มินิมาร์ทร้อนรัก ตอนที่ 8
โดย barthello00
“พี่ชาย ช่วยด้วย” เสียงทรายตะโกนกลับมา
ผมวิ่งเข้าถีบชายคนหนึ่ง ที่จับแขนข้างขวาเธอ จนมันกระเด็นข้ามตัวทรายไปชนกับเพื่อนมันอีกคน จนทรายต้องหลับตาปี๋ด้วยความกลัว ชายหนุ่มร่างสูงเห็นเพื่อนมันถูกทำร้ายรีบใส่กางเกงแต่ไม่ทันผมแล้ว ผมยกขาเตะเข้าแผ่นหลังมันจนหน้าคะมำ ผมยกขากระทืบเข้าแผ่นหลังจนมันส่งเสียงร้อง ผมง้างเท้าเตะเสยปลายคางจนมันสลบคาที่ เลือดกลบปากนอนแน่นิ่ง เพื่อนมัน 2 คนเห็นเหตุการณ์
ไม่ดี วิ่งหนีไปในความมืด หายลับไป
“หาเชือกมามัดมัน”ผมสั่ง สายลมปลดเต็นท์ ดึงเชือกมามัดแขนกับขาในท่านอนคว่ำหน้า ผมบอกให้โทรหาตำรวจ ซึ่งสายลมไม่กล้าโทร มือกำโทรศัพท์นิ่ง มองหน้าที่ผม
ผมมองตอบ พลางหันไปมองทรายที่ตัวสั่น เสื้อผ้าถูกฉีกขาดเหลือเพียงบราตัวน้อยปกปิดหน้าอกเท่านั้น
“โทร” ผมกำชับ ทั้งๆที่ยังมองทราย สายลมตกใจ มองตามสายตาผม เห็นสภาพทรายที่เห็นแล้วเจ็บปวด น้ำตาไหลพราก กดโทรศัพท์ด้วยนิ้วสั่นรัว
เหตุการณ์จบด้วยดีเมื่อตำรวจรวบตัวคนร้ายไปได้ หญิงสาวทั้ง 2 ให้ปากคำ แม้จะปกปิดบางอย่าง และปกปิดเรื่องของผมด้วย เพียงบอกว่ามีชาย แปลกหน้าเข้ามาช่วย แล้วก็วิ่งหายไป ซึ่งผมรู้ว่าตำรวจก็ไม่โง่ แต่หลักฐานมันไม่มีเท่านั้นเอง
ผมตื่นเช้าขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย แนนมองใบหน้าผมหัวฟู ใบหน้างัวเงียปิดปากหาว ยิ้มขำๆ
“ตื่นแล้วเหรอ” แนนเดินเข้ามาหอมที่แก้มผมเบาๆ ผมครางรับ
“ไป ลุกขึ้นไปอาบน้ำเลย ตัวเหม็นมาก” แนนจับแขนผมลากลงจากเตียง ผมยิ้ม เดินเข้าห้องน้ำไป
สดชื่น ผมรู้สึกได้หลังจากสายน้ำสัมผัสกาย ผมออกมาจากห้องน้ำด้วยเสื้อลำลองตัวใหม่ เดินมานั่งข้างแนน ที่กำลังนั่งมองชายทะเล ที่ร้างผู้คน บนเตียงชายหาด ผมก้มลงจูบที่หน้าผากแนน
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ ตัวหอมเชียว” แนนไม่พูดเปล่า หอมที่แก้มผมเบาๆ 1 ฟอด ใบหน้าแดงระเรื่อ แนนขยับที่นั่งให้ผมนอนลงข้างๆ แนนพาดแก้มลงบนไหล่ผม หลับตาพริ้ม มือบางกุมมือผมแน่น
“แนนมีความสุข มากเลยนะ แม้อาจจะไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก แนนก็มีความสุขที่สุดแล้ว” ผมกำมือแนนนิ่ง
“ไม่พูดแบบนี้นะ” แนนขยับใบหน้าใกล้ซอกคอผมจนลมหายใจอุ่นๆรดลำคอ
เรานอนกอดกัน ฟังเสียงคลื่น รับไออุ่นของสายลมทะเล เสียงสกุณาร้องเป็นทำนองของมัน เหมือนเวลาจะหยุดลงแค่เรา 2 คนเท่านั้น
……………….
