ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 36
(“คุณนภาเคยบอกไว้เมื่อคราวก่อนว่ารู้จักพี่แคทกับฝนนานมาก…เห็นมาแต่เล็กๆ”
“ค่ะ”
“บ้านเดิมอยู่ลำปางหรือครับ?”
“เปล่า–…อยู่ทองแสนขันอุตรดิตถ์…ที่ๆคุณบอลจากมานั่นแหละ”
“………………………………………..”
“บ้านฉันอยู่ห่างบ้านแคทและฝนไปทางตะวันออกประมาณ 10 กิโล”
“อยู่ในเขตตำบลโยนกจัตุรัส?”
“ถูกต้อง…ดังนั้นจึงรู้จักเป็นอย่างดีและเอ็นดูพวกเธอเหมือนน้องสาวแท้ๆ”
“คุยถึงพี่แคทก็มีข้อสงสัย”
“คะ?”
“พอจะรู้จักคุณสันต์บ้างไหม?”
“อดีตแฟนของแคท…”
“ใช่ครับ”
“เคย เจอแค่ครั้งเดียว…เรื่องอุปนิสัยใจคอเป็นยังไงคงบอกไม่ค่อยถูก…ว่าไปก็ ไม่อยากเอ่ยถึงคนตายในทางไม่ดีนักแต่แค่คร่าวๆคงได้อยู่”
“………………………………………”
“อย่าให้แคทรู้นะว่าฉันบอก”
“ได้ครับ”
“คือเขาเป็นผู้ชายประเภทจับฉ่ายหาที่ไหนก็ได้”
“?”
“ก็แบบไม่มีความโดดเด่นทั้งหน้าตาและรูปร่าง…รสนิยมแต่งตัวจืดชืด…ชอบพูดอะไรเห่ยๆเชยๆไงคะ”
“อืม–”
“แต่คุณสันต์คงจะมีบางสิ่งที่แคทเกิดไปถูกอกถูกใจเข้าอย่างจังล่ะมั้ง?”
“………………………………………”
“แสงกับเงา…”
“หา?”
“ฉันเคยเปรียบทั้งสองคนไว้อย่างนั้นและต่อมามันก็เป็นความจริงเสียด้วย…ขอตัวนะคะ”
“เพิ่งคุยกันได้เดี๋ยวเดียวเองครับ”
“หมดเวลาพักแล้ว…อ้อ!!…ช่วงกลางคืนฉันก็จะออนด้วยถ้าคุณบอลว่างก็เข้ามาคุยได้”
“กลางคืนผมต้องทำงานพิเศษและไม่มีคอมใช้ครับ”
“ขอโทษค่ะนึกว่าคุณบอลมี!!…คือเดี๋ยวนี้นักศึกษาเค้ามีโน๊ตบุ๊คใช้กันเกร่อแล้วเพราะมันสะดวกเวลาทำรายงานส่งอาจารย์กับค้นหาข้อมูล”
“………………………………………”
…เพราะแบบนี้ไง…พอเลิกเรียนผมจึงมาเดินดูคอมพิวเตอร์แต่เห็นราคาแล้วแทบอยากสบถออกมาดังๆว่า “แพงฉิบห–!!!” …
(ที่ บ้านก็ติดเน็ตความเร็วสูงและมีคอมแต่เป็นของแม่กวาง…ครั้นจะไปขอเล่นบ่อยๆ ก็เกรงใจส่วนพี่แคทมีโน๊ตบุ๊คใช้ร่วมกับฝนซึ่งคนหลังนั่นมักจะหนักทางเล่น เกมส์มากกว่า)
“สนใจรุ่นไหนคะ?”
“อ่า–…ผมแค่ดูเฉยๆ”
“งั้นรับโบชัวร์ไปพิจารณาก่อนก็ได้นะคะ”
“ขอบคุณ”
“เห?…พ่อบอล!!”
“คุณป้า?”
“อยากได้คอมพิวเตอร์หรือจ๊ะ?”
“แค่มาสืบราคาก่อนยังไม่ซื้อหรอกครับเพราะเงินเก็บผมยังไม่พอ…แพงจริงๆ…คือ–…อยากมีไว้ใช้ทำรายงานส่งอาจารย์น่ะครับ”
“อื้ม!!…ดีมากๆ”
“………………………………………..”
“ถูกใจเครื่องไหน?
“เอ๋?”
“นี่เธอ!!…ฉันจะซื้อคอมให้หลานชาย…เอารุ่นที่ดีที่สุดนะ”
“คุณป้า!!!…ผมยังไม่…”
“อย่าไปขัด!!”
“พ่อ!?”
(มาด้วยกันหรอกรึ?)
“ห้ามปฏิเสธน้ำใจของป้าเขาเพราะมันน่ากลัว”
…มะ…มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมเกิดไปขัดความหวังดีของคุณป้าเข้าน่ะ?…
“ตาหนูจ๊ะ!!…รีบมาเลือกเร็วๆเข้า”
“…………………………………………..”
(เจ้าของเงินตื่นเต้นกว่าคนใช้เองซะอีก!?…เมื่อกี้เรียกเราว่า…ตะ…ตาหนูใช่มั้ย?)
