Angel's Item ตอนที่ 26 "รุ่นพี่-รุ่นน้อง"
ครูชัยอ่ะ…ไหนบอกจะให้ยาหนูไงคะ?” ชลดาเดินเข้ามาหาคู่รักทั้งสอง “อ้าว…ก็ยัยแน๊พไม่ยอมให้ครูเอาออกนี่นา ให้ทำไงล่ะ?” ครูชัยโยนความผิดให้เพื่อนรักเธอ ชลดาจึงหันไปค้อนใส่ณัฐนิชาที่ยังนอนหลับตาพริ้มเพราะพิษเสียว “ไม่เป็นไรน่า…เอ้านี่ ยังเหลืออีกนิดหน่อย” ครูชัยยื่นท่อนเสียวที่เหี่ยวเพราะหมดแรงให้ชลดาดู น้ำเสียวบางส่วนยังเหลือค้างอยู่ที่ยอดจรวด แม้จะไม่ค่อยพอใจแต่เด็กสาวก็ก้มลงคว้าดุ้นเนื้อเปื้อนน้ำเสียวเข้าปากเธอ บรรจงดูเลียจนน้ำเสียวที่เหลือเปลี่ยนเป็นน้ำลายของชลดาแทน รสชาติท่อนเสียวของครูชัยเปลี่ยนไปเล็กน้อย อาจเพราะมันเพิ่งออกมาจะโพรงสวาทของณัฐนิชาก็ได้ รสชาติน้ำเสียวของณัฐนิชาที่ติดมานิดหน่อยชวนให้ชลดาชิมอย่างเอร็ดอร่อย ครูชัยยิ้มกับท่าทีนั้นของชลดาพลางลูบหัวเธอเล่นราวกับลูกสุนัขตัวน้อยๆ
ฝ่ายณัฐนิชาหลังจากนอนเหน็ดเหนื่อยไม่ได้สติอยู่นาน พอลืมตาขึ้นมาเห็นเพื่อนรักกำลังดูดท่อนเสียวที่เพิ่งทำเธอขึ้นสวรรค์ไปหยกๆก็เกิดอาการโมโหขึ้นมาทันที “นี่! เจ๊ปลา…เราบอกแล้วไงว่าอย่าทำแบบนี้อีกอ่ะ” ณัฐนิชาดึงแขนเพื่อนของเธอออกห่างจากครูชัย สร้างความไม่พอใจให้กับชลดาเช่นกัน “อะไรเล่า…ทีเธอยังปล่อยให้ครูชัยทำได้เลย”
ชลดาเปิดฉากตอบโต้จนณัฐนิชาไม่กล้าเถียงต่อ “ก็…ก็ นั่นเพราะครูชัย บ…บังคับเรานี่นา…” เด็กสาวเสียงอ่อยลง “เชอะ…บังคับบ้าอะไร แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงไม่ยอมให้ครูชัยหยุดทำล่ะ?” ชลดาระเบิดอารมณ์โกรธเต็มที่ ไม่รู้โกรธเพราะเพื่อนโกหก หรือโกรธเพราะเพื่อนแย่งของรางวัลของเธอกันแน่
ครูชัยยืนมองเด็กสาวทั้งสองเถียงกันอีกพักใหญ่ก็ถึงเวลาออกโรงซักที “โธ่…ไม่เอาน่า ทั้งสองคน เรื่องมันแล้วไปแล้วก็ให้แล้วกันไปนะ” ครูชัยโอบไหล่เด็กสาวทั้งสองให้ตัวเขาคั่นอยู่ตรงกลาง ทั้งคู่ยังจ้องตาเขม็งกันอยู่เลย ครูชัยเห็นดังนั้นก็นึกอะไรสนุกๆขึ้นมาได้อีก “เอาอย่างนี้สิเจ๊ปลา…” ชลดาเงยหน้ามองครูชัย “ครูฉีดยาใส่แน๊พไปหมดแล้ว…แต่ถ้าเค้าไม่อยากได้ล่ะก็…” ครูชัยทิ้งส่วนท้ายของประโยคให้ทั้งสองสาวคิดกันเล่นๆ ขณะที่ณัฐนิชากำลังสงสัยอยู่ จู่ๆร่างกายเธอก็ถูกยกลอยสูงขึ้น “เฮ้ย! ครูชัย…จะทำอะไรหนู ปล่อยนะ!” ณัฐนิชาเพิ่งจะหายเหนื่อยก็ต้องหาแรงมาดิ้นในอ้อมแขนครูชัยอีกแล้ว คราวนี้เธอถูกจับนั่งยองๆแบบท่านั่งฉี่ แต่ขาถูกยกสูงขึ้นถึงระดับอกของเธอ โชว์ร่องเสียวที่เพิ่งโดนแทงหันไปหาเพื่อนรัก “เอ้า!นี่ ถ้ายังอยากได้ยาของครูล่ะก็ ดูดเอาจากในนี้ไปละกัน” เด็กสาวทั้งสองได้ยินครูชัยเฉลยความคิดของเขาก็ตาโตลุกวาว ฝ่ายณัฐนิชาพยายามดีดดิ้นสุดชีวิต ส่วนชลดาสายตาเธอจ้องร่องเพศเพื่อนรักตาไม่กระพริบ เนินสวาทกลมเกลี้ยงขาวนวลกระทบแสงแดดยามเช้า กลีบเสียวคลี่บานออกเป็นรูขนาดใหญ่ แต่ชลดามองเข้าไปได้ไม่ลึกนักเพราะน้ำเสียวของครูชัยบางส่วนค้างอยู่บริเวณนั้นเหมือนใยแมงมุมที่คอยดักแมลงที่บินผ่านไปมา ชลดาค่อยๆเดินเข้าใกล้ณัฐนิชาราวกับโดนสะกดจิต “เจ๊ปลา…เจ๊ปลา! อย่าทำอะไรบ้าๆนะ อย่า…” ณัฐนิชาทำเสียงจริงจังไปอย่างนั้น แต่ในใจเธอกลับรู้สึกตื่นเต้นเมื่อนึกล่วงหน้าไปแล้วว่าจะรู้สึกยังไงเมื่อโดนเพื่อนรักดูดร่องเสียว หัวใจหัวหน้าคนเก่งเต้นแรงจนครูชัยที่อุ้มเธออยู่รู้สึกได้
ชลดาไม่ปล่อยให้เพื่อนรักเตรียมใจนานนัก ริมฝีปากช่างพูดของเธอเผยออกยื่นลิ้นสีชมพูอ่อนๆออกมา แม้เธอจะต้องการน้ำเสียวครูชัยมากก็ตาม แต่การที่ต้องลดศักดิ์ศรีตัวเองลงไปเลียร่องเสียวเพื่อนก็ทำให้เธอลังเลอยู่นานเหมือนกัน < เอาน่า…ขนาดของครูชัยเรายังอมมาแล้วเลย…ของแค่นี้เอง > ชลดาปลอบใจตัวเอง < แถมถ้าไม่ได้ยาตอนนี้ล่ะก็มีหวังแพ้เค้าแน่เลย > ลิ้นของเธอสั่นๆเพราะความกล้าๆกลัวๆ เธอค่อยๆเลื่อนใบหน้าแดงๆเพราะความอายเข้าใกล้ร่องเสียวณัฐนิชา
