ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ตอนที่ 21
“กลับมาแล้วหรือคะ?”
“จ้ะ”
…ลูก สาวป้าศรีกุลีกุจอมาช่วยถอดเสื้อนอกไปแขวนและหาน้ำหาท่ามาให้ดื่ม…นับวัน เธอก็ยิ่งสมเป็นแม่บ้านแม่เรือนขึ้นทุกทีๆ…ลองคิดในแง่ของพี่ชายและผู้ชาย ก็ให้รู้สึกภาคภูมิใจ…
“ขอพักเหนื่อยสักหน่อย”
“อุ๊ย!!…คนชีกอ~~…จะพักก็พักไปแล้วไหงจะต้องข้องแวะกับหน้าอก
อ้อยล่ะคะ?”
“วิ้ว~~…อกโตขึ้นอีกนี่นาน้องรัก…แฮ่ม!!…คืนนี้ไปค้างกับพี่มั้ย?”
“อ้อยกลัวพี่แคทกับพี่ฝนจะสงสัยน่ะสิ…เอ่อพี่คะ…หนูรู้สึกว่าตั้งแต่กลับมาพวกเธอจะมีท่าทางแปลกๆ”
“แปลกยังไง?”
“อืม–…แต่อ้อยอาจจะคิดไปเองก็ได้นะคะ”
“ลองพูดมาเถอะ”
…ฟังๆไว้มันก็ไม่เสียหลายอะไร…
“คือหลายครั้งอ้อยรู้สึกว่าพี่ฝนจะอยู่ใกล้ๆตัวตลอดเวลา”
“คงไม่มีอะไรหรอกม้าง!!…ยัยนี่น่ะไปไหนมาไหนรวดเร็วอย่างกับลิงลมแถมชอบเย้าแหย่อ้อยมากๆ…คงคิดไปเองจริงๆแหละ”
“ก็ หวังให้เป็นเช่นนั้นค่ะเพราะหนูไม่อยากให้พี่ๆทั้ง 2 คนล่วงรู้เรื่องของเรา…พี่บอลก็อย่าเผลอทำรุ่มร่ามกับอ้อยหรือคุณป้าเวลา พวกเธออยู่ที่บ้านนะคะ”
(ใช่…คนหนึ่งก็ช่างสังเกตส่วนอีกคนก็ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านซะขนาดนั้น)
“เออจริงสิ…ว่าแต่พวกเธอกำลังทำอะไรกันอยู่?”
“…เล่นหมากล้อมค่ะ”
“หา?…”
“…………………………………….”
“…………………………………….”
“นี่น่ะเหรอที่เขาเรียกหมากล้อม?”
…หลังบ้าน…นิสิตสาว 2 พี่น้องต่างจับจ้องกระดานหมากล้อมอย่างเอาจริงเอาจังทีเดียว…
“หนวกหูน่า!!…ฉันกะลังใช้สมาธินะ”
“…………………………………….”
…ฝนสีหน้าเคร่งเครียดแต่พี่แคทกลับนิ่งสงบ…ท่าทางสาวน้อยจอมแก่นคงจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบหญิงสาวจอมเย็นชาอยู่ล่ะมั้ง?…
(เพียะ!!)
“ตรงนี้แหละ!!!”
“หืม?”
…พี่แคทรีบถอดแว่นออกทันทีที่ฝนวางหมากขาวเปรี้ยงลงไป…ท่าจับเม็ดหมากแปลกดีเอานิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบและเอาซ้อนกัน…
“ฝน…พี่สอนน้องหลายครั้งแล้วนะ…ความใจร้อนไม่รอบคอบมันจะนำภัยมาสู่ตัวเอง…”
“อ๋า!?…แย่แล้ว!!!…อ่านหมากไม่ขาด”
“……………………………………….”
(เพียะ!!)
…และ สาวเจ้าผมยาวก็หยิบหมากดำวางลงไปอย่างใจเย็นแต่มันทำให้สาวเจ้าเขี้ยวแหลม ร้องโอดครวญพลางหงายหลังผลึงนอนแผ่หราทำหน้าหมดอาลัยตายอยากไปเลย…
“โธ่เอ้ย!!!…เล่นตีแสกหน้ากันเชียวเหยอ?…หมากฝนด้านบนตายแหงแก๋หมดแย้วววววว!!…กำลังรบก็ไม่เหลือรอด…โอ้ย!!!…ยอมๆๆ”
“หมาก ล้อม คือการแข่งชิงพื้นที่กันและคิดวางแผนการรบ…น้องเอาแต่บุกอย่างเดียวจนไม่ คิดจะปิดพื้นที่ของตัวเอง…ทางด้านขวาก็ป้องกันอ่อนไป”
“มาตรวจหมากกันซิ”
“………………………………………”
…พี่แคทกับฝนต่างวิเคราะห์หมากที่ตัวเองเดินกันมาตั้งแต่ต้น…
“จากตรงนี้และไปตรงนี้…นี่ไง…หมากขาวของน้องเริ่มเสียกระบวนที่นี่”
“โหย~~… เพราะหนูประมาทไปแท้ๆ…พี่นี่เดินหมากแยบยลจริงๆ…ล่อให้ฝนบุกแล้วตัวเอง ค่อยๆตีตลบหลังชนิดไม่ให้รู้ตัว…สังหารกันอย่างเลือดเย็น…ร้ายนักนะ คะ!!”
