Angel's Item ตอนที่ 12 ฟันฉัน
ช่วงสายๆของวันอาทิตย์ที่โรงเรียนหยุดเป็นปกติอยู่นั้น ปรากฏว่ามีครูและนักเรียนกำลังว่ายน้ำอยู่ในสระน้ำของโรงเรียนแห่งหนึ่ง “ครูชัยอ่ะ…ปล่อยนะคะ” เสียงลูกศิษย์กล่าวขึ้นเมื่อถูกครูชัย ครูสอนวิชางานไม้ของเธอกอดจากด้านหลัง ขณะที่เธอซ้อมว่ายน้ำอยู่ “ก็ครูกลัวปลาจะจมน้ำอีกนี่นา” ครูชัยตอบชลดานักว่ายน้ำเหรียญทองของโรงเรียน “แล้วอย่างนี้หนูจะซ้อมว่ายน้ำยังไงเล่า” “ไม่รู้สิ” ครูชัยตอบอย่างทะเล้นว่าแล้วก็ลงมือลูบไล้ลำตัวลูกศิษย์ในน้ำอย่างสนุกมือ “อย่าค่ะครู” ชลดาเอ็ดครูชัยน้ำเสียงเริ่มมีโมโห “เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” ถึงแม้เธอจะยอมอมนกเขาของครูชัยเพื่อแลกกับการว่ายน้ำได้เก่งขึ้นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมให้ครูชัยทำอะไรได้ตามใจชอบ เธอยังมีความละอายแก่ใจอยู่บ้างและรู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่ถูกต้อง ครูชัยจำต้องปล่อยชลดาเมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมเล่นด้วย ชลดาฝึก
ว่ายน้ำอยู่จนเริ่มมีคนมาว่ายน้ำมากขึ้นทำให้ครูชัยไม่มีโอกาสทำอะไรได้มากกว่านี้ เขาจึงขึ้นฝั่ง อาบน้ำแล้วกลับบ้านของเขา
ที่บ้านของครูชัยซึ่งไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไรนัก ครูชัยนั่งนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในสัปดาห์ที่ผ่านมา ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ยากที่จะลืมสำหรับหม้ายวัย30ต้นๆอย่างเขาจริงๆ เพราะเพียงช่วงเวลาอาทิตย์เดียวเขาก็มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนักเรียนที่เขาสอนหลายต่อหลายคน และในจำนวนนั้นส่วนใหญ่ก็ถูกครูชัยพรากพรมจรรย์ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และแน่นอน…ยังมีนักเรียนหน้าตาน่ารักที่รอให้ครูได้ลิ้มลองอีกมากมายนัก ครูชัยยิ่งนึกก็ยิ่งเกิดอารมณ์ เสียดายที่แค่เพียงคิดมันไม่ได้รู้สึกเท่ากับที่ได้เห็นหรือสัมผัสจริงๆ ในที่สุดครูชัยก็คิดแผนการณ์ดีๆขึ้นมาอีกจนได้ เขาอยากจะถ่ายรูป”เด็กๆ”ของเขาเอาไว้เป็นที่ระลึกซักหน่อย เผื่อบางครั้งจะได้เอามาดูเล่นแก้เซ็ง ว่าแล้วเขาก็รวบรวมเงินเก็บที่พอมีอยู่ เก็บข้าวของเตรียมตัวออกเดินทางไปซื้อกล้องดิจิตอลซักตัวที่ห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านของเขา