ทันทีที่ปลายลิ้นเพื่อนรักสัมผัสร่องเสียวณัฐนิชาก็รู้สึกแสบซ่านไปถึงสันหลัง แม้จะไม่เก่งเท่าลิ้นของครูชัย แต่ความจริงที่ว่าชลดาเพื่อนรักกำลังลิ้มรสชาติร่องเสียวหลังเกมกามของเธอทำให้ณัฐนิชารู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน ลิ้นอ่อนๆของเพื่อนรักลากจากล่างขึ้นบนกวาดเอาน้ำเสียวที่ค้างอยู่ปากถ้ำออกไป จังหวะของเธอช้าๆนุ่มนวลยิ่งนัก จนน้ำเสียวบริเวณนั้นหมดเกลี้ยงภายในไม่ถึง 10 ที แต่ดูเหมือนยังไม่พอใจชลดาเท่าไหร่ เด็กสาวเจ้าปัญญาประกบปากเข้ากับร่องเสียวของเพื่อนแล้วเริ่มดูด “อ๊ายยยยย…เจ๊ปลา อยะ…อย่าน๊าาาา” ความเสียวย้อนกลับมาหาณัฐนิชาอีกครั้ง เธอเริ่มดิ้นรนอย่างไร้ประโยชน์ในอ้อมกอดครูชัย ริมฝีปากของชลดาสัมผัสโดนปุ่มเสียวของเธอเข้าพอดี แรงดูดอย่างเอาจริงเอาจังของเพื่อนรักสร้างสัมผัสเสียวประหลาดให้ณัฐนิชาได้รับรู้ น้ำเสียวที่คั่งค้างอยู่ภายในค่อยๆไหลย้อนกลับออกมาหาชลดา แต่แทนที่จะมีเพียงน้ำเสียวของครูชัยอย่างเดียว ณัฐนิชากลับแอบเจือปนน้ำเสียวของเธอเองลงไปด้วย แม่เงือกสาวรีบแหย่ลิ้นเรียวเล็กของเธอเข้าไปกวาดเอายาที่เธอต้องการ “อูยยย เจ๊ปลาาาา…ฮืออออ” ณัฐนิชาเริ่มครางออกมาอย่างลืมตัว นอกจากนี้สะโพกของเธอยังโยกขยับตามจังหวะลิ้นของชลดาอีก ท่าทีนี้ทำให้ชลดาค่อยๆคลายความกังวลเปลี่ยนเป็นความสนุก เธอเหลือบตาขึ้นมองปฏิกิริยาของเพื่อนรักที่มีต่อลิ้นของเธออย่างสนใจ < ฮิๆๆ ยัยแน๊พนี่ล่ะก็ เสียวจนตัวงอเลยเหรอเนี่ยะ > ณ ตอนนี้ แม้จะมีน้ำเสียวหลงเหลืออยู่หรือไม่ก็ตาม ชลดาก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่แล้ว ด้วยความอยากรู้อยากเห็นเธอกลับอยากรู้ว่าตนเองจะทำให้เพื่อนรักเสียวได้แค่ไหน “อูยยย…เจ๊ปลา พ…พอได้แล้วววว อยะ…อย่าไปโดนตรงน้านนน….อือออ” ณัฐนิชาทนอายที่ต้องแสดงความเสียวต่อหน้าครูและเพื่อนรักไม่ไหว รีบขอร้องเพื่อนด้วยความเชื่อมั่นว่าเธอจะเข้าใจ แต่ทว่าพอได้ยินคำพูดนั้นเข้า ชลดาก็เกิดการเรียนรู้ขึ้นมาทันที “ตรงนี้เหรอแน๊พ?” ชลดาเลิกสนใจร่องเสียว หันมาเล่นงานแต่ปุ่มสวาทของเพื่อนรักแทน ลิ้นชลดากระดกขึ้นลงตวัดติ่งเสียวณัฐนิชาให้กวัดแกว่งไปมา “อื๊ยยยย….เจ๊ปลา บอกว่าอย่างายยย….อ๊อยยยย” ปากก็พูดไปอย่างนั้นแต่ตอนนี้ก้นณัฐนิชาแอ่นสู้ลิ้นเพื่อนรักสุดตัว หากไม่ได้ครูชัยกอดเอาไว้เธอคงเอาโหนกเสียวเธอกระแทกจมูกชลดาไปแล้ว “อาา…อาาา…อาาาา…อ๊ายยยยย!” หัวหน้าห้องคนเก่งในที่สุดก็โดนเพื่อนรักพาขึ้นสวรรค์ไปเป็นที่เรียบร้อย แรงดันสู่สวรรค์ 3 ครั้งติดๆกัน ทำให้เธอนอนหมดแรงอย่างสิ้นสภาพ ณัฐนิชาปล่อยให้เพื่อนรักดูดน้ำสวรรค์ของเธอ ส่วนครูชัยก็กอดจูบลูบคลำร่างกายเธอเล่นไม่ต่างจากตุ๊กตาที่ไร้เรี่ยวแรง
“ครูชัย…งั้นหนูไปก่อนนะ เค้านัดเรียกไปรวมตัวก่อนออกเดินทางตอนเจ็ดโมงครึ่งอ่ะค่ะ” ชลดาพูดไปพลางเช็ดปากไปพลาง “เดี๋ยวก่อนสิ…เจ๊ปลา” ครูชัยหยุดเธอ “มาใกล้ๆครูนี่ เร็ว!” ครูชัยกวักมือเรียกเงือกสาว แม้จะรู้ว่าครูชัยคิดจะทำอะไรบ้าๆอีก แต่ชลดาก็ทำตามคำสั่งของเขาโดยดี เธอขยับเข้าไปอีกจนกระทั่งได้ระยะที่เหมาะสม ครูชัยหอมแก้มเธอหนึ่งครั้งก่อนจะอวยพรเธอ “สู้เค้านะ ครูเอาใจช่วย” ครูชัยให้กำลังใจลูกศิษย์โปรดแบบสั้นๆ “ค่ะ…ครูชัย” ชลดายิ้มให้ครูชัยอย่างสดใส เธอหันหลังเดินออกไปจวนจะลับตาทั้งสองคนอยู่แล้ว แต่ก็อุตส่าห์หันมาทิ้งท้าย “อ่อ…แล้วก็เลิกเล่นได้แล้วนะครู เจ็ดโมงจะครึ่งแล้ว เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า จะซวยไม่รู้ด้วยนะ” พูดจบก็วิ่งแจ้นจากไป ทิ้งให้ทั้งครูและเพื่อนรักอยู่ด้วยกัน 2 ต่อ 2….