ผมมาถึงที่ทำงาน 5 โมงเย็น ผมเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาเห็นออยกำลังทำหน้าบึ้งใส่ผมอยู่ หวานยกมือทักทายยิ้มๆ
“หวัดดี ขอโทษนะเรื่องเมื่อวานนะ” ผมทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมมองทั้งสองคน แบบขอโทษ
“นายไปไหนมา ฉันโกรธนายจริงๆนะ” ออยพูดขึ้น เพราะเธอต้องต่อโอแทนเขา
“น่าออย ความผิดครั้งแรก ยกโทษให้โอ๋เถอะ” หวานช่วยพูดแทนผม
“ไม่… ไม่ยกโทษ” ออยพูดขึ้น เดินออกไปเติมของ ผมเดินตามไปง้อทันที
“น่านะ หายโกรธนะ ออยจะให้เราทำอะไรก็ได้ แต่ขอให้หายโกรธ” ออยเดินไปเติมของจุดอื่น ผมเลยพูดขึ้น
“KFC หนึ่งมื้อ ไม่เอาไม่ง้อละนะ” ผมยื่นข้อเสนอ
“OK KFC” ออยหันมายิ้มให้ผม ทำให้ผมรู้ว่าเสียรู้เธอแล้ว
“ตอนไหน” ผมถามขึ้น
“ตอนนี้เลย” ผมร้องอุทาน พยักหน้ารับอย่างจำยอม หวานเข้ามาตบบ่า ทำหน้าคล้ายจะบอกว่าให้ทำใจ มองออยกำลังโทรสั่งให้มาส่ง
ที่ร้าน
“690 บาทครับ” ผมยื่นเงินส่งให้พนักงาน
“ไปเรียกพี่แหม่มมาทานด้วยดีกว่า” ออยพูดพร้อมกับฮัมเพลงเบาๆ อย่างอารมณ์ดี
มื้ออาหารแสนแพงก็จบไปด้วยน้ำตาของผมที่ซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว ออยเดินเข้ามาหาผมที่เคาร์เตอร์
“ขอบใจนะที่เลี้ยง แต่นายยังต้องทำอะไรให้เราอีกอย่าง งั้นไม่หายโกรธ” ผมมองหน้าออยที่กำลังทำใบหน้าเหมือนคนกำลังกำชัยชนะต่อผมแบบไม่ให้ผมไม่มีทางแก้ต่าง
“แล้วหวานกลับแล้วเหรอ”
“กลับแล้ว เมื่อกี้เอง” ผมพยักหน้า รับสินค้าจากลูกค้าที่มาซื้อของ
“ขอบคุณที่ใช้บริการครับ”
หลังเลิกงาน ผมโทรหาแนน บอกว่าไม่สามารถไปหาได้วันนี้ เพราะติดหนี้พนักงานที่ร้าน ที่ต้องอยู่เวรแทน ผมต้องเดินมาส่งออยที่
ห้องพัก ตามสัญญาที่ให้ไว้
อพาร์ทเม้นเป็นตึก 4 ชั้น ค่อนข้างเก่า มีวัยรุ่นหญิงชายเดินกันขวักไขว้แม้จะค่อนข้างดึกแล้วก็ตาม
“เข้ามาในห้องก่อน”
“จะดีเหรอ แฟนไม่ว่าผมนะ”
ออยไม่พูด เปิดประตูเดินเข้าห้อง ประตูไม่ได้ปิด รอผมเข้ามา ผมลังเลนิดหน่อย จนคนผ่านไปมามองหน้าผม จนจำใจต้องเดินเข้ามา ผมปิดประตู เดินมานั่งบนเบาะที่มีโต๊ะญี่ปุ่นตั้งอยู่มุมหนึ่ง
