ความสุขของกะทะ ตอน 3 กะทะคนใหม่
ความสุขของกะทะ ตอน 3 กะทะคนใหม่
โดย kankan
ตอนเช้าวันใหม่…..
อากาศสดชื่นแจ่มใส
ตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นอย่างยิ่ง
กะทะรู้สึกแปลกใจเหลือกำลัง
เพราะว่าเมื่อคืนเขาเป็นไข้นี่นา
มื้อค่ำก็ไม่ได้กินข้าว น้ำก็ไม่ตกถึงท้อง
เค้าน่าจะอ่อนระโหยทั้งจากพิษไข้และอ่อนแรงและไม่ได้กินข้าวเย็น
แต่ในความรู้สึกหรืออาจเรียกว่าสังหรณ์
กะทะรู้สึกว่าตัวเขาเปลี่ยนไป
เนื้อตัวเบาว่อง กระฉับกระเฉง คล่องแคล่ว
กะทะรู้สึกว่าเหมือนตัวเองลอกออกจากเปลือกที่ห่อหุ้ม
………..
กะทะอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาข้างล่าง
เมื่อเจอพี่พลอยกะทะสะดุ้ง
ภาพในความฝันเลือนรางเมื่อคืนผุดในสมอง
กะทะอยากจะถามอยากจะเล่า
อยากฟังความเห็นของพี่พลอยถึงเหตุการณ์ประหลาดเมื่อคืน
แต่กะทะก็พูดไม่ออก
พี่พลอยยิ้มหน้าบานให้แล้วพูดว่า
“พี่พลอยต้มข้าวต้มกุ้งให้นะ..ไปกินเถอะ…”
กะทะรับรู้ถึงประกายตาแวววามที่เค้าไม่หาญกล้าจะปะทะสายตาตรงๆ
กะทะเสไปมองถ้วยข้าวต้มที่กำลังส่ง
กลิ่นหอมและควันกรุ่น
กะทะรีบเข้าไปนั่งและตักข้าวต้มใส่ปาก
กินอาหารที่พี่พลอยทำได้โดยไม่ต้องแต่งเติมอะไรอีกแล้ว
ตั้งแต่เล็กๆ
ตอนนั้นกะทะเจอกับพี่พลอยตอนเขาอายุ 5 ปี
จนถึงตอนนี้เขาอยู่และใกล้ชิดกับพี่พลอยมานานถึง 15 ปีแล้ว
เขาเห็นหน้าพี่พลอยทุกวัน พบเจอพี่พลอยมากกว่าพ่อ-ไม่ตัวเองซะอีก
พี่พลอยทำอาหารถูกปาก อร่อยจนกระทะกินได้เยอะทุกมื้อ
อะไรที่พี่พลอยทำกะทะรู้สึกว่ามันอร่อยที่สุดดีที่สุด
จนวันนี้ก็เช่นกันไม่นานกะทะก็กินข้าวต้มไปจนหมดถ้วยใหญ่และขอเติมอีกครึ่งถ้วย ในความรู้สึกของกะทะระหว่างเค้า
กับพี่พลอยเหมือนมีอะไรก็ไม่รู้
มันเป็นสัมผัสเยื่อไยที่มองไม่เห็นเชื่อมกันอยู่
เค้าแอบเหลือบไปมองพี่พลอยหลายครั้ง
แต่ยังไงกะทะก็ยังไม่กล้าถามพี่พลอยของเค้า..อยู่ดี
………………..
