้วค่อยแลบลิ้นมาเลียที่ปลายหัวหยัก…
“ใช่…ใช่…ช้าๆไม่ต้องรีบร้อน”
“เป็นยังไงบ้างจ๊ะ?”
“กำ…กำลังดีเลย…อย่ากำแน่น”
“อื้อ!!”
“โอววววววววว…ค่อย…ค่อยๆเลีย…ซีดสสสสสสสส…แบบนั้น…แบบนั้นแหละน้องเอ๊ย~~”
“………………………………….”
“โอววววววว…ธะ…เธอเรียนรู้ไวจัง…เอา…เอาล่ะ…เลียลงไปที่หัวหยัก…โออออออออออ…เก่ง…เก่งมาก”
“อุ๊ย!?…หัวบานใหญ่กว่าเมื่อกี้อีก…บอลมีอารมณ์แล้วใช่มั้ย?”
“อะ…อื้ม!…ฉันเงี่ยนเพราะเธอเลียควยนั่นแหละ”
“ฮิๆ…เห็นม้า!!…น้องสาวก็ทำให้พี่ชายเสียวควยได้”
“อืมมมมมมมม…เธอนี่พอโตเป็นสาว…ดะ…ดันมาเล่นกระดอฉัน”
“งั้นบอลก็เล่นกับจิ๋มฝนมั่งสิ”
“แน่นอน…ฉันจะเล่นกับมันอย่างหนำใจเชียว!!!”
…ฝนเอียงหน้าแลบลิ้นเลียไปรอบๆหัวหยักจนชุ่มไปด้วยน้ำลายดีแล้วก็เริ่มละเลงลิ้นที่ท่อนลำอย่างไม่ต้องรอให้ผมสั่ง…เท่าที่ผ่านมาฝนทำได้ดีพอตัวทีเดียวซึ่งผมเชื่อว่าคงจะมีใครสอนให้แน่ๆแต่ยังไม่กล้าถามเพราะเห็นญาติสาวผู้น้องกำลังเลียท่อนควยอย่างตั้งใจและใกล้จะลองอมเข้าไปในปากแล้ว…
“ไหน…ไหนลองอมเข้าไปแค่หัวพอนะ”
“จ้ะ”
“อย่าให้ฟันมาโดน…เออ–…ดี…ดีมาก…แบบนั้นล่ะ…อุ๊บ!!”
(เมื่อกี้ฟันมาโดนหน่อยนึงแต่ไม่พูดเพราะมันจะสะดุดและฝนอาจเสียกำลังใจ)
“อืมมมมมมมมมม”
“ที…ทีนี้ก็รูดเข้ารูดออก…ช้าๆก่อน”
“…………………………………..”
“อูวววววววววววว…ดี…ดีจริงๆ…เรียนรู้เร็วชะมัดยาด!!!…ค่อยๆ…ค่อยๆดูดลึกเข้าไป…ใจเย็นๆคนสวย…อมได้แค่ไหนก็แค่นั้น”
“…………………………………..”
“อุ!!…หะ…ให้ตายสิ…ใครสอนเธอนะ?…แป๊บเดียวก็คล่องเชียว”
“…………………………………..”
“ซีดสสสสสสสสส…โอะ…โอววววววววววววววว”
…ผมจับหัวฝนประคองไว้กับขยับเอวเข้าออกตามจังหวะส่ายหน้าครางงึมงำเพราะมันเสียวควยกว่าที่คาดคิด…เด็กสาวเงยหน้ามองแวบหนึ่งก็หลับตาใช้ปากทำรักกับเจ้าจรวดหัวทู่ต่อ…คราวนี้เธอคายท่อนควยออกมาจนเกือบหลุดจากปากก่อนจะอมมันเข้าใหม่ครั้งเดียวมิดถึงโคน…ไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือครั้งแรกของหล่อนและไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะเสียวจนตัวงอเป็นกุ้งกับสาวน้อยมือใหม่!?…
“ฮึ่ยยยยยยยยยยยยย…บ้า…บ้าเอ๊ย!!!…ปะ…ไปหัดมาจากไหนกันเนี่ย?…ซีดสสสสสสสสสสสสสสส”
“…………………………………..”
“เบาๆ…อูยยยยยยยยยยย…เบาๆสิน้อง…จะรีบ…จะรีบไปไหน?”
“…………………………………..”
“ทะ…แทบแย่”
“ฝนเลียกระโปกบ้างนะ”
“อืม–”
“…………………………………..”
“อื้ออออออออออ…ยอดมาก…ยอดมากเลย”
…แสงไฟจากโต๊ะทำงานสว่างพอจะทำให้ผมเห็นเรือนร่างของฝนที่สวมใส่จีสตริงสีชมพูเพียงชิ้นเดียว…สาวเจ้ากระดกก้นสูงเพราะก้มหน้าตวัดลิ้นงับสลับเลียหนังกระโปก…ผมขยับตัวไปข้างหน้าเพื่อจะมองบั้นท้ายของญาติสาวผู้น้องจากด้านบน…จีสตริงตัวนี้มีริบบิ้นห้อยที่ขอบซ้ายขวาด้วยส่วนตรงกลางมีลูกปัดๆเล็กสี่ลูกที่(ไม่)ปกปิดรูตูด…ฝนชะงักเล็กน้อยเมื่อผมขยับมันออกไปด้านข้างและเอานิ้วแตะบริเวณแคมหี…
“…แฉะแล้วนี่”
“จับสิคะ…มันเป็นของบอลคนเดียว”
“นอนหงายซิ”
“……………………………………..”
“อื้อหือ?…เพิ่งจะเห็นหีเธอชัดๆจะๆก็คราวนี้”
“นะ…น่าอายจัง~~”
“ใครว่า?…น่าเย็ดต่างหาก…ไม่นึกว่าน้องสาวฉันจะมีหีที่น่าเย็ดขนาดนี้”
“ฮื่อ~~…เค้าอายนะตัวเองก็…จะเลียก็เลียเร็วๆ…อย่าจ้องมากนักซี่!!”
“ขอฉันชื่นชมนานๆหน่อยน่า–…ถ้าอายก็หลับตาซะ”
“อะ…อื้อ”
“จุ๊ๆๆ…ไม่ต้องอายใครเลยนะนี่”
“…………………………………….”
…จริงๆฝนไม่หลับตาหรอกแต่ผงกหัวมองการกระทำของผมทุกอย่าง…ปากบอกอายแต่พอสั่งให้แยกขากว้างๆเธอก็ทำตามโดยไม่อิดออดแถมยังเอานิ้วช่วยแหวกรูหีให้ผมดูด้วย…
“หู~~…น้ำไหลเยิ้มถึงรูตูดแล้ว”
“เงี่ยนจังเลย…เลียหีให้หน่อยสิคะ”
“ได้ๆ”
(หึ!!…แค่เอาปลายนิ้วแตะเม็ดแตดก็สะดุ้งเฮือกเลยน้องเรา…ยิ่งน่าแกล้งเข้าไปใหญ่)
“อื้มมมมมมมมมมมมม…ในที่สุดฝนก็ถูกผู้ชายเลียหี…อูยยยยยยยยยยย…เสียวจัง”
“……………………………………….”
“อาาาาาาา…ฝนล้างหีตั้งหลายครั้งเพื่อให้บอลเลียโดยเฉพาะ…ซีดสสสสสสสสส…สุดยอด…ลิ้นบอลสากมากเลยอ่ะ”
“……………………………………….”
“อื้อออออออออออออ…สุดที่รักของฝน…โอวววววววววววววว…ตรงแตดนั่น…อึ๊ยยยยยยยยยยยย…น้ำออกเยอะมั้ยจ๊ะ?”
“อืม…ออกมาเยอะ”
“อูววววววววววววววว…บะ…บอลเลียเก่งจัง…อ๊อยยยยยยยยยยยย…เสียวหีชะมัดเลยอ่ะ”
…สาวน้อยร้องครางด้วยความเสียวสะท้านนอนดิ้นพราดๆมือกดหัวผมติดหนึบกับอวัยวะเพศของเธอจนแทบจะขยับลิ้นไม่ได้…ผมกลัวฝนจะร้องเสียงดังจึงพยายามบอกให้เบาๆเพราะไม่งั้นคนข้างห้องกับคนฝั่งตรงข้ามอาจได้ยิน…
“แหม~~…ก็มันเสียวนี่นา…งั้นฝนจะพยายามเบาเสียงแล้วบอลต้องเลียให้เต็มที่นะ”
“โอเค”
“หืมมมมมมมมมม…เสียว…เสียวหีมากๆเลยบอล…ลิ้นบอลก็สากเหลือเกิน…อู๊ยยยยยยยยยยยยย…เสียวสุดยอดเลยที่รักจ๋า”
“เด้งหีสิจ๊ะ”
“เห?”
“กระดกก้นขึ้นสู้ลิ้นฉัน”
“ได้…ได้จ้ะ…อ๊อยยยยยยยยยยยยยยย…ฝนจะละเลงหีให้ทั่วปากบอลเลย…โอ๊ววววววววววววว”
“อืออออออออออ…หะ…หีสาวบริสุทธิ์มันยอดแบบนี้เอง”
“เออะ!!…อื้มมมมมมมมมมมมม…อ๊า~~…บอล…บอลจะทำอะไรน่ะ?”
“…แยงลิ้นเข้าไปข้างในไง”
“มันสกปรกนะ”
“ไหนเธอบอกว่าล้างจนสะอาดทุกซอกทุกมุมแล้วไง?”
“แต่…”
“มั่นใจตัวเองหน่อย”
“อูยยยยยยยยยยยยยย…ซีดสสสสสสสสสสสสสส…ฝะ…ฝนอร่อยหีจังเลย”
…เห็นญาติสาวผู้น้องปรือตาสูดปากแขม่วท้องหายใจไม่เป็นส่ำผมก็ยิ่งจู่โจมหนักขึ้น…ฝนบิดกายเร่าๆตัวสั่นระริกขณะที่ผมตวัดลิ้นลากยาวลงไปเกือบจะถึงรูก้น…จะจัดการประตูหลังเจ้าหล่อนด้วยดีมั้ยนะ?…ระหว่างที่คิดฝนก็เอาท่อนขารัดคอผมจนแทบหายใจไม่ออก…
“พอ…พอแล้ว…ยะ…เย็ดฝนเถอะ…อย่า…อย่าทรมานฝนอีกเลย”
“…เธอร้องให้?”
“ก็…มันเสียวจนน้ำตาไหลเลยน่ะ”
“อืม”
“อะไรเหรอ?…อุ๊ย!!”
“เธอ…เธอเสร็จแล้วนี่หว่า?”
“มะ…เมื่อกี้แน่ๆ”
“แค่แป๊บเดียวเองแฮะ…ที่แท้เธอก็เป็นพวกเสร็จไว”
“อะ…เอาเถอะน่า!!!…จะช้าจะเร็วก็ช่าง…บอล…บอลเอาใส่เถอะ”
“ฉันก็ว่ามันถึงเวลาแล้ว”
…มือไม้ผมสั่นเอาการทีเดียวตอนที่แกะซองถุงยางแต่ก่อนจะใส่ฝนขอดูดควยอีกครั้งเพื่อให้มันแข็งตัวเต็มที่…ผมถามว่าจะเสียความสาวในท่าไหนดีเธอก็บอกอายๆว่าขอเป็นท่าที่แอบเห็นอานิภาในครั้งนั้น…
“ท่ายกล้อ?”
“อื้อ!!”
“เตรียมใจพร้อมแล้วใช่มั้ย?”
“แน่นอน…นี่คือโอกาสที่ฝนรอมานานแสนนาน”
“แป๊บหนึ่งนะ”
“……………………………………….”
“มองไม่ค่อยเห็น”
“ใส่เรียบร้อยยัง?”
“อีกแป๊บ”
“……………………………………….”
