ความสุขของกะทะ ตอน 6 คุรุทางวิญญาณของกะทะ

ความสุขของกะทะ ตอน 6 คุรุทางวิญญาณของกะทะ
โดย kankan

เมื่อพี่พลอยออกจากห้องกะทะไป
ตอนนั้นเขายังนอนนิ่งๆ
ในมโนสำนึกกระจ่างในกระแสปราณที่สุกใส
ปราณจากจักระหนึ่งไปอีกจักระหนึ่ง
โคจรจนสู่จักระมงกุฎที่อยู่สูงสุดกลางกระหม่อม

กระแสปราณพุ่งออกจากจักระมงกุฎเป็นดุจน้ำพุ
ในขณะที่เหมือนใกล้จะหลับเต็มที
กะทะรู้สึกว่ากระแสปราณของเค้า
ยังคงพุ่งออกไปๆ ณ จุดเชื่อมต่อกับมหาพลังอันยิ่งใหญ่

……………

กะทะรู้สึกว่าเขากำลังสงบนิ่งอยู่ในอู่แห่งกำเนิดของมหาจักรวาล
เป็นเหมือนเสียงกระซิบบอกเขารู้สึกเช่นนั้น

ในความเงียบสงัดยิ่งกว่าความสงัดใดๆที่เคยสัมผัสมาก่อน
พลันบังเกิดเสียงใสกังวาลสะท้อนมาสู่การรับรู้
เสียงนั้นไม่สามารถที่เปรียบเทียบกับเสียงใดๆในโลกนี้ได้
จะว่าเหมือนเสียงดนตรีก็เปรียบเทียบไม่ได้
จะเป็นเสียงผู้หญิงที่แสนไพเราะก็ไม่

เหมือน
เสียงก้องทุ้มเหมือนเสียงผู้ชายที่เป็นนักร้องก็ไม่ใช่
กะทะไม่เคยได้ยินเสียงใดๆที่ก้องกังวาลและไพเราะ
กระแสเสียงนี้สั่นสะเทือนเข้าไปในจักระหัวใจของเขาว่า

… “โอ..เธอผู้เปล่งประกายแสง ประสบการณ์นี้เกิดขึ้น
ระหว่างลมหายใจเข้ากับลมหายใจออก
คือ ภายหลังจากลมหายใจเข้ากับก่อนที่ลมหายใจออก
ณ ที่นั่นมีของขวัญจากฟากฟ้าดำรงอยู่” …

จิตใจทั้งดวงของกะทะสะเทือนเลื่อนลั่นไปโศลกที่สะท้อนอยู่ภายใน
รับและเกิดความกระจ่างชัดว่าอะไรเกิดขึ้นกับเค้าเมื่อคืน
กะทะเหมือนเกิดความยินดีวูบไหวเดียวแล้วกลับมาเป็นสงบเป็นปกติ

ในยามที่กะทะสานพลังปราณเวลาถึงจุดสุดยอดกับพี่พลอย
สภาวะวาบที่เกิดขึ้นในกระแสพลังที่จักระกำเนิดบริเวณท้องน้อย
มันเกิดขึ้นในระหว่างลมหายใจเข้าและหลังลมหายใจออกนั้นเอง

กระแสที่หมุนวนเวียนขวาหมุนเร็วจัด
ยิ่งหมุนเร็วเท่าไหร่จิตใจของกะทะยิ่งกระจ่าง
แล้วกระบวนการหลั่งก็เริ่มดำเนินการต่อ
สายพลังปราณของเขากับพี่พลอยสอดประสานกัน
ดุจข่ายม่านถี่ยิบแตะสัมผัสได้ในทุกปมของการสอดประสาน
พลังเหมือนจะกระพริบยิบๆนี่เอง…คือ…

…ของขวัญจากฟากฟ้า…
มันอยู่ตรงนี้เอง
กะทะแปลกใจยิ่งนักเมื่อรู้สึกถึงสายปราณพลัง
หัวใจของเขาเหมือนเบ่งบานเริงระบำจน..
จนทำให้กายของเค้าคล้ายจะโปร่งแสงเข้าไปเรื่อยๆ

มีเสียงจากสิ่งหนึ่งสะเทือนอีกว่า

… “เมื่อเธอถูกเล้าโลม เจ้าหญิงสุดที่รักของข้าเอย
ขอเธอจงเข้าสู่ภายในการของการเล้าโลมนั้นเถิด
และเพียงเธอตระหนักถึงชีวิตอันเป็นนิรันดรเท่านั้นเอง” …

…………

กะทะอุทานในใจ
…เขาเข้าใจแล้ว
…เขารู้แล้ว

ทั้งหมดที่เคยเป็นปริศนา
ทั้งหมดนั้นเพื่อบอกให้เขาให้รู้ว่า…

ต้องนำความรู้สึกหมดมวลหลอมรวมพลังเป็นหนึ่งเดียว
พลังอันเป็นหนึ่งเดียวที่รวมเขากับพี่พลอย
ในขณะนั้น..ณ จุดภายในแห่งนั้น