ห้างสรรพสินค้านั้นแม้จะอยู่ใกล้บ้านครูชัยที่สุดก็ยังมีระยะทางเกือบ 10 กิโลจากบ้านของเขา และเพราะบ้านของเขาไม่ได้อยู่ติดกับถนนหลักเขาจึงต้องนั่งรถถึง 3 ต่อทีเดียวกว่าจะถึง เมื่อมาถึงก็เป็นเวลาเที่ยงพอดีครูชัยจึงตัดสินใจทานข้าวเที่ยงที่นั่นก่อนเดินหากล้องที่เขาต้องการ ระหว่างที่ครูชัยเดินหากล้องอยู่ที่ชั้น G ของห้างเขาก็เห็นคนกำลังมุงดูอะไรซักอย่างอยู่ ด้วยความสนใจประกอบกับไม่มีธุระรีบร้อนมากนักเขาจึงแวะเบียดฝูงไทยมุงเข้าไปช่วยมุงด้วยคน จุดสนใจของไทยมุงทั้งหลายพุ่งไปที่ 2 พรีเซนเตอร์ผลิตภัณฑ์ยาสีฟันที่รู้จักกันดี ครูชัยเห็นทั้งสองคนก็จำได้ในทันที เพราะเขาเองก็ดูภาพยนตร์ที่ทั้ง 2 แสดงเป็นพระเอกและนางเอกด้วยเช่นกัน แม้หนังเรื่องนี้จะเลิกฉายในโรงไป 5-6 เดือนแล้วแต่ทั้งคู่ก็ยังได้รับความนิยมอยู่ แสงแฟลชวืบวาบผ่านหัวของเขาไปกระทบกับ 2 ดาราเด็กประกอบกับเสียงเรียกชื่อทั้งคู่ที่ดังไม่ขาดสายเป็นเครื่องยืนยันชัดเจน และเพราะความนิยมนี้เองทั้ง 2 คนจึงถูกเชิญมาเป็นพรีเซนเตอร์ยาสีฟันชิ้นนี้ ครูชัยมองทั้งคู่ตอบคำถามฉะฉานพร้อมแจกลายเซ็นแก่บรรดาแฟนคลับอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเกินกว่าที่เด็กในวัยเดียวกันจะรับผิดชอบไหวทำให้อดทึ่งในความสามารถของทั้ง 2 คนไม่ได้ โดยเฉพาะนางเอกตัวน้อยดูจะได้รับความสนใจเป็นพิเศษ เธอมาในชุดเสื้อสีฟ้าแขนเสื้อสีขาวมีสัญลักษณ์”ฟันฉัน”ปรากฎให้เห็นเด่นชัด กับกางเกงยีนส์ขายาวเข้ากับรูปร่างของเธอ ทรงผมที่มัดรวบไว้ข้างหลังดูไม่เหมือนในหนังแต่ก็น่ารักไม่แพ้กัน เม็ดไฝเล็กๆเหนือริมฝีปากที่มีแต่รอยยิ้มของเธอดูมีเสน่ห์และเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเธอ ใบหน้าที่ดูเปล่งปลั่งมีชีวิตชีวาเสริมความเป็นดาราของเธอให้ดูโดดเด่นยิ่งขึ้น ขณะที่ครูชัยทึ่งอยู่นั้นเองเขาก็เห็นอะไรบางอย่าง หล่นลงมาจากตัวของนางเอกตัวน้อย เส้นผมเส้นหนึ่งหลุดร่วงลงมาจากการเสยผมของเธอลงไปกองกับพื้น ไม่มีใครสนใจเส้นผมเส้นนั้นเลยแต่สำหรับครูชัยเขากลับจ้องมันราวกับสมบัติล้ำค่า ครูชัยไม่รอช้าหาโอกาสเข้าไปให้ใกล้ตัว”มังคุด”ที่สุดเท่าที่จะทำได้ เป้าหมายของเขาไม่ใช่ขอลายเซ็นไม่ใช่ขอถ่ายรูปแต่เพื่อไปเก็บเส้นผมที่ร่วงหล่นของเธอนั่นเอง เมื่อได้มันมาแล้วเขายิ้มมองนางเอกร้อยล้านอย่างมีเลศนัย เก็บเส้นผมใส่กระเป๋าของเขาพลางแหวกฝูงชนจนลับสายตาไป
