มหาลัยกระสันต์ ตอนที่ 31

       กลับมาที่อาจารย์วารินดา ในระหว่างอาจารย์สาวสอนอยู่จู่ๆก็มีนักศึกษาเป็นลมบ้าหมู
ในระหว่างที่ทุกคนตกใจเฒ่าย้นได้ปรากฏตัวเข้ามาช่วยเหลือเด็ก
“ดาขอบคุณลุงมากเลยนะคะถ้าไม่ได้ลุงเข้ามาช่วยก็ไม่รู้เด็กจะเป็นยังงัย”
“ไม่เป็นไรหลอกครับนึกว่าช่วยเด็กมัน”
“อ้อ เย็นนี้ลุงย้นไปเอาขนมที่ห้องหนูนะดาซื้อมาฝาก”

ว่าแล้วก็ถึงเวลาช่วงเย็น
“ก๊อกๆ อาจารย์ครับ ผมย้นมาแล้วครับ”
“เดี่ยวคะลุง ดาคุยโทรศัพท์อยู่”

สักครู่อาจารย์วารินดาจึงมาเปิดประตูแบบตาบวมๆ ไอ้แก่สังเกตเห็นจึงเอ๋ยถาม
“อาจารย์เป็นอะไรครับสีหน้าไม่ดีเลย”
“ปล่าวคะ ดาสบายดีคะ”
“ไม่เป็นไร หรอกครับอาจารย์เล่ามาเถอะจะเก็บไว้ทำไมครับเห็นผมเป็นญาติผู้ใหญ่ของอาจารย์ก็ได้”
“ก็ ดา ดา”
“ไม่เป็นไรขอโทษครับ ที่ตีเสมออาจารย์”
“ปล่าวคะ ไม่ใช่อย่างนั้น คือ เพื่อนดาบอกว่าแฟนดาไปกับผู้หญิงอื่นคะ”
“เรื่องนี้เองหรือหนูต้องใจเย็นนะเรื่องแบบนี้ค่อยๆ คิดค่อยๆ พูดกับแฟนบางทีอาจไม่ได้ร้ายขนาดนั้น”
“ขอบคุณคะคุณลุง”
“เอาเป็นว่าคนมันห่างกันก็ผิดใจก็บ้างเป็นเรื่องธรรมดาค่อยๆใช้สติมองปัญหาไป”

“คือหนูกับเขาเกิดปัญหาตั้งแต่หนูมาอยู่ที่เนี่ยคะ”
“เอาเป็นว่าลองชวนเขามาเที่ยวที่เนี่ยสิเขาอาจจะชอบและอาจอยากอยู่กับหนูที่นี่ก็ได้”
“ก็ดีนะคะลุง แบบนี้หนูขอเบอร์โทรลุงไว้ได้ไหม”
“อือ ลุงไม่มีมือถือครับ”
ว่าแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป

เย็นวันศุกร์นั้นมีไอ้หนุ่มหน้าตี๋มาหาอาจารย์วารินดา จู่ๆ อาจารย์วรินดาก็มาพบลุงย้น
“ลุงคะแฟนหนูมาแล้วคะ ลุงรู้จักรีสอร์ท ดีๆที่เนี่ยไหม”
“อาจารย์จะออกไปพักกับแฟนหรือครับปล่าว
“คะ หนูจะจองให้เขาคะ”
“ออ ก็ลองไปที่รีสอร์ทใกล้ๆ น้ำตกดูสิครับเดี๋ยวผมเอาเบอร์มาให้”

จากนั้นทั้งคู่ก็ออกไปเที่ยวกันตามภาษาหนุ่มสาว ไอ้แก่ตามไปสืบดูแบบไม่ให้คลาดสายตาก็เห็นทั้งคู่ไป

กันอย่างแฟนกันมีจับไม้จับมือกันเป็นธรรมดา ไอ้แก่จับตาดูจนดาไปส่งแฟนหนุ่มที่รีสอต
อาจารย์กลับที่พักก็มีโทรศัพท์เข้ามาคือไอ้เฒ่าเอง
“อาจารย์ดาผมเองครับ เป็นไงครับ”
“ก็เรียบร้อยดีคะ”
“แล้วอาจารย์ดาไม่อยู่กับแฟนแหละครับ”
“ก็ดากับแฟนยังๆ”
“ผมเข้าใจครับ แล้วทำไมอาจารย์ไม่ลองอยู่ด้วยกัน”
“ไม่เอาหรอกคะหนูว่าหนูก็ยังไม่มั่นใจขนาดนั้นคะ”
“อ.ดา ครับบางทีผู้ชายก็เห็นแก่ตัวกับเรื่องพวกนี้นะครับ”
“ลุงคะ ถ้าเขาต้องการหนูแค่ตัวหนูก็คงเลิกรักดีกว่าคะ”
“เอาแหละหนูลุงแค่จะแนะนำ แต่ถ้าหนูคิดว่าไม่ดีก็ไม่เป็นไร”
“ลุงคะพรุ่งนี้รบกวนลุงพาเราไปเที่ยวได้ไหมหนูก็ไม่รู้จักที่เที่ยว”
“ก็ได้ครับแล้วเจอกันครับ”