“เอาน้ำหรือเบียร์” ผมสั่นหน้า สุดท้ายเบียร์กระป๋องก็อยู่ตรงหน้าผมจนได้
“ออยนั่งลงข้างๆ เปิดเบียร์กระป๋องส่งให้ผม และเธอก็จิบเบาๆ ก่อนจะจะจับซดจนหมดกระป๋อง
“อา เหนื่อยๆมันต้องเบียร์สิ ถึงจะดี” ผมมองใบหน้าออยที่กำลังแดงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลล์ หรือเพราะอะไรก็ไม่ทราบ แต่ผมก็พอจะเ ดาอะไรได้บ้าง เมื่อมองไปรอบๆห้อง ในห้องเหลือเพียง เตียง ตู้เย็น ทีวี ตู้เสื้อผ้า และรูปของหญิงสาวเท่านั้น เพราะแต่ก่อน จะมีของมากว่านี้และรูปแฟนตั้งอยู่บนทีวีด้วย
“มีอะไรจะระบายหรือเปล่า” ผมถาม มองสีหน้าออยที่เปิดเบียร์อีกกระป๋อง จนใบหน้าแดงขึ้นอีก
น้ำตาสีใสครอที่ขอบตา ออยปาดมันพร้อมกับดื่มเบียร์อีกกระป๋อง
“นายจะดื่มไม่ดื่ม ไม่ดื่มฉันดื่มเอง” ออยหยิบกระป๋องเบียร์ตรงหน้าผมขึ้น ผมจับมือออย มองใบหน้าที่แดงระเรื่อ เพราะฤธิ์เบียร์
“นายจะดื่มเป็นเพื่อนฉันไม่ได้เหรอ” ผมจำใจต้องดื่ม ออยยิ้มเล็กน้อย ซดเบียร์เพิ่มไปอีกกระป๋อง
“ซ่า…มันต้องแบบนี้ ชนแก้วหน่อย” เสียงออยเหมือนจะเริ่มเมาแล้ว เสียงกระป๋องเบียร์ชนกัน
“หมดกระป๋องเลย”
กระป๋องเบียร์ กลิ้งเกลื่อนกราดเต็มพื้น แต่ของผมยังไม่หมดกระป๋องเลย ที่เหลือเป็นของออยล้วนๆ
“นายรู้ไหม” ผมงง อยู่ๆออยก็เอ่ยขึ้น ผมตั้งใจฟังว่าเธอจะพูดอะไร
“ไอ้เคน…มันเลวแค่ไหน มันพาผู้หญิงอื่นมามั่วในห้อง เอิ๊ก…อึก ห้องนี้…ห้องของฉัน อึก”
“มันพาผู้หญิงมานอน ในที่นอนของฉาน มันเลว อึก ฮือๆ” ออยสะอึกสะอื้น น้ำตาไหลอาบแก้ม มือบางปาดแก้มเบาๆ
ช่วงนี้ผมเจอแต่ผู้หญิงที่มีปัญหา แล้วจะทำยังไงดีละเนี่ย ผมคิดในใจ มองออยที่พร่ำบ่น สาดสีเทสีตีไข่ เท้าความตั้งแต่เริ่มคบกันมาเกือบ 2 ปี มันเอาแต่เกาะเธอกิน พอมันไป มันก็เอาของที่เธอเก็บไว้ที่มีราคาเอาไปด้วย ออยฟุบหน้าลงกับโต๊ะญี่ปุ่น ร่างกายสั่นสะท้าน เสียงสะอื้นเบาๆเข้าหูผม
ดูไปแล้ว การที่มานั่งจ้ออยู่เกือบ 2 ชั่วโมง คงจะเครียดน่าดูสินะ ตอนทำงานก็ดูดีอยู่ พอถึงห้องหมดสภาพแบบนี้ เป็นมาหลายวันแล้วหรือเนี่ย ผมคิด จิบเบียร์อย่างหนักใจแทน ทำให้อยากระบายอะไรบ้างจังเลย