“เอาล่ะ”
“ฝน…จะแหวกเจ้านี่ให้”
“แยกขากว้างๆด้วย”
“มาเลยจ้ะ…เอาทุกอย่างของบอลเข้ามาในร่างกายฝน”
“จะ…จะไปล่ะนะ”
…ฝนแขม่วท้องหายใจแรงเมื่อหัวควยผมแตะที่ปากช่องคลอด…สาวน้อยเอานิ้วแหวกขอบจสตริงกับแคมกลีบให้เผยอออกรอรับการสอดใส่…มาถึงตรงนี้จะถอยหลังกลับก็ไม่ได้เสียแล้วผมตัดสินใจดันควยเข้าไปในรูหีโดยไม่กำหนดหรอกว่าจะผ่านได้ลึกแค่ไหน…จากที่เอานิ้วแหกรูสวาทฝนก็เบิกตาโพลงกับรีบยกมือไปอุดปากตัวเอง…
“อื้อ!!!!…อื๊อออออออออออออออออออออ~~…เจ็บ…เจ็บจริงๆ…อึ๊กกกกกกก…ปวด…อืมมมมมมมม”
“ฉัน…จะทำค่อยๆ”
“อู๊ยยยยยยยยยยยยยย…แหก…หีแหกหมดแล้วววววววววววววว”
“เบาๆสิ”
“อืออออออออออออออ…อูยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ทน…ทนอีกนิด”
“อ๊อก!!!…โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย”
“เข้า…เข้าหมดแล้ววววววว”
“ฮือออออออออออ”
“ฝน…เธอร้องให้อีกแล้ว?”
“อื้อ!!…ฝนดีใจ…ดีใจที่บอลคือผู้ชายคนแรกของฝน…ฮ่า…ฮ่า”
“จะแช่ไว้นิ่งๆก่อน”
“นี่สินะ?…ที่เขาเรียกว่าการเสียสาว…ฝน…ฝนเสียความสาวไปแล้ว”
“เสียดาย?”
“ไม่เลยสักนิดเพราะคนที่ได้มันไป…คือคนที่ฝนรักมากที่สุด”
“งั้นก็…”
(เสียงเหมือนประตูเปิด!?)
“!!!!!!!!!!!!!”
“!???????”
…ขณะที่ท่อนเนื้อของผมชำแรกผ่านอวัยวะเพศอันคับติ้วของญาติสาวผู้น้องเข้าไปจนเกือบมิดแท่งฉับพลันนั้นบานประตูห้องก็ถูกใครบางคนเปิดออก…ฝนน่ะไม่รู้แต่ผมแทบจะหยุดหายใจลง ณ วินาทีนั้นเลยแล้วยิ่งตกใจเพิ่มมากขึ้นไปอีกเมื่อใครบางคนนั่นคือ…
“พี่แคท!!!!”
“ทะ…ทำไมกัน?”
“เธอลืมล็อคประตู!?”
“จริงด้วย!!…ตอนที่ฝนออกไปเอาจีสตริง…”
“เราจะทำไงดี?”
“……………………………………….”
“เจ๊ยังไม่เข้ามา…”
“นั่นสิ”
“บอลอย่าเพิ่งขยับตัว”
…โชคยังเข้าข้างก็ว่าได้ที่บนตัวของผมมีผ้าห่มผืนใหญ่พอจะช่วยบังให้เราสองคนแต่ทำไมกัน?…ทำไมพี่แคทถึงตื่นขึ้นมาในเวลานี้และที่สำคัญคือดวงตาสองข้างของเธอได้เปลี่ยนเป็นสีแดงฉานเหมือนอยู่ในภาวะ “สุริยะโลหิต” ที่น่าสะพรึงกลัวแบบนั้นเล่า!?…ผมกับฝนต่างไม่กล้าแม้จะขยับเขยื้อนส่วนใดๆของร่างกายได้แต่ใช้สายตามองว่าพี่แคทจะทำอะไรต่อไปด้วยหัวใจที่เต้นสั่นระรัวเพราะความหวาดหวั่น…อา–…นี่ถ้าผมอายุมากหน่อยหรือหัวใจมีปัญหาอยู่ล่ะก็เมื่อกี้ถึงขั้นช็อคตายได้เลยนะ!!!!…ไม่นึกว่าฝนจะมาพลาดกับเรื่องง่ายๆอย่างลืมล็อคประตู…จะลุกไปปิดไฟตรงโต๊ะทำงานตอนนี้ก็ไม่ได้ด้วยเพราะมีสิทธิ์ความแตกสูงมาก…
“ใจเย็นๆ…บอล…บอลอย่าขยับตัว…อือ–…เจ็บ!!”
“โทษที…ตัวฉันหนักกว่าเธอเยอะ”
“ฝนว่า…พี่แคทคงจะยังเบลออยู่”
“แล้วที่ตาแดงโร่แบบนั้นคืออะไร?”
“…นั่นน่ะ…อะ…อูย!!!…ปวดแปล๊บเลย…สงสัยจิ๋มจะฉีก”
“เลือดจะต้องออกแน่ๆ”
“อื้ม!!…ชู่ว~~…เบาๆ”
“…หลุดแล้ว”
“นอนทับฝนไปเลย…ไม่เป็นไรหรอกแต่อยู่นิ่งๆนะ”
…แม้ฝนจะบอกให้ผมหยุดพูดแต่ก็ได้ยินเสียงหัวใจของเธอเต้นแรงซึ่งนั่นแสดงว่าสาวเจ้าก็ตื่นตระหนกไม่น้อยเหมือนกัน…ผมเฝ้าภาวนาอย่าให้พี่แคทเดินเข้ามาและเลิกผ้าห่มที่คลุมร่างเราสองคนออกเด็ดขาดไม่งั้นคืนวันสิ้นปีอาจจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมอันน่าเศร้า…
“…ไม่…ไม่ใช่ห้องน้ำ”
“โป๊ะเช๊ะ!!…เจ๊ละเมอจริงๆด้วย”
(เอาอีกแล้วเรอะ!?)
“งั้นก็รีบไปสักที…ฉันกลัวจะแย่อยู่แล้ว”
“…นั่นสิ”
“………………………………………”
“ลูกแคท!”
“………………………………………”
“ลูกแคท…ได้ยินที่แม่เรียกหรือเปล่า?”
“…คุณแม่”
“เสียงนั่น…อานิภา?”
“ชี่!!”
“ลูกจะทำอะไรเหรอ?”
“จะ…เข้าห้องน้ำค่ะ”
“นี่ไม่ใช่ห้องน้ำสักหน่อยและในห้องลูกก็มีไม่ใช่หรือ?”
“จริง…จริงด้วย…แคทลืมสนิทเลย”
“ยังเมาอยู่ใช่มั้ยเนี่ย?…กลิ่นเหล้าหึ่งเชียว”
“ทำไงดี?…อานิภาออกมาอีกคน”
“ไม่ต้องกลัวหรอกจ้ะ”
“แต่ถ้าแม่เธอเข้ามา…”
“เชื่อฝนสิ”
“คุณแม่…ฝนไม่ได้นอนอยู่ในห้องน่ะค่ะ”
“อ๋อ!!…น้องเราไปนอนที่ห้องแม่เองแหละฉะนั้นจะอยู่กับลูกได้ยังไงล่ะจริงมั้ย?”
“…ค่ะ”
“!?”
…ทำไมอานิภาถึงบอกพี่แคทไปอย่างนั้นในเมื่อรู้อยู่แก่ใจว่าลูกสาวคนเล็กไม่ได้นอนที่ห้องของเธอแน่นอน!?…
(หรือว่า?)
“ฝน!!…อานิภารู้ว่าเรา…”
“…ตามนั้นแหละ”
“จะ…จริง…จริงเหรอนี่?”
“เอ้า!…แม่จะพาไปห้องน้ำข้างล่างเองแล้วทำไมไม่ใส่ชุดนอนให้มันมิดชิดนะ?…อากาศก็เย็นจะตายเดี๋ยวไม่แคล้วได้เป็นไข้หรอก”
(บ่นลูกสาวคนโตแต่น้องสาวพ่อก็ใส่เสื้อกล้ามส่วนท่อนล่างนุ่งกางเกงในตัวเดียว!?)
“เฮ้อ!!…โล่งอก”
“ฝนเจ็บหีจังเลย~~”
“รีบ…อธิบายมาให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้”
“ก็ได้แต่ต้องดูดนมเค้าด้วย”
…ฝนเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเป็นช่วงๆซึ่งผมก็พลอยใจสั่น(ด้วยความตกตะลึง)เพราะนึกไม่ถึงว่าอานิภาจะร่วมมือวางแผนกับลูกสาวคนเล็กซะจนถึงขนาดแอบสับเปลี่ยนแก้วให้ลูกสาวคนโตเมาเหล้าเพื่อจะไม่มาเป็นตัวขัดขวาง!?…ไม่หรอก!!!…ผมว่าคนที่เป็นต้นคิดแรกเริ่มก็คือฝนอย่างไม่ต้องสงสัย…
“อืม–…ฝนนี่แหละ”
“ที่แท้เธอก็เป็นคนวางแผนมาตั้งแต่ต้น!?”
“ใช่…แล้วโชคชะตาก็ยังเป็นใจให้อีกด้วย…ฝนตั้งใจมาตลอดว่าจะมอบความสาวให้กับบอลเพียงคนเดียว”
“นี่เธอทำเอาฉันขนลุกไปหมดเลยนะ!!…แม้แต่พี่แคทที่เฉลียวฉลาดก็ยังเสียทีให้กับเธอโดยที่ไม่รู้สึกตัว”
“ส่วนพี่อ๋อมไม่ถือว่าเสียรู้เพราะเดิมทีเธอก็นัดแข่งกับพี่เซคอยู่แล้วแต่ถ้ารู้เข้าเมื่อไหร่ล่ะเป็นเรื่องเพราะนับว่าเสียหน้าอย่างแรง”
“เสียหน้า?”
“มาต่อกันเถอะจ้ะ…ไม่มีอะไรแล้ว”
“…อืม”
…ผมค่อยๆดันหัวควยเข้าไปทีละนิดโดยถึงจะเคยล่วงล้ำไปครั้งนึงแล้วแต่ก็ไม่รีบร้อนเนื่องจากรูหีของฝนฟิตมากเลยกลัวเธอจะหมดความสุขและมีแต่ความเจ็บปวดเปล่าๆ…
(เพราะความทรงจำครั้งแรกสมควรจะมีแต่สิ่งสวยงามกับน่าจดจำไม่ใช่หรอกหรือ?)
“โอ๊ยเจ็บ!!!”
“อย่าเกร็ง…แยกขากว้างๆด้วยจะได้เบาเจ็บ”
“อื้อ!!”
“ปะ…เป็นยังไง?”
“ดันเข้ามาเถอะจ้ะ…อึมมมมมมมม…แค่นี้ฝนทนได้”
“นี่แหละท่ายกล้อ”
“จ้ะ…ฝนจะจำไว้ไม่มีวันลืม”
“…เข้าหมดแล้วนะ”
“รู้…สึกเหมือน…ร่างกายมันจะปริออกจากกัน…อืออออออ…ฝน…ฝนไม่ใช่สาวบริสุทธิ์อีกต่อไปแล้วใช่ไหม?”
“เธอ…เธอเสียใจหรือเปล่า?”
…ฝนคว้าผมไปกอดทั้งน้ำตาและพูดเสียงสั่นเครือว่าไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิดเพราะนี่เป็นความใฝ่ฝันของเธอมาโดยตลอด…
“บอกไปแล้วว่า…ฝนเกิดมาเพื่อเป็นของบอลคนเดียว”
“…………………………………….”
“อึ๊!!…ยังจะมีเลือดออกอีก”
“เธอรู้หรือ?”
“…ก็ได้กลิ่นนี่นา”
“ถ้าเธอเจ็บจนทนไม่ไหว…ฉะ…ฉันจะหยุดทันทีนะต่อให้ไม่เสร็จก็ตาม”
“ทำไมล่ะ?”
“เพราะฉันไม่อยากเอาเปรียบเธอด้วยการมีความสุขเพียงฝ่ายเดียวน่ะสิ”
“เอ๋?…หากได้เห็นบอลมีความสุขฝนก็พอใจแล้ว”
“เอาเถอะน่ะ”
“…จ้ะ”
“……………………………………..”
“อาาาาาาาา”
“ปะ…เป็นไงจ๊ะ?”
“…ได้…บอลเย็ดต่อไป…อืมมมมมมมมม”
“โอออออออออออออออ…โอวววววววววววววว”
“เสียวมากมั้ย?”
“เธอล่ะ?”