หลังจากที่ครูชัยเลือกซื้อกล้องที่ถูกใจได้แล้ว…เขาไม่รอช้า รีบเดินออกมาที่ลานจอดรถของห้าง เขาหลบออกไปทางด้านข้างของที่จอดรถซึ่งมีกองไม้ที่ไม่ใช้แล้ววางกองอยู่เต็มไปหมดและไม่มีใครสนใจ ครูชัยหลบเข้าไปในช่องระหว่างกำแพงและกองไม้เหล่านั้น เมื่อเห็นว่าลับตาคนดีแล้วครูชัยจึงหยิบตุ๊กตาสีขาวตัวหนึ่งออกมาจากย่ามของเขา แล้วก็ควักเส้นผมของดาราตัวน้อยจากกระเป๋าออกมาด้วย เขานำเส้นผมของเธอซึ่งบรรดาไทยมุงต่างตะโกนเรียกว่า”น้องโฟรโมสต์” ออกมาพันรอบตุ๊กตา และเมื่อทิ้งเพียงชั่วครู่ตุ๊กตาก็ค่อยๆกลายร่างเป็นน้องโฟรโมสต์ที่มีส่วนสูงเพียง 14.6 เซนติเมตรเท่านั้น ตุ๊กตาตัวน้อยทำอากัปกิริยาเดียวกันกับเจ้าของเส้นผมนั้น และด้วยเหตุนี้เองครูชัยจึงได้โอกาสในการเอาลูกศิษย์ของเขามาทำเมียคนแล้วคนเล่า และแน่นอนที่สุด โอกาสที่เขาจะได้นางเอก”ฟันฉัน”มาเป็นเมียเขาก็เข้ามาอยู่ตรงหน้าแล้ว เขาไม่คิดที่จะทิ้งโอกาสนี้แน่ๆ “วันนี้ขอเปิดซิงดาราซักทีเหอะวะ” ครูชัยพูดพึมพำๆพลางจ้องมองพฤติกรรมของตุ๊กตาตัวนั้นอย่างใจเย็น
ในมุมมองของน้องโฟรโมสต์ เธอกำลังสนุกอยู่กับการตอบคำถามและแจกลายเซ็น แก่บรรดาแฟนคลับทั้งหลายไม่ว่าชายหรือหญิง เด็กหรือผู้ใหญ่ต่างก็ให้ความสนใจเธอและเน็คพระเอกคู่หูของเธอทั้งนั้น เวลาค่อยๆดำเนินไปจนกระทั่งเธอตอบคำถามสุดท้ายของผู้ชมเสร็จก็เป็นอันได้เวลาที่เธอจะต้องกลับบ้าน แต่บรรดาไทยมุงและแฟนคลับยังคงเหนียวแน่นจนหน่วยรักษาความปลอดภัยของห้างถึงกับต้องมาคอยดูแลเลยทีเดียว เมื่อกันออกจากฝูงชนได้แล้ว น้องโฟรโมสต์และแม่ของเธอจึงแยกตัวออกจากรปภ.ที่คอยตามประกบ “ขอบคุณมากนะคะที่ช่วย” คุณแม่นางเอกกล่าวขอบคุณรปภ.ก่อนที่เธอและลูกสาวคนเดียวของเธอจะแยกตัวออกไป “บ๊ายบายนะเน็ค…แล้วเจอกัน” นางเอกตัวน้อยลาคู่หูของเธอ “อื้อ” เน็คตอบ สองแม่ลูกเดินทางต่อมาจนเกือบจะถึงประตูทางออกอยู่แล้วคุณแม่ก็เหลือบไปเห็นร้านเสื้อผ้าที่ข้างประตูทางออกซะก่อน “อุ๊ย…โฟโมสต์แวะดูเสื้อผ้าซักหน่อยสิลูก” คุณแม่โน้มน้าวลูกสาวคนสวยในใจจริงอยากซื้อเองมากกว่า แต่น้องโฟรโมสต์ที่เริ่มล้าจากการทำงานทั้งวันก็ไม่สนุกนักกับการเดินดูเสื้อผ้ากับแม่ของเธอ “งั้นหนูไปรอที่รถนะคะแม่” “จำที่จอดรถของเราได้ใช่มั๊ยลูก” คุณแม่น้องโฟรโมสต์ถามลูกสาวแต่มือยังคงหยิบยกเสื้อผ้าดู “จำได้ค่ะแม่ ก็อยู่ที่ลานจอดรถที่จอดประจำไม่ใช่หรอ” นางเอกตัวน้อยพูดแล้วก็เดินจากคุณแม่ออกประตูไป โดยไม่รู้ถึงชะตากรรมที่รอคอยเธออยู่
ที่ลานจอดรถ นางเอกคนเก่งเดินทางมาถึงรถของเธอแล้ว แต่ก็เข้ารถไม่ได้เพราะกุญแจรถอยู่กับแม่ น้องโฟรโมสต์จึงต้องนั่งรอคุณแม่เพียงลำพัง แต่แล้วจู่ๆก็เกิดความผิดปกติในตัวเธอ เสื้อยืดตัวเก่งลอยสูงขึ้นเกือบถึงหน้าอกราวกับมีใครดึงมันขึ้น นางเอกน้อยรีบคว้าชายเสื้อกดลงตามสัญชาตญาณแต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร เธอหันไปรอบๆสายตาเริ่มวิตกกังวล