Angel's Item ตอนที่ 16 ความลับแตก
เวลาเกือบบ่ายของวันจันทร์ ครูชัยครูสอนงานไม้ของโรงเรียนสหศึกษาแห่งหนึ่งในกรุงเทพกำลังเดินกลับไปยังห้องทำงานของเขา ครูชัยเข้าไปก็พบว่านมและขนมปังที่เขาฝากนักเรียนคนหนึ่งซื้อนั้นวางอยู่บนโต๊ะทำงานของเขาแล้ว ครูชัยไม่เห็นนักเรียนคนที่เขาฝากซื้อซึ่งก็ควรจะเป็นอย่างนั้น เพราะใกล้เวลาที่นักเรียนจะต้องเข้าเรียนช่วงบ่ายเต็มทีแล้ว แม้จะรู้สึกเสียดายอยู่นิดๆที่ไม่ได้เจอลูกศิษย์คนโปรดแต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะก่อนหน้านี้เขาเพิ่งเล่นเสียวกับนักเรียนอีกคนอยู่พอดี ครูชัยนั่งเก้าอี้แล้วลงมือกินขนมปังที่ลูกศิษย์สุดน่ารักซื้อมาให้ด้วยใจ เสียงเพลงเข้าเรียนดังขึ้น นักเรียนทุกคนต่างวิ่งกรูกันไปเข้าแถวที่หน้าชั้นเรียนของตน ระหว่างนั้นครูชัยก็นำตุ๊กตาตัวหนึ่งขึ้นมาตั้งบนโต๊ะ หยิบแฟ้มเอกสาร
เล่มหนึ่งออกมาเปิด ในแฟ้มนั้นมีเส้นผมจำนวนมากติดอยู่ ครูชัยดึงเส้นผมที่ติดป้าย”เย็นฤทัย”มาพันรอบตุ๊กตา ในไม่ช้าตุ๊กตาผ้าขาวซีดตัวนั้นก็เริ่มเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเย็นฤทัย เด็กสาวเจ้าเสน่ห์ที่เป็นคนซื้อขนมและนมมาให้เขานั้นเอง ตุ๊กตานั้นนอกจากจะกลายร่างเป็นเย็นฤทัยโดยมีรายละเอียดทุกอย่างครบถ้วนแล้ว มันยังแสดงอากัปกิริยาเคลื่อนไหวได้ราวกับมีชีวิตเลยทีเดียว ปากครูชัยเคี้ยวขนมปังอย่างเอร็ดอร่อยส่วนตาของเขาจ้องมองตุ๊กตาเย็นฤทัยยืนเข้าแถวหน้าชั้นเรียนของเธอ การได้มองลูกศิษย์ตัวน้อยโดยไม่ต้องกลัวใครจะเห็นนั้นกระตุ้นอารมณ์ใคร่ให้ครูชัยได้ไม่น้อยเลยทีเดียว เย็นฤทัยเป็นนักเรียนชั้นป.6/5 หน้าตาเธอน่ารัก เป็นเด็กดีมีน้ำใจต่อคนรอบข้าง เป็นขวัญใจของใครๆหลายคน และด้วยตุ๊กตาตัวนี้เย็นฤทัยจึงถูกครูชัยเปิดบริสุทธิ์เช่นเดียวกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอและเด็กรุ่นน้องอีกคน และแน่นอนครูชัยไม่ได้หยุดความต้องการไว้แค่นั้น เขายังมีเด็กสาวหน้าตาน่ารักๆจ่อคิวรอให้เขาเชือดอีกหลายคนทีเดียว ช่วงบ่ายของวันนี้ครูชัยเหลืองานสอนนักเรียนอีกห้อง เป็นคาบเรียนสุดท้ายด้วย เขาเปลี่ยนเส้นผมที่ใช้พันรอบตุ๊กตาดูนักเรียนที่เขาหมายมั่นจะฟันให้ได้ทีละคนๆ จนกระทั่งใกล้เวลาที่เขาจะสอนแล้วก็เก็บของลุกไปเตรียมอุปกรณ์ที่จะใช้สอน