“อือ~~…ยังเจ็บแต่ก็…เสียวเหมือนกัน”
…ผมรู้ว่าญาติสาวผู้น้องต้องอดทนต่อความเจ็บปวดแต่ก็พยายามพูดเอาใจจึงก้มจูบปากขณะกระเด้าควยไปด้วยเพื่อปลอบขวัญ…ฝนปากพูดทนได้แต่หลับตาปี๋กับลอบกัดฟันเป็นระยะ…รุ่งเช้าเธอจะลุกเดินไหวมั้ยเนี่ยเพราะมันต้องปวดระบมสุดๆแน่?…ไม่ใช่ว่าคุยนะแต่เจ้าปลาช่อนตาเดียวของผมก็ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่อีกทั้งยังเป็นครั้งแรกของฝนอีกต่างหาก…
“ซีดสสสสสสสสสส…หีเธอ…ฟิต…ช่างฟิตดีเหลือเกิน”
“โอววววววววววว…ติด…ติดใจแล้วใช่ไหมล่า?”
“นะ…น่าจะเย็ดซะตั้งนานแล้ว…อูยยยยยยยยยย”
“อ๊อยยยยยยยยย…ก็…ก็ตัวเองมัวแต่ไปหลงสาวอื่นอยู่ได้…มีของดีอยู่ใกล้ตัวแท้ๆ…ที…ทีนี้บอลก็มีที่ปลดปล่อยแล้วนะ…อาววววววววว…อยากเมื่อไหร่ก็มาหาฝน”
“งั้นฉัน…ฉันต้องหลบพี่แคทให้ดีเชียว”
“อื๊อออออออออออ…ถ้า…ถ้าในบ้านไม่สะดวก…อืมมมมมมมมมมม…เราก็ไป…โรง…โรงแรมกัน”
“จริง…จริงด้วย”
…ฝนส่ายสะโพกไปมากับขมิบหีให้รูที่มันก็สุดจะฟิตอยู่แล้วให้แนบแน่นเข้าไปใหญ่…เจอไม้นี้เข้าผมต้องกลั้นแทบแย่เพราะกลัวน้ำจะพุ่งเสียก่อนและบอกไม่ให้เด็กสาวขมิบช่องหีมากนัก…
“อืมมมมมม…ฝน…ฝนก็จะไม่ไหวเหมือนกัน…โอ๊ยยยยยยยยยยยย”
“ทน…ทนไม่ได้ก็อย่าฝืน…ออกช้าออกเร็วไม่ใช่เรื่องน่าอาย…ซีดสสสสสสสสส”
“เสียวมากเลยเหรอ?”
“อื้อ!!…หีเธอเย็ดมันส์มาก…ไม่ได้…แกล้งชม…โอออออออออออ…เจ็บก็บอกฉันจะได้เบาแรง”
“อือออออออออออ…ไม่…ไม่เป็นไร…ถ้าบอลมีความสุขฝนก็ทนได้”
“เมื่อยมั้ย?”
“ก็…เมื่อยจ้ะ”
“งั้นเปลี่ยนท่าเถอะ”
“ท่าไรเหรอ?”
“ท่าหมา…โก่งตูดสิ”
“ว้าย!!!…งั้นบอลก็เห็นรูตูดฝนหมดเลยสิ?”
“อย่าบอกนะว่าอาย?”
“ก็อายสิถามได้!!…ทำไมตัวเองชอบทำแผลงๆจัง?”
“ใครๆก็ทำกันน่า–”
…ฝนยังอิดออดเล็กน้อยแต่ก็ยอมทำตามโดยดี…เวลาเธอโก่งบั้นท้ายก็ดูอวบใหญ่ใช้ได้เหมือนกันแฮะ…
“นี่…เร็วๆเข้า…อ๊าวววววววววว…ท่านี้…อูยยยยยยยยยยย…ควยเข้าลึกดีจัง”
“…เธอจะต้องชอบแน่”
“อาาาาาาา…เบาเจ็บไปเยอะเลย…อืมมมมมมมมมม…ช้า…ช้าๆ”
“ฉันก็กลัว…จะล่มปากอ่าวก่อนเหมือนกัน”
“ฮิๆ…อึ๊!!…อื้มมมมมมมมมม…เสียว…เสียวสุดๆเลยที่รักขา~~”
“เริ่มจะมันส์แล้วสิ?”
“จ้ะ…อูยยยยยยยย…บะ…บอลเย็ดเก่งจัง…อ๊ายยยยยยยยยยย”
“แหม่ๆ…ชอบล่ะสิท่า?…ส่ายตูดยั่วกันใหญ่เชียว”
“คนบ้า!!…มาจ้องก้นเค้า~~…ซีดสสสสสสสสสสสส…อีก…แรงอีกนิดสิคะ…โอ๊ยยยยยยยยยยยย”
“เบาๆหน่อย”
“ก็มันเสียวอ่ะ!”
“ฉัน…จวนจะออกแล้ว”
“เอาเลย!!!…บอลปล่อยน้ำเงี่ยนออกมาใส่หีฝน…อ๊อยยยยยยยยยย…ตรงนั้นแหละๆ…อาววววววววว…ควยบอลขยี้แตดฝน…อึ๊ยยยยยยยยยยย”
“อ๊ากกกกกกกกกก…ไม่…ไม่ไหว…ฉัน…ฉันทนไม่ไหวละ!!!!”
“อื๊ออออออออออออออออ…ออก…ออกมาแล้ว…มันร้อน…ร้อนวาบเลย…โอ๊ออออออออออ”
…น้ำแตกคารูหีลูกพี่ลูกน้องเป็นครั้งแรกแม้จะสวมถุงอยู่ก็ตาม…ผมกระเด้าอีกสามสี่ทีก็เอนตัวทาบบนหลังสาวน้อยที่หลับตาปี๋ร้องครางอือๆโดยที่ร่องรูสวาทของเธอยังตอดรัดท่อนควยตุบๆๆ…ในที่สุดการร่วมประเวณีระหว่างลูกพี่ลูกน้องก็สงบลงพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ค่อยๆก่อเกิดขึ้นมาทีละน้อย..
“…ทำ…ทำลงไปจนได้”
“ฝนดีใจที่สุด…ปลื้มใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี…ในที่สุด…ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง…แม่จ๊ะฝนรู้แล้วนะว่าเซ็กส์เป็นยังไง”
“พูดยังกะอานิภาจะได้ยิน?”
“ไม่หรอก…เค้าพูดกับตัวเอง…เท่านี้…เท่านี้พี่แคทหรือใครก็หยุดความสัมพันธ์ของเราไม่ได้แล้ว”
“แต่…”
“ไม่เอา!!…บอลห้ามรู้สึกผิดหรือโทษอะไรทั้งนั้น…ฝนเต็มใจจะมอบความบริสุทธิ์ให้บอลเอง…บอลไม่ได้ข่มขืนฝนหรือใช้เล่ห์กลใดๆทั้งสิ้น”
“…………………………………….”
“ทำใจให้สบายและคิดซะว่าสอนการเล่นเสียวให้น้องสาวได้เปิดหูเปิดตาล่ะกัน”
“ดูพูดเข้าสิ”
“คิๆๆ”
…ผมกดแช่ท่อนลึงค์ไว้ครู่หนึ่งก่อนจะชักออกเอนตัวนอนตะแคงหมดแรงอยู่ข้างฝนที่ยังนอนคว่ำก้นโด่งหายใจหอบ…ผมเห็นบั้นท้ายญาติสาวผู้น้องมันโก่งงอนดีนักจึงยกมือตีเบาๆเพียะหนึ่ง…ฝนหันมามองและแลบลิ้นใส่ก่อนจะเอานิ้วดีดกระดอผมบ้าง…
“ฮ่า–…กางเกงในเปียกหมดเลยเนี่ย”
“จริงด้วย…ตรงเป้าแฉะมาก”
“ถอดก่อนดีกว่า…ว้ายตัวเองอ่ะ!!”
(แกล้งดึงลูกปัดแล้วปล่อยให้ดีดโดนรูตูดทำเอาฝนค้อนขวับยกมือตีแก้เขินเป็นพัลวันก่อนจะโผเข้าซบอก)
“เค้าใส่ให้ดูแล้วตัวเองยังจะแกล้งอีก!!!”
“ดูดีมากเลยแฮะเวลาเธออาย”
“บ้า!!…นิสัยไม่ดี–…คนนิสัยไม่ดี~~…ฮิ!!…แต่รักที่สุดเลย”
“อ้าว?”
“ยังจะมาอ้าวอะไร?…บอลก็คือผู้ชายที่ฝนรักมากที่สุดไง”
“……………………………………..”
“ข้างในมันแสบไปหมดเลย”
“เธอเสร็จมั้ย?”
“……………………………………..”
“บอกมาสิ”
“…ยังจ้ะ”
“นี่ฉันออกก่อนรึ?”
“……………………………………..”
“มาให้ฉันดูหน่อย”
“เอ๋?”
“เถอะน่า–”
“……………………………………..”
“ยังมีเลือดซึมแต่ไม่มาก”
“บอลไม่ต้องกังวลหรอกนะ…ถึงครั้งแรกของเราจะไม่เสร็จพร้อมกันแต่ฝนก็น้ำแตกคาลิ้นบอลไปก่อนแล้ว”
“…อืม”
“แต่เค้าอยากเห็น”
“?”
…ที่แท้ฝนก็อยากดูน้ำเงี่ยนที่อยู่ในถุงยางผมจึงค่อยๆรูดออกอย่างระมัดระวัง…สาวน้อยรับมาดูแล้วกระซิบว่า…
“ถ้าออกในหีจะเป็นยังไงนะ?”
“เธอก็มีสิทธิ์จะท้องไง”
“วา~~…งั้นฝนจะมีลูกให้บอลเอง”
“บะ…บ้าเหรอ?”
“ฮิๆๆ”
(ลูกพี่ลูกน้องเอากันเองก็เป็นเรื่องใหญ่มากพออยู่แล้วนี่ถ้าตั้งท้องขึ้นมาอีก…ดูไม่จืดแน่ๆ)
“ที่จริงเค้าอยากนอนกับตัวเองในห้องนี้แต่กลัวพี่แคทจะลุกมาอีก”
“นั่นสิ”
…ฝนลุกเอาทิชชู่เช็ดคราบน้ำเมือกที่ติดตามร่องหีซึ่งมีเลือดปนออกมาด้วย…สงสัยผมจะเผลอเย็ดแรงไปมั้ง?…
(แต่มันเสียวสุดยอดจนอดใจเร่งเครื่องไม่ไหวนี่หว่า!?)
“แม่เคยบอกเค้าว่าเอาเสร็จใหม่ๆก็พอทนไหวแต่ลองผ่านไปสักระยะจะปวดระบมมาก…บางคนถึงกับเป็นไข้เลยขอบอก”
“รู้ดีจังนะ”
“เพราะเค้าศึกษามาเยอะจ้ะ”
“ตอนนี้ปวดมากมั้ย?”
“พอทนได้แต่รู้สึกเหมือนยังมีอะไรคาอยู่ข้างใน”
“พยายามเดินให้เป็นปกตินะฉันขอร้อง…ไม่งั้นความแตกแหงๆ”
“ที่จริงจะรู้ก็ให้รู้กันไปเลยซี่~~”
“ไม่ได้!!!”
“ชี่!!”
“ไม่–…อย่าเพิ่งให้ใครรู้เลย”
“แต่มาม๊ารู้แล้วล่ะ”
“ช่วยบอกอานิภาด้วย…นะ…นะ”
“…ก็ได้…แต่สักวันทุกคนก็ต้องรู้เรื่องของเราซึ่งฝนจะเฝ้ารออย่างใจจดจ่อ”
“…………………………………..”
“และมีอีกอย่างที่จะบอกให้บอลรู้ไว้”
“?”
“ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป…ฝน…เป็นเมียของบอลแล้วนะจ๊ะ”
“!!!!!!!!!!!!!!!!”
“สัมพันธ์น้องพี่ขาดสะบั้นอย่างสมบูรณ์นับแต่วินาทีที่เจ้าสิ่งนั้นล้วงล้ำเข้ามาในร่างกายของฝน…เรื่องนี้บอลย่อมรู้ดีที่สุดและต่อไปเราจะเริ่มสานสัมพันธ์ในรูปแบบคนรักกัน”
“……………………………………”
…พอขมวดปมผ้าเช็ดตัวให้แน่นแล้วสาวน้อยวัย 18 ก็ออกไปจากห้องในสภาพเดินเขยกขา…ถ้าเป็นไปได้พรุ่งนี้ขอให้นอนทั้งวันเพื่อกลบเกลื่อนอาการก็จะดีมากๆแต่เมื่อกี้ฟังที่ฝนพูดก็ชักเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา…
(แล้วก็สายตาที่มองมานั่นด้วย…ราวกับว่าเธอกำลัง…ข่มเราอยู่ในที!?)