“ก็พี่เคยเป็นคู่ซ้อมเดินหมากกับอาจารย์โตโดบ่อยๆ…แม้ไม่เก่งอะไรมากมายแต่ก็ไม่ใช่งูๆปลาๆอย่างฝน…แวบมาดูทีและก็ไปเล่นซนที”
“แหม~~”
…อาจารย์ โตโดนี่คงหมายถึงคุณ “โตโด ทาดะโกโร่” คนที่เอาดาบ “คงโมเคียวเม” ของพี่แคทมาฝากให้ที่บ้านเมื่อตอนปิดเทอมและเป็นผู้ถ่ายทอดวิชาคาราเต้ให้ กับลูกพี่ลูกน้องของผม…ชายชาวญี่ปุ่นผิวขาวสูงโปร่งวัยราวๆ 50 ปีท่าทางใจดีแต่พูดภาษาไทยคล่องมาก…
“เชอะ!!…แน่จริงมาเล่นเกมส์วินนิ่งแข่งกับหนูซี่~~”
“ที่ จริงน้องน่ะหัวดีเรียนรู้อะไรได้ไวแต่มีนิสัยเสียอยู่อย่างคือไม่ค่อย ตั้งใจ…เกรดเทอมที่แล้วนั่นไงแค่ 2.21 คุณพ่อโวยใหญ่เลยใช่มั้ย?”
“แต่แม่ชมว่าทำได้ดีมากแถมบอกจะลงมาให้รางวัลฝนด้วยล่ะเอ้อ!!!”
“พอกันทั้งคุณแม่และเธอ!!…พี่ไม่อยากจะพูดถึงเรื่องเดิมๆแล้ว”
(เคยได้ยินมาเหมือนกันว่าตอนอาอรยังรุ่นๆก็แสบไม่แพ้ฝน)
“เหวย~~…แล้วจาอารมณ์เสียทำไมเนี่ย?…ลงว่าถ้าฝนชอบเรื่องอะไรก็จะทำเต็มที่หรอกน่าส่วนโกะมันแค่งานอดิเรก”
“นั่นก็เลยทำให้น้องเก่งแค่คาราเต้กับเกมส์ฟุตบอลเท่านั้น”
“ทำอาหารด้วย!!…อย่าลืมจิ”
“อ้อใช่ๆ…แล้วยังมีเรื่องแกล้งชาวบ้านอีก…อันนี้ล่ะเด็ดนัก…ฮะๆๆ”
…แล้วพี่แคทก็เดินจากไปพร้อมรอยยิ้ม…ทะเลาะกันจนได้นะแต่ว่าอีกไม่นานก็คงกลับมาอี๋อ๋อกันเหมือนเดิมแหละ…
“กี๊ด~~~… หัวเราะเย้ยหยันถือว่าเรียนเก่งหรือไง?…อือ–…แต่ 3.46 ก็ยอดจริงๆแฮะ…ใช่แล้ว!!…ตะเองก็คล่องนักไม่ใช่รึ?…แค่ไม่ชอบหน้าก็หา เรื่องไล่กระทืบคนอื่นน่ะ!!”
(อึ๋ย!!!!)
“โอ๊ะ!!…บอลมาลองเล่นโกะบ้างมั้ย?…ฝนจะสอนให้”
“โกะ?”
“ก็หมากล้อมนั่นแหละ…อันเดียวกัน”
“ไว้คราวหลังเถอะ…เดี๋ยวจะไปทำงานแล้ว”
“ฮึๆๆๆ”
(แต่ถ้าเราอยากจะเล่นจริงๆก็ขอให้พี่แคทสอนดีกว่ามั้ง?)
“ฝน”
“ไร’เหรอ?”
“พี่แคทเขาเก่งเรื่องอะไรบ้าง?”
“เอ–…ก็มี…โกะ,เรียนหนังสือ,เคนโด้,คาราเต้,เป่าใบไม้เป็นเพลงและอีกเยอะแยะ”
“ยอดไปเลยนะ”
…พอมาถึงร้าน…
“นึกแล้วว่ากูลืมอะไร?…มือถือนี่เอง…เวร~~…ป่านนี้เพิ่งมานึกออก!!!”
…ถ้ากลับไปตอนนี้คงไม่ดีแน่เพราะร้านเพิ่งจะเปิดและก็มีงานยุ่งมากด้วย…ช่วยไม่ได้…
…………………………………………………………………………………………………………….
…ผ่านไปราวชั่วโมงกว่าและเล็งจังหวะตอนมีลูกค้าน้อยๆผมจึงขออนุญาตพี่แก้วกลับบ้าน…
“เงียบจังแฮะ?”
…แม่กวางไม่อยู่และสากับน้องอ้อยก็ด้วย…นี่หมายความว่าพวกเธอต่างออกไปข้างนอกหมดเลยเหรอ?…
“มีแค่รถของพี่แคทเท่านั้น…อ้า!!…วางอยู่ที่ห้องรับแขกจริงๆด้วย”
“อิ…ฮิๆๆๆ”
“อ๊า!!…ยะ…อย่าทำแบบนี้ซี่~~…คิกๆๆ”
“!?”
…เสียงหัวเราะที่เจือปนกับความเซ็กส์ซี่ของพี่แคท?…
“…หญิงสาวผู้แสนเย็นชาก็หัวเราะอย่างนี้เป็นด้วยรึ?…นี่แสดงว่าหายงอนกันแล้วสิ?”
“ก็บอกว่าอย่า…มะ…ไม่ได้นะ…อือ…อืมมมมมม”
“แต่ตัวเองก็ชอบใช่มั้ยล่า~~”
“เอ–…มันชักจะยังไง?…นี่เธอกับน้องสาวจอมแก่นกำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ?”
…เสียงดังมาจากทางห้องของสาซึ่งแน่นอนว่าเป็นห้องของฝนด้วย…
“คงไม่พ้นจะต้องแอบดู…”
…ตัดสินใจได้แล้วก็ค่อยเปิดประตูบ้านและย่องเข้าไปให้เบาเท้าที่สุด…ยิ่งใกล้ก็ยิ่งได้ยินเสียงชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ…
“อ๊าย!!…ฮะๆๆ…เด็กนี่…มันจั๊กจี้น๊า~~”
“พี่จะหนีไปไหนพ้น!!”