“ผมก็ไม่ต่างจากเธอหรอกนะ ตั้งใจจะเรียนที่บ้านนั่นแหละ พอพ่อพาเมียใหม่จากที่ไหนไม่รู้เข้าบ้าน ก็ไล่ผมออกจากบ้าน จนต้องมาอยู่กับพี่ชาย แถมพี่ชายก็ไม่ค่อยกลับบ้าน ตั้งเงินไว้แล้วก็ไป ผมมีอะไร จะปรึกษาอะไรก็ไม่ได้ ไม่มีใครเลย” ผมบ่นเบาๆกับตัวเอง มองเบียร์กระป๋องในมือที่หมดไม่รู้ตัว
ผมเดินไปเปิดตู้เย็นหวังจะหาน้ำเย็นๆดับกระหาย แต่ในมือกลับหยิบกระป๋องเบียร์มา 2 กระป๋อง ผมนั่งลงที่เดิม จิบมันอย่างลืมตัว นึกเรื่องราวต่างๆ จนเวลาเลยเที่ยงคืนแล้ว อยากจะโทรไปหาแนน แต่ก็ไม่อยากรบกวน
ผมจิบเบียร์หมดไป 2 กระป๋อง เริ่มออกอาการมึนๆ อา คงไม่ถูกโฉลกกับแอลกอฮอลล์แน่เลย ดื่มนิดเดียว มึนหัวไปหมด ผมมองออยที่กำลังลุกขึ้น เดินโซเซไปยังที่นอน
“ขอนอนก่อนนะ มึนหัวไปหมด” ออยถึงที่นอนก็ล้มลงคว่ำหน้าทั้งชุดทำงาน
“จะนอนที่นี่หรือกลับก็ได้ ถ้ากลับก็ล็อคประตูให้ด้วยละกัน”ออยพูดเสียงอู้อี้ในลำคอ
ผมฟังไม่ได้ศัพท์หรอกว่าพูดอะไร ผมลุกขึ้น เดินไปเข้าห้องน้ำ เตรียมตัวจะกลับบ้าน แต่มันไม่ไหวจริงๆ ผมนอนฟุบลงตรงประตูทางเข้าพอดี ตุบ
……………….
ผมสะลึมสะลือตื่นเช้าด้วยอาการแย่อย่างที่สุด เมื่อก่อนเบียร์ 2-3 กระป๋อง แทบจะไม่มีปัญหา ผมลุกขึ้นมองไปรอบๆห้อง เห็นออยออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียว ผ้าขนหนูขนาดเล็กห่อผมไว้ ใบหน้าใส ผิวขาวแต่ไม่เท่าแอน หน้าอกอูมภายใต้ผ้าขนหนูที่รัดจนขึ้นเป็นรูปร่องอก ขาเรียวขาวที่มีหยดน้ำเกาะพรั่งพราย
“อรุณสวัสดิ์”ผมพูด มองหน้าอกอวบกับเรียวขาขาวที่เดินไปยืนที่หน้ากระจก ในหัวสร้างจินตนาการทันที ผมสะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆ ทำท่าลุกขึ้นไปยังห้องน้ำ
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อยนะ” ออยหันมาทางผม มองหน้าผม ใบหน้าแดงระเรื่อ ไล่สายตาจับจ้องที่เป้าผมนิ่ง แต่ผมไม่ทันสังเกต รีบเข้าห้องน้ำเพื่อจะได้สร่างเมาเสียที
ผมถอดเสื้อพาดไว้กับราว รูดซิบลง อ้าวน้องชายชักธงพร้อมรบตอนไหน ผมคิด ใบหน้าแดงซ่าน แล้วออยจะเห็นหรือเปล่า ความคิดผมเตลิดไปไกลอีกแล้ว ผมพาดกางเกงกับราว สายน้ำเย็นฉ่ำทำให้ใจสงบ ความคิดก็จางหาย ท่อนเนื้อก็สงบเป็นปกติ