……………………………………………………………………………………………………………………..
“…ตื่น”
“อื๊อ~~…อาไร?”
“จะนอนไปถึงไหน?…ลุกซะที–”
“โอ่ยใครฟะ?…พะ…พี่แคท!!!!”
“ก็พี่น่ะสิ…ทำไมต้องตกใจขนาดนั้น?”
…เมื่อคืนเพิ่งเล่นน้องสาวเธอมาแล้วจะไม่ให้ตกใจได้ไง?…ใบหน้าสวยๆของพี่แคทเล่นซะผมตาสว่างหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง!!!…
“ตื่นแล้วก็ลุกไปล้างหน้าล้างตา…เอ๊ะ?”
“?”
“นี่แก้ผ้านอนเหรอ?…ทะลึ่ง!!!”
“อะ?…เอ้อ!!…เธ่อ~~…ทำยังกะไม่เคยเห็น…หึๆ”
“น่าเกลียดจริงๆ…เอ้า!!”
…ญาติสาวผู้พี่โยนผ้าเช็ดตัวให้ก่อนจะออกไปจากห้อง…ว่าจะลองเลียบเคียงถามถึงฝนแต่ไม่ทันงั้นค่อยถามทีหลัง…อื๋อ!?…
(เฮ้ย!?…ระ…รอยเปื้อนเป็นดวงๆนี่มันคราบเลือดไม่ใช่เรอะ?…ตายโหง!!!!…โชคดีที่พี่แคทยังไม่สังเกตเห็นนะเนี่ย)
“อ้าวบอล!!…ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จรีบมากินข้าวต้มเครื่องนะจ๊ะ…อาตั้งใจทำสุดฝีมือเลย”
“…ครับ”
“คุณแม่อารมณ์ดีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“ก็ไม่มีอะไรนี่…เดี๋ยวแม่จะซักผ้านะ…ลูกแคทเตรียมผ้าที่จะซักใส่ตะกร้าแล้วเอาลงไปข้างล่าง”
“ค่ะ”
“อย่าลืมเสื้อผ้าของน้องและปลอกหมอนกับผ้าปูที่นอนไปด้วยเพราะเช้านี้แดดท่าจะดี…บอลก็เหมือนกันนะจ๊ะ”
“ได้ครับ”
…เย้!!…โอกาสช่างเหมาะเหม็งจริงๆแต่นี่ก็เป็นข้อยืนยันที่แน่นอนว่าอานิภารู้เห็นเป็นใจกับลูกสาวคนเล็กมาตั้งแต่ต้น…นั่นไงเล่าแอบขยิบตาให้ผมด้วย!?…
“ฝนยังไม่ตื่นหรือ?”
“ตอนหกโมงลูกฝนลุกมาช่วยภาแล้วกลับไปนอนค่ะ…ได้ยินเธอบอกว่ารู้สึกไม่ค่อยสบาย”
“แปลก…ในงานเมื่อคืนก็ยังเห็นดีๆอยู่?”
“แหม~~…คนเราจะไม่สบายมันเลือกเวลากันได้หรือจ๊ะลูก?…เอ้า!!…ชามของบอลต้องเพิ่มไข่ลวกอีก…เอาไปสามฟองเลย”
…การกระทำของอานิภานี่มันสื่อความนัยอะไรได้หลายอย่างเชียว…น่าอายชะมัดเลย…อาศัยจังหวะเธอที่ยกหม้อข้าวต้มไปให้พวกคุณพ่อที่เรือนหน้ารีบกินให้หมดเร็วๆโลด…
“ทำไมมาไวจัง?”
(นั่นน่ะสิ)
“พอดีเจอพี่กวางที่ระเบียงก็เลยฝากไป”
“ความจริงน่าจะชวนมากินด้วยกัน”
“หูตาของพี่เอ็มมีเยอะยังกะสับปะรด…ภาไม่อยากมีปัญหานะคะ”
“เรื่องเล็กนิดเดียวแท้ๆไม่น่าเอามาเป็นอารมณ์”
“สำหรับพี่เอ็มน่ะมันใหญ่มากต่างหากเล่า…คุณไม่เข้าใจหรอก”
“ผมก็ไม่อยากจะเข้าใจ…น่าปวดหัวเปล่าๆ”
“เดี๋ยวลูกแคทช่วยยกชามข้าวต้มขึ้นไปให้น้องด้วย…กินเสร็จแล้วให้นอนพักห้ามออกไปเล่นข้างนอก”
“ค่ะ”
“ล่าสุดที่ลูกคนนี้ไม่สบายน่ะมันเมื่อไหร่กัน?”
“หนูก็จำไม่ได้”
“ว่าแต่เราเหอะ…หายเมาหรือยัง?”
“ค่ะ…ความจริงมันไม่น่าจะเกิดขึ้นได้เลยถ้าหนูไม่เผลอกินเหล้าของคุณแม่ไป”
(อึก!!…ฝนสารภาพออกมาแล้วว่าอานิภาคือคนที่สับเปลี่ยนแก้ว)
“ช่วยไม่ได้นิ…แก้วของเราอยู่ใกล้กัน”
“………………………………………”
“อ๋า!!…ไหงลูกแคทถึงมองแม่แบบนั้น?”
“เอ๊ะ?”
“รึสงสัยว่าแม่จงใจจะให้ลูกกินเหล้าน่ะ?”
“ไม่ใช่นะคะ!!”
“อย่า…อย่าๆๆๆ”
“นี่ภา–…ไม่อายตัวเองก็อายลูกอายหลานมั่ง”
“แฮ่!!!”
“ฮุย!?…จะกัดผมอีกแล้วเรอะ?”
“ก็คุณดูสิ…น่าเสียใจเหลือเกินที่ลูกแคทมองภาด้วยสายตาอย่างนั้น”
“โธ่~~…ไปกันใหญ่แล้วค่ะ…หนูยังไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย”
“แต่สายตาลูกมันฟ้อง…ฮึกๆ”
“โอเคๆ…เป็นความผิดของหนูเองค่ะที่เผลอไปหยิบแก้วของคุณแม่…หยุดร้องให้ซะทีเถอะ”
“…พูดจริงนะ?”
“จริงค่ะ”
“ไม่สงสัยแม่แน่นะ?”
“ไม่สงสัยค่ะ”
“อย่าโกหกนะ”
“หนูไม่โกหกค่ะ”
“ไม่งั้นตายไปโดนยมบาลดึงลิ้นด้วยนะเอ้อ!!”
“ค่าๆๆ”
“ภานี่ชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ”
“ฮี่~~”
(ในที่สุดอานิภาก็เอาตัวรอดสำเร็จ…ต่อให้พี่แคทยังติดใจก็ทำอะไรไม่ได้)
“ภา…วันนี้จะไปกับผมมั้ย?”
“ไปสิคะ…ว่าจะชวนพี่เอ็มด้วย”
…ไม่รู้เหมือนกันว่าอาสนกับอานิภาจะออกไปไหนแต่ก็ดีแล้วเพราะผมยังไม่กล้าสู้หน้าอานิภาแม้ฝนรับรองว่าไม่เป็นไรก็ตามที…หือ?…หญ้าในสวนหย่อมชักจะรก…
“…………………………………………”
“คันจริงวุ้ย!!”
“…………………………………………”
“เยอะจัง…สงสัยต้องหาเครื่องตัดหญ้า”
“นึกยังไงถึงมาถอนหญ้าเอง?”
(เพื่อกลบเกลื่อนไงครับ)
“มาพอดี…ช่วยผมหน่อย”
“ไม่”
“โห!?…ใจจืด!”
“พี่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จและก็ขี้เกียจรวบผมด้วย”
(อ๋อ~~…เวลาก้มๆเงยๆตีนผมอันยาวเฟื้อยของเจ้าหล่อนจะละพื้นดิน)
“คุณเอกคเชนทร์?…ตายจริง!!…ให้พวกหนูทำเถอะเจ้าค่ะ”
“ไม่เป็นไร…ฉันก็อยู่ว่างๆ”
“ไม่ได้เจ้าค่ะ!!…ถ้าคุณศรมรกตกับคุณอรนิภารู้พวกหนูจะโดนดุ”
“อีกนิดเดียวก็จะเสร็จน่า–”
“นั่นเป็นหน้าที่ของเด็กพวกนี้อยู่แล้ว…ไปกับพี่…มีเรื่องจะคุย”
…เอื๊อก!!!…ใจคอไม่ดีเลยแฮะเพราะผมเพิ่งจะก่อคดีสดๆร้อนๆ…ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องของเธอหรือฝนกันแน่?…
(ว้าวแจ่มโคตร!?…สาวเจ้านุ่งกระโปรงเดินขึ้นเนินและเราเป็นคนตามในระยะกระชั้นชิดก็จะได้เห็นอะไรดีๆแบบนี้แหละ!!)
“อย่ามองขึ้นมาสิยะ!!!”
“อ๊ะ!!…เอ่อ–…เวลาเราขึ้นเนินสูงๆก็ต้องเงยหน้านี่ครับ”
“ขึ้นมาเร็วๆ”
“…ก็พี่นุ่งสั้นเอง”
“กลายเป็นความผิดฉัน?”
“แต่เมื่อคืนก็ใส่สีดำ…รึว่าตัวเดิม?”
“บ้า!!…พี่เปลี่ยนกางเกงในทุกวันย่ะและก็มีสีดำแค่ตัวเดียวซะเมื่อไหร่…แต่…เธอเห็นได้ยังไงและที่ไหน?”
“ก็…ที่บ้าน”
“?”
“จำไม่ได้หรือครับ?…หลังจากถูกอ๋อมตีเข่าจนสลบที่งานคุณอาก็พาพี่กลับบ้าน…หนูซีกับหนูดีตามมาดูแลพี่ด้วย”
“…แล้วไง?”
“ผมเป็นห่วงเลยแวะกลับมาเยี่ยมและตอนนั้นน่ะ…พี่…”
“ก็มันยังไงล่ะ?”
“พี่ถูกสะกดจิต…ทำตาเชื่อมพูดจาคะขาเสียงอ่อนเสียงหวาน…เป็นฝ่ายเข้ามาจูบผมด้วยนะ”
“ไม่จริง!!!”
“หึๆ…หนูซีกับหนูดีคือพยานปากเอก…ไม่เชื่อก็ไปถามพวกเธอดูสิว่าพี่แคทแต่งตัวเซ็กส์ซี่ขนาดไหน?…หุๆๆ…สวมกางเกงในตัวเดียวโชว์นมอะร้าอะร่าม”
“เธอถอดเสื้อผ้าพี่”
“ไม่…ตอนผมมาเห็นพี่ก็อยู่ในสารรูปนั้นแล้ว”
“…ฉันจำอะไรไม่ได้เลย…อื๋อ?…หรือว่าเป็น…”
“ในงานก็ด้วย”
“เปล่า…ตอนที่สู้กับน้องอ๋อมนั่นพี่พอจำได้…แต่ทำไม?…น้องม่อนสะกดจิตฉันทำไม?”
“อันนี้ก็ไม่รู้แต่เธอต้องการจะทดสอบผม”
“ทดสอบ?”
“ว่าจะทนแรงยั่วของพี่แคทได้หรือเปล่า?”
“พูดจาน่าเกลียด!”
“แต่ไหงพี่ถึงรู้ทันทีว่าใครเป็นคนทำ?”
“…เพราะน้องม่อนมีอำนาจจิตกล้าแข็ง…ในอดีตคนที่โดนเธอสะกดจิตจะนึกไม่ออกเลยว่าระหว่างนั้นได้ทำอะไรลงไปบ้าง…ความทรงจำจะลบเลือนหายไปราวกับถูกขโมย”
…เฮ่ยๆๆ…นี่ผมกำลังหลุดมาอยู่ในหนังไซ-ไฟหรือเปล่า?…อำนาจจิตกล้าแข็ง,ความทรงจำจะถูกลบเลือนหายไปราวกับถูกขโมย…แต่เอ๊ะ!?…งั้นถ้าผมทำอย่างว่ากับพี่แคทๆก็จะจำไม่ได้น่ะสิ?…
“ใช่…ดันปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป”
“แบบนั้นจะสนุกอะไร?…สมมติว่าผมจะมีอะไรกับพี่ก็ขอให้พี่เป็นตัวของตัวเองดีกว่าบุคลิกหลอกลวงแบบนั้น…กลับกันเถอะ”
“เดี๋ยว–…ฉันยังไม่รู้ในสิ่งที่อยากรู้”
“พี่แคทยังจะสงสัยอะไร?”
