หลิว 5
หลิว 5
โดย barthello00
หลังเล่นน้ำเสร็จเป็นเวลาเกือบบ่ายสาม ผมและสองสาวต่างหลบกันพักผ่อนหลังจากเล่นน้ำกันมาหลายชั่วโมง ผมตื่นอีกทีเกือบหกโมงเย็น พลันได้ยินเสียงคนเคาะประตู ผมเดินไปเปิด หลิวมาปลุกผม เพราะได้สั่งอาหารเข้ามาทานที่ห้อง พร้อมเช่าเกมส์เพล์สเตชั่นมาเล่น ร้านไม่ไกลมาก ส่งถึงที่ ทางร้ายคิดเป็นชั่วโมงจนกว่าจะคืน ชั่วโมงละสิบบาท ผมไม่ค่อยถนัดเกมส์เพลย์นัก แต่หนักไปทางเกมส์ออนไลน์ MMORPG เก็บเวลไปเรื่อย เราเช่าเครื่องพร้อมแถมแผ่นมาสามแผ่นฟรี หลังจากทานอาหารเสร็จ การต่อสู้ก็เริ่มขึ้น แผ่นแรกเกมส์ต่อสู้สองคน แนวสตรีทไฟเตอร์ ผมเลือกจอยที่พอจะโกงสาวๆได้นิดหน่อย ยกแรกผมกับหลิว ผมชนะอย่างง่ายดาย ผมต่อยกสองทันที อ๊ะหลิวชนะ แบบนี้มันค้างคาใจ ยกสามเริ่มขึ้น เท้าหนักเตะอัดไม่ยั้ง ท่าจบด้วยคอมโบพิเศษเลือดหมดไปครึ่งหลอด ชัดเลยเซียนมา
เอง ผมแพ้ขาดลอย หลิวแทบไม่เสียเลือด ผมชะงัก ความแมนลดลงเหลือศูนย์ ผมแทบสลด
“บอกแล้วว่าเล่นไม่เก่ง” ผมหาข้ออ้างไปเรื่อย หลิวยิ้มขันๆ
“เอ้าใครแพ้ออก แพ้แล้วก็ออกไปสิ หน้าบางน้อยนะเรา”หน่อยแซว ได้ทีเอาใหญ่ เออคนไม่เก่งแนวนี้นิ ผมคิดในใจ ส่งจอยให้หน่อย
“นี่มาดูเจ๊เล่น ดูประดับบารมีไว้นะ” หน่อยพูดพลาง โซโลยกแรกชนะหลิวขาดลอย หน่อยยักคิ้วเชิงล้อผม แถมพูดแนบแนมตลอด ยกสองเริ่มขึ้นหลิวชนะเส้นยาแดงผ่าแปด หน่อยบ่นเสียดาย ขอยกสามต่อเลย โอ้โหสุดยอด หลิวเลือดไม่ลดสักนิด หน่อยโดนคอมโบพิเศษสองครั้งติด ตามด้วยหมัดสุดท้าย ไม่ต้องนับสิบเลยครับ ผมอึ้ง ผมจะหัวเราะก็อยากจะว่าเห็นใจก็สมควร หน่อยนี่น่าสงสารจริงๆ (คือโม้ไว้เยอะแต่ก็ตายน้ำตื้นนะ) ผมมองหน้าหลิว สาวเจ้าผู้เรียบร้อยไหงเก่งเกมส์ต่อสู้นัก ผมเป็นพวกไม่ยอมแพ้(คือดื้อด้านนะ พ่อสอนไว้) ขอเกมส์วินนิ่งกับหลินก่อนเลย ผมทีมโปรดเลย ลิเวอร์พูล ส่วนหลินเลือกแมนฯ ซิตี้ ผมจัดแผนการเล่นเป็นแผนแผนรุกครับ หน้าสาม จัดไปเลย สาม-สี่-สาม เวลาในสนามผ่านไปยี่สิบนาที ผมยิงไปหนึ่งก่อน ผมเฮลั่นแทบบ้านแตก ฟงฟอร์มผมไม่สนละ เอามันไว้ก่อน(ชนะผู้หญิงภูมิใจ) งะ ครึ่งแรกใกล้จะจบลง หลินยิงตามเป็นหนึ่งเท่า ผมเฮอีกรอบ เค้าเป็นแฟนผมนะ ไม่เฮก็หูยานแน่ หมดครึ่งแรกเสมอหนึ่งเท่า ผมกดไม่เซตค่าอะไร หลิวจัดทัพใหม่ เป็นห้า-สาม-สอง เน้นตั้งรับ คงเอาแค่เสมอผมย่ามใจบุกกระหน่ำชุดใหญ่ โอ้เสยปลายคางครับ ผมร้องโอ๊ยทันที คางผมบวมเป่งเลยครับ จอยกระแทกด้วยอามณ์กำลังมัน เผลอไปนิดเดียว การแข่งขันยังไม่จบไม่นับศพทหาร อีกไม่ถึงสิบนาที หลินขอเปลี่ยนแผนการเล่น เป็นสาม-สี่-สาม หลินบุกแบบพับสนาม ผมตั้งรับแทบไม่ทัน เวลากระชั้นชิดมาทุกขณะ เฮ เสียบมุมขวา นายประตูหลงทิศครับ ชนะไปสองหนึ่ง หลินยิ้ม ผมเศร้า หมดเวลาตามไม่ทัน (แค้นนี้ต้องเอาคืน)
“บอกแล้วว่าเล่นไม่เก่ง” ผมหาข้ออ้างอีกรอบหลิวยิ้มขันๆ ผมส่งจอยไห้หน่อย หน่อยสั่นหน้า
“เค้าเล่นไม่เป็น” หน่อยบอก พลางขอตัวไปเดินเล่น หลิวจะตามไปเป็นเพื่อน หน่อยบอกไม่ต้อง ผมมองหน้าหน่อย หน่อยจ้องกลับ ผมเข้าใจความหมาย ผมวางจอยลง สมองคิดไปทบทวนสิ่งที่จะเกิดต่อไปเบื้องหน้า ผมตัดสินใจลุกขึ้น
“ต้นจะไปไหน” ผมบอกว่าขอไปเข้าห้องน้ำ ผมวิ่งออกมาจากห้อง ผมมองกลับไปทางหลิน เหมือนหลินจะพูดอะไร แต่ผมไม่รอเดินออกจากห้องทันที
สายลมเย็นของท้องทะเลพัดขึ้นฝั่ง อากาศเย็นสบายปลอดโปร่ง ผมเดินตามหาหน่อยด้วยเหตุผลมากมาย หนึ่ง หน่อยเป็นผู้หญิงออกมาเดินคนเดียวเกิดอะไรขี้นผมคงแย่ สอง ต้องมาเคลียร์ทุกอย่างไห้เรียบร้อย ผมเดินออกมาไกลจากที่พักพอสมควร ผมมองหาไม่เจอหน่อยเลย ผมหันหลังกลับ คิดว่าหน่อยคงกลับไปที่พักแล้ว พลันได้ยินเสียงกระเอมใส
“หาใครอยู่เหรอ” หน่อยเดินเข้ามาทางข้างหลัง ผมตัดสินใจในทันทีต้องบอกหน่อยไห้เข้าใจ
“หน่อย ผมมาไม่ใช่ทำเรื่องไม่ดี ผมแค่จะมาบอกว่าผมรักหลินจริงๆ ผมไม่อาจนอกใจหลินได้”
“แล้วคราวพี่น้อย ต้นยังไห้พี่เค้าทำ…เลย”
“นั่นมันเป็นเหตุบังเอิญ เอาเป็นอะไรก็ตาม หน่อยก็เป็นเพื่อนหลิน…”
“ผมไม่อยากเสียเพื่อบดีๆไป ด้วยอารมณ์ชู้สาว ขอไห้หน่อยเข้าใจ…”
ผมไม่คาดฝัน ริมฝีปากบาง ประกบจูบเข้ามาดื้อๆ หน่อยกอดรอบคอผม ไม่ไห้ผมหลุดจากจูบที่เธอมอบไห้ กลิ่นลิปสติกหอมจาง ริมฝีปากมันบดเบียด ลิ้นละมุนดุนดันกระทบฟัน หน่อยเห็นผมไม่ตอบสนอง มือบางลูบไล้ทั่วเป้าพวงสวรรค์ บีบเค้นหนักมือ ผมอดกลั้นด้านจิตใจ แต่ร่างกายกลับสนองสัมผัส หน่อยได้ทีรูดซิบกางเกงลง ผมจับมือถอนจูบอันเร่าร้อน อ้าปากห้าม แต่หน่อยกลับพุ่งเข้าหา รสจูบซาบซ่านกว่าเดิม หน่อยชิงจังหวะตอนผมอ้าปาก สอดลิ้นบางอุ่นเข้าลามเลียเกี่ยวพันลิ้นผม