“ผมรู้ว่าลึกๆบอลไม่ค่อยชอบ”
“หมายความว่ายังไง?”
“คือถ้าเวลาอยากได้อะไรเขาก็จะหาทางซื้อด้วยเงินของตัวเอง…ไม่ชอบหยิบยืมคนอื่นหรือให้ใครหามาให้ครับ”
“แต่กรณีนี้มันไม่ใช่”
“?”
“นี่เป็นของขวัญจากคุณป้าคอทองแดงที่ได้พบกับตาหนูอีกครั้ง…เขาคงเข้าใจและยอมรับได้หรอกน่า!!!”
…บท สนทนาที่ได้ยินขณะพิจารณาสเป็คคอมพิวเตอร์เครื่องแรกในชีวิต…ถ้าคุณป้า เห็นชอบอย่างนั้นผมก็ไม่มีเหตุผลจะไปขัดข้องได้…เอ่อ–…ไม่ใช่เพราะกลัว คำเตือนของพ่อนะ…
…………………………………………………………………………………………….
…เงิน 4 หมื่นกว่าๆที่คุณป้าเสียไปกับเครื่องพีซีและปริ๊นเตอร์แถมกะจะซื้อโน๊ตบุ๊ค ราคาเหยียบ 5 หมื่นตามแรงเชียร์(ยุ)ของคนขายให้อีกด้วยแต่ผมบอกยังไม่เอาเพราะแค่นี้ก็ รู้สึกเกรงใจมากๆแล้ว…
(ป้าเรานี่ก็ยุขึ้นเหมือนกันนะเนี่ย!?)
“โห~~…บอลมีคอมใช้แย้ว!!…เนะๆๆ…ขอเล่นเกมส์มั่งดิ”
“ไม่ได้ซื้อมาเพื่อเล่นนะเธอ”
“งั้นเอามาเข้าเว็บโป๊หรืองาย?”
“บะ…บ้ารึ!?”
“ป้าเอ็มจ๋า!!…บอลเค้าชอบดูเว็บโป๊ค่ะ”
“เว็บ…โป๊?”
“บอกว่าไม่ใช่!!…มานี่ยัยตัวแสบ–”
“เอ๊!!…พูดความจริงผิดตรงไหนเล่า?…อุ๊บๆๆ”
“ว้าก!!!…กัดเรอะ?”
“ฮึฮื่อ~~”
“ปล่อยโว้ย!!”
“ลำบากคุณศรมรกตจริงๆค่ะ”
“พูด อะไร?…แค่นี้เล็กน้อยมาก…ต่อไปพ่อบอลก็จะได้มีเครื่องมือไว้ใช้ค้นคว้า ทำงานส่งอาจารย์โดยไม่ต้องไปรบกวนใช้ของๆเธออีกไง…หึๆๆ”
“…ไม่ได้รบกวนอะไรหรอกค่ะ”
“เอา น่ะ!!…ฉันเชื่อว่าให้พ่อบอลรู้จักเป็นเจ้าของครอบครองอะไรต่ออะไรบ้างย่อม ส่งผลดีต่อตัวเขาเพื่อได้ฝึกความรับผิดชอบ…ไม่ใช่ต้องหยิบยืมใช้ของคนอื่น อยู่ร่ำไป…หลานชายคนนี้ของฉันสมควรจะได้รับสิ่งที่ดีที่สุดอย่างไม่มีน้อย หน้าใคร”
“ใช่แล้วค่ะแม่…จริงตามที่คุณศรมรกตพูด”
“เห็นมั้ย?…หนูศกุนตลาก็ยังเห็นด้วยกับฉันเลย…ดีมากๆ”
“…………………………………………..”
“แฮ่!!!”
“เจ็บ~~”
“บอลยังมัวเอ้อระเหย…วันนี้ต้องไปทำงานแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“จะ…จริงด้วย!?…ปล่อยนะยัยผี!!…คอยดูสักวันตอนหลับสนิทฉันจะแอบไปเลาะเขี้ยวเธอออกให้หมด”
“โฮะๆ…ก็ลองเช่~~…แต่คืนนี้ฉันจะเล่นคอมของนายให้ติดไวรัสงอมแงมก่อนเล้ย!!”
“เดี๋ยวๆๆพ่อบอล…งานอะไร?”
“………………………………………..”
……………………………………………………………………………………………….
“…ไม่…ไม่ใช่อย่างนี้”
“?”
“ฉันชวนเองแหละ…อยากพาป้าเอ็มมาเที่ยวเปิดหูเปิดตาดูอะไรดีๆในยามค่ำคืนบ้าง”
…อะไรดีๆของมันวะ?…แม้กระทั่งพี่แคทที่ไม่ชอบออกไปไหนตอนกลางคืนก็ยังมาด้วยแต่…
“ฝน”
“หืม?”
“น่าจะชวนสากับกุนและก็อ้อยด้วย”
“นาย!!…ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้าอีกเรอะ?”
“อะไรของเธอ?”
