Angel's Item ตอนที่ 21 แข็งนอกอ่อนใน
เสียงน้ำจากฝักบัวแว่วมาจากห้องอาบน้ำชายในสระว่ายน้ำของโรงเรียนประถมแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ภายในนั้นประตูห้องน้ำบานหนึ่งปิดอยู่เห็นได้ชัดว่ามีคนกำลังอาบน้ำอยู่ในนั้น “ยืนตัวตรงๆสิ ไม่งั้นจะอาบน้ำสะอาดได้ไงกัน” เสียงชายคนหนึ่งดังออกมา นี่แสดงว่านอกจากเขาแล้วยังมีใครอีกคนหนึ่งอาบน้ำร่วมกับเขาด้วยอย่างนั้นหรือ? “ก็หนูบอกแล้วไงว่าหนูอาบเองได้ ครูชัยก็อาบของตัวเองไปสิคะ” เสียงเด็กผู้หญิงตอบกลับไป! จากคำพูดทั้งคู่ดูจะเป็นครูกับลูกศิษย์กัน แล้วทำไมถึงต้องมาอาบน้ำร่วมกันในห้องน้ำชายแบบนี้ล่ะ? “เอาน่า ครูอยากช่วยปลานี่นา ครูยังไม่เคยอาบน้ำให้ใครมาก่อนเลย ขอครูลองหน่อยนะ” ชายผู้ซึ่งอ้างตัวว่าเป็นครูหาเหตุผลที่จะลวนลามลูกศิษย์สาว นี่มันเรื่องอะไรกันที่ทำให้เธอกล้าเข้ามาอาบน้ำร่วมกับครูของเธอ และปล่อยให้เขากระทำเรื่องบัดสีเช่นนี้กับเธอได้…
ครูชัย…ครูสอนงานไม้ของโรงเรียนแห่งนี้ เขาค้นพบช่วงเวลาที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิต สัมผัสความรู้สึกสุดยอด
ของการเป็นเพศผู้ ความรู้สึกที่เมียของเขาซึ่งเพิ่งตายจากความทรงจำของเขาไปไม่สามารถให้เขาได้ นั่นคือการได้ร่วมรักกับลูกศิษย์สาวแสนสวยทั้งหลาย ผู้ซึ่งกำลังผลิดอกออกผลสู่วัยแรกแย้มที่งดงามนั่นเอง การที่ได้พรากพรหมจรรย์ไปจากลูกศิษย์ตัวน้อยๆของเขาทำให้ครูชัยรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่เกิดมาบนโลกนี้ สัมผัสของร่องเสียวอันอ่อนนุ่มที่โอบรัดเจ้าโลกของเขาแต่ละครั้งชวนให้ครูชัยลุ่มหลงจนยากจะลืมเลือน และเช้าวันนี้เองเขาก็เผด็จศึกเด็กสาวที่เขาหมายมั่นได้อีกหนึ่งคนแล้ว “อุ๊ย!ครูคะ เบาๆสิ…หนูเจ็บนะ” ครูชัยเผลอถูร่องเสียวที่เพิ่งถูกทะลวงไปหมาดๆของชลดาจนเธอร้องด้วยความเสียวแสบ “อ๊ะ…ขอโทษที” ครูชัยขอโทษพอเป็นพิธีแต่กระนั้นก็ยังจับโหนกเสียวเด็กสาวคลึงเล่นไม่ยอมปล่อย ฝ่ายชลดาที่แม้จะเจ็บปวดกับครั้งแรกของเธอ แต่เงือกสาวเจ้าปัญญากลับเอามือจับแขนข้างที่โอบเอวเธอไว้แทนที่จะจับมืออีกข้างที่คลึงของลับเธอดึงออก “ครูชัยยยย…พอได้แล้วน่า จะจับไปถึงไหน…อื๊ยยย” การปล่อยให้ครูชัยทำอะไรกับเธอเล่นตามใจนั้นไม่ใช่วิสัยของชลดาเลย ความรู้สึกเสียวซ่านที่แวะกลับมาหาเธอชวนให้เด็กสาวระลึกขึ้นมาได้ “น่า…ตรงนี้ถ้าไม่ล้างดีๆเดี๋ยวเลือดมันซึมออกมาอีกจะทำไงล่ะ” ครูชัยยกเหตุผลขึ้นอ้าง “ขืนครูถูแบบนี้หนูมีหวังเลือดออกหมดตัวแน่เลย…ปล่อยนะคะ” ด้วยความเข้มแข็งและอดทนชลดาสะบัดตัวหนีออกจากอ้อมกอดครูชัยจนได้ เด็กสาวเงยหน้ามองครูของเธอแบบดุๆหวังจะให้ครูชัยสำนึกในสิ่งที่ตนทำอยู่ แต่ทว่าเขากลับส่งยิ้มให้เหมือนการได้แกล้งเธอแบบนี้เป็นเรื่องปกติ “หยุดนะครู…หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ” ชลดารีบห้ามเมื่อครูชัยเริ่มจะเดินเข้าใกล้เธอ เด็กสาวยกมือห้ามราวกับจราจรหยุดรถ เหลือเพียงมือซ้ายที่ปกปิดของสงวนของเธอเท่านั้น “ต่างคนต่างอาบ ไม่ต้องมายุ่งกับหนู” เงือกสาวเจ้าปัญญาเริ่มขึ้นเสียงสั่งครูของเธอ น้ำเสียงสั่งแบบสั่นๆของลูกศิษย์ชวนให้ครูชัยอดยิ้มไม่ได้ มัวแต่ยืนจ้องลูกศิษย์ตัวน้อยหันหลังอาบน้ำด้วยท่าทีเอียงอายจนลืมอาบน้ำให้ตัวเอง “มองอะไรล่ะครู จะอาบน้ำก็อาบไปสิ!” ชลดารู้ตัวว่าถูกแอบมองรีบตวาดครูชัยกลับแก้เขิน โชคยังดีที่เธอหันหลังอยู่ ไม่งั้นครูชัยคงได้เห็นกระพุ้งแก้มแดงๆของเธอเป็นแน่ “แหม…นานๆทีจะมีโอกาสเห็นลูกศิษย์แสนสวยอาบน้ำให้ดู ขอครูดูหน่อยไม่ได้รึไง?” ครูชัยแซวลูกศิษย์คนโปรดกลับ “จะบ้าเหรอครู” ทั้งสองคนอาบน้ำไปหยอกล้อกันไปจนกระทั่งอาบน้ำเสร็จก็เกือบแปดโมงพอดี ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน
เช้าวันพุธมีชั่วโมงงานที่ครูชัยต้องรับผิดชอบ 2 คาบ เป็นการสอนชั้นป.5 ซึ่งเขาได้เตรียมการสอนไว้เรียบร้อยแล้ว ครูชัยสอนนักเรียนทั้ง 2 ห้องได้โดยไม่มีปัญหาอะไรวุ่นวายมากนัก เขานั่งลงพักเหนื่อยหลังสอนคาบที่สองเสร็จ หลังจากนี้เขาจะได้สอนอีกทีก็บ่ายสองห้าสิบ ช่วงเวลาที่ยังว่างอยู่นี้เป็นช่วงเวลาที่ครูชัยชอบมากที่สุด เป็นเวลาที่เขาจะได้เล่น’ตุ๊กตา’ของเขานั่นเอง ครูชัยเปิดลิ้นชักควักตุ๊กตาผ้าขาวซีดออกมา มันเป็นตุ๊กตาเก่าๆที่ไม่น่าสนใจเลยซักนิด นอกจากนี้เขายังหยิบแฟ้มเอกสารเล่มหนึ่งออกมาด้วย ภายในนั้นบรรจุเส้นผมของนักเรียนที่เขาบรรจงเก็บมากับมือ โดยเลือกเฉพาะเส้นผมของนักเรียนหญิงหน้าตาดีๆทั้งนั้น ครูชัยเลือกเส้นผมเส้นหนึ่งออกมาพันกับตุ๊กตาตัวนั้นและแล้วหลังจากปล่อยมันไว้ซักครู่หนึ่ง ตุ๊กตาผ้าขาวซีดไร้วิญญาณก็กลับขยับขยายกลายรูปร่างเป็นเด็กสาวเจ้าของเส้นผมเส้นนั้น และหากนั่นยังไม่น่าทึ่งพอตุ๊กตาตัวนี้ยังเคลื่อนไหวได้ราวกับมีชีวิต แถมเป็นอากัปกิริยาเดียวกับเจ้าของเส้นผมอีกด้วย ครูชัยจ้องมองตุ๊กตาลูกศิษย์ตัวน้อยลุกนั่งยืนเดินอย่างสนอกสนใจ เพราะการได้ทำเช่นนี้ช่วยให้เขาได้ล่วงรู้ความลับของลูกศิษย์หลายๆคน ซึ่งนำไปสู่การหลอกล่อให้พวกเธอยอมเสียสาวให้กับเขานั่นเอง และถึงตอนนี้ภายในเวลาไม่ถึง 10 วัน ครูชัยก็ได้สำเร็จโทษลูกศิษย์โปรดไปแล้ว 4 คน ครูชัยเปลี่ยนเส้นผมของเด็กสาวไปเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรน่าสนใจเป็นพิเศษ จนในที่สุดก็มาหยุดที่เด็กสาวตัวน้อยคนหนึ่ง ดูรูปลักษณ์ภายนอกไม่น่าจะใช่เด็กนักเรียนชั้นป.5-ป.6ที่เขาสอนเลยแม้แต่น้อย ดูออกจะเหมือนเด็กป.3ด้วยซ้ำไป ณัฐนิชาเป็นเด็กสาวหน้าตาดีคนหนึ่งที่ครูชัยหมายมั่นว่าจะชิงความบริสุทธิ์ของเธอมาให้ได้ ด้วยความที่เธอตัวเล็กที่สุดในชั้นป.6แต่ได้เป็นถึงหัวหน้าห้อง6/1 ซึ่งเป็นแหล่งรวมพลคนชั้นหัวกะทิของโรงเรียนเอาไว้ ครูชัยอดคิดไม่ได้เลยว่าจะรสสวาทของหัวหน้าคนเก่งคนนี้จะซาบซ่านจับใจเขาขนาดไหน ยิ่งเช้าวันนี้เขาเพิ่งเปิดซิงเพื่อนสนิทของณัฐนิชาอย่างชลดามาหมาดๆ ทำให้ครูชัยคิดว่าการได้ลูกศิษย์จอมเผด็จการคนนี้มาเป็นเมียอีกคนคงไม่ใช่เรื่องยากเย็นเกินความสามารถของเขา
ตุ๊กตาณัฐนิชากำลังยืนอยู่เฉยๆไม่ต่างจากตุ๊กตานักเรียนคนอื่นๆ แต่ที่ครูชัยสนใจก็เพราะณัฐนิชาตัวจริงยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นสอง หน้าห้องซึ่งครูชัยสามารถมองเห็นได้โดยตรงจากห้องของเขา ณัฐนิชากำลังยืนคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนานทีเดียว ครูชัยจ้องลูกศิษย์ตัวน้อยนานๆเข้าก็เกิดนึกสนุกขึ้นมา เขาเอาปากกาที่ถืออยู่ตวัดกระโปรงเด็กสาวขึ้นเผยให้เห็นกางเกงในที่ซ่อนอยู่ภายใน น่าตกใจที่ณัฐนิชาตัวจริงก็มีสภาพไม่แตกต่างจากตุ๊กตาคือต้องเผยกางเกงในที่อยู่ใต้กระโปรงให้ครูชัยเห็น ความรู้สึกเย็นวาบเตือนณัฐนิชาให้รีบเอามือมาปิดทันที เธอหันหลังมองลงมาที่ชั้นหนึ่ง ในใจกลัวว่าจะมีใครเห็นกางเกงในเธอ “เป็นอะไรไป…แน๊พ มองหาใครอยู่เหรอ?” เพื่อนร่วมก๊วนถามด้วยความสงสัย “อ๋อ…เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก” เด็กสาวรีบแก้ตัวไม่อยากให้เพื่อนรู้ความจริงไปด้วย < ไอ้ลมบ้านี่… > ณัฐนิชาได้แต่บ่นพึมพำในใจ ครูชัยยิ้มอย่างสนุกสนาน ใจจริงเขาอยากจะแกล้งหัวหน้าคนเก่งมากกว่านี้อีกซักหน่อย แต่นั่นอาจจะดูโหดร้ายกับเธอเกินไป หลังจากนั้นครูชัยก็รอจังหวะและโอกาสเหมาะๆที่จะลงมือ