เวลาเรียนของคาบที่ 6 หมดลง คนที่รีบวิ่งมาที่ห้องของครูชัยไม่ใช่ใครอื่น เธอคือหัวหน้าห้อง 6/1 ที่เป็นศูนย์รวมความเป็นเลิศด้านต่างๆนั่นเอง “ครู!” เสียงเธอสั้นๆห้วนๆ ใครฟังก็รู้ว่าโมโหอะไรสักอย่างอยู่ “ว่าไง…แน๊พ” ครูชัยตอบกลับแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว “เอาคืนมาเร็วๆ” ณัฐนิชาทุบโต๊ะทำงานของครูชัยดังปึง สายตาจ้องครูชัยอย่างเอาเรื่อง “เอาอะไร?” ครูชัยตั้งคำถามเดียวกับที่ใช้ถามเย็นฤทัยครั้งก่อน “ก็ลิงของหนูน่ะสิ…เอาคืนมาเร็วๆ” ณัฐนิชาตอบเข้าประเด็นอย่างไม่อาย “อ๋อ…หึๆๆ อยู่โน้นไง” ครูชัยชี้ทางให้ณัฐนิชาดู และแล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อลิงสีขาวลายหมีพูห์ที่เธอต้องการตอนนี้ถูกจับห้อยต่องแต่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่หลังห้องงานไม้ “นี่ครู…ทำไมเอาไปแขวนไว้บนนั้นเล่าปัดโธ่” ณัฐนิชาอายจนหน้าแดงรีบวิ่งไปที่เกิดเหตุโดยไม่สนเสียงครูชัยที่ไล่ตามหลังเธอไป “อ้าว…ไม่เอาไปแขวนอย่างนั้นแล้วจะแห้งได้ไงล่ะ” ที่หลังห้องงานไม้นี้ครูชัยเคยใช้ร่วมรักกับเย็นฤทัยมาแล้ว การเห็นลูกศิษย์ที่น่ารักอย่างณัฐนิชาเข้ามาในที่เกิดเหตุด้วยอีกคนชวนให้ครูชัยหวนคิดถึงความหลัง ครูชัยเดินตามเธอไปอย่างไม่รีบร้อน เมื่อไปถึงก็เห็นณัฐนิชาพยายามปีนต้นไม้เพื่อเก็บกางเกงในของเธอลงมา กระโปรงของเธอพริ้วไหวไปมาจนครูชัยเห็นก้นงามงอนที่ซ่อนอยู่ภายในหลายครั้งทีเดียว ครูชัยแขวนกางเกงในของลูกศิษย์ตัวน้อยเอาไว้ค่อนข้างสูง เด็กสาวตัวเล็กๆอย่างเธอไม่มีทางปีนขึ้นไปเก็บได้อย่างแน่นอน “ครู!” ณัฐนิชาหันมาเล่นงานครูชัยแทน “เอาลงมาเดี๋ยวนี้นะ” น้ำเสียงเธอดูมีอำนาจมากหากพูดกับเพื่อนของเธอ แต่สำหรับครูชัยแล้วมันไม่ทำให้เขากลัวเลยซักนิด ครูชัยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเสนอข้อแม้สุดโหดให้เธอ “หอมแก้มครูทีนึงสิ…แล้วครูจะเก็บให้” ณัฐนิชาโกรธจนหน้าแดง เธอยกมือขึ้นเหมือนจะชี้หน้าด่าครูชัยแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ได้ซะก่อน “หนูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะครู” ข้อแก้ตัวนี้ยิ่งต้อนเธอจนมุมยิ่งขึ้น “อ๋อ…เหรอ ว่าแต่เด็กคนไหนกันน้า…ที่ฉี่ราดจนครูต้องเอากางเกงในมาตากให้เนี่ยะ” ณัฐนิชานิ่งเงียบไป น้ำเสียงเธออ่อนลงเมื่อรู้ว่าไม้แข็งใช้ไม่ได้ผล “แต่…ครูชัยบอกว่าหนูโตแล้วไม่ใช่เหรอคะ” ครูชัยยิ้มนั่งลงยองๆตรงหน้าณัฐนิชา