…ผม จัดที่นั่งให้ทั้งสามคนก่อนแวะไปรับออเดอร์จากลูกค้าโต๊ะอื่นแต่คุณป้ากลับ มีสีหน้าที่ไม่พอใจเอาเสียเลยและแล้วก็ได้ยินเสียงกระซิบ(ที่จริงไม่น่าใช่ เพราะเหมือนจงใจให้ได้ยินมากกว่า!?)…
“มันอะไรกัน?…คุณชายหกแห่งวิษณุมนตรีกลับต้องมาก้มหัวให้คนอื่นงกๆราวกับเป็นขี้ข้า!!!”
(คุณชายหก!?…ก้มหัวงกๆ?)
“เอ่อป้าจ๋า~~…มันคืองาน”
“บ้าบอ!!…นี่พี่ชายเราขัดสนเงินทองถึงขนาดต้องไปทำงานรับจ้างเลิกดึกๆดื่นๆอดตาหลับขับตานอนหรือไง?”
“ไม่เคยมีใครบอกคุณป้าหรือจ๊ะ?”
“หึ!!”
“แหะ!…คงจะเห็นเป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องเลยไม่สนใจกัน”
“เห็นมั้ย?…พี่เตือนน้องแล้วว่าถ้าพาคุณป้ามาก็จะเป็นอย่างนี้”
“ไม่เป็นไร…ดีซะอีกจะได้รู้อะไรต่อมิอะไร…มานี่ซิตาหนู”
“…ครับ”
“เลิกงานเมื่อไหร่?”
“ราวๆเที่ยงคืนครับ”
“แต่วันนี้เลิกสองทุ่ม…ป้ามีเรื่องจะคุยกับพ่อบอลเยอะแยะไปหมดเชียวล่ะ”
“ตะ…แต่ว่า…”
(ก็ได้ทำงานแค่ชั่วโมงกว่าเองน่ะสิ?)
“ถ้าจะโดนหักเงินก็ไม่ต้องแยแสอะไรทั้งนั้น!!…จริงด้วย!?…ลาออกซะวันนี้ได้ยิ่งดี!!!”
“ไม่ได้ครับ!!…วันนี้มีพนักงานแค่สามคนเอง”
“…ขอพูดกับเจ้าของร้านหน่อยสิ”
“ผมไม่อยากลาออกนะครับ…คือเรื่องนี้มันมีเหตุผลอยู่และอธิบายได้”
“………………………………………”
“ป้าจ๋า!!…วันนี้แค่ให้เลิกงานเร็วขึ้นหน่อยก็พอนะจ๊ะ”
“บอลยังชอบที่จะทำงานที่นี่ค่ะคุณป้า…อย่าเพิ่งไปบังคับเขาเลย”
“………………………………………”
“นะคะ?…นะๆ?”
“ก็ได้–…เห็นแก่หนูแคทกับหนูฝน”
…เผอิญ ช่วงคุณป้ามาอยู่บ้านผมไม่ได้ออกไปทำงานพิเศษเพราะพี่แก้วหยุดปรับปรุงร้าน พอดีแต่นี่มันยิ่งกว่าที่เค้าร่ำลือกันเสียอีกกับความเอาแต่ใจของคุณป้าศร มรกต…มานั่งที่ร้านครั้งแรกก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงจะให้ผมลาออกท่า เดียว!!!…คุยกับพี่แก้วได้ความยังไงบ้างเนี่ย?…
“ฮึๆ…ซึ้งแล้วล่ะซี่?…แต่ยังไม่เพียงเท่านี้นะเฟ้ย~~”
“ถ้างั้น…”
“คอยดูต่อไป”
…จากนั้นผมไปบริการลูกค้ามาใหม่และอยู่ที่หน้าร้านก่อนแวะดูอีกครั้ง…คุณป้าอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว?…
“เรียบร้อย…พอสองทุ่มเมื่อไหร่พ่อบอลก็ออกไปกับป้าได้เลย”
“………………………………………”
“พี่แคทครับ…เมื่อกี้?”
“คุณป้าจัดการซะแก้วพูดไม่ออกบอกไม่ถูก”
“พี่ไม่ทัดทานบ้างเหรอไง?”
“จะให้ฉันทำอะไรได้ล่ะในเมื่อคุณป้ามาที่นี่ก็เพื่อจุดประสงค์นี้ตั้งแต่แรกโดยเฉพาะ?”
“พวกเราไม่กล้าขัดใจป้าเอ็ม…นายน่ะแหละขืนโต้แย้งท่านมากๆจะซวยแน่”
“โธ่~~…ที่แท้ก็ไม่แน่จริง”
“ว่าไรน๊ะ?”
…ทีนี้ผมแวะที่หลังร้านและเจอพี่แก้วที่นั่นจึงเข้าไปขอโทษเธอ…
“ไม่เป็นไรๆ…แต่คุณป้าของบอลยังสวยอยู่เลยนะ…อายุเท่าไหร่หรือ?”
“เอ–…ราวๆ 49 ครับ”
“ฮ้า!?…หน้าอ่อนแบบนั้นอายุ 49 เหรอ?…ไม่น่าเชื่อ!!…ไม่น่าเชื่อ!!!”
“ผมเองก็ยังไม่อยากเชื่อเหมือนกัน”
“แต่ท่าจะหวงหลานชายน่าดู”
“หือ?”