ใกล้หมดเวลาพัก ณัฐนิชาแยกตัวกับเพื่อนไปเข้าห้องน้ำเพียงลำพัง เด็กสาวเดินสวนทางกับเพื่อนๆที่กรูกันเข้าห้องเรียน แต่พอถึงหน้าห้องน้ำก็กลับเกิดเรื่องประหลาดกับเธอ ข้อเท้าทั้งสองเลื่อนมาชิดติดกันราวกับว่ามีเชือกเส้นใหญ่ๆรัดข้อเท้าเธออยู่ < เกิดอะไรขึ้นเนี่ยะ?! > ณัฐนิชาทั้งงงทั้งตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น สภาพเช่นนี้อย่าว่าแต่จะเข้าห้องน้ำเลย แค่เดินก็ลำบากแล้ว หัวหน้าห้องคนเก่งพยายามรวบรวมสติ รอบๆตัวเธอไม่มีใครเลยเพราะเพื่อนๆได้เข้าห้องเรียนกันไปหมดแล้ว นอกจากนี้หากเพื่อนรู้สภาพของเธอในตอนนี้คงไม่วายโดนหัวเราะเยาะเอาแน่ๆ ณัฐนิชาจำต้องช่วยตัวเองแล้ว < อูย…ไม่ไหวแล้ว รีบเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่า เรื่องอื่นไว้ว่าทีหลัง > ด้วยข้อเท้าที่ติดกันสนิทเธอจำต้องใช้วิธีกระโดดเอา ณัฐนิชารีบกระโดดไปให้ถึงห้องน้ำให้เร็วที่สุด แต่ทุกระยะที่เธอกระโดดยิ่งทำให้น้ำในกระเพาะปัสสาวะของเธอมีแรงดันมากขึ้น เด็กสาวหยุดการกระโดดมาราธอนของเธอเอาไว้เพราะกลัวว่าหากกระโดดอีกครั้งคงได้ฉี่ราดก่อนถึงห้องน้ำแน่ๆ ณัฐนิชายืนเหงื่อแตกเพราะต้องเหนื่อยที่ต้องกระโดดและเหนื่อยที่ต้องอั้นปัสสาวะของเธอ
“อ้าว…แน๊พ มายืนทำอะไรตรงนี้ แอบโดดเรียนอีกแล้วรึไง?” ณัฐนิชาหันไปมองเจ้าของเสียง < โว้ย! ไอ้ครูชัยจอมลามกอีกแล้วเหรอเนี่ยะ ทำไมต้องมาเจอกันตอนนี้ด้วยนะ > หัวหน้าห้องจอมโวยบ่นในใจ การพบกันครั้งก่อนทำเอาณัฐนิชาเข็ดขยาดไม่กล้าเข้าใกล้ครูชัยอีกเลย เธอต้องยอมจูบกับครูชัยเพื่อแลกเอากางเกงในของเธอคืนจากเขา ไม่แปลกเลยหากครูชัยคิดจะทำอะไรแผลงๆกับเธอในตอนนี้ “อ้าว…แล้วนั่นขาไปโดยอะไรมาล่ะ?” ครูชัยแกล้งถามไปอย่างนั้น จริงๆแล้วเป็นแผนของเขาเอง ก่อนหน้านี้เขาได้เอาเส้นด้ายพันรอบข้อเท้าตุ๊กตาณัฐนิชา ทำให้ตัวจริงของเธอต้องตกอยู่ในสภาพเช่นเดียวกัน “ไม่ต้องมายุ่งกับหนูน่า…หนูจะเข้าห้องน้ำ” ณัฐนิชารักศักดิ์ศรียิ่งกว่าอะไร รีบไล่ครูชัยไปให้พ้นๆทางของเธอ แต่เขากลับยืนนิ่งเฉยจ้องมองเด็กสาวราวกับจ้องจับผิด จนหัวหน้าห้องหนึ่งเริ่มโมโห “เอ๊ะ! ครู หนูบอกให้…อึ๊ยยยย” เด็กสาวตั้งท่าจะไล่ครูชัยแต่ปริมาณน้ำในถังที่ล้นปริ่มของเธอส่งสัญญาณเตือนซะก่อน < โอ้ย…ทำไมซวยอย่างงี้นะเรา > ณัฐนิชาบ่นกับตัวเองอย่างหัวเสีย สถานการณ์แบบนี้มีหนทางแก้ไขให้เธอเลือกไม่มากนัก “ครูชัยขา…” น้ำเสียงเด็กสาวอ่อนลงในเชิงขอร้อง “ครูพาหนูเข้าห้องน้ำทีสิ…หนูจะ…ไม่ไหวแล้ว” คำพูดณัฐนิชาขอร้องครูชัยทำได้ดีทีเดียวสำหรับเด็กที่เคยเอาแต่สั่งคนอื่น “แล้วทำไมไม่เข้าเองล่ะ…คุณหัวหน้าห้องคนเก่ง” ครูชัยแซวเธอเล่นอย่างสนุกสนาน ตรงกันข้ามกับฝ่ายถูกแซวที่ตอนนี้หัวเราะไม่ออก “ขาหนูมันติดกัน…เดินไม่ได้ โว้ย!เดี๋ยวหนูเล่าทีหลัง…พาหนูเข้าห้องน้ำก่อนได้มั๊ย?” ณัฐนิชาแทบกลั้นไม่ไหวอยู่แล้ว ครูชัยยิ้มอย่างขำๆอุ้มณัฐนิชาขึ้น มือหนึ่งเขาสอดใต้ข้อพับหัวเข่า ส่วนอีกมือรองแผ่นหลังของเธอไว้ “ว๊าย!