“จะถามตรงๆนะ…เมื่อคืนเธอนอนกับใคร?”
“!!!!!!”
…เวร…เวรแล้วไง!!!!…แสดงว่าตอนนั้นพี่แคทไม่ได้ละเมออย่างที่ฝนบอกแต่เห็นเต็มตาเลยนี่หว่า!?…
“ผมนอนคนเดียว…พี่เอาอะไรมาพูด?”
“ยังไม่คายออกมาอีก”
“พี่คงเมาค้างก็เลยตาฝาด…ตอนนั้นผมจะลุกมาบอกแล้วแต่…”
“แต่?”
“…ขี้เกียจลุก”
“บอลยังไม่หลับ?”
“ยังครับ…แล้วอีกอย่างฝนก็นอนอยู่กับพี่…”
(ยะ…แย่แล้ว!!!)
“เกี่ยวอะไรกับฝน?…พี่ยังไม่ได้พูดถึงเด็กคนนั้นสักนิด…หรือว่า…”
“โอ๊ย!!…หยุดซักไซ้ไล่เรียงกันได้แล้ว”
…ทีแรกญาติสาวผู้พี่ยืนพิงราวบันไดทางขึ้นเขาก็เดินมาอยู่ข้างตัวผม…หัวใจเจ้ากรรมดันเต้นเร็วสั่นสะท้านขึ้นมาทันใด…
“มองหน้าพี่”
“…………………………………….”
“จะถามอีกครั้งหนึ่ง…เมื่อคืนเธอเอาใครมานอนด้วย?”
“…พี่พูดเหลวใหลน่า!!…ผมนอนคนเดียวแท้ๆจะมีใครอีกเล่า?”
“ผู้ร้ายปากแข็ง…คนอย่างเธอนี่ถ้าจับไม่ได้ไล่ไม่ทันก็ไม่มีทางยอมรับจริงๆ…กล้ากะล่อนกับพี่อย่างงั้นเหรอ?”
“หาเรื่องมาให้ผมแล้วมั้ย?”
“?”
“พี่จะยัดเยียดข้อหาให้ผมและก็ไปฟ้องคุณย่า”
“บ้า!!…พี่จะทำไปเพื่ออะไร?”
“ทำลายภาพพจน์ของผมให้ตกต่ำลงไปอีกไงครับ…วิธีถนัดของพี่เซคใช่ไหมล่ะ?”
“เพ้อเจ้อทั้งเพ!”
“ฮึ!!…พี่มั่นใจมากเลยเหรอทั้งๆที่ปากก็พูดออกมาเองว่าไม่ใช่ห้องน้ำ?”
“นั่นมัน…”
“ผมได้ยินชัดเลยว่าพี่พูดประโยคนี้ออกมาและถ้าแน่ใจมั่นใจจริงๆก็คงไม่เดินเข้าผิดห้องหรอกเนอะ?”
“……………………………………..”
“เอ–…รึบางทีพี่แคทอาจตั้งใจจะเข้ามาหาผมก็ได้มั้ง?”
“ปากเสีย!!”
…ผมทำใจดีสู้(ยมทูต)เสือทั้งที่ก็กลัวความจะแตกแทบแย่แต่อย่างที่ญาติสาวผู้พี่บอกว่าถ้าจับไม่ได้ไล่ไม่ทันก็อย่าได้ยอมรับเด็ดขาดเพราะนี่ถือเป็นข้อห้ามอันดับต้นๆของชายหนุ่ม…
“หยุดเถอะน่า–…พี่จะมากล่าวหาผมลอยๆได้ยังไง?…พยานหลักฐานก็ไม่มี”
“คนอย่างเธอซ่อนหางไม่มิดหรอกไม่รู้วันนี้ก็ต้องรู้วันหน้า…หา–…จับคางพี่เพื่ออะไรหึ?”
“…ดูหน้าพี่ชัดๆ”
“……………………………………..”
(ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ค่อยจะชินกับดวงตาของเจ้าหล่อนเลยให้ตายสิ)
“หึม~~…มีสาวสวยอยู่ใกล้ตัวแท้ๆแล้วจะปล่อยให้ไปเป็นของคนอื่นนี่…ผมชักทำใจยอมรับไม่ได้แฮะ”
“เกิดนึกเสียดายขึ้นมาหรือไง?”
“มากเลยครับ”
“ทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง…แต่เมื่อคืนเธอยังกอดผู้หญิงไม่หนำใจอีกเรอะ?”
“ปักใจซะจริ๊ง!!…ผมขี้เกียจจะเถียงละ”
“ผู้หญิงคนนั้นน่ะอยู่ในบ้านนี้ด้วย”
…โธ่~~…กัดไม่ยอมปล่อยเลยแม่หญิงผมยาวนี่แต่ในเมื่อยังไม่จนหนทางผมก็ไม่ยอมสารภาพผิดง่ายๆหรอกนะ!!!…
“กลับบ้านดีกว่าครับ”
“จะรีบไปไหนกัน?”
“อะไรอีกครับ?”
“…สีหน้าท่าทางของเธอบ่งบอกชัดว่ากำลังปิดบังบางอย่างไว้…พี่สนใจจริงๆ”
“เชอะ!!…ลงว่าจะหาเรื่องกันมันก็อ้างได้หมดแหละ”
“เคยบอกไปแล้วว่าคนเจ้าชู้กับคนโกหก…ฉันเกลียดคนสองประเภทนี้ที่สุดและเธอ…ก็มีครบเลยนะ”
“ฮะๆๆๆ”
“ขำอะไร?”
““ก็ขำพี่นั่นแหละครับ…ผู้หญิงอะไรไม่รู้ปากพูดอย่างแต่กลับทำอีกอย่าง…เอ้ย!?”
“…อธิบายมาให้ชัดๆ”
“อย่าใช้กำลังกับผม!!!…ได้–…จะเอาใช่มั้ย?”
“!?”
…พี่แคทที่เกร็งมือบีบหัวไหล่ผมอยู่ก็ต้องชะงักเพราะโดนผมยื่นปากไปกระกบจูบเต็มๆ…อา~~…ช่างเป็นการเอาคืนที่สุดแสนจะสะใจสำหรับคนที่ถูกตราหน้าว่าเป็น “ผู้ชายเจ้าชู้” อย่างผมยิ่งนัก!!!…
(ขโมยจูบกันซึ่งๆหน้าแต่ก็ถูกตบในเวลาต่อมา…อูย~~…แก้มชาเลยตู)
“ฉันเป็นพี่เธอนะ!!”
“แล้วไงครับ…มากกว่านี้พี่ก็เคยทำ…จำได้ใช่มั้ยว่าพี่แคทเคยดูดควยผมแถมยังแก้ผ้าโชว์นมโชว์หีให้ดูในม่านรูดด้วย?”
“แต่นี่ไม่ใช่สถานที่ๆเธอจะมาทำรุ่มร่ามกับพี่อย่างนี้!!”
“หึ!…โบราณว่าผู้หญิงตบก็หมายความว่าผู้หญิงรัก”
“เพ้อเจ้อสิ้นดี…”
“ถ้าไม่ใช่…แล้วไหงพี่ถึงหน้าแดงเล่า?”
“ที่แดงเพราะฉันโกรธจนอยากจะต่อยเธอไง…กัดฟันให้แน่นๆ!!”
“อย่า…อย่านะครับ!!!…อื๋อ?…มือ…มือถือดังแน่ะ!!”
“ช่างมัน–”
“เกิดอานิภาโทรมาล่ะ?”
“……………………………………..”
…อาศัยโอกาสนี้รีบหนีจะดีกว่าแต่มันช้าไปซะแล้ว–…พี่แคทคว้าไหล่ผมพลางเอามือกดให้ลงนั่งกับขั้นบันไดและยืนขวางหน้าไว้…แหม่~~…นี่ถ้าก้มหัวกับเงยหน้าขึ้นก็จะเห็น…อู๊ย!!!…โดนเขกหัวเต็มเปาเลยกู…
“มีอะไรหรือคะพี่ไหม?”
(คนสนิทของพี่ม่อน!?)
“ได้ค่ะฉันจะไปเดี๋ยวนี้…บอลก็ด้วย”
“พี่พูดอะไรน่ะ?”
“…อีกครึ่งชั่วโมง?…เข้าใจค่ะ”
“ใครบอกหรือยังว่าจะไป?…อุ๊บ!!”
“ลุก!…หยุดมองขาอ่อนพี่ตาเป็นมันซะที”
“พี่อยากไปโยนกบูรพาก็ไปคนเดียวเซ่–”
“ตามมาเถอะน่ะ…แลกกับการไม่เอาเรื่องที่ถือวิสาสะขโมยจูบพี่”
“………………………………………..”
“รึไม่งั้นจะรับกำปั้นหรือคะ?”
“โอๆ…ไม่ๆๆ…จะเอาไงก็เอา”
…พี่แคทถึงกับเป็นฝ่ายจูงมือพาผมขึ้นมาบนภูเขา…เธอต้องการอะไรกันแน่นะ?…
(อยากรู้เรื่องของฝนใช่ไหม?…แน่นอน!!…พี่แคทอยากรู้แน่และจะคาดคั้นเราให้บอกงั้นสิ?…ใจเย็นๆน่าเอกคเชนทร์!!!…ไม่รับซะอย่างญาติสาวผู้พี่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วอานิภากับฝนก็คงไม่มีทางบอกด้วย)
“…คงจะต้องออกแรงมากกว่านี้”
“หืม?”
“อย่ามัวลีลา…เดินเร็วๆ”
“……………………………………”
“…ถึงแล้ว”
“นี่คือ…”
“ในกระท่อมนั่นพี่จะทำให้บอลยอมรับออกมาด้วยตัวเอง…เข้าไป”
“เฮ่ๆ…ไม่เอานะครับ!!”
“อย่าโยกโย้”
“ไม่รู้พี่จะติดใจอะไรนักหนา?”
“มานั่งตรงนี้”
“ข้างพี่เหรอ?”
“อือ”
(งานนี้จะมี “ลูบหลัง” แล้ว “ตบหัว” หรือเปล่า?)
“สบายๆ…ไม่เครียด”
“แต่แบบนี้แหละที่ผมจะเครียดหนัก”
“อะไรกัน?…พี่แค่ชวนมานั่งข้างๆเอง”
“แค่อะไร?…พี่แคทจะล่วงล้ำเรื่องส่วนตัวของผมล่ะสิไม่ว่า…ก็บอกว่าเมื่อคืนไม่มีใคร…”
“………………………………………
“เอ่อ–…พี่…กระดุมเสื้อพี่หลุดแน่ะ”
“…รู้”
“จง…จงใจแกะมันรึ?”
“จะบอกได้หรือยัง?”
“เฮอ–…คิดเล่นไม้นี้มันจะง่ายไปมั้งครับ?”
“งั้น…แกะออกอีกเม็ดนะ”
“แผน…แผนนางแมวยั่วสวาทเนี่ย…ชะ…ใช้ไม่ได้ผลกับผมหรอก”
(คำว่า “แคท” หรือ “Kat” มันไปพ้องเสียงกับ “Cat” ที่แปลว่าแมวก็เลยเอามาเรียก)
“ถ้าใช้ไม่ได้ผลแล้วเธอเอามือปิดเป้าทำไม?”
“อุ!!…ผมก็บอกไปแล้วไงครับว่าไม่มีใคร…”
“………………………………………”
“ฟัง…กันบ้างสิ”
“…เม็ดที่สาม”
“ฮึ๊ย~~”
…ขณะที่มือแกะกระดุมเสื้อพี่แคทไม่ได้มองหน้าผมตรงๆแต่ใช้หางตาเหล่เอา…โอ่ยแม่คุณเอ๊ย!!!…กระดุมหลุดไปสามเม็ดก็หมายความว่าหน้าอกหน้าใจนั้นได้อวดโฉมออกมาเต็มเต้าแล้ว…ดอกบัวคู่ขาวผ่องที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยยกทรงสีดำสนิทนั่นให้นั่งจ้องทั้งวันทั้งคืนก็ไม่มีเบื่อ…
“ว่าไงเอ่ย?”