“เมื่อกี้คุณป้าถามพี่ว่าคิดอะไรกับเธอบ้างหรือเปล่า?”
“โอ้โห!!…ถามกันตรงๆเลยเรอะ?”
“อื้อ!”
“พี่ก็บอกไปว่ามีแฟนอยู่แล้ว…ไม่เคยคิดเป็นอื่นกับบอลเลย”
…ไม่ เข้าทีๆ!!!…นี่หมายความว่าแม้แต่คุณป้าก็ชักจะได้รับรู้วีรกรรมของผมเข้า อีกคนแล้วถึงได้ถามพี่แก้วอย่างนี้และจะมีใครปากสว่างไปบอกได้นอกจาก…
“พี่?”
“ถ้าไม่ใช่แล้วจะมีใครอีก?”
“เห~~…จะกล่าวหาใครน่ะมีหลักฐานยังจ๊ะตัวเอง?”
(3 – 4 วันนี่ฝนพูดลงท้ายว่า “ตัวเอง” กับเราเกือบตลอดไม่เว้นกระทั่งอยู่ต่อหน้ากุนหรือสา…คิดอะไรกันแน่นะ?)
“ฉันไม่เกี่ยวและไม่เคยบอกอะไรกับคุณป้าเลย”
“……………………………………….”
“จะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่เธอ”
…พี่แคทไม่ใช่คนชอบพูดปด…ถ้างั้นก็…
“แล้วไม่เอะใจบ้างเหรอว่าป้าเอ็มจะรู้ด้วยตัวเอง?…การกระทำของบอลมันก็ฟ้องอยู่ทนโท่นิ?”
“ช่วยอธิบายให้ชัดๆหน่อย”
“พวกเราไม่มีอะไรจะอธิบาย”
“………………………………………..”
“ไปกันได้หรือยังจ๊ะหลานๆ?”
“คุณป้าจะไปไหนก่อนครับ?”
“ห้องพ่อบอล!”
“หา?”
“หอพักที่ไปเช่าอยู่จ้ะ…ป้าอยากเห็น”
(ห้องหนุ่มไม่โสดและก็ไม่ซิงมันมีอะไรน่าดูหว่า?)
“พวกหนูรอข้างล่างนะคะ”
“………………………………………..”
“แคบจัง…เช่าเดือนเท่าไหร่?”
“2,500 น้ำไฟออกเองครับ”
“ห้องเล็กเท่าแมวดิ้นตายเนี่ยรึ?”
“ก็แบ่งซอยให้เช่าเพื่อจะได้เงินเพิ่มไงครับแต่ที่นี่อยู่ใกล้ที่เรียนแถมเดินทางสะดวกดี”
“ห่วยชะมัด…ถ้าอยู่คนเดียวน่ะพอไหว…”
“?”
“แต่พ่อบอลอยู่กับแฟนเหรอ?”
“เปล่าครับ!!”
“ก็ไอ้ที่แขวนอยู่ตรงนั่น…ดูยังไงมันก็กางเกงในผู้หญิงนะจ๊ะ”
(แว้ก!!!…แย่แล้ว~~)
“ใช่ของแฟนพ่อบอลหรือเปล่า?”
“…ครับ…เป็นของสา”
“แล้วไป…ถ้าเป็นของสาวอื่นระวังจะหัวแตกเย็บไม่ทันนา–”
“…………………………………………..”
“ก็เรื่องนี้แหละที่ป้าอยากจะคุยด้วย…เราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันและจะได้พูดซะที…อ้าใช่ๆ…มะรืนพ่อบอลว่างมั้ย?”
“เอ–…วันมะรืนกับวันต่อไปมหาวิทยาลัยหยุด…ถ้ารวมเสาร์อาทิตย์ผมก็ได้หยุด 4 วันครับ”
“วิเศษจริง!!…เมื่อวานได้ยินหนูฝนบอกเหมือนกันแต่ก็จะอยากถามพ่อบอลให้แน่ใจและขอจองตัวก่อนเลย”
“?”
“ป้าจะชวนพ่อบอลไปเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจตามประสาคนในครอบครัวน่ะจ้ะ”
“พ่อไปด้วยหรือเปล่าครับ?…แล้วก็ยังมี…”
“ไม่…ตาภพก็จะกลับไปทำงานวันมะรืนนั่นไง”
“ผมลืมไป–”
(กุนกับป้าศรีก็จะกลับพร้อมกัน)
“ไม่ ต้องบอกหนูฝนหนูแคท…กวางฤทัยกับลูกๆและหนูอ้อยด้วย…เราจะไปแค่สองคนและ มีคนรับใช้อีกสาม…ป้าไม่อยากให้ไปมากกว่านี้เพราะมันจะวุ่นวาย”
“ไปที่ไหนครับ?”