สายตาทั้งคู่ประสานกันก่อนที่ครูชัยจะเปลี่ยนข้อเสนอใหม่ “งั้น…เปลี่ยนเป็นจูบแทนละกัน” ข้อเสนอใหม่โหดยิ่งกว่าเดิมจนณัฐนิชารู้สึกเสียดายที่ไม่ตอบตกลงไปซะให้หมดเรื่อง “เอ่อ…คือ” เธอเริ่มทำอ้ำๆอึ้งๆ “ว่าไง…เอามั๊ย” ครูชัยเร่งเร้า ณัฐนิชาเริ่มยืนกระสับกระส่าย เธอหันไปมองกางเกงในของเธออีกครั้งเผื่อว่าจะหาวิธีอื่นเอามันลงมาได้ แต่เธอไม่มีเวลาแล้ว หากหมดเวลาพักอาจมีใครมาเห็นเข้าก็ได้ “ทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอครู…” เสียงเด็กสาวเริ่มอ่อยลงเรื่อยๆราวกับขอความเห็นใจ “อ๋อ…ครูรู้แล้ว แน๊พจูบแบบผู้ใหญ่ไม่เป็นล่ะสิ” โดนท้าทายซึ่งๆหน้าแบบนี้ไม่ใช่วิสัยของเด็กห้อง 6/1 ที่จะยอมง่ายๆ “ใครบอกล่ะครู…ทำไมจะไม่เป็น” ณัฐนิชาตอบโต้ไปโดยอัตโนมัติ ชลดาเพื่อนของเธอก็โดนครูชัยท้าจนต้องเสียท่าไปแล้วเหมือนกัน “งั้น…ก็ทำให้ครูดูหน่อยสิ” เปรียบกระดานหมากรุกก็เหมือนเธอโดนรุกฆาตแล้วในตอนนี้ ณัฐนิชาไม่มีทางเลือก จำต้องยอมจูบครูชัยทั้งๆที่เธอเองก็ไม่เคยทำมาก่อน
ครูชัยเลือกทำเลด้านหลังต้นไม้ใหญ่ต้นในสุดที่ปลอดจากสายตาผู้คน เขานั่งลงกับพื้นหลังพิงต้นไม้ขาเหยียดยาวเงยหน้ามองณัฐนิชาที่เอาแต่กำมือของตัวเองยืนแข็งทื่ออยู่ “เป็นอะไร…ไม่อยากได้กางเกงในคืนแล้วเหรอ?” ครูชัยเอ่ยถาม ณัฐนิชาได้สติค่อยๆเดินเข้าหาครูชัย การจะจูบครูชัยให้สะดวกในลักษณะเช่นนี้มีแต่ต้องนั่งคุกเข่าเอาขาของเธอคร่อมขาของครูชัยไว้เท่านั้น มือของณัฐนิชาวางลงบนไหล่ทั้ง 2 ของครูชัย สัมผัสมือนิ่มๆของเด็กสาวทำเอาเป้ากางเกงของครูชัยโป่งขึ้นเป็นลำ ณัฐนิชาก็รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงนั้นแต่เธอทำเป็นไม่สนใจ เมื่อจัดท่านั่งเสร็จแล้ว ใบหน้าของทั้งคู่ก็อยู่ในระดับเดียวกันและห่างกันไม่ถึงคืบ ณัฐนิชาเลื่อนใบหน้าแดงๆของเธอเข้าใกล้ครูชัยเรื่อยๆจนกระทั่งริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน ยังไม่ทันที่ครูชัยจะได้ซึมซับรสจูบของหัวหน้าห้องคนเก่ง เธอก็ทำท่าจะลุกซะแล้ว ครูชัยรีบเอามือโอบเอวเธอรั้งไว้ไม่ให้ลุกขึ้น “เดี๋ยวซี่…เสร็จแล้วเหรอเนี่ยะ” ครูชัยถามแบบเซ็งๆ โกงอะไรก็โกงได้แต่เรื่องแบบนี้ยอมไม่ได้เด็ดขาด “ก็ใช่ดิครู…จะให้เอาไงเล่า” ณัฐนิชาเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน “นี่มันไม่เรียกจูบแล้ว…มันเรียก เอาปากประกบกัน เฉยๆ” ครูชัยอธิบาย “ไม่รู้ล่ะ…จะเรียกยังไงก็ช่าง เอากางเกงในหนูลงมาได้แล้ว” ครูชัยเริ่มมีโมโห ดึงตัวณัฐนิชาเข้าไปกอดจนหน้าอกชนกัน ก่อนที่ณัฐนิชาจะทันได้โต้แย้งอะไร ครูชัยก็สอนวิธีจูบของจริงให้เธอจนพูดไม่ออก ปากครูชัยบี้บดริมฝีปากช่างเจรจาของณัฐนิชาจนเสียงพูดของเธอดังอู้อี้ๆฟังไม่รู้เรื่อง มือที่ยังคงวางอยู่บนไหล่ของครูชัยพยายามดันสุดชีวิต แต่ขนาดเย็นฤทัยหรือวิภาวีที่มีแรงเยอะกว่าเธอก็ยังดิ้นไม่หลุดเลย ณัฐนิชาจึงได้แต่ดิ้นไปดิ้นมาในอ้อมอกของครูชัย เปล่าให้เขาลูบคลำเรือนร่างที่ยังไม่สมบูรณ์ของเธออย่างง่ายดาย มือของครูชัยที่โอบกอดโอบรัดณัฐนิชาอยู่นั้นก็ผลัดกันทำหน้าที่ล้วงคลำอย่างเป็นจังหวะ บ้างก็ลูบวนบนแผ่นหลัง บ้างก็เลื่อนลงไปกุมแก้มก้นนิ่มๆทั้ง 2 ข้าง ในที่สุดความเสียวซ่านที่เพิ่มขึ้น ประกอบกับเรี่ยวแรงที่ใช้ดิ้นค่อยๆหมดไป ณัฐนิชาจึงเริ่มสงบลงและไม่มีทีท่าจะขัดขืนครูชัยอีก ครูชัยปล่อยปากที่ประกบกันอยู่ออก ณัฐนิชาลืมตาขึ้นมองหน้าครูชัยเหมือนคนเล่นกีฬามาเหนื่อยๆ “จูบแบบผู้ใหญ่มันต้องอย่างงี้…เข้าใจ๊?” ครูชัยสรุปให้ฟัง “เข้าใจแล้วครู…ปล่อยหนูก่อนสิ” เสียงณัฐนิชาออดอ้อนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแต่นั่นก็ไม่ทำให้ครูชัยใจอ่อนลงได้ “ยังไม่ปล่อย…ยังจูบไม่เสร็จเลย จะให้ปล่อยได้ไง” ณัฐนิชาทำหน้างอใส่ครูชัย “โถ่…ครู เอากางเกงในหนูลงมาก่อนเหอะ เดี๋ยวค่อยจูบทีหลังก็ได้…เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” ดูท่าทางณัฐนิชาจะกลัวคนมาเห็นกางเกงในของเธอมากกว่ากลัวคนมาเห็นเธอจูบครูชัยเสียอีก ครูชัยเริ่มใจอ่อน “อืม…งั้นก็ได้” ครูชัยเอื้อมมือขึ้นไปคว้ากางเกงในของเด็กสาวลงมาจนได้ ทันทีที่ณัฐนิชาได้โอกาส เธอรีบคว้าลิงของเธอมาไว้กับมือ “อิๆๆ…ขอบคุณค่ะครู” ว่าแล้วก็รีบวิ่งหนีกระโปรงปลิวจนเกือบเห็นก้น ครูชัยคว้าตัวเธอไว้ไม่ทันรู้สึกเสียท่าอย่างแรง ก่อนณัฐนิชาจะวิ่งหายลับไปเธอยังกลับมาแลบลิ้นใส่ครูชัยอีกต่างหาก “แบร่…ครูชัยจอมลามก” สิ้นเสียงเธอก็ขึ้นตึกหายลับไปพร้อมกับกางเกงในตัวเก่งของเธอ ทิ้งให้ครูชัยได้แต่เคียดแค้นตัวเองที่โดนเด็กหลอก การจะเคี้ยวเด็กห้อง 6/1 ท่าทางจะไม่ใช่หมูๆซะแล้ว ครูชัยเดินกลับเข้าห้องงานไม้ทั้งๆที่อารมณ์ค้างอยู่อย่างงั้น