ครูชัยเป็นครูสอนงานไม้ของโรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ เขารับผิดชอบสอนนักเรียนชั้น ป.5-ป.6 ซึ่งตอนนี้เขาทำงานมาได้เกือบเดือนแล้ว ความน่ารักสดใสของเด็กๆที่เขาปกครองอยู่ทำให้ครูชัยอดใจไม่ไหว เขามีเพศสัมพันธ์กับเด็กนักเรียนมาแล้ว 5 คน ทั้งๆที่เขาเพิ่งจะเสียเมียที่รักกันมานานไปก่อนหน้านี้ไม่ถึงปีเท่านั้นเอง ลูกศิษย์ทั้ง 5 คนของเขาก็ต่างคนต่างสไตล์ การที่ครูชัยมีโอกาสที่ดีเช่นนั้นได้ ก็เห็นจะต้องยกความดีความชอบให้กับตุ๊กตาผ้าสีขาวซีดตัวหนึ่งที่เขาได้รับมาจากเทวดาเล่ย ด้วยตุ๊กตาตัวนี้ทำให้เขารู้ความเคลื่อนไหวของใครก็ตามที่เขาอยากรู้ได้ ขอเพียงแค่มีเส้นผมของคนๆนั้นเท่านั้น แต่ในตอนนี้เรื่องราวมันเริ่มจะสลับซับซ้อนมากขึ้น เด็กๆของเขาเริ่มรู้ความจริงกันแล้วว่า เธอไม่ใช่คนๆเดียวที่ครูชัยร่วมรักด้วย และถึงแม้พวกเธอจะไม่ว่าอะไร แต่การต้องรับมือกับเด็กนักเรียนทั้ง 5 ที่แวะเวียนเข้ามาหาครูชัยไม่ขาดสาย ก็ทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะสนใจเด็กคนอื่นๆแล้ว ตุ๊กตาผ้าขาวซีดถูกเก็บไว้อย่างดีในลิ้นชักโต๊ะของครูชัย เผื่อว่าเขาต้องการจะใช้มันอีกครั้งก็สามารถหยิบใช้ได้ทันที
วันนี้ครูชัยมีคาบสอนสองคาบ ความสนใจของครูชัยดูจะเอนไปทางคาบเรียนที่ 4 ซึ่งเป็นเวลาที่เขาจะต้องสอนเย็นฤทัย สาวน้อยเจ้าน้ำใจที่เขาเพิ่งร่วมรักกับเธอต่อหน้าวิภาวีนักเรียนร่วมชั้นอีกคนไปนั่นเอง เย็นฤทัยเป็นเด็กค่อนข้างเรียบร้อย กิริยามารยาทก็แสนจะน่ารัก จุดเด่นที่เป็นเครื่องมือมัดใจเพื่อยชายหลายต่อหลายคนก็คือความมีน้ำใจของเธอนั่นเอง เย็นฤทัยจึงถือได้ว่าเป็น 1 ใน 3 สาวสวยที่แสนจะเพียบพร้อมอีกคนทีเดียว การที่ครูชัยได้ร่วมรักกับเด็กสาวทำให้เขารู้สึกภาคภูมิใจยิ่งนัก เพราะนอกจากเธอจะไม่ปากโป้งไปฟ้องใครแล้ว เธอยังยอมให้เขาร่วมรักอีกหลายต่อหลายครั้ง แม้ปากจะบอกว่าไม่ต้องการแต่พอเอาเข้าจริงๆเย็นฤทัยก็ไม่เคยหนีพ้นครูชัยเลยซักครั้งเดียว แม้กระทั่งครั้งล่าสุดเธอจะรู้ว่าครูชัยมีความสัมพันธ์กับเพื่อนของเธอด้วย แต่เย็นฤทัยก็ไม่รู้สึกรังเกียจเขาเลย ซ้ำยังยอมถูกรุมรังแกจากทั้งครูและเพื่อนของเธออีกต่างหาก
ระหว่างที่สอน ครูชัยแอบชำเลืองมองเย็นฤทัยอยู่บ่อยๆ เธอเองก็หันมามองครูชัยหลายครั้งเหมือนกันแต่พอเจอสายตาครูชัยที่จ้องเธอกลับ เด็กสาวก็รีบก้มหน้าก้มตาหันไปทำงานของตนด้วยความเขินอาย < แล้วกันสิ…ทำไมต้องจ้องมาที่หนูด้วยนะครูชัย เจ้าชู้แล้วยัง…จะ…ขี้เก๊กอีกต่างหาก > ครูชัยเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้กับท่าทีของลูกศิษย์เช่นนี้ เขาแกล้งทำเป็นเดินดูความก้าวหน้าของผลงานนักเรียนแต่ละกลุ่มจนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่ที่โต๊ะของกลุ่มเย็นฤทัย “ตรงขอบไม้ต้องใช้กระดาษทรายขัดด้วยนะ จะได้เรียบๆ” ครูชัยเสนอแนะไปพลางขยับเข้าใกล้เย็นฤทัยไปพลาง จนมายืนอยู่ข้างๆเด็กสาวเจ้าน้ำใจ “อืม…ตรงนี้ดีแล้ว อีกอันทำให้เหมือนๆกันนะ” เสียงครูชัยพูดแนะนำข้างๆเธอทำให้ใจของเย็นฤทัยเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ทุกครั้งที่เขาอยู่ใกล้เธอไม่วายต้องมีเรื่องเสียวๆมาฝากเป็นประจำ < เพี้ยง! อย่าทำอะไรหนูเลยนะ ครูชัย… > เย็นฤทัยภาวนาในใจอย่างลุ้นระทึก แต่แล้วครูชัยก็เริ่มออกฤทธิ์ [หมับ!] มือครูชัยเลื่อนไปสัมผัสบั้นท้ายเย็นฤทัยแล้วบีบแบบเต็มๆมือ เย็นฤทัยทำตาโตตกใจสุดขีด เธอไม่คิดว่าครูชัยจะกล้าทำอะไรแผลงๆแบบนี้ในห้องเรียนที่มีเพื่อนของเธออยู่เต็มห้อง แม้เธอจะยืนอยู่ริมสุดและไม่มีใครเห็นว่าครูชัยทำอะไรเธอก็ตามที เย็นฤทัยยืนนิ่งไม่กล้าขยับตัวด้วยกลัวว่าเพื่อนของเธอจะเห็นผิดสังเกต เด็กสาวเจ้าน้ำใจไม่อยากให้ครูชัยเดือดร้อน [หมับ!] ครูชัยได้ใจคราวนี้นอกจากบีบแล้วเขายังลูบไล้บั้นท้ายเย็นฤทัยวนเป็นวงกลม < อุ้ย! ครูชัยอ่ะ…ปัดโถ่! คิดจะแกล้งหนูไปถึงไหน…อ๊อย! > ความเสียวเล็กๆแผ่ซ่านไปทั่วตัวจนเย็นฤทัยเริ่มทนยืนเฉยๆไม่ไหว เธอรีบเอามือบังแก้มก้นของตนไม่ให้ถูกลวนลามจากครูชัย ก้มหน้าก้มตาหลบครูชัยเพราะรู้ว่าเขากำลังจ้องเธออยู่ ครูชัยแอบยิ้มกับท่าทีเอียงอายของเย็นฤทัย จากนั้นก็ละความสนใจจากเธอไปดูผลงานของกลุ่มอื่นๆต่อไป < เฮ้อ!…ไปซักที นึกว่าจะแย่แล้วสิเรา > เย็นฤทัยคิดอย่างนั้นในใจแต่สีหน้าของเธอกลับบ่งบอกความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เมื่อหมดคาบเรียน ครูชัยปล่อยเด็กนักเรียนไปกินข้าว เย็นฤทัยพยายามเดินเกาะกลุ่มเพื่อนๆของเธอเพราะเป็นหนทางที่น่าจะปลอดภัยจากครูชัยที่สุดแล้ว “น้ำฝน!” ครูสอนงานไม้จอมเจ้าเล่ห์เรียกเธอก่อนจะทันเดินออกจากห้องไป เด็กสาวสะดุ้งเฮือกหันหน้ากลับมามองครูชัยแบบช้าๆโดยไม่ลืมที่จะดึงชายเสื้อเพื่อนสนิทให้อยู่เป็นเพื่อนเธอก่อน “แยม…อยู่กับเราก่อนแป็บนึงสิ อย่าเพิ่งไปไหนนะ” เย็นฤทัยพูดย้ำกับเพื่อนรักอย่างจริงจัง “มีอะไรคะครูชัย?” เด็กสาวถามครูชัยอย่างใจเย็น “ก็ครูอยากจะคุยกับน้ำฝน 2 ต่อ 2 น่ะ…ไม่ได้รึไง?” ครูชัยตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี “ไม่ได้หรอกค่ะครู…หนูต้องไปกินข้าวกับเพื่อนแล้ว…อิอิ” เย็นฤทัยเอาเพื่อนมาอ้างหวังให้ครูชัยเลิกคิดบ้าๆ “อ๋อ…หรือน้ำฝนอยากให้เพื่อนน้ำฝนมาเล่นด้วยอีกคน…อืม หน้าตาก็น่ารักดีเหมือนกันนะนั่น” คำอธิบายครูชัยเปลี่ยนข้อได้เปรียบของเด็กสาวเป็นเสียเปรียบทันที “ครูชัย!” เสียงเย็นฤทัยดังขึ้นอย่างลืมตัวจนประภาวดีหันมามองทั้งคู่ด้วยความสงสัย “ครูชัยจะบ้าเหรอ…อย่าทำอะไรเพื่อนหนูนะ” เย็นฤทัยปรับเสียงตัวเองลงพอให้ได้ยินกันสองคน ครูชัยลุกขึ้นยืนแทนคำตอบ ทำท่าจะเดินตรงไปหาประภาวดี “เฮ้ย! ครูชัย…ไม่เอาน้าาาา” เย็นฤทัยลนลาน รีบเอามือนิ่มๆของเธอผลักหน้าอกครูชัยเอาไว้ “แยม…แยม ไม่มีอะไรแล้วล่ะ…แยมไปกินข้าวก่อนเหอะ เดี๋ยวเราตามไป” เด็กสาวรีบไล่เพื่อนรักด้วยไม่อยากให้เธอตกชะตากรรมเดียวกัน “ไม่มีอะไรแน่นะ?” ประภาวดีอดสงสัยไม่ได้กับท่าทีลนลานของเย็นฤทัย “ไม่มีอะไรจริงๆ…แหะๆๆ รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่มีที่นั่ง” เย็นฤทัยยืนกรานหนักแน่น “งั้น…เราไปก่อนนะ” แม้จะยังสงสัยอยู่แต่ประภาวดีก็ทำตามคำขอเพื่อนรัก เธอเดินออกจากห้องไปทิ้งเย็นฤทัยให้อยู่กับครูชัยเพียงลำพัง