“แล้วแต่ตาหนูเลยนะจ๊ะป้าไม่ขัดข้องแต่ขอความเป็นส่วนตัวสักหน่อย…ไม่ชอบอยู่ไอ้ตรงมีคนพลุกพล่าน”
…ก่อนกลับมาสมทบกับพี่แคทและฝนคุณป้าก็ยังกำชับอีกครั้งว่าห้ามแพร่งพรายเรื่องนี้…
“ขนาดลูกสาวป้าก็จะไม่บอกฉะนั้นจงเหยียบไว้ให้มิดเชียว…เรารู้กันแค่สองคนป้าหลานเท่านั้น”
“…………………………………………..”
………………………………………………………………………………………………………………..
“ไม่เห็นต้องนั่งแยกโต๊ะเลยครับ?”
“…สองคนนั้นก็คงจะมีเรื่องปรึกษาเป็นการส่วนตัวบ้าง”
“ตัวเองอย่ามายุ่งกับอาหารโต๊ะนี้น๊ะ!!”
“ใครจะไปแย่งของเธอฟะ?”
“เตือนไว้ก่อนงาย~~…อุตส่าห์มีเจ้าภาพเลี้ยงทั้งทีฝนจะสวาปามให้เกลี้ยง”
“เชิญตามสบายเถอะและอีกไม่นานฉันก็จะได้เรียกหล่อนเป็นยัยหมูอ้วนอย่างเต็มปากเต็มคำ”
“บรี้~~…ไม่มีทางย่ะ!!…ฝนเป็นคนกระเพาะยาวกินยังไงก็ไม่อ้วนหรอก…นี่ดูนี่!!…ขนแขนก็ไม่ค่อยมีด้วย”
“มันน่าโชว์ตรงไหนเนี่ย?”
“เกี่ยวอะไรกับเรื่องอ้วน?”
“คิกๆ…ร่าเริงกันดีจัง”
…พวก เรามาที่แพร้านริมแม่น้ำที่ได้ชื่อว่าอาหารอร่อยแต่ราคาแพงมากๆ…อูย~~… เป็นอย่างที่เขาร่ำลือ…แต่ล่ะรายการนี่ราคาเกือบเท่าค่าข้าวตลอดวันของผม เลยนะเนี่ย!!?…
“พ่อบอลดื่มเหล้าไหม?”
“ขอเบียร์ดีกว่าครับ”
“ได้–”
“เจ๊จะเอาบ้างป่ะ?”
“รู้ๆอยู่ว่าพี่ดื่มของพวกนี้ไม่ได้ยังจะถามอีกนะเด็กบ้า!!”
“อ่อนหัดจัง~~”
“จะอ่อนจะแข็งก็ช่างพี่…หยุด!…เธอก็ห้ามเด็ดขาด!!”
(พี่แคทไม่ดื่มของมึนเมาเป็นเรื่องที่ใครๆต่างก็รู้)
“ก็หนูอยากดื่มบ้างอ่ะ?”
“เอาซี่!!…เดี๋ยวพี่จะบอกพ่อ”
“ว้า!!…ชอบเอาป้อมาขู่น้องเรื่อย~~”
“ฮิๆ…หนูแคทเนี่ยไม่เหมือนแม่เลย”
“เรื่องนี้เท่านั้นที่ขอผ่านค่ะ”
“แต่ป้ากับนิภาเข้ากันได้ดีเชียวละ!!…เราตั้งวงดื่มแบบถึงไหนถึงกันมาตั้งแต่สมัยสาวๆแล้ว…อ๊ะ!…เดี๋ยวนะหลานๆ…ว่าไง?”
“………………………………………..”
“ฮ่า!… ทำดีๆ…ไว้ฉันจะตอบแทนให้ถึงขนาด!!…โฮะๆ…คืนนี้เหล้ารสอร่อยกว่าทุก วัน…เต็มแก้ว!!!…ตาหนูรินมาให้ได้เรื่อยๆเลยจ้า~~…เหล้าอะไรเนี่ยไม่ ต้องห่วงป้าซดลงคอราวกะน้ำเปล่า”
“…………………………………………”
…คุณ ป้าศรมรกตพูดไม่ผิดปากจริงๆเพราะเธอดื่มเก่งมากและที่สำคัญคือแบบเพียวๆไม่ ผสมน้ำหรือโซดา…ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงที่ยกแก้วกระดกซดเอาๆจึงมีผลให้ เหล้าหมดไปเกือบสองกลมกับอีกครึ่งแบน…
“อื้มๆๆ…ชีวิตรักของพ่อบอลมันมีความเป็นมาอย่างนี้นี่เอง?”
“ป้าเอ็มดื่มมากแล้ว”
“เอ้ย~~…แค่นี้กระจอก!!”
“เหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูก…”
“คุณป้าครับ”
“เอ๋!!…พ่อบอล–”
“?”
“คิดจะเรียกคุณป้าไปถึงเมื่อไหร่?…ทีป้ายังเรียกพ่อบอลว่าตาหนูเลยนะ”
“แล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรล่ะครับ?”
“ป้า…ต่อไปให้เรียกป้าเฉยๆก็พอ…เข้าใจไหมจ๊ะพ่อรูปหล่อ?”