“โธ่!!…จะบีบบังคับอะไรผมนักหนา?”
“ถ้าอย่างนั้น…”
“คราวนี้…จะ…จะถอดยกทรงเรอะ?”
“ไม่…ท่อนบนน่ะพอ”
“!?”
…โอ้สวรรค์ไม่ใช่บนงั้นก็ล่างน่ะเซ่!!!!…สาวเจ้าผมยาวเอนตัวในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอนเหยียดขายาวแต่เท้าซ้ายของเธอยกมาวางพาดบนตักผมส่วนอีกข้างปล่อยห้อยลงพื้น…
“ปะ…ไป…ไปเรียนรู้…วิธีนี้มาจากไหนกัน?”
“จากไหนก็ช่างเถอะ”
“ฮึก!!…ทะ…เท้าพี่…อย่า…อย่าสะกิดตรงนั้นครับ!!!”
“…ถ้าเธอรังเกียจก็ยกมันออกซะ”
“ปละ…เปล่า…ผมไม่ได้…”
“อา–…จะว่าไปข้างในนี้ก็ร้อนๆเหมือนกันนะ?”
(ข้างในที่ว่าหมายถึงในกระท่อมหรือในร่างกายล่ะ?…เอ–…รึอาจจะทั้งสองอย่าง?)
“ฮืม~~…ร้อนจนชักอยากจะแก้ผ้าซะแล้วสิ”
“พี่แคท!!!”
“เสียงดังจังเลย…พี่ก็อยู่ใกล้ๆนี่เอง”
“คน…คนที่อยู่ตรงหน้าพี่คือน้องชายนะครับ!!!”
“…แล้วไงเหรอ?”
“ละ…แล้วไงงั้นเรอะ?…เกิดผมหน้ามืดปล้ำพี่แคทก็จะมาโทษกันไม่ได้นะ!!!!”
“ฮิๆๆ…ไม่ต้องปล้ำให้เปลืองแรงจ้ะ”
“หา?”
“เพราะสู้เก็บแรงไว้เอากันดีกว่า”
“!!!!!!!!!!!”
…หญิงสาววัย 22 พูดไปก็ยิ้มสบตาหวานไปโดยที่มีอาการเหมือนกับเมื่อคืนเปี๊ยบเลย!!!…นี่อย่าบอกนะว่าอำนาจสะกด(?)ของพี่ม่อนยังไม่คลาย!?…
“พี่น่ะเพิ่งนึกขึ้นได้เมื่อไม่นานนี้เองว่าแทนที่จะไปโดนผู้ชายที่ไหนไม่รู้สู้ให้น้องชายอย่างบอลเย็ดดีกว่า…จริงไหมจ๊ะ?”
(หัวใจแทบวาย!!!!…นี่เรอะญาติสาวผู้พี่ที่สุภาพเรียบร้อยคนนั้น?)
“อีกอย่างพี่กุนก็อนุญาตแล้วด้วย…มาสิ…พูดความจริงออกมา…อย่าได้ปิดบังอีกต่อไปเลย”
“พี่ยังถูกพี่ม่อนสะกดจิตใช่มั้ย?”
“เปล่าสักหน่อย”
“นี่ไม่ใช่พี่แคทที่ผมรู้จักสักนิด…ไม่ได้ต่างไปจากเมื่อคืน”
“…งั้นมาเริ่มกันต่อจากตอนนั้นเถอะ”
…พูดจบพี่แคทก็แยกขาออกแต่ไม่ใช่เท่านี้เมื่อเจ้าหล่อนเลิกกระโปรงให้เห็นกางเกงชั้นในสีดำเต็มตัว…ผมหันคอจนจะเคล็ดอยู่แล้ว…
“จะตัดสินใจให้เด็ดขาดได้หรือยัง”
“ผม…พูดความจริงไปหลายครั้งแล้ว”
“ปากแข็งจริงนะ…สงสัยคงจะแข็งพอๆกับควย”
“หวา~~”
“น่าจับมาเลียหีซะให้ลิ้นเปื่อย…ฮึ!!”
“พะ…พอแล้ว!!!…พี่…พี่…พี่อย่าพูดแบบนั้น…โธ่เอ้ย!!…เลือดกำเดาจะไหล”
“เดี๋ยวสิคะ…แผนนางแมวยั่วสวาทที่เธอว่ามันยังไม่จบแค่นี้”
“ว้าก!!!!”
…ปากพูดมือขยับ…สาวเจ้าผมยาวยกก้นลอยขึ้นนิดหนึ่งและเอานิ้วเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในก่อนจะรูดลงมาที่ปลายเท้า…เฮ้ยๆๆๆๆ…แบบนี้ท่อนล่างก็ไม่มีอะไรมาปกปิดแล้วน่ะสิ!?…
(อุ๊บ!!…ถอดกางเกงในแล้วโยนใส่หน้าเราด้วย)
“ลงทุนถึงขนาดนี้เชียว?”
“เพื่อให้ได้รู้เรื่องสำคัญ…แค่นี้เล็กน้อย”
“อู้หู~~”
“วันนั้นที่ม่านรูดเธอยังไม่เห็นชัดๆ…ไง…ของพี่สวยมั้ย?”
“สวย…สวยครับ”
“แล้วไม่อยากเย็ดเหรอ?”
“อือ–…อือ–…อูย~~…จะเป็นลม…พี่ไม่อายมั่งหรือไง?”
“อายรึ?…ก็มีบ้างถ้าไม่ใช่เธอน่ะนะ”
(ก็หมายความว่าเห็นเราเป็นแค่เครื่องเล่นงั้นสิ?…เออดี!!…บอกไม่อายใช่มั้ย?)
“งั้น…ขอ…ขอดูข้างในหน่อยครับ”
“ไม่ได้”
“เอ๋?”
“อยากเห็นมากกว่านี้สินะ?”
“………………………………………..”
“ไม่น่าถาม…เธออยากเห็นอยู่แล้วแต่ในนี้มันออกจะมืด…ถ้าจะดูชัดๆหรือต้องการทำอย่างอื่นบอลต้องพูด…เอาล่ะ…ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน?”
“ผะ…ผมก็บอกชัดเจนแล้วว่าไม่มีใคร…ไม่…งั้นผมไม่ดูของพี่ก็ได้”
“แน่ใจนะ?”
“……………………………………….”
“เฮ้อ~~…อุตส่าห์นึกว่าจะโดนล่อหีแล้วเชียว”
“ฮ้า!!!”
“แบบนี้ก็ไม่รู้ว่าจะต้องรอไปถึงเมื่อไหร่?…พี่ชักเบื่อจะช่วยตัวเองเต็มที”
“ยั่ว…ยั่วผมไม่สำเร็จหรอกน่า–”
“เปล่า…แค่พูดให้ฟัง”
“พี่…พี่วางแผนไปถึงไหนแล้ว?”
“ไม่มี”
“แผนนางแมวยั่วสวาทไง”
“พี่แค่ตามน้ำ…เธอพูดเอาเองทั้งหมดไม่ใช่หรือ?”
“……………………………………….”
“บอลจะปิดปากไปเพื่ออะไรกัน?…มิสู้บอกมาซะแล้วอยากจะทำอะไรก็ทำ”
“จะเปิดโอกาสให้ผมสักแค่ไหนครับ?”
“พี่ให้บอลเลียหีก่อนโอเคไหม?”
“!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เอ้า!!…นี่พี่เปลืองตัวมากไปแล้วนะยะ!!!…จะว่ายังไงก็รีบๆซะ”
(อะ…เอาไงดีวะเนี่ย?)
“ที่บอกว่าไม่มีเวลาเพราะพี่รู้สึกคันหียิบๆแล้วน่ะ”
“ฮึ่ม!!!…บอกว่าเปลืองตัวแต่ยังยั่วผมไม่หยุดหย่อน”
“ฮิ!…ข้างในสีแดงสวยน่าลงลิ้นด้วยน๊า~~…แค่พูดออกมาซะเธอก็จะได้ครอบครองมัน”
…โอ้ว!!!!…พี่แคทจัดการราดน้ำมันเชื้อเพลิงซ้ำลงไปในกองไฟด้วยการเอานิ้วแบะกลีบแคมให้เผยออ้าพลางเอียงคอกับหรี่ตาข้างหนึ่ง…ไปเรียนรู้วิธียั่วยวนผู้ชายมาจากไหนกันแน่?…ผมน่ะตัวร้อนผ่าวยังกะจะเป็นไข้แล้ว…
“อยาก…พี่แคทอยากโดนล่อหีนักเรอะไง?”
“ถามโง่ๆ…พี่ยังสาวแถมทุกส่วนก็อวบอัดเต่งตึงมีน้ำมีนวลนะจ๊ะฉะนั้นทำไมจะไม่อยากเล่า?”
“…จริงหรือ?”
“จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจแต่ถ้าพี่ไม่มีอารมณ์ก็คงไม่มานั่งแหกหีให้บอลดูหรอกนะ”
“พี่…ไม่เสียใจทีหลังใช่มั้ย?”
“อืม”
“ง…งั้น”
“……………………………………….”
“พูด…ผมจะพูด”
“เชิญ”
“……………………………………….”
“เร็วๆซี่~~”
“เฮ่!!…บอลอยู่แถวนี้หรือเปล่า?”
“ห๊ะ!!!…เสียงนี้?”
“อ๋อมมาได้ยังไงกัน?”
…ปัทโธ่~~…กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มเลยอ๋อมดันโผล่มาเสียได้พับผ่าเหอะ!!!!…พี่แคทรีบติดกระดุมเสื้อกับดึงกระโปรงลงแต่ยังไม่ทันจะนุ่งกางเกงในเพราะผมเสือกคว้าติดมือมาด้วย…
(แล้วกูจะหยิบมาหาโรคระบาดอะไรวะเนี่ย?…วุ้ย!!…ซ่อนไว้ในกระเป๋าก่อนล่ะกัน)
“ผมจะออกไปรับหน้าก่อน…พี่อยู่ในนี้นะ”
“คืนกางเกงในพี่มาซี่~~”
“โอะโอ๊ย!!…ไม่ทันแล้ว–”
“นี่…จะบ้าหรือ?”
(พอออกไปก็เจอะอ๋อมหน้าประตู…โฮ่ยเส้นยาแดงผ่าแปด!!!…โชคดีที่ไม่ได้ส่งกกน.ให้พี่แคทเพราะยังไงก็ใส่ไม่ทัน)
“เข้าไปทำอะไรในนั้นน่ะ?”
“ทำ…ทำความสะอาด”
“มันใช่หน้าที่ของนายเรอะ?”
“ฉันก็อยู่ว่างๆน่า…เมื่อกี้ยังนั่งถอนหญ้าที่บ้านเลย”
“ให้เด็กรับใช้มันทำเซ่!!…จะมัวมานั่งหลังขดหลังแข็งทำเองได้ไง”
“เธอ…ไปกินรังแตนมาจากไหน?”
“ก็…หือ–…อยู่ด้วยรึยัยขี้เมา?”
“พี่อยู่ว่างๆเลยมาช่วยบอลปัดกวาดกระท่อม”
…พี่แคททำได้ดีมากหยิบฉวยไม้กวาดมากวาดพื้นทำให้อ๋อมไม่นึกสงสัยและเข้าใจไปอีกทาง…
“โฮ่~~…สำนึกได้เลยมาทำตัวให้เป็นประโยชน์ว่างั้นเหอะแต่ฉันว่ามันไม่เข้ากับลูกสาวผู้เลอโฉมของนายตำรวจมือปราบชื่อดังสักนิดเดียวว่ะ”
“…ก็แล้วแต่เธอจะคิด”
“ฮึๆ”
“น้องป้อมไม่มาด้วยกันเหรอ?”
“มา…ก็อยู่ที่บ้านนายนั่นแหละ”
“ทำอะไร?”
“คงจะไปหาคู่ปรับน่ะนะ”
“ฝน”
“จะมีใคร…แล้วพวกนายมีธุระที่ไหนอีกมั้ย?”