ทันทีที่ประภาวดีหายลับประตูไป ครูชัยก็โอบเอวเย็นฤทัยกอดเธออย่างแนบแน่น พลางก้มลงหอมแก้มเด็กสาวชุดใหญ่ “อื๊มมม…น่ารักจริงๆเลยน้ำฝนเนี่ยะ” เย็นฤทัยทำหน้างอนใส่ครูชัย แผนป้องกันตัวเองของเธอนอกจากจะไม่ได้ผลแล้วยังเกือบทำเพื่อนเธอซวยไปด้วย “ครูชัยอ่ะ…ขี้โกงนี่นา” เด็กสาวเจ้าน้ำใจได้แต่บ่นไปโดนหอมไป “ก็ใครใช้ให้เรียกเพื่อนมาอยู่ด้วยล่ะ” ครูชัยพูดจบก็เริ่มลดมือที่กอดเด็กสาวลงไปหากลางหว่างขาเธอ “หว๋ายยยย…เดี๋ยวค่ะครู เดี๋ยวก่อน” หลังจากยืนนิ่งๆให้ครูชัยหอมอยู่นาน เย็นฤทัยเริ่มทนไม่ไหว “เดี๋ยวไม่ไหวแล้ว…เมื่อกี้ก้นน้ำฝนนิ่มมากเลย ครูแทบอดใจไม่อยู่แน่ะ” ครูชัยสารภาพความรู้สึกในใจ ที่แท้ก็เพราะก้นของเธอนี่เองที่ทำให้เย็นฤทัยต้องตกชะตากรรมเช่นนี้ “เฮ้อ…รู้งี้คราวหน้าหนูไม่ให้จับและ!” เย็นฤทัยบ่นพลางผลักตัวเองออกจากอกครูชัยแล้วยืนเว้นระยะห่างจากเขา 2 ก้าว เด็กสาวถูต้นแขนตัวเองเหมือนจะเช็ดรอยนิ้วมือครูชัยออกจากตัวของเธอ “ไม่เป็นไร…น้ำฝนไม่ให้ครูจับ ครูไปจับเพื่อนน้ำฝนแทนก็ได้” ครูชัยจับจุดอ่อนลูกศิษย์โปรดได้ หยิบยกเพื่อนรักของเย็นฤทัยออกมาต่อรอง “ไม่ได้นะคะครู” เด็กสาวเจ้าน้ำใจทำเสียงออดอ้อน “ทำไม? กลัวครูจะไปสนใจเพื่อนมากกว่าน้ำฝนรึไง?” ครูชัยถามสวนกลับ “จะบ้าเหรอ…หนูไม่อยากให้เพื่อนหนูโดยครูชัยรังแกตะหาก!” คำพูดเย็นฤทัยเหมือนไม่เห็นด้วยกับคำพูดของเขา แต่อาการของเธอเอียงอายราวกับโดนครูชัยรู้ทันเธอ “โอเคๆ ถ้างั้นน้ำฝนก็ต้องยอมให้ครูรังแกแทนเพื่อนน้ำฝนแล้วล่ะ เพราะตอนนี้ครูชัยอยากจะรังแกเด็กใจจะขาดอยู่แล้ว” ครูชัยขยับเข้าหาลูกศิษย์โปรด อธิบายความในใจด้วยน้ำเสียงโรคจิตหน่อยๆ เด็กสาวกำลังจะหันมาห้ามปรามก็ดันไปเจอปากครูชัยซะก่อน [จุ๊บ!] เย็นฤทัยทำตาโตพยายามผลักครูชัยออกอีกครั้ง แต่คราวนี้ครูชัยล็อคเอวเธอไว้แน่น < โอยย…โดนอีกจนได้นะเรา…ฮือๆๆ > เด็กสาวพยายามส่ายหน้าหนีแต่ครูชัยก็หันตามเธอได้ทุกที จนรสจูบของครูชัยเริ่มทำให้เด็กสาวอ่อนแรง
“อ่ะแฮ่ม!…ใจคอจะเอากันทั้งวันเลยรึไงยะ…ยัยน้ำฝน” เสียงวิภาวีดังมาจากหน้าประตูสะดุดจังหวะการจูบของครูชัย น้ำฝนได้สติรีบดันหน้าอกครูชัยออกเป็นการใหญ่แต่ครูชัยก็ยังล็อคเธอไว้แน่นอยู่ “ไม่ใช่นะวิ…คือเราจะไปกินข้าวแล้ว แต่ว่าครูชัย….ว๊าย! ครูชัย ปล่อยหนูนะคะ” ครูชัยใช้จังหวะทีเผลอคว้าซาลาเปา 2 ลูกของเย็นฤทัยมานวดเฟ้นเล่นต่อหน้าวิภาวี เล่นเอาเด็กสาวลืมคำแก้ตัวของตัวเองไปเลย “ครูชัยอ่ะ…เห็นน้ำฝนน่ารักกว่าเลยไม่สนหนูแล้วใช่มั๊ย?” วิภาวีเริ่มออกอาการน้อยใจ “แหม…เปล่าซักหน่อย ก็เมื่อกี้ในห้องเรียน น้ำฝนเล่นส่ายก้นยั่วครูทั้งคาบเลย จะให้ครูอดใจไหวได้ไงกัน” ครูชัยกุเรื่องโยนความผิดให้เด็กสาวเจ้าน้ำใจ “ยัยน้ำฝน!” วิภาวีหันมามองเย็นฤทัยด้วยความรู้สึกโกรธ “เฮ้ย! ไม่ใช่นะวิ…เราไม่ได้ทำอย่างนั้นนะ อย่าไปเชื่อครูชัยนะ อูยยยยครูชัย…ปล่อยนะคะ!” เย็นฤทัยเริ่มดิ้นหนักขึ้นแต่ก็ยิ่งจะทำให้ครูชัยบีบนมเธอแน่นจนเสียวมากยิ่งขึ้น เด็กสาวเจ้าน้ำใจมองสีหน้าบึ้งตึงของวิภาวีอย่างเป็นกังวล ครูชัยแกล้งเย็นฤทัยจนหน่ำใจแล้วจึงปล่อยเด็กสาวออกจากแขนของเขา “เอางี้ละกัน…เดี๋ยวเรา 3 คนไปกินข้าวด้วยกันนะ มื้อนี้ครูเลี้ยงเอง” ครูชัยกล่าวอย่างอารมณ์ดี พลางจูงเด็กทั้งสองที่ยังไม่ค่อยสามัคคีกันเท่าไหร่ออกจากห้องงานไม้ไป