“คะ…ครับ”
“ฮิ…ฮี่…ต้องอย่างนั้นซี่~~”
…ป้า เอ็มหยิกแก้มผมเบาๆด้วยความพอใจ…มาอยู่ที่นี่ไม่กี่วันแต่ผมกลายเป็นหลาน คนโปรดของเธอไปซะแล้ว…อย่างครั้งนี้ไม่ได้ออกปากขอแต่ก็ซื้อคอมพิวเตอร์ ให้ทันที…
“เรากลับกันได้แล้วมั้งคะ?”
“จริงค่ะ…นี่ก็ดึกแล้วด้วย”
“กลับ…กลับไปนอนเรอะ?…งั้นคืนนี้ป้าจะไปค้างที่ห้องพ่อบอล”
“อ๋า?”
“บ้าน่า!!”
“ไม่…ไม่สะดวกหรอกครับแถมที่นั่นก็แคบด้วย!!!”
“ป่ะ!…หนูแคทซิ่งโลด~~”
“คุณป้า!!”
“อย่าช้าๆ”
…เหตุใดถึงต้องการจะไปค้างที่ห้องพักอันคับแคบอย่างนั้นด้วย?…
“ไม่ต้องกังวล…เราจะจัดการให้เอง”
“จะพากลับไปบ้าน?”
“ประมาณนั้นแหละ…ก็ป้าเอ็มหลับไปแล้วนั่นไง”
“ขอบใจ…เพราะฉันเองก็ไม่อยากถูกใครบางคนหาเรื่องเขม่นเอาทีหลัง”
“หึๆๆ…นับวันบอลนี่ก็ยิ่งปากคอเราะร้ายแถมช่างเสียดสีดีจังนะ?”
“ผมแค่พูดไปตามเนื้อผ้าและก็ไม่ได้เอ่ยชื่อให้ใครต้องเสียหายนี่ครับ”
“ดี–…ฉันจะจำคำพูดของเธอไว้”
“ราตรีสวัสดิ์…ฝันดีนะจ๊ะตัวเอง~~”
“เฮ่ย?…ฉันได้ยินทีไรรู้สึกขนลุกทุกทีว่ะ!!…เลิกได้มั้ย?”
“ก็แล้วเมื่อไหร่จะชินซะทีคะพี่ชายสุดหล่อ?”
…แน่ะๆ… ขยิบตาหวานให้ด้วย…ต่อหน้าพี่สาวยังจะกล้าทำอีกนะ?…โหย~~…อย่างนี้ เล่นเอาเขวได้ง่ายๆถ้าจิตใจไม่หนักแน่นพอรึจะอย่างที่พี่แคทว่าไว้จริงๆ…
(“ปากพูดมันก็ง่ายแต่จะทำได้อย่างงั้นหรือ?…ในเมื่อประวัติที่ผ่านมา…”)
…แล้วคำพูดนี้มันก็ยิ่งตอกย้ำมากยิ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาถึงห้องพักที่เล็กเท่ารูหนู…
“ยิ่งนึกก็ยิ่งรู้สึกผิดจริงๆ…พรุ่งนี้เราจะขอโทษพี่แก้วอีกครั้ง”
“ใช่…เลยเดือดร้อนพี่ไปด้วย”
“พี่นันยังไม่นอนอีกหรือครับ?”
“นอนอะไรยะ?…ก็รอเจอบอลนั่นแหละ!!!”
“ผม?”
“จะไปห้องมั้ย?…พี่แก้วก็อยู่”
“………………………………………”
…แต่พอเข้าไปในห้องกลับไม่เห็นแม้เงาของพี่แก้ว?…พอผมหันไปดูพี่นันก็เห็นว่าเธอกำลังล็อคกลอนประตู…
“นี่อะไรครับ?”
“แก้วก็ไปค้างกับจ๊อดน่ะซี่~~”
“อ้าว?”
“ก็ถ้าไม่พูดอย่างนี้แล้วเธอจะยอมเข้าห้องเหรอ?”
“!!!!”
“มา…มาให้ตีก้นสักทีก่อน~~”
(แต่เอาเข้าจริงกลับบีบซะงั้น!?)
“ผมชักจะงงแล้วนะ?”
“เดี๋ยวจะบอก–…ไปนั่งที่เตียง”
“………………………………………….”
…แม่นแล้ว~~…ข้ารู้ข้าเห็น!!!…เคยเล่าไปตั้งนานว่าพี่นันอยากจะลองของกับอาวุธผมและคืนนี้โอกาสก็มาถึงจนได้…
(แต่ต้องแกล้งโง่กับแกล้งมึนไว้ก่อนตามฟอร์ม)
“พอบอลลากลับไปแก้วก็โทรตามพี่…บอกให้มาช่วยที่ร้าน”
“งั้นหรือครับ?”
“ใช่…พี่เสียความรู้สึกนะถึงจะได้ตังค์ก็เถอะ”
“ผมไม่เข้าใจ?”
“ก็พี่กำลังจะนัดหนุ่มมาที่ห้องนี้น่ะสิยะ!!”
“………………………………………….”
“แต่ต้องยกเลิกเพราะเธอ…สงสารเด็กมันจัง”
“ผม…ขอโทษพี่นันด้วย”
“แค่ขอโทษมันไม่จบร้อก!!!…บอลน่ะจะต้องมาเป็นตัวแทนหนุ่มน้อยคนนั้นจึงจะพอคุยกันได้…โอเค?”
