Angel's Item 01 ปฐมบท
###
บ่ายวันหนึ่ง ณ โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในเมืองกรุง ครูอภิชัยกำลังยุ่งกับการจัดของในห้องงานไม้ของโรงเรียน หลังจากที่อาจารย์ใหญ่ได้มอบหมายให้ครูอภิชัยเป็นครูพิเศษสอนวิชางานไม้แทนครูคนเก่าที่เกษียณไป เขาจัดห้องเรียนอย่างเหนื่อยล้า นอกจากข้าวของเก่าๆในห้องที่ต้องจัดเก็บให้เรียบร้อยก่อนวันรุ่งขึ้นแล้ว ความเศร้าโศกเสียใจที่เมียของเขาที่แต่งงานอยู่กินกันมา 2 ปีต้องตายจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ 3 สัปดาห์ก่อนก็ทำให้เขารู้สึกเหนื่อยอ่อนยิ่งขึ้น เขาตัดสินใจหยุดพักสักครู่ก่อนจะลงมือจัดของที่เหลือให้เสร็จก่อนโรงเรียนปิด ครูอภิชัยล้มตัวลงนั่งหลังพิงกล่องเก่าๆใบหนึ่งซึ่งครูอภิชัยต้องขนออกจากห้องเป็นรายการต่อไป พลางครุ่นคิดถึงวันเวลาเก่าๆที่เคยอยู่เคียงกับเมียของเขา มันเป็นช่วงเวลาที่ยากจะลืมเลือนจริงๆ เมื่อมือยังว่างอยู่เขาเริ่มหยิบของในกล่องออกมาดูทีละชิ้น ปัดเช็ดของที่ยังพอใช้ได้แยกจากของที่จะทิ้ง จนที่สุดเขาก็สะดุดตากับไหดินประหลาดใบหนึ่งที่
ถูกซ่อนอยู่มุมล่างสุดของกล่องใบนั้น “อะไรวะ หยั่งกะหม้อแม่นาคแน่ะ” ผ้าขาวเขรอะฝุ่นและสายสินญ์ที่พันอยู่รอบฝาไห ชวนให้ครูอภิชัยคิดเช่นนั้น เขาตัดสินใจอยู่พักใหญ่ก่อนเริ่มแก้มัดเชือกที่ผูกอยู่เพื่อดูสิ่งที่อยู่ภายใน ทันใดนั้นความตกใจของเขาก็พุ่งขึ้นถึงขีดสุด เพราะทันทีที่เขาปลดสายสินญ์ที่มัดรอบปากไหออก ก็ปรากฏกลุ่มควันดันผ้าและมือของเขาออกไป กลุ่มควันจำนวนมากจนไม่น่าจะเก็บไว้ในตู้ร้องเพลงคาราโอเกะที่เขากับเมียชอบไปร้องกันบ่อยๆเลยด้วยซ้ำพุ่งออกมาจนเขาสำลักควัน ตะเกียกตะกายออกมาจากกลุ่มควันนั้น ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นว่ากลุ่มควันเหล่ากำลังรวมตัวกันและปรากฏชายคนหนึ่งสวมชุดขาวทั้งชุด ทรงผมกระเซอะกระเซิง หน้าตาเหมือนกำลังง่วงนอน ชายผู้นั้นจ้องมองมายังครูอภิชัย ก่อนที่ครูอภิชัยจะได้เอ่ยปาก ชายหนุ่มผู้นั้นก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อน “เจ้าใช่มั๊ยที่เป็นคนปล่อยข้า…” น้ำเสียงเรียบๆทำเอาครูอภิชัยเดาไม่ถูกว่าจะตอบหรือไม่ตอบดี “แก…เอ้ย!คุณเป็นใคร” ครูอภิชัยตัดสินใจขอเปลี่ยนคำถามและคนถาม “ข้าเป็นเทวดา ชื่อ ฮัวเจ่อเล่ย ” เมื่อเห็นครูอภิชัยยังเงียบอยู่ เทวดาเล่ยจึงพูดต่อ “พวกปีศาจมันแอบจับข้ายัดใส่หม้อตอนที่ข้าเผลอหลับ ข้าคงต้องไปจัดการพวกมันซะแล้ว แต่ขอนอนต่ออีกซักหน่อยแล้วกันนะ” ว่าแล้ว เทวดาเล่ยก็ล้มตัวลงนอนข้างๆโต๊ะทำงานใหม่ของครูอภิชัยที่เพิ่งจัดเสร็จ “เฮ้ย! นี่มันที่ทำงานข้า เอ้ย!