“เอ่อ–…พี่แคทจะไปโยนกบูรพาน่ะ”
“ฉันเพิ่งมาจากที่นั่นไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจนอกจากบรรยากาศที่สุดแสนจะน่าหดหู่เพราะหมอกลงทั้งปีทั้งชาติ…งั้นจะไปรอที่บ้านก่อนรีบๆมาล่ะ”
“………………………………………”
“นี่”
“………………………………………”
“นี่!!”
“ห๊ะ!?”
“จะคืนให้พี่ได้หรือยัง?”
“อะไรครับ?”
“…กางเกงใน”
“เอ้ย!!!…นะ…นี่…นี่ครับ”
“อ๋อมไม่รู้หรอกน่ะ…วางใจเถอะ”
“สะ…ใส่ตรงนี้เรอะ?”
“รึจะให้พี่ไปใส่ข้างนอกล่ะ?”
“…ไม่ใช่แบบนั้น”
(ญาติสาวผู้พี่ถลกกระโปรงสวมกางเกงในกันต่อหน้าต่อตาเลย…ถ้ารู้จักเขินอายซะบ้างก็จะดูดีกว่านี้)
“เสียดายที่อ๋อมมาขัดจังหวะ”
“พี่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่แต่จะเสียเวลามากกว่านี้ไม่ได้เพราะเกือบจะถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว…ไปกับพี่”
“…ครับๆ”
“แต่ฉันไม่อยากรู้ว่าผู้หญิงเมื่อคืนเป็นใครอีกแล้ว”
“แบบนี้ก็ถือว่าเปลืองตัวให้ผมเห็นของดีฟรีๆน่ะสิครับ?”
“ถือว่าเป็นค่าเสียเวลาของเธอล่ะกัน”
…หากอ๋อมไม่มามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนั้นก็ไม่กล้าตัดสินแต่ค่ำคืนนี้ผมจะนอนหลับลงได้หรือเปล่าหนอ?…แม้ว่าในกระท่อมจะมืดไปสักนิดแต่ก็ได้เห็นอวัยวะเพศของพี่แคทล้ำลึกเข้าไปถึงเนื้อในเต็มสองตาแล้ว…อา–…มีหวังได้เก็บเอาไปฝันแน่ๆเลยและผมว่ามันทั้งใหญ่อูมแล้วก็โหนกนูนยิ่งกว่าของฝนเสียอีก…นั่นคือฐานทัพอันลี้ลับที่ผู้ชายมากมายใฝ่ฝันจะได้เผด็จศึกกับประกาศตัวเป็นเจ้าของ…
“เมื่อกี้กำลังได้ที่แท้ๆเชียว”
“ไม่ได้เห็นหีพี่สาวตัวเองนี่มันน่าเสียดายมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ของมันแน่อยู่แล้วครับเพราะนี่คือความเต็มใจอยากโชว์ของพี่เอง…แต่…”
“?”
“พี่ไม่อยากรู้จริงๆรึ?”
“ไม่”
“ทำไมครับ?”
“……………………………………..”
“บอกไม่ได้หรือ?”
“ฉันคงไม่จำเป็นต้องบอกเธอแต่เมื่อได้ค่าเสียเวลาไปแล้วก็ควรจบซะที”
“โธ่~~…ผมยังเห็นไม่ชัดเลย”
“ก็สมเหตุสมผลดีนี่นาเพราะบอลก็ไม่ค่อยจะพูดอะไรให้ชัดเจนและเป็นความจริง”
“……………………………………..”
“เอาเป็นว่าพี่จะไม่ติดใจเรื่องเมื่อคืนและไม่ขอตั้งคำถามอีก”
…ถึงอย่างนั้นก็เถอะแต่ผมว่ามันยังมีข้อชวนสงสัยเพราะคนอย่างพี่แคทไม่น่าจะยอมรามือไปดื้อๆแบบนี้ทั้งที่ตอนแรกตั้งใจจะเค้นเอาความจริงให้ได้และผมก็จะเปิดปากพูดอยู่แล้ว!?…ไม่!!…ที่บอกว่าเป็นค่าเสียเวลาของผมน่ะไม่ใช่แน่หรือไม่เจ้าหล่อนก็อาจรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนั้นเป็น…เอ๊ะ?…ไม่ถูกนะ!!…ก็ถ้ารู้แล้วทำไมยังนิ่งอยู่ได้อีก?…
(“ระหว่างถูกต่อยให้กระดูกหักทั้งร่างช้ำในตายกับโดนดาบเฉือนเนื้อออกทีละชิ้นๆจนกว่าจะขาดใจตาย…แกจะเลือกอะไร?”)
“มันจะต้องเป็นอย่างนี้ต่างหาก!!!”
“?”
……………………………………………………………………………………………………………………………
“พี่”
“………………………………………..”
“พี่แคท”
“อะไร?”
“รู้สึกชาวบ้านจะมองพี่แปลกๆ”
“คงเพราะเหตุการณ์เมื่อคืน…ไม่ต้องไปสนใจ”
…บรรยากาศที่ดูห่างเหินนี่มันอะไรกัน?…ตั้งแต่ผมเดินตามพี่แคทมาก็ไม่มีชาวบ้านคนไหนทั้งที่อยู่ในบ้านหรือสัญจรผ่านไปมาจะพูดจาทักทายเธอเลยซึ่งต่างกับฝนอย่างสิ้นเชิง…เอ๋!?…ข้างหน้ามีหมอกลงด้วย…
“ณ ตรงนั้นคือเขตหมู่บ้านโยนกบูรพาที่พี่เซคเป็นผู้ปกครอง”
“มองไม่ค่อยจะชัดเลย”
“ยิ่งลึกเข้าไปหมอกยิ่งลงจัดกว่านี้อีก”
“คุณไหมรออยู่นี่?”
“เธอไม่มาหรอก”
(แล้วมาพบใครกันหว่า?)
“…คุณยายตรงนั้น…ท่าทางจะลำบากนะ”
“……………………………………….”
“มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ?”
“ไม่มีหรอกจ้าแม่หนู…ยายมารอส่งผักให้หลานหาบไปขายที่ตลาดในตัวจังหวัด”
“…ผัก?”
“กว่าจะโตจนเก็บขายได้ก็ลำบากไม่ใช่น้อย…ที่สำคัญคือต้องคอยเฝ้าดูไม่ให้แมลงมันกัดแทะมากจนเกินไป…เจ้าแมลงนี่ร้ายนะกินเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักพอโดยเฉพาะผักสวยๆเนื้อกรอบๆล่ะชอบนัก…มันกินไม่เลือก”
“ใช่ค่ะ”
“อย่างเมื่อคืนยายก็เปิดโคมไฟที่แปลงผักริมรั้วแล้วนั่งเฝ้าดูแมลงมันว่าจะทำยังไงบ้าง”
…พูดแปลกๆ…เปิดไฟล่อแมลงก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติแต่ทำไมต้องอยู่เฝ้าด้วย?…ผมไม่กล้าสอดปากถามได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจ…
“แล้วถ้า…เจอแมลงกำลังจะกินผัก…ยายทำยังไงคะ?”
“มันแทะกัดไม่มากก็ไม่เป็นไรหรอก…แต่…ถ้ากินจนอิ่มหนำแล้วยังเที่ยวลามไปผักต้นนั้นต้นนี้ไม่รู้จักหยุดสักทียายก็อาจจะทำอะไรสักอย่างไม่ให้เจ้าแมลงนี่มีปากไว้กินอะไรได้อีกต่อไป”
“ฆ่า?”
“ไม่ถึงขั้นนั้น…เอาแค่ตายทั้งเป็นพอ”
(อึ๋ย~~…พูดอะไรเนี่ยฟังแล้วน่ากลัวจัง?)
“เออ–…ยายว่าผักงามก็เหมือนสาวๆอย่างหนูนี่แหละ…ไปล่ะนะ”
“หนูเข้าใจทุกอย่างแล้วค่ะ”
…คุณยายค่อยๆลุกยืนยกหาบใส่ผักเดินหายเข้าไปในม่านหมอกของหมู่บ้านโยนกบูรพา…ไม่รอหลานมารับผักแล้วเหรอ?…
“…แปลกดีนะครับ”
“ใช่…ฮิๆ”
“พี่แคทหัวเราะทำไม?”
“ก็ไม่น่าหัวเราะหรอกหรือ?…นั่นคือคุณยายที่อายุน้อยที่สุดในโลกนี้เชียวนะ”
“ฮ้า!?…อายุน้อยที่สุดในโลก…เท่าไหร่ครับ?”
“21 ปี”
“พูดเป็นเล่น!!!…อายุแค่นั้นจะเป็นยายคนได้ไง?”
“บอล”
“ครับ”
“ต่อให้เธอยังไม่เคยเจอแต่พี่พูดถึงขนาดนี้แล้วก็น่าจะเดาได้บ้าง…ยังไม่รู้อีกรึว่านั่นน่ะคือน้องม่อน?”
“อะ…เอาอีกแล้วเรอะ!!!!”
…เออ!!!…ดู…ดูคุณเธอทำเข้าสิท่านผู้มีอุปการะคุณทั้งหลาย…กลางคืนเป็นชายหนุ่มกลางวันเป็นหญิงแก่…ชะหนอยแน่~~…ช่างแสดงได้สมบทบาทสวมงอบก้มหลังค่อมเดินกระย่องกระย่องหาบผักซะด้วย…แวะเวียนเฉียดมาใกล้แค่คืบแต่จับตัวไม่ได้สักทีเนี่ยมันช่างน่าเจ็บใจจริงๆว้อย!!!!…
“สาธุ–…ขอให้แก่วันแก่คืนเร็วๆเถอะยัยพี่บ้า!!”
“นี่เธอ!?”
“เฮอะ!!…ที่แท้ก็เป็นแค่คนขี้ขลาดที่ไม่กล้าออกมาเจอผู้อื่นเท่านั้นแหละ”
“ขืนยังพูดจาพล่อยๆอีกจะหาว่าพี่ไม่เตือนไม่ได้นะ”
“ผมจะพูดให้มากกว่านี้…โอ้ย!!!”
“!?”
“อะไรมาถูกหัวกูวะ?…นี่มัน…ชมพู่มะเหมี่ยว”
…ผลไม้ขนาดเท่ากำปั้นเด็กนี่คือชมพู่มะเหมี่ยวซึ่งผมเองก็เคยกินอยู่ไม่กี่ครั้งแต่มันมาโดนที่หลังหัวแถวท้ายทอยได้อย่างไรในเมื่อแถวนี้ไม่มีต้นของมัน?…ครั้นสอดส่ายมองไปรอบๆก็ไม่มีใครอื่นนอกจากพี่แคท…
(ฉะนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหล่นจากต้นจึงหมายความว่ามีใครขว้างมา)
“ไม่ใช่นะ…พี่มือเปล่าก็เห็นอยู่”
“งั้นไอ้หน้าไหนกัน?”
“ก็เธอกำลังว่าใครล่ะ?”
“พี่ม่อนเรอะ?”
“ชมพู่ลูกนั้นรสชาติอร่อยกำลังน่าทานเทียว”
“ฮึ!!…เอามาปาใส่หัวแล้วจะให้กิน…นี่ไง!!!”
“…น่าเสียดาย…เจ้าช่างมิรู้จักคุณค่าของอาหารเสียบ้างเลย…ในโลกใบนี้ยังมีผู้คนที่อดอยากหิวโหยอีกมากมายนัก…แม้น้ำบริสุทธิ์เพียงเท่าอุ้งมือก็ถือเป็นสิ่งอันมีค่า”
“หยุดสักที!!…สูงส่งมาจากไหนถึงได้เที่ยวสั่งสอนคนอื่น…หือ?…แมลง…”
…ถึงตรงนี้ผมก็ฉุกคิดได้ว่าตอนที่พี่ม่อนในร่างของยายแก่คุยกับพี่แคท…โอ้โห!?…ที่แท้ก็หมายถึงผมเหรอเนี่ย?…
“ถูกต้อง…บุรุษนั้นไซร้คือแมลง”
“เปรียบผู้ชายเป็นเหมือนแมลงที่ชอบมาเกาะกินผักซึ่งหมายถึงผู้หญิง…ความคิดของพี่ม่อนนี่สุดจะดูถูกเหยียดหยามเกินบรรยายเลย…คราวหน้าถ้าจะด่าผมก็ด่าตรงๆดีกว่าไม่ต้องอุปมาเปรียบเทียบโน่นนี่ให้วุ่นวาย!!!”