ซักพักเสื้อยืดเจ้ากรรมก็เริ่มแผลงฤทธิ์อีกครั้งคราวนี้มันลอยสูงขึ้นโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สาวน้อยออกแรงสุดกำลังที่จะดึงเสื้อของตนลงมาตามเดิมแต่ไม่เป็นผล หน้าท้องขาวอวบโผล่ออกมาต้องแสงแดดที่หลงเหลือในลานจอดรถ ชั้นในสีขาวตัวน้อยเผยแสดงให้เห็นเป็นอันดับต่อมา ในที่สุดเสื้อยืดตัวเก่งของเธอก็หลุดออกจากร่างของนางเอกวัย 12 น้องโฟรโมสต์ทั้งงงและตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเธอแต่ก็ยังตั้งสติได้พยายามจะลุกขึ้นไปเก็บเสื้อของเธอกลับมาใส่ตามเดิมด้วยกลัวว่าจะมีใครมาเห็นซะก่อน หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเป็นแผนการณ์ที่ครูชัยซึ่งซุ่มดูอยู่ห่างๆเตรียมไว้ทั้งหมด ตุ๊กตาน้องโฟรโมสต์ที่อยู่ในมือครูชัยตอนนี้มีสภาพเดียวกันกับตัวจริงนั่นคือร่างกายท่อนบนเหลือเพียงชั้นในสีขาวแบบเด็กๆที่คอยปกปิดนมต้มที่เพิ่งเริ่มตั้งเต้าของเธอ ครูชัยมองดูมันอย่างมีความสุข ทันทีที่เด็กสาวกำลังจะลุกไปเก็บเสื้อของเธอมาใส่ตามเดิมครูชัยก็เริ่มแผนขั้นต่อไป เขาหยิบหนังยางออกมา 1 เส้น จากนั้นจับแขนของตุ๊กตาทั้งสองข้างมามัดไว้ด้านหลังด้วยหนังยางเส้นนั้น ผลก็คือนางเอกตัวน้อยที่แขนทั้งสองข้างของเธอไม่สามารถยกมาปกปิดร่างกายของเธอได้ต้องนั่งตกใจสุดขีดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอพยายามดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะแยกมือทั้ง 2 ที่ไขว้อยู่ด้านหลังของเธอให้แยกออกจากกัน ระหว่างที่เธอกำลังกังวลและตกใจอยู่นั้นเองก็มีสิ่งที่ทำให้เธอต้องตกใจมากขึ้น เมื่อเข็มขัดที่รัดเอวของเธอเริ่มคลายตัวออกราวกับมีใครมาปลดมัน น้องโฟรโมสต์ดิ้นรนสุดชีวิตแต่ก็ไม่เป็นผล เธอไม่กล้าส่งเสียงเรียกใครให้มาช่วย เพราะหากใครเข้ามาเห็นเธอในสภาพเช่นนี้ ชีวิตการเป็นดาราขวัญใจผู้ชมทั้งหลายคงต้องจบสิ้นแน่ๆ เธอหวังแต่เพียงให้แม่บังเกิดเกล้าของเธอกลับมาจากการเลือกซื้อเสื้อผ้าไวๆ ไม่เคยมีหนไหนที่เธอต้องรู้สึกหวาดกลัวเพียงลำพังเช่นนี้มาก่อนในชีวิต แต่ฝ่ายครูชัยนั้นเขากำลังสนุกสนานกับการปลดเสื้อผ้าของดาราขวัญใจของเขาราวกับได้เล่นตุ๊กตาบาร์บี้ที่ถึงเวลาต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หลังจากปลดเข็มขัดของเด็กสาวออกแล้วซิบกางเกงยีนส์ก็เป็นเป้าหมายชิ้นต่อไป ครูชัยปลดออกอย่างง่ายดายเพราะนางเอกตัวน้อยไม่เหลือมือที่จะคอยมารบกวนการทำงานของเขาแล้ว ครูชัยรูดซิบกางเกงน้องโฟรโมสต์ลงจนสุดแล้วแหวกออก กางเกงในผ้าฝ้ายสีขาวขอบลูกไม้สีชมพูที่ไม่มีแฟนคลับคนไหนได้เห็นมาก่อนก็โผล่ออกมาให้ครูชัยเห็น