ที่ทำงานผมนะ จะนอนก็ไปนอนที่อื่นเซ่” ครูชัยเริ่มหงุดหงิดกับปัญหาใหม่ที่เกิดขึ้น “เออน่าๆ เอางี้ละกันข้าจะให้สิ่งของตอบแทนเจ้าที่อุตส่าห์ปล่อยข้าออกมา” ว่าแล้วเทวดาเล่ยก็ควักโทรศัพท์ Nokia ขึ้นมาโทร โชว์หน้าจอก่อนหันหลังไปคุย ซักพักก็มีแสงประหลาดพุ่งจากหลังคาลงมาที่เทวดาเล่ย เมื่อแสงหายไป เทวดาเล่ยหันกลับมาหาครูชัย พร้อมตุ๊กตาสีขาวตัวหนึ่ง “เจ้าคงคิดถึงเมียมากซินะ…จริงอยู่ ข้าไม่สามารถทำให้เมียของเจ้าฟื้นคืนชีพได้ เพราะมันจะเป็นการฝ่าฝืนกฏสวรรค์ แต่ข้ามีไอ้นี่ให้เจ้าแทน…” เทวดาเล่ยยื่นตุ๊กตาสีขาวนั้นให้ครูชัยซึ่งยังงงๆอยู่แต่ก็รับไว้ “เอาเส้นผมของเมียเจ้าพันรอบตุ๊กตาตัวนี้ แล้วเจ้าก็จะได้เห็นเมียเจ้าอีกครั้ง” ครูชัยมองดูตุ๊กตาในมือของตนครู่หนึ่ง พอเงยหน้าขึ้น เทวดาเล่ยก็อันตรธานหายไปซะแล้ว ถึงจะยังงงๆอยู่แต่ครูชัยก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ไม่ใช่ภาพลวงตา ครูชัยมองตุ๊กตาอีกครู่ใหญ่ ก่อนรีบลงมือจัดข้าวของที่เหลือให้เข้าที่ ปิดห้องงานไม้แล้วกลับบ้านพร้อมตุ๊กตาที่เขาได้รับมาจากชายที่อ้างตนว่าเป็นเทวดา…
บ้านของครูชัยอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนนัก เดินจากหน้าโรงเรียน 20 นาทีก็ถึง เป็นบ้าน2ชั้นเล็กๆ ในหมู่บ้านที่มีทั้งเพื่อนครู และครอบครัวของนักเรียนบางคนอาศัยอยู่ ครูชัยอาศัยอยู่คนเดียวมาร่วม 3 อาทิตย์แล้ว จึงไม่น่าแปลกที่บ้านของเขาจะดูสกปรกไปบ้าง เพราะขาดคนดูแล ครูชัยนั่งพักลงบนโซฟาตัวโปรดอย่างเหน็ดเหนื่อยเพราะทำงานหนักมาทั้งวัน กะว่าจะพักซักเดี๋ยวแต่ก็นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่ายได้ เขาหยิบตุ๊กตาตัวที่เทวดาเล่ยมอบให้ออกมามองอย่างสนใจ “จะเป็นไปได้จริงรึ” ครูชัยคิดพลางลุกขึ้น เดินเข้าไปในห้องนอนที่ซึ่งเขาและเมียเคยร่วมนอนเคียงกันมา เขาควานหาเศษเส้นผมของเมียจนกระทั่งพบเส้นหนึ่งตกอยู่ริมเตียง ครูชัยหยิบเส้นผมเส้นนั้นพันรอบตุ๊กตาตามที่เทวดาเล่ยบอกไว้ จู่ๆตุ๊กตานั้นก็เริ่มเคลื่อนไหว ต้องพูดว่าเปลี่ยนรูปร่างถึงจะถูก ตุ๊กตานั้นเริ่มเปลี่ยนรูปร่างจากที่เคยขาวกลับมีสี จากที่ไม่มีรายละเอียดมากมากกลับค่อยๆมีเค้าโครงรายละเอียดมากขึ้น ที่สำคัญมันค่อยๆมีลักษณะคล้ายเมียของครูชัยเข้าไปทุกที