หัวหน้าไล่ออกเลยจับข่มขืนซะเลย

เรื่องเสียว หัวหน้าไล่ออกเลยจับข่มขืนซะเลย

ในบ่ายวันหนึ่งที่สำนักงานเงียบสงัด เสียงคนทำงานดังจอแจลดลงเหลือเพียงเสียงลมพัด ผมถูกเรียกเข้าไปพบหัวหน้าหญิงคนใหม่ชื่ออรในห้องเก็บเอกสาร ทุกคนกลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือเพียงผมกับเธอที่ยืนอยู่ในห้องนั้น บทสนทนาที่ตามมาเต็มไปด้วยคำด่าทอและการเหยียดหยามอย่างไม่หยุดหย่อน

“นายทำงานผิดพลาด ทำให้ทีมเสียหาย ฉันจะไล่นายออก” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา และมองผมด้วยสายตาดูถูก ผมพยายามอธิบายว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด ทุกอย่างเกิดจากคำสั่งที่เธอให้มา แต่เธอไม่ยอมฟัง ยังคงโยนความผิดมาให้ผม

“ถ้าอย่างนั้น พรุ่งนี้นายเตรียมตัวเซ็นใบลาออกได้เลย” เธอสรุปด้วยคำสั่งเด็ดขาด

ในขณะที่ผมยืนฟังคำพูดของเธอ ความโกรธที่สุมอยู่ในใจผมก็ทะลุออกมา ผมไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป ผมก้าวเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็วและกดเธอลงไปที่โต๊ะ ทำให้เธอตกใจและพยายามดิ้นรน แต่ห้องนี้เก็บเสียงดี ไม่มีใครได้ยินอะไรจากข้างนอก ผมใช้เนกไทมัดข้อมือเธอไว้ จากนั้นก็ฉีกเสื้อของเธอออก

ความคิดในหัวผมสับสน ผมรู้ว่ามันผิด แต่ความโกรธทำให้ผมไม่สามารถหยุดตัวเองได้ ผมกระชากกางเกงในของเธอออก และแม้ว่าเธอจะพยายามร้องห้าม ผมก็ไม่ได้สนใจ ผมทำในสิ่งที่ไม่ควรทำกับเธอ ขณะที่ผมทำทุกอย่างนั้น เธอกลับมองผมด้วยสายตาที่เปลี่ยนจากความโกรธเป็นความอ้อนวอน แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกเห็นใจ

ผมจับเธอนอนลงบนโต๊ะ ยกขาเธอขึ้นมาและดึงกางเกงในของเธอออก เธอพยายามดิ้นรนแต่ไม่สามารถหนีจากการกระทำของผมได้ ผมจับกระโปรงของเธอขึ้นไปจนเห็นเนินของเธอ มันทำให้ผมรู้สึกอยากเข้าหา ผมถอดกางเกงของตัวเองออกและจับลำของผมใส่เข้าไปในเธอ เธอร้องเสียงดังและดิ้นรน แต่ผมไม่ได้สนใจ ผมกระแทกเข้าไปจนสุดลำและกระชากเธอเข้ามาหาตัว

ผมรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นจากการกระทำของผม มันทำให้ผมลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ผมกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงและไม่สนใจว่ามันจะทำให้เธอเจ็บหรือไม่ ผมเพียงแค่ต้องการปลดปล่อยความโกรธที่สุมอยู่ในใจผมเท่านั้น

ในขณะที่ผมกำลังทำอยู่นั้น เธอกลับมองผมด้วยสายตาที่เปลี่ยนจากความโกรธเป็นความอ้อนวอน แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกเห็นใจ ผมกระแทกเข้าไปอย่างไม่ยั้งจนกระทั่งผมรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผมปลดปล่อยออกมาในตัวเธอและหายใจหนักๆ ผมรู้สึกถึงความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นจากการกระทำของผม มันทำให้ผมลืมทุกสิ่งทุกอย่าง

หลังจากนั้นผมรู้สึกผิดและสับสนอย่างมาก ผมพยายามลุกขึ้นแต่งตัว และพูดทิ้งท้ายว่า “พรุ่งนี้ฉันจะมารับใบลาออกและรอตำรวจมาจับฉัน”

วันถัดมาผมไปทำงานด้วยความหวาดหวั่น คาดว่าจะมีตำรวจมาจับผม หรือได้รับใบลาออกจากงาน แต่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น หัวหน้าอรมองผมด้วยสายตาหวานเยิ้ม ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้

เรื่องนี้ทำให้ผมเรียนรู้ว่าความโกรธและความเกลียดชังสามารถทำให้คนทำสิ่งที่ไม่ควรทำ และผลลัพธ์ที่ได้อาจไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง แต่เรื่องนี้กลับพลิกผันให้ผมได้รู้จักกับด้านที่ไม่เคยคาดคิดของชีวิต