น้องโฟรโมสต์อายจนหน้าแดงทั้งๆที่คิดว่าไม่มีใครเห็น น้ำตาใสๆเริ่มคลอเบ้าตากลมโตของเธอเช่นเดียวกับที่ครูชัยเห็นในหนัง น้องโฟรโมสต์หนีบขาแน่นทั้งๆที่รู้ว่าไม่เป็นผลเมื่อเห็นว่ากางเกงยีนส์กำลังจะหลุดจากตัวเธอตามเสื้อยืดตัวเก่งไป เธอฟังเรื่องเล่าเกี่ยวกับผีจากเพื่อนๆมาเยอะแต่ไม่เคยมีเรื่องเล่าเรื่องไหนน่ากลัวเท่าสิ่งที่เธอเจออยู่ขณะนี้เลย เธอคิดเลยเถิดว่าคงโดนผีอำเข้าแล้วแน่ๆ นางเอกตัวน้อยกลัวจนตัวสั่น ท่อนล่างของเธอมีสภาพไม่ต่างไปจากท่อนบน ตอนนี้เหลือเพียงกางเกงในตัวน้อยที่คอยปกปิดเรือนร่างที่กำลังพัฒนาของเธอ ครูชัยไม่ลืมที่จะรัดข้อเท้าทั้ง 2 ของเธอด้วยหนังยางอีกเส้นที่เขาเตรียมมา เมื่อทุกอย่างที่เขาเตรียมการสำเร็จแล้ว ครูชัยจึงเก็บข้าวของแล้วออกจากที่ซ่อน ตรงไปยังที่ซึ่งสาวน้อยกำลังนั่งตัวสั่นขวัญแขวนด้วยอาการหวาดกลัว
ที่รถของน้องโฟรโมสต์ ครูชัยเดินไปถึงก็เห็นเธอในสภาพเดียวกันกับตุ๊กตาก่อนที่เขาจะเก็บลงย่ามสะพายใบโปรดของเขา ครูชัยทำทีเป็นบังเอิญผ่านไปเห็นเข้า “อ้าว…หนู ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้คนเดียวล่ะ แล้วทำไม…แต่งตัวอย่างนั้น” น้องโฟรโมสต์สะดุ้งเล็กน้อยที่ได้ยินเสียงครูชัย เธอเงยหน้าขึ้นมองครูชัยโดยไม่พูดอะไร เธอรีบก้มหน้าอีกครั้งเมื่อรู้สึกตัวว่าครูชัยเห็นเธอในสภาพเช่นไร “เป็นอะไรรึเปล่า?” ครูชัยถามย้ำอีกทีเมื่อเห็นนางเอกนิ่งเงียบอยู่ ในใจของน้องโฟรโมสต์ส่วนหนึ่งรู้สึกดีใจ อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เผชิญความกลัวเพียงลำพังอีกต่อไป ผีคงไม่กล้าทำอะไรเธอแล้ว แต่เธอหารู้ไม่ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเธอขณะนี้น่ากลัวยิ่งกว่าผีซะอีก “เกิดอะไรขึ้นครับ?” ครูชัยถามอีกครั้ง พลางขยับตัวเข้าไปใกล้ชิดดาราขวัญใจของเขายิ่งขึ้น “หนู…ขยับตัวไม่ได้” ในที่สุดเธอก็เลือกที่จะขอความช่วยเหลือจากครูชัย ทำท่าให้เขาดูว่าเธอตกอยู่ในสภาพใด ครูชัยทำทีเป็นแสดงความเห็นใจ “เป็นไปได้ไง ไหน…ขอน้าดูหน่อย” มือของครูชัยจับข้อมือน้องโฟรโมสต์โดยไม่สนว่าเธอจะยอมหรือไม่ ขณะนี้ครูชัยนั่งด้านหลังของนางเอกน้อยทำทีเป็นช่วยดึงข้อมือเธอให้แยกออกจากกัน แต่จุดประสงค์หลักคือสูดดมความหอมของกลิ่นตัวแบบเด็กๆโดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้เรื่องเลย กลิ่นหอมในตัวเธอยิ่งเพิ่มตัณหาให้กับครูชัยมากขึ้น เมื่อสูดดมจนฉ่ำปอดแล้วครูชัยก็เริ่มแผนขั้นต่อไป “น้าแกะไม่ออกอ่ะ…ไปทำอะไรมาเนี่ยะหนู” ครูชัยแกล้งถามทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ “ไม่รู้ค่ะ…ทำไงดีล่ะ” “โดนผีอำรึเปล่าเนี่ยะ อย่างนี้ต้องทำพิธีไล่ผีแล้วมั๊ง” ครูชัยเสนอแนะ น้องโฟรโมสต์พยักหน้ารับ เพราะสิ่งที่ครูชัยเสนอเข้ากับความคิดของเธอที่ว่าโดนผีอำพอดี “น้าทำเป็นมั๊ยคะ” น้องโฟรโมสต์ถามอย่างเป็นกังวล ขืนให้ไปหาหมอผีที่อื่น กว่าจะได้ไล่ผีคงมีคนรู้กันทั้งประเทศว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับที่สุด “เอ่อ…ก็พอทำได้อยู่นะ…แต่ทำตรงนี้ไม่เหมาะหรอก ต้องหาที่ที่เหมาะกว่านี้” ครูชัยอธิบาย โฟรโมสต์ได้แต่พยักหน้ารับ เธอคิดหาหนทางอื่นไม่ออกแล้วจริงๆ “แต่…เดี๋ยวแม่หนูมาจะไม่เจอหนู…” “ไม่เป็นไรหรอกครับ…แป๊บเดียวก็เสร็จ” ครูชัยรีบพูดตัดบท “ลุกไหวมั๊ย…” โฟรโมสต์ส่ายหัว ขาของเธอถูกมัดติดกันทำให้ทรงตัวลำบาก ครูชัยช่วยพยุงร่างกายที่เหลือแต่ชั้นในตัวน้อยของเธอขึ้น สัมผัสเอวของนางเอกที่ติดกับมือของครูชัยทำเอาหัวใจครูชัยเต้นถี่จนแทบระเบิด ครูชัยไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีโอกาสใกล้ชิดดาราได้ขนาดนี้ เขาช้อนมือข้างหนึ่งลงรวบขาทั้ง2ยกขึ้น อีกมือหนึ่งพยุงหลังเธอไว้ น้องโฟรโมสต์ขณะนี้อยู่ในอ้อมแขนครูชัยไร้อาการต่อต้านขัดขืนแต่อย่างใด ครูชัยไม่ลืมที่จะเก็บเสื้อผ้าทั้ง 2 ชิ้นของนางเอกตัวน้อยไปกับพวกเขาด้วย ครูชัยอุ้มดาราคนโปรดห่างออกไปจากรถของเธอจนลับสายตาไป
ครูชัยพาน้องโฟรโมสต์มายังทีที่เขาจัดเตรียมไว้ ห่างไกลจากผู้คนพอสมควร ครูชัยมีเวลาไม่มากที่จะรีบเผด็จศึกดาราคนโปรดซะก่อนที่แม่ของเธอจะสงสัยเอา ครูชัยค่อยๆวางเธอลง จัดท่าให้ทั้งคู่นั่งกับพื้นโดยครูชัยนั่งประกบหลังน้องโฟรโมสต์ ให้หลังของเธอพิงกับหน้าอกของเขา มือของน้องโฟรโมสต์ที่ยังติดกันอยู่ด้านหลังของเธอตกลงมาอยู่ตำแหน่งเดียวกับเป้ากางเกงของครูชัยพอดี แต่ความกังวลใจทำให้เธอยังไม่รู้สึกตัวว่าสัมผัสอะไรอยู่ ขาของทั้ง 2 คนเหยียดออกไปด้านหน้า “เอาล่ะ…อยู่นิ่งๆนะครับ ยิ่งนิ่งยิ่งเสร็จเร็ว” ครูชัยไม่รอช้าดำเนินการตามแผนที่ได้วางไว้ทันที “ขั้นแรกน้าจะต้องคลำหาที่ที่ผีมันซ่อนตัวอยู่ก่อนนะ” สีหน้าน้องโฟรโมสต์ยังไม่คลายความกังวลแต่เธอก็พยักหน้ารับคำอธิบายของครูชัย เมื่อเจ้าตัวตกลงใจแล้วครูชัยก็เริ่มลงมือคลำหาผีไปทั่วร่างกายของน้องโฟรโมสต์ ตั้งแต่ไหล่ขาวผ่องกลมเกลี้ยงไล่ไปจนถึงท่อนแขน และฝ่ามืออันอ่อนนุ่ม ครูชัยบีบนวด เฟ้น คลำไปมาหลายรอบอย่างสนุกมือ น้องโฟรโมสต์ที่กำลังกังวลเรื่องโดนผีอำอยู่พอถูกครูชัยสัมผัสก็รู้สึกขนลุกขึ้นมานิดๆ แต่เธอก็ไม่แสดงอาการออกมาภายนอก “อืม…ไม่ได้อยู่แถวนี้แฮะ” ครูชัยสรุปผลการสำรวจครั้งแรก “หรือว่าจะอยู่ตรงนี้หว่า” ครูชัยพูดพลางเลื่อนมือลงไปคว้าพุงป่องๆของเธอ นวดเฟ้นเช่นเดียวกับแขนของเธอ หน้าท้องดาราเด็กที่เขาหลงไหลทำเอาครูชัยนวดคลำอย่างเพลิดเพลินจนเกือบลืมแผนการที่วางไว้ ความรู้สึกเสียวนิดๆของน้องโฟรโมสต์ยังไม่มากพอที่จะแสดงออกให้ครูชัยเห็น แต่เธอเริ่มรู้สึกอายบ้างแล้วที่จู่ๆต้องถูกชายแปลกหน้าที่เพิ่งพบกันลูบคลำร่างกายเธอราวกับของเล่น “อืม…ที่นี่ก็ไม่มี” “เอ่อ…หนูว่าอาจจะอยู่ที่ขาก็ได้นะคะ” น้องโฟรโมสต์เห็นท่าไม่ดีอยากให้ครูชัยรีบหาให้เจอโดยเร็ว เธอจะได้ไม่ต้องทนอยู่ในสภาพที่น่าอายเช่นนี้ “ไม่หรอก…น้าว่าผีส่วนใหญ่มันชอบซ่อนตรงนี้มากกว่า” ยังไม่ทันที่น้องโฟรโมสต์จะรู้ว่า’ตรงนี้’ของครูชัยคือตรงไหน ครูชัยก็คว้าเอาขอบเสื้อชั้นในของเธอดึงขึ้น ดอกบัวที่เพิ่งโผล่พ้นน้ำก็คลี่บานออกให้ครูชัยได้ยลโฉม ในสายตาของครูชัยมันงดงามมาก คงไม่มีสิ่งใดในโลกนี้จะน่าดูเท่าหน้าอกดาราที่ชื่นชอบกำลังแตกหน่อรอวันใช้งานจริงอย่างน้องโฟรโมสต์อีกแล้ว หัวนมสีชมพูอมน้ำตาลอ่อนๆเรียวแหลมเล็กบ่งบอกถึงพัฒนาการที่ยังไม่เต็มที่ เลยฐานหัวนมไปก็พบแต่ความขาวนวลชวนสัมผัสของนมดาราที่ไม่เคยมีใครได้สัมผัสหรือแม้แต่เห็นมาก่อน แต่ต่อจากนี้ไปครูชัยจะทำลายสถิติเหล่านั้นจนหมดสิ้น ฝ่ายน้องโฟรโมสต์เมื่อรู้ตัวว่าของสงวนของเธอต้องถูกเปิดโชว์โดยไม่ได้รับอนุญาตเช่นนั้น แทนที่เธอจะร้องหรือห้ามปรามครูชัย เธอกลับนิ่งเงียบไม่ส่งเสียงใดๆโต้ตอบ ในตอนนี้เธอกลัวผีมากกว่ากลัวอาย ครูชัยเห็นน้องโฟรโมสต์ไม่โต้ตอบอะไรก็ยิ่งได้ใจ เขาลงมือตะปบสมบัติส่วนตัวของน้องโฟรโมสต์นวดเฟ้นอย่างต่อเนื่อง ด้วยประสบการณ์อันยาวนานของเขา น้องโฟรโมสต์ที่ไม่เคยต้องมือใครก็เริ่มแสดงอาการที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความรู้สึกเย็นวาบแผ่ซ่านไปทั่วร่างดาราตัวน้อย น้องโฟรโมสต์กัดฟันรับความรู้สึกใหม่ที่เข้ามาอย่างอดทน ครูชัยบอกเธอไว้ว่ายิ่งนิ่งก็ยิ่งเสร็จเร็ว เธออยากให้ทุกอย่างจบลงโดยเร็ว “จ…เจอ…มั๊ยคะ…” น้องโฟรโมสต์ถามครูชัยเมื่อรู้สึกตัวว่าครูชัยคลำหาผีที่หน้าอกของเธอนานเกินเหตุ “อืม…เดี๋ยวนะจ๊ะคนเก่ง กำลังจะเจอแล้ว” ว่าแล้วครูชัยก็ส่งคลื่นความเสียวระลอกสองถาโถมใส่น้องโฟรโมสต์ เขาจับหัวนมที่เริ่มชูชันจากอาการเสียวบีบกดเบาๆ คลื่นระลอกสองกระแทกใส่ร่างกายอันบอบบางของเธออย่างไม่ใยดีเกินกว่าจะทนไหว “อ๊า….