(แหม~~…ร้อยวันพันปีไม่เคยแม้แต่จะเปิดปากหัวเราะให้เห็น…แค่จะยิ้มสักทีก็แสนยากแล้ว…น่าแปลกจริงๆ)
“ก็บอกว่าอย่าจับตรงนั้น…ว้าย!!!”
“!!!!”
…โอ๊ว!!!!… นี่ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย?…อุ๊บ!!!…อย่างกับสติมึนงงไปชั่วขณะเพราะโดน สายฟ้าฟาดเข้าที่กลางหัว…หรือว่าลูกพี่ลูกน้องสาวสวยของผมทั้ง 2 คนกำลัง?…
(ว้ายเรอะ?…พี่แคทร้องว้ายด้วย!!!!…ไม่เคยได้ยินมาก่อน เลยสาบานได้…มันช่างเป็นบุญหูของเราจริงๆแล้วไอ้ที่พูดว่าอย่าจับตรงนั้น น่ะมันตรงไหน?)
“จะไปไหนล่า~~…แม่เนื้อนมไข่จ๋า~~…มาให้กอดให้ฟัดซะดีๆเลย”
“เนื้อนมน่ะมีแต่ไข่ไม่มีย่ะ!!”
…พูด“ย่ะ”ด้วย?…อู๊ยยยยยยยย~~~…หัวใจมันรู้สึกหวิวๆแล้วครับพี่น้อง!!!!…
“ทำไมจะไม่มี?…ก็ไข่แดงของพี่แคทไงเอามาให้ดูหน่อยซิ…เอ๊~~…ไม่ใช่แล้ว!!…ต้องเรียกหอยต่างหาก…หอยเนื้อแดงๆ”
“บ้าๆๆ…อ๋า!!…ก็ได้ๆๆ…ยอมก็ได้…พี่ยอมแล้วจ้ะ…อุ๊ย!!!…กางเกงในจะหลุดแล้ว”
“!!!!”
“คิกๆๆ…อย่าดึ๊ง!!!…ซนจริงเลยเด็กคนนี้”
…กางเกงในจะหลุดงั้นเหรอ?…มันแน่ยิ่งกว่าแช่แป้ง!!!!…พี่น้องสุดสวยกำลังเล่นเกมส์หมอกับคนไข้อยู่แน่ๆ…
“พี่แคทหมดแรงแล้วเพราะงั้นสู้หนูไม่ได้หรอก”
“อยากจะดูจิ๋มพี่นักหรือไงยะ?”
(อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก…วิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง…พี่แคทพูดว่าจิ๋ม…ซึ่งมันจะเป็นอะไรไปไม่ได้…นอกจาก…)
“อื้อ หือ?…อย่างกับโดนหมัดน็อคเข้าเต็มปลายคางหัวใจก็พาลจะวายเอาซะให้ได้ …นี่แค่ได้ยินเสียงนะ…ถ้าเห็นกับตามันจะยิ่งสั่นสะเทือนอารมณ์ความ รู้สึกมากถึงขนาดไหนเนี่ย?…โอ้ย!!!…ไม่เคยฉุกคิดสักนิดว่าพวกเธอจะริอาจ มีความสัมพันธ์ต้องห้ามกันเช่นนี้”
“ก็หนูอยากดูอ่ะ”
“ของตัวเองมีก็ดูให้พอใจไปสิเรื่องอะไรจะมาดูของพี่เล่า?”
“น่า!!…นิดเดียว~~…ขอแหวกกางเกงในพอเห็นกลีบก็พอ”
“น้องบ้า!!!”
“ไม่บ้านา…เอ๊~~…หรือไม่แค่ดูเฉยๆจะขอจูบสักทีดีเอ่ย?”
“ยังอีก!!…ทะลึ่งนักนะเรา…จะกล้าจูบจริงน่ะ?”
“ก็ทำไมจะไม่กล้าอ่ะ?”
…ว้า ก!!!…พวกเธอกำลังทำเรื่องหญิงรักหญิงจริงๆด้วย…เล่นบทรักเลสเปี้ยนกัน อย่างไม่เกรงอกเกรงใจนรกสวรรค์…ไม่ได้!!…อย่างนี้มันต้องเห็นให้ได้ ว้อย!!!…
“………………………………………..”
“………………………………………..”
“ถ้าฝนเป็นผู้ชายแล้วพี่จะเป็นของฝนป่ะจ๊ะ?”
“น้องเป็นผู้ชายเหรอ?…อืม–…คิดจะเป็นแฟนพี่น่ะเหนื่อยนะ?”
“เสียดายที่หนูเป็นผู้หญิงแต่พี่ก็ต้องยอมนะ?”
“ฮะๆ…เล่นมัดมือชกกันซะงั้น…ก็ได้…”
(โว้ย!!!!…มันสุดแสนจะน่าอิจฉาชิบ…)
“อิๆๆ”
“เดี๋ยวเถอะ!!…จับอะไรอยู่น่ะ?…อะ…อ๊อยยยยยยย…ผละ…เผลอเป็น…ไม่ได้เลย…อืมมมมมมมมมม”
“ก็พี่แคทนอนถ่างขาให้เองนิ…แหมๆๆ…เริ่มจะเปียกเหมือนกันนะจ๊ะ”
…ฮึ้ย!!!!… ไม่รู้ว่าระหว่างที่ผมแอบย่องขึ้นมาฝนกับพี่แคทสนทนาหรือทำอะไรอีกบ้างแต่พอ ได้ยินอีกครั้งก็ทำเอาลมแทบจับล้มกลิ้งตกบันได…สาบานที่ไหนก็ได้…ผมไม่ เคยสงสัยหรือระแคะระคายมาก่อนว่าพวกเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ก้าวล้ำไปกว่าพี่ น้องร่วมสายเลือดเดียวกัน…ถ้าฝนเป็นผู้ชายพี่แคทก็จะยอมเป็นแฟนด้วยงั้น รึ?…
“อื๊อ…หน้าอกก็สวยตั้งเต้าเต่งตึง…ทำยังไงถึงจะโตเท่าของพี่ล่ะคะ?”