ผมมออกจากห้องน้ำด้วยชุดเดิม แม้จะมีกลิ่นเหม็นเบียร์บ้างแต่ก็ไม่มาก ออยหันมามองหน้าผมใบหน้าแดง ผมพอจะมองออกว่าเธอคงเห็นของเราตอนแข็งแล้วเป็นแน่ ผมทำหน้านิ่งเป็นไม่ใส่ใจ
“ทานข้าวกันก่อน”ออยเอ่ยขึ้น กับข้าวร้อนๆโชยกลิ่นหอมเตะจมูกผมจนผมต้องกลืนน้ำลาย ผมนั่งลงมองกับข้าว2-3 อย่างบนโต๊ะญี่ปุ่น
“นายจะกลับบ้านเลยเหรอ” ผมพยักหน้าพูดไม่ได้เพราะไข่เจียวยังคาอยู่ในปาก
“แล้วออยจะไปไหน แต่งตัวสวยเชียว”
“จะไปสวนสัตว์ดุสิต เปลี่ยนบรรยากาศบ้างนะ” ผมพยักหน้า ออยมองหน้าผมใบหน้ายังแดงระเรื่อ
“เสียดายนะเนี่ย อยากพานายไปด้วย แต่นายต้องเข้ากะแทนฉันบ่ายนี้ อิอิ” ผมชะงัก แต่ก็จำยอมเพราะรับปากไว้แล้ว
“ก็ช่วยไม่ได้ เวลาไม่ตรงกันนิน่า” ผมบ่นเบาๆ เพราะอยากจะไปเที่ยวเช่นกัน ออยแหล่มองหน้าผม
เกือบ 9 โมง ผมขอตัวกลับบ้าน ที่บ้านช่างเงียบเหงา พี่ชายตั้งเงินไว้ 2 พัน ผมถอนหายใจ ปิดประตูหน้าบ้าน เข้าห้องไปนอน จนนาฬิกาปลุกดังเวลา 11 นาฬิกา ผมลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำ แต่งตัวเพื่อเข้างาน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันที
“แนนเหรอ… วันนี้เข้ากะเที่ยงไปถึง 4 ทุ่ม… พรุ่งนี้ตอนเช้าจะไปหานะ… บาย”
ผมวางโทรศัพท์ปิดบ้าน เดินไปที่มินิมาร์ท หวานเข้ากะเช้า ผมทักทาย หวานทักตอบ ผมเดินออกมาเติมสินค้าแทนหวาน ให้หวานยืน
ที่เคาร์เตอร์อย่างเดียว
ผมเดินไปหยิบขนมในลังที่อยู่ ผ่านห้องน้ำ ผมได้ยินเสียงครางเบาๆ เหมือนคนกำลังช่วยตัวเอง ผมเอาหูแนบประตูอลูมิเนียม เสียงครางเร็วขึ้นเหมือนเธอใกล้จะเสร็จ เสียงอู้อี้เหมือนเธอจะปิดปากตัวเองขณะที่เกี่ยวเบ็ดเป็นแน่ ผมคิด ผมมองหารูที่เคยเจาะไว้ เพราะเรื่องคราวที่แล้ว
ผู้หญิงผิวขาวรูปร่างอวบ ใส่เสื้อทำงานสีน้ำเงิน ผมยาวสีน้ำตาลอ่อน เอวคอด ผมสอดสายสายตามองลงต่ำ ถุงน่องสีเนื้อถูกรูดลงไว้ที่เข่า ยืนถ่างขาออก กระโปรงสั้นสีดำร่นจนเห็นแก้มก้นขาวกลมกลึง เธอย่อขาอยู่หน้าชักโครก กางเกงในรูดลงไว้ที่ปรีน่อง มือขยับขึ้นลงที่เนินเสียว เธอแหงนหน้าครางซี๊ดด้วยความเสียว อีกมืออุดปากตัวเอง ครางกระเส่าดังอู้อี้