ตวัดรัดเกี่ยวทุกส่วน สร้างความเสียวซ่านแก่ผมไม่น้อย ผมอารมณ์ใกล้จะระเบิด ด้วยจูบล้ำลึก มือบางสาละวนรอบเอ็นเนื้อที่พองจนจะล้นนอกเป้า พะงกหัวหยัก งึกงัก จนหน่อยทนไม่ไหว ดึงน้องชายออกมานอกกางเกงใน แท่งเนื้อลุกชันสู้มือ อารมณ์ผมกระเจิงไกลกู่ไม่กลับแล้ว หน่อยบีบเค้นแท่งเนื้อด้วยกระสัน จับมือผมไห้จับที่หน้าอกตูมเด่น ลิ้นละมุนยังคงละเลงเล่นภายใน ตวัดรัดจนผมสนองตอบอย่างไม่อาย หน่อยครางเสียงหลง เมื่อผมบีบหน้าอกตูมอย่างเมามัน หน้าอกแทบเหลกคามือ “อา อา แรงอีก ต้นขา บีบมันเลย อา” เสียงหวานยิ่งกระตุ้นเร้าให้ผมคะนอง ก้มหน้าดูดดื่มยอดปทุมชมพูสดเต่งตึงชี้หน้า มันชูชันสู้ปาก สั่นระรัวด้วยหน่อยหายใจหนัก “อา เอาอีก ดูดไห้ละลายเลย อา อา” หน่อยยืนหน้าอกกระตุ้นอารทณ์กระสันไห้ผมละเลงมือและปากพร้อมกัน “อา โอ้ ซี้ด” มือหน่อยกำรูดเข้าออก จนสะโพกผมกระตุกตามมือ ผมแทบบ้าสมองโล่งด้วยเสียวกระสัน ผมใช้ฟันกัดเขาที่ยอดถัน หน่อยร้องเสียงหลง จิกศีรษะผมอย่างแรง “อา โอ้ ไม่ไหวแล้ว ต้นขา หน่อยจะละลายแล้ว อา” หน่อยละจากเอ็นสวาท ถอดกางเกงขาสั้นออกลงพร้อมกางเกงชั้นในตัวบาง หน่อยจับแท่งรัก เสียบเข้าที่ร่องเนินอวบอูม ขาหนีบท่องเอ็น หน่อยดันสะโพกจนแก้มก้นไหว ลิ้นผมละจากยอดปทุมถัน มือหนาเข้าบีบคลึงแทน ปลายนิ้วสะกิดเล่นปลายปทุมที่แดงด้วยฟันผมจนเป็นจ้ำดวง หน่อยดันสะโพกพร้อมท่อนขาแกร่งไขว้ไห้ท่อนเนื้อบดเบียดติ่งเสียวที่นูนเด่นจนล้นแคมน้อย ผมช่วยเสริมดันด้วยแรงที่มี หน่อยครางอู้อี้ ซี้ดลมหายใจเข้าออกถี่หนัก ผมเพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้ครั้งแรก กระฉูดน้ำรักขาวขุ่นเต็มหน้าขาขาวอวบ พร้อมกับหน่อยที่เกร็งปรีน่องจนสะโพกสั่น ก้มหน้าแนบอก หายใจถี่ หยาดน้ำรักไหลเป็นสายมาถึงโคนแท่งสวาท ผมได้สติฉับพลัน มองหน้าหน่อย ผมถาม
“หน่อย…”ผมไม่อาจเอ่ยคำใดได้ดีไปกว่า กอดหน่อยไว้ในอ้อมอก
“ผมขอโทษ” หน่อยกอดตอบ ลูบมือนุ่มทั่วแผ่นหลัง หน่อยผละจากผมเดินกลับเข้าที่พักไป ผมยืนนิ่ง นอนลงบนทรายขาว ดวงดาวหลากสีต่างประชันแสงแข่งกับจันทรา ไหงเราถึงไม่รู้สึกว่าใจสงบเลย ห้วงสมองพรั่งพรูด้วยความรู้สึกทั้งผิด ทั้งสับสน ทั้งติดถึงหลิว และคิดถึงหน่อย ผมมองเวลาเกือบเที่ยงคืน