ครู…” ณัฐนิชาตกใจ ทำท่าจะทุบอกครูชัยแต่แรงดันน้ำในตัวทำเอาเธอไม่กล้าขยับตัว ในท่าอุ้มแบบนี้ช่วยให้อาการปวดฉี่ของเธอลดลงได้ส่วนหนึ่ง < คอยดูนะ…ถ้าฉี่เสร็จล่ะ แม่จะด่าให้หูแตกเลยเชียว > เด็กสาวจอมโวยตั้งปณิธานเอาไว้ในใจ แต่ขณะที่ณัฐนิชากำลังคิดคำด่าครูชัยเพลินๆอยู่นั้นเอง เธอก็เพิ่งสังเกตได้ว่าครูชัยไม่ได้อุ้มเธอเข้าห้องน้ำแต่กลับอุ้มไปห้องงานไม้ของเขา ณัฐนิชาทนนิ่งเงียบไม่ได้แล้ว “ครู…จะพาหนูไปไหน ปล่อยนะ…หนูจะเข้าห้องน้ำ” เสียงเธอออกจะดุๆแต่เบามากจนครูชัยแทบไม่ได้ยิน “ก็ครูเป็นผู้ชาย จะไปเข้าห้องน้ำหญิงได้ยังไงล่ะ?” ครูชัยให้เหตุผลที่เหมาะสมยิ่ง “แล้วแน๊พก็เป็นเด็กผู้หญิง จะให้เข้าห้องน้ำชายก็ไม่ได้ จริงมั๊ย?” พูดอีกก็ถูกอีก “แล้วครูจะพาหนูไปไหนอ่ะ?” ครูชัยไม่ตอบ ปล่อยให้เด็กสาวเห็นคำตอบด้วยตัวเอง
ครูชัยอุ้มลูกศิษย์ตัวน้อยไปยังหลังห้องงานไม้ที่ซึ่งสงัดเงียบ ไร้ผู้คนเดินผ่านไปมาในช่วงเวลาเช่นนี้ ณัฐนิชาเริ่มเห็นชะตากรรมของตัวเอง “ไม่เอานะครู…หนูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ หนูไม่ฉี่ในที่แบบนี้เด็ดขาด” ณัฐนิชายืนกรานปฏิเสธลั่นทั้งๆที่ในใจเธอตอนนี้ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะไปปล่อยน้ำทิ้งที่ไหนดี ทั้งคู่มาหยุดอยู่ตรงหน้าต้นไม้ต้นเดียวกับที่ครูชัยแขวนลิงของเธอไว้ครั้งก่อน สภาพรอบตัวชวนให้ลูกศิษย์คนเก่งหวนนึกถึงรสจูบของครูชัยเมื่อตอนนั้น ครูชัยจับณัฐนิชานั่งท่าเตรียมฉี่ หลังของเธอพิงกับอกของครูชัย ขาขาวๆถูกยกขึ้นชี้ฟ้า มือขวาครูชัยล๊อคข้อพับเข่าของลูกศิษย์ไว้แน่น ใช้มือซ้ายถกกางเกงในออกจากบั้นท้ายกลมเกลี้ยงของเธอ ครูชัยนั่งยองๆลงหย่อนก้นของณัฐนิชาตรงหน้าต้นไม้ จนในที่สุดเด็กสาวก็อยู่ในท่าพร้อมที่จะฉี่แล้ว “เอ้า!ฉี่ได้แล้วคนเก่ง” ครูชัยพูดราวกับเธอเป็นเด็กอนุบาล ยิ่งตอกย้ำปมด้อยของเธอมากขึ้น ณัฐนิชาทำหน้างอ เธอทั้งโกรธทั้งเกลียดครูชัยจนแทบจะเข้าไส้ แต่ก็เพราะครูชัยคนเดียวกันที่ช่วยเหลือเธอจากสภาพที่น่าอายมาแล้ว เธอสูดหายใจเพื่อทำใจครั้งสุดท้ายก่อนเปิดทำนบกั้นน้ำออก สายน้ำสีเหลืองใสไหลพุ่งออกจากเขื่อนน้อยๆกระทบโคนต้นไม้ เกิดเป็นเสียงดังให้ทั้งครูทั้งลูกศิษย์ได้ยินกันอย่างชัดเจน ณัฐนิชาหน้าแดงก่ำ เธอไม่เคยต้องให้ใครช่วยเธอฉี่มานานมากแล้ว ยิ่งต้องให้ครูจอมลามกที่เธอไม่อยากเข้าใกล้มากที่สุดมาช่วยเธอยิ่งทำให้รู้สึกแย่มากขึ้น เธอหันมองไปรอบๆด้วยความกลัวว่าจะมีใครมาเห็นพฤติกรรมน่าอายของเธออีก “เสร็จแล้วครู” ณัฐนิชาบอกครูชัยทันทีที่ปฏิบัติภารกิจเสร็จหวังให้เขาปล่อยเธอไปซักที ฝ่ายครูชัยพอได้ยินดังนั้นก็ก้มลงหอมแก้มขวาเธอเข้าไปฟอดใหญ่ “โอ้ย!ครู…อย่า” หัวหน้าคนเก่งพยายามเบือนหน้าหนีแต่ครูชัยล็อคตัวเธอไว้แน่น < ไอ้ครูชัยบ้า! นึกแล้วเชียว…..ปล่อยน้าาาา > เธอได้แต่ปล่อยให้เขาหอมแก้มแดงๆของเธอจนพอใจ “อื๊มมม…ชื่นใจจริงๆ” ครูชัยกล่าวจบพิธีหอมแก้มหัวหน้าห้องหนึ่งอย่างเป็นทางการ พอเขาปล่อยมือที่ล็อคณัฐนิชาไว้อยู่ เด็กสาวก็รีบลุกขึ้นยืน ถกกางเกงในใส่เข้าที่อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็หันไปหาครูชัยกะว่าจะทำตามที่ตั้งใจไว้แต่แรก “ไอ้…” ณัฐนิชายกนิ้วขึ้นชี้หน้าครูชัย แต่พอเจอครูชัยจ้องหน้าเธอกลับ ณัฐนิชากลับพูดอะไรไม่ออก เหมือนมีพลังอะไรบางอย่างในตัวของครูชัยที่เธอไม่อาจขัดขืนได้ ครูชัยจับมือที่พยายามจะชี้หน้าเขามากุมเอาไว้ “ไปที่ห้องครูดีกว่า เดี๋ยวครูดูให้ว่าจะแก้ข้อเท้าแน๊พยังไงดี” หัวหน้าห้องคนเก่งอึ้งจนพูดไม่ออก แม้จะเกลียดครูชัยมากแค่ไหนแต่ณัฐนิชาก็ยังต้องการความช่วยเหลือจากเขาอยู่ดี เธอจำต้องให้ครูชัยจอมฉวยโอกาสช่วยเหลือเธอโดยไม่รู้ชะตากรรมของตนเอง ร่างกายอันบอบบางถูกยกขึ้นอีกครั้ง ครูชัยอุ้มเด็กสาวเข้าห้องงานไม้ ทิ้งแอ่งน้ำสีเหลืองๆใต้โคนต้นไม้ไว้เป็นหลักฐานตอกย้ำความอับอายของณัฐนิชา