…เหอๆๆ…พูดไปพูดมาพี่นันก็จะหาเรื่องเย็ดผมนั่นแหละน๊า~~…
“เสียดายนิดๆที่บอลเป็นหนุ่มรอบจัดจึงแทนที่ได้ไม่สมบูรณ์แบบแต่ก็ช่างเถอะเพราะบอลน่ะหล่อกว่าทางนั้นเยอะ…หึๆๆ”
“เดี๋ยวนี้พี่นันหันไปจีบเด็กซะแล้ว?”
“บร้า~~…น้องชายเพื่อนพี่ต่างหาก…วันอาทิตย์ก่อนเป็นวันเกิดและเขามาแอบกระซิบว่าอยากได้ของขวัญคือจะขอขึ้นครูกับพี่”
“ของขวัญวันเกิดแปลกดีแฮะ”
“พี่ก็กะจะให้มันเสียหนุ่มในวันเกิดแหละแต่เผอิญมีเหตุเลยเลื่อนไป”
“สรุปพี่เสียดายที่ไม่ได้กอดหนุ่มมากกว่าเสียความรู้สึกแน่ๆ”
“จะว่ายังไงก็ช่างเพราะคืนนี้ฉันมีตอเสียบไว้รูแก้เงี่ยนแล้ว”
…ช่วง ที่คุยพี่นันก็ให้นอนลงและจับผมเปลื้องผ้าซะเกลี้ยงไปพร้อมๆกับชุดนอนของ เธอ…จากนั้นรุ่นพี่สาวปีสามก็จ้องแท่งเนื้อกลางตัวผมด้วยดวงตาที่ลุกวาว ซึ่งอาจเพราะหล่อนได้สมหวังกับสิ่งที่อยากเห็นมานาน…
“อู้หู!!…เอาเรื่องจริงๆด้วย…มิน่าสาวๆถึงได้พากันติดใจนัก…ไหนขอจับซิ”
(หมู่นี้เจ้าหนูของเราขายดิบขายดีซะจริง!?)
………………………………………………………………………………….
“เจ๊…ถ้าลุงหรือใครๆถาม…”
“…บอกว่าคุณป้าไปนอนค้างที่บ้านของเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมซึ่งได้เจอกันโดยบังเอิญที่ร้านอาหาร”
“โอเค–…อ๊ะพี่แคท!!…มีคนคุ้นเคยรอเราอยู่ปากทางซอยเข้าบ้าน”
“เธอตามพวกเรามาตลอด…น่าเห็นใจที่ต้องคอยเฝ้าดูคุณป้าทุกคืน…เพราะบอลอีกแล้วใช่มั้ย?”
“โธ่!!…เอะอะพี่ก็จะลงที่ตานั่นอยู่เรื่อยน๊า~~…มันก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นไม่ใช่หรอกเหรอ?”
“ก็ดีที่ไม่มีเพราะไม่งั้น…บอลโดนฆ่าตายแน่”
“เฮ่!?…พี่เนี่ยพูดจาไม่เป็นมงคลเลยนะ!!!”
“พี่ขอโทษแต่มันก็ไม่ได้หนีไปจากความเป็นจริงสักเท่าไหร่นี่เมื่อมองจากนิสัยของ…”
“พอได้แล้ว!!!!”
“…………………………………………….”
“…ต่อ ไปห้ามพี่พูดอย่างนี้อีก…วะ…หวัดดีค่า!!…ดึกป่านนี้แล้วยังแต่งชุดนัก ศึกษาเหรอ?…ที่จริงให้ป้าเอ็มไปนอนบ้านของพวกเราก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่?”
…ไม่ ใช่แค่สวมชุดนักศึกษาในยามวิกาลดึกดื่นเท่านั้นหญิงสาวที่กำลังเดินมาหาสอง พี่น้องเทวะกรนันท์ยังผูกผ้าคลุมแพรสีขาวชายยาวถึงน่องอีกด้วย…เจ้าหล่อน หันหน้าไปทางคุณศรมรกตผู้เป็นมารดาที่นอนหลับในรถของแคทและเอ่ยว่า…
“…เมื่อท่านพี่ออกคำสั่งมาแล้วก็จะต้องปฏิบัติเพราะการขัดคำสั่งของเธอนั้นหาใช่เรื่องสมควรไม่”
“ก็จริงเนอะ…โห!!!…พี่อุ้มป้าเอ็มด้วยตัวเองแฮะ!?”
“เริ่มรู้สึกตัวแล้ว?…ไม่น่าเชื่อเลย…ปกติคนกินเหล้าขนาดนั้นกว่าจะรู้สึกตัวก็…”
“อุอูย~~…กลิ่น?…กลิ่นดอก…เอื้องสายหลวง?…ม่อน!!…ทำไมลูกถึง?”
“ลูกจะพาท่านแม่กลับไปยังบ้านของเรา…ท่านพี่กำลังเฝ้ารอคอยด้วยใจจดจ่ออยู่นะเจ้าคะ”
“คิ…คิดจะทำ…อะไรน่ะ?…หยุ…หยุด!!!…นี่…ถึงกับใช้…กับแม่…เชียวเร๊อะ?”