ใจลอยไปไม่อาจบินกลับเอง ผมลุกเดินกลับเข้าที่พัก ห้องไม่ได้ล็อก ผมคลำหากุญแจ อ้าว ก็อยู่ในมือ ผมเปิดประตูช้าๆ ย่องเข้าไปในห้อง สิ่งที่ผมเห็น มีเพียงความว่างเปล่า กับถุงยางที่อยู่บนเตียงสองอัน ผมได้ยินเสียงคนฮัมเพลงในห้องน้ำ ผมคิดไปถึงหลิวอาจเข้ามาอาบ หรือหน่อยจะมาอาบ เป็นไปได้ทั้งสิ้น ผมเดินเข้าไปใกล้ประตูเรียกชื่อหลิว ไม่มีการตอบรับ หน่อย ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ ผมนั่งรอต้องออกมาจากห้องน้ำแน่ ผมรอสักพัก หญิงสาวผมยาวสีทอง ผิวขาวละมุน นุ่งผ้าขนหนูผืนเล็กกระโจมออกเดินออกมา กลิ่นแชมพูหอมกระจาย
“คุณเป็นใคร?” ประโยคแรกที่ถามพร้อมกัน
“ฉันเป็นเจ้าของห้อง คุณเข้ามาได้ไง”หญิงสาวบอก ผมดึงกุญแจออกมา
“นี่ไงกุญแจผม”หญิงสาวไม่ยอมแพ้ นี่ไงกุญแจห้องฉัน ห้องสิบเก้า
“คุณผิดหรือเปล่านี่มันห้องสิบหก คุณไปดูสิ” ผมชี้นิ้วให้ไปดูหน้าห้อง
“อะไรกันคุณมั่วนี่ ไปดูป้ายไห้ดีเลย อย่ามามั่ว เห็นฉันสวยจะมาแอบอ้างเหรอไง ถ้าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันโทรเรียกยามมานะ” ผมงุนงง เดินกลับดูที่ป้าย เอ ก็เลขสิบหก
“คุณมาดูนี่มันห้องผม …หรือเปล่า?”
“อะไรอีกคุณ” หญิงสาวตกใจ เลขห้องเป็นเลขสิบหก
“ตายละ ซวยแล้ว เข้าห้องผิด” หญิงลุกลี้ลุกลน เก็บของพัลวัน
“คุณ คุณ”ผมเรียก แค่หญิงสาวกลับไม่สนใจ
“คุณ หยุดก่อน” ผมตะโกนลั่น หญิงสาวผมทองหยุดกึก ช่วงที่ชุลมุน หญิงสาวไม่ทันระวัง ผ้าขนหนูที่มัดเพียงหลวม ร่วงหล่นพื้น เผยผิวกายขาวไส หน้าอกอวบขาวนูนเด่น สะโพกกลมแน่นกระชับตัดกับขนเนินสวาทสีดำสนิท แคมน้อยแนบสนิทอวบอิ่มกับท่อนขาที่ขาวนวล หญิงสาวตะลึงกับสายตาที่ผมจ้องมอง หญิงสาวก้มตามสายตาผม คุณเธอหันหลังก้มหน้าในท่าโก้งโค้ง แก้มก้นขาวกลมกระชับ ร่องเนินเนื้ออูมอวบล้นทางด้านหลังจนนูนเด่น ปรีขาเบียดแคมน้อยจนปริแยก ผมสงสาร กลัวเธออายมาก เดินไปปิดไฟจนมืด
“ใส่เสื้อไห้ดี ถ้าพร้อมแล้ว บอกมาผมจะเปิดไฟ
“เสร็จแล้ว” แสงสว่างจ้าจนผมแสบตา หญิงสาวผมทอง นุ่งชุดนอนสีฟ้าเรียบร้อย ผมเอ่ยก่อนเธอจะอายมากขึ้น
”ผมขอโทษผมเข้าห้องผิด บังเอิญเลขมันกลับหัว”
“แล้วคุณรู้ได้ไง”
“ก็ห้องข้างๆมันเรียงเป็น สิบเจ็ด สิบหก ยี่สิบนะ” หญิงสาวบางอ้อ ผมกล่าวขอโทษเดินกลับห้องไป
………………………………………..