ครูสอนงานไม้อุ้มลูกศิษย์ตัวน้อยวางลงบนเก้าอี้นั่งตัวโปรดของเขา เก้าอี้ตัวนี้เขาใช้เผด็จศึกลูกศิษย์สาวแสนสวยมาหลายคนแล้ว และณัฐนิชาก็กำลังจะเผชิญชะตากรรมเดียวกัน เด็กสาวจ้องหน้าครูชัยราวกับจะจับผิด เธอเอามือซุกกลางหว่างขาไว้ด้วยกลัวว่าครูชัยจะซุกซนเปิดกระโปรงเธอเล่น ครูชัยได้แต่แอบขำกับพฤติกรรมของเธอ เขาทำเป็นไม่สนใจก้มลงทำทีท่าว่าจะช่วยแก้ไขข้อเท้าของลูกศิษย์อย่างตั้งใจ “แหม…ใต้โต๊ะนี่มันมืดจังเลย ขอครูยกขึ้นสูงๆหน่อยนะ” ครูชัยเริ่มแผนแกล้งลูกศิษย์สาว “เฮ้ย! ครู…” แผนการณ์ครูชัยไวกว่าเธอไปหลายขั้น พอขาขาวๆถูกยกขึ้นจนสูงกว่าระดับโต๊ะ กางเกงในสีขาวขอบเอวสีม่วงก็ออกมาอวดโฉมให้ครูของเธอเห็น ครูชัยตรวจข้อเท้าณัฐนิชาไปพลางชำเลืองมองชั้นในของเธอไปพลางอย่างมีความสุข < ไอ้ครูบ้านี่ลามกจริงๆเลย > ณัฐนิชานึกในใจเริ่มปลงตกกับชะตากรรมของเธอ ปล่อยให้ครูสอนงานไม้ลวนลามเธอด้วยสายตาเหมือนเป็นค่าตอบแทนที่ให้เขาช่วย “ว๊า…ทำยังไงก็แกะไม่ออกน่ะ…ไปทำอะไรมาเนี่ยะเรา?” ครูชัยเริ่มบ่น ณัฐนิชาได้ยินดังนั้นก็หน้านิ่วคิ้วขมวด เธอให้ค่าตอบแทนครูชัยไปเกือบ 5 นาทีแล้ว แต่กลับไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา “งั้นก็ปล่อยหนู…เดี๋ยวหนูไปให้คนอื่นช่วยก็ได้” ณัฐนิชาเขย่าขาเป็นเชิงให้ครูชัยปล่อย “เดี๋ยวซี่…ขอครูลองอีกหน่อย” ครูชัยยังไม่ทิ้งความพยายาม “ไม่ต้องแล้วครู…อย่างครูน่ะไม่มีทางแกะได้หรอก” และแล้วคำพูดที่ครูชัยรอคอยก็หลุดออกมาจากปากของณัฐนิชาจนได้ ครูชัยรีบถามสวนกลับไปทันที “แล้วถ้าแกะได้ล่ะ…แน๊พจะให้อะไรครูเป็นค่าตอบแทน?” ด้วยอารมณ์ที่สิ้นหวังณัฐนิชาก็ตอบสวนกลับไปทันทีเช่นกัน “ไม่มีทางอ่ะ…ถ้าแกะได้นะหนูให้ล้านบาทเลย” เด็กสาวตอบประชดครูชัยไปอย่างนั้น “โหย…เงินน่ะครูมีเยอะแล้ว ไม่อยากได้หรอก” ที่จริงเงินครูชัยก็ไม่ค่อยมีหรอก แต่เขามีอย่างอื่นที่อยากได้มากกว่าเงิน “ตอนนี้ครูอยากได้เมียมากกว่า” ครูชัยเฉลยความต้องการของเขาให้ลูกศิษย์ตัวน้อยรับรู้ ณัฐนิชาทำตาโตด้วยความตกใจ พลางนึกขึ้นมาได้ว่าเธอกำลังคุยกับใครอยู่ เด็กสาวปากกล้ากะจะต่อปากต่อคำกับครูชัยอีกหน่อย แต่พอสังเกตเห็นแววตาของครูชัยที่จ้องมองเธอก็รู้ว่า ‘เมีย’ ที่ครูชัยอยากได้ก็คือตัวเธอเอง ณัฐนิชากลืนน้ำลายด้วยความเสียวปนความกลัว เธอและเพื่อนนักเรียนหญิงห้องหนึ่งอีกหลายคนพอรู้มาบ้างว่าต้องทำยังไงถึงจะกลายเป็น ‘เมีย’ ของคนอื่น ในความคิดของณัฐนิชามันเป็นอีกบททดสอบหนึ่งว่าเธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ศักดิ์ศรีของเธอก็มี หากใครรู้เข้าว่าเธอเป็นเมียของครูชัยครูสอนงานไม้จอมลามก มีหวังชื่อเสียงของเธอป่นปี้ไปหมด เด็กสาวตัวน้อยเกิดความสับสนขึ้นในใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรดี “งั้นตกลงตามนี้นะ…ถ้าครูแกะข้อเท้าแน๊พออกได้ แน๊พต้องยอมเป็นแฟนกับครูนะ” เสียงครูชัยพูดแทรกเข้ามาในความคิดเธอ ครูชัยใช้คำว่า ‘แฟน’ ซึ่งฟังดูเบาลงมาหน่อยช่วยให้ณัฐนิชาคลายความกังวล พลางแกล้งทำเป็นแกะข้อเท้าของเธออย่างสุดแรงแต่ก็แกะไม่ออก “ก็ได้…ถ้าครูแกะออกหนูจะยอมทุกอย่างเลย แต่ถ้าแกะไม่ออกนะ ครูชัยก็ต้องยอมทำตามที่หนูสั่งทุกอย่างด้วย” ณัฐนิชาได้ใจคิดว่าครูชัยคงหมดหนทางแล้ว จึงพูดท้าทายครูชัยไปอย่างนั้น “อืม…เอาอย่างนั้นก็ได้” ครูชัยตอบรับสั้นๆแล้วหันไปแกะข้อเท้าเธอต่ออย่างใจเย็น “โธ่เอ้ย!