เวลาประมาณเที่ยงสิบห้าแล้ว ทั้งสามคนเดินไปคุยไป จนกระทั่งเห็นใครบางคนเดินสวนทางมา “ไง… 3 สาว ไปไหนกันครับ?” ครูชัยเอ่ยถามเด็กสาวป.5ทั้งสามคน แต่จุดสนใจของเขาอยู่ที่ธนชพรรณคนเดียว วันนี้ธนชพรรณรวบผมของเธอเอาไว้ 2 ช่อ ผูกด้วยโบว์สีขาวสะอาดตาดูน่ารักยิ่ง เห็นแล้วครูชัยก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาทันที “ไปเล่นกระโดดยางค่ะ…ครูชัยจะไปเล่นด้วยกันมั๊ยคะ?” เพื่อนของธนชพรรณที่พูดเก่งกว่าตอบกลับครูชัย “โอย…ไม่ไหวหรอก ครูยังไม่ได้กินข้าวเลย” ครูชัยทำท่าลูบท้องแบบหิวๆให้สามสาวดู ทั้ง 3 คนหัวเราะกันใหญ่ “ว่าแต่อิ๊บล่ะ…กินข้าวรึยัง?” ทั้งสามสาวหยุดขำ เพื่อนทั้งสองหันมามองหน้าธนชพรรณด้วยความแปลกใจ เพราะมีครูไม่กี่คนที่เรียกชื่อเล่นเธออย่างสนิทสนมแบบนี้ ธนชพรรณหลบสายตาเพื่อนพลางพยักหน้าตอบรับครูชัยไป ก่อนที่ครูชัยจะทันได้ถามต่อ วิภาวีก็ดึงแขนเสื้อเตือนครูชัยซะก่อนว่ายังมีอีกสองสาวยืนคอยเขาอยู่ สายตาวิภาวีจ้องเด็กสาวรุ่นน้องราวกับเห็นขโมย “อิ๊บจะคุยกับครูชัยเหรอ…งั้นพวกเราไปรอที่เดิมนะ รีบๆตามมาล่ะ” เพื่อนของธนชพรรณทิ้งเธอไปซะแล้ว เด็กสาวหันรีหันขวางไม่รู้จะไปทางไหนดี “วันนี้ทำผมน่ารักดีนี่…น้องอิ๊บ” ครูชัยได้โอกาสชมลูกศิษย์โปรดต่อหน้ารุ่นพี่ทั้งสองที่ยืนหน้างออยู่หลังครูชัย คนที่ออกอาการมากที่สุดเห็นจะเป็นวิภาวีไม่ใช่ใครอื่น “ครูชัย! ไหนว่าจะไปกินข้าวกันไงคะ?” วิภาวีคว้าแขนครูชัยส่งเสียงดุแสดงความเป็นเจ้าของข่มธนชพรรณทันที สายตาเธอจ้องเขม็งไปยังรุ่นน้องออกอาการหึงหวงครูชัย ฝ่ายธนชพรรณเพิ่งจะรู้สึกดีที่ครูชัยชมอยู่หยกๆ พอเห็นวิภาวีควงครูชัยต่อหน้าเธอ เด็กสาวก็ทำหน้าจ๋อยลงอย่างเห็นได้ชัด ร้อนไปถึงเย็นฤทัยที่ไม่ชอบให้ใครมีเรื่องทะเลาะกัน “ไม่เอาน่าวิ…ใจเย็นๆสิ น้องอิ๊บเค้ากลัวแล้วเห็นมั๊ย? ไปจ้องหน้าน้องเค้าอย่างนั้นทำไม?” เด็กสาวเจ้าน้ำใจกระโดดเข้ามาร่วมวงคอยไกล่เกลี่ยทั้งสองสาว “เชอะ!…น้ำฝน เธอยังไม่รู้อะไร ยัยเด็กนี่น่ะ…” วิภาวีกำลังอธิบายต่อแต่ครูชัยเห็นว่ายังไม่ถึงเวลาอันควร “เอ้อ!…ครูว่าเรารีบไปกินข้าวกันดีกว่า ครูเริ่มหิวแล้วล่ะ อิ๊บ…ไปด้วยกันกับครูนะ” ครูชัยเอ่ยปากชวนธนชพรรณด้วยรอยยิ้ม เด็กสาวหันไปมองเพื่อนรักทั้งสองที่เดินหายลับจากเธอไป จากนั้นก็หันมาจ้องรุ่นพี่ ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเดินตามครูชัยไปอย่างเงียบๆ
ธนชพรรณที่กินข้าวแล้วต้องเป็นคนนั่งเฝ้าโต๊ะไปโดยปริยาย ทั้งครูและรุ่นพี่เดินเป็นกลุ่มไปสั่งกับข้าวมากิน โดยครูชัยเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด คนที่เดินกลับมาที่นั่งก่อนก็คือวิภาวี [ปัง!] เด็กสาวจอมแก่นวางจานข้าวกระแทกกับโต๊ะเสียงดังจนธนชพรรณสะดุ้ง < อึ๊ย!…น่ากลัวจัง พี่คนนี้โมโหอะไรเรารึเปล่านะ?> ธนชพรรณเงยหน้ามองวิภาวีด้วยความหวาดระแวง “ไงยะ…วันนี้ทำหน้าตาไร้เดียงสาซะจริงนะ ได้เมื่อวานแล้วยังไม่พอรึไง?” วิภาวีแถลงความในใจ เสียงของเธอไม่ได้ดังมากจนใครได้ยิน แต่กระนั้นก็ทำให้รุ่นน้องผู้ใสซื่อสะดุ้งตกใจไม่แพ้กัน < ตายแล้ว…พี่คนนี้เห็นเรากับครูชัยเหรอ ทำไงดีล่ะทีนี้ > ธนชพรรณเริ่มกลัวจนลนลาน เธอมองหาเย็นฤทัยรุ่นพี่ที่เปี่ยมด้วยน้ำใจ เผื่อว่าเย็นฤทัยจะเข้ามาช่วยเธอก่อนที่จะโดนรุ่นพี่ขี้โมโหคนนี้กินซะก่อน แม้จะอยู่คนละชั้นกันแต่ความเป็นคนน้ำใจงามของเย็นฤทัยก็เผื่อแผ่มาถึงธนชพรรณด้วยเช่นกัน “นี่…วิภาวี ค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้น่า ทำไมต้องทำหน้าตาดุๆอย่างนั้นด้วยล่ะ?” เย็นฤทัยมาถึงพอดี เธอมาพร้อมน้ำส้ม 3 น้ำมะพร้าว 1 สำหรับทั้ง 4 คน “เธอไม่รู้อะไร ยัยนี่แหละ…เด็กป.5คนที่ชั้นบอกเมื่อวานว่าไปจึ๊กๆกับครูชัยอ่ะ” วิภาวียังไม่เลิกทำเสียงแข็ง