น้า หนูเจ็บ…อย่า…” น้องโฟรโมสต์ใช้คำว่าเจ็บแทนความรู้สึกที่เธอได้รับ “เจ็บเหรอ…งั้นแสดงว่าผีอยู่แถวๆนี้แหละ อดทนอีกหน่อยนะ” ครูชัยเพิ่มแรงบีบเค้นหัวนมน้องโฟรโมสต์มากขึ้น ทำเอาเธอพลิกตัวบิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน ครูชัยไม่ลืมที่จะใช้โอกาสนี้หอมแก้มและซอกคอน้องโฟรโมสต์ทีเผลอโดยที่เธอไม่รู้สึกตัว กลิ่นหอมแห่งวัยแรกรุ่นยิ่งจุดอารมณ์ใคร่ของครูชัยให้ร้อนระอุยิ่งขึ้น ฝ่ายน้องโฟรโมสต์ที่ถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องก็ไม่อาจต้านทานความเสียวซ่านทั่วร่างเธอได้ เสียงลมหายใจของเธอดังขึ้นถี่ขึ้น ขาเธอสั่นแขนเธอเกร็ง ทุกส่วนในร่างกายเธอต่างก็ตอบสนองความรู้สึกใหม่นี้ทำเอาครูชัยยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่ระหว่างนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของน้องโฟรโมสต์ก็ดังขึ้นจากในกระเป๋ากางเกงของเธอที่ครูชัยเก็บมาด้วย ทั้งคู่รู้สึกตัว ครูชัยหยุดจ้ำจี้น้องโฟรโมสต์ทำเอาเธอสับสนทีเดียวว่าจะดีใจหรือเสียใจที่ครูชัยหยุด “น้า…หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าหนูให้หน่อยสิ…สงสัยแม่หนูโทรมา” น้องโฟรโมสต์รีบพูดทันทีที่รู้สึกตัว ครูชัยได้แต่ต้องทำตามคำขอของเธอ ครูชัยควักโทรศัพท์ออกมาจากกางเกงยีนส์ที่วางกองอยู่ข้างๆทั้ง 2 คน กดรับโทรศัพท์แล้วเอาไปจ่อไว้ที่หูน้องโฟรโมสต์ ในใจลุ้นต่างๆนานาว่าเธอจะตอบแม่ของเธอว่าอย่างไร เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นนานแล้วกว่าที่น้องโฟรโมสต์จะได้คุย “ค่ะ…แม่” พูดเสร็จเธอนิ่งเงียบฟังเสียงในโทรศัพท์ “อ๋อ…เอ่อ คือหนู… เอ่อ…พอดีหนูปวดท้องน่ะค่ะ…เลยมาเข้าห้องน้ำ” ครูชัยแทบไม่เชื่อหูตัวเอง น้องโฟรโมสต์ที่เขาชื่นชอบโกหกแม่ของเธอต่อหน้าเขาเพราะอะไรนะ? “ค่ะ…แม่ แม่เดินดูของในห้างไปก่อนแล้วกัน…เดี๋ยวหนูโทรกลับเองนะคะ” ในใจของครูชัยแทบจะกระโดดโลดเต้นยินดีกับโอกาสที่น้องโฟรโมสต์หยิบยื่นให้ แต่เขาจำต้องกลบเกลื่อนความรู้สึกนั้นทำตัวเป็นหมอผีที่เคร่งขรึมของน้องโฟรโมสต์ต่อไป “ทำไมไม่บอกแม่ไปตรงๆล่ะครับ” ครูชัยหันมาถามดาราตัวน้อยหลังจากเก็บโทรศัพท์เธอใส่กระเป๋าเข้าที่เดิมแล้ว “ก็…เอ่อ หนู หนูไม่อยากให้แม่กังวลเรื่องนี้นี่นา…เดี๋ยวแม่จะไม่สบายใจ” น้องโฟรโมสต์ตอบด้วยน้ำเสียงเดียวกับที่ใช้โกหกแม่ของเธอ ครูชัยแอบยิ้มอยู่ข้างหลังน้องโฟรโมสต์ด้วยความภูมิใจที่มัดใจดาราคนโปรดของเขาจนอยู่หมัด “รีบๆหาต่อเถอะค่ะ หนูอยาก…เอ่อ หนูอยากจะกลับจะแย่แล้ว” “อืม…ได้ๆ” ช่วงเวลาแห่งความสุขของครูชัยดูเหมือนจะยังไม่จบง่ายๆ ซะแล้ว…