…อย่าหวังเลยครู ไม่มีทางหรอก…” ทันใดนั้นจู่ๆขาที่เคยผูกติดกันราวกับมีเชือกมามัดไว้ก็หลุดออกราวกับเวทมนต์ ครูชัยจับขาทั้งสองของณัฐนิชาแยกออกโชว์ให้เธอเห็น หัวหน้าห้องคนเก่งได้แต่ช๊อคด้วยความตกใจ จนลืมไปว่าตอนนี้เธอกำลังแหกขาโชว์เป้ากางเกงในลายอิยอร์ให้ครูชัยเห็น “อืม…คราวก่อนก็หมีพูห์ คราวนี้ก็อิยอร์ ไว้พรุ่งนี้ใส่พิกเล็ทมาให้ครูดูมั่งนะ” ครูชัยแซวณัฐนิชาเล่นจนเธอนึกขึ้นมาได้รีบเตะขาออกจากมือของครูชัยแล้วลุกขึ้นทันที ขาของณัฐนิชากลับไปเป็นเหมือนปกติแล้วจริงๆ เด็กสาวระลึกถึงคำที่สัญญาไปกับครูชัยเอาไว้ < แย่แล้วซิเรา…ทำยังไงดีล่ะทีนี้ > แทนที่จะดีใจที่เธอเดินได้เป็นปกติแล้ว ณัฐนิชากลับกังวลใจอย่างหนักได้แต่ยืนนิ่งหาทางออกให้กับตัวเองอยู่อย่างนั้น “แหะๆๆ ขอบคุณนะคะครูชัย งั้นหนูไปแล้วนะคะ เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน” ณัฐนิชาแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อนแล้วก็รีบมุดลอดแขนครูชัยที่ยืนขวางทางเธอเอาไว้ ท่าทีลุกลี้ลุกลนอย่างที่ไม่เคยแสดงให้เห็นทำเอาครูชัยอดขำไม่ได้ แต่กระนั้นก็ไม่เผลอปล่อยว่าที่แฟนคนใหม่ให้หนีจากเขาไป ครูชัยคว้าเอวลูกศิษย์ตัวน้อยเอาไว้ทันเวลา “อ๊ะๆ…ลืมอะไรรึเปล่าเอ่ย?” ครูชัยพูดเตือนณัฐนิชาอย่างอารมณ์ดี “เอ่อ…ไม่นี่คะ ครูปล่อยหนูเร็ว เดี๋ยวหนูไปเรียนไม่ทัน” ณัฐนิชาเอาเรื่องเรียนมาอ้างพลางดีดดิ้นในอ้อมกอดครูชัยอยู่พักใหญ่ จนสายตาของทั้งสองคนมาประสานกันณัฐนิชาจึงได้รู้ว่าครูชัยเอาจริง “คือว่า…ครูคงไม่คิดว่าที่สัญญากันไว้เมื่อกี้ หนูจะเอาจริงใช่มั๊ยคะ?” จากที่เคยปากเก่ง ตอนนี้น้ำเสียงณัฐนิชาสั่นราวกับขอความเมตตา แต่ครูชัยไม่ตอบคำถามเธอ ยังคงจ้องหน้าลูกศิษย์คนเก่งไม่ละสายตาไปไหน ใบหน้าของครูชัยทำเอาเด็กสาวไม่กล้าขยับตัวเลยทีเดียว
ณัฐนิชาถูกอุ้มกลับไปนั่งประจำที่เก่า “อุ๊ย!ครูชัย หนูบอกว่าหนูพูดเล่นไงคะ ไม่เอาน้าาาา” แขนครูชัยจับเก้าอี้ของเขาเอาไว้ไม่ให้ลูกศิษย์คนเก่งหนีไปไหนได้ ณัฐนิชาดิ้นใหญ่เมื่อเห็นหน้าครูชัยกำลังเลื่อนเข้าใกล้เธอเรื่อยๆ < ไม่นะ! ขืนโดนครูชัยจูบอีกล่ะก็…ขอตายดีกว่า ฮือๆๆ > หัวหน้าห้องคนเก่งกะจะบอกความในใจให้ครูชัยรู้ แต่จู่ๆปากของเธอก็กลับแข็งจนพูดอะไรไม่ออก เธอพยายามจะเบือนหน้าหนีด้วย แต่คอของเธอก็กลับไม่ยอมรับคำสั่ง มือของเธอออกแรงดันหน้าอกของครูชัยสุดแรง แต่ก็ทำให้ครูชัยรู้สึกเพียงแค่เธอเอามือมาพิงเขาเท่านั้น [จุ๊บ!] ครูชัยประทับริมฝีปากของเขาเข้ากับณัฐนิชาอย่างแผ่วเบา ความเสียวซ่านแบบผู้ใหญ่ไหลพล่านไปทั่วร่างกายอันบอบบางของลูกศิษย์ตัวน้อย ณัฐนิชาหมดทางหนีแล้ว เรี่ยวแรงที่มีเพียงน้อยนิดก็ดูเหมือนจะอ่อนแรงลงยิ่งกว่าเก่า คราวนี้ครูชัยบรรจงจูบเธอนานกว่าครั้งแรกเสียอีก ทำให้ลูกศิษย์ตัวน้อยได้มีโอกาสซึมซับรสจูบของครูชัยได้ดียิ่งขึ้น ความเสียวซ่านที่มีทำให้ณัฐนิชาเริ่มจูบโต้กลับครูชัยอย่างลืมตัว เมื่อรู้สึกได้ดังนั้นครูชัยก็ถอนปากออกช้าๆพลางสังเกตปฏิกิริยาของแฟนคนใหม่ของเขา ณัฐนิชาหลับตาปี๋ ริมฝีปากช่างพูดของเธอสั่นเล็กน้อย ร่างกายของเด็กสาวแข็งทื่อไม่ไหวติงดูแล้วน่ารักมากในสายตาของครูชัย จนคุณครูจอมกะล่อนอดใจไม่ไหวเริ่มซุกไซร้ซอกคอเล็กๆของณัฐนิชา กลิ่นแป้งหอมๆยิ่งทำสถานการณ์เลวร้ายขึ้นไปอีก “ครูชัย….จะทำอะไรหนู… อืออออ” น้ำเสียงแห่งความเข้มแข็งบัดนี้กลับอ่อนไหวสั่นคลอน ความรู้สึกประหลาดที่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกายทำให้ณัฐนิชาไม่กล้าปฏิเสธคุณครูของเธอ
ครูชัยไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไป เมื่อเห็นณัฐนิชาอ่อนกำลังลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาเขาก็เริ่มรุกไล่เธอหนักขึ้น มือหนึ่งสอดใต้ชายเสื้อลูบวนแผ่นหลังเด็กสาว อีกมือเคลื่อนลงต่ำลูบคลำโคนขาอ่อนนิ่มๆของหัวหน้าห้องคนเก่ง < โอย…ตายแล้ว ทำไมเรารู้สึกสบายอย่างนี้ล่ะ ครูชัยกำลังลวนลามเราอยู่นะ > ณัฐนิชาพยายามตั้งสติเตือนตัวเอง แต่ร่างกายเจ้ากรรมกลับไม่ยอมฟัง ปล่อยให้ครูชัยหาความสำราญกับเรือนร่างของเธอตามใจชอบ มือบนรุกขึ้นสูงจนชายเสื้อณัฐนิชาลอยสูงขึ้นจนพ้นสะดือ ส่วนมือล่างรุกไล่ไปจนถึงชั้นในของเธอแล้ว นิ้วช่างไม้อันหยาบกร้านเล็ดลอดกางเกงในตัวน้อยเข้าไปสัมผัสบั้นท้ายนิ่มๆของเธอโดยตรง สัมผัสอันแผ่วเบาชวนให้ลูกศิษย์ผู้ไร้ประสบการณ์เคลิบเคลิ้มจนยากจะถอนตัว หลังจากลวนลามแก้มก้นของลูกศิษย์จนหนำใจแล้ว ครูชัยเปลี่ยนไปรุกด้านหน้าแทน มือของเขาเข้าล้วงจากท้องน้อยไล่ลงไปสู่เนินสวรรค์ที่โป่งดันกางเกงในโชว์ให้เห็นเป็นนัยๆ เนินเสียวนิ่มๆของลูกศิษย์ทำเอาครูชัยเผลอลูบคลำจนเพลินมือ แต่พอนึกขึ้นไปครูชัยก็บุกต่อไปจนถึงด่านหน้าของประตูสวรรค์ ร่องเสียวจากที่เคยเปียกเพราะปัสสาวะบัดนี้เริ่มจะฉ่ำเยิ้มด้วยน้ำเสียวของเธอแล้ว ครูชัยไซร้ซอกคอณัฐนิชาไปยิ้มไป เขารู้สึกภาคภูมิใจเหลือเกินที่ทำให้ห้องหน้าห้องคนเก่งเสียวได้ถึงเพียงนี้
หลังจากปล่อยให้ลูกศิษย์คนโปรดซึมซับกับความเสียวซ่านแบบผู้ใหญ่จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ครูชัยก็ได้เวลาที่จะขอค่าตอบแทนจริงๆจากเธอซักที มือทั้งสองของครูชัยสามัคคีกันจับเจ้าอิยอร์ออกจากบันเอวณัฐนิชา ความรู้สึกนั้นเตือนสติเธอว่ากำลังจะโดนอะไร “ครู…อย่า จะทำอะไรหนูอ่ะ?” มือน้อยๆพยายามจับเจ้าอิยอร์ของเธอไว้ไม่ให้หนีไปไหน ปากของเธอยังสั่นเพราะความเสียวอยู่เลย “น่า…อย่าทำตัวเป็นเด็กดื้อกับครูสิ นอนเฉยๆนะ แป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว” ครูชัยพูดปลอบให้ณัฐนิชาเบาใจพลางดึงมือของเธอออก จนเจ้าอิยอร์หลุดไปถึงหัวเข่าแล้ว “ครูขา…หนูยอมเป็นแฟนกับครูก็ได้ แต่ไม่ทำแบบนี้ได้มั๊ยคะ?” หัวหน้าห้องคนเก่งหนีบเข่าไว้แน่นยื่นข้อเสนอที่น่าอายหน่อยแต่เจ็บน้อยกว่าไปแทน “หึ…ไม่ทำแบบนี้แล้วจะเป็นแฟนกันจริงๆได้ไงล่ะ ไหนว่าโตแล้วไงแน๊พ” ครูชัยทำเสียงดุๆใส่ทำเอาณัฐนิชากลัวจับใจจนเผลอปล่อยเข่าของเธอ จนเจ้าอิยอร์ผู้ซื่อสัตย์ตอนนี้ตกไปอยู่ในมือครูชัยเรียบร้อยแล้ว < โธ่…เจ้าอิยอร์บ้า ไอ้ลาทรยศ ฮือๆๆ > ณัฐนิชาเผลอบ่นแบบเด็กๆในใจ เธอไม่เหลืออะไรจะปกปิดของสงวนเธอแล้ว ครูชัยไม่รอช้าจับขาหัวหน้าผู้รักศักดิ์ศรียิ่งชีพแหกออกทันที ร่องเสียวที่ถูกหนีบอยู่นานก็คลี่บานออกอวดโฉมให้ครูชัยเห็นอีกครั้ง < มัวแต่ยิ้มอยู่ได้ ไอ้ครูลามก > ณัฐนิชาอยากจะด่าครูชัยอย่างที่นึกไว้ใจจะขาดแต่ก็ทำไม่ได้ ครูชัยเลื่อนใบหน้าเข้าหาสิ่งที่เขาจ้องจนกระทั่ง [จ๊วบ!] ริมฝีปากที่เคยจูบกับณัฐนิชาบัดนี้ครูชัยเอามาจูบร่องเสียวเธอ < เฮ้ย!