ความลับของธนชพรรณกับครูชัยสุดสวาทของเธอแตกซะแล้ว บ่อน้ำตาสาวน้อยเริ่มแตก “โธ่เอ้ย! เรื่องแค่นี้เอง ไม่เห็นต้องโมโหขนาดนั้นเลยนี่นา” เย็นฤทัยตอบโต้พลางเข้าไปโอ๋รุ่นน้องตามประสาเด็กสาวเจ้าน้ำใจราวกับธนชพรรณทำผิดเพียงแค่เหยียบเท้าวิภาวีเท่านั้น เย็นฤทัยช็อคกับสิ่งที่ได้ยินอยู่เหมือนกัน เธอไม่เชื่อว่าธนชพรรณที่ดูเงียบๆ เรียบร้อยอย่างนี้จะยอมให้ครูชัยทำอย่างที่วิภาวีพูดได้ง่ายๆ “เอ่อ…ที่พี่วิพูดมา เป็นความจริงเหรอ…น้องอิ๊บ?” เย็นฤทัยอยากรู้ความจริงจนทนรอไม่ไหว ถามไถ่รุ่นน้องทั้งๆที่เธอยังตกใจอยู่ ธนชพรรณสะอึกสะอื้นในอ้อมกอดเย็นฤทัยอีก 3-4 ทีก่อนจะเงยขึ้นมองรุ่นพี่เจ้าน้ำใจ เด็กสาวพยักหน้ายอมรับ เพราะเชื่อว่ารุ่นพี่ที่ใจดีอย่างเย็นฤทัยคงไม่ทำอะไรเธอแน่ๆ “ฮือๆๆ หนูแค่ทำตามที่ครูชัยบอก ฮือๆ ….เท่านั้นเอง…ฮือๆๆ ขอแค่ครูชัยรักหนูก็พอ…ฮือๆๆ” เย็นฤทัยพอได้รู้ความจริงจากรุ่นน้องก็รู้สึกสงสารเธอยิ่งนัก < ครูชัยนะครูชัย…จะทำบาปทำกรรมไปถึงไหน > เย็นฤทัยปักใจเชื่อว่าธนชพรรณต้องโดนครูชัยจอมกะล่อนหลอกเอาแน่ๆ ตรงกันข้ามกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ “นั่นไง…ยอมรับมาแล้วล่ะสิ เข้าไปให้ท่าครูชัยถึงที่เชียวนะ นึกไม่ถึงจริงๆ…หน้าตาก็ดีไม่น่าทำตัวแบบนี้เลย” วิภาวีพอรู้ว่าจับหัวขโมยได้ก็กดดันเธออย่างหนัก ภาพธนชพรรณขย่มท่อนเสียวครูชัยอย่างเมามันยังติดตาวิภาวีอยู่เลย ช่วยไม่ได้ที่เธอจะคิดเป็นเช่นนั้น “นี่ๆ วิ…พอได้แล้ว น้องเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอกน่า” เย็นฤทัยยืนข้างธนชพรรณกอดรุ่นน้องขี้แยเอาไว้แน่น…
“ไง…สามสาว คุยอะไรกันอยู่เอ่ย?” ครูชัยในที่สุดก็มาซักที เขากล่าวทักทายลูกศิษย์อย่างอารมณ์ดีโดยไม่รู้สถานการณ์ตึงเครียดที่เกิดขึ้นเลย “ไม่มีอะไรค่ะครู…กินข้าวกันเหอะค่ะ” เย็นฤทัยได้โอกาสสงบศึก ทำตัวให้เป็นปกติที่สุด จัดแจงจัดที่นั่งของทั้ง 4 คนให้พร้อมที่จะกินข้าวเที่ยงร่วมกัน ฝ่ายธนชพรรณเธอก็แอบเช็ดคราบน้ำตาตัวเองไม่ให้ครูชัยเห็น ส่วนวิภาวีก็พาครูชัยมานั่งข้างๆที่นั่งของเธอทันที สามสาวเก็บอาการของตนเอาไว้ในใจด้วยไม่อยากให้ครูชัยต้องเป็นกังวล ทั้ง 4 คนนั่งคุยไปกินไปโดยไม่มีใครสนใจถึงเรื่องที่ทะเลาะกันอีก…
“ครูชัยคะ…หนูไปก่อนนะคะ เพื่อนหนูรออยู่” ธนชพรรณเอ่ยปากออกมาเบาๆ หลังจากรอให้ครูชัยกินข้าวคำสุดท้ายเสร็จแล้ว เด็กสาวพยายามหลบสายตาครูชัยด้วยไม่อยากให้เขาเห็นตาแดงๆของเธอ “อะไรกัน…เดี๋ยวสิจ๊ะ ไหนๆก็มาแล้ว จะรีบไปไหนเล่า?” ครูชัยรีบทักท้วง “เล่นกับเพื่อนน่ะ…เมื่อไหร่ก็ได้ วันนี้มาเล่นกับครูดีกว่านะ” ทั้งสามสาวทำตาโตแทบจะพร้อมๆกันทันทีที่ได้ยินคำว่า “เล่น” ของครูชัย “ครูชัยคะ…ถ้าคิดจะทำอะไรน้องอิ๊บล่ะก็…ทำหนูแทนเถอะนะคะ อย่ารังแกน้องอิ๊บเลยนะคะครู…หนูขอร้องล่ะ” เย็นฤทัยรู้สึกเป็นห่วงรุ่นน้องด้วยใจจริง อาสาเป็นฝ่ายรองรับตัญหาของครูชัยซะเอง “เฮ้ย! ได้ไงล่ะยะ…คิดจะเสียวคนเดียวไม่แบ่งเพื่อนเลยรึไง…ยัยน้ำฝน!” วิภาวีเข้าใจเจตนาของเย็นฤทัยผิดประท้วงใหญ่โต “ไปกันใหญ่แล้ววิ…มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ” เย็นฤทัยหน้าแดงซ่านเมื่อโดนเข้าใจผิด “พอแล้วๆ ทั้งสองคน ไหนๆก็มาอยู่พร้อมกันแล้ว แถมรู้เรื่องทุกอย่างดีแล้วด้วย ครูว่าเรามาเสียวพร้อมกันเลยดีกว่า เอามั๊ย?” ครูชัยเสนอไอเดียสุดบรรเจิด