“ของฝนก็โตดีอยู่แล้ว…ไม่ต้องไปทำอะไร…อุ๊ย!!…ทำไมต้องดูดด้วยเล่า?…อะ…อย่าๆ…ทำอย่างนี้…พี่…พี่เสียวนะ”
“งั้นจับของหนูด้วยสิ…อือออออ…ปากว่าแต่ก็จับของเค้า…ดะ…ดีจังเลย”
“อะ…พอแล้วๆ…อย่านอกเรื่องคิดฉวยโอกาสกับพี่…มาเข้าเรื่องของเราดีกว่า”
“แหม~~…กำลังสนุกเชียว…ก็ได้”
…เสีย ของชะมัดเลย!!…สาวสวยตั้ง 2 คนดั๊นมาเล่นเลสกันเองซะนี่!!!!…ยิ่งเจ้าเคย์แอบชอบพี่แคทอยู่ด้วย…ถ้า เกิดมันรู้เข้าคงใจแทบสลายร้องให้คร่ำครวญ…ผมเข้าห้องตัวเองแล้วปีนออกทาง หน้าต่างค่อยๆก้มตัวย่องไปตามทางเพื่อโผล่ที่หน้าต่างห้องของสา…สถานที่ พรอดรักของลูกพี่ลูกน้อง?…
“ถ้าลองใช้ไอ้นี่แล้วมันจะกระชับดีมั้ยคะพี่?”
“พี่ว่า…มัน…คงหละหลวมไปสักหน่อยน่ะ”
(เฮ้ย!!!…ไอ้นี่คืออะไร?…แล้วอะไรกระชับอะไรหละหลวม?…พูดให้เคลียร์สิครับพี่แคท)
“งั้นหนูลองเลย”
“เดี๋ยว…ฝนใช้กับพี่ก่อน”
“เอางั้นเหรอจ๊ะ?”
“อืม”
“ได้~~…นี่แน่ะ!!”
“อะ…อู๊ย…เบามือหน่อยซี่~~…อยู่ๆก็พุ่งมาได้พี่เจ็บนะ…โอยยยย…มะ…มันไม่คุ้น”
“ก็โดนบ่อยๆดิจะได้คุ้นซะที…เกิดไปเจอแบบนี้ที่ไหนรับรองจะไม่ติดขัดและรับมือได้”
“อึ๊ก!!…จะ…เจ็บ…อ๊อยยยยยยย”
…พี่ แคททำเสียงร้องเหมือนกับได้รับความเจ็บปวดในร่างกายที่ไหนสักแห่ง…ไม่ได้ การ…อย่างนี้ต่อให้ถึงตายก็ต้องรู้ต้องเห็นให้ได้…
“โอววว…หยุดก่อนจ้ะ…อูยยยยยยยยย…พี่เจ็บจะแย่แล้ววววว”
…น่ากลัวจะมีตัวช่วยด้วยนะเนี่ย…สุดยอดไปเลย…อย่างนี้จะยอมพลาดไม่ได้เด็ดๆ…แต่ทว่า…
“กึ๋ย!!!…อะไรกันนี่?”
…เกือบ หลุดเสียงดังออกไปเมื่อผมเห็นชุดนักศึกษาของ 2 สาวลูกพี่ลูกน้องถูกถอดกองเรื่ยราดกับพื้นห้อง…อ้าว!!!…แล้วไหนล่ะพวก แท่งจอยสติ๊กกับกางเกงหนัง?…ไม่เห็นจะมีสักชิ้นเลย…
“เล่นแรงๆกับพี่เหรอฝน?…ทีนี้โดนเองบ้างสิ!!”
“อ๊าวววว…โอ๊วววววว”
…ส่วน บนเตียงนอนพี่แคทกับฝนในสภาพสวมเสื้อยืดและท่อนล่างนุ่งเพียงกางเกงชั้น ใน…พวกเธอกำลังกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงเสียดสีเนื้อสาวกันอย่างน่าอิจฉา… ฝนสวมกางเกงในสีดำขาว(ลายทางม้าลายน่ะแหละ)…
“ทำอะไรกันหว่า?…เห็นมีล๊อคแขนหนีบแข้งหนีบขากันหรือต้องเจ็บตัวเพื่อสร้างอารมณ์กันก่อน?”
“ก็น้องอยากสนุกกับพี่แคทเหมือนที่เคยอ่ะ?”
“?”
…เหมือน ที่เคยงั้นเหรอ?…สอดแขนใต้รักแร้เอามือขยำหน้าอกพี่สาวตัวเองให้หมุบหมับ เลยเนี่ยนะ?…อู๊ย~~…ดูยัยฝนทำหน้าเข้าสิ…อย่างกับหนุ่มน้อยหื่นกาม…
“ชะ…ชักจะนอกเรื่องอีกล่ะ…ปล่อยเข้าหน่อยทำได้ใจใหญ่นะ”
“แต่พี่ก็ชอบไม่ใช่รึคะ?”
…พี่ แคทยามอยู่ 2 ต่อ 2 กับน้องสาวจอมแก่นเป็นอย่างนี้น่ะหรือ?…เธอสลัดมือฝนจนหลุดและพลิกตัว คร่อมทับซึ่งเจ้าหล่อนใส่กางเกงในสีขาวประดับลายดอกไม้สีเทา(ตัวนี้จำได้ว่า เคยเห็นตอนอยู่ที่ราวตากผ้า)…
“ทีนี้ตาพี่ล่ะฝน!!!”