ครูชัย…ไอ้ครูโรคจิต ว๊าย! > ลิ้นครูชัยไม่อยู่เฉยตวัดติ่งเสียวณัฐนิชาจนเธอลืมด่าเขาไปเลย ลูกศิษย์สาวหลับตาข่มรับความเสียวที่พุ่งเข้าหาเธอ < อาาาา…นี่เหรอที่ผู้ใหญ่เขาชอบทำกัน เฮ้อ…รู้สึกดีอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะ > ณัฐนิชาถึงบางอ้อกับความสงสัยที่มีมานาน เงยหน้าขึ้นเพดานหลับตารับรู้รสเสียวที่ครูชัยบรรจงมอบให้ แต่ระหว่างที่เธอกำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั้นครูชัยก็ถอนปากออกซะก่อน ณัฐนิชาลืมตาขึ้นมาก็เห็นครูชัยอยู่ตรงหน้าและจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดูอ่อนโยนยิ่งนัก “ไม่ต้องเกร็งนะจ๊ะคนเก่ง” คำพูดครูชัยทิ้งไว้ให้ณัฐนิชางงได้ไม่นาน ท่อนเสียวขนาดมหึมาที่ครูชัยแอบปลดออกมาตอนที่เธอกำลังเพลินอยู่ก็มาจ่อรอหน้าปากถ้ำแล้ว “ครู…เดี๋ยวก่อนนนน อึ๊ยยยยยส!” สายเกินไปแล้วที่จะห้าม เจ้าโลกของครูชัยควานหารูสวาทของเธอจนพบและกำลังดันตัวเองให้เข้าร่องเสียวนั้นอย่างเต็มกำลัง น้ำเสียวปนน้ำลายที่มีอยู่มากมายช่วยให้ส่วนหัวของมันจมหายเข้ากลีบเสียว ได้เรื่อยๆ แม้ทางสวรรค์ของณัฐนิชาจะแคบกว่าใครๆที่เขาเคยทะลวงมาก็ตาม “ครูขาาาา…พอเหอะ หนูไม่ไหวแล้ว” ณัฐนิชารู้สึกได้ถึงความอึดอัดที่มีมากขึ้นอ้อนครูชัยสุดชีวิต แต่หาได้รับความเห็นใจจากเขาไม่ แท่งสวาทที่แข็งราวกับหินเจาะดันร่องเสียวอันบอบบางและคับแน่นลึกเข้าไปทุกทีๆ จนส่วนหัวของจรวดจมเข้าไปทั้งหัวล็อคร่องเสียวไม่ให้หลุดไปง่ายๆ ครูชัยหยุดค้างเอาไว้ให้โอกาสลูกศิษย์คนเก่งได้พักเสียว ความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาราวกับว่าร่องเพศของเธอถูกอะไรซักอย่างถ่างออกจนแทบฉีกขาด ณัฐนิชากลัวเธอจะขาดใจตายซะก่อนหากปล่อยให้ครูชัยทำต่อไป “ครูชัยขา…” [จุ๊บ!] ครูชัยประกบปากณัฐนิชาหยุดคำขอร้องของเธอเอาไว้ อีกนัยหนึ่งก็เพื่อให้เธอคลายความกังวลด้วย
ร่องเสียวณัฐนิชาตอดรัดเจ้าโลกของครูชัยไม่หยุด แม้สัมผัสภายในนั้นจะคับแน่นยิ่งกว่าของธนชพรรณ แต่ก็อ่อนโยนต่อท่อนเสียวของเขาไม่ต่างจากของเย็นฤทัย แม้จะเป็นคนปากร้ายต่างจากวิภาวี แต่ก็เข้มแข็งอดทนไม่ต่างจากชลดา ครูชัยแทบไม่อยากปล่อยท่อนเสียวของเขาออกจากโพรงสวรรค์แห่งนี้เลย ความเสียวซ่านที่เขาได้รับทำให้ครูชัยแลกจูบกับลูกศิษย์สาวอย่างหื่นกระหาย และเมื่อเห็นเด็กสาวคลายสีหน้าแห่งความกังวลลงแล้ว ครูชัยก็เริ่มลุยงานของเขาต่อ ท่อนเสียวมหึมาเดินเครื่องดันตัวเองเข้าสำรวจร่องเสียวหัวหน้าคนเก่งลึกเข้าไปทุกทีๆ < โอย…เสียวจังเลย > ณัฐนิชาไม่กล้าบอกความในใจแต่ใช้วิธีกอดแผ่นหลังของครูชัยแทนความรู้สึก ร่องเสียวของเธอเริ่มชินกับการล้วงล้ำของครูชัย แต่ทว่าท่อนเสียวของคุณครูก็เดินทางมาถึงประตูบานใหญ่ที่ปิดกั้นความบริสุทธิ์ของณัฐนิชาแล้ว ด้วยความที่ยังเพลินกับการแลกจูบและรสเสียวของโพรงสวาทที่โอบรัดเจ้าโลกของเขา ครูชัยไม่ทันได้ระวังดันท่อนเสียวของเขาทะลุเยื่อพรหมจรรย์ณัฐนิชาขาดกระจุย “โอ้ยยยย! เจ็บ ครู!” ณัฐนิชาเจ็บขึ้นไปถึงเส้นผมร้องแบบเบาๆเพราะกลัวคนนอกได้ยิน “ไม่เป็นไรแน๊พ…เจ็บนิดเดียว เหมือนมดกัด เดี๋ยวก็หายแล้วนะ” ครูชัยปลอบเธอเหมือนหมอปลอบเด็กเวลาจะถูกฉีดยา < นิดเดียวบ้าอะไรล่ะ…จิ๋มจะแหกอยู่แล้ว โอ้ย! ไอ้ครูบ้า > ณัฐนิชาได้แต่คิดในใจไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวจะแหกจริงๆ ขาของเธอเกร็งแน่น น้ำตาเริ่มซึม เลือดสาวไหลย้อนออกมาภายนอก “อีกนิดเดียวนะแน๊พ ทนอีกนิดเดียว เดี๋ยวเราก็จะได้ขึ้นสวรรค์กันแล้วนะ” ครูชัยพูดปลอบแถมไปอีกชุดใหญ่ < สวรรค์บ้าสวรรค์บออะไรกัน คอยดูนะถ้าเสร็จตรงนี้ล่ะก็ จะส่งครูลงนรกไปคนแรกเลย ฮือๆๆ โอ้ย! > ณัฐนิชาแอบตั้งปณิธานอันใหม่อีกแล้ว…
เมื่อเห็นว่าณัฐนิชาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ครูชัยก็เริ่มขย่มลูกศิษย์