พูดจบก็ลุกขึ้นยืนเตรียมเก็บของ วิภาวีเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกช่วยครูชัยเก็บจานข้าวอีกแรง ฝ่ายเย็นฤทัยกำลังยืนทำหน้ามุ่ยอยู่ < โอ้ย! ครูชัยอ่ะ…วันทั้งวันจะไม่คิดถึงเรื่องดีๆมั่งเลยรึไงนะ… > นอกจากเธอจะช่วยรุ่นน้องไม่สำเร็จแล้ว ครูชัยยังคิดจะเล่นเสียวกับเธอพร้อมๆกับอีก 2 สาวอีกด้วย “ครูชัยคะ…” เย็นฤทัยกำลังหาทางหยุดยั้งครูชัย “หึ! ห้ามเถียงครูนะ ใครเถียงครูจะจับหอมแก้มซะตรงนี้เลย” คำพูดครูชัยใช้ขู่ทั้งเย็นฤทัยและธนชพรรณซะเงียบสนิท < เอ้ย! ไม่เอานะครูชัย… > ขืนครูชัยเอาจริงจับพวกเธอหอมต่อหน้านักเรียนคนอื่นๆในโรงอาหารล่ะก็ ไม่รู้จะมองหน้าใครได้อีกดี ครูชัยเดินนำหน้าทั้ง 3 สาวไปยังที่ที่ครูชัยเตรียมเอาไว้ ปล่อยให้ลูกศิษย์โปรดทั้ง 3 สงสัยว่าครูชัยคิดจะทำอะไรกับพวกเธอต่อไป…
“ครูชัยขา…หนูว่าอย่าดีกว่านะคะครู ถ้าใครมารู้เข้าล่ะก็…” เย็นฤทัยรีบทักท้วงทันทีเมื่อครูชัยพาพวกเธอมาหยุดยืนที่หน้าห้องเก็บอุปกรณ์พละ ณ ที่นี้เย็นฤทัยเคยมีประสบการณ์กับครูชัยมาแล้ว เธอจึงรู้ดีเป็นพิเศษ “ก็อย่าให้ใครรู้สิ” ครูชัยพูดสั้นๆแล้วก็ฉวยจังหวะปลอดคน กวาดเด็กทั้งสามเข้าห้องเก็บอุปกรณ์แล้วล็อคกลอนจากด้านใน…
บรรยากาศในห้องไม่ต่างจากเช้าวันก่อนที่เย็นฤทัยเห็นมากนัก จะมีก็แต่แสงสว่างที่เพิ่มมากขึ้นกับพื้นที่ที่ให้เธอหนีครูชัยลดลงเท่านั้น เย็นฤทัยและธนชพรรณยืนกอดกันแน่นถอยห่างครูชัยให้มากที่สุด ผิดกับวิภาวีที่แทบจะโผเข้ากอดครูชัยทันทีที่เขาล็อคประตูเสร็จ “ครูชัย…เที่ยงนี้ครูเล่นกับหนูนะ” วิภาวีออดอ้อนครูชัยหวังทำคะแนนสุดฤทธิ์ “ไม่เอาน่า…ครูบอกแล้วไงว่าคราวนี้จะเอาให้เสียวกันทั้ง 3 คนไปเลย” ครูชัยยืนยันเจตนารมณ์ ว่าแล้วก็หันไปมองสองสาวอย่างเจ้าเล่ห์ “โห่ย…ครูชัยอ่ะ พวกหนูไม่เล่นด้วยหรอกนะคะ…เชิญครูชัยเล่นกับวิภาวีกันไป 2 คนก็แล้วกัน พวกหนูไปก่อนดีกว่า” เย็นฤทัยได้ยินคำพูดของวิภาวีก็ถือโอกาสทำเป็นชิ่งหนี เธอรู้ดีว่าครูชัยคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แต่ก็พยายามรักษาฟอร์มต่อหน้ารุ่นน้อง จับมือเธอเดินตามไปที่ประตูห้องประหนึ่งพี่สาวที่แสนดีทั้งๆที่รู้ว่าครูชัยยืนขวางอยู่ “หืม…จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะสาวๆ” ครูชัยคว้าเอวของเด็กทั้งสองเอาไว้อย่างง่ายดาย จริงๆแล้วดูเหมือนทั้งสองคนต่างจงใจเดินช้าๆให้ครูชัยจับได้ง่ายๆซะมากกว่า “ว๊าย! ครูชัย…ปล่อยพวกหนูนะคะ อยากจะทำก็ไปทำคนที่เค้าอยากให้ทำซี่” เย็นฤทัยดีดดิ้นแบบคนหมดแรงในอ้อมกอดครูชัย ฝ่ายธนชพรรณเธอยืนนิ่งเฉยดูรุ่นพี่แก้สถานการณ์อยู่อย่างนั้น “อ้าว!…แล้วน้ำฝนไม่อยากให้ครูชัยทำรึไง?” ครูชัยย้อนถาม “ไม่ค่ะ!” เย็นฤทัยปฏิเสธเสียงหนักแน่นเกินปกติ แถมยังหลบสายตาครูชัยอีกต่างหาก ให้ใครดูก็คงรู้ว่าเธอโกหก “แล้วน้องอิ๊บล่ะ? อยากให้ครูทำให้รึเปล่า?” ครูชัยหันไปถามธนชพรรณบ้าง เด็กสาวรู้ดีว่าโกหกไปก็คงถูกจับได้ เธอเลือกที่จะยืนนิ่งๆก้มหน้าก้มตาไม่ตอบครูชัยแทน ซึ่งก็ฟ้องเขาเป็นนัยๆได้ไม่ต่างจากการโกหกซักเท่าไหร่ ฝ่ายครูชัยพอเห็นท่าทีของทั้ง 2 สาวสวยเช่นนั้นก็ก้มลงหอมแก้มเด็กสาวทั้งสองเป็นรางวัลเป็นการใหญ่ “ครูชัยอ่ะ!” วิภาวีทำหน้าจ๋อยรีบหาช่องว่างแทรกเข้าไปขอให้ครูชัยหอมเธอด้วยอีกคน…
———————————————————————–
