จนกระทั่งพี่อุแต่งงานแล้วก็ยังทำงานอยู่ที่บ้านผม สามีเธอเป็นข้าราชการอยู่ต่างจังหวัด กลับบ้านอาทิตย์ละครั้ง ช่วงหลังรู้สึกจะกลับห่างขึ้น พี่อุชอบบ่นเสมอว่า กลัวสามีจะ มีเมียน้อย วันนั้นผมไม่มีเรียนจึงอยู่บ้านทำงานกับพี่อุ เพื่อนผมไปออกตลาด คุณพ่อคุณแม่ก็อยู่ต่างจังหวัด นานๆ จะเข้ามา วันนี้เองที่พี่อุดูสีหน้าไม่ดีเลย เหมือนคนไม่สบาย เธอขอตัวไปนอนพักข้างบนบ้าน ซึ่งมีห้องว่างอยู่ ผมเลยต้องนั่งรับ โทรศัพท์แทนไปก่อน มีลูกค้ารายหนึ่งต้องการพูดกับพี่ อุ ผมจึงขึ้นไปตาม ไปดูที่ห้องก็ไม่เห็น ปรากฏว่าเธอไปนอนอ่าน หนังสืออยู่ที่ห้องผม พี่อุบอกว่า “หนังสือน่าอ่านนะ” หนังสือที่ว่าเป็นของก้องหล้า สุรไกร ออกแนวโรมานซ์มาก คนรุ่นเก่า จะรู้จักดี