“โอ๊ะ!!…ว้าย~~…ไม่เอานะ…ฮ่าๆๆๆๆ…พะ…พี่…ฮิๆๆๆ…พี่แคท…ฝน…จั๊กจี้…ฮะๆๆๆๆๆ”
…ชายเสื้อยืดของสาวผมยาวหลุดร่นลงมาที่ต้นแขนโชว์หัวไหล่ขาวเนียน…โคตรแห่งความเซ็กส์ซี่สุดยอด…
“น่าอิจฉาชะมัด…ผลัดกันอยู่ล่างอยู่บนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันสนุกสนานเชียว”
“พี่จ๋า~~…ฝนโตเป็นสาวหรือยัง?”
“เป็นแล้วจ้ะสาวน้อย”
…ฝนเป็นฝ่ายพลิกมาอยู่บนตัวพี่แคท…ตอนนี้ทั้ง 2 คนเอาแต่สบตากันอย่างหวานซึ้งไม่เบา…
“ทำอย่างกับคนรักกันแน่ะ…นี่…นี่พวกเธอมีรสนิยมแบบนี้จริงๆสินะ?”
…ใช่ แล้ว!!!!…พี่แคทที่เกลียดผู้ชายยิ่งกว่าอะไรกับฝนที่ไม่ยอมใกล้ชิดหนุ่มคน ไหน…พอผมได้มาเห็นพวกเธอในสภาพกึ่งเปลือยเช่นนี้…ทุกอย่างมันลงล๊อคกัน หมดเลย…เลสเปี้ยน!!!!!…
(โป๊ก!!!)
“โอ๊ย!!!”
“หือ?”
“!?”
…อู ย~~…บ้าเอ๊ย!!!…เพราะจังหวะที่ฝนกับพี่แคทโน้มศรีษะเข้าหาทำราวกับจะจูบ กันนั้นเอง…ผมที่เฝ้าดูด้วยหัวใจที่ลุ้นระทึกก็เผลอชูหัวมองตามจนไปโขก เข้ากับแง่หน้าต่าง…
“ฮะๆๆๆ…สมน้ำหน้า!!!…ริอ่านเป็นโจรถ้ำมองก็ต้องเจ็บตัวซะ”
“ฝน…เธอรู้ด้วยเหรอว่าฉันอยู่ที่นี่?”
“………………………………………”
“ฉันกับพี่รู้ตั้งแต่ที่นายมาถึงบ้านแล้วเฟ้ย!!”
(อ้าว?)
“เพราะถ้าไม่รู้ตัวก็แย่สิ…เกิดบอลคือคนร้าย…พี่กับฝนก็มีหวังแย่แน่”
“แล้ว…แล้ว…กำลังทำอะไรกันครับ?”
“ก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?…เล่นมวยปล้ำกันไง”
“แต่ว่า…”
(มวยปล้ำที่ไหนมีจูบปากดูดนม?…ซ้ำร้ายยังจะผลัดกันดูดเลียจิ๋มอีกด้วย!!!!…มวยปล้ำเรทเอ๊กซ์ล่ะสิไม่ว่า)
“บอล…พี่เคยบอกไปแล้วไง…เรื่องที่ไม่สมควรรู้ก็อย่ารู้และเวลาพวกเราทำอะไรก็จะมีเหตุผลในตัวเองเสมอ”
…จาก นั้นพี่แคทก็ลุกก้มหยิบเสื้อผ้าออกจากห้องไป…ถ้ารู้ว่าผมอยู่ด้วยก็อาจจะ แกล้งทำซึ่งไม่ได้เป็นเลสกันจริงๆแต่ภาพที่เห็นก็ทำให้หัวใจสั่นสะท้านอย่าง รุนแรง…
“ฮิๆๆๆๆ…ไงจ๊ะ!!…เห็นพี่แคทกับฝนกอดจูบกันแล้วรู้สึกซู่ซ่าในอารมณ์ดีมั้ยเอ่ย?”
“เอ่อ…”
“มี ไม่กี่คนหรอกที่จะเห็นฝนกับพี่แคทในสภาพเสื้อผ้าน้อยชิ้น…นายน่ะโชคดี มหาศาลโคตรๆ…เอ๋?…จ้องหน้าอกฉันไม่กระพริบเลยน๊า!!!…ระวังเลือดจะไหล ลงต่ำไปรวมตัวกันที่ไหนสักแห่งจนพองตัวใหญ่คับเป้ากางเกงนะเออ!!!”
“ปละ…เปล่านะ!!!!”
“อยากดูก็บอกมาตรงๆสิจ๊ะ…เอ้านี่!!…หัวนมสีชมพูน่าดูดเลีย”
“เธอนี่มัน!!…เปิดนมให้ผู้ชายดูหน้าตาเฉย…ไม่รู้จักอายบ้างหรือไง?”
…ขนาดใส่ยกทรงอยู่แต่ก็ยังเห็นหัวนมมันดันออกมาพอนูนๆ…แม่สาวนี่คิดจะยั่วให้ผมตบะแตกหรือไง?…เราเป็นพี่น้องกันนะว้อย!!!!…
“น่าๆๆ…เราเป็นพี่น้องกันจะคิดมากไปทำไม?…อ๊ะจริงด้วย!!…สนใจจะรับชมความเซ็กส์ซี่ของท่อนล่างของฝนบ้างป่ะ?”
…ว่าแล้วสาวน้อยวัย 18 ก็เลิกเสื้อยืดขึ้นและทำท่าจะเอานิ้วเกี่ยวขอบกางเกงในลงพลางสบตาอย่างเย้ายวนให้แก่ผม…
“ยะ…อย่านะ!!!!”
“ฮะๆๆๆๆ…ตาเหลือกลานเชียวนะ…ฝนก็แกล้งแหย่ไปงั้นแหละ…อย่างนายน่ะเรอะ?…แค่เห็นขาอ่อนขาวๆของฉันก็ถือเป็นบุญตาสุดๆแล้วย่ะ!!!”
“……………………………………”
“เอาละ!!…แค่นี้ก็ถือเป็นบริการพิเศษสำหรับนายได้แล้ว…อย่าเก็บเอาไปทำร้ายตัวเองมากนักล่ะกัน”
“บริการพิเศษ?”