คาบสุดท้ายของวันจันทร์เป็นคิวของนักเรียนห้องป.6/6 วิภาวีเด็กสาวจอมแก่นที่ครูชัยสำเร็จโทษเธอเป็นคนแรกก็อยู่ในห้องนี้ด้วย เด็กนักเรียนเดินเข้าแถวมาอย่างเป็นระเบียบไปนั่งประจำโต๊ะกลุ่มของตัวเอง จะมีไม่ปกติอยู่คนหนึ่ง “ครูชัย…” เสียงวิภาวีเรียกเขาทันทีที่หัวเธอโผล่พ้นขอบประตูมาเห็นเขา “เมื่อเที่ยงไปไหนมา…หนูมาหาไม่เห็นเจอเลย” เด็กสาวเล่นถามแบบไม่เกรงใจเพื่อร่วมห้องที่รอจะเรียนอยู่ “เอ่อ…เดี๋ยวค่อยคุยได้มั๊ย…ตอนนี้เรียนก่อน” ครูชัยฝืนตอบปัดๆไปเพราะต้องทำหน้าที่ครูและไม่อยากให้นักเรียนคนอื่นๆระแคะระคายความสัมพันธ์ของทั้งคู่ “โห่เอ้ย…” วิภาวีบ่นแบบเซ็งๆ แต่ก็ยอมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ของตนแต่โดยดี ครูชัยจึงได้เริ่มสอนงานไม้ตามปกติ การมีลูกศิษย์ที่เขาเพิ่งฟันเธอไปไม่นานมาเรียนในห้องทำเอาครูชัยสอนด้วยความยากลำบากขึ้นมาทันที แต่กระนั้นเขาก็ฝืนสอนไปจนหมดคาบเรียนได้โดยไม่ผิดสังเกต
นักเรียนส่วนใหญ่ทยอยกันกลับห้องเรียนไปแล้วแต่วิภาวีและนักเรียนที่เป็นเวรต้องทำความสะอาดห้องงานไม้ก็ยังอยู่ เวรของวิภาวีเป็นของสัปดาห์ที่แล้วแต่เธอก็ยังไม่รีบกลับห้อง “ครูชัย…” เสียงเรียกออดอ้อนของวิภาวีทำครูชัยเสียวสันหลังวาบ “…นี่ เรียกครูแบบธรรมดาๆก็ได้…ไม่ต้องทำเสียงอย่างงั้น” ครูชัยมองไปรอบๆไม่เห็นเด็กคนอื่นสงสัยก็โล่งใจ “ทำไม…เสียวเหรอคะ…อิอิอิ” วิภาวีทำเสียงทะเล้นใส่ “เมื่อเที่ยงครูไปไหนมาอ่ะ…” เธอยังไม่ลืมคำถามที่ตั้งใจจะถามครูชัย “เอ่อ..ก็ ไปห้องน้ำมาน่ะ” ครูชัยตอบตามความจริงแต่ไม่บอกทั้งหมดว่าเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำ “เหรอคะ…” ใจจริงเขาอยากจะหม่ำวิภาวีใจจะขาดแต่ยังไม่ถึงเวลา ครูชัยจึงก้มหน้าก้มตาตรวจสมุดงานของนักเรียนต่อไป “มีอะไรให้หนูช่วยมั๊ยคะครูชัย” วิภาวีถามเมื่อเห็นว่าตัวเองไม่ได้รับความสนใจ เธอขยับเข้ามานั่งหน้าโต๊ะครูชัย หน้าอกของเธอขึ้นไปเกยกับขอบโต๊ะเห็นเป็นลูก “เอ่อ…” วิธีนี้ดูจะเรียกความสนใจครูชัยได้ไม่น้อย ครูชัยถึงกับลืมคำถามเธอไปเลย วิภาวีมองครูชัยที่จ้องหน้าอกเธอโดยไม่รังเกียจ เธอกลับยิ้มอย่างมีความสุขที่เห็นครูชัยมีอาการเช่นนั้น “ครูชัยว่านมหนูใหญ่ขึ้นมั๊ยคะ?” วิภาวีเปลี่ยนคำถามเมื่อเห็นครูชัยไม่ยอมตอบเธอซักที ครูชัยทำตาโตคราวนี้เขากลับได้ยินคำถามเธอ “อืม…ครูว่ามองอย่างนี้ไม่ค่อยเห็นชัดซักเท่าไหร่นะ” ครูชัยตอบแบบเบาๆพอให้ได้ยินกัน 2 คน “ลองจับดูดิครู หนูว่ามันใหญ่ขึ้นจริงๆนะ” ครูชัยเงยหน้าขึ้นมองวิภาวีทันทีที่เธอพูดจบ สายตาเธอบ่งบอกว่าไม่ได้ล้อเล่น ครูชัยเอามือเกาหัวแบบเขินๆ ทุกทีเขาเป็นฝ่ายรุกเข้าหานักเรียนแต่คราวนี้กลับกลายเป็นวิภาวีที่เสนอตัวให้เขา วิภาวีไม่รอให้ครูชัยตัดสินใจ มือของเธอเลื่อนไปจับมือครูชัยที่เพิ่งวางปากกาจากการตรวจงานบ้านนักเรียนเอามาประทับหน้าอกเธอ ครูชัยรู้สึกทึ่งกับความใจเด็ดของลูกศิษย์ ในห้องยังมีเพื่อนร่วมชั้นของเธอทำเวรอยู่ 2 คนวิภาวียังกล้าที่จะทำแบบนี้ ครูชัยไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือบรรจงบีบแตรนิ่มๆที่ลูกศิษย์เสนอให้อย่างสนุกมือพร้อมไปกับชะโงกหน้าดูลาดเลาไปด้วย “ใหญ่ขึ้นมั๊ยคะ?” วิภาวีเอ่ยถาม “อืม…ไม่รู้สิ จับจากข้างนอกอย่างงี้มันไม่ค่อยเห็นความแตกต่างเท่าไหร่” ครูชัยพูดเป็นเชิงให้ลูกศิษย์รู้ความต้องการของเขา วิภาวียิ้มอย่างอายๆเพราะรู้ความต้องการของครูชัยแล้ว เธอหันหลังมองเพื่อนอีกครั้งก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเม็ดบนออกจากนั้นก็คว้าคอเสื้อนักเรียนและเสื้อทับเปิดให้ครูชัยเห็นสมบัติที่อยู่ภายใน เนินอกขาวๆประดับด้วยหัวนมสีน้ำตาลอ่อนๆที่กำลังแข็งได้ที่ทำเอาครูชัยถึงกับอ้าปากค้าง ครูชัยสอดมือเข้าไปทันทีโดยไม่รอสัญญาณจากลูกศิษย์ ฝ่ามือครูชัยเคลื่อนวนไปทั่วทรวงอกของวิภาวี เธอหลับตาพริ้มด้วยความเสียวซ่าน หัวใจเธอเต้นแรงจนครูชัยรู้สึกได้ มือเธอกำคอเสื้อขยำไปมาอย่างมีอารมณ์
“ครู…ผมทำเวรเสร็จแล้ว…” เด็กหนุ่มที่เป็นหัวหน้าเวรเข้ามาเห็นขณะที่ทั้งคู่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั่นเอง ทั้งคู่รีบผละออกจากกันแต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้ว “นี่…ครูชัยกับวิภาวีทำอะไรกันน่ะ” เด็กหนุ่มทำสีหน้าครุ่นคิดอะไรในใจ ในที่สุดเขาก็สรุปสิ่งที่ตนเองเห็นเอาไว้โดยไม่พูดอะไรต่อรีบออกจากห้องไปทันที ปล่อยให้ครูชัยและวิภาวีนั่งหน้าซีดกัน 2 คน หากเด็กหนุ่มเล่าเรื่องที่เห็นให้ใครฟังมีหวังทั้งคู่ต้องเดือดร้อนแน่ๆ โดยเฉพาะครูชัย วิภาวีซึ่งรู้จักเพื่อนร่วมห้องของเธอดีในที่สุดก็ตัดสินใจลุกขึ้น “ครูชัย…เดี๋ยวหนูมานะคะ” วิภาวีรีบวิ่งตามเพื่อนคนนั้นไป สีหน้าของเธอแสดงความกังวลใจที่ทำให้ครูชัยอดเห็นห่วงไม่ได้…..