เสียงเงียบไปแล้ว เห็นสะโพกเธอกระตุกแอ่นไปด้านหน้า ผมขยับตัวหลบขึ้นไปชั้น 2 แอบมองว่าใครจะออกมาจากห้องน้ำ ผมได้ยินเสียงเปิดประตูออกไปยังข้างนอก แล้วไม่เข้ามาอีก ผมเอะใจ เดินลงมาข้างล่าง
ผมสะดุ้งตกใจ พี่แหม่มเข้ามาตีไหล่ผม
“ทำอะไร เห็นลับๆล่อๆอยู่ชั้น 2”
ผมตกใจ ลิ้นพันระรัวแก้ตัวไม่ถูก รูปร่างคล้ายพี่แหม่มเลย ผมคิด มองพี่แหม่มตั่งแต่หัวจรดเท้า มันคนละชุดกัน นั่นคือความคิดผม รูปร่างอวบแต่ไม่อ้วน ผิวขาวอมชมพูคล้ายลูกครึ่ง ผมสีน้ำตาลอ่อน หน้าอกอวบอิ่ม ก้นนุ่มนิ่ม ผมยังจำความรู้สึกครั้งแรกที่ได้สัมผัส
สะโพกงามงอนของหญิงสาวตรงหน้าได้
“เป็นอะไร หน้าแดง คิดอะไรแผลงๆอีกหรือไง อย่าเอาพี่ไปคิดนะ” พี่แหม่มพูดขึ้น ผมสะดุ้ง ก้มหน้างุด
“ไปล้างหน้าล้างตา อย่าทะลึ่ง เดี๋ยวพี่ไปดูหวานหน่อย” ผมพยักหน้ารับผิด
ผมเข้าห้องน้ำ เดินไปที่อ่างล้างหน้า มองกระจกที่เห็นใบหน้าหื่นของตัวเอง ถึงกับสั่นหน้าน้อยๆ ลูบใบหน้ากับน้ำให้ตื่นจากความคิด ผมนั่งบนชักโครก หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดไปที่ดูที่แกลลอรี่ เปิดดูภาพแนนที่ได้ถ่ายเก็บไว้ ดูให้หายคิดถึง ผมเอะใจที่มีวีดีโอที่ถ่ายเองอยู่หนึ่งอัน
ผมเปิดคลิป เสียงโทรศัพท์ดังมากเพราะมันเป็นเสียงครางกระเส่า ผมลดเสียงลงจนเงียบ
ในวิดีโอ หญิงสาวผมสีน้ำตาล รูปร่างอวบ ก้มหน้าส่งเสียงครางกระเส่า มือหนึ่งบีบหน้าอกอวบจนบิดเบี้ยว นิ้วมือคลึงหัวนมจนหน้าอกสะท้าน มืออีกข้างถลกกระโปรงไว้ที่หน้าท้อง นิ้วกลางขยับเสียบเข้าออกเนินสวาทจนแฉะเยิ้ม เสียงดัง แจ๊ะๆเลอะไปทั้งมือ เธอชักเข้าชักออก ส่งเสียงครางอู้อี้ เดี๋ยวปิดปาก เดี๋ยวบีบคลึงหน้าอก ไม่นานเธอก็กระตุก ร่างสั่น มือไม้กระตุก พ่นลมหายใจหอบ หน้าอกอวบสะท้านขึ้นลง จนสงบนิ่ง เธอหันหน้าไปที่กระจก เอื้อมมือเปิดก๊อกน้ำ ห่อมือรองรับน้ำ ป้ายที่เนินเนื้อที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำเสียวไหลหยดลงโถส้วม ไม่นานหญิงสาวก็จัดเสื้อผ้าเข้าที่ แหงนหน้ามองขึ้นมาทางผม แล้วคลิปก็หมดไป
“อะ พี่แหม่ม”