“นายไม่รู้อะไรร้อก!!…ตอนนายยังไม่มาฉันกับพี่แคทน่ะสนุกกันมากกว่านี้อีกเยอะ”
“สนุกกันมากกว่านี้อีก?…หมายความว่าพวกเธอ…”
“นายก็คิดสิว่าการที่พี่แคทกับฉันไม่พิสมัยผู้ชายคนไหนๆทั้งนั้น…มันเป็นเพราะ…”
“เพราะ?”
“…ก็… ผู้หญิงด้วยกันยังน่ารักกว่าตั้งเยอะไงและในสายตาของฝน…พี่แคทคือผู้หญิง ที่งดงามที่สุดซึ่งฉันจะยอมปล่อยให้เธอตกไปเป็นของใครได้ลงคอเชียวรึ?”
“เฮ้ยๆๆๆๆ…ตกลงทั้ง 2 คนนี่เป็นเลสจริงๆหรือเปล่า?”
“เป็นก็ได้ไม่เป็นก็ได้แล้วแต่นายจะคิดเอาเอง…ฮืมๆๆ”
“อะ…อะไร?…มองหน้าฉันทำไม?”
“บอลนี่ไม่น่าเข้ามาเห็นสิ่งที่ไม่สมควรเห็นระหว่างฝนกับพี่แคทเลยจริงๆ…หึๆๆๆๆ…ความสัมพันธ์ที่อบอุ่นและแนบแน่นถึงเนื้อถึงตัว”
“………………………………….”
…ประโยคการโต้ตอบทั้งหมดมันยังดังก้องอยู่ในหูตลอดเวลาทั้งที่ผมกลับมาที่ร้านตั้งนาน…
(แรกๆ ก็คิดนะว่าพี่แคทกับฝนน่ะเป็นประเภทหญิงรักหญิงแต่พอพวกเธอรู้ว่าเราแอบดู อยู่ก็เลยแกล้งทำเรื่องพรรค์นั้นจนทำให้เราลังเลว่าตกลงเป็นหรือไม่เป็นกัน แน่?)
“พึมพำอะไรอยู่เหรอ?”
“พี่แก้วครับ…ผมมีเรื่องอยากถาม”
“?”
…พูด ออกไปเลยดีกว่าแต่ไม่ใช่สิ่งที่เห็นมาเมื่อสักครู่นะเพราะยังไงมันก็เป็น เรื่องในบ้านของตัวเอง…เรื่องของสาว 2 คนที่มีรสนิยมไม่ปกติ!?…
“แคทจะชอบผู้หญิงด้วยกันน่ะหรือ?…อือ–…พี่ไม่ค่อยแน่ใจนะ”
“เธอเคยแสดงออกตอนอยู่ในมหา’ลัยบ้างหรือเปล่าครับ?”
“เอ?”
“ถามแก้วจะไปรู้เรื่องอาไร้?…ถามพี่ดีกว่าจ้า!!”
“พี่นัน”
“มาได้ทุกวันเลยนะหล่อน”
“ก็อยู่ที่ห้องไม่มีอะไรทำนิยะ!!”
“นี่ยังไม่เลิกตามติดน้องรหัสฉันอีก”
“ใครว่าตามติดกันหึ?…จ้องจะหาทางฟันเลยต่างหากเล่า…ฮะๆๆๆ”
(หยึย!!!…พูดจริงหรือเนี่ย?…เป็นเกียรติมาก…เอ้ย!!!…ไม่ใช่ๆ)
“บอลถามว่าแคทเป็นเลสหรือไม่นั้น…พี่ก็ขอบอกเลยว่าเป็นแน่ๆ”
“พะ…พี่นันพูดจริงๆหรือครับ?…อย่าหลอกผมเล่นนะ”
“ชัว ร์!!!…แคทน่ะไม่ชอบผู้ชายใครๆก็รู้ดีใช่มะ?…อีกอย่างเท่าที่พี่เคย สังเกต…เธอชอบมองดูผู้หญิงไม่ว่าจะรุ่นพี่รุ่นน้องหรือแม้กระทั่งอาจารย์ สาวๆแล้วก็จะแอบยิ้มแถมมีสีหน้าพึงพอใจ…บางทีมีน้องปี 1 หน้าตาน่ารักๆเดินผ่านมาก็จะทำท่าถอนหายใจด้วยนะ”
“อะไรกันนี่?”
“นัน…แค่นั้นยังเอามาตัดสินไม่ได้หรอก…ฉันไม่เคยเห็นแคททำอะไรที่เกินเลยกับผู้หญิงคนไหน”
“มัน ก็ถูกแต่แก้วอย่าลืมสิ…แคทจะหงุดหงิดทุกครั้งที่มีผู้ชายเข้ามาใกล้อย่าง จงใจและจะโกรธเมื่อถูกแซวหรือถูกจีบ…คงจำได้สินะว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งเธอ เคยชักดาบออกมาชี้หน้ารุ่นพี่ปี 4 เพราะโดนตามตื๊อแล้วขู่ว่า…ถ้ายังกล้าเสนอหน้ามาให้เห็นอีกก็จะฆ่าให้ตาย ซะเลย!!!!…ใบหน้าท่าทางตอนนั้นน่ะเอาจริงแน่”
“…ผมก็…เคยได้ยินข่าวนี้มาบ้างครับ”
“ทั้งๆ ที่เธอมีหน้าตาอันสะสวยรูปร่างก็แสนจะเพอร์เฟ็คส์จนผู้หญิงด้วยกันยังอิจฉา แต่การที่ไม่ยอมคบกับผู้ชายมันก็สามารถเดาอะไรๆออกได้แล้ว…สรุปคืออย่าง น้อยๆแคทน่ะนิยมสาวมากกว่าหนุ่มแน่นอน…อ้อ!!…ฉันว่าเวลานี้จะต้องมีใคร สักคนบ้างละที่แอบชอบแคทอยู่…วงเล็บผู้หญิงนะ”
…แม้พี่นันจะยืนยัน หนักแน่นก็เถอะกระนั้นผมก็ยังไม่ปักใจเต็มที่จนกว่าพี่แคทจะยืนยันด้วยตัว เองนั่นแหละ…ให้ตายสิ!!!…แววออกเลยว่าจะมีน้องรหัสเป็นทอมบอยไม่พอยังจะ มีพี่รหัสเป็นเลสเปี้ยนอีก…มันช่างเสียของยกกำลังสองนัก(นี่ยังไม่รวมยัย ฝนนะเพราะขานั้นยังไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่)…
“…แก้วเองก็เตรียมใจไว้บ้างดีกว่า”
“เอ๊ะ?…เรื่องอะไรมาลงที่ฉันยะ!!”