“เรามิรับฟังคำพูดของเจ้า!!!…พูดไปแล้วมิใช่ดอกหรือว่าถ้ากินจนอิ่มหนำแล้วยังเที่ยวลามไปผักต้นนั้นต้นนี้อีก?”
“………………………………………”
“เราจะมิให้แมลงหรือก็คือตัวเจ้ามีอะไรบางสิ่งไว้เพื่อเบียดเบียนเพศตรงข้ามได้อีกต่อไป”
…ยิ่งฟังยิ่งระคายหู…โอ๊ะ!?…ท่ามกลางม่านหมอกที่ปกคลุมตรงหน้าผมเห็นเงารางๆของคนอยู่จึงเดินเข้าไปหาโดยไม่ฟังคำทัดทานของพี่แคทแล้วจากนั้นก็…
“เขาร่ำลือกันว่าพี่ม่อนน่ะสวยนัก…หันหน้ามาให้ผมดู…เฮ้ย!!!!”
“…เป็นอย่างไร?…เราสวยมากใช่หรือไม่?”
“บอล!?”
“………………………………………”
“เป็นอะไร?”
“หึๆๆๆ”
“อึ๊!…อึ๊ก!!…ไม่…มะ…มะ…ไม่เคย…ไม่เคยเห็นอะไรที่…ที่น่าเกลียดน่ากลัวขนาดนี้มาก่อน”
“น้องม่อน!?…บอลเห็นอะไรถึงได้พูดว่าน่าเกลียดน่ากลัวกับทำหน้าพะอืดพะอมเหมือนอยากจะอาเจียนแบบนั้น?”
“…ใบหน้าของหญิงชราไงล่ะเจ้าคะ”
“ม่อนก็ยังสวมหน้ากากกับใส่ชุดนักศึกษาอยู่เนี่ยนะ?…แค่นึกท้องไส้พี่ก็ปั่นป่วนขึ้นมาเชียว…น่าสงสารบอลที่ไปเห็นเข้าเต็มๆเลย”
“เอาะ!!…อ้วก~~…อุ๊บ!!!”
“!?”
“จงจำใบหน้านั้นไว้ให้ดีอย่าได้ลืมเลือนเสียล่ะ…มิฉะนั้นเราคงจะรู้สึกเศร้าใจเป็นอย่างมาก”
…เล่นซะอาเจียนเอามื้อเช้าออกมาจนหมด!!!…พอผมออกมาพ้นจากกลุ่มหมอกก็เห็นร่างของผู้หญิงคนหนึ่งแต่งชุดนักศึกษายืนอยู่ด้านหลังพี่แคทโดยที่หันหลังให้ผมจึงไม่เห็นหน้าของเธอ…ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านั่นคือพี่ม่อนตัวแสบ…
(สยองเลยกู!!!!…หญิงแก่ใบหน้าเหี่ยวย่นแต่ดันผ่าสวมชุดนักศึกษาสาว)
“เที่ยงตรงน้องจะออกจากโยนกจัตุรัส”
“…มีธุระด่วนหรือ?”
(พี่สาวทั้งสองของเรายืนคุยโดยที่ไม่ต้องหันหน้ามองกันและจากการคาดคะเนด้วยสายตา…พี่ม่อนน่าจะสูงพอๆกับอ๋อม)
“เจ้าค่ะ…แลเมื่อครู่น้องก็ได้พบท่านน้าอรศินีย์กับท่านพี่สุริยาวรรณ”
“กลับมากันแล้วหรือ?”
“เจ้าค่ะ”
“เอ่อ–…เอ้เขามีท่าทียังไงบ้าง?”
“เท่าที่น้องสังเกต…สีหน้าของท่านพี่สุริยาวรรณมิสู้จะผ่องใสสักเท่าไหร่เจ้าค่ะ…ภายนอกอาจจะปกติเยือกเย็นประดุจบึงน้ำนิ่งทว่าภายในนั้นย่อมคุกรุ่นร้อนแรงดังว่ามีกองเพลิงสุมอยู่เป็นแน่”
“………………………………………..”
…………………………………………………………………………………………………………………………..
“มาเล่นกันดีกว่าน่า–”
“ก็บอกว่าไม่~~…พี่ปวดหัว”
“อะไรคะ?…เมื่อคืนก็ยังเห็นพี่ฝนดีๆนิ”
“จะนอน–…ออกไปเล่นข้างนอกป่ะ!!”
“งั้นมีอะไรให้กินมั่ง?”
“…ข้าวต้มเครื่องยังอยู่”
“เมื่อกี้หนูกะพี่อ๋อมช่วยกันฟาดหมดแล้ว”
“ไม่ได้กินมาจากโยนกบูรพาเหรอไง?”
“ก็รู้อยู่ว่าพี่อ๋อมไม่ชอบทุกๆอย่างของที่นั่น…เมื่อเช้าพอตื่นมาก็ร้องโวยวายใหญ่เลยว่าพามานอนที่นี่ได้ยังไง”
“อือๆๆ…ไม่อยากคุย…ไปเล่นที่อื่นโน่น!”
“ฮี่!!”
“เฮ้ยยัยตัวเล็ก!!!”
“มัวนอนคุดคู้อยู่ได้…ดูสิๆ…อากาศแจ่มใสออกจะตาย”
“เอาผ้าห่มคืนมา…อุ!!…อูย~~”
“เป็นอะไรน่ะ?…ให้หนูดูหน่อยซิ”
“ไม่ต้องยุ่ง!!!”
“เธ่อ!!…คนเขาอุตส่าห์มาชวนเล่นด้วย…งั้นหนูไปหาพี่ชายดีกว่า”
“…บอลอยู่ข้างล่างใช่มั้ย?”
“ไม่เห็นนี่คะ…หนูกะว่าวันนี้จะมาชวนพี่ชายไปเที่ยวและก็ค้างที่โยนกทักษิณนะเนี่ย”
“ค้างที่โยนกทักษิณอะไรกัน?…ไม่ได้!!!!”
“ทำไมจะไม่ได้คะ?”
“ไม่ก็คือไม่!!!”
“พี่ฝนจะตัดสินใจแทนพี่ชายได้ไง?…พี่ชายมีสิทธิ์ไปที่ไหนก็ได้ในโยนกจัตุรัสนะจะบอกให้”
“แต่บ้านหลังนี้คือที่ๆบอลต้องอยู่”
“ฮึ!!…เราคุยกันไม่รู้เรื่องละ…หนูจะไปถามพี่ชายเอง”
“ยัยตัวเล็กนั่นแหละที่พูดไม่รู้เรื่อง!!”
“ใจแคบว่ะ…ใจแคบเกินไปแล้วเว้ย!!!”
“พี่อ๋อม”
“หยาดฝน…ฉันอุตส่าห์ยอมรับเธอเป็นคู่แข่งแต่ก็อยากจะตัดสินกันอย่างยุติธรรมด้วย…มันจะเอาเปรียบกันมากไปหน่อยมั้ง?”
“…หนูไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นนอกจากว่าบอลจะต้องอยู่ที่นี่…พี่อ๋อมได้ถามหรือยังว่าบอลสมัครใจจะไปมั้ย?”
“แล้วเธอล่ะ?”
“ใช่…พี่ชายเคยบอกบ้างหรือยังว่าอยากจะอยู่ที่โยนกอุดรจนถึงหลังปีใหม่น่ะ?”
“ไม่รู้!!…พี่ไม่ฟัง!!!”
“…ไม่นึกว่าเธอจะเป็นคนไร้เหตุผลอย่างนี้”
“นี่ไม่ใช่พี่ฝนที่หนูรู้จักเลยนะคะ”
“ยังไงบอลก็ต้องอยู่ที่โยนกอุดรเพราะที่นี่คือบ้านของเขา…หากพี่อ๋อมดึงดันจะพาไปให้ได้งั้นมาเจอกันสักตั้ง!!”
“กลางคืนฉันสู้กับยมทูตขี้เมาหนีนรกแต่นี่พอกลางวันก็จะต้องมาต่อกรกับนางฟ้าตกสวรรค์หมาหวงก้างอีกรึ?”
“คราวนี้ฝนเอาจริงแน่…จะขอทุ่มสุดตัวเพื่อเอาชนะนางพญาเสือจอมโอ้อวดหยิ่งผยองให้ได้อย่างเด็ดขาด!!!!”
“เฮอ–…ท่าทางพวกเราจะมีแต่วิธีนี้ล่ะนะที่สามารถตัดสินกันได้”
“แต่พี่ฝนรู้สึกจะไม่สบายนี่นา?…อย่างนี้พี่อ๋อมก็ชนะใสดิ”
“ใครว่าเล่า?…เดิมพันครั้งนี้สูงนักดังนั้นพี่จะแพ้ไม่ได้และขอให้พี่อ๋อมเอาจริงด้วย”
“ดี–…ช่างคู่ควรที่จะเป็นคู่แข่งของฉันจริงๆ”
“ออกไปตัดสินกันข้างนอก!!!”
“เฮ่ๆๆ…กระโดดลงไปได้ไงทั้งสองคน?…นี่ชั้นสองนะ!!!!”
“โอ๊วววววววววววววว”
“ย้ากกกกกกกกกกกกก”
“ว้าวสุด…สุดยอด!!!!…พอเท้าแตะพื้นทั้งคู่ก็ตรงเข้าแลกเพลงเตะกันทันที…อุ!!…สูงชะมัดเราไม่กล้าโดด”
“เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะคุณหนูแปด?”
“เห็นก็น่าจะรู้ไม่ใช่เรอะ?…ระเบิดศึกเทพธิดานางพญาเสือ…ว่าแต่ฉันเคยสั่งแล้วว่าอย่าเรียกคุณหนูแปดประเดี๋ยวก็เอาเข็มเย็บปากซะเลย!!!”
“ขะ…ขอประทานโทษเจ้าค่ะ”
“พี่เอ…บีว่ารีบแจ้งให้คุณสุรีย์พรรณรู้ดีไหมจ๊ะ?”
“ไม่ดีๆๆ…ฮ่าๆ…พี่อยากรู้มานานแล้วว่าระหว่างคุณหยาดฝนกับคุณศรบุษราคัมใครจะเท้าไวและหนักกว่ากัน…พวกเธอสามคนน่ะดูอยู่เฉยๆเถอะ”
…………………………………………………………………………………………………………….
…ตัวอย่างในตอนหน้า…
“ก็บอกไปแล้วว่าฉันจะเอาจริง…ลองเปิดช่องว่างให้แม้เพียงเสี้ยววินาทีสิ…ฮึ!!!…ท่าไม้ตายล่ะนะ”
“พี่อ๋อม!!…บาทามรณะของพี่ฝนจะโจมตีได้ถึงแปดครั้งในช่วงเวลาแค่สองวินาที…อย่าเข้าไปรับตรงๆนะคะ!!!”
“…นึกไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะหึงหวงบอลมากขนาดนี้แต่ฉันก็ไม่มีทางถอยกลับไปมือเปล่าแน่!!!!”
……………………………………..
“แม้หนูจะมิต้องพูดประโยคที่นายหญิงอรศินีย์ฝากมาแต่พวกคุณทั้งสองก็คงรู้อยู่แก่ใจว่าใครเป็นฝ่ายชนะ”
“แต่มันยังไม่ถึงที่สุด…ยังไงก็มีความผิดที่ใช้ท่าไม้ตายมาสู้กันเองงั้นก็มาตัดสินให้รู้ดำรู้แดงกันไปเลย!!!”
“คุณหยาดฝน…การฝ่าฝืนข้อห้ามของนายหญิงอรศินีย์มีโทษกำหนดไว้อยู่แล้ว…มิสมควรถลำลึกอีกเจ้าค่ะ”
……………………………………..
“บาทามรณะที่พี่เคยเห็นน่ะเฉียบขาดและก็รวดเร็วกว่านี้…จังหวะนั้นอ๋อมจะไม่มีทางหลบทันแน่นอน…แต่…”
“พี่จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมาอีก?…หนูก็บอกไปไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าเพราะเป็นไข้ไม่สบายร่างกายมันเลยไม่ปกติ”
“…ใช่…เป็นไข้…ไม่สบาย…ร่างกายเลยไม่ปกติ…โดยเฉพาะช่วงล่างของน้องที่เคลื่อนไหวติดๆขัดๆ”
…………………………………………………………………………………………………………………………………
…ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าลมเพชรหึงของผู้หญิงอีกแล้ว!?…