ไม่ว่าสายพลังสีขาวกับสีแดง หรือพลังสีขาวกับสีชมพู ณ จุดนั้นพลังทั้งสองรวมเป็นหนึ่ง..หนึ่งเดียวกัน มันมีของขวัญจากฟ้า

พลังทั้งสองเชื่อมประสานไปสู่พลังนิรันดร์ตามเสียงบอกนั้นนั่นเอง
เค้าจะได้สัมผัสกับสิ่งนั้น สิ่งที่ที่ปราชญ์เรียกว่า “นิรันดร”
กระแสเสียงดังขึ้นอีกว่า

…”แม่นางเทวีผู้เป็นชายาของพระศิวะเจ้า
ทรงตรัสถามพระศิวะว่า
โอ..พระศิวะท่านเอย ตัวตนที่แท้จริงของพระองค์นั่นเป็นฉันใดกันแน่
โลกที่เต็มไปด้วยความอัศจรรย์ในอันนี้ คือ สิ่งใดกัน
เมล็ดพันธุ์ของสรรพสิ่งถือกำเนิดมาจากสิ่งใด
ใครคือผู้ที่อยู่ ณ ตรงศูนย์กลางของกงล้อแห่งมหาจักรวาล
ชีวิตที่ข้ามพ้นรูป และดำรงอยู่ในทุกรูปที่หลากหลายเหล่านี้ คือ สิ่งใดหรือ”

…”พวกเราจะข้ามพ้นรูปกับนามและกาลเวลากับสถานที่เข้าไปอยู่ในสิ่งนั้น
อย่างบริบูรณ์ได้หรือไม่ ขอพระองค์ได้ทรงโปรดขจัดความสงสัยของหม่อมฉันด้วย เพคะ…”

กระแสสั่นสะเทือนที่กะทะบอกไม่ได้ว่าเป็นเสียงของหญิงหรือชาย
แต่ไพเราะกังวาลสุดเปรียบประมาณ
กะทะนึกถามไปว่า

“ท่าน..ท่าน..เป็นใคร…ผมคุ้นเคยเหลือเกิน….”
“จำเราไม่ได้เหรอ…คุรุของเธอไง…เราเคยเป็นครูของเธอมานับชาติไม่ถ้วน”

และ..แล้ว..เหลือแต่ความเงียบสงบ
กะทะอยากจะถามต่อ
แต่ก็ไม่สามารถทำได้
กะทะดิ่งเข้าห้วงนิทราอย่างที่ไม่อาจหักห้ามได้อีกต่อไปการหลับของกะทะครั้งนี้เป็นหลับสมบูรณ์ที่มนุษย์น้อยคนนักจะได้รับ

———————–

7.00 น.

กะทะตื่นนอนตามปกติ
แต่วันนี้ของกะทะไม่เหมือนวันก่อนๆ
แบบนี้ใช่หรือเปล่าก็ไม่รู้ที่ตัวหนอนลอกคราบออกมาเป็นผีเสื้อ

กะทะเข้าห้องน้ำอาบน้ำ
เค้ารู้สึกว่าผิวกายเรียบลื่นไม่มีความสากเหมือนเช่นทุกวัน
กายก็เบา ใจก็ปลอดโปร่งยิ่งนัก
มองเห็นโลกเหมือนความว่างที่เป็นอนันต์
และเหมือนกับว่าเค้ายืนมองธรรมชาติยามเช้าอยู่บนขุนเขาอันสงบสันติ

กะทะออกมาทานอาหารที่พี่พลอยคนดีของเขาจัดเตรียมให้
การสัมผัสรอยยิ้มของพี่พลอยที่วันนี้ดูจะเป็นยิ้มที่ใสกระจ่างตา
ยิ้มใสจนกะทะแย้มยั่วแล้วรำพึงในใจว่า ‘วันนี้เป็นวันที่ดีจริงๆนะ…’

พี่พลอยเห็นรอยยิ้มของกะทะจึงพูดขึ้นว่า

“หน้าบานเชียวกะทะวันนี้…เมื่อคืนดีมากใช่อ๊ะป่าว….”
พี่พลอยหน้าทะเล้นแล้วค้อนกะทะนิดหนึ่ง

กะทะพยักหน้า
“พี่พลอย..ดีที่สุดในชีวิตเลย…” แล้วยิ้มชื่นให้พี่พลอย
“เดี่ยวสายรีบกินเถอะ…”

กะทะเดินทางไปเรียน
ก่อนเข้าเรียนกะทะพบน้องหมวยสาวน้อยวัยใส
เธอกระซิบบอกกะทะว่าเย็นอยากจะคุยด้วย

……………

โดย : kankan (RE.W2015)