ครูชัยมองตุ๊กตานั้นเปลี่ยนรูปร่างจนกระทั่งกลายเป็นเมียของเขา ทว่ามีความสูงเพียง15-16เซนติเมตรเท่านั้น และก็เป็นเพียงตุ๊กตา ไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้ ครูชัยมองตุ๊กตาในมือของเขาอย่างเศร้าใจ หวนคิดถึงวันเวลาเก่าๆที่เขาและเมียอยู่ร่วมกัน “ไอ้เทวดาบ้า ของแค่นี้มันจะช่วยอะไรกูได้ฟ่ะ” เมื่อเห็นว่าเจ้าตุ๊กตาที่ได้มาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากดูเล่นและรำลึกถึงความหลังเฉยๆ เขาก็เลิกสนใจมัน
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป หลังจากครูชัยเริ่มทำงานได้ 1 สัปดาห์ เขาก็เริ่มคุ้นเคยกับสถานที่มากขึ้น รู้จักนักเรียนที่ตนสอนมากขึ้น ครูชัยได้รับมอบหมายให้สอนนักเรียนชั้น ป.5 – ป.6 ทุกห้องในวิชางานไม้ ซึ่งเขาก็ทำหน้าที่ได้ดี หลังเลิกเรียนชั่วโมงสุดท้าย ครูชัยมอบหมายให้นักเรียนช่วยกันทำความสะอาดห้อง ขณะที่ครูชัยกำลังตรวจผลงานของนักเรียน เขาก็สังเกตุเห็นเส้นผม 2-3 เส้นในกองเศษผงที่นักเรียนกวาด ทำให้เขาหวนนึกถึงเหตุการณ์เมื่ออาทิตย์ก่อนอีกครั้ง ครูชัยมองเส้นผมเหล่านั้นอยู่นาน ในที่สุดก็อาศัยจังหวะที่นักเรียนไม่สนใจ หยิบเอาเส้นผมเส้นหนึ่งขึ้นมาเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ เมื่อตรวจงานเสร็จแล้วครูชัยก็ปิดห้องงานไม้ เตรียมตัวกลับบ้าน
ที่บ้านครูชัย หลังจากพักเหนี่อย ปฏิบัติภารกิจส่วนตัวเรียบร้อยแล้ว ครูชัยก็หยิบตุ๊กตาเมียของเขาแก้เส้นผมที่ผูกอยู่ออก พลางคิดว่าถ้าผมของเมียใช้ได้ ผมคนอื่นก็น่าจะใช้ได้ ตุ๊กตาค่อยๆกลายร่างกลับเป็นตุ๊กตาขาวซีดดังเดิมหลังจากถูกแก้เส้นผมออกแล้ว ครูชัยนำเอาเส้นผมอีกเส้นที่เก็บได้ มัดแทนเส้นเก่าของเมียของเขา ตุ๊กตาค่อยๆเปลี่ยนร่างอีกครั้ง เขาวางตุ๊กตาลงบนเตียง จ้องดูการเปลี่ยนแปลงอย่างตั้งใจ “เส้นผมใครหว่าเนี่ยะ” ครูชัยพยายามเดาในใจ ในที่สุดตุ๊กตาก็เริ่มมีเค้าโครงที่คุ้นตาครูชัย “อ้อ! ยัยวิภาวีนี่เอง” วิภาวีเป็นนักเรียนที่ครูชัยสอน เธอเรียนอยู่ห้อง ป.6/5 เป็นคนร่าเริง รูปร่างค่อนข้างโตกว่าเด็กในห้องคนอื่นๆ เรียกได้ว่ายืนอยู่ท้ายๆแถวเลยก็ว่าได้ เธอชอบคุยในห้องจนครูชัยหรือแม้แต่ครูคนอื่นๆก็ต้องจำได้ในครั้งแรกที่สอนเธอ ซักพักครูชัยก็เริ่มเห็นความแตกต่าง ตุ๊กตาตัวนี้ต่างจากเมียของเขา มันขยับได้! มันไม่ได้อยู่ในท่ายืนปกติ ตุ๊กตาวิภาวีกำลังนั่งเขียนอะไรซักอย่างหนึ่งอยู่แต่ครูชัยมองไม่เห็น