“อ้าว!!…บางทีแคทอาจจะนึกครึ้มอยากเล่นเพื่อนเข้าสักวันน่ะซี่จ๊ะถามได้”
“บะ…บ้าน่า~~”
“หญิงกับหญิงบางครั้งก็ให้อรรถรสที่แปลกใหม่เหมือนกัน…ฉันเองยังอยากลองอีกเลยซึ่งถ้าแคทส่งซิกมาก็คงไม่ปฏิเสธแน่ๆ”
“ฉันไม่รู้ไม่ชี้ด้วยแล้ว!!!”
“แต่ว่าบอลไม่ต้องห่วงหรอกนะจ๊ะ”
“ครับ?”
“ต่อให้แคทงาบพี่ไปแล้วแต่พี่ก็จะไม่ลืมหรอกว่าผู้ชายน่ะดีกว่า”
“ทะ…ทำไมต้องบอกผมล่ะ?”
“ก็ลองคิดเอาเองเถอะว่าความหมายของพี่คืออะไร?…ฮะๆๆ”
(ระ…เรื่องของพี่นันเอาไว้ก่อนดีกว่า…นายน่ะยังไม่ได้ยินจากปากของพี่แคทสักหน่อย…อย่าเพิ่งสับสนนะบอล!!!)
…ไม่ แน่ว่าเธออาจจะร่วมมือกับฝนเพื่อแกล้งปั่นหัวเราเล่นก็ได้แต่จะทำอย่างนั้น ไปทำไมกันล่ะ?…ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาก็เพิ่งจะรู้วันนี้แหละว่าลูกพี่ลูก น้องของตัวเองส่อแววมีพฤติกรรมเบี่ยงเบนทางเพศ?…แล้วถ้าสักวันหนึ่งพวกเธอ พี่น้องเกิดไปสนอกสนใจพี่กุน,สาหรือน้องอ้อยเข้าล่ะก็?…
“ตีตนไปก่อนไข้จนได้สิวุ้ย!!!!”
………………………………………………………………………………………………..
…ย้อน ไปก่อนหน้าที่พอนายบอลออกจากบ้านไปแล้วสาวแคทก็กลับเข้ามาในห้องอีกครั้งใน สภาพที่ยังสวมยกทรงกับนุ่งกางเกงชั้นในแต่มีเสื้อคลุมยาวปิดทับอีกที…
“วะ!!!…ฮ่าๆๆๆๆ…เจ้านั่นหน้าซีดรีบกลับออกไปแต่เหนือสิ่งอื่นใด…เขาจะต้องรู้สึกเสียดายแน่ๆเลยพี่”
“เสียดาย?”
“ก็ เรา 2 คนไงคะ…ต่อให้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันแต่อย่างน้อยบอลก็เป็นผู้ชายดังนั้นจะ ต้องรู้สึกเสียดายในความสาวของหนูกับพี่…ประมาณว่าเสียของชะมัดเลย!!… สาวๆสวยๆทั้งคู่แต่ดันไปตีฉิ่งเล่นดนตรีไทยกันเองซะได้!!!…คิๆๆ”
“นั่นมันก็เป็นเรื่องของเขา”
…สุรีย์พรรณตอบเนิบๆขณะลงนั่งไขว่ห้างที่เก้าอี้…
“แต่เมื่อกี้ฝนแกล้งทำยั่วยวนบอลเพราะอยากจะลองใจหรือไง?”
“ฮิๆ…ตานั่นจิตใจมั่นคงไม่เบานะคะแต่นี่มันแค่เริ่มต้น”
“น้องระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะ”
“เคะๆๆๆ…อย่างตาพี่บ้าคนนี้น่ะเร๊อะจะทำอะไรฝน?”
“…………………………………..”
“ว่าแต่พี่แคทคิดยังไงที่บอลมาล่วงรู้ความลับของเราเข้าซะแล้วล่ะคะ?”
“ถึงอย่างนั้น…เขาน่าจะยังไม่เชื่อโดยสนิทใจแต่ก็คงจะประหลาดใจมากทีเดียว”
“โฮ่!!…กับการกระทำที่เกินเลยไปกว่าพี่น้อง”
…ว่าแล้วหยาดฝนก็คลานเข่าไปใกล้และเอามือลูบไล้ไปตามเรียวน่องเรื่อยจนถึงต้นขาของพี่สาวอย่างแผ่วเบา…
“พี่แคทช่างแสนสวยและน่ารักอะไรอย่างนี้?…ถ้าฝนเป็นผู้ชายล่ะก็จะทำให้พี่ท้องให้ได้เลยคอยดูสิ”
“………………………………….”
…ไม่ลูบคลำเปล่าๆ…ฝนยังแลบลิ้นเลียอีกด้วยซึ่งทำให้แคทอดที่จะหน้าแดงไม่ได้แต่ก็พยายามเก็บอาการไว้…
“หึ!!…จะทำยังไงต่อไปล่ะในเมื่อพวกเราเริ่มจะตั้งตัวอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเขาแล้ว?”
“?”