วันนี้พ่อสั่งให้คนขับรถมารับกะทะไปส่งที่มหา’ลัย
ขณะนั่งรถกะทะคิดถึงเรื่องมหัศจรรย์เมื่อคืน
แปลกที่กะทะรู้สึกว่าภายในตัวของเขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่
ทุกอย่างไม่เหมือนเมื่อวานนี้
เมื่อกะทะมาถึงมหา’ลัย
ลงจากรถเดินไปหาเพื่อนฝูงอย่างคนที่มีความเชื่อมั่นในตัวเอง
“เฮ้ย..ไอ้ทองแดง..วันนี้ทำไมมาช้าจังว๊ะ…”
ไอ้เชษส่งเสียงแหบๆทักทาย
ซึ่งก่อนหน้าที่เจอเสียงฟ้าผ่าแบบนี้กะทะรู้สึกตัวลีบเล็ก
จากนั้นก็จะค่อยๆเดินเลี่ยงไป
แต่วันนี้ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว
กะทะไม่รู้สึกถึงปมด้อยที่ถูกยัดเยียดให้เขาอีกต่อไป
ข้อกล่าวหาไม่ว่าจะ “จวยมด” หรือ “ทองแดง” ไม่มีผลอีกต่อไป
กะทะยิ้มให้เพื่อนทุกคนแล้วบอกว่า
“เออ..เมื่อคืนรู้สึกไม่สบายว๊ะ…ตื่นสายไปหน่อย…”
กะทะยิ้มเย้ยท้าทาย
กระแสพลังที่กะทะแผ่ออกไป
หลายคนในกลุ่มนั้นสัมผัสได้ว่ากะทะไม่วันก่อนๆ
แต่ก็ไม่รู้ไม่เหมือนวันก่อนๆตรงไหน
กะทะไม่เหมือนวันก่อนๆเป็นเพราะอะไร
กะทะแตกต่างจากวันก่อนๆตรงไหน
ทั้งกลุ่มต่างมึนๆงงๆแล้วหันไปสนใจแซวสาวที่ผ่านพวกตนไป
……………..
ตั้งแต่วันที่กะทะฝันประหลาดเผ่านไปหลายวัน
พวกเพื่อนๆ เริ่มเกรงใจมากขึ้น
หันมาพูดคุยพึ่งพิงการเรียนของกะทะ
กะทะเรียนเก่งไปทุกวิชา วิชายากๆแต่สำหรับกะทะมันง่ายๆ
จนช่วงหลังๆมีน้องๆเข้ามาหามาพัวพันกะทะหลายคน
หนึ่งในนั้น คือ “หมวย” เด็กปีหนึ่งที่เข้ามาให้กะทะติวหลายวิชา
ผลการสอบของเธอดีขึ้นอย่างเห็นได้
เดิมผลการเรียนที่ฉิวเฉียดเต็มที
ผลการสอบของหมวยทำให้กะทะเริ่มดังในกลุ่มน้องใหม่
เวลาผ่านไปไม่เพียงที่ถาปัตย์เท่านั้น
น้องๆคณะอื่นที่รู้เรื่องเริ่มมีความสนใจหนุ่มคนนี้มากขึ้น
กะทะเริ่มกลายเป็นหนุ่มเนื้อหอมของมหา’ลัย
กลายเป็นที่สนใจของสาวจนทำให้ไอ้เชษอิจฉา
แต่พอมันจะเข้าไปหาเรื่องกะทะ
มันแปลกใจมากว่าพอคิดแบบนี้ ใจมันสั่น ตัวมันสะท้านปั่นป่วน
กะทะเหมือนมีรังสีชนิดมันเกร็งและเกรง
รังสีเช่นนี้ไอ้เชษสังหรณ์ว่ากะทะเป็นเด็กมีของ
แต่จะเป็นของอะไร มันก็ตอบไม่ได้
มันเลยไม่กล้าชนเหมือนเมื่อก่อน เลี่ยงได้เลี่ยง
มันทำได้แค่มองเขม่นอยู่ห่าง
มันยอมปล่อยให้สาวที่รุมล้อมกะทะไปก่อน
…………………..
โดย : kankan (RE.W2015)
คำถาม
——–
ไรท์เขียนเรื่องดันไปอิงศาสตร์หลายแขนง
ก็ด้วยความชอบอ่านโน่นนิดนี่หน่อย
เลยเอามามั่วปะติดปะต่อ
มีรีดเดอร์หลายคนถามรายละเอียดมาหลายอย่าง
ต้องขอโทษจริงก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
ขอให้คิดว่าอ่านแค่เอามัน อ่านเพื่อความบันเทิง
หรือถ้าขัดตาขัดใจเคืองใจ หรือถ้าเห็นว่าไม่สนุกก็ข้ามๆไป
ในนี้มีหลายเรื่องที่น่าจะสนุกกว่า สดใหม่กว่าเรื่องนี้
จริงก็เขียนมานานเกือบจะ 10 ปีได้แล้ว
ไฉนจึงยังมีคนขอให้เอามาลงให้อ่านกันอีก
ขอบคุณเหลือหลาย
(kankan)