มันเหมือนกับว่านอกจากตัวตุ๊กตาและเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่แล้ว มันจะไม่แสดงออกมาให้เห็น “ถ้าเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ตุ๊กตาก็คงจะขยับได้ด้วยล่ะมั๊ง” ครูชัยเริ่มสนใจตุ๊กตาตัวนี้มากขึ้น ตุ๊กตาวิภาวีอยู่ในชุดเสื้อทับที่น่าจะอยู่ภายในชุดนักเรียนที่ครูชัยเห็นเมื่อตอนบ่าย กับกระโปรงนักเรียน ครูชัยมองนาฬิกาที่บอกว่าตอนนี้หนึ่งทุ่มกว่าแล้ว “อืม… คงจะอยู่ที่บ้านแล้วสินะ มิน่า ถึงกล้าใส่ชุดแบบนี้” ครูชัยจ้องตุ๊กตาที่อยู่ตรงหน้าอย่างเขินๆ เขาไม่เคยมีโอกาสได้จ้องมองเด็กคนไหนในชั้นเป็นพิเศษแบบนี้มาก่อน ขณะที่ตุ๊กตาลูกศิษย์กำลังก้มเขียนหนังสืออยู่ เสื้อทับก็เผยอออก เผยให้เห็นเนินอกน้อยๆของเด็กวัย 12 ทำเอาครูชัยถึงกับตาค้างกับภาพที่ได้เห็น ครูชัยเริ่มสนุกมากขึ้น พยายามหามุมเหมาะๆลอบมองทรวงอกที่ยังไม่เต็มเต้าของลูกศิษย์สาว “อู้ววว ยัยวิ เธอนี่นมใหญ่จริงๆเลย” ครูชัยพูดกับตุ๊กตาลูกศิษย์แบบไม่กลัวความรู้สึกของเธอหากได้ยินเข้า ตอนนี้ 2 เต้าของวิภาวี เปิดๆปิดๆตามจังหวะการเขียนหนังสือของเจ้าของ จู่ๆตุ๊กตาวิภาวีก็ลุกขึ้นยืน ทำเอาครูชัยแทบหงายหลัง “ยัยเด็กบ้า จะลุกก็ไม่บอก” ครูชัยพูดไปทั้งๆที่รู้ว่าถึงเขาจะพูดอะไรวิภาวีก็ไม่ได้ยิน วิภาวีความสูง 15 เซนฯยืนขึ้นเดินไปมาบนเตียงของครูชัย ชวนให้คิดว่าเธอกำลังจะทำอะไรต่อไป ครูชัยจินตนาการไปต่างๆนานา ตั้งแต่ธรรมดาสุดจนกระทั่งอุบาทย์ชาติชั่วสุดๆจนในที่สุดจินตนาการของครูชัยก็บังเกิดผล หลังจากทำท่าปิดประตูบานสุดท้ายแล้ว ตุ๊กตาวิภาวีก็เริ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นๆ เธอกำลังจะอาบน้ำนั่นเอง ครูชัยจ้องตาไม่กระพริบ เมื่อชุดนักเรียนครึ่งท่อนของวิภาวีค่อยๆหลุดออกทีละชิ้น เริ่มจากกระโปรงก่อน เมื่อรูดซิปลงจนสุด กระโปรงจีบรอบความยาวคลุมเข่าสีน้ำเงินก็ตกลงมากองอยู่กับพื้น เสื้อทับที่เคยเป็นอุปสรรคบดบังเนินอกลูกศิษย์ก็ถูกถอดออกเป็นชิ้นต่อไป ครูชัยแทบอดใจไม่ไหวกับภาพที่ได้เห็น 2 เต้าของเด็กอายุ 12 บัดนี้ถูกนำเสนอให้ครูของเธอได้ชมเป็นการส่วนตัว โดยที่ลูกศิษย์ตัวน้อยไม่ได้รู้สึกตัวเลยว่าถูกครูที่เพิ่งสอนเธอได้เพียงอาทิตย์เดียวเพ่งมองเนินอกน้อยๆที่เธอเก็บรักษาอย่างดีตลอด12ปีไม่มีใครเห็น ครูชัยตั้งหน้าตั้งตาจ้องมองบรรณาการที่ลูกศิษย์มอบให้อย่างไม่สงวนท่าที แต่ไม่ทันที่ครูชัยจะได้เต็มอิ่มกับเนิ่นอกวัยแรกสาวก็ต้องหันมาให้ความสนใจกับกางเกงในตัวจิ๋วสีขาวล้วนไร้ลวดลายใดๆของวิภาวี