รุ่งเช้าทุกคนจึงไปเที่ยวในโปรแกรมของลุงย้น ก่อนที่แกจะกลับมาที่บ้านพักเพื่อเปิดโอกาสให้แฟนเขา

อยู่ด้วยกันตามลำพัง

“คนอย่างเราคงไม่มีวาสนากับคนสวยอย่างอาจารย์วารินดาหลอก”
ระหว่างที่แกรำพึงในใจก็อดคิดถึงอาจารย์สาวไม่ได้แกจึงตัดสินใจบิดเมอร์เตอร์ไซด์เก่าๆของแก
ลุยสายฝนที่สาดลงมามุ่งหน้าไปหอพักไม่พบรถของอาจารย์สาวและไปยังรีสอตที่แฟนหนุ่มของอาจารย์สาวพัก
แกเดินอ้อมไปที่ห้องพักที่ไอ้แฟนหนุ่มของอ. ดา อยู่พบว่ามีรองเท้าสองคู่ชายหญิงอยู่หน้าห้อง
ทำให้แกคิดจะเดินกลับออกมาเพราะรู้ในใจว่าคงต้องมีอะไรเกิดขึ้น

แล้วจู่ๆก็มีเสียง กรี้ดร้องขอความช่วยเหลือ
“อย่านะ อย่าทำนะเต้ ดาบอกให้ปล่อย”
“น่าดาเราน่าจะเป็นของกันและกันนะ”
“อุย อย่า เต้ไม่ให้เกียรติดาเลย โอ๊ย อย่านะ”

ไอ้แก่ได้ยินพอดีจึงรีบพังประตูห้อง พบว่าแฟนหนุ่มของอาจารย์ดากำลังกอดรัดเธออยู่ แล้วพยายามล้วง

มือเข้าไปที่ส่วนสงวนของอาจารย์วรินดา ลุงรีบวิ่งรี่เข้าไปชกแฟนของวารินดาจนคว่ำก่อนจะอัดไปอีกสองหมัด
“ลุงย้นพอแล้ว ไปเถอะลุงหนูไม่อยากอยู่ที่เนี่ยแล้วดากลัว”
“ไอ้หนุ่มอย่ามารังแกเธออีกไม่งั้นฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่”

ว่าแล้วทั้งคู่ก็รีบขับเมอร์เตอร์ไซด์ออกมาจากรีสอร์ท
“ขอบคุณลุงมากนะคะไม่ได้ลุงหนูแย่แน่ๆเลย เต้เมามากเลยจะพยายามทำแบบนั้นกับหนู คะอือๆๆ”
“อย่าพูดเลยครับรีบกลับมหาลัยก่อนพรุ่งนี้ค่อยเอารถนะครับ”
ระหว่างทางอาจารย์สาวกอดนักการภารโรงย้นแน่นจนเต้านมถูกหลังจนไอ้ต้องข่มอารมณ์อยากไว้ไม่น้อย
เมื่อรถมาสู่หอพักอาจารย์สาวขอบคุณอีกครั้งก่อนจะขึ้นหอพักไป

วันรุ่งขึ้นนักการย้นมารับเธอไปรับรถที่รีสอร์ท และดาเองก็ไม่ลังเลที่จะบอกเลิกกับเต้แฟนหนุ่ม
หลังจากวันนั้นมาอาจารย์สาวก็ซื้อมือถือให้ลุงย้นเป็นการตอบแทนน้ำใจและเพื่อจะติดต่อสื่อสารกัน
ลุงย้นเองก็รู้สึกหลงรักอาจารย์สาวแบบไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร แกจึงดูแลอาจารย์สาวไม่ว่าอาหารการกิน
เรื่องงาน และไม่เว้นแต่การให้คำปรึกษาในเรื่องรัก สร้างความสนิทสนมเป็นอย่างมาก