“บอล น่ะจะระแวดระวังน้องสามากยิ่งขึ้นหรือมีผู้หญิงคนอื่นที่แอบซ่อนปรากฏออก มา?…ทีนี้เราจะได้รู้จากการแสดงออกของเขา…ปกปิดไม่ได้แน่เพราะผู้หญิง ที่เข้าข่ายน่าสงสัยน่ะมีอยู่”
“อืม–…จะโดนตานั่นต่อยมั้ยเนี่ยถ้าวันหนึ่งหนูเกิดหมั่นเขี้ยวไปปลุกปล้ำสาเข้า?”
“หึๆๆ…อดใจให้อยู่ล่ะกัน…น้องสาน่ะน่ารักซะด้วย”
“เฮะ!!… แต่ไม่เท่าพี่สาวคนงามของหนูหรอกนะ…วิธีนี้ออกจะเปลืองตัวและเสี่ยงแถมยัง เอางานอดิเรกลับๆของเรามาใช้…จริงๆฝนก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกว่าจะได้ผลแต่ใน เมื่อพี่แคทเสนอมา…ฝนก็จะเชื่อฟังและทำตามค่ะ”
“ขอบใจ…คือทีแรกพี่ก็ไม่สนอกสนใจอะไรกับเรื่องของบอลมากแต่ต่อไปคงไม่ได้เพราะเป็นคำขอ…”
“จากพี่กุนรึ?”
…ทีนี้ฝนฉวยโอกาสจับขาพี่สาวแยกออกและทำท่าจะเอานิ้วเกี่ยวที่ขอบกางเกงชั้นในของแคทแต่ถูกหยุดไว้ด้วยสายตาและการส่ายศรีษะช้าๆ…
“แง่ว~~”
“มันเหมาะเจาะกันพอดีเลย…ฝนน่าจะรู้ว่าใครล่ะที่สามารถออกคำสั่งกับเราได้?”
…ใน ระหว่างที่สาวเจ้าผมยาวหลับตาพูดเธอก็ค่อยๆแกะตะขอยกทรงออกเผยให้เห็นเต้า สวรรค์อันอวบอั๋นและยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนซึ่งมีรึที่สาวเขี้ยวจะยอมละสายตา ไปที่อื่นได้…
“อิๆๆๆ…ก็ทำไมจะม่ายรู้?…หนูรับเงินมาเรียบร้อยแล้วนี่นา”
“นิสัยน่ะ”
“นี่ไปอาบน้ำกันเถอะจ้ะ…ชิ้นล่างหนูถอดให้นะ?”
“ถอดให้อย่างเดียวห้ามทำอย่างอื่น…อื๋อ?…อ้าวหวัดดีจ้ะ!!”
“ใครเหยอ?”
…แต่รูดชิ้นผ้าเนื้อลื่นผืนน้อยลงไปถึงแค่หัวเข่าสาวน้อยก็ต้องหยุดเพราะ…
“อยู่…อยู่สิจ๊ะ…ฝน…มีคนจะพูดด้วยแน่ะ”
“แหม~~…กะลังสนุกเชียว…ค่า~~…ว้าว!!…พี่เองเหรอจ๊ะ?…ทำอะไรอยู่น่ะเหรอ?…อ๋อ!!…ฝนกำลังจับพี่แคทแก้ผ้า…โอ๊ย!!”
“พูดเกินไปแล้วย่ะ!!”
“แง้!!…พี่เนี่ย~~”
“……………………………………”
“ฮิๆๆๆ…พี่แคทเขาเขินน่ะ…เนี่ยหน้าแดงไปหมดแล้ว…เอ้อใช่ๆ…ฝนอยากจะรู้อยู่พอดี…คือพี่ใช่มั้ยที่…”
“……………………………………..”
“ว่า แล้ว–…กลิ่นดอกกล้วยไม้เอื้องสายหลวงนั่นเป็นของพี่จริงๆด้วย…แล้วทำไม ต้องทำแบบนั้นคะ?…อย่างเจ้าบ้านี่สมควรนอนตากแอร์เป็นไข้ไปเลยยิ่งดี …หมั่นไส้!!”
“……………………………………..”
“โอ้ๆๆ…ก็แค่อยากเห็นตัวเป็นๆของนายบอลจอมหยิ่งยโสเท่านั้น…ไม่มีอะไรอื่น…ฮ่าๆๆ…ช่างสมกับเป็นพี่จริงๆ”
“……………………………………..”
“อ๊ะ!!…อยากเจอฝนกับพี่แคทเหรอคะ?…ที่ไหนดีล่ะ?”
“……………………………………..”
“ที่บ้านของพี่?…ได้เลยๆๆ…เราจะได้คุยธุระกันให้เต็มที่…นี่พี่อยู่ฝ่ายฝนใช่มะ?”
“……………………………………..”
“กรี๊ด~~…น่ารักที่สุดในโลกเลย!!!…แล้วเจอกันนะคะ…พี่แคท”
“อืมเอาสิ…แค่พวกเราทั้ง 4 คนมีความคิดในทางเดียวกัน…อีกฝ่ายก็ลงมือทำอะไรไม่ได้”
“เพราะ 4 คนนี่ก็ครึ่งหนึ่งแล้ว…ถึงจะยังไม่แสดงออกแน่ชัดแต่พี่น้อง 2 เสือก็คงไม่อยากเป็นมิตรกับพวกเรานัก”
“อ๋อมกับน้องป้อม?”
“ใช่ค่ะ…ยิ่งโดยเฉพาะเจ้าป้อม…เจอหน้าเมื่อไหร่ล่ะก็จะแกล้งให้ร้องให้แงๆเล้ย!!!…ฝนมีความรู้สึกน่ะพี่แคท”
“?”
“หนูเชื่อมั่นว่าอีกไม่นานยัยมะขามป้อมจะต้องเผยตัวตนให้เราเห็นแน่”
“……………………………………..”
……………………………………………….