เพราะตอนนี้มือทั้งสองของเธอจับลงที่ขอบกางเกงในพร้อมที่จะโชว์ของสงวนชิ้นต่อไปแล้ว ครูชัยเมื่อรู้ดังนั้นก็รีบปรับมุมมองของตนเองให้ถนัด หันหน้าตรงจ้องมองจากด้านหน้าของตุ๊กตาลูกศิษย์อย่างใจจดใจจ่อ ในใจนั้นจินตนาการไปต่างๆนานาถึงสิ่งที่จะได้เห็นต่อไป วิภาวีไม่ปล่อยให้ครูของเธอจินตนาการไปได้ไกลนัก เธอเริ่มถอดกำแพงด่านสุดท้ายที่ซ่อนความงามของเรือนร่างเด็กสาวไว้ หลังจากรูดกางเกงในออกจากปลายเท้าทั้ง 2 ข้างแล้ว เธอก็เผยความลับอย่างต่อไปที่ไม่มีใครควรได้รู้ เนิ่นสวาทที่โหนกนูนได้สัดส่วนกับรูปร่างของเธอ ร่องเสียวที่ยังไม่มีขนสักเส้นให้เป็นอุปสรรคในการมอง ของเหล่านี้สำหรับครูชัยแล้ว มันเป็นสิ่งที่ยิ่งกว่าความฝัน ขณะนี้ท่อนเสียวของครูชัยเริ่มปรากฏอาการอึดอัดแล้ว ทำให้ครูชัยจำเป็นต้องปล่อยให้มันเป็นอิสระ ประกอบกับสาวช้าๆไปพร้อมกับดูการแสดงสดครั้งแรกของวิภาวี นอกจากนี้วิภาวียังนำกางเกงในของตนขึ้นมาดมก่อนจะโยนทิ้งไปกองกับเสื้อผ้าที่เหลืออีก ทำเอาครูชัยหลุดปากพูดออกมา “กลัวหีจะเหม็นนักรึไง ยัยวิ…” วิภาวีโต้ตอบคำพูดของครูชัยด้วยการยิ้มและบิดตัวไปมา อันที่จริงนั่นเป็นเพราะเธอกำลังส่องกระจกดูเรือนร่างของตนเองอยู่นั่นเอง แต่เธอก็ไม่อาจรู้ได้ว่านี่เป็นการสร้างโอกาสให้ครูของเธอได้ร่วมชมเรือนร่างของเธอไปพร้อมๆกัน หลังจากโชว์สัดส่วนของเธออีกครู่ใหญ่ วิภาวีก็เริ่มลงมืออาบน้ำโดยมีครูชัยคอยเป็นกำลังใจให้ในทุกท่วงท่าของเธอ ระหว่างที่เธออาบน้ำนั้น วิภาวีก็ได้ส่งครูชัยของเธอขึ้นสวรรค์ไปแล้วรอบหนึ่ง ครูชัยเมื่อพร้อมที่จะเริ่มรอบสองวิภาวีก็อาบน้ำเสร็จพอดี ครูชัยสาวมังกรของตนต่อไปอย่างได้อารมณ์ขณะที่ดูลูกศิษย์เช็ดตัว ด้วยผ้าขนหนูลายเพาเวอร์พัพพ์เกิร์ล วิภาวีในตอนนี้ดูดีไปหมดทุกท่วงท่า ไม่เหมือนตอนที่อยู่ในห้องเรียน ทั้งเสียงดังทั้งซนตลอดเวลาที่สอน… แม้จะเล็กกว่าตัวจริงถึง10เท่า แต่ตุ๊กตาวิภาวีก็ทำหน้าที่ได้ดี รายละเอียดทุกรูขุมขนของวิภาวีบัดนี้ถูกเก็บไว้ในความทรงจำของครูชัยหมดแล้ว ครูชัยจ้องมองวิภาวีเช็ดทุกส่วนของร่างกายอย่างช้าๆจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่ซึ่งวิภาวีกลัวว่าจะเหม็นนักหนา เธอเช็ดคลึงเนินน้อยๆอย่างบรรจง ขึ้นลงช้าๆ แต่แทนที่เธอจะรีบเช็ดให้เสร็จ เธอกลับถูไถสิ่งที่เธอใช้บ่งบอกความเป็นหญิงต่อไปราวกับว่ามีใครเอาปากกาเมจิกไปเขียนไว้ตรงส่วนนั้นของเธอ และเธอกำลังจะลบมันออกไป ครูชัยจ้องมองลูกศิษย์ตัวน้อยอย่างสนใจ วิภาวีเมื่อถูร่องเสียวของตัวด้วยผ้าขนหนูตัวโปรดได้ซักพัก เธอก็ทิ้งมันไป เธอนั่งบนโถส้วมแล้วเริ่มเผยความลับที่แม้แต่แม่ของเธอก็ไม่ยังรู้ วิภาวีเริ่มถูไถร่องเพศของตนด้วยมือข้างซ้าย ส่วนข้างขวาเธอใช้มันกำก้อนเนื้อที่อยู่ตรงหน้าหัวใจของเธอ ครูชัยแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ลูกศิษย์วัย 12 ที่เขาเพิ่งสอนได้เพียงอาทิตย์เดียวจะแก่แดดขนาดนี้ ซักพักวิภาวีก็เริ่มคราง จากนั้นนิ้วซ้ายที่เธอเคยใช้ถูไถร่องรักของเธอก็ค่อยจมหายลงไปในร่องนั้นทีละน้อยๆ ลมหายใจของเธอเริ่มถี่ขึ้นและแรงขึ้นเป็นลำดับ แต่ดูเหมือนยังไม่ถูกใจเธอ นิ้วชี้ของวิภาวีก็ตามเข้าไปสมทบกับนิ้วกลาง เธอกัดริมฝีปากเบาๆแสดงถึงอาการพึงพอใจอย่างมาก จนกระทั่งเธอเริ่มเปลี่ยนจังหวะเข้าออกของนิ้วให้ถี่ขึ้น อวัยวะส่วนอื่นๆของเธอเกร็งตัวบ่งบอกครูชัยว่าลูกศิษย์ของเขาเข้าใกล้สวรรค์ของเธอแล้ว ครูชัยรีบซอยบั้นควยของตนกะว่าจะตามลูกศิษย์จอมซนให้ทัน แต่ก็ดูเหมือนสายไปเสียแล้ว จากจังหวะการซอยที่รุนแรงจนถึงขีดสุดบัดนี้นิ้วทั้ง2ของเธอชุ่มไปด้วยน้ำสวรรค์ที่เธอล้วงออกมาด้วยมือของเธอเอง วิภาวีนั่งเหนื่อยหอบแต่ใบหน้ายิ้มแย้มราวกับผ่านช่วงเวลาที่วิเศษสุดในชีวิตของเธอ เธอนั่งพักอยู่ซักครู่หนึ่งแล้วก็หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดน้ำเสียวที่เธอทำหกไปทั่วฝานั่งชักโครก จนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครรู้สิ่งที่เธอทำแน่นอนแล้ว จึงเอาผ้าเช็ดตัวห่อร่างกายอันเปลือยเปล่าออกจากห้องน้ำไป…
สิ่งที่เกิดขึ้นทำเอาหัวใจของครูชัยหวั่นไหว ครูชัยไม่เคยนึกมาก่อนว่าเด็กประถมจะมีอารมณ์ทางเพศเหมือนกัน ครูชัยนึกถึงภาพตนเองได้ร่วมรักกับนักเรียนของตนขณะดูวิภาวีเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนสีชมพู เข้ากับกางเกงในสีชมพูอ่อนๆที่อยู่ภายใน มันจะมีความสุขเพียงไรกันนะ “เด็กสมัยนี้นี่ใจแตกกันจริงๆ ถ้ามีโอกาสล่ะก็… จะจับทำโทษซะให้เข็ดเชียว” ว่าแล้วน้ำสวรรค์รอบ2ของครูชัยก็พุ่งออกมา เฉียดตุ๊กตาลูกศิษย์ไปเพียงไม่กี่เซนฯเท่านั้น ครูชัยไม่เคยรู้สึกกับเด็กนักเรียนแบบมีอารมณ์เช่นนี้มาก่อน ว่าแล้วก็นึกเสียดายที่ก่อนหน้านี้น่าจะหาโอกาสแทะเล็มเด็กซักคน 2 คน ครูชัยคิดขณะนอนบนเตียงของเขาอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วก็ฟุ๊บหลับไปพร้อมกับตุ๊กตาตัวโปรดของเขา…..