“โอ้!!!…เนตรมุกดาหารหมอกมัวที่ไม่ได้เห็นเสียนานและป้าเอ็มในภาวะสติไม่เต็มร้อยก็มีแต่เสร็จลูกเดียว”
“ใช่…ความ หมายที่แท้จริงของเนตรมุกดาหารหมอกมัวก็คือการสะกดจิต…นับว่าถูกต้องแล้ว ที่ทำให้คุณป้าสะลึมสะลือไปก่อนแต่ถ้าได้สติกลับมาอีกทีมีหวังอาละวาดบ้าน แตก”
“ช่ายๆ…จะต้องโวยใหญ่แน่…เฮะๆๆ”
“ท่านพี่สุรีย์พรรณแลน้องนางหยาดฝนเอย–…ศรมุกดาผู้นี้มิอาจให้ความไว้เนื้อเชื่อใจบุคคลร้ายกาจอย่างเอกคเชนทร์”
“พวกเราเข้าใจดีจ้า!!…ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความหรอก”
“ขอขอบพระคุณในความกรุณาเป็นที่ยิ่ง…ท่านพี่สุรีย์พรรณเจ้าคะ…โอกาสหน้า…”
“ร้านที่ม่อนชอบไปบ่อยๆก็ได้จ้ะ…เราสองคนจะได้ทำความเข้าใจให้ตรงกันในหลายๆเรื่อง”
……………………………………………………………………………………………………………..
…และอีกสักเล็กน้อย…ความจริงเกี่ยวกับการสะกดจิต…
การสะกดจิต (Hypnotism) คืออะไร?
การ สะกดจิต คือ วิธีการทำให้บุคคลที่ถูกสะกดจิตมีสภาวะจิตและกายที่ผ่อนคลายไม่ใช่หลับดัง ที่ภาษากรีก Hypnos หมายความว่า “หลับ” แต่เมื่อสักเกตดูผู้ถูกสะกดจิตมีสภาวะที่ผ่อนคลายสงบสบายคล้ายหลับ ผู้สั่งจิตที่ได้รับการเรียนรู้และฝึกอบรมมาเป็นอย่างดีและมีประสบการณ์ใน การสะกดจิตหรือสั่งจิต(Hypnotize) อย่างถูกหลักการและวิธีการ สามารถทำให้ผู้ถูกสะกดจิตหรือถูกสั่งจิต สามารถ เปลี่ยนแปลงความคิด ความรู้สึก อารมณ์ และพฤติกรรมได้ นอกจากสิ่งดังกล่าวแล้ว การสะกดจิตยังสามารถแก้ไขพฤติกรรม ชีวิตและความเป็นอยู่ ความดื้อด้าน ความเกียจคร้านการงาน การศึกษาเล่าเรียน จากนิสัยที่เสียที่เลว กลับมาเป็นนิสัยที่ดี คิดดี พูดดี ทำดี ทำการงานรับผิดชอบและให้ความร่วมมือแก่ผู้บังคับบัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชาและผู้ร่วมงานเป็นอย่างดี จากการมีชีวิตอยู่ปชีวิตไปวัน ๆ อย่างไร้จุดหมาย มาดำเนินชีวิตที่มีความกระตือรือร้น มีความมุ่งหวัง มีความเพียรพยายาม ขยันอดทนต่อปัญหาและความยุ่งยากลำบากต่าง ๆ โดยมีเป้าหมายที่จะมีชีวิตที่ดีกว่า ในทุกเรื่อง เช่น ต้องการที่จะมี สุขภาพจิตดี สุขภาพกายดี มีความเป็นอยู่ในครอบครัวดี มีความเป็นอยู่ในสังคมดี ได้รับความร่วมมือจากผู้ร่วมงานดี อยากจะได้สิ่งที่มนุษย์ทุกคนปรารถนายิ่งนัก นั่นคือ มีทรัพย์สินเงินทอง ประสบความสำเร็จและมีความสุข สันติสุขในจิตใจ
………………………………………………………………………………….
…เอา มาฝากเผื่อผู้ที่สนใจและอยากหาความรู้เพิ่ม(แต่สำหรับบทบาทของตัวละคนใน เรื่องนี้ไม่ต้องยึดถือเป็นจริงเป็นจังนักหรอก)ส่วนเหตุการณ์ในตอนหน้าเจ้า บอลจะได้นันทิยาเก็บไว้เป็นสถิติอีกคนแล้วในโอกาสต่อไปข้างหน้า(38)สาวแคทจะ มาแนะนำให้เพื่อนๆรู้จักกับ “ศรมุกดา” หญิงสาวผู้มีพลังจิตเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่มลูกพี่ลูกน้องเจ้าของเส้นผมกลิ่น กล้วยไม้ “เอื้องสายหลวง” และชอบอ่านการ์ตูน “โดราเอม่อน” เป็นชีวิตจิตใจโดยถ้าหากยังจำกันได้ในตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 20 ผู้ที่ช่วยเอาเสื้อแจ็คเก๊ตห่มให้นายบอลก็